Οι Έλληνες Καρκινοπαθείς δεν ξέρουν τα δικαιώματα τους !

Οι επτά στους δέκα καρκινοπαθείς στην χώρα μας δεν γνωρίζουν τα δικαιώματά τους, με επακόλουθο να ταλαιπωρούνται και να μην λαμβάνουν την υποστήριξη που θα έπρεπε να έχουν σε αυτή τη δύσκολη φάση της ζωής τους. 

 

Ακόμα όμως και από εκείνους που τα γνωρίζουν, λίγοι είναι εκείνοι που κάνουν χρήση των προβλέψεων του νόμου – όπως λ.χ. το δικαίωμά τους να ενημερωθούν αναλυτικά για το είδος της θεραπείας που κάνουν (π.χ. ποια φάρμακα θα πάρουν και γιατί), να αρνηθούν να υποβληθούν σε κάποια εξέταση ή να απαιτήσουν να γίνει ιατρικό συμβούλιο για την περίπτωσή τους. 

Τα παραπάνω ανέφεραν τα μέλη του προεδρείου του Συλλόγου Καρκινοπαθών Κ.Ε.Φ.Ι. , με αφορμή εκστρατεία ενημέρωσης που αρχίζει ο σύλλογος για τα δικαιώματα των καρκινοπαθών.

Όπως είπε η πρόεδρος του συλλόγου κυρία Ζωή Γραμματόγλου, το πρώτο δικαίωμα των ασθενών είναι να ξέρουν αναλυτικά τι έχουν, ποιες είναι οι διαθέσιμες θεραπευτικές επιλογές, ποιοι είναι οι δυνητικοί κίνδυνοι ή συνέπειές τους και ποιες άλλες εναλλακτικές λύσεις έχουν, ώστε να συμμετέχουν στη λήψη της απόφασης για τη θεραπεία στην οποία θα υποβληθούν. 

Οι ασθενείς έχουν επίσης δεκάδες άλλες δικαιώματα, τα οποία απορρέουν από νόμους, εγκυκλίους και ρυθμιστικές διατάξεις.

Σκοπός της εκστρατείας του Κ.Ε.Φ.Ι., η οποία τιτλοφορείται «ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΜΟΥ!» είναι η αναζήτηση, καταγραφή και κωδικοποίηση όλων αυτών των δικαιωμάτων, ούτως ώστε κάθε ασθενής, σε όποιο σημείο της Ελλάδας κι αν βρίσκεται, να έχει στην διάθεσή του μια αξιόπιστη πηγή έγκαιρης και έγκυρης πληροφόρησης, η οποία μπορεί να τον καθοδηγήσει στη σωστή και αποτελεσματική διεκδίκησή τους.

Τα δικαιώματα

Σύμφωνα με το νομικό σύμβουλο του ΚΕΦΙ κ. Άρη Καίσαρη, μερικά από τα βασικότερα δικαιώματα των πασχόντων από καρκίνο είναι τα εξής:

1. ΕΞΕΤΑΣΗ ΑΠΟ ΠΕΠΕΙΡΑΜΕΝΟ ΓΙΑΤΡΟ ΜΕ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑ ΣΧΕΤΙΚΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΤΟΥ

Ο καρκινοπαθής πρέπει να εξετάζεται από γιατρό που είναι Ογκολόγος Παθολόγος ή Ογκολόγος Χειρουργός ή άλλης Ογκολογικής ειδικότητας.

Έχει το δικαίωμα να επιλέξει τον γιατρό του ή το νοσηλευτικό ίδρυμα, δημόσιο ή ιδιωτικό, που αυτός ο ίδιος κρίνει κατάλληλο.

Ο νόμος ορίζει ότι τα ιατρικά πιστοποιητικά και οι ιατρικές γνωματεύσεις που εκδίδονται νόμιμα, έχουν το ίδιο κύρος και την ίδια νομική ισχύ ως προς τις νόμιμες χρήσεις ενώπιον όλων των αρχών και υπηρεσιών, ανεξάρτητα από το αν εκδίδονται από γιατρούς που υπηρετούν σε δημόσιο νοσοκομείο ή από ιδιώτες γιατρούς.

Επίσης κανένα ασφαλιστικό ταμείο ή άλλη αρχή, δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι γι’ αυτό ισχύουν άλλες ειδικότερες ρυθμίσεις, διότι έχουν καταργηθεί από το νόμο.

2. ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΓΝΩΜΗΣ.

Ο καρκινοπαθής έχει δικαίωμα ανά πάσα στιγμή το κρίνει ο ίδιος να ζητήσει δεύτερη ιατρική γνώμη. Επίσης έχει το δικαίωμα να ζητήσει από τον γιατρό του τη σύγκλιση ιατρικού συμβουλίου για την διαγνωστική και θεραπευτική αντιμετώπιση της ασθένειάς του.

Η δυνατότητα του καρκινοπαθούς να αποφασίζει ο ίδιος προσωπικά για την υγεία του και την θεραπεία του είναι δικαίωμα νομικά κατοχυρωμένο και αναφαίρετο.

3. ΚΑΤΑΛΛΗΛΕΣ ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ, ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ ΚΑΙ ΦΑΡΜΑΚΑ

Ο καρκινοπαθής έχει το δικαίωμα να ζητήσει να υποβληθεί στις πλέον κατάλληλες και σύγχρονες διαγνωστικές εξετάσεις.

Επίσης μπορεί να ζητήσει να του συνταγογραφήσουν τα πιο κατάλληλα φάρμακα και να τύχει των πιο εξειδικευμένων θεραπειών, άσχετα με το κόστος ή την κυκλοφορία τους στην Ελλάδα, φτάνει βέβαια να κυκλοφορούν νόμιμα στο εξωτερικό.

Ο γιατρός του μπορεί μέσω μιας συγκεκριμένης διαδικασίας να ζητήσει οποιεσδήποτε διαγνωστικές εξετάσεις και να συνταγογραφήσει οποιαδήποτε φάρμακα, ακόμα και εκτός Εθνικού Συνταγολογίου, αν κρίνει ότι είναι απαραίτητα για την θεραπεία του συγκεκριμένου ασθενούς.

4. ΠΛΗΡΕΣ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ

Ο καρκινοπαθής έχει δικαίωμα να ζητήσει το πλήρες αντίγραφο του ιατρικού του φακέλου. Αυτό μπορεί να γίνει από τον ίδιο ή από εξουσιοδοτημένο εκπρόσωπό του, με μια απλή αίτηση στην αρμόδια υπηρεσία του Νοσοκομείου.

Στον ιατρικό φάκελο πρέπει να περιέχονται και τα πλακίδια της παθολογοανατομικής εξέτασης.

Το Νοσοκομείο έχει υποχρέωση να διατηρεί τους φακέλους για μια 20ετία και να τους αποδίδει οποτεδήποτε του ζητηθούν ακόμα και κατά την διάρκεια της νοσηλείας ή της θεραπείας.

 

5. ΠΟΣΟΣΤΟ ΑΝΑΠΗΡΙΑΣ

Όλοι οι καρκινοπαθείς , είτε ασφαλισμένοι είτε ανασφάλιστοι, μπορούν να απευθύνονται στα Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕ.Π.Α.), που υπάγονται στη Διεύθυνση Αναπηρίας και Ιατρικής της Εργασίας της Διοίκησης ΙΚΑ-ΕΤΑΜ.

Τα ΚΕ.Π.Α. έχουν την ευθύνη εξασφάλισης της ενιαίας υγειονομικής κρίσης όσον αφορά στον καθορισμό του βαθμού αναπηρίας.

Αναλόγως με τον βαθμό αναπηρίας, ο ασθενής με καρκίνο έχει και τις ανάλογες κοινωνικές και οικονομικές παροχές (λ.χ. επιδόματα, πρόσθετη άδεια, μειωμένο εισιτήριο σε μέσα μαζικής μεταφοράς κ.ά.)

6. ΆΡΝΗΣΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ Η ΕΞΕΤΑΣΗΣ

Ο νόμος παρέχει το δικαίωμα σε κάθε καρκινοπαθή να ενημερώνεται πλήρως και εκ των προτέρων, για όλους τους κινδύνους που ενδέχεται να προκύψουν από κάθε διαγνωστική ή θεραπευτική πράξη.

Η εφαρμογή κάθε τέτοιας πράξης γίνεται μόνο ύστερα από συγκεκριμένη συγκατάθεση του ίδιου. Η συγκατάθεση αυτή μπορεί να ανακληθεί από τον ασθενή ανά πάσα στιγμή.

7. ΆΡΝΗΣΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΣΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

Η συμμετοχή του καρκινοπαθούς σε οποιαδήποτε ιατρική διαδικασία έρευνας και εκπαίδευσης πρέπει να είναι αποτέλεσμα της απόλυτης ελευθερίας επιλογής του. Η δε συγκατάθεσή του μπορεί να ανακληθεί ανά πάσα στιγμή.

Ρεπορτάζ: Ρούλα Τσουλέα

Πηγή: http://ygeia.tanea.gr

«ΛΙΩΝΟΥΝ» στις ουρές αναμονής οι ΚΑΡΚΙΝΟΠΑΘΕΙΣ, περιμένουν μέχρι και 6 μήνες…

«Υπάρχει μεγάλο πρόβλημα με τις ακτινοθεραπείες. O καρκινοπαθής είναι υποχρεωμένος, σε περίπτωση που χρειαστεί να περιμένει αρκετό καιρό για προγραμματισμένο ραντεβού σε δημόσιο νοσοκομείο, να απευθυνθεί σε ιδιωτικές δομές υγείας και να βρεθεί αντιμέτωπος με ποσά που δεν μπορεί να καταβάλλει, προκειμένου να θεραπευθεί. Ο ΕΟΠΥΥ από την πλευρά του, δεν μπορεί να καλύψει ολοκληρωτικά το κόστος της ιδιωτικής θεραπείας. Αν ο ασθενής δεν μπορεί όμως να διαθέσει χρήματα για την κάλυψη των αναγκών του, αυτό καθίσταται άμεσα επιζήμιο για την υγεία του. Από την άλλη, αδυνατεί να περιμένει έως και 6 μήνες προκειμένου να ξεκινήσει την ακτινοθεραπεία. Είναι εγκλωβισμένος σε ένα αδιέξοδο. Σε όλα αυτά, συνυπολογίστε και την έλλειψη προσωπικού που μαστίζει τα δημόσια νοσοκομεία, και θα αντιληφθείτε για ποιο λόγο οι ασθενείς είναι τόσο αγανακτισμένοι» δηλώνει στο bangladeshnews.gr η πρόεδρος του Συλλόγου Καρκινοπαθών Εθελοντών Φίλων Ιατρών, στην Αθήνα, Ζωή Γραμματόγλου.

Ξεπερνά τα όρια του κυνισμού ή της ανικανότητας και εισέρχεται στην σφαίρα της απόλυτης αδιαφορίας για τις τύχες των καρκινοπαθών, που έχουν να παλέψουν με έναν εχθρό που δεν καταλαβαίνει από δικαιολογίες όπως «δεν υπάρχουν φάρμακα», «χάλασε ξανά το μηχάνημα», «περιμένουμε προσλήψεις προσωπικού». Ο καρκίνος θα πράξει αυτό που ορίζει η φύση του. Θα εξαπλωθεί και ο ασθενής θα πεθάνει. Οι πιθανότητες να προλάβει το κακό εξανεμίζονται, όταν το δημόσιο νοσοκομείο που θα καταφύγει για θεραπεία έχει να αντιμετωπίσει χιλιάδες περιστατικά σαν το δικό του, διαθέτοντας υποστελεχωμένο και εξαντλημένο προσωπικό, ανεπαρκείς υποδομές, «εξαφανισμένα» φάρμακα… και το πιο εξοργιστικό από όλα… έτοιμες μονάδες, επανδρωμένες με εξοπλισμό τελευταίας τεχνολογίας, χωρίς όμως τους εξειδικευμένους γιατρούς & τεχνολόγους που θα τον χειριστούν. Φανταστείτε λοιπόν να είστε καρκινοπαθής, και όπως η κυρία της φωτογραφίας στην αρχή του ρεπορτάζ, να βλέπετε μέσα από το τζάμι το μηχάνημα που μπορεί να σας σώσει την ζωή, ανενεργό και σκονισμένο. Κάπως έτσι νιώθουν οι καρκινοπαθείς, που έχουν μπροστά τους δύο επιλογές. Και οι δύο κακές. Να κλείσουν ραντεβού για ακτινοθεραπεία σε δημόσιο νοσοκομείο και να περιμένουν την σειρά τους υπομονετικά για πεντάμηνο και βάλε μέχρι να εξεταστούν ή να απευθυνθούν σε μια ιδιωτική κλινική, με το κόστος θεραπείας να είναι ικανό να τους προκαλέσει μέχρι και εγκεφαλικό. Η πραγματικότητα που βιώνουν όσοι εξαρτώνται από τις ακτινοθεραπείες είναι οδυνηρή. «Παράπλευρα θύματα» και αυτοί των δραματικών περικοπών που έχουν υποστεί οι δημόσιες δομές υγείας, εξαναγκάζονται να περιμένουν μήνες μέχρι να πατήσουν το πόδι τους στο ακτινοθεραπευτικό τμήμα. Τα νοσοκομεία «άδεια» από χρήματα, προσωπικό, μηχανήματα. Η αναμονή για θεραπεία «τσακίζει» την αισιοδοξία τους. Πλημμυρίζει με φόβο όσους υποφέρουν από την ιδέα ενός επώδυνου θανάτου. Ο καρκίνος δεν είναι γρίπη για να περιμένουν καλύτερες ημέρες…

Ο ΑΣΘΕΝΗΣ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΓΙΑ ΑΚΤΙΝΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΣΤΟΝ «ΑΓΙΟ ΣΑΒΒΑ» ΘΑ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΘΕΙ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ…

«Αν έρθει σήμερα ένας ασθενής για εξετάσεις, αναγκαστικά το ραντεβού του για ακτινοθεραπεία θα πάει τον Αύγουστο, αν έρθει μάλιστα σε λίγες ήμερες, μετατίθεται… για τον Σεπτέμβριο. Το πρόβλημα υπάρχει και οφείλουμε να είμαστε ειλικρινείς. Για πολλές περιπτώσεις δυστυχώς, αυτή η αναμονή ιατρικά «δεν στέκει». Υπάρχουν συγκεκριμένα χρονικά περιθώρια για την θεραπεία των ασθενών που δεν πρέπει να ξεπεραστούν. Η κατάσταση αυτή οφείλεται στη φοβερή έλλειψη εξειδικευμένου προσωπικού. Μας λείπουν γιατροί, τεχνολόγοι και ειδικευόμενοι. Υπάρχουν 1ο κενές θέσεις για ειδικευόμενους, αλλά κανείς δεν έρχεται, καθώς γνωρίζει ότι μόλις τελειώσει την ειδικότητα του, δεν θα μπορέσει να απορροφηθεί πουθενά λόγω των ποσοστώσεων που μας έχουν επιβάλλει στις προσλήψεις. Την ίδια ώρα όσοι γιατροί συνταξιοδοτούνται δεν αντικαθίστανται. Αυτό προκαλεί τεράστια πίεση στο υπάρχον προσωπικό, που εκ των πραγμάτων είναι υποχρεωμένο να αναλάβει εξουθενωτικό φόρτο εργασίας. Είναι απαραίτητος ο εκμοντερνισμός του εξοπλισμού των ήδη υπαρχόντων ακτινοθεραπευτικών τμημάτων, ο οποίος όμως αν δεν συνοδεύεται και από την πρόσληψη εξειδικευμένου προσωπικού, θα είναι ουσιαστικά μια τρύπα στο νερό» τονίζει οακτινοθεραπευτής-ογκολόγος του νοσοκομείου «Άγιος Σάββας», Ιωάννης Σκαρλάτος.

H ΕΛΛΕΙΨΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΜΑΣ ΔΕΝΕΙ «ΧΕΙΡΟΠΟΔΑΡΑ»…

«Πρέπει να γνωρίζετε ότι το πρόβλημα της αναμονής για ακτινοθεραπεία δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό, συναντάται και σε άλλες, πολλές χώρες του πλανήτη, και οφείλεται αφενός στον περιορισμένο αριθμό ακτινοθεραπευτικών τμημάτων καθώς και στην έλλειψη εξειδικευμένου προσωπικού. Στην Ελλάδα, σαφώς και υστερούμε, καθώς ούτε επαρκή αριθμό μηχανημάτων διαθέτουμε, ούτε ικανό αριθμό προσωπικού ώστε να ικανοποιούνται γρήγορα και αποτελεσματικά οι ανάγκες των ασθενών. Ο αριθμός μάλιστα των ακτινοθεραπευτικών μηχανημάτων υστερεί συγκριτικά με τα standards που έχουν θέσει διεθνείς εταιρείες και οργανισμοί. Σαν διευθυντής της Κλινικής Μαστού στον Άγιο Σάββα μπορώ να σας πω ότι η κατάσταση χρήζει βελτιώσεως. Είναι πάντως πολύ απογοητευτικό για εμάς, να βλέπουμε την πολιτεία να μην προχωρά στους απαραίτητους διορισμούς προσωπικού» υποστηρίζει ο Ευάγγελος Φιλόπουλος, διευθυντής της Κλινικής Μαστού στον Άγιο Σάββα και πρόεδρος της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας.

Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΠΑΡΚΟΥΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΕΠΗΡΕΑΖΕΙ ΑΜΕΣΑ ΤΙΣ ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ…

«Αντιμετωπίζουμε πολύ μεγάλο πρόβλημα λόγω υποχρηματοδότησης. Υπάρχουν ανάγκες που το φιλότιμο των εργαζομένων και η εντατικοποίηση των ρυθμών εργασίας δεν μπορούν να καλύψουν. Μερικά νούμερα πρώτα πριν πάμε στους χρόνους αναμονής για ακτινοθεραπείες καθώς αυτά τα μεγέθη είναι άκρως συνυφασμένα. 34,4 εκ. ευρώ ο προϋπολογισμός του νοσοκομείου το 2012, μόλις 23 εκ. ευρώ το 2015. Μείωση 30%. 22 εκ. ευρώ η φαρμακευτική δαπάνη το 2012, 15 εκ. ευρώ το 2015. Από τις προβλεπόμενες οργανικές θέσεις καλύπτεται μόλις το 64%. Αντί να προσλάβουν προσωπικό, συγχωνεύουν τμήματα. Το μηχάνημα βραχυθεραπείας το αγοράσαμε εδώ και 7 χρόνια και δεν έχει λειτουργήσει ούτε μία ημέρα. Ο γραμμικός επιταχυντής μετρά 10 χρονιά ζωής και παρουσιάζει βλάβες. Περιμένουμε να ολοκληρωθεί ο διαγωνισμός για να αποκτήσουμε αξονικό τομογράφο. Και όλα αυτά σε τριτοβάθμιο αντικαρκινικό νοσοκομείο, που κανονικά, δεν έπρεπε να λειτουργήσει ούτε μια μέρα, χωρίς αξονικό» σύμφωνα με τον Νίκο Μπουντούρογλου, ακτινοθεραπευτή-ογκολόγο και αντιπρόεδρο του Σωματείου Εργαζομένων στο νοσοκομείο «ΜΕΤΑΞΑ».

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΑΝΑΜΟΝΗΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙ ΚΑΙ ΤΟΥΣ 3 ΜΗΝΕΣ…

«Για ποιο λόγο περιμένουν στις ουρές οι ασθενείς για ακτινοθεραπεία; Δεν υπάρχουν φάρμακα, δεν υπάρχει επαρκές προσωπικό. Υπάρχει 1 νοσηλεύτρια κάθε βράδυ για 40 ασθενείς. Προβλέπονται 13 ογκολόγοι χημειοθεραπευτές. Υπάρχουν μόνο 4. Προβλέπονται 13 ογκολόγοι ακτινοθεραπευτές. Είμαστε μόλις 7. Στα δύο τμήματα μας δεν υπάρχουν καθόλου ειδικευόμενοι. Ούτε ένας. Όλα αυτά αν συνδυαστούν, αντιλαμβάνεται κανείς για ποιο λόγο ο χρόνος αναμονής για ακτινοθεραπεία κυμαίνεται μεταξύ 2 έως 3 μηνών. Και αυτός είναι ο μικρότερος χρόνος. Για τους ασθενείς η καθυστέρηση αυτή μεταφράζεται, στις περισσότερες των περιπτώσεων, σε επιδείνωση της κατάστασης τους. Ο καρκίνος επεκτείνεται. Μην ξεχνάμε ότι στην Ελλάδα, είναι η δεύτερη αιτία θνησιμότητας μετά τις παθήσεις της καρδιάς».

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΑΛΣΑΜΙΔΗΣ

Πηγή: http://www.bangladeshnews.gr

Διαγνωστικά λάθη: ένα τεράστιο πρόβλημα στα νοσοκομεία!

Διαγνωστικά λάθη και 6 τρόποι να αποφευχθούν

Tα διαγνωστικά λάθη είναι ένα τεράστιο πρόβλημα στα νοσοκομεία. Μια νέα έκθεση από το Ινστιτούτο Ιατρικής (ΙΟΜ) συστήνει πρακτικές στρατηγικές που μπορούν να χρησιμοποιήσουν για να βελτιωθεί η διαγνωστική διαδικασία. Σας παρουσιάζουμε έξι τρόπους που τα νοσοκομεία μπορούν να ενισχύσουν την διαγνωστική διαδικασία τους. 

Σύμφωνα με την έκθεση, τα διαγνωστικά σφάλματα αντιστοιχούν στο 6% έως 17% των ανεπιθύμητων ενεργειών στα νοσοκομεία και το 5% των ασθενών που αναζητούν περίθαλψη σε εξωτερικά ιατρεία λαμβάνουν λάθος διάγνωση. Επιπλέον, τα σφάλματα σε διαγνώσεις είναι η κύρια αιτία των δαπανηρών αξιώσεων περί ιατρικής αμέλειας και είναι σχεδόν δύο φορές πιο πιθανό να συνεπάγεται το θάνατο του ασθενούς. 

Η έκθεση αναφέρει διάφορους λόγους για τους οποίους τα διαγνωστικά λάθη συμβαίνουν σε χώρους παροχής υγειονομικής περίθαλψης: 

1. Η έλλειψη επικοινωνίας και συνεργασίας μεταξύ των νοσοκομειακών γιατρών, ασθενών και τα μέλη της οικογένειας
2. Οι ρωγμές στο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης των εργασιών που δεν υποστηρίζουν τη διαγνωστική διαδικασία 
3. Η έλλειψη ανατροφοδότησης για τους κλινικούς ιατρούς για τις διαγνώσεις που επιλέγουν, που μια κουλτούρα που αποθαρρύνει τη διαφάνεια και καλύπτει οποιοδήποτε διαγνωστικό λάθος.

Αν δεν γίνει προσπάθεια για την άρση αυτών των αδυναμιών από τη διαγνωστική διαδικασία, τα λάθη θα συνεχιστούν, ενώ μπορεί ακόμα και να επιδεινωθούν. 

Για την καταπολέμηση των διαγνωστικών προβλημάτων, ο ΙΟΜ προτείνει στα νοσοκομεία να λάβουν μια θετική, δυναμική προσέγγιση. Αντί να εστιάζουν μόνο στη μείωση των σφαλμάτων, οι διοικητές των νοσοκομείων θα πρέπει να κάνουν σημαντικές προσπάθειες σε πρωτοβουλίες για τη βελτίωση στις διαγνώσεις των κλινικών γιατρών ». 

Έξι τρόποι που τα νοσοκομεία μπορούν να ενισχύσουν την διαγνωστική διαδικασία τους:

- Να διευκολύνουν την καλύτερη ομαδική εργασία στη διαγνωστική διαδικασία μεταξύ του προσωπικού της κλινικής, των ασθενών και τις οικογένειές τους. Οι κλινικοί γιατροί πρέπει να συμμετάσχουν πλήρως μαζί με τους ασθενείς και τις οικογένειές τους κατά τη διάγνωση μιας πάθησης. Οι ασθενείς και οι αγαπημένοι τους έχουν σημαντικό ρόλο να διαδραματίσουν σε αυτή τη διαδικασία. Έχουν μια βαθιά γνώση των σημείων και των συμπτωμάτων που συνοδεύουν την πιθανή ασθένεια και μπορεί να βοηθήσουν τους παρόχους να κάνουν μια πιο τεκμηριωμένη διάγνωση. 

- Με την ενίσχυση της εκπαίδευσης και της κατάρτισης για να καταστεί σωστή η διάγνωση. Μαθαίνοντας πώς να διαγιγνώσκουν αποτελεσματικά τους ασθενείς δεν είναι κάτι που σταματά όταν κάποιος τελειώνει την ιατρική σχολή. Αυτό θα πρέπει να είναι μια συνεχής διαδικασία που υποστηρίζεται από ένα νοσοκομείο με τη συνεχή εκπαίδευση και τακτική κατάρτιση. Επιπλέον, οι κλινικοί γιατροί θα πρέπει να λαμβάνουν ανατροφοδότηση για διαγνωστική διαδικασία σε τακτική βάση με στοχευμένες προτάσεις για βελτίωση. 

- Ένα μεγάλο παράπονο από τους κλινικούς γιατρούς είναι η τεχνολογία, όπως είναι τα ηλεκτρονικά μητρώα υγείας (ΗΜΥ), που επιλέγεται συχνά χωρίς καμία συμβολή από τους παρόχους της πρώτης γραμμή. Αν οι γιατροί δεν επιτρέπεται να αναλάβουν ενεργό ρόλο στην επιλογή της τεχνολογίας, σημαντικά εμπόδια μπορούν να δημιουργηθούν, που αυξάνουν την πιθανότητα διάγνωσης σφαλμάτων. Η συνεργασία μεταξύ των στελεχών, προμηθευτών και παρόχων είναι ζωτικής σημασίας όταν γίνεται οποιαδήποτε αναβάθμιση τεχνολογίας. 

- Εφαρμογή ενός συστήματος που προσδιορίζει διαγνωστικά λάθη και περιλαμβάνει μέτρα για να τα διορθώσει και να τα αποτρέψει. Δεν υπάρχουν πολλά νοσοκομεία που έχουν οργανωμένα συστήματα για τον εντοπισμό διαγνωστικών σφαλμάτων ή παρ ‘ολίγον ατυχημάτων. Δουλεύοντας με τους κλινικούς ιατρούς γα να δημιουργηθεί ένα τυποποιημένο πρωτόκολλο για αυτά τα λάθη μπορεί να βοηθήσει τα διαγνωστικές θέματα, μετατρέποντάς τα σε μαθησιακές εμπειρίες. 

- Η ανάπτυξη ενός περιβάλλοντος αναφοράς συντελεί στη βελτίωση της διάγνωσης μέσω της μάθησης από τα λάθη. Τα στελέχη του τομέα της υγείας πρέπει να ενθαρρύνουν την εθελοντική αναφορά των διαγνωστικών λαθών και παρ ‘ολίγον ατυχημάτων. Θα πρέπει επίσης να αξιολογούν τακτικά την αποτελεσματικότητα του προγράμματος αναφοράς τους στη μείωση των λαθών.

Της Νικολέτας Ντάμπου

Πηγή:http://www.life2day.gr/2015/10/diagnwstika-lathi-6-tropoi-na-apofefchthoun/

Μορφές Παιδικού Καρκίνου: Τι είναι το Ραβδομυοσάρκωμα;

Συχνότητα: Το ραβδομυοσάρκωμα είναι το συχνότερο σάρκωμα της παιδικής ηλικίας. Αποτελεί το 50% όλων των νεοπλασμάτων των μαλακών μορίων σε ασθενείς ηλικίας <15 ετών (Carli M et al, 1992; Merlino G and Helman LJ, 1999; Dagher R and Helman L, 1999; Ruyman FB and Grovas AC, 2000; Raney RB, 2002) και προέρχεται από τους μυς.

Είναι ο 3ος συχνότερος συμπαγής κακοήθης όγκος εκτός του ΚΝΣ στον παιδιατρικό πληθυσμό και αποτελεί το 5-15% των περιπτώσεων αυτών. Κάθε χρόνο διαγιγνώσκονται περίπου 250 νέες περιπτώσεις παιδιατρικού ραβδομυοσαρκώματος στις ΗΠΑ.

Φυλή: Το ραβδομυοσάρκωμα δεν έχει φυλετική προτίμηση.

Φύλο: Η αναλογία αρρένων/θήλεα γενικά είναι 1.2-1.4:1. Σε ασθενείς με/ή χωρίς προσβολή της ουροδόχου κύστης ή του προστάτη είναι 3.3:1 και 2.1:1, αντίστοιχα. Στα μέλη, 0.79:1 και στον κόγχο, 0.88:1.

Ηλικία: Το ραβδομυοσάρκωμα παρατηρείται συχνότερα σε παιδιά ηλικίας 2-6 ετών ή σε εφήβους, με ετήσια συχνότητα 0.4-0.9/100.000 παιδιά, και σπανιότερα σε μεγαλύτερα παιδιά (Crist WM and Kun LE, 1991).

ΕΝΤΟΠΙΣΗ: Το ραβδομυοσάρκωμα εντοπίζεται συχνότερα στην κεφαλή και τον αυχένα, αλλά και σε οποιονδήποτε γραμμωτό μυ. Στο 20% των περιπτώσεων εντοπίζεται στα άκρα, ιδιαίτερα στην εφηβική ηλικία.

 

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ: Το νεανικό ραβδομυοσάρκωμα συνδέεται με μεταλλάξεις του γονιδίου p53 και με το σύνδρομο Li-Fraumeni.

Το σύνδρομο Li-Fraumeni είναι οικογενές καρκινικό σύνδρομο, το οποίο οφείλεται σε μετάλλαξη του γονιδίου TP 53 και κληρονομείται σύμφωνα με το αυτοσωμικό επικρατές πρότυπο κληρονομικότητας.

Χαρακτηρίζεται από μεγάλη συχνότητα σαρκωμάτων των μαλακών μορίων ή των οστών, λευχαιμίας, οστεοσαρκωμάτων, μελανωμάτων, καρκίνου του παχέος εντέρου, του παγκρέατος, του φλοιού των επινεφριδίων και του εγκεφάλου και μητρικό προεμμηνοπαυσιακό καρκίνο του μαστού.

Το ραβδομυοσάρκωμα επίσης παρατηρείται συχνότερα σε ασθενείς με νευροϊνωμάτωση τύπου Ι και σύνδρομο Beckwith-Wiedemann.

ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ: Το ραβδομυοσάρκωμα παρουσιάζεται συνήθως ως ανώδυνη μάζα μαλακών μορίων, η οποία ανακαλύπτεται συχνά μετά από ήπια κάκωση.

Οι όγκοι οι εξορμώμενοι από τον αυχένα και την κεφαλή μπορεί να παρουσιάζονται ως μάζες ή με σημεία και συμπτώματα προσβολής του ΚΝΣ λόγω εξωκρανιακής επέκτασης του όγκου ή διήθηση των κρανιακών νεύρων, μηνίγγων ή του εγκεφαλικού στελέχους.

ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ: Το ραβδομυοσάρκωμα μπορεί να διαβρώσει τα γειτονικά οστά και να δώσει ακτινολογική εικόνα μάζας μαλακών μορίων με υποκείμενη περιοστική αντίδραση και ασβεστώσεις (McCarville MB et al, 2001).

ΙΣΤΟΛΟΓΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ: Τα ραβδομυοσαρκώματα πιστεύεται ότι προέρχονται από το ίδιο εμβρυικό μεσέγχυμα όπως οι γραμμωτικοί σκελετικοί μύες. Ιστολογικά, ανήκουν στην ομάδα των νεοπλασμάτων εκ μικρών κυκλοτερών κυανών κυττάρων, στα οποία υπάγονται το σάρκωμα του Ewing, το μη Hodgkin λέμφωμα και το νευροβλάστωμα.

Διακρίνονται 4 ιστολογικοί υπότυποι :

1. Eμβρυονικός
2. Bοτρυοειδής
3. Kυψελιδικός και
4. Πλειομορφικός (των ενηλίκων)

Ο εμβρυϊκός τύπος αποτελεί το 60% όλων των περιπτώσεων και έχει ενδιάμεση πρόγνωση.

Ο βοτρυοειδής τύπος είναι ποικιλία του εμβρυϊκού τύπου. Αποτελεί το 6% των περιπτώσεων και παρατηρείται συχνότερα στον κόλπο, την μήτρα, την ουροδόχο κύστη, τον ρινοφάρυγγα και το μέσον ούς. Χαρακτηρίζεται από προσεκβολές νεοπλασματικών κυττάρων και οιδηματώδους στρώματος μέσα στην κοιλότητα του όγκου σαν «τσαμπιά από σταφύλια».

Οι κυψελιδικοί όγκοι αποτελούν το 15% των περιπτώσεων και συχνά χαρακτηρίζονται από μεταθέσεις των χρωμοσωμάτων 2;13 ή 1;13. Αναπτύσσονται συχνότερα στον κορμό και τα μέλη και έχουν την χειρότερη πρόγνωση. Τα νεοπλασματικά κύτταρα συγκεντρώνονται σε πυρήνες, οι οποίοι συχνά παρουσιάζουν σχισμοειδείς χώρους παρόμοιους με κυψελίδες.

Ο πλειομορφικός τύπος είναι σπάνιος στην παιδική ηλικία (1% των περιπτώσεων). Το 20% των ρετινοβλαστωμάτων θεωρούνται ότι είναι αδιαφοροποίητα σαρκώματα.

ΔΙΑΦΟΡΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ:

Αιμάτωμα

Λεμφοϋπερπλαστικά νοσήματα

Λίπωμα

Λιποσάρκωμα

Μη-Hodgkin λέμφωμα

Νευροϊνωμα

Νευροβλάστωμα

Οξεία λεμφοβλαστική αναιμία

Οξεία μυελογενής λευχαιμία

Οστεοσάρκωμα

Ογκος του Wilms

Σάρκωμα του Ewing και πρωτοπαθείς νευροεκτοδερμικοί όγκοι

Σάρκωμα μαλακών μορίων

Σύνδρομο Gorlin

Σύνδρομο Li-Fraumeni

Σύνδρομο Rubinstein-Taybi

Φαιοχρωμοκύττωμα

ΘΕΡΑΠΕΙΑ: Χειρουργική αφαίρεση, ακτινοβολία και χημειοθεραπεία (Pappo AS et al, 1997; Andrassy RJ, 1997; Schalow EL and Broecker BH, 2003). Η πενταετής επιβίωση προσεγγίζει το 60-70% (Crist WM and Kun LE, 1991; Raney RB et al, 2001; McDowell HP, 2003).

ΠΡΟΓΝΩΣΗ: Σχετίζεται με το μέγεθος του όγκου και την ευκολία στην εκτομή (Skytting BT et al, 1999; Skytting B et al, 1999; Thompson RC Jr et al, 2000). Το ραβδομυοσάρκωμα μεθίσταται πρώιμα στους πνεύμονες, τα οστά και τον μυελό των οστών.

Πηγή : http://www.e-rheumatology.gr

Μια μητέρα με καρκίνο εξομολογείται: «Θέλω να συνεχίζω να είμαι η μαμά του γιου μου»

Μια τυπική Δευτέρα, ξυπνάω συνήθως γύρω στις πεντέμισι το πρωί για να πάω για τρέξιμο κι επιστρέφω σπίτι μου την ώρα που ο σύζυγός μου ετοιμάζει τον πρωινό μας καφέ και ο τετράχρονος γιος μας βλέπει τα αγαπημένα του κινούμενα στην τηλεόραση.

 

Φτιάχνω πρωινό και ετοιμάζω τον μικρό για τον παιδικό σταθμό, ενώ ο σύζυγός μου ετοιμάζεται κι εκείνος με την σειρά του για να πάει στο Πανεπιστήμιο όπου εργάζεται ως καθηγητής.

Όλα αυτά ακούγονται πολύ φυσιολογικά, έτσι δεν είναι; Μόνο που η ζωή μου, τους τελευταίους μήνες είναι λίγο διαφορετική. Αφού αφήσω τον γιο μου Quinn στον παιδικό σταθμό, κατευθύνομαι προς το γραφείο του ογκολόγου μου όπου υποβάλλομαι σε χημειοθεραπεία κάθε τρεις εβδομάδες. Μία φορά την εβδομάδα, κάνω επίσης αιματολογικές εξετάσεις για να βεβαιωθώ ότι τα επίπεδα είναι καλά, ο εν λόγω δείκτης όγκου μου δεν έχουν αλλάξει και τα επίπεδα των ηπατικών ενζύμων και των ηλεκτρολυτών δείχνουν επίσης καλά.

Η χημειοθεραπεία κρατάει μερικές ώρες. Αφού τελειώσω πηγαίνω να κάνω τα ψώνια μου στο μανάβικο ή ασχολούμαι με τις δουλειές του σπιτιού. Σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις θα ξαπλώσω λίγο για να κοιμηθώ μέχρι το απόγευμα όπου πάω πάρω τον μικρό από τον παιδικό.

Τα περισσότερα βράδια, εγώ θα είμαι εκείνη που θα μαγειρέψει το δείπνο. Μερικές φορές όμως εξαιτίας της χημειοθεραπείας, τα βράδια τα αυτιά μου βουίζουν και έχω μια ανεξήγητη ένταση. Το τσάι με τζίντζερ με βοηθά καθώς και ένα φάρμακο κατά της ναυτίας. Τα καλά βράδια όμως μπορεί να ξενυχτήσω για να γράψω στο blog μου ή να συνεχίσω την συγγραφή ενός βιβλίου που ετοιμάζω ή βλέπουμε σειρές και με τον σύζυγό μου.

Οι χημειοθεραπείες φυσικά δεν είναι ευχάριστες αλλά έχουν γίνει καθημερινότητά μας. Όταν τα επίπεδα ενέργειάς μου είναι χαμηλά, το φαγητό το αγοράζουμε έτοιμο από ένα κοντινό εστιατόριο ενώ δυστυχώς υπάρχουν και μέρες που δεν μπορώ να σηκωθώ από τον καναπέ.

Ο 4χρονος γιος μου δεν έχει διαπιστώσει καμία διαφορά από τότε που διαγνώστηκα με το στάδιο 4 του καρκίνου του μαστού, όταν ο γιος μου ήταν μόλις πέντε μηνών. Στα 32 μου, ο καρκίνος ήταν το τελευταίο πράγμα που περίμενα να συμβεί. Δεν ήξερα ότι οι γυναίκες της ηλικίας μου θα μπορούσε να πάθουν καρκίνο του μαστού. Μάλιστα επειδή θήλαζα, ο γιατρός μου νόμιζα ότι είχα έναν φραγμένο αγωγό γάλακτος.

 

Μετά από δύο μεγάλους κύκλους χημειοθεραπείας, 25 κύκλους ακτινοβολίας καθώς και αρκετές χειρουργικές επεμβάσεις (μαστεκτομή και αποκατάσταση), συνεχίζω ακόμα τη θεραπεία. Είναι κάτι που φαντάζομαι θα κάνω για αρκετό καιρό : η θεραπεία σε αυτό το στάδιο, δεν τελειώνει ποτέ.

Αν διαβάζετε περιοδικά και βλέπετε τηλεόραση, ιδιαίτερα τον Οκτώβριο, θα βλέπετε πολλές διαφημίσεις για τον καρκίνο του μαστού. Ότι δηλαδή με την πρόληψη και τον τακτικό έλεγχο, είναι κάτι που μπορεί να αντιμετωπιστεί, όπως ένα κρυολόγημα. Για τον μεταστατικό όμως καρκίνο, τον καρκίνο που έχει εξαπλωθεί σε απομακρυσμένα όργανα από την αρχική πρωτοπαθή εστία, δεν γίνεται μεγάλη αναφορά από τα ΜΜΕ ούτε καν τον Οκτώβριο – τον μήνα που έχει θεσμοθετηθεί ως Μήνας Πρόληψης & Ενημέρωσης για τον καρκίνο του μαστού – ίσως γιατί η ιστορία του είναι τρομακτική.

Όσοι από εμάς ζουν με προχωρημένο καρκίνο του μαστού καταλήγουν να αισθάνονται απομονωμένοι και χωρίς ελπίδα στην θεραπεία. Λέω την ιστορία μου γιατί θέλω περισσότεροι άνθρωποι να κατανοήσουν την αλήθεια για τον καρκίνο του μαστού. Χρειαζόμαστε την έρευνα, αντί για τις ροζ κορδέλες, ώστε να βρεθεί μια λύση.

Αν είστε τόσο τυχεροί, όπως εγώ και η θεραπεία πάει καλά – γιατί ο καρκίνος είναι μια απρόβλεπτη ασθένεια – ο καρκίνος μπορεί να μείνει σε μη ανιχνεύσιμα επίπεδα (οι δικές μου εξετάσεις δεν έδειξαν ενδείξεις της ασθένειας για σχεδόν δύο χρόνια τώρα). Τις περισσότερες φορές, οι γυναίκες ελπίζουμε να σταθεροποιηθεί η κατάσταση και να κερδίσουμε ένα αξιοπρεπές προσδόκιμο ζωής.

Κάνω εξετάσεις κάθε τέσσερις μήνες για να δω τα επίπεδα της νόσου. Όταν πλησιάζει ο καιρός να κάνω τις εξετάσεις μου, τα επίπεδα του άγχους ανεβαίνουν στα ύψη, ειδικά όταν κοιμάμαι δίπλα στον γιο μου. Δεν θέλω να φύγω. Θέλω να συνεχίζω να είμαι η μαμά του γιου μου, όσο τίποτε άλλο στον κόσμο.

Προς το παρόν, για καλή μου τύχη δεν υπάρχει κανένα σύμπτωμα της νόσου για 22 μήνες. Η περίπτωσή μου όμως δεν είναι η κλασική. Η διάγνωση έγινε πριν τέσσερα χρόνια περίπου και ο μέσος όρος ζωής μετά τη διάγνωση του μεταστατικού καρκίνου του μαστού είναι μόνο δύο έως τρία χρόνια. Υπάρχει ένα ποσοστό θνησιμότητας 98%.

Σιγά-σιγά, αυτά τα στατιστικά στοιχεία αλλάζουν. Οι περισσότερες γυναίκες ζουν περισσότερο και η ελπίδα μου είναι μια μέρα να τον αποκαλούν χρόνιο νόσημα και όχι ανίατη ασθένεια.

Η Jen είναι μια μητέρα που διαγνώστηκε με μεταστατικό καρκίνο του μαστού στην ηλικία των 32, όταν ο γιος της ήταν μόλις πέντε μηνών. Γράφει σχετικά με την ασθένεια και την μάχη της με τον καρκίνο στην ιστοσελίδα boobyandthebeast.com.

Έχουν περάσει περισσότερα από τέσσερα χρόνια από τη διάγνωση και εξακολουθεί να βρίσκεται σε ενεργή θεραπεία, αλλά επίσης απολαμβάνει να βλέπει τον γιο της να μεγαλώνει και να γίνεται ένα μικρό αγόρι. Ελπίζει ότι θα είναι αρκετά τυχερή ώστε να τον δει να γίνεται άντρας.

Πηγή: http://www.baby.gr

Ο καρκίνος αφορά και τους νέους. Οι ενδείξεις που δεν πρέπει να αγνοηθούν!

Ποια είναι τα προειδοποιητικά σημάδια

Τον κώδωνα  του κινδύνου κρούουν οι επιστήμονες

Οι επιστήμονες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου μετά τα ανησυχητικά ποσοστά νέων με καρκίνο στο Ηνωμένο Βασίλειο. Μια νέα έρευνα είναι άκρως αποκαλυπτική. Σχεδόν το 1/3 των νέων διαγιγνώσεται στα Επείγοντα επειδή δεν αναγνωρίζουν τα σημάδια της νόσου.

Οι γονείς και οι γιατροί του 29% των εφήβων δεν ενεργούν στα σημάδια του καρκίνου με αποτέλεσμα να επιδεινώνεται η υγεία τους μέχρι που, σύμφωνα με το The Teenage Cancer Trust, καταλήγουν στο νοσοκομείο. Διαπιστώθηκε πως το 32% έχει επισκεφθεί τον παθολόγο 3 ή περισσότερες φορές πριν παραπεμφθεί και το 24% ήταν να επισκεφθεί τον γιατρό με συμπτώματα αλλά κατέληξε στα Επείγοντα όταν αυτά χειροτέρεψαν.

Κάθε χρόνο 2.500 νέοι ηλικίας 13-24 ετών διαγιγνώσκονται με καρκίνο, ποσοστό που αντιπροσωπεύει περίπου το 1% του συνόλου των διαγνώσεων καρκίνου. Τα συμπτώματα καρκίνου στους νέους συχνά συγχέονται με άλλες κοινές ασθένειες. Ο καρκίνος είναι η κύρια θανάτου νέων από νόσο στο Ηνωμένο Βασίλειο, αντιπροσωπεύοντας το 9% του συνόλου των θανάτων στους άντρες και το 15% των θανάτων στις γυναίκες ηλικίας 14-24 ετών.

Με αφορμή τα ανησυχητικά ποσοστά, κορυφαίοι ειδικοί αποκαλύπτουν τα 5 πιο κοινά συμπτώματα καρκίνου σε νέους ανθρώπους.

Οι 5 ενδείξεις που δεν πρέπει να αγνοηθούν

Πόνος: Ο πόνος που δεν υποχωρεί με παυσίπονα θα πρέπει να διερευνηθεί

Κύστη, εξόγκωμα, πρήξιμο: Τυχόν εξογκώματα θα πρέπει να ελεγχθούν από τους γιατρούς άμεσα

Υπερβολική κόπωση: Το να είσαι τόσο κουρασμένος που είναι δύσκολο να μείνεις ξύπνιος θα μπορούσε να αποτελεί σημάδι καρκίνου

Σημαντική απώλεια βάρους: Η μεγάλη απώλεια βάρους μπορεί να οφείλεται στον καρκίνο

Αλλαγές σε κρεατοελιές: Οι ελιές που αλλάζουν χρώμα ή μέγεθος θα πρέπει να ελέγχονται άμεσα από γιατρό

Πηγή: http://www.dailymail.co.uk/home/index.html

Πηγή: http://www.parapolitika.gr

Μια ολόκληρη τάξη μαθητών έμαθε τη νοηματική γλώσσα για χατήρι του συμμαθητή τους!

Μερικά υπέροχα παιδιά και μια δασκάλα στο Σεράγεβο αποφάσισαν πως δεν θα άφηναν τον 6χρονο Zejd στην απομόνωση.

Όταν η Mirzana Coralic ρώτησε στο δημοτικό σχολείο στη γειτονιά του Σεράγεβο, αν θα μπορούσε να γράψει τον κωφό γιο της για τα μαθήματα της πρώτης τάξης, η δασκάλα Sanela Ljumanovic απάντησε καταφατικά χωρίς καν να το σκεφτεί.

Ο Σεπτέμβρης έφτασε σύντομα και ο έξι ετών Zejd ήταν στη τάξη και καθόταν σιωπηλός, αλλά με τα μάτια ορθάνοιχτα στο θρανίο μιας τάξης. Εκείνη την περίοδο, κανείς στο σχολείο, αλλά ούτε και ο ίδιος ο μικρός, δεν γνώριζαν τη νοηματική και η δασκάλα αποφάσισε πως θα έπρεπε να εφεύρει κάτι για να βοηθήσει.

 

Προσπάθησε να αναπτύξει τα δικά της κόλπα και μερικά σημάδια για να μπορεί να επικοινωνήσει με τον 6χρονο, αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό. Το παιδί έπρεπε να μπορεί να επικοινωνεί και με τους συμμαθητές του και να μην είναι απομονωμένο στην τάξη.

Τρεις μήνες αργότερα, όλοι οι μαθητές της πρώτης τάξης στο δημοτικό σχολείο Osman Nakas στο Σαράγεβο, είχαν μάθει τα βασικά της νοηματικής γλώσσας και μπορούσαν να επικοινωνούν με τον συμμαθητή τους. 

 

Το 2003, η Βοσνία θέσπισε νόμους που επιτρέπουν στα παιδιά με ειδικές ανάγκες να ενταχθούν πλήρως στην κοινωνία, συμπεριλαμβανομένων των κανονικών σχολείων. Τα παιδιά υποτίθεται ότι έχουν βοηθούς που κάθονται μαζί τους στην τάξη και μεταφράζουν ή βοηθούν με όποιο τρόπο απαιτείται. Αλλά στην πράξη, στην εξαθλιωμένη Βοσνία, μετά βίας φτάνουν τα χρήματα για να κρατηθούν ανοικτά τα σχολεία και τα παιδιά αυτά αφήνονται στη φροντίδα και τη φαντασία των γονιών τους και την καλή θέληση του προσωπικού του σχολείου.

 

Ο Zejd ήταν τυχερός και όλο αυτό που έγινε ενίσχυσε κατά πολύ την αυτοεκτίμησή του. Η μητέρα του λέει πως πριν αρχίσει το σχολείο είχε κάνει κάποιες προσπάθειες να του μάθει τη νοηματική, αλλά εκείνος δεν έδειχνε ενδιαφέρον. Τώρα ανυπομονεί κάθε μέρα να πάει στο σχολείο. Οι συμμαθητές του υποδέχτηκαν με πολύ ενθουσιασμό την πρόκληση για εκμάθηση μιας νέας γλώσσας και πλέον διδάσκουν τους γονείς τους στο σπίτι.

Πηγή : http://m.lifo.gr