Παιδιά που δεν θα παθαίνουν καρκίνο, θα γεννιούνται σύντομα

Η επιστήμη και η ιατρική κάνει θαύματα. Ίσως το μεγαλύτερο που θα μπορέσει να κάνει, θα είναι να καταφέρει να γεννιούνται υγιή παιδιά, απαλλαγμένα από την πιθανότητα να πάθουν καρκίνο. Και αυτό χάρη στις εξελίξεις της γενετικής. Με απλά λόγια: η ανακάλυψη γονιδίων τα οποία προκαλούν διαφόρους όγκους, προσφέρουν νέες δυνατότητες στους επιστήμονες αλλά και στους γονείς που επιθυμούν να αποκτήσουν υγιή παιδιά.

Και εάν νομίζετε ότι βρισκόμαστε μακριά τόσο χρονικά, όσο και γεωγραφικά, κάνετε λάθος. Ήδη, ένα ζευγάρι από την χώρα μας θα αποκτήσει σύντομα παιδιά απαλλαγμένα από την προδιάθεση να εκδηλώσουν φαιοχρωμοκύττωμα, έναν σπάνιο όγκο των επινεφριδίων που προκαλεί υπέρταση και ο οποίος είναι δυνητικά θανατηφόρος.

Όπως τόνισε κατηγορηματικά στο Αθηναικό – Μακεδονικό πρακτορείο, ο Έλληνας διευθυντής του Εθνικού Ινστιτούτου για την Υγεία του Παιδιού και την Ανάπτυξη του Ανθρώπου των ΗΠΑ, Κωνσταντίνος Στρατάκης: “Τα τελευταία 10-20 χρόνια υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός γονιδίων που έχουν ανακαλυφθεί, προσφέροντας νέες δυνατότητες γενετικής διάγνωσης, αλλά και γενετικής συμβουλευτικής, στις οικογένειες που έχουν μεταλλάξεις στα γονίδια. Αυτό μπορεί να συμβάλει στην πρόληψη. Αυτή τη στιγμή, στα νέα ζευγάρια, όπου το ένα από τους δύο μέλη έχει μία μετάλλαξη, μπορεί να γίνει πρόληψη πριν από την τεκνοποίηση. Είναι απλό, γίνεται ένας έλεγχος του γενετικού υλικού του DNA και εφόσον γίνει τεχνητή γονιμοποίηση μπορεί να αποκλειστεί το έμβρυο που έχει τη μετάλλαξη. Το αν κανείς θα πρέπει να το κάνει αυτό, είναι ένα τελείως άλλο θέμα, με το οποίο δεν ασχολούμαι εγώ. Αυτό είναι κάτι το οποίο αφορά το ζευγάρι που παίρνει τις αποφάσεις και τις πεποιθήσεις του από πλευράς ηθικής. Εγώ μιλάω για τις δυνατότητες που δίνει η τεχνολογία και οι οποίες αυτή τη στιγμή είναι ευρέως εφαρμόσιμες”

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι η περίπτωση ενός ζευγαριού από την Ελλάδα: “Ο άντρας είχε φαιοχρωμοκύττωμα, έναν σπάνιο όγκο, ο οποίος οφείλεται σε ένα συγκεκριμένο γονίδιο. Ο ασθενής ήρθε στην Αμερική, όπου εγώ έκανα τη θεραπεία του νοσήματος. Το ζευγάρι δεν είχε τεκνοποιήσει ακόμη. Στη συνέχεια αποφάσισε να τεκνοποιήσει και να αποφύγει τη γέννηση ενός παιδιού που θα είχε προδιάθεση για τον όγκο αυτό. Έτσι, έγινε ο γενετικός έλεγχος και αφού διέγνωσα τη γενετική διαταραχή, δηλαδή το γονίδιο που προκαλεί διάφορους όγκους, κυρίως όμως το φαιοχρωμοκύττωμα, έδωσα τις πληροφορίες σε ένα Κέντρο στην Ελλάδα, όπου έγινε τεχνητή γονιμοποίηση, και στη συνέχεια, μετά το γενετικό έλεγχο των εμβρύων, εμφυτεύτηκαν στη γυναίκα τα έμβρυα που δεν είχαν την μετάλλαξη. Τα παιδιά δεν έχουν γεννηθεί ακόμη”εξηγεί ο κ. Στρατάκης.

Αντικείμενο της έρευνας του Έλληνα επιστήμονα είναι οι όγκοι του ενδοκρινικού συστήματος και κυρίως οι όγκοι της επίφυσης και των επινεφριδίων, όπως τα φαιοχρωμοκυττώματα και τα παραγαγγλιώματα. Στο Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού και της Ανάπτυξης του Ανθρώπου των ΗΠΑ, το οποίο διευθύνει ο κ. Στρατάκης, λειτουργούν περίπου 80 Εργαστήρια, τα οποία ασχολούνται με ένα ευρύ φάσμα έρευνας, από την ανάπτυξη του εμβρύου μέχρι τη λειτουργία των γαμετών και τη γονιμοποίηση.

“Το δικό μου Εργαστήριο ασχολείται με καρκίνους των παιδιών, άλλα Εργαστήρια ασχολούνται με την παχυσαρκία, με πολλές ενδοκρινείς παθήσεις και με παθήσεις που σχετίζονται με το μεταβολισμό. Το Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού δεν έχει μεγάλη γκάμα καρκινικών μελετών, διότι αυτές, στην Αμερική, δεν αντιμετωπίζονται από το δικό μας Ινστιτούτο αλλά από το Αντικαρκινικό. Εγώ, επειδή ασχολούμαι με τους καρκίνους των παιδιών, συνεργάζομαι πάρα πολύ στενά με το Αντικαρκινικό Ινστιτούτο. Θα έχετε ακούσει για τα εμβόλια κατά του καρκίνου και για τα καινούργια φάρμακα, τα οποία βγαίνουν από την ανίχνευση γονιδίων. Μαθαίνοντας περισσότερα για το τι κάνουν τα γονίδια, καθίσταται δυνατό να σχεδιαστούν φάρμακα τα οποία μπορούν να αντιμετωπίσουν αυτό το οποίο προκαλούν τα γονίδια αυτά” καταλήγει ο κ. Στρατάκης.

Πηγή: http://www.iatropedia.gr

Οι κούκλες της “Αληθινής ελπίδας” (True Hope)

Με τον τίτλο «Αληθινή ελπίδα» (True Hope), η εταιρεία MGA Entertainment κυκλοφόρησε τρεις νέες κούκλες της σειράς Bratz με ονόματα: Cloe, Yasmin και Cameron καθώς και τρία νέα μοντέλα της Moxie Girlz: Avery, Sophina και Jaxson. Οι εν λόγω κούκλες είναι χωρίς μαλλιά και θα διατίθενται από τον Ιούνιο στα καταστήματα παιχνιδιών Toys R Us. Με κάθε αγορά η MGA θα δωρίζει 1$ στο ίδρυμα City of Hope για την έρευνα σχετικά με τον καρκίνο

«Σκοπός της MGA είναι να χαρίσει χαρά και ευτυχία στα παιδιά όλου του κόσμου. Πιστεύουμε ότι τα παιδιά είναι η δική μας κληρονομιά και θα φροντίσουμε να είναι υγιή ώστε να διατηρήσουν τη φαντασία και να χτίσουν τα όνειρά τους στον πραγματικό κόσμο» δηλώνει ο Isaac Larian, διευθύνων σύμβουλος της MGA Entertainment. Και συνεχίζει «Έχουμε ευθύνη απέναντι στα παιδιά, και θεωρούμε αυτή την ευθύνη πολύ σημαντική. Οι κούκλες της “Αληθινής ελπίδας” σχεδιάστηκαν για τη στήριξη νεαρών κοριτσιών και αγοριών, που τόσο γενναία υπόκεινται σε θεραπείες κατά του καρκίνου. Η MGA επίσης, επιθυμεί να αποτελέσει έναν ενεργό υποστηρικτή στον αγώνα για την ανάπτυξη νέων θεραπειών για τα παιδιά αυτά. 

Μια σημαντική ενέργεια που ξεκίνησε μέσω του facebook και των ΜΜΕ και τελικά βρήκε ανταπόκριση, με το κοινό να ζητάει από τους κατασκευαστές παιχνιδιών να σχεδιάσουν κούκλες χωρίς μαλλιά, με σκοπό την ψυχολογική στήριξη και ενίσχυση των νεαρών κοριτσιών που υπόκεινται σε αντικαρκινικές θεραπείες και δεν έχουν μαλλιά.

Η ιδέα αυτή της MGA Entertainment αρέσει σε πολύ κόσμο, που ανυπομονεί να δει τις κούκλες και την αντίδραση των κοριτσιών σε αυτές!   

Πηγή: toyxplosion.com      

Ralf: ο οδηγός σκύλος, που βοηθά τα άρρωστα παιδιά

 Ο σκύλος -  γίγαντας που βγάζει βόλτα τα παιδιά του νοσοκομείου

Πώς να μην συγκινηθεί κανείς βλέποντας αυτές τις εικόνες που δείχνουν πόση αγάπη μπορούν να ανταλλάξουν τα ζώα και τα παιδιά μεταξύ τους.

Ο Ralf είναι ένας γλυκός σκύλος, λίγο μεγαλύτερος από τους άλλους, ράτσας Schnauzer που χαρίζει χαμόγελα στο νοσοκομείο παίδων "Royal" στη Μελβούρνη της Αυστραλίας. Ο Ralf είναι εθελοντής οδηγός σκύλος ο οποίος βοηθά τα άρρωστα παιδιά του νοσοκομείου να περπατήσουν και να κάνουν βόλτα στους διαδρόμους. Δεν είναι λίγες οι φορές που κάθεται και κατά τη διάρκεια των εξαντλητικών για τα μικρά παιδιά χημειοθεραπειών μαζί με αυτά στο θάλαμο.

Ο γίγαντας Ralf όπως τον αποκαλούν χαϊδευτικά έφερε το χαμόγελο στον μόλις 15 μηνών Zeke Harrison ο οποίος πάσχει από μια σπάνια γενετική διαταραχή η οποία δεν επιτρέπει στο σώμα του να διασπάσει την πρωτεϊνη και μπορεί ακόμη και να τον σκοτώσει.

Η δύο ετών Claire Couwenberg έκανε την πρώτη της βόλτα παρέα με το Ralf πέντε μέρες μετά την εγχείρηση για την αφαίρεση καρκινικών όγκων στα νεφρά της. Η μητέρα της Claire είπε ότι η κόρη της σηκώθηκε μόνη της από το κρεβάτι μόλις είδε τον Ralf. "Μόλις τον είδε σηκώθηκε αργά, με ασταθή βήματα και άρχισε να περπατάει. Τώρα δεν την σταματάει κανείς. Είμαι χαρούμενη, δεν βρίσκω λέξεις..." είπε η μητέρα της μικρής.

Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται πόσο πολύ βοηθούν τα σκυλιά τους ασθενείς και ειδικά τα μικρά παιδιά.

Πηγή:  http://www.mediagate.gr/

Έφηβος κάνει τον καρκίνο του σύνθημα δύναμης!

Eκστρατεία  στο facebook: Έφηβος κάνει τον καρκίνο του σύνθημα δύναμης

Με τη δύναμη και τη θέληση μπορούμε να τα ξεπεράσουμε όλα...

Αυτό πιστεύει ο 18χρονος Ζach Lederer

Όταν ο Zach ήταν 11 ετών έκανε την πρώτη εγχείρηση στο κεφάλι, μετά τη διάγνωση των γιατρών ότι έχει καρκίνο.Ο 18χρονος παλεύει χρόνια για τη ζωή του και τώρα φαίνεται πιο δυνατός από ποτέ. Στη αρχή της διάγνωσης οι γονείς του πίστεψαν ότι ο μικρός Zach δε θα τα καταφέρει. Πέρασε από πάρα πολύ δύσκολα στάδια, επεμβάσεις και νοσοκομεία ήταν η καθημερινότητα του.

Η πιο δύσκολη στιγμή για την οικογένειά του ήταν όταν εκείνος είχε πέσει σε κώμα για μια εβδομάδα.

Όλοι πίστευαν ότι τελείωσαν όλα. Ο Zach όμως δεν θα το έβαζε εύκολα κάτω. Στάθηκε ξανά στα πόδια του και ξεκίνησε τη μάχη.
Επέστρεψε στο σχολείο του κανονικά και αυτό που ήθελε πιο πολύ ήταν να παίξει σε έναν αγώνα ποδόσφαιρου με τα υπόλοιπα παιδιά. Ο προπονητής του είπε ότι αυτό θα ήταν το μεγαλύτερο παράδειγμα για όσους νοσούν και φυσικά συμμετείχε στον αγώνα. Το 2011 γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο και μάλιστα έγινε αρχηγός στην ομάδα μπάσκετ του Πανεπιστημίου. Ένα πρωί όμως ένιωσε ένα μούδιασμα στο πόδι του. Στις εξετάσεις διαπιστώθηκε ότι έπρεπε να αντιμετωπίσει άλλον έναν όγκο στο κεφάλι. Στις 25 Ιανουαρίου οι γιατροί αφαίρεσαν το μεγαλύτερο μέρος του όγκου. 

Αμέσως μετά την εγχείρηση ο Zach έβγαλε μια φωτογραφία στο κρεβάτι του νοσοκομείου και δείχνει ότι η δύναμη του είναι μεγαλύτερη από τον καρκίνο.

Ο μπαμπάς του δημοσίευσε τη φωτογραφία στο Facebook με το σύνθημα "Zaching" που βγαίνει από το όνομα του και έχει την έννοια της δύναμης και της επιμονής.

Η στάση των χεριών έγινε κίνημα, φίλοι και γνωστοί βγάζουν
φωτογραφίες στη ίδια στάση, τις ανεβάζουν στα κοινωνικά δίκτυα και διαδίδουν το μήνυμα "Ζaching". Γρήγορα το μήνυμα διαδοθηκε και το Facebook γεμίζει παρόμοιες φωτογραφίες.

"Μείνετε δυνατοί, άνθρωποι. Σας αγαπώ" λέει ο Zach...

Πηγή:http://www.mediagate.gr/

 

Ο Τζόνι Καλημέρης μιλάει για την περιπέτεια του με τον καρκίνο

Ο Τζόνι Καλημέρης μιλάει για την περιπέτεια του με τον καρκίνο

Είναι από τους ανθρώπους που έχει διανύσει αμέτρητα χιλιόμετρα στο τηλεοπτικό τοπίο, αναλαμβάνοντας επιτυχώς διάφορες επιτελικές θέσεις σε ιδιωτικά κανάλια αλλά και στην κρατική τηλεόραση.

Αυτή τη φορά όμως, ο Τζόνι Καλημέρης περνά μπροστά από την κάμερα και μιλά για την περιπέτεια υγείας που πέρασε. Ο λόγος; Για να τονίσει πως η πρόληψη σώζει.

Το έμπειρο στέλεχος των ΜΜΕ δημοσιοποιεί το θέμα με τον καρκίνο που βίωσε, χωρίς ίχνος λύπησης και κανένα… ταμπού, αφού όπως χαρακτηριστικά λέει «νομίζω ότι δεν πρέπει να υπάρχει κανένα ταμπού στο να μιλάς ανοιχτά για το καρκίνο. Πρέπει να τα συζητάμε για να είμαστε πιο έτοιμοι και να το προλάβουμε και να το αντιμετωπίσουμε».


Πώς ξεκίνησαν όλα και πώς πήρε την απόφαση να το ψάξει; «Το 2001 είχα τρίψει τη γάμπα μου σε ένα ξύλο και είχα κάνει μια κοκκινίλα η οποία δεν πέρναγε και από τη στιγμή που κάτι δεν περνάει σε προβληματίζει. Στο δέρμα αντικειμενικά είναι φανερό να παρατηρήσεις το οποιοδήποτε πρόβλημα οπότε αναγκαστικά το ψάχνεις»


Ο Τζόνι Καλημέρης ομολογεί όμως, ότι αποφάσισε να το παλέψει χωρίς να φοβηθεί. «Η κυρία που μου έδωσε τα αποτελέσματα της βιοψίας και μου είπε ότι είναι καρκίνος, κακό δηλαδή μου είπε να μου συστήσει ένα ψυχολόγο και να πάω σε κάποια ομάδα υποστήριξης. Δεν το χρειάστηκα. Δεν ένιωσα κάτι ίσως γιατί στην οικογένεια μου είχαμε αντίστοιχες ιστορίες» και εξηγεί ότι «το δεύτερο σημαντικότερο πράγμα που έκανα είναι ότι πήγα στην Αμερική και αντιμετώπισα το πρόβλημα κατευθείαν, στη ρίζα του…»


Το σημαντικότερο όμως, των όσων λέει είναι το μήνυμα που στέλνει, ως άνθρωπος που βίωσε το πρόβλημα, τονίζοντας πως «έχω μάθει πλέον ότι συνεχώς πρέπει να κάνουμε εξετάσεις ειδικά από μια ηλικία και μετά, ειδικά εμείς οι άνδρες είναι σημαντικό».


Κι αυτό είναι το ερώτημα: «Μπορεί να προληφθεί ο καρκίνος;»

Κατά καιρούς οι επιστήμονες έχουν προσπαθήσει να απαντήσουν στο ερώτημα αυτό αναγνωρίζοντας κάποιους παράγοντες κινδύνου, οι οποίοι σχετίζονται με την εμφάνιση της νόσου. Έτσι, έχουν αποδώσει ευθύνες στα γονίδια, το κάπνισμα, τη διατροφή, το περιβάλλον, την κακή ψυχολογία. Σε ένα μεγάλο ποσοστό - που αγγίζει ενδεχομένως και το 60% - μπορούμε να κάνουμε πράγματα για να προλάβουμε τον καρκίνο: από τα εμβόλια για την ηπατίτιδα Β και τα κονδυλώματα, την αυτοεξέταση, τις βιοχημικές και απεικονιστικές εξετάσεις μέχρι την αλλαγή του τρόπου ζωής μας.


Ο ακαδημαϊκός, καθηγητής επιδημιολογίας του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, Δημήτρης Τριχόπουλος, επισημαίνει ότι η εμφάνιση καρκίνου, σε ένα σημαντικό ποσοστό, είναι ζήτημα τύχης. Τονίζει ότι γνωρίζουμε τι πρέπει να κάνουμε, αλλά εξακολουθούμε να είμαστε παχύσαρκοι και να καπνίζουμε. Μιλά για την σχέση των γονιδίων με την καρκινογένεση και απομυθοποιεί την κακή ψυχολογία ως αιτιολογικό παράγοντα πρόκλησης καρκίνου. 


Πηγή: http://www.newsit.gr

Με αναπάντεχη δύναμη ψυχής αντιμετώπισε την περιπέτεια της υγείας του ο Τζόνι Καλημέρης . Ο άνθρωπος που στη διάρκεια της μακρόχρονης τηλεοπτικής του καριέρας έχει διατελέσει διοικητικό στέλεχος τόσο μεγάλων ιδιωτικών καναλιών όσο και της κρατικής τηλεόρασης, μιλάει στην εκπομπή "Όλα για την υγεία mou" για τη μάχη του με τον καρκίνο.

Γίνετε αιμοδότες για τα παιδιά με καρκίνο

Γίνε αιμοδότης 

 

Υπολογίζεται ότι για κάθε ασθενή με λευχαιμία χρειάζονται πάνω από 50 μονάδες αίματος ή αιμοπεταλίων ετησίως. Είναι λοιπόν σημαντικό να υπάρχει πάντα διαθέσιμο αίμα αλλά και κατάλογος αιμοπεταλιοδοτών στη διάθεση των Τμημάτων Αιμοδοσίας των Παιδιατρικών Νοσοκομείων, ώστε αυτοί να καλούνται καθώς καθημερινά παρουσιάζονται μεγάλες ανάγκες σε αιμοπετάλια κυρίως.

Κανείς δεν μολύνεται από AIDS ή άλλο λοιμώδες νόσημα δίνοντας αίμα.
Όλα τα υλικά που χρησιμοποιούνται για τη συλλογή αίματος είναι αποστειρωμένα και μιας χρήσεως.

Ο κάθε ενήλικας άνδρας ή ενήλικη γυναίκα διαθέτει περίπου 5 κιλά αίματος. Σε κάθε αιμοδοσία αφαιρούνται 450 ml τα οποία αποκαθίστανται πλήρως από τον οργανισμό. Το πλάσμα αναπαράγεται σε 24 ώρες, έτσι,
κάθε υγιής άνδρας ή γυναίκα, ηλικίας 18-62 ετών, μπορεί να αιμοδοτεί άφοβα 2-3 φορές το χρόνο, σε διαδικασία αιμοδοσίας που είναι τελείως ανώδυνη και δεν διαρκεί παραπάνω από 10 λεπτά

Διάφορα νοσήματα ή παθολογικές καταστάσεις απαγορεύουν οριστικά ή πρόσκαιρα την αιμοδοσία:

• Άτομα που έχουν υποβληθεί σε χειρουργική και οδοντιατρική επέμβαση τους τελευταίους 6 μήνες.
• Άτομα που έχουν θετικό Αυστραλιανό Αντιγόνο ηπατίτιδας-Β ή το αντίσωμα κατά της ηπατίτιδας –C, ή ήταν σε επαφή τους τελευταίους 6 μήνες με άτομα που νοσούν από ηπατίτιδα
• Άτομα που νοσούν από ελονοσία αποκλείονται, ενώ όσοι έχουν ταξιδέψει σε χώρες που ενδημεί η ελονοσία δεν αιμοδοτούν για 6 μήνες μετά το ταξίδι τους.
• Άτομα που πάσχουν από χρόνια νοσήματα όπως υπέρταση, διαβήτη, νεφροπάθεια, ηπατοπάθεια, αναιμία, καρδιακό νόσημα ή άλλο σοβαρό νόσημα.
• Άτομα που έχουν νοσήσει από αφροδίσιο νόσημα.
• Άτομα που γνωρίζουν ότι πάσχουν από AIDS ή έχουν πολλούς ερωτικούς συντρόφους, άνδρες που διατηρούν ομοφυλοφιλικές σχέσεις και οι ερωτικοί σύντροφοι όλων των παραπάνω κατηγοριών.
• Άνδρες και γυναίκες με ερωτικούς συντρόφους που προέρχονται από την Αφρική, τη Νοτιοανατολική Ασία, τη Νότιο Αμερική και τα νησιά του Ειρηνικού στη διάρκεια της τελευταίας 10ετίας.
• Σοβαρές αλλεργικές καταστάσεις απαγορεύουν την αιμοδοσία.
• Έγκυες γυναίκες και μέχρι 6 μήνες μετά τον τοκετό

Η επάρκεια σε αίμα των Τμημάτων Αιμοδοσίας και η άμεση ανταπόκριση των καταγεγραμμένων αιμοδοτών σε έκκληση έκτακτης ανάγκης, μπορεί να συμβάλλει στην ομαλή διεξαγωγή της θεραπείας τους.

Τα παιδιά που νοσηλεύονται στα Ογκολογικά Τμήματα των Παιδιατρικών
Νοσοκομείων παρουσιάζουν μεγάλες ανάγκες σε αίμα,
αιμοπετάλια και παράγωγα.

Πηγή: www.floga.org.gr

Μολύνσεις σε παιδιά με καρκίνο

Οι μολύνσεις είναι συχνές σε παιδιά με καρκίνο και δη σε όσα υποβάλλονται σε χημειοθεραπείες. Η χημειοθεραπεία μειώνει τον αριθμό των λευκών αιμοσφαιρίων, αυξάνοντας έτσι τις πιθανότητες μόλυνσης. Θα πρέπει να αναφέρετε άμεσα κάθε σημάδι ενδεικτικό μόλυνσης, όπως ο πυρετός, στον παιδίατρο. Οι μολύνσεις κατά κύριο λόγο προκαλούνται από βακτήρια ή ιούς. Ο γιατρός, προκειμένου να βρει την αιτία πρόκλησης της μόλυνσης, θα χρειαστεί να πάρει δείγμα από το λαιμό, τα ούρα ή το αίμα του παιδιού.

Εάν η μόλυνση έχει προκληθεί από βακτήρια, τότε θα του δοθούν αντιβιοτικά. Τα αντιβιοτικά δεν μπορούν να δράσουν ενάντια των ιών. Ωστόσο, εάν δεν εντοπιστεί κάποιος ιός, στα περισσότερα παιδιά χορηγούνται αντιβιοτικά μέχρι να αυξηθούν τα αιμοσφαίριά τους, ακόμη και αν  τα δείγματα βακτηριδιακής μόλυνσης είναι αρνητικά.

Το παιδί μπορεί επίσης να λάβει κάποια φάρμακα που θα καταστείλουν τα συμπτώματα. Εάν η μόλυνση είναι σοβαρή ή ο αριθμός των λευκών αιμοσφαιρίων πολύ χαμηλός, ενδεχομένως να χρειαστεί νοσηλεία του παιδιού. Ο γιατρός επίσης μπορεί να αναστείλει τις χημειοθεραπείες για κάποιο διάστημα, ώσπου να υποχωρήσει η μόλυνση.

Κάποιες μολύνσεις από ιούς, όπως η chickenpox( ανεμοβλογιά ή ιλαρά), ενδέχεται να προκαλέσουν σημαντικότατα προβλήματα σε ένα παιδί  που κάνει χημειοθεραπείες. Καλέστε αμέσως τον γιατρό σε περίπτωση που το παιδί εκτεθεί στον ιό αυτό ή έλθει σε επαφή με κάποιον που μόλις πρόσφατα έκανε το αντίστοιχο εμβόλιο. ζητήστε επίσης από τους δασκάλους του παιδιού σας να σας ενημερώσουν εάν κάποιος από τους συμμαθητές του εμφανίσει τον ιό.

Μερικές οικογένειες ζητούν από τους εκπαιδευτικούς να μεσολαβήσουν ώστε οι οικογένειες των συμμαθητών του παιδιού τους να επικοινωνήσουν άμεσα μαζί τους, εάν κάποιο μέλος της οικογένειάς τους προσβληθεί από τον ιό. Άπαξ και τα παιδιά περάσουν chickenpox, συνήθως δεν προσβάλλονται δεύτερη φορά. Μερικά όμως από τα παιδιά που έχουν κατά το παρελθόν προσβληθεί από τον ιό και τώρα βρίσκονται σε χημειοθεραπεία, μπορεί να εμφανίσουν έρπη ζωστήρα.

Ο έρπης είναι ένα δερματικό εξάνθημα που μοιάζει με chickenpox. Δεν εμφανίζεται όμως σε όλο το σώμα, παρά σε μια μόνο περιοχή. Επικοινωνήστε αμέσως με το γιατρό του παιδιού σας εάν υποψιάζεστε ότι εμφάνισε έρπη. Κανονικά ή κόκκινα εξανθήματα (γνωστά επίσης ως ιλαρά) μπορεί επίσης να αποδειχθούν σοβαρά για ένα παιδί που βρίσκεται σε κύκλο χημειοθεραπειών.

Εάν το παιδί σας έρθει σε επαφή με τέτοιου είδους εξανθήματα, πρέπει να καλέσετε το γιατρό. Αυτός με τη σειρά του ίσως του χορηγήσει κάποια φάρμακα προκειμένου να εμποδίσει ή να ελέγξει τη μόλυνση.

Πηγή: www.agsavvas-hosp.gr

ΣΟΚ! Απάνθρωπη τιμωρία 5χρονης με καρκίνο στον εγκέφαλο!

Απάνθρωπη τιμωρία σε 5χρονη, που πάσχει από καρκίνο 

Η 5χρονη που ανάρρωσε πρόσφατα από … κακοήθη όγκο στον εγκέφαλο, είδε για ακόμα μια φορά τη σκληρή όψη της ζωής, αυτή τη φορά στο πρόσωπο της ίδιας της  δασκάλας της.

Η Liberty Rose Finn πέρασε τους τελευταίους εννέα μήνες με επίπονες χημειοθεραπείες, αλλά η ασθένεια της άφησε αρκετά προβλήματα, μεταξύ αυτών να μην μπορεί πάντα να συγκρατεί τα ούρα της. Κάτι τέτοιο συνέβη και μέσα στην τάξη, μόνο που η δασκάλα ανάγκασε το παιδί να καθαρίσει μόνο του τα ούρα του από το πάτωμα της τάξης, μπροστά σε όλους τους συμμαθητές του και στη συνέχεια το έβαλε τιμωρία: να σταθεί όρθιο, αντικρίζοντας τον τοίχο για 10 λεπτά.

Στο σχολείο πραγματοποιήθηκε έρευνα και όσο διάστημα διαρκούσε οι γονείς δεν κατήγγειλαν το απάνθρωπο γεγονός. Όταν όμως η έρευνα ολοκληρώθηκε, οι γονείς αντιλήφθηκαν ότι το σχολείο ήθελε να συγκαλύψει το γεγονός και τότε αποφάσισαν να σπάσουν τη σιωπή τους και να μιλήσουν για τον τρόπο που αντιμετωπίστηκε το παιδί.

Όπως λένε, η μικρή πάλεψε γενναία επί μήνες και είναι τουλάχιστον άδικο να ταπεινώνεται έτσι ένα παιδί πόσο μάλλον όταν έχει υποφέρει τόσο πολύ.

Η Liberty ήταν μόλις 8 μηνών, όταν οι γιατροί διαπίστωσαν ότι είχε κακοήθη όγκο γύρω από το οπτικό νεύρο, ο οποίος δεν μπορούσε να αφαιρεθεί λόγω του μεγέθους του, αλλά και του ευαίσθητου σημείου όπου βρισκόταν.

Εντούτοις, μετά τις χημειοθεραπείες ο όγκος εξαφανίστηκε, με τη Liberty να αποτελεί τον πρώτο άνθρωπο στον κόσμο που βγαίνει νικητής από τη μάχη με όγκο τέτοιου είδους.

Οι γονείς της δηλώνουν ότι δεν πρόκειται να αφήσουν να κλείσει η υπόθεση με μια απλή επίπληξη, ενώ ήδη στο Facebook μεγάλη ομάδα ανθρώπων ασκούν δριμεία κριτική κατά της δασκάλας και του σχολείου για την αναλγησία που επέδειξαν.  

ΑΠηγή: metrogreece.gr

Ηρωίδα Μάνα - Αρνήθηκε να κάνει xημειοθεραπεία για να σώσει το έμβρυο της

Συγκλονίζει η ιστορία μιας μάνας η οποία αρνήθηκε να κάνει θεραπεία κατά του καρκίνου όσο ήταν έγκυος για να σώσει το παιδί της το οποίο ξέρει πως μπορεί να μην το δει να μεγαλώνει… Η Sarah Brook ήταν 6 μηνών έγκυος όταν έμαθε πως η αδιαθεσία που είχε κάθε πρωί οφειλόταν σε καρκίνο του εντέρου. Οι γιατροί της είπαν πως οι ορμόνες εγκυμοσύνης επιτάχυναν την ανάπτυξη του όγκου σε τέτοιο επικίνδυνο σημείο που θα μπορούσε να αναβάλει την έναρξη των χημειοθεραπειών μόνο δύο βδομάδες. Μετά η κατάστασή της θα χειροτέρευε πολύ. Τελικά η απόφαση της να μην ξεκινήσει θεραπεία έσωσε την κόρη της η οποία γεννήθηκε πρόωρα… μόλις 27 εβδομάδων. Διαβάστε περισσότερα και δείτε φωτο της μητέρας με το μωρό, εδώ.

Τώρα μετρά 4 εβδομάδες ζωής παρά τις δυσοίωνες προβλέψεις των γιατρών. Η 32χρονη κυρία Brook, μπορεί να έσωσε την κόρη της όμως ο καρκίνος έχει κάνει μετάσταση στο πάγκρεας στα πνευμόνια, στον λαιμό, στο παχύ και λεπτό έντερο. Οι ειδικοί δεν της δίνουν καμιά ελπίδα.

«Θέλω απλά να συνεχίσω να είμαι η μάνα του παιδιού μου, η καλύτερη σύζυγος και φίλη του άντρα μου για όσο περισσότερο μπορώ…» δηλώνει η ίδια.

Η Sarah Brook τώρα ζει στην Αυστραλία όπου και παρακολουθείται από το νοσοκομείο Royal North Shore στο Σίδνευ ενώ επισκέπτεται και την κόρη της Polly, η οποία θα παραμείνει στην εντατική θεραπεία νεογνών για μερικούς ακόμα μήνες…

Αποκαλεί την μικρή της Polly, «μικρό αγωνιστή» και «θαύμα» ενώ αναγνωρίζει το πόσο δύσκολο είναι όλο αυτό για τον άντρα της που πρέπει να συνηθίζει στην ιδέα ότι θα μεγαλώσει το παιδί τους μόνος του…

Πηγή:star.gr

Έχασε την μάχη με τον καρκίνο η Ελένη Καλαμάρη

Έδωσε μεγάλες μάχες και βγήκε νικήτρια.  Έγινε φάρος ελπίδας για πολλές γυναίκες αλλά δυστυχώς η τελική μάχη δεν είχε το αποτέλεσμα που θα ήθελαν όλοι.

Η Ελένη Καλαμάρη έφυγε αφήνοντας την τελευταία της πνοή στο νοσοκομείο, στις 18:00 το απόγευμα της Μεγάλης Τετάρτης

Ήταν η γυναίκα-σύμβολο στη μάχη κατά του καρκίνου. Η συμμετοχή της στο διαφημιστικό σποτ της μη κερδοσκοπικής οργάνωσης «Μείνε Δυνατός», στο οποίο έπαιζε μποξ μαζί με τον ιδρυτή της οργάνωσης Παναγιώτη Μιχαήλ για να νικήσει τον καρκίνο, την έκανε γνωστή σε όλη την Ελλάδα.

Κι όμως, η στάση ζωής και η δύναμη ψυχής που έδειξε έπρεπε να είναι σημείο αναφοράς από την πρώτη ημέρα που τη χτύπησε η ύπουλη αρρώστια Ελένη Καλαμάρη, η κοπέλα που πάλεψε με όλες τις δυνάμεις της τον καρκίνο, που έκανε τους γιατρούς να σκίσουν τα διπλώματά τους πριν από πέντε χρόνια, όταν της έδιναν μόλις τρεις μήνες ζωής, έφυγε στα τριάντα τέσσερα της για το μεγάλο ταξίδι βυθίζοντας σε θλίψη όλους όσοι είχαν την τύχη να τη γνωρίσουν. Κι έφυγε όπως ήθελε.

Με το κεφάλι ψηλά, αγωνιζόμενη σαν λιοντάρι μέχρι το τέλος. Μπορεί να μην πρόλαβε να δει τον λατρεμένο της γιο να μεγαλώνει πολύ, όπως επιθυμούσε, αλλά του έμαθε, όπως σε όλους μας, τι σημαίνει δύναμη. Και η Ελένη ήταν δυνατή, ακόμη και τον περασμένο Οκτώβριο, όταν έφτασε στο σημείο να ζυγίζει μόλις 34 κιλά και δεν μπορούσε να κρατήσει όποια τροφή κι αν έτρωγε. Πάλεψε ως το τέλος σαν παλικάρι, σαν γνήσια Αμαζόνα.

«Οι Αμαζόνες έκοβαν το στήθος τους, γιατί τις εμπόδιζε να κρατούν το τόξο. Σαν κι αυτές νιώθω. Δηλαδή είμαι περισσότερο αγωνίστρια παρά γυναίκα» είχε δηλώσει χαρακτηριστικά στην τελευταία της συνέντευξη στο περιοδικό «Life & Style». To moto της ζωής της, το ίδιο τα τελευταία πέντε χρόνια: «Ο αγώνας για τη ζωή δεν είναι ποτέ εύκολος. Το να κοιτάς τον θάνατο κατά πρόσωπο και να τον πολεμάς με όλες σου τις δυνάμεις απαιτεί ψυχικό σθένος, πίστη, αυτοσεβασμό και -πάνω απ’ όλα- αγάπη». Και όλοι όσοι τη γνώρισαν παραδέχθηκαν το σθένος της και την αγάπησαν.

Τραγική ειρωνεία
Η συγκλονιστική της ιστορία άρχισε τον Μάιο του 2007. Και τραγική ειρωνεία, ο καρκίνος δημιουργήθηκε και αναπτύχθηκε την πιο ευτυχισμένη περίοδο της ζωής της. Όταν περίμενε πώς και πώς να σφίξει στην αγκαλιά της το μωρό που θα γεννούσε. Ένιωθε στην αρχή ενοχλήσεις στο πόδι της και στη συνέχεια ο πόνος είχε γίνει αφόρητος. Στον τελευταίο μήνα της εγκυμοσύνης της έμεινε κλινήρης και λίγες ώρες πριν γεννήσει, σε μια προσπάθεια να γυρίσει πλευρό στο κρεβάτι του μαιευτηρίου, το πόδι της έσπασε. Ετσι μπήκε εσπευσμένα στο χειρουργείο για να της γίνει καισαρική τομή και ακολούθως την πήγαν για ακτινογραφίες. Εκεί φάνηκε ότι η λεκάνη και η κορυφή του μηρού είχαν γίνει κομμάτια.

 

Οι γιατροί ήταν σχεδόν σίγουροι ότι είχε «χτυπηθεί» από καρκίνο, αλλά περίμεναν κάποιες εξετάσεις για να βεβαιωθούν. Δυστυχώς η αρχική τους διάγνωση επιβεβαιώθηκε. Μάλιστα τα αποτελέσματα ήταν αποθαρρυντικά. Είχε γίνει μετάσταση στα οστά και οι γιατροί απέκλεισαν το ενδεχόμενο εγχείρησης. Ήταν ήδη πολύ αργά. Την επόμενη κιόλας μέρα έκανε την πρώτη της χημειοθεραπεία, με τους θεράποντες ιατρούς να είναι απαισιόδοξοι, αφού της έδιναν μόνο τρεις μήνες ζωής.

Μάχη και για το παιδί
Εκείνη όμως τους διέψευσε, γιατί πάνω από όλα μίλησε το μητρικό ένστικτο. Η Ελένη ήθελε πολύ να δει το μωράκι της. Ήταν άλλωστε λεχώνα μόλις έντεκα ημερών, όταν άρχισε ο Γολγοθάς της. Και η επιθυμία της να βρεθεί δίπλα στο παιδί της ήταν τέτοια που κατάφερε τότε να κερδίσει τη μεγάλη μάχη με την καρκινική νόσο. Όπως αποκάλυψε πάντως στο περιοδικό «People», η μάχη που είχε αμέσως μετά ήταν πολύ πιο δύσκολη και πιο επώδυνη.

 

«Το φθινόπωρο πήρα τηλέφωνο τον σύζυγό μου και του είπα πως θέλω να δω το παιδί. Μου είπε ότι ο μοναδικός τρόπος να το δω ήταν να δώσω το συναινετικό διαζύγιο και να του παραχωρήσω την επιμέλεια του παιδιού». Αποφασίζει να πάει στο νησί όπου μένουν ο σύζυγος και το παιδί της και μένει εκεί δύο μήνες, με προστριβές με τον άντρα της. Τελικά, όπως εξομολογήθηκε: «Μπήκα μέσα στο σπίτι, όπου βρισκόταν το παιδί. Τη στιγμή εκείνη οι μισοί έλειπαν και οι υπόλοιποι κοιμούνταν. Δεν με είδε κανένας, πήρα τον γιο μου κρυφά κι έφυγα. Ζητάω συγγνώμη που πήρα το παιδί μου με αυτό τον τρόπο και δεν τους άφησα να το χαιρετήσουν, αλλά έτσι έπρεπε να γίνει».

Την επόμενη χρονιά κερδίζει με συμβιβασμό την επιμέλεια του γιου της. Ηταν η πιο χαρούμενη στιγμή της από τότε που βρέθηκε αντιμέτωπη με την επάρατη νόσο. Και η ανάγκη πλέον ήταν να μεγαλώσει το παιδί της γνωρίζοντας ότι είχε μπροστά της να αντιμετωπίσει έναν Γολγοθά. «Δεν έχω περιουσία, δεν έχω χρήματα, δεν έχω οικογένεια, δεν έχω σπίτι, δεν έχω καν υγεία. Όμως έχω αυτό το παιδί» δήλωσε με αφοπλιστική ειλικρίνεια στην τελευταία της συνέντευξη.

Φιλανθρωπική δράση
Είχε όμως πολλούς φίλους, αφού η στάση της όλο αυτό το διάστημα απέναντι στην αρρώστια είχε γίνει σημείο αναφοράς. Μια γυναίκα-παράδειγμα ζωής, δύναμης και ελπίδας. Έγραψε βιβλίο για την περιπέτειά της, ανέπτυξε έντονη φιλανθρωπική δράση με την οργάνωση «Μείνε Δυνατός», πάντα βρισκόταν δίπλα σε όσους ζήτησαν τη βοήθεια και τη συμπαράστασή της στη δική τους μάχη κατά του καρκίνου και ποτέ δεν φοβήθηκε να μιλήσει ανοικτά για την αρρώστια της.

Η ίδια παραδέχθηκε ότι κάθε μέρα χτυπούσε συνεχώς το τηλέφωνό της, αφού όλοι τη θεωρούσαν υπόδειγμα θάρρους κι εκείνη πάντα το σήκωνε και μιλούσε με τον κόσμο δίνοντας συμβουλές και στήριξη.

Το Πάσχα του 2008 κι ενώ είχε κερδίσει την πρώτη μάχη, εμφανίστηκε ξανά όγκος, αυτή τη φορά στο αριστερό της στήθος. Τον νικάει ξανά, αλλά ξέρει πια ότι η ζωή της θα είναι ένας συνεχής πόλεμος με τον ύπουλο εχθρό. Την τελευταία πενταετία ήρθε αντιμέτωπη με την αρρώστια συνολικά έξι φορές. Τις πέντε βγήκε νικήτρια.

Όλοι πίστευαν ότι και την έκτη θα τα κατάφερνε. Δίπλα της ήταν οι γονείς της και οι πραγματικοί φίλοι, που έμειναν δίπλα της από το 2007 και μετά. Στο πλευρό της, και όσοι θαύμαζαν το έργο της και της έλεγαν «μπράβο» για τη δύναμη και το κουράγιο της. Δυστυχώς αυτή τη φορά λύγισε. Λύγισε, όχι δεν τα κατάφερε, γιατί ειδικά την τελευταία πενταετία όσα κατάφερε ήταν πάρα πολλά. Και μην ξεχνάμε ότι οι γιατροί τής έδιναν μόνο τρεις μήνες ζωής...

«Από Έλενα... Ελένη»
Η Ελένη Καλαμάρη ποτέ δεν φοβήθηκε να μιλήσει ανοιχτά για το πρόβλημα της υγείας της. Και όχι μόνο αυτό, αλλά όταν ο καρκίνος τη «χτύπησε» δεύτερη φορά, εκείνη αποφάσισε να γράψει βιβλίο για τη μάχη της. Ο τίτλος του: Από Έλενα... Ελένη». Η επιλογή του τίτλου μόνο τυχαία δεν ήταν.

Ήθελε να δείξει ότι αν κάποιος θέλει να αλλάξει, μπορεί να γίνει όντως άλλος άνθρωπος. Ήταν ουσιαστικά το δικό της ημερολόγιο που ήθελε να το αφήσει ως παρακαταθήκη στον γιο της, σε περίπτωση που εκείνη δεν ζούσε. Στη συνέχεια το ημερολόγιο έγινε βιβλίο, ύστερα από παρακίνηση της εκδότριάς της, με σκοπό να βοηθήσει τον κόσμο. Μέρος των εσόδων από το βιβλίο της διατέθηκαν στη μη κερδοσκοπική οργάνωση «Μείνε Δυνατός», που σκοπό έχει να προσφέρει ψυχολογική υποστήριξη στους καρκινοπαθείς και το περιβάλλον τους.

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
«Δεν κατέθεσα τα όπλα ούτε ένα λεπτό»
Η τελευταία συνέντευξη της Ελένης ήταν στο περιοδικό «Life & Style», το οποίο έκανε εκστρατεία κατά του καρκίνου του μαστού.

Και πάλι μίλησε χωρίς να μασήσει τα λόγια της και είπε πολλές (και πικρές) αλήθειες. Όπως, για παράδειγμα, το ξεκαθάρισμα των ανθρώπων που βρίσκονταν δίπλα της: «Ο καρκίνος ξεκαθάρισε το τοπίο και μου έδειξε ποιοι πραγματικά ήταν οι φίλοι μου και ποιοι οι εχθροί στη ζωή μου».

Στενοχωριόταν πολύ για την άγνοια του κόσμου και τη στάση που κρατούσε: «Ο κόσμος δεν ξέρει. Και είναι λογικό, από τη στιγμή που δεν έχουν έρθει κοντά στον θάνατο. Σήμερα πήγα στο σούπερ μάρκετ. Είχα πολλούς μήνες να βγω από το σπίτι. Δεν μπορούσα να περπατήσω από την αδυναμία και μετακινήθηκα με το καροτσάκι. Ο κόσμος με έβλεπε και τραβούσε τα παιδιά του, λες και θα τους κολλήσω. Στην Ελλάδα είμαστε, το έχω συνηθίσει».

Η Ελένη σε κάθε της συνέντευξη δεν έκρυβε τη λατρεία για το παιδί της: «Αν είχα γεννήσει ένα μήνα αργότερα, δεν θα είχα καρκίνο, αλλά θα είχα ένα άλλο παιδί. Δεν θα είχα τον γιο που έχω τώρα. Και τον γιο μου δεν θα τον άλλαζα για όλη την υγεία του κόσμου».

Στην τελευταία της συνέντευξη μίλησε για το πώς ξεκίνησε το πρόβλημα της υγείας της και τη δύναμη που έπαιρνε από τον γιο της. “Ξεκίνησα τις χημειοθεραπείες έντεκα ημέρες μετά τη γέννηση του γιου μου, πριν από πέντε χρόνια. Το παιδί μου μεγάλωνε και τα μαλλιά μας μάκραιναν ταυτόχρονα. Στην αρχή φορούσα μαντίλια, μετά φόρεσα μια περούκα και άλλη περίοδο κυκλοφορούσα χωρίς τίποτα... Αν δεν πετύχεις τον καρκίνο στο πρώτο στάδιο, θέλει υπομονή. Και εγώ δεν τον πέτυχα στην αρχή του. Ο δικός μου ήταν “ορμοεξαρτώμενος”- δημιουργήθηκε και αναπτύχθηκε την περίοδο της εγκυμοσύνης”, είπε χαρακτηριστικά.

Και φυσικά με τα λόγια που είπε στο τέλος της συνέντευξης απέδειξε γιατί για πολλούς ήταν η γυναίκα-σύμβολο, το παράδειγμα θάρρους στη μάχη κατά του καρκίνου: «Πολλές φορές χρειάστηκα βοήθεια, αλλά ποτέ δεν ζήτησα. Έχω ακραία περηφάνια και δεν το μετανιώνω.

Θεωρώ ότι και αύριο να πεθάνω, είμαι νικήτρια πια. Δεν κατέθεσα τα όπλα ούτε ένα λεπτό. Ζούσα με τη νοοτροπία ότι η Ελένη δεν έπαθε καρκίνο, αλλά ο καρκίνος έπαθε Ελένη. Έχω αλλάξει προς το καλύτερο. Έχω γίνει άλλος άνθρωπος».

Πηγή: www.inews.gr