Ποια μορφή καρκίνου «προτιμά» τους νέους

Νέα αμερικανική έρευνα αποκαλύπτει πως μια μορφή καρκίνου που εκδηλώνεται κατά κύριο λόγο σε μεσήλικες και ηλικιωμένους «χτυπά» όλο και συχνότερα τις νεαρές ηλικίες.

Τα νέα στατιστικά δεν έχουν χαρακτηριστεί ακόμη «ανησυχητικά», όμως οι ερευνητές εκτιμούν πως οι δείκτες θα συνεχίσουν να παρουσιάζουν επικίνδυνα ανοδικές τάσεις μέσα στα επόμενα χρόνια.

Ο λόγος για τον καρκίνο του παχέως εντέρου και τον ανησυχητικό αριθμό κρουσμάτων σε νέους μεταξύ 20 και 34 ετών.

«Εκτιμούμε ότι τα περιστατικά στην ηλικιακή ομάδα 20-34 έχουν διπλασιαστεί», δηλώνει ο Δρ George Chang, επικεφαλής της σχετικής μελέτης.

Οι ερευνητές τονίζουν ότι τα νέα στοιχεία πρέπει να ερμηνευθούν με προσοχή. Οι τάσεις που παρατηρήθηκαν δεν υποδεικνύουν ότι όλοι κάτω των 50 θα πρέπει να κάνουν τακτικά κολονοσκόπηση. Απλώς οι γιατροί δεν πρέπει να αποκλείουν την πιθανότητα καρκίνου του παχέος εντέρου σε νεαρά άτομα που εκδηλώνουν τα αντίστοιχα συμπτώματα

.

«Η εντύπωση που είχα σχηματίσει είναι ότι τα περιστατικά καρκίνου του παχέος εντέρου είναι πολύ περισσότερα σήμερα απ' ότι ήταν πριν 10 χρόνια», δήλωσε ο Chang στο NBC News, συμπληρώνοντας πως η σχετική μελέτη εκπονήθηκε προκειμένου να επιβεβαιωθεί αυτή η εμπειρική παρατήρηση.

Οι ερευνητές ανέλυσαν στοιχεία που αφορούσαν σε 393.000 ασθενείς, οι οποίοι έλαβαν διάγνωση για καρκίνο του παχέος εντέρου μεταξύ 1975 και 2010.

Τα στοιχεία επιβεβαίωσαν τις αρχικές υποθέσεις των ερευνητών, καθώς κατέδειξαν ότι οι δείκτες για τη συγκεκριμένη μορφή καρκίνου αυξάνονται σταθερά τα τελευταία χρόνια στις νεαρές ηλικίες.

Ωστόσο, η κολονοσκόπηση έχει αποδειχθεί καθοριστική για τον έγκαιρο εντοπισμό προ-καρκινικών αλλοιώσεων σε μεσήλικες και ηλικιωμένους και κατ' επέκταση έχει συμβάλει στη μείωση των αντίστοιχων ποσοστών στις μεγαλύτερες ηλικίες.

Σύμφωνα με τη μελέτη που δημοσιεύουν οι ερευνητές στην επιθεώρηση JAMA Surgery, εάν οι τάσεις που παρατηρούνται σήμερα συνεχίσουν, τα περιστατικά καρκίνου του παχέος εντέρου σε άτομα 20 έως 34 ετών αναμένεται να αυξηθούν έως και κατά 40% μέχρι το 2020 και κατά 90% μέχρι το 2030.

Πηγή: http://www.onmed.gr/

«Είμαι ένας πατέρας με καρκίνο 4ου σταδίου και αυτά είναι που θέλω να πω»

Ο Oren Miller είναι ένας πατέρας 2 παιδιών, που διαγνώστηκε πρόσφατα με καρκίνο 4ου σταδίου στους πνεύμονες. Αυτό που ακολουθεί είναι ένα κείμενο, που ανάρτησε στο blog του

"Μου ήρθε κατακέφαλα...!
Την Παρασκευή 30 Μαϊου 2014, έμαθα ότι έχω καρκίνο 4ου σταδίου στους πνεύμονες. Στην κατάσταση μου, το προσδόκιμο ζωής είναι 1 χρόνος πάνω κάτω και η θεραπεία περιορίζεται απλά στο να κάνεις πιο υποφερτή τη ζωή σου. Υπάρχουν και άλλες επιλογές που μπορεί να εξετάσω αργότερα, συμπεριλαμβανομένων πειραματικών θεραπειών, και παραμένω αισιόδοξος, αλλά ειλικρινά, νομίζω ότι γνωρίζω τη θέση μου.

4 χρόνια πριν, το καλοκαίρι του 2010, ήμασταν στο Bethany Beach και όλοι περνούσαμε υπέροχα. Η οικογένεια μου και κάποιοι φίλοι έχτιζαν κάστρα στην άμμο, μπαινόβγαιναν στο νερό και χαλάρωναν – όλοι πλην εμού του αγχωτικού. Είχα εκατοντάδες αδιάβαστα emails και μία ντουζίνα ιδέες αλλά δεν είχα χρόνο, ήμουν περικυκλωμένος από υπερβολικές ποσότητες άμμου και ελάχιστη ποσότητα καφέ στον οργανισμό μου. Προσπάθησα να προσποιηθώ ότι περνούσα καλά, αλλά οι γύρω μου μπορούσαν να διακρίνουν ότι ήμουν έξω από τα νερά μου – και το χειρότερο – ότι δεν ήθελα πραγματικά να βρίσκομαι εκεί.

Στο δρόμο της επιστροφής όμως μου ήρθε επιφοίτηση. Τότε μόνο κατάλαβα τι ήταν αυτό που έχανα. Τότε μόνο συνειδητοποίησα ότι βίωνα τη μεγαλύτερη τραγωδία της ανθρώπινης ύπαρξης: ζούσα την καλύτερη στιγμή της ζωής μου και ούτε καν το ήξερα.

Αυτή ήταν μια καλή ημέρα, γιατί από τη στιγμή που παίρνεις την απόφαση… βρίσκεσαι στον παράδεισο κάθε δευτερόλεπτο της ζωής σου. Και αυτό συνεχίστηκε και τα πράγματα πήγαιναν όλο και καλύτερα γιατί μια μέρα του καλοκαιριού, πήρα μια συνειδητή απόφαση, μέσα στο αυτοκίνητο, στο δρόμο του γυρισμού από το Bethany Beach και ήμουν σε θέση να τηρήσω αυτήν την απόφαση μου υποσυνείδητα από εκείνη τη στιγμή και έπειτα. Αυτό ήταν που έκανε τη διαφορά μεταξύ μιας επίγειας «κόλασης» – στην οποία βρισκόμουν διαρκώς, ήμουν δυστυχής, ένιωθα ανεκπλήρωτος, έμενα πίσω στη δουλειά, στη σχέση μου με τη γυναίκα μου, τους φίλους μου, τα παιδιά μου – και ενός επίγειου «παράδεισου», που ακόμα και αν ήθελα περισσότερα από τη ζωή, ήξερα συγχρόνως ότι τα είχα όλα.

Πιστεύω σε έναν επίγειο παράδεισο και πιστεύω ότι μπορεί κανείς να τον βρει όπου και αν ψάξει. Εγώ τον βρήκα εδώ:

Στις μεγάλες διαδρομές με το αυτοκίνητο και τα παιδιά. Θα μπορούσα να αισθάνομαι άσχημα που έπρεπε να μεταφέρω τα παιδιά μου από και προς το σχολείο με τις ώρες κάθε μέρα, αντίθετα, εκμεταλλεύτηκα αυτές τις διαδρομές για να συζητάω με τα παιδιά μου για τον κόσμο τους και το δικό μου, για να τους μυήσω στη μουσική αλλά και να τραγουδήσουμε μαζί, για να μιλήσουμε για αξίες αλλά και για ανοησίες.

Και βρήκα τον παράδεισο μου στο βρώμικο παρκέ ενός γηπέδου μπάσκετ. Η τότε 2χρονη κόρη μου τελείωνε τον παιδικό σταθμό στις 12 και έτσι ήμασταν «εγκλωβισμένοι» για ώρες, περιμένοντας τον αδερφό της να τελειώσει το σχολείο πριν μπορέσουμε να επιστρέψουμε σπίτι. Και εκείνες τις μέρες της αναμονής με την κόρη μου θα τις θυμάμαι για πάντα και ελπίζω και αυτή. Για 4 ώρες, καθόμασταν μαζί και μοιραζόμασταν το μεσημεριανό, πηγαίναμε στον παιδότοπο του σχολείου όπου η κόρη μου μου ετοίμαζε πλαστικά σάντουιτς και τσάι, τρέχαμε στο γήπεδο και παίζαμε μπάσκετ, τρόπος του λέγειν, καθώς στην πραγματικότητα η κόρη μου περπατούσε πάνω στη μαύρη γραμμή και εγώ ακολουθούσα ντριπλάροντας τη μπάλα. Η μικρή επινόησε αυτό το παιχνίδι και το ονόμασε «πηγαίνοντας στο πάρτι γενεθλίων». Μετά καθόμασταν στο πάτωμα ο ένας απέναντι από τον άλλο, ανοίγαμε τα πόδια μας και σπρώχναμε την μπάλα ο ένας στον άλλο. Και μετά η κόρη μου ήθελε αγκαλιές, οπότε αγκαλιαζόμασταν στο πάτωμα του γηπέδου, ενώ άλλοι έπαιζαν γύρω μας.

Aκόμα όμως και η ζωή στον παράδεισμο έχει κάποια όρια. Μετακομίσαμε σε καινούριο σπίτι το Μάρτιο. Ένα όμορφο σπίτι. Ένα σπίτι ονείρων. Είναι το σπίτι που θα μεγαλώσουν τα παιδιά μου και αυτό μου ραγίζει την καρδιά. Δε με νοιάζει για εμένα, αλήθεια. Είχα την πιο τέλεια ζωή που θα μπορούσε να ευχηθεί κανείς, ωστόσο υπάρχει ένα πράγμα…Υπάρχει ένα πράγμα για το οποίο θα έδινα τα πάντα: να δω τα παιδιά μου να μεγαλώνουν.

Μεγάλωσα χαρούμενα παιδιά. Εντάξει, κάποιες φορές διαμαρτύρονται, αλλά σε γενικές γραμμές είναι χαρούμενα. Είναι το αριστούργημα μου: δύο αξιαγάπητα, έξυπνα και ευφυή, αστεία, χαρούμενα παιδιά. Και δεν μπορώ να αφήσω αυτό το αριστούργημα να τελειώσει έτσι. Δεν μπορώ να τα αφήσω να μεγαλώσουν και να μην είναι χαρούμενα. Δεν μπορώ να τα αφήσω να μεγαλώσουν με μια τρύπα στην καρδιά στο σχήμα του πατέρα που μετά βίας θα θυμούνται. Θέλω να είναι χαρούμενα. Θέλω να είμαι κοντά τους για να τα κάνω χαρούμενα.

Και θέλω και η γυναίκα μου να είναι χαρούμενη. Το αξίζει. Μακάρι να μπορούσα τώρα να την κάνω χαρούμενη.

Η αποδοχή και η θλίψη, πιστεύω, μπορούν να συνυπάρξουν. Η θλίψη είναι αναπόφευκτη – είμαι ένας κοινός θνητός και το να προσπαθώ να υπερβώ τον εαυτό μου πονάει ακόμα πιο πολύ. Αλλά έχω μάθει να αποδέχομαι. Αποδέχομαι πως η ζωή έχει ένα τέλος και αποδέχομαι πως σύντομα θα έρθει η ώρα μου. Αποδέχομαι το γεγονός ότι η ζωή μου ήταν και είναι ακόμα ένα δώρο και αποδέχομαι και το πιθανό ενδεχόμενο να μη δω τα παιδιά μου να μεγαλώνουν.
Πρέπει ωστόσο να παραπονεθώ; Πρέπει να κλάψω στον κενό ουρανό και να φωνάξω «γιατί εμένα;». Ή πρέπει να νιώσω ότι τώρα, ακόμα και τώρα, ειδικότερα τώρα που είμαι λίγο μπερδεμένος, λίγο κουρασμένος, λίγο λυπημένος, περνάω την καλύτερη στιγμή της ζωής μου;
Το τι θα συμβεί στο σώμα μου στους επόμενους μήνες είναι σχετικά άγνωστο. Ωστόσο, ξέρω αυτό:

Ξέρω ότι είμαι το πιο τυχερό κάθαρμα που περπάτησε ποτέ στη γη και ξέρω ότι μέχρι την τελευταία μου στιγμή θα αγαπιέμαι από ανθρώπους που είχα τη μέγιστη τιμή να γνωρίζω: τη γυναίκα μου που την υπεραγαπώ και τα δυο παιδιά μου που τα λατρεύω πιο πολύ κάθε στιγμή που περνάει.

Επιτρέψτε μου απλά να σας ζητήσω μία χάρη.

Το κορίτσι μου. Μας βγήκε ντροπαλή. Θα τη δείτε να παίζει μόνη της κάποιες φορές και μπορεί να μπείτε στον πειρασμό να κάνετε πίσω και να σκεφτείτε «τι ωραία που παίζει μόνη της». Πλησιάστε την. Παίξτε μαζί της. Σας χρειάζεται.

Το αγόρι μου. Είναι τόσο ευαίσθητος. Οτιδήποτε πείτε, θα το θυμάται και θα το περιεργάζεται για μήνες στο πανέξυπνο μυαλό του. Μην κάνετε πλάκα μαζί του μόνο και μόνο για να γελάσετε – κάτι τέτοιο θα τον καταστρέψει. Απαντήστε κάθε του ερώτηση, ή τουλάχιστον κατευθύντε τον να βρει τις απαντήσεις. Του αρέσει να παίζει και να χαζολογάει, αλλά πρέπει να τον αντιμετωπίζετε σαν ενήλικα. Είναι πιο έξυπνος από μένα, και πιθανότερα είναι εξυπνότερος και από εσάς.

Και η γυναίκα μου. Μην τη ζαλίζετε. Αφήστε την να κάνει ένα διάλειμμα. Είναι άτομο με προσωπικότητα Τύπου Α στη δουλειά, αλλά στο σπίτι πάντα ήθελε να χαλαρώνει και να διασκεδάζει. Βοηθήστε την να διασκεδάσει. Θα θελήσει να πάρει όλες τις ευθύνες πάνω της. Μην την αφήσετε. Πείτε της να χαλαρώσει. Πείτε της να το πάει χαλαρά. Βοηθήστε την να χαρεί τη ζωή. Και μην της βάλετε ταμπέλες ή την περιορίσετε με κανένα τρόπο. Μην την αποκαλέσετε χήρα. Δεν είναι αυτό που υπονοεί η λέξη. Δεν είναι μια εύκολη απλούστευση. Ξέρετε ποια είναι; Είναι η κόρη που κάθε γονιός θα ήθελε να έχει και η μητέρα που κάθε παιδί θα επιθυμούσε. Παρόλο που είχα μεγάλο μερίδιο ευθύνης στην ανατροφή αυτών των καταπληκτικών παιδιών, τίποτα δε θα μπορούσε να είχε γίνει χωρίς αυτή. Και αυτή θα συνεχίσει να τα μεγαλώνει και αυτά θα συνεχίσουν να μεγαλώνουν και θα γίνουν ακόμα καλύτεροι έφηβοι και ενήλικες χάρη στη μητέρα τους.

Και είναι η γυναίκα των ονείρων μου."

Πηγή: Hufftington Post & superdad.gr

Μύθοι και αλήθειες για τα εμβόλια

Είναι μύθος ότι είναι καλύτερο για το παιδί να περάσει φυσική νόσηση από τη λοίμωξη παρά να εμβολιασθεί; Είναι αλήθεια ότι τα εμβόλια περιέχουν υδράργυρο; Όλα όσα πρέπει να ξέρετε για τα εμβόλια.

Μύθος: Τα νοσήματα για το οποία εμβολιάζουμε έχουν εξαφανισθεί λόγω της αλλαγής του τρόπου ζωής και της βελτίωσης συνθηκών υγιεινής.

Αλήθεια:

• Παρότι η βελτίωση των συνθηκών υγιεινής και το καθαρό νερό μείωσαν την επίπτωση κάποιων λοιμώξεων, τα εμβόλια συνέβαλαν αποφασιστικά ώστε να μειωθούν σοβαρά λοιμώδη νοσήματα που προκαλούν πολλούς θανάτους και επιπλοκές.
• Σε χώρες που δεν εμβολιάζονται συστηματικά, τα νοσήματα που προλαμβάνονται με εμβολιασμούς αποτελούν κύρια αίτια θανάτων βρεφών και παιδιών π.χ. μηνιγγίτιδα, πνευμονία, ιλαρά.
• Ακόμη και σε χώρες με πολύ ανεπτυγμένα υγειονομικά συστήματα, σε περιπτώσεις που αυξάνονται τα παιδιά που δεν εμβολιάζονται, ακολουθούν επιδημίες από λοιμώδη νοσήματα με σοβαρές επιπλοκές και θανάτους.
• Για νοσήματα που λόγω εμβολιασμού μειώθηκαν ή και εξαφανίστηκαν προς το παρόν στη χώρα μας, όπως η πολιομυελίτιδα ή η διφθερίτιδα, ο εμβολιασμός συνεχίζεται γιατί σε αρκετές χώρες υπάρχουν ακόμη κρούσματα. Σε συνθήκες μετακίνησης πληθυσμών ή αυξημένης μετανάστευσης μπορεί να έχουμε επανεμφάνιση σοβαρών λοιμωδών νοσημάτων. Το μόνο λοιμώδες νόσημα που εκριζώθηκε παγκοσμίως για αυτό και σταμάτησε ο εμβολιασμός είναι η ευλογιά.
• Επιπλέον, τα εμβόλια γίνονται για παθογόνους μικροοργανισμούς που υπάρχουν στη φύση και δεν πρόκειται ποτέ να εξαφανισθούν όπως ο τέτανος.

Μύθος: Είναι καλύτερο το παιδί να περάσει φυσική νόσηση από τη λοίμωξη παρά να εμβολιασθεί.

Αλήθεια: Τα εμβόλια επάγουν ανοσολογική αντίδραση παρόμοια με της φυσικής λοίμωξης, που προστατεύει το παιδί σε επόμενη πραγματική έκθεση στο λοιμώδη παράγοντα, χωρίς όμως τις επιπλοκές που κάνει η φυσική λοίμωξη. Είναι ξεκάθαρο ότι κανένα πλεονέκτημα δεν έχει το παιδί που θα νοσήσει από πολιομυελίτιδα και θα πάθει παράλυση ή από ιλαρά και θα πάθει μηνιγγοεγκεφαλίτιδα ή από μηνιγγιτιδόκοκκο και θα παρουσιάσει ψυχοκινητική καθυστέρηση.

Μύθος: Τα εμβόλια περιέχουν πολλά συστατικά που διεγείρουν υπέρμετρα το ανοσοποιητικό σύστημα των παιδιών.

Αλήθεια: Ένα φυσιολογικό παιδί μπορεί να νοσεί από 6-8 ιώσεις το χρόνο. Σε κάθε ίωση το ανοσοποιητικό σύστημα εκτίθεται σε 2-3.000 διαφορετικά αντιγόνα, χωρίς καμία μακροπρόθεσμη επιπλοκή. Ο συνολικός αριθμός των αντιγόνων που περιέχεται σε όλα τα εμβόλια του εμβολιαστικού προγράμματος των παιδιών δεν ξεπερνά τα 270. Τα εμβόλια σήμερα παράγονται με πολύ πιο αυστηρές προδιαγραφές και ποιοτικούς ελέγχους από ότι παλιότερα και περιέχουν λιγότερα αντιγόνα.

Μύθος: Τα εμβόλια περιέχουν υδράργυρο (θειομερσάλη) που βλάπτει τα παιδιά.

Αλήθεια: Κανένα από τα εμβόλια που κυκλοφορούν στην Ελλάδα την τελευταία δεκαετία δεν περιέχει υδράργυρο. H θειομερσάλη χρησιμοποιούνταν παλιότερα σε φιαλίδια εμβολίων πολλαπλών χρήσεων ως συντηρητικό και παρότι δεν αποδείχθηκε ότι στη μορφή και στην ποσότητα που ήταν μπορούσε να 
προκαλέσει κάποια επιπλοκή, αφαιρέθηκε από όλα τα εμβόλια λόγω αυξημένης ανησυχίας του κοινού.

Μύθος: Τα εμβόλια περιέχουν άλλα συστατικά όπως το αλουμίνιο που μπορεί να βλάψουν τα παιδιά

Αλήθεια: Το αλουμίνιο είναι πολύ κοινό μέταλλο στη φύση και χρησιμοποιείται σε ορισμένα εμβόλια για ενίσχυση της ανοσολογικής αντίδρασης. Το αλουμίνιο βρίσκεται σε τροφές, στο νερό και στον αέρα. Ενδεικτικά η ποσότητα του αλουμινίου που λαμβάνει ένα βρέφος έως τους 6 μήνες από τα εμβόλια είναι 4mg, από το μητρικό γάλα 6mg, από τροποποιημένο γάλα αγελάδας 40mg, από γάλα σόγιας 140mg. Σε λήψη αντιόξινων δισκίων, η ημερήσια πρόσληψη αλουμινίου είναι 1.000 φορές μεγαλύτερη από όση ενός εμβολίου.

Μύθος: Τα εμβόλια και ειδικά το εμβόλιο ιλαράς- ερυθράς- παρωτίτιδας (MMR) προκαλούν αυτισμό.

Αλήθεια: Έχουν γίνει πολλές μελέτες σε διαφορετικούς πληθυσμούς με πολύ μεγάλο αριθμό παιδιών που έχουν δείξει ότι δεν υπάρχει καμία συσχέτιση συγκεκριμένων εμβολίων με τον αυτισμό ή άλλες νευροαναπτυξιακές διαταραχές. Ο αυτισμός είναι νόσημα με γενετικό υπόστρωμα και δεν σχετίζεται με τον εμβολιασμό. Η υποτιθέμενη μελέτη συσχέτισης του εμβολίου MMR με νευροαναπτυξιακές διαταραχές, δημοσιεύθηκε το 1998 με μόλις 12 παιδιά και αποσύρθηκε, καθώς αποδείχθηκε ότι χρησιμοποιήθηκαν παραποιημένα στοιχεία και ο κύριος συγγραφέας είχε οικονομικό όφελος για τα αποτελέσματα που παρουσίαζε.

Μύθος: Τα εμβόλια προκαλούν συχνά σοβαρές παρενέργειες.

Αλήθεια: Οι συχνότερες παρενέργειες των εμβολίων είναι ήπιες και προβλέψιμες. Συνήθως σκληρία ή ερεθισμός στο σημείο της ένεσης, πυρετός (συνήθως 1-2 κύματα), ανησυχία ή υπνηλία για 1-2 24ωρα. Οι σοβαρές παρενέργειες που μπορεί να συσχετισθούν με εμβολιασμό είναι εξαιρετικά σπάνιες (1:1.000.000) και συνήθως προκαλούνται λόγω υπερευαισθησίας ή αλλεργίας στα συστατικά του εμβολίου. Οι κίνδυνοι και οι επιπλοκές από φυσική νόσηση είναι πολύ πιο συχνές από ότι από τον εμβολιασμό. Η έγκριση των εμβολίων και η μελέτη της ασφάλειάς τους γίνεται από ανεξάρτητους διεθνείς οργανισμούς, με αυστηρά κριτήρια. Όλα τα δεδομένα των κλινικών μελετών δίνονται στη δημοσιότητα και δημοσιεύονται σε έγκριτα επιστημονικά περιοδικά για κρίση από άλλους επιστήμονες. 

Μύθος: Τα εμβόλια προωθούνται από τις φαρμακοβιομηχανίες λόγω κέρδους.

Αλήθεια: Τα εμβόλια που γίνονται στα παιδιά εξυπηρετούν το ατομικό και δημόσιο συμφέρον της μείωσης ή εξάλειψης σοβαρών λοιμωδών νοσημάτων. Τα περισσότερα εμβόλια εκτός από την ατομική προστασία που προσφέρουν, μειώνουν τη φορεία και τη μετάδοση λοιμωδών παραγόντων στο περιβάλλον, δημιουργούν έτσι ένα τοίχο συλλογικής ανοσίας (ανοσίας της κοινότητας) που προφυλάσσει και ανεμβολίαστα άτομα και προλαμβάνει επιδημίες στην κοινότητα. Σε μια πολύ πρόσφατη μελέτη (MMRW April 2014) υπολογίστηκε ότι στις ΗΠΑ τα τελευταία 20 χρόνια λόγω του εμβολιασμού έχουν προληφθεί 732.000 θάνατοι, 322 εκατομμύρια νοσήσεις και 21 εκατομμύρια νοσηλείες. Ο εμβολιασμός είναι από τις πιο αποδοτικές επενδύσεις στη δημόσια υγεία αφού έχει υπολογιστεί ότι για κάθε 1 $ που δαπανάται, επιστρέφουν στο κράτος 3 $ άμεσο όφελος και 10 $ εάν λογαριαστεί και το κοινωνικό κόστος. 

Μύθος: Δεν χρειάζεται να εμβολιάσω το παιδί μου αφού εμβολιάζονται τα άλλα παιδιά

Αλήθεια: Σε συνθήκες που μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού εμβολιάζεται (>95%), προστατεύονται και αυτοί που δεν εμβολιάζονται, καθώς μειώνεται η κυκλοφορία των λοιμωδών παραγόντων στην κοινότητα. Εάν όμως το ποσοστό εμβολιασμού υποχωρήσει, τότε τα ανεμβολίαστα άτομα κινδυνεύουν να νοσήσουν και να παρουσιάσουν επιπλοκές από τα νοσήματα. Αυτό μπορεί να γίνει λόγω αύξησης ανεμβολίαστων ατόμων στην κοινότητα από είσοδο μετακινούμενων πληθυσμών ή μεταναστών ή λόγω άρνησης εμβολιασμού από φόβο για υποτιθέμενες παρενέργειες, θρησκευτικούς λόγους, παρακολούθηση εναλλακτικών μορφών ιατρικής που αρνούνται τα οφέλη του εμβολιασμού. Για παράδειγμα, τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη υπήρξαν σημαντικές επιδημίες ιλαράς σε Γαλλία, Γερμανία και Αγγλία, ενώ το 2014 στην Καλιφόρνια περνούν τη μεγαλύτερη επιδημία ιλαράς της τελευταίας 20τίας λόγω της μείωσης του ποσοστού εμβολιασμού. Παρότι τα τελευταία χρόνια συζητιέται συχνά η αύξηση του αντιεμβολιαστικού κινήματος στην Ελλάδα, πιο σοβαρό πρόβλημα είναι τα παιδιά που ενώ οι γονείς επιθυμούν να τα εμβολιάσουν, δεν έχουν οικονομική δυνατότητα να επισκεφθούν παιδίατρο ή δεν έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας και εμβόλια.

Μύθος: Μπορώ να καθυστερήσω τον εμβολιασμό του βρέφους μου και να το εμβολιάσω σε μεγαλύτερη ηλικία

Αλήθεια: Τα βρέφη που είναι μικρότερα του έτους και στη συνέχεια τα νήπια <5 ετών αποτελούν τον πλέον ευαίσθητο πληθυσμό για να νοσήσει από λοιμώδη νοσήματα και να παρουσιάσει σοβαρές επιπλοκές. Έγκαιρος εμβολιασμός σύμφωνα με το πρόγραμμα εμβολιασμού προφυλάσσει τα παιδιά από σοβαρά νοσήματα. Επιπλέον για προστασία των νεογνών που δεν έχουν προλάβει να εμβολιασθούν, χρειάζεται να γίνεται και εμβολιασμός του οικιακού περιβάλλοντος με εμβόλια για κοκκύτη και γρίπη ώστε να δημιουργείται περιβάλλον προστασίας.

Γράφει: Μίχος Αθανάσιος
Επίκουρος Καθηγητής Παιδιατρικής – Λοιμωξιολογίας

Πηγή:  http://www.iatronet.gr

Η αδελφική αγκαλιά είναι από τα καλύτερα φάρμακα...!

Η Σοφία Γκάτσου με την αδελφή της Φωτεινή στο νοσοκομείο

 

Μια μητέρα εξηγεί πως η αδελφική αγάπη είναι «η καλύτερη θεραπεία», όταν μία από τις δίδυμες κόρες της διαγνώσθηκε με προχωρημένο καρκίνο των νεφρών.

Η Φωτεινή Γκάτσου ήταν έξι ετών, όταν ένας όγκος βρέθηκε στο αριστερό νεφρό της.

Υπόμεινε εννέα μήνες την θεραπεία του νεφροβλαστωμάτος, που περιλαμβάνει χειρουργική επέμβαση, χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία και ήταν η δίδυμη αδερφή της, Σόφια η οποία της έδωσε το «κουράγιο για να επιβιώσει», λέει η μητέρα τους Σίσσυ.

Η Σόφια παρακολούθησε κάθε ραντεβού και ήταν εκεί σε κάθε θεραπεία της Φωτεινής.

Η Φωτεινή είναι τώρα σε ύφεση και τα κορίτσια μπορούν να απολαύσουν τη ζωή μαζί.

Η κα Γκάτσου, η οποία είναι νοσοκόμα παραδέχθηκε ότι η ίδια και ο σύζυγός της Δημήτρης, σεφ στο επάγγελμα «δεν πίστευαν ότι επρόκειτο να είναι ευτυχής η κατάληξη».

Δεν είχαν υπάρξει κάποια εμφανή συμπτώματα, όταν παρατήρησε ένα εξόγκωμα στο στομάχι της Φωτεινής και την πήγε στα επείγοντα. Εκείνο το βράδυ η οικογένεια, η οποία έχει μετακομίσει από την Ελλάδα στο Γκρίνουιτς του Λονδίνου εδώ και  δύο χρόνια, έμαθε τη διάγνωση

Η Φωτεινή χειρουργήθηκε και έγινε αφαίρεση του αριστερού νεφρού της, του όγκου και των λεμφαδένων και ακολούθησαν μήνες θεραπείας.

Η κα Γκάτσου μας λέει: «Οι πρώτες εβδομάδες ήταν πραγματικά δύσκολες. Νομίζαμε ότι θα τη χάσουμε εμείς δεν θα μπορούσαμε  να το περάσει όλο αυτό μόνοι μας. Τα κορίτσια έγιναν αχώριστα στο δικό τους μικρόκοσμο, όπου εκεί δεν μιλάνε για τον καρκίνο.

"Ήμασταν ειλικρινείς από την αρχή για το τι ήταν λάθος και οι δίδυμες το πέρασαν μαζί. Και οι δύο γνώριζαν όλη αυτή την απίστευτη δυσκολία των θεραπειών  και η Σοφία πέρασε όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο με την αδελφή της στο νοσοκομείο. Η εμπειρία έφερε τις δίδυμες πιο κοντά. Εξακολουθούν να είναι αχώριστες. Η Φωτεινή ήταν πολύ γενναία και είχε πάντα θετική στάση. Παρά το γεγονός ότι δεν ένιωθε καλά, ποτέ δεν έχασε το χαμόγελό της και το θάρρος της ».

Οι δίδυμες βρέθηκαν σήμερα στην εκδήλωση των Μικρών Αστεριών του Cancer Research UK στο Λονδίνο για να γιορτάσουν το θάρρος των παιδιών που αντιμετωπίζουν τον καρκίνο.

Διάσημοι αστέρες συμπεριλαμβανομένου και του αρχηγού της ποδοσφαιρικής ομάδας της Αγγλίας Γουέιν Ρούνεϊ ήταν εκεί για να τιμήσουν τον αγώνα των παιδιών, όπως η Φωτεινή καθώς τα στοιχεία δείχνουν ολόενα και περισσότερα παιδιά επιβιώνουν στη μάχη με τον καρκίνο.

Πηγή: http://www.standard.co.uk/