Καρκίνος του Δέρματος: Μπορούμε να προστατευτούμε!

 Το δέρμα είναι το μεγαλύτερο όργανο του ανθρώπινου οργανισμού. Σ’ ένα μεσήλικα η έκταση του είναι ίση με 1,5- 2 τετραγωνικά μέτρα. Το πάχος του δέρματος  δεν είναι σ’ όλα τα σημεία ίδιο. Είναι λεπτότερο στα βλέφαρα και παχύτερο στις παλάμες και στις πατούσες.

Το δέρμα αποτελείται από τρείς στιβάδες: την επιδερμίδα, το χόριο και το υποδόριο λίπος. H επιδερμίδα με τη σειρά της αποτελείται από δύο στρώματα, ένα επιφανειακό (κερατίνη στιβάδα), που αποτελείται από νεκρωμένα κύτταρα που συνεχώς αποπίπτουν από το σώμα, και ένα εν τω βάθει ( βασική στιβάδα), με ζωντανά κύτταρα που συνεχώς πολλαπλασιάζονται και ανεβαίνουν προς την επιφάνεια. Στη βασική στιβάδα βρίσκονται και ορισμένα ειδικά κύτταρα, , τα μελανοκύτταρα, που παράγουν μία μαύρη χρωστική, τη μελανίνη.

Σ’ αυτήν οφείλεται το μαύρισμα το δέρματος μας. H παραγωγή αυτής της χρωστικής είναι ευθέως ανάλογη με την ποσότητα υπεριώδους ακτινοβολίας που δέχεται το δέρμα. Πιό εξειδικευμένα, η UVB διεγείρει τα μελανοκύτταρα να παράγουν μελανίνη, που αρχικά έχει πιό ανοικτό χρώμα και στη συνέχεια με την επίδραση της UVA στα πιο εξωτερικά στρώματα του δέρματος το χρώμα γίνεται πιο σκούρο. Το μαύρισμα μ’ άλλα λόγια είναι αποτέλεσμα της συνδυασμένης δράσης των δύο αυτών ειδών της υπεριώδους ακτινοβολίας.

O ρόλος της μελανίνης είναι να προστατεύει τα κύτταρα του δέρματος από τη βλαπτική επίδραση αυτών των ακτίνων, με άλλα λόγια λειτουργεί ως φυσικό «αντηλιακό». 

Kαθώς τα νεκρωμένα κύτταρα που αποτελούν την κερατίνη στιβάδα πέφτουν συνεχώς από το σώμα, δίνοντας τη θέση τους  στα νέα κύτταρα που συνεχώς παράγονται στη βασική στιβάδα, το μαύρισμα που είχε δημιουργηθεί με την ηλιοθεραπεία στις διακοπές, υποχωρεί με τις πρώτες ημέρες στη δουλειά, που η επίδραση του ήλιου στο δέρμα έχει μειωθεί σημαντικά και η ποσότητα της μελανίνης που παράγεται στα νέα κύτταρα είναι χαμηλή.

Όλοι οι άνθρωποι της γής έχουν τον ίδιο αριθμό μελανοκυττάρων στο δέρμα τους. Είναι, όμως, γεγονός ότι το χρώμα του δέρματος διαφέρει από άτομο σε άτομο και από φυλή σε φυλή. Αυτό οφείλεται στη διαφορετική ικανότητα των μελανοκυττάρων να παράγουν μελανίνη.  Ακόμα και οι μαύροι δεν έχουν περισσότερα μελανόκυτταρα από τους λευκούς. H διαφορά του χρώματος τους είναι αποκλειστικά αποτέλεσμα της συνεχούς παραγωγής μεγάλης ποσότητας μελανίνης από τα μελανοκύτταρα. Mε την πάροδο χιλιάδων χρόνων η έκκριση μελανίνης στους κατοίκους της Αφρικής αυτονομήθηκε και έγινε πλέον κληρονομικό χαρακτηριστικό. ( H σχέση επίδρασης του ήλιου και κληρονομικής εξέλιξης των χαρακτηριστικών φαίνεται και από το γεγονός ότι οι παλάμες και οι πατούσες, που είναι δύο σημεία χωρίς μεγάλη έκθεση στον ήλιο, έχουν λευκό χρώμα και στους μαύρους). Eκτιμάται ότι η διαφοροποίηση του χρώματος στις διάφορες φυλές  άρχισε πριν από 200.000 χρόνια, όταν κάποιοι από τους προγόνους μας έφυγαν από την Aφρική και εγκαταστάθηκαν σε πιο σκιερές (κρύες) περιοχές. Εκεί δεν υπήρχε το έντονο και συνεχές ερέθισμα από τον ήλιο και τα μελανοκύτταρα έχασαν σταδιακά την ικανότητα  να παράγουν μεγάλες ποσότητες μελανίνης. Mια άλλη εξήγηση για τον αποχρωματισμό του δέρματος των λαών που ζουν σε κρύες περιοχές είναι ότι μ’ αυτό τον τρόπο  διευκολύνθηκε η σύνθεση της βιταμίνης D, που απαιτεί την επίδραση του ήλιου στο δέρμα.  Kαθώς  ο χρόνος επίδρασης  είναι σαφώς πιο περιορισμένος στις βόρειες περιοχές, η  λιγότερη μελανίνη επιτρέπει να δράσει ταχύτερα ο ήλιος και να γίνει πιό γρήγορα η σύνθεση της βιταμίνης.

Σε σχέση με τη δυνατότητα μαυρίσματος και την ευαισθησία να υποστεί ηλιακό έγκαυμα το δέρμα των ανθρώπων διακρίνεται σε έξι τύπους: 

• Δέρμα τύπου I: πάντοτε καίγεται – ποτέ δεν μαυρίζει.
• Δέρμα τύπου II: πάντοτε καίγεται – μερικές φορές μαυρίζει.
• Δέρμα τύπου III: μερικές φορές καίγεται – πάντοτε μαυρίζει.
• Δέρμα τύπου IV: ποτέ δεν καίγεται – πάντοτε μαυρίζει.

(Οι τύποι V και VI περιγράφουν χαρακτηριστικά φυλών, που δεν μας αφορούν).

ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ Ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΤΟΥ ΔΕΡΜΑΤΟΣ

Σε μηχανικούς παράγοντες

Επανειλημμένοι τραυματισμοί στο ίδιο σημείο [ π.χ. στο πρόσωπο ή αλλού που έχουν προηγηθεί και υπάρχουν παλιές ουλές, όπως παλιά εγκαύματα, είναι δυνατόν όταν η εξέλκωση από τον τραυματισμό χρονίσει να εξελιχθεί σε καρκίνωμα. 

Σε χημικούς παράγοντες

Όταν χημικές ουσίες οι οποίες ερχονται σε μακροχρόνια επαφή με το δέρμα προκαλέσουν λύση της συνέχειας του δέρματος είναι δυνατόν να οδηγήσουν σε τοπική γένεση καρκινώματος.

Στην ηλιακή ακτινοβολία ιονίζουσα και υπεριώδη

Είναι γνωστή πλέον κι έχει αποδειχτεί από πολλούς ερευνητές ότι η υπεριώδης ακτινοβολία η οποία παρατηρείται αυξημένη τα τελευταία χρόνια λόγω μεγεθύνσεως της τρύπας του όζοντος. Το όζον δρα προστατευτικά στο δέρμα διότι συγκρατεί την υπεριώδη ακτινοβολία. Επομένως επί ελαττώσεως τούτου αυξάνεται η ακτινοβολία αυτή κατακόρυφα και προκαλείται λύσις της συνέχειας του δέρματος και τοπική δυσπλασία ή υπερπλασία με κερατινοποίηση.

Θα πρέπει να τονιστεί ότι η καλοκαιρινή ηλιοθεραπεία και μάλιστα όχι τις μεσημβρινές ώρες δεν προκαλεί καρκίνο του δέρματος. Σκοπίμος όμως θεωρείται η μη υπερβολική έκθεση στον ήλιο και η αποφυγή των ηλιακών εγκαυμάτων.

Προσοχή στα παιδιά και προπαντός κατά τη βρεφική ηλικία που το δέρμα είναι πολύ ευαίσθητο και ευπαθές.

Στο χρώμα που έχει το δέρμα

Δέρματα ξανθά, άσπρα και ξηρά είναι πιο ευπαθή από αυτά που έχουν σκούρο δέρμα. Μην “τηγανίζετε” το δέρμα σας στον ήλιο. Μόνο κακό σας κάνει.

ΠΩΣ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ Ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΤΟΥ ΔΕΡΜΑΤΟΣ;

Υπό τη μορφή ενός μικρού και σκληρού ογκιδίου που δεν πονάει και με την πάροδο του χρόνου γίνεται δυσκίνητο. Είναι δυνατόν να συνοδεύεται από ελαφριά φαγούρα και αλλαγή του χρώματος εν συγκρίσει προς το διπλανό φυσιολογικό.

Υπό μορφή μιας μικρής πληγής η οποία προκλήθηκε από κάποιο τραυματισμό αλλά και αυτομάτως που συνοδεύεται από φαγούρα και μικρή αιμορραγία. Προοδευτικά μεγαλώνει, δεν επουλώνεται μετά συνήθη φαρμακευτικά μέσα και χρονίζει.

Μια ελιά του δέρματος, καφέ, μαύρη ή κρεατώδης που δεν δημιουργεί προβλήματα, μπορεί να παραμείνει εφ’ όρου ζωής. Εάν όμως τραυματιστεί επανειλημμένα και μεγαλώνει ασύμμετρα ή αλλάζει χρώμα [γίνεται μαυριδερή] τότε πρέπει να μας βάλει σε ανησυχία και να καταφύγουμε στον αρμόδιο γιατρό ή κέντρο [Ογκολογικό]. Εδώ θα πρέπει να διευκρινισθεί ότι στο ενημερωτικό αυτό φυλλάδιο δεν αναφερόμαστε στο μελάνωμα που είναι μια άλλη κατηγορία όγκων του δέρματος πολύ σοβαρότερη.

ΘΕΡΑΠΕΥΕΤΑΙ Ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΤΟΥ ΔΕΡΜΑΤΟΣ;

ΝΑΙ. Τα όπλα μας είναι τρία:

Χειρουργική

Ακτινοθεραπεία

Φάρμακα

Τα δύο πρώτα είναι δυνατά όπλα στα χέρια του γιατρού ογκολόγου ή ογκολογικού κέντρου. Το ποσοστό θεραπείας και με τους δύο τρόπους ανέρχεται σύμφωνα με στατιστικές στο 95-100% .

Η φαρμακευτική αγωγή προσφέρει βοήθεια σε συνδυασμό με την χειρουργική και την ακτινοθεραπεία. Η σωστότερη αντιμετώπιση γίνεται σε εξειδικευμένο κέντρο στο οποίο θα πρέπει να προσφεύγει ο ασθενής που παρουσιάζει ύποπτες βλάβες του δέρματος. Πιο δυνατότερα όμως όπλα όπως και για κάθε είδους καρκίνο, είναι η πρόληψη και έγκαιρη διάγνωση.

ΕΞΕΤΑΣΤΕ ΜΟΝΟΙ ΤΟ ΔΕΡΜΑ ΣΑΣ ΠΡΙN  ΚΑΤΑΦΥΓΕΤΕ ΣΤΟ ΓΙΑΤΡΟ

Ο καρκίνος του δέρματος μπορεί να οδηγήσει σε παραμόρφωση ή ακόμη και σε θάνατο. Αν όμως αντιμετωπιστεί εγκαίρως είναι σχεδόν πάντα θεραπεύσιμος.

Μία ετήσια εξέταση από τον γιατρό σας σε συνδυασμό με την αυτοεξέταση κάθε τρεις μήνες είναι ο καλύτερος τρόπος για να εντοπίσετε έγκαιρα τα τυχόν σημάδια που προειδοποιούν για τους βασικούς τύπους του καρκίνου του δέρματος:

Α. Το βασυκυτταρικό επιθηλίωμα

Β . Το ακανθοκυτταρικό επιθηλίωμα

Γ.  Το κακοήθες μελάνωμα.

Εξετάστε το πρόσωπο σας ειδικά την μύτη, τα χείλη, το στόμα και τα αφτιά εμπρός και πίσω. Χρησιμοποιήστε ένα ή δύο καθρέπτες για να έχετε καθαρή εικόνα.

Εξετάστε πολύ προσεκτικά το τριχωτό της κεφαλής, χρησιμοποιώντας ένα σεσουάρ για να χωρίσετε σωστά τις τούφες των μαλλιών σας και ένα καθρέπτη. Εάν χρειαστεί ζητήστε την βοήθεια κάποιου φίλου ή μέλους της οικογενείας σας.

Δώστε προσοχή στα χέρια, στις παλάμες και στην ράχη του χεριού, ανάμεσα στα δάκτυλα και κάτω από τα νύχια, συνεχίστε μέχρι τους καρπούς ελέγχοντας εσωτερικά και εξωτερικά μέχρι και τα αντιβράχια.

Όρθιοι μπροστά σε ένα ολόσωμο καθρέπτη ξεκινήστε από τους αγκώνες να ανεβαίνετε προς τους ώμους ελέγχοντας όλη την επιφάνεια του μπράτσου – μην ξεχνάτε τις μασχάλες.

Στην συνέχεια επικεντρώστε την προσοχή σας στο λαιμό και στον θώρακα. Οι γυναίκες σηκώστε το στήθος για να δείτε το κάτω μέρος.

Με την πλάτη γυρισμένη σε ένα ολόσωμο καθρέπτη και την βοήθεια ενός μικρότερου ελέγξτε τον αυχένα σας, τους ώμους, το επάνω μέρος της πλάτης και οποιοδήποτε σημείο το οποίο δεν ήταν ορατό στο βήμα.

Εξακολουθήστε με την βοήθεια των δύο καθρεπτών στο κάτω μέρος της πλάτης, τους γλουτούς και τις γάμπες.

Καθισμένοι σε μία καρέκλα ακουμπήστε μπροστά σε ένα σκαμπό το ένα πόδι κάθε φορά με τη βοήθεια του καθρέπτη ελέγξτε προσεκτικά τα γεννητικά όργανα και στην συνέχεια τα πόδια από τους μηρούς ως την κνήμη, τους αστραγάλους, το επάνω μέρος του ποδιού, ανάμεσα από τα δάκτυλα, τις άκρες των δακτύλων και κάτω από τα νύχια. Τέλος στα πέλματα και στις φτέρνες.

Ελευθέριος Η. Τριχίλης 


Ο Δρ. Ελευθέριος Η. Τριχίλης 
είναι Πλαστικός Χειρουργός

Ευάγγελος Φιλόπουλος

Ο Ευάγγελος Φιλόπουλος είναι Χειρουργός, Διευθυντής Κλινικής Μαστού Αντικαρκινικού Νοσοκομείου «Ο ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ» και Πρόεδρος της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας, 

Email: efilopoulos@yahoo.gr

Πηγή: http://www.cancer-society.gr

Στο Λαϊκό Νοσοκομείο Αθηνών με διάγνωση οξεία λευχαιμία..

Τα παράλληλα σύμπαντα δεν είναι απλώς μια θεωρία....

" Εκεί λοιπόν που δούλευα ανέμελος στην όμορφη Σύρο και το καλοκαίρι προχωρούσε όμορφα και ξένοιαστα, βρεθηκα εν μια νυκτί στο Λαϊκό Νοσοκομείο Αθηνών με διάγνωση οξεία λευχαιμία..

Ήταν εκείνο το ένα κυτταράκι στο μυελό των οστών, τόσο μικρό όσο και η γη μπροστά στον απέραντο γαλαξία, που τόλμησε κι επαναστάτησε.. πήρε μαζί του κι άλλα κυτταράκια κι αυτά με τη σειρά τους και άλλα, ως που στο τέλος ήταν τα υγιή η μειονότητα και τα σκάρτα αυτά που πλέον έλεγχαν την πορεία μου..

Τώρα λοιπόν με έχουνε παστώσει στη χημεία (κατι που κάποτε θα με ευχαριστούσε δεόντως) και περιμένουνε να σκοτωθούν τα επαναστατημένα γαμοκύτταρα, μπας και ο οργανισμός ξεμπλοκάρει κι αρχίσει να ξαναδίνει τα κανονικά… αυτή η φάση θα πάρει καιρό και δυστυχώς χρειάζεται βοήθεια τύπου έχω γίνει βρυκόλακας μεγάλος και καταπίνω τα σακουλάκια με το αίμα στο φτερό..

Συμπέρασμα…όποιος/όποια έχει τη διάθεση και το χρόνο να δώσει κάνα σακουλάκι αιματάκι να τρώμε, να έρθει στο ΛΑΪΚΟ Γ.Ν.Α. και να πει «θέλω να δώσω αίμα γα το φίλο μου το Βλάχο Γεώργιο του Κων/νου και της Μαρίας που βρίσκεται στην κλινική παθολογικής φυσιολογίας στον 4ο όροφο»

.

Και ποιος ξέρει… ίσως σε λίγο καιρό από τώρα να ξυπνήσω σε ένα παράλληλο σύμπαν, στο οποίο θα τρώω τυρόπιτα και θα πίνω μίλκο.."

Όσοι μπορούμε καλό είναι να δώσουμε αίμα:

Γεώργιος Βλάχος του Κων/νου και της Μαρίας,

Κλινική Παθολογικής Φυσιολογίας, 4ος όροφος

Λαϊκό Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών

Πηγή:https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10210003359663485&set=a.10202095967143614.1073741826.1320594826&type=3&theater

Μπράβο στην ομάδα…!

Η Σπόρτινγκ υπέγραψε συμβόλαιο σε πεντάχρονο που μάχεται με τον καρκίνο

Η Σπόρτινγκ Λισαβόνας έκανε μία μεγάλη κίνηση ανθρωπιάς. Η ομάδα της Πορτογαλίας υπέγραψε συμβόλαιο σε ένα 5χρονο αγοράκι που δίνει μάχη με τον καρκίνο!

Ο μικρός Φρανσίσκο δίνει καθημερινά άνιση μάχη για τη ζωή του με τον καρκίνο και οι άνθρωποι της Σπόρτινγκ φρόντισαν να του προσφέρουν στιγμές χαράς και όχι μόνο.

Η πορτογαλική ομάδα εγγυήθηκε στην οικογένεια του μικρού παιδιού, πως θα καλύψει όλα τα έξοδα για τις επεμβάσεις που θα χρειαστεί.

Πηγή: http://www.newsit.gr

Ο σύντροφός μου έχασε το αγοράκι του από καρκίνο. Τον εγκατέλειψαν όλοι, εγώ όμως όχι!

Θα ήθελα και γω με τη σειρά μου να σας εξομολογηθώ την δική μου εμπειρία.

Είμαι 38 χρονών, παντρεμένη και μαμά 3 υπέροχων κοριτσιών (4 χρ., 3 χρ. και 10 μηνών). Με τον άντρα μου γνωριστήκαμε στο εξωτερικό πριν 10 χρόνια. Εγώ φοιτήτρια, αυτός μη Έλληνας και χωρισμένος πατέρας ενός 10χρονου αγοριού τότε. Ερωτευθήκαμε τρελλά και απολαμβάναμε κάθε στιγμή που ήμασταν μαζί. Το γεγονός ότι ο άνθρωπός μου ήταν χωρισμένος με παιδί καθόλου δεν με ένοιαξε. 

Εν αντιθέσει με την μητέρα μου, η οποία απειλούσε ότι θα πεθάνει, επειδή ο άνθρωπός με τον οποίο ήμουν μαζί και ήμουν ευτυχισμένη, είχε – σύμφωνα με την γνώμη της- τρία κακά: 1. δεν ήταν Έλληνας 2. ήταν χωρισμένος 3. είχε ήδη παιδί. Εγώ όμως αγνόησα και μάνα και πατέρα και όλους και συνέχισα με τον άνθρωπο που με έκανε απόλυτα ευτυχισμένη.

Τον Νοέμβριο του 2007 μου έκανε την πιο ρομαντική πρόταση γάμου (μετά απο περίπου 2 χρόνια που ήμασταν μαζί) στην Ακρόπολη, όπου είχαμε πάει ταξίδι για να του γνωρίσω τις ομορφιές της Ελλάδος μας. Με τον αρραβώνα μας το πήρε απόφαση και η μάνα μου και δέχθηκε να τον γνωρίσει. Την απόλυτη όμως ευτυχία την κατακεραύνωσε ένα γεγονός που γύρισε την ζωή όλων μας τούμπα. Στον 10χρονο γιο του τότε αρραβωνιαστικού μου και σημερινού συζύγου μου διαγνώστηκε κακοήθης όγκος στο κεφάλι. Τα λόγια μικρά να περιγράψω τον πόνο, την πίκρα, την αγανάκτηση, την οργή και όλα αυτά τα συναισθήματα που κάποιος νιώθει, όταν μαθαίνει ότι ο καρκίνος χτυπάει έναν δικό του άνθρωπο και χειρότερα: το ίδιο σου το παιδί.

Έβλεπα τον άνθρωπό μου να καταρρέει μέρα με τη μέρα, να εγκαταλείπει δουλειά και υποχρεώσεις και να βρίσκεται μέρα και νύχτα στο νοσοκομείο, στο προσκεφάλι του μικρού ήρωα, να μιλάει μαζί του, να παίζει μαζί του, να προσπαθεί να τον κάνει να γελάσει, να του δώσει κουράγιο και να προσπαθήσει να τον πείσει κάτι που και ο ίδιος βαθιά μέσα του δεν πίστευε: ότι θα νικήσει τον καρκίνο. Δυστυχώς. Μετά από ένα χρόνο με χημειοθεραπείες, νοσοκομεία και ταλαιπωρίες, η άτιμη αυτή αρρώστια κέρδισε και ο μικρός Τίγρης (έτσι αποκαλούσε ο άντρας μου τον γιο του) άφησε την τελευταία του πνοή, 2 βδομάδες πριν κλείσει τα 12 του γενέθλια.

Θυμάμαι τον εαυτό μου τότε να μην ζει, απλά να λειτουργεί. Να τρέχω το πρωί στην δουλειά, μετά στο νοσοκομείο, να βλέπω τον άνθρωπό μου σε κακά χάλια και να μην μπορώ να κάνω τίποτα για να τον βοηθήσω. Τις στιγμές που έφευγε από το νοσοκομείο και ερχόταν σπίτι να φάει κάτι ήμουν εκεί, να του δίνω κουράγιο. Και τα βράδια μιλούσαμε στο τηλέφωνο, αυτός στο νοσοκομείο και γω σπίτι, να ΄του δίνω δύναμη και κουράγιο. Του είχα πει τότε ότι μόνο μια έγνοια πρέπει να έχει: τον γιο του. Εγώ θα τακτοποιήσω τα υπόλοιπα. Όπως και έγινε.

Ανέλαβα όλες τις υποχρεώσεις, όλες τις χαρτούρες, την σχολή, που είχε ανοίξει και παράλληλα δούλευα οκτάωρο. Και κάθε βράδυ να προσπαθώ να κοιμηθώ, κατάκοπη αλλά τα δάκρυα να μην το επιτρέπουν. Με τον θάνατο του μικρού άλλαξε και ο άνθρωπός μου: έγινε απότομος, νευρικός, ξεσπούσε πάνω μου (δεν με χτύπησε, να το ξεκαθαρίσουμε αυτό) με φώναζε χωρίς λόγο, με έδιωχνε από κοντά του. Εκείνο το διάστημα χωρίσαμε πάνω από 40 φορές. Άρχισε να πίνει!

Αυτός, που ως αθλητής και διεθνώς διακεκριμένος μάλιστα πρωταθλητής πολεμικών τεχνών, δεν ήξερε μέχρι τότε τι γεύση είχε το αλκοόλ. Χανόταν για μέρες, χωρίς να δίνει σημεία ζωής και γω να τρελαίνομαι από την αγωνία ότι μπορεί και να έδωσε τέλος στη ζωή του. Και όμως εγώ δεν το έβαλα κάτω. Έμεινα εκεί, δίπλα του, να τον στηρίζω και να ανέχομαι όλα αυτά, που θα έκαναν μια άλλη γυναίκα να φύγει. Έμεινα εκεί και πάλεψα μόνη μου, να σώσω την σχέση μου. Δεν υπήρχε περίπτωση να τον άφηνα. Όχι έτσι, όχι εκείνη την χρονική στιγμή.

Κατάλαβα ότι ο θυμός του απέναντί μου δεν ήταν τίποτα άλλο παρά η πληγωμένη του ψυχούλα, που αιμορραγούσε επειδή έχασε το σπλάχνο του, τον μονάκριβό του γιο. Το αγοράκι που είχε επίσης διακριθεί στις πολεμικές τέχνες. Το αγοράκι που ήταν το στήριγμα του, που του έδινε δύναμη, που τον λάτρευε σαν πατέρα. Η οικογένεια του άντρα μου άφαντη. Μια μάνα, ένας πατέρας και επτά αδερφές, που εγκατέλειψαν τον άντρα μου στην χειρότερη στιγμή της ζωής του. Που το τηλέφωνο του χτύπησε μόνο για τα συλλυπητήρια και μετά άφαντοι: όλοι τους. Τον άφησαν μόνο μέσα στον πόνο του. Να έκανα και γω το ίδιο; ΟΧΙ, ΟΧΙ και πάλι ΟΧΙ. Εγώ έμεινα και υπέμεινα. Εγώ του στάθηκα και του συμπαραστάθηκα. Εγώ πάλεψα και νίκησα.

Και ναι! Σήμερα είμαι ακόμη με αυτόν τον άντρα και είμαι ευτυχισμένη. Κάναμε οικογένεια και είναι ένας υπέροχος πατέρας και ένας αξιολάτρευτος σύζυγος: αυτός ετοιμάζει και πηγαίνει τα παιδιά στον παιδικό, για να μπορώ εγώ να πάω στην δουλειά μου. Αυτός σηκώνεται τα βράδια να τα σκεπάσει και να τα παρηγορήσει αν κλαίνε. Αυτός παίρνει συνήθως άδεια και μένει σπίτι όταν ο παιδικός έχει αργία. Αυτός με βοηθάει και στις δουλειές του σπιτιού. Αυτός γέμισε το σπίτι με ροδοπέταλα, με κεριά και έντυσε τα παιδιά με τα καλά τους ρούχα επειδή κλείναμε 10 χρόνια που ήμασταν μαζί. Και ‘γω γύρισα από την δουλειά χωρίς να έχω ιδέα και είδα αυτό το σκηνικό και μόνο έκλαιγα από ευτυχία.

Αυτός με αγκάλιασε και μου είπε: «Σε ευχαριστώ για όλα αυτά τα χρόνια. Σε ευχαριστώ για τα υπέροχα αυτά παιδιά. Σε ευχαριστώ που μου έσωσες την ζωή».

Μαριάννα

Πηγή: http://singleparent.gr

“Δεν συμβαίνουν όλα για κάποιο λόγο....”

Οι μαγικές λέξεις που πρέπει να πείτε, όταν όλα πάνε στραβά.

Ο Tim Laurence, είχε γράψει ένα πολύ διεισδυτικό άρθρο, στο οποίο πραγματευόταν το κατά πόσον είναι δυνατό να βοηθήσουμε κάποιον, τον οποίο θρηνεί. Υποστηρίζει, ότι πρέπει να είμαστε εξαιρετικά προσεκτικοί με αυτά που λέμε σε έναν άνθρωπο, ο οποίος βιώνει μια προσωπική και δυσβάσταχτη απώλεια. Είναι προτιμότερο να μην πούμε τίποτα από το να πούμε κάποιες τυπικές φράσεις, που μπορεί να πληγώσουν περισσότερο.

 Ο ίδιος είχε βιώσει μια τεράστια προσωπική απώλεια σε αρκετά νεαρή ηλικία. Οπότε, οι σκέψεις είναι ιδέες είναι ιδιαίτερα πρόσφορες για σκέψη. Ρίξτε μια ματιά.

 “Ακούω ένα άντρα να λέει μια ιστορία. Μια φίλη του είχε ένα πολύ σοβαρό τροχαίο ατύχημα και τώρα ζει ως παραπληγική. Πολλές από τις ελπίδες της έχουν εξανεμιστεί.

Το έχω ακούσει πολλές φορές στο παρελθόν, αλλά ποτέ δεν σταματάει να με σοκάρει: Της λέει, ότι νομίζει πως η τραγωδία της  οδήγησε σε θετικές αλλαγές στην ζωή της. Προφέρει τις λέξεις, που δεν αποτελούν τίποτα λιγότερο από ψυχολογική, συναισθηματική και πνευματική βία:

 “Όλα για κάποιον λόγο συμβαίνουν”

Της λέει, ότι ήταν κάτι που έπρεπε να συμβεί για να ωριμάσει. Όμως, ακριβώς αυτές οι βλακείες είναι που καταστρέφουν ανθρώπινες ζωές. Και είναι κατηγορηματικά ψευδείς.

Έχοντας δουλέψει για πολλά χρόνια ως σύμβουλος με ανθρώπους που υποφέρουν, εξακολουθεί να με εκπλήσσει, ότι αυτοί οι μύθοι εξακολουθούν να υφίστανται παρά το γεγονός ότι δεν είναι τίποτα περισσότερο από κοινοτοπίες μεταμφιεσμένες ως σοφίες. Και το χειρότερο από όλα είναι, ότι μας κρατά μακριά από το μοναδικό πράγμα που πρέπει να κάνουμε, όταν έρθουν τα πάνω κάτω στην ζωή μας, δηλαδή να θρηνήσουμε.

Η πραγματικότητα έχει ως εξής: Όπως πολύ εύστοχα είχε πει η μέντοράς μου, Megan Divine: “ Κάποια πράγματα στην ζωή δεν μπορούν να διορθωθούν. Μπορούν μόνο να κουβαληθούν.”

Η διαδικασία του θρήνου είναι εξαιρετικά επώδυνη. Η θλίψη δεν συμβαίνει μόνο, όταν κάποιος πεθαίνει. Όταν καταρρέουν οι σχέσεις μας, θρηνούμε. Όταν οι ευκαιρίες γκρεμίζονται, θρηνούμε. Όταν οι ασθένειες μας καταστρέφουν, θρηνούμε.

Το να χάνεις το παιδί σου δεν μπορεί να διορθωθεί. Το να διαγιγνώσκεσαι με μια ανίατη ασθένεια δεν μπορεί να διορθωθεί. Το να προδίδεσαι από έναν κοντινό σου άνθρωπο δεν μπορεί να διορθωθεί. Αυτές τις καταστάσεις μπορούμε μόνο να τις κουβαλάμε μέσα μας.

Επιτρέψτε μου να είμαι σαφής: Εάν έχετε έρθει αντιμέτωποι με μια τραγωδία και  κάποιος σας λέει με οποιονδήποτε τρόπο, ότι η τραγωδία σας ήταν γραφτό να γίνει, ότι συνέβη για κάποιο λόγο, ότι θα σας κάνει ένα καλύτερο άνθρωπο, ή ότι αν αναλάβετε την ευθύνη για αυτό η κατάσταση θα διορθωθεί, έχετε κάθε δικαίωμα να τον απομακρύνετε από την ζωή σας.

Ναι, η καταστροφή μπορεί μελλοντικά να οδηγήσει στην ωρίμανση, αλλά πολύ συχνά δεν το κάνει. Συχνά καταστρέφει ζωές. Εν μέρει, δηλαδή, αφού έχουμε αντικαταστήσει τον θρήνο με τις συμβουλές. Με τις κοινοτοπίες.

Τώρα ζω μια φανταστική ζωή. Νιώθω ευλογημένος για τις ευκαιρίες, που παρουσιάστηκαν στον δρόμο μου και για τον αντισυμβατικό τρόπο ζωής, που δημιούργησα για τον εαυτό μου.

Αλλά δεν με έκανε η απώλεια καθαυτή έναν καλύτερο άνθρωπο. Στην πραγματικότητα, κατά κάποιο τρόπο με έχει σκληρύνει.

 Ενώ ή απώλεια με έχει κάνει αρκετά ευαισθητοποιημένο και συμπονετικό στον πόνο των άλλων, ταυτόχρονα με έχει μάθει να κρύβομαι καλύτερα.  Έχω μια πιο κυνική άποψη για την ανθρώπινη φύση και μεγαλύτερη ανυπομονησία με τους ανθρώπους, που δεν είναι εξοικειωμένοι με το τι ζημιά προκαλεί η απώλεια στους ανθρώπους.

Πάνω από όλα με στοιχειώνει σε όλη μου την ζωή η διάχυτη ενοχή του επιζώντα. Εν ολίγοις, ο πόνος μου δεν έφυγε ποτέ, απλά έμαθα να τον διοχετεύω στην δουλειά μου με τους άλλους. Αλλά, το να πούμε, ότι η απώλεια που βίωσα, όλες αυτές οι αναμνήσεις που στερήθηκα και όλος ο πόνος που ένιωσα, έγιναν για να μπορέσουν να αναδυθούν τα ταλέντα μου, είναι το τουλάχιστον ανήκουστο.

Πολύ απλά δεν πρόκειται να το κάνω αυτό. Δεν πρόκειται να υποθέσω, ότι ο Θεός με επέλεξε για να περάσω ό,τι πέρασα, απλά για να μπορώ να κάνω αυτό που κάνω τώρα. Και σίγουρα δεν πρόκειται να προσποιηθώ, ότι τα κατάφερα απλά επειδή ήμουν δυνατός, ότι έγινα “επιτυχημένος”, επειδή “ανέλαβα την ευθύνη”.

Νομίζω, ότι οι άνθρωποι λένε στους άλλους, ότι πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη, όταν δεν είναι διατεθειμένοι να τους κατανοήσουν.

 Η κατανόηση είναι δυσκολότερη από τις φλυαρίες. Το να λες σε κάποιον να “αναλάβει την ευθύνη” για την απώλειά του είναι μια μορφή καλοπροαίρετου αυνανισμού. Είναι το αντίθετο του εμπνευσμένου πορνό:

Είναι υποκριτικό πορνό. Προσωπική ευθύνη σημαίνει, ότι υπάρχει κάτι για το οποίο μπορείς να αναλάβεις την ευθύνη.

Δεν μπορείς να πάρεις την ευθύνη, όταν σε έχουν βιάσει ή όταν χάνεις το παιδί σου. Αναλαμβάνεις την ευθύνη για το πως θα ζήσεις από κει και πέρα, για το πως θα διαχειριστείς τους φόβους σου, αλλά όχι για το αν θα θρηνήσεις ή όχι. Δεν είμαστε τόσο έξυπνα ή τόσο ισχυρά όντα. Όταν η κόλαση μας επισκέπτεται, δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από τον θρήνο.

 Για αυτό ακριβώς όλες αυτές οι κοινότοπες εκφράσεις είναι άκρως επικίνδυνες: Όταν τις λέμε σε αυτούς που ισχυριζόμαστε, ότι αγαπάμε αυτόματα τους αφαιρούμε το δικαίωμα να θρηνήσουν.

Στην ουσία, τους αρνούμαστε το δικαίωμα να είναι άνθρωποι. Κλέβουμε λίγη από την ελευθερία τους, ακριβώς όταν την χρειάζονται περισσότερο, επειδή είναι εύθραυστοι και απελπισμένοι.

Έχω θρηνήσει αρκετές φορές στην ζωή μου. Έχω γεμίσει με τόση θλίψη που σχεδόν με σκότωσε. Οι μόνοι που βοήθησαν ήταν όσοι ήταν απλά εκεί για μένα.

Μου έδειχναν την αγάπη τους με την σιωπή, με την θέληση τους να υποφέρουν σιωπηλά δίπλα μου. Με αγάπησαν με την επιθυμία τους να είναι τόσο κατεστραμμένοι όσο και εγώ. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν ιδέα πόσο σημαντικό είναι αυτό.

Η λύτρωση και η μεταμόρφωση μπορεί να συμβούν, μόνο αν θρηνήσεις. Η θλίψη από μόνης της δεν είναι εμπόδιο.

Τα εμπόδια έρχονται αργότερα. Οι επιλογές που πρέπει να κάνουμε και να βρούμε έναν τρόπο να ζήσουμε μαζί με την απώλεια.

Η κοινωνία αντιμετωπίζει τον θρήνο ως μια ασθένεια που πρέπει να θεραπευτεί. Έχουμε κάνει τα πάντα για να αποφύγουμε ή να αγνοήσουμε την θλίψη. Και το αποτέλεσμα ποιο είναι; Να περιτριγυριζόμαστε από κοινοτοπίες και όχι από ανθρώπους.

Οπότε τι λέμε αντί για “όλα για κάποιον λόγο γίνονται;”

Το τελευταίο πράγμα που θέλει να ακούσει ένας άνθρωπος που θρηνεί, είναι συμβουλές. Ο κόσμος τους έχει γκρεμιστεί. Το να προσπαθείτε να εκλογικεύσετε την κατάσταση μπορεί μόνο να βαθύνει περισσότερο τον πόνο τους. Το μόνο που μπορείτε να κάνετε είναι να είστε συμπονετικοί. Να πείτε ακριβώς αυτές τις λέξεις:

“Αναγνωρίζω τον πόνο σου. Είμαι εδώ μαζί σου.”

Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες ικανότητες, απλά να έχετε την θέληση να είστε μαζί με τους αγαπημένους σας, που υποφέρουν για όσο χρειαστεί, να είστε παρόντες όσο καιρό τους πάρει για να συνέλθουν.

Να είστε μαζί τους και σωματικά και πνευματικά. Μην φεύγετε, όταν αισθάνεστε άβολα ή νιώθετε, ότι δεν τους προσφέρεται τίποτα.

Κάθε άνθρωπος που θρηνεί χρειάζεται έναν τέτοιο άνθρωπο μαζί του, για να μπορέσει να θεραπευτεί και να λυτρωθεί.

Σας παρακαλώ, γίνετε ένας από αυτούς τους ανθρώπους. Είστε περισσότερο αναγκαίοι από όσο νομίζετε και όταν χρειαστείτε και εσείς την βοήθειά τους θα σας την προσφέρουν απλόχερα.



Πηγή:  http://www.tilestwra.com

Έχασε την μάχη για την ζωή ο Κωνσταντίνος. Εκτός των άλλων δεν μπόρεσε να νικήσει την γραφειοκρατία

Τη θλίψη έχει σκορπίσει στην τοπική κοινωνία και όχι μόνο, ο θάνατος του 4χρονου Κωνσταντίνου Κοτσώνη, ο οποίος έχασε την μάχη για την ζωή πριν από λίγη ώρα.

Όπως ανέφερε στην paramythia-online.gr, μέλος της οικογένειας του Κωνσταντίνου, η κατάσταση της υγείας του χειροτέρευσε ραγδαίος από τα ξημερώματα της Παρασκευής, με τους ιατρούς του Ιπποκράτειου να ενημερώνουν σχετικά τους γονείς του.

 4 ημέρες μετά, ο μικρός μας φίλος, άφηνε την τελευταία του πνοή στο Ιπποκράτειο.

Ο Κωνσταντίνος εκτός από την ασθένεια του είχε να αντιμετωπίσει και την Ελληνική γραφειοκρατεία παρά τις πραγματικά φιλότιμες προσπαθείς ακόμα και των πολιτικών του τόπου μας για να ξεπεραστούν τα εμπόδια, ωστόσο επί μήνες προσπαθούσε να πάρει την πολυπόθητη έγκριση για την συμμετοχή του ασφαλιστικού ταμείου στο ταξίδι ζωής στην Αμερική, αλλά κάτι τέτοιο δεν συνέβη ποτέ.

Στις 1 Ιουλίου βρέθηκε εναλλακτική λύση για μεταφορά του φίλου μας στην Γερμανία, ωστόσο και εδώ το ελληνικό συστημα υγείας είχε δημιουργήσει πρόβλημα, αφού σε σχετική ιατρική εξέταση προ μηνών για την ύπαρξη ενός γονιδίου για την θεραπεία στην Γερμανία, οι εξετάσεις είχαν βγει αρνητικές.

Με πρωτοβουλία της οικογένειας, επαναλήφθηκαν οι εξετάσεις στην Γερμανία, με το αποτέλεσμα να είναι θετικό για τον Κωνσταντίνο. 

Ωστόσο το λάθος των ελληνικών υπηρεσιών αποδείχτηκε μοιραίο αφού ήδη είχε χαθεί σημαντικός χρόνος.

Η περίπτωση του Κωνσταντίνου κινητοποίησε την τοπική κοινωνία και όχι μόνο, σε μια πρωτοφανή κίνηση αλληλεγγύης για την συγκέντρωση του απαιτούμενου ποσού για την μεταφορά του στην Αμερική.

Φορείς, σύλλογοι και απλός κόσμος συμμετείχε στην συγκινητική κινητοποίηση, φτάνοντας στο επιθυμητό πόσο ωστόσο η γραφειοκρατία και οι λάθος εκτιμήσεις των υπηρεσιών υγείας, δεν μπόρεσα να νικηθούν.

Τα θερμά μας συλλυπητήρια στους οικείους του μικρού μας φίλου.

Η οικογένεια  του μικρού Κωνσταντίνου, σε ανάρτηση της σε δίκτυο κοινωνικής δικτύωσης, αναφέρει: "Όταν μια ψυχούλα πηγαίνει στον Παράδεισο έχουμε χαρά. Ο Παράδεισος είναι ότι πιο όμορφο και λαμπρό υπάρχει και σήμερα υποδέχεται τον μικρό μας Κωνσταντίνο. Γι' αυτό θα παρακαλούσαμε να τιμήσετε τον μικρό μας αποφεύγοντας το μαύρο χρώμα ρούχων. Οικ. Κοτσώνη"

http://www.paramythia-online.gr

Μια καυτή σκυτάλη κι ένας καλός πρόσκοπος

Υπάρχει ένα παιδί, που ως καλός πρόσκοπος, δεν δίστασε λεπτό, πήρε τη σκυτάλη που βρέθηκε στο διάβα του και μας παρέσυρε σ’ έναν ακόμα αγώνα ανθρωπιάς και δύναμης. Παρότι στην Αγγλία τον νιώθουμε δίπλα μας, πλάι μας, σε κάθε στενό, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε κατάστημα που συντηρεί έναν μικρό κουμπαρά και μαζεύει λεπτό το λεπτό τη βοήθεια των συνανθρώπων του. Τον νιώθουμε δίπλα μας σε κάθε εκδήλωση που μας καλεί να του συμπαρασταθούμε και μας τον θυμίζει. 

Είναι ο Χάρης. Ο Χάρης που συνεχίζει με αξιώσεις και ελπίδες τον αγώνα του μακριά από την Ελλάδα, και παράλληλα μας ξυπνά και πάλι μνήμες από το πρόσφατο παρελθόν, τότε που και πάλι, πριν λίγα χρόνια μόλις, συσπειρωθήκαμε ως κοινωνία και επιχειρήσαμε να βοηθήσουμε ένα ακόμα δικό μας παιδί, τον Πάνο.

Η Κέρκυρα, για ακόμα μια φορά, κάνει το καθήκον της, όπως είμαστε σίγουροι πως αυτό θα έκανε και ο Χάρης, ως καλός και ευσυνείδητος πρόσκοπος. Εκείνος πήρε τη σκυτάλη του αγώνα από τον Πάνο και βάλθηκε να μας ξυπνήσει και πάλι από την καθημερινότητα και τα μικρά προβλήματά της. Να μας καταδείξει τα αυτονόητα, τα σημαντικά, να μας πάρει από το χέρι και να μας αφυπνίσει κάνοντάς μας συνεργούς στον αγώνα επιβίωσής του. Όχι, δεν είναι ο μόνος που δίνει έναν τέτοιο δύσκολο αγώνα. 

Κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε τρία λεπτά, κι ένα παιδί κάπου στον κόσμο παρασύρεται από τούτο το αδίστακτο κύμα της κακιάς αρρώστιας και καλείται να παλέψει με νύχια και με δόντια για τα αυτονόητα. Με πείσμα, με πάθος, με επιμονή, κόντρα στους κανόνες, κόντρα στην ίδια τη φύση, κόντρα σε κάθε λογική. Ο πόνος που βιώνουν αυτά τα παιδιά ας μας γίνει επιτέλους μάθημα. Και να είστε σίγουροι, πως όσο καλύτερα μάθουμε το μάθημά μας, τόσο θα απαλύνει ο πόνος που βιώνουν. Ας γίνουμε μάνες να τα αγκαλιάσουμε, πατέρες να τα κουβαλήσουμε στωικά στην ανηφόρα του Γολγοθά τους. Όσο μειώσουμε τις πλασματικές αποστάσεις και τα στεγανά της αποστασιοποίησης, άλλο τόσο θα μοιράζεται και ο πόνος τους, και στο τέλος θα γίνει κάποια στιγμή ανώδυνος, για όλα τα παιδιά του κόσμου, και για τα δικά μας παιδιά. 

Μετά τον Πάνο, ο Χάρης μοιάζει ένας άξιος αγωνιστής ζωής που μπορεί και πρέπει να παλέψει με όλες του τις δυνάμεις. Ας μην κρυβόμαστε, το έχει κάνει ήδη, και θα συνεχίζει να το κάνει, γιατί έχει και τη δική μας συνδρομή. Τη μικρή ή τη μεγάλη, δεν έχει σημασία. Έχει στο πλευρό του τους γονείς του, τους δικούς ανθρώπους, τους φίλους και τους γνωστούς, έχει την ιατρική ευκαιρία που του αξίζει. Έχει τις ευχές και τις σκέψεις μιας ολόκληρης κοινωνίας, τις προσευχές μας. Καλή επιστροφή, αγόρι μου, είμαστε μαζί σου.

Νίκος Παργινός Συγγραφέας 

Πηγή: http://nikosparginos.blogspot.gr

Έγκριση της ιμπρουτινίμπης για ασθενείς με Χρόνια Λεμφοκυτταρική Λευχαιμία

Βελτιώνει την επιβίωση χωρίς εξέλιξη της νόσου

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή χορήγησε έγκριση στην ιμπρουτινίμπη για την θεραπεία ενηλίκων ασθενών με χρόνια λεμφοκυτταρική λευχαιμία (ΧΛΛ) που δεν είχαν λάβει προηγούμενη θεραπεία. Αυτό διευρύνει την ένδειξη πέραν της αρχικής έγκρισης για την ΧΛΛ από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή τον Οκτώβριο του 2014. Η ιμπρουτινίμπη έχει πλέον εγκριθεί για όλους τους ασθενείς με ΧΛΛ, αυξάνοντας τον αριθμό των ασθενών που μπορούν να ωφεληθούν από αυτή την θεραπεία.

Αυτή η πιο πρόσφατη έγκριση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ακολουθεί την απόφαση του Οργανισμού Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ (FDA) στις 4 Mαρτίου 2016 για έγκριση της διευρυμένης χρήσης των καψακίων ιμπρουτινίμπης από ασθενείς με ΧΛΛ που δεν είχαν λάβει προηγούμενη θεραπεία.

Η διεύρυνση της ένδειξης της ιμπρουτινίμπης βασίζεται σε δεδομένα από την Φάσης 3, τυχαιοποιημένη, ανοικτής ετικέτας μελέτη RESONATE™-2, όπως δημοσιεύτηκε στο The New England Journal of Medicine (NEJM) το 2015.

Τα αποτελέσματα της μελέτης RESONATE™-2 έδειξαν ότι η ιμπρουτινίμπη παρέτεινε σημαντικά την συνολική επιβίωση (OS) (HR=0.16, 95% CI 0.05 ως 0.56, P=0.001), καθώς ποσοστό 98% των ασθενών εξακολουθούσε να βρίσκεται στη ζωή μετά από δύο έτη, σε σύγκριση με 85% των ασθενών που είχαν τυχαιοποιηθεί στο σκέλος της χλωραμβουκίλης. Η διάμεση επιβίωση χωρίς εξέλιξη της νόσου (PFS) δεν καλύφθηκε στους ασθενείς που λάμβαναν ιμπρουτινίμπη σε σύγκριση με 18,9 μήνες για όσους ανήκαν στο σκέλος της χλωραμβουκίλης, εύρημα που αντιστοιχεί σε στατιστικά σημαντική μείωση κατά 84% του κινδύνου θανάτου ή εξέλιξης της νόσου στο σκέλος της ιμπρουτινίμπης (HR=0.16, 95% CI 0.09 ως 0.28, P<0.001). Η συνολική ασφάλεια της ιμπρουτινίμπης στον πληθυσμό των ασθενών με ΧΛΛ που δεν είχαν λάβει προηγούμενη θεραπεία βρισκόταν σε συμφωνία με τα ευρήματα προηγούμενων μελετών. Οι πιο συχνές ανεπιθύμητες αντιδράσεις (AR) (≥20%) οποιουδήποτε Βαθμού στην μελέτη RESONATE-2 για την ιμπρουτινίμπη ήταν διάρροια (42%), κόπωση (30%), βήχας (22%) και ναυτία (22%).

Παρά την διαθεσιμότητα αποτελεσματικών χημειο-ανοσοθεραπευτικών σχημάτων πρώτης γραμμής για την ΧΛΛ, πολλοί ασθενείς, ιδιαίτερα οι ηλικιωμένοι, δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις ανεπιθύμητες ενέργειές τους. Η ΧΛΛ είναι σε γενικές γραμμές ένας βραδείας εξέλιξης καρκίνος των λευκών αιμοσφαιρίων του αίματος. Ο επιπολασμός της ΧΛΛ στην Ευρώπη μεταξύ ανδρών και γυναικών είναι περίπου 5,87 και 4,01 περιπτώσεις ανά 100.000 άτομα ανά έτος, αντίστοιχα. Η ΧΛΛ είναι κυρίως νόσος των ηλικιωμένων, με διάμεση ηλικία τα 72 έτη κατά την διάγνωση.

Η διάμεση συνολική επιβίωση κυμαίνεται μεταξύ 18 μηνών και άνω των 10 ετών, ανάλογα με το στάδιο της νόσου. Η νόσος τελικά εμφανίζει εξέλιξη στην πλειονότητα των ασθενών και οι ασθενείς βρίσκονται αντιμέτωποι με λιγότερες θεραπευτικές επιλογές κάθε φορά. Συχνά στους ασθενείς συνταγογραφούνται πολλαπλές γραμμές θεραπείας όταν υποτροπιάζουν ή εμφανίζουν ανθεκτικότητα στις θεραπείες.

Ο Πάολο Τζια, αναπληρωτής καθηγητής Παθολογίας στο Πανεπιστήμιο Vita-Salute San Raffaele του Μιλάνου της Ιταλίας δήλωσε ότι «η ιμπρουτινίμπη έχει επιδείξει αξιοσημείωτη βελτίωση της συνολικής επιβίωσης, της επιβίωσης χωρίς εξέλιξη της νόσου και των ποσοστών ανταπόκρισης σε σύγκριση με την χλωραμβουκίλη. Τα δεδομένα της RESONATE™-2 αποτελούν ένδειξη ότι η ιμπρουτινίμπη μπορεί να αποτελέσει μια ιδιαίτερα αναγκαία εναλλακτική επιλογή θεραπείας πρώτης γραμμής για πολλούς ασθενείς».

Ο Νικ Γιορκ, μέλος του συλλόγου ασθενών με ΧΛΛ για την διεκδίκηση των δικαιωμάτων, (CLL Advocates Network (CLLAN), σχολίασε ότι «η διαθεσιμότητα μιας στοχευμένης θεραπείας ως αρχικής θεραπευτικής αντιμετώπισης αποτελεί ένα τεράστιο βήμα προς τα εμπρός για τα άτομα που πάσχουν από ΧΛΛ και αναμενόταν από πολύ καιρό από την κοινότητα ατόμων με ΧΛΛ. Πολλοί ασθενείς θεωρούνται ακατάλληλοι για την τρέχουσα καθιερωμένη θεραπεία πρώτης γραμμής, οπότε υπάρχει πραγματική ανάγκη για νέες, αποτελεσματικές θεραπευτικές επιλογές για αυτούς τους ασθενείς».

Η ιμπρουτινίμπη είναι ο πρώτος στην κατηγορία του αναστολέας της τυροσινικής κινάσης Bruton (BTK), που δρα μέσω σχηματισμού ισχυρού ομοιοπολικού δεσμού με την BTK για την αναστολή της μεταβίβασης σημάτων κυτταρικής επιβίωσης στο εσωτερικό των κακοήθων κυττάρων B. Με την αναστολή αυτής της πρωτεΐνης BTK, η ιμπρουτινίμπη συμβάλλει στην καταστροφή των καρκινικών κυττάρων και στη μείωση του αριθμού τους, καθυστερώντας με αυτό τον τρόπο την εξέλιξη του καρκίνου.

Η ιμπρουτινίμπη είναι επί του παρόντος εγκεκριμένη στην Ευρώπη για τη θεραπευτική αντιμετώπιση ενήλικων ασθενών με λέμφωμα κυττάρων του μανδύα (ΛΚΜ) που έχει υποτροπιάσει ή είναι ανθεκτικό στη θεραπεία, για ενήλικους ασθενείς με χρόνια λεμφοκυτταρική λευχαιμία (ΧΛΛ) που δεν είχαν λάβει προηγούμενη θεραπεία ή είχαν λάβει τουλάχιστον μία προηγούμενη θεραπεία, καθώς και για ενήλικους ασθενείς με μακροσφαιριναιμία Waldenström (WM) που έχουν λάβει τουλάχιστον μία προηγούμενη θεραπεία ή ως θεραπεία πρώτης γραμμής για ασθενείς που δεν είναι κατάλληλοι για χημειο-ανοσοθεραπεία.

Επιπρόσθετες χρήσεις βρίσκονται υπό κλινική έρευνα αλλά δεν έχουν έως τώρα λάβει την έγκριση των ρυθμιστικών αρχών.

Πηγή: http://health.in.gr

Αρχές διατροφής στη θεραπεία του καρκίνου

Η διατροφή στη θεραπεία του καρκίνου

Η σωστή διατροφή είναι πολύ σημαντική  για όσους υποβάλλονται σε αντικαρκινική θεραπεία, γιατί ο οργανισμός έχει τότε ιδιαίτερες απαιτήσεις.

Οι βασικοί διατροφικοί στόχοι για τους ασθενείς με καρκίνο είναι:

-Η καταπολέμηση του καρκίνου με τη διατροφή

-Η διατήρηση του σωστού βάρους

-Η επιλογή και κατανάλωση υγιεινών και βιολογικών τροφών που παρέχουν στο σώμα την ενέργεια και τα θρεπτικά συστατικά που χρειάζεται για να ανταπεξέλθει.

Ο καρκίνος επηρεάζει τις διατροφικές συνήθειες του ασθενούς, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο το σώμα χρησιμοποιεί τα θρεπτικά συστατικά που προσλαμβάνει, αλλά και η διατροφή επηρεάζει τον καρκίνο τον καταστέλλει ή τον ευοδώνει.  

---

Οι αλλαγές στις διατροφικές συνήθειες που προκαλεί ο καρκίνος

Μετά τη διάγνωση δεν τρώτε πλέον τα είδη και την ποσότητα των τροφών που προτιμούσατε στο παρελθόν. Συνήθης είναι η μείωση της πρόσληψης τροφής, αλλά συχνή είναι, επίσης, η αντιδραστική αύξηση της πρόσληψης τροφής.

Είναι διαφορετική η διατροφή που πρέπει να ακολουθήσει ένας ασθενής όταν κάνει εξατομικευμένη θεραπεία και διαφορετική όταν κάνει ακτινοθεραπεία και χημειοθεραπεία και διαφορετική όταν αποφασίσει να ακολουθήσει τις εναλλακτικές θεραπείες, όταν δηλαδή η τροφή του γίνεται το φάρμακό του. Σε κάθε περίπτωση πρέπει οπωσδήποτε να τον συμβουλεύει ο θεράπων ογκολόγος.

Οι αμέτρητες παρενέργειες των συμβατικών αντικαρκινικών θεραπειών επηρεάζουν τις διατροφικές συνήθειες των ασθενών. Είναι πιθανόν να μην τους αρέσει πλέον η γεύση κάποιων τροφών με αποτέλεσμα να περιορίζουν την κατανάλωσή τους. Τυχόν προγενέστερα προβλήματα διατροφής, μερικές φορές επιδεινώνονται λόγω του καρκίνου ή της αντικαρκινικής θεραπείας, όπως οι δυσανεξίες και οι τροφικές αλλεργίες. Άλλωστε, όσοι κάνουν χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία φοβούνται να φάνε, μην τυχόν και κάνουν έμετο.

Οι αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο το σώμα χρησιμοποιεί τα θρεπτικά συστατικά

Η αντίδραση του σώματος στον όγκο και οι παρενέργειες από τις συμβατικές θεραπείες έχουν σαν αποτέλεσμα αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο το σώμα σας μεταβολίζει τη ζάχαρη. Η υπεργλυκαιμία είναι συνηθέστερη από την υπογλυκαιμία. Απαιτείται τακτικός έλεγχος των επιπέδων σακχάρου με μετρητές σακχάρου. Οι καρκινοπαθείς ότι είδους θεραπεία και αν ακολουθήσουν πρέπει να σταματήσουν τη ζάχαρη και ότι περιέχει ζάχαρη.

---

Οι συνήθεις ελλείψεις βιταμινών και ιχνοστοιχείων σε καρκινοπαθείς

Βιταμίνη D

Ασβέστιο

Ψευδάργυρος

Μαγνήσιο

Σίδηρος

Χαλκός

Βιταμίνη C

Βιταμίνη Α

Φυλλικό οξύ

Απαιτείται η άμεση αποκατάσταση των ελλείψεων με συμπληρώματα διατροφής με βιταμίνες και ιχνοστοιχεία.

Επίσης, υπάρχει ανάγκη χρήσεως υποκατάστατων γευμάτων που καλύπτουν τις επιπλέον ανάγκες σε πρωτεϊνες. 

Απαιτείται ενημέρωση του θεράποντος ογκολόγου για τα συμπληρώματα διατροφής που πρέπει να λαμβάνει ο ασθενής. Απαιτείται ο ίδιος να τα συνταγογραφεί, γιατί κάποια μπορεί να επηρεάσουν αρνητικά τη θεραπεία, στην οποία υποβάλλεται ο ασθενής.

---

Ο τρόπος με τον οποίο η θεραπεία επηρεάζει τη διατροφή

Χειρουργική επέμβαση

Η χειρουργική επέμβαση θεωρείται η καλύτερη θεραπεία αν ο όγκος δεν έχει εξαπλωθεί. Γίνεται αφαίρεση του όγκου και των παρακείμενων ιστών σε περίπτωση που έχουν εμφυτευθεί καρκινικά κύτταρα. Όταν γίνεται χειρουργείο απαιτείται διατροφή για επούλωση του τραύματος από την επέμβαση. Άρα απαιτείται αύξηση της πρόσληψης θερμίδων και πρωτεϊνών για να πάρει το σώμα τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά για την ανάρρωση. Αν η επέμβαση αφαίρεσε ή τροποποίησε το γαστρεντερικό σύστημα του ασθενούς μπορεί να υπάρχει δυσκολία στην μάσηση, δυσκολία στην κατάποση και ελλιπής απορρόφηση θρεπτικών ουσιών στο έντερο.

Τα διατροφικά προβλήματα από τη χειρουργική επέμβαση του καρκίνου

-Κεφαλή, λαιμός και γλώσσα: Αφαίρεση μερική ή ολική. Δυσκολία στην μάσηση και την κατάποση

-Σιαγόνα: Αφαίρεση οστού σιαγόνας. Απαιτείται σίτιση με σωλήνα

-Οισοφάγος: Οισοφαγεκτομή και ανάπλαση οισοφάγου με μυ από το έντερο. Η τροφή μπορεί να διαρρεύσει στους πνεύμονες με εισρόφηση και ο νέος οισοφάγος μπορεί να στενέψει

-Στομάχι: Ολική ή μερική γαστρεκτομή. Η τροφή φτάνει γρήγορα στο λεπτό έντερο κι έτσι υπάρχει διάρροια και υπογλυκαιμία

-Λεπτό έντερο: Νηστιδοστομία, ειλεοστομία, αφαίρεση. Ελλιπής απορρόφηση θρεπτικών ουσιών, έλλειψη βιταμίνης Β12, διαταραχή στο ισοζύγιο ύδατος και νατρίου, απόφραξη εντέρου

-Πάγκρεας: Αφαίρεση. Ελλιπής απορρόφηση θρεπτικών ουσιών, διαβήτης

-Παχύ έντερο: Κολεκτομή. Ελλιπής απορρόφηση θρεπτικών ουσιών και νερού και διάρροια

Ακτινοθεραπεία

Η ακτινοθεραπεία χρησιμοποιεί κύματα υψηλής ενέργειας για την καταστροφή των καρκινικών κυττάρων και χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με την χειρουργική επέμβαση και /ή την χημειοθεραπεία  ή τη στοχευμένη θεραπεία. Η ακτινοθεραπεία χρησιμοποιείται πριν ή μετά την επέμβαση για ενίσχυση της αποτελεσματικότητάς της.

Όμως, η ακτινοθεραπεία οδηγεί σε διατροφικά προβλήματα, λόγω βλάβης του γαστρεντερικού συστήματος, ερεθισμό του στόματος, της γλώσσας και του λάρυγγα, δυσανεξία στη λακτόζη, ναυτίας, έμετου ή διάρροιας. Επίσης, μήνες μετά εμφανίζεται ξηροστομία, στένωση οισοφάγου, δυσαπορρόφηση θρεπτικών ουσιών, κοιλιακή δυσφορία, διάρροια ή δυσκοιλιότητα.

Τα διατροφικά προβλήματα από την ακτινοθεραπεία στον καρκίνο

-Εγκέφαλος, στόμα, οισοφάγος και θυρεοειδής: Ερεθισμός του στόματος, της γλώσσας και του οισοφάγου με αποτέλεσμα ξηροστομία, τερηδόνα, στένωση οισοφάγου και απώλεια γεύσης

-Στομάχι, συκώτι, χοληδόχος κύστη, πάγκρεας και νεφρά: Ερεθισμός του στομάχου, διάρροια, δυσανεξία στη λακτόζη, ναυτία και έμετος.

-Μαστός, πνεύμονες: Ερεθισμός του στομάχου και του οισοφάγου

-Κόλον, ορθό: Διάρροια

-Προστάτης, μήτρα, ωοθήκες, τράχηλος και ουροδόχος κύστη: Διάρροια, δυσαπορρόφηση.

Χημειοθεραπεία

Η χημειοθεραπεία είναι η χρήση φαρμάκων για να σκοτώσουν τα καρκινικά κύτταρα αλλά δυστυχώς σκοτώνει και τα υγιή κύτταρα. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνη της ή μαζί με ακτινοθεραπεία και/η χειρουργική επέμβαση. Δυστυχώς επηρεάζει όλα τα συστήματα του σώματος, εκτός και αν χορηγηθεί καλύτερα σε μια περιοχή. Επειδή επηρεάζονται και τα κύτταρα του γαστρεντερικού συστήματος ο ασθενής έχει ναυτία, έμετο, τριχόπτωση και κόπωση, αλλά και λοιμώξεις, αιμορραγία και αναιμία, αλλά και δυσκοιλιότητα ή διάρροια, κατακράτηση υγρών και μετεωρισμό με αποτέλεσμα απώλεια ή αύξηση βάρους και πολλά μα πολλά διατροφικά προβλήματα.

Τα διατροφικά προβλήματα από την χημειοθεραπεία στον καρκίνο

-Ερεθισμός και φλεγμονή του στόματος, της γλώσσας και του λαιμού

-Διάρροια

-Δυσκοιλιότητα

-Ναυτία

-Έμετος

-Αλλοίωση της γεύσης

-Αλλαγές στην όρεξη με μείωση ή αύξηση του βάρους

-Αλλαγές στο βάρος με μείωση ή αύξηση του βάρους

-Δυσανεξία στη λακτόζη

-Αποστροφή για ορισμένες τροφές

-Αδυναμία

-Αναιμία

Ορμονοθεραπεία

Η θεραπεία αυτή αναστέλλει την παραγωγή ορμονών με φάρμακα ή γίνεται χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση οργάνων που παράγουν ορμόνες. Η ορμονοθεραπεία χρησιμοποιείται για την θεραπεία του καρκίνο μαστού, του προστάτη, των ωοθηκών και του ενδομητρίου. Ορισμένες φορές μεγάλες δόσεις ορμονών, όπως κορτιζόνης χορηγούνται για την καταπολέμηση του εγκεφαλικού οιδήματος.

Τα διατροφικά προβλήματα από την ορμονοθεραπεία στον καρκίνο

-Ναυτία

-Έμετος

-Οίδημα

-Αύξηση του βάρους

-Εξάψεις

-Αύξηση της όρεξης

Βιολογική θεραπεία, ανοσοθεραπεία, στοχευμένη θεραπεία

Η κινητοποίηση του ανοσοποιητικού συστήματος και η χρήση στοχευμένων φαρμάκων ανάλογα με το μοριακό προφίλ του όγκου χρησιμοποιούνται για την εξατομικευμένη θεραπεία του καρκίνου. Στην ανοσοθεραπεία χρησιμοποιούνται η ιντερφερόνη και η ιντερλευκίνη 2, ώστε να ενισχυθούν τα λευκά αιμοσφαίρια και να καταπολεμήσουν τον καρκίνο. Όσον αφορά τις στοχευμένες θεραπείες αυτές επιλέγονται με βάση το μοριακό προφίλ του όγκου.

Τα διατροφικά προβλήματα από την βιολογική θεραπεία, την ανοσοθεραπεία και τις στοχευμένες θεραπείες στον καρκίνο

Οι στοχευμένες θεραπείες μπορεί να προκαλέσουν διάρροια και απώλεια της όρεξης

Η ανοσοθεραπεία προκαλεί γριπώδη συμπτώματα, διάρροια, αδυναμία και απώλεια της όρεξης

Γονιδιακή θεραπεία

Γίνεται αντικατάσταση των μεταλλαγμένων γονιδίων (ογκογονίδια, ογκοκατασταλτικά γονίδια) με φυσιολογικά.

Δεν υπάρχουν, συνήθως, διατροφικά προβλήματα και θεωρείται η απόλυτη θεραπεία του καρκίνου όταν βρεθεί ο κατάλληλος μεταφορέας του φυσιολογικού γονιδίου που δεν θα προκαλεί παρενέργειες στον οργανισμό.

 

Εναλλακτικές θεραπείες στον καρκίνο

Όλο και περισσότεροι καρκινοπαθείς τολμούν να αυτοθεραπευθούν και να χρησιμοποιήσουν θεραπείες που δεν ανήκουν στις συμβατικές θεραπείες.

Παλαιότερα λόγω φόβου επέλεγαν αυτές τις θεραπείες συμπληρωματικά προς τις συμβατικές θεραπείες και το αποτέλεσμα ήταν ότι δεν αναδεικνυόταν η πραγματική θεραπευτική τους ικανότητα.

Παραδείγματα εναλλακτικών θεραπειών είναι τα φυτικά φάρμακα, η ομοιοπαθητική, ο βελονισμός, η κατάλληλη διατροφή και οι πνευματικές θεραπείες.

Τώρα που πολλοί καρκινοπαθείς τολμούν να τις χρησιμοποιήσουν ως θεραπείες χωρίς την συμβατική χημειοθεραπεία κατανοούν ότι αποδίδουν πολύ περισσότερο από τη συμβατική ιατρική. 

Η καλύτερη προσέγγιση είναι η εξατομικευμένη θεραπεία του καρκίνου με χρήση βιολογικών και στοχευμένων φαρμάκων και γονιδιακών θεραπειών, σύμφωνα με το μοριακό προφίλ του όγκου, μαζί με εναλλακτικές θεραπείες που δίνουν τη δυνατότητα στο ανθρώπινο σώμα να καταπολεμήσει τον καρκίνο, χωρίς σοβαρές επιπτώσεις για την υγεία του.

Ήδη υπάρχουν και πολλές μελέτες και πολλά επιστημονικά δεδομένα που αποδεικνύουν την αποτελεσματικότητα της εξατομικευμένης θεραπείας σε συνδυασμό με τις εναλλακτικές θεραπείες.

Αυτό που πρέπει να γνωρίζουν οι ασθενείς είναι ότι πρέπει να ενημερώνουν τον ογκολόγο τους  για τα βότανα που λαμβάνουν γιατί όταν συνδυαστούν με κάποια συμβατικά φάρμακα μπορεί να έχουν παρενέργειες.

Ο ογκολόγος από την άλλη μεριά πρέπει να ενημερωθεί για τις εναλλακτικές θεραπείες και να σεβαστεί την απόφαση του ασθενούς να αυτοθεραπευθεί με αυτές και να τον στηρίζει και να τον παρακολουθεί σε όλη τη διάρκεια της θεραπείας του.

Πολλές επιστημονικές έρευνες έχουν αποδείξει ότι πολλές εναλλακτικές θεραπείες είναι πολύ πιο ασφαλείς και πιο αποτελεσματικές από τις θεραπείες της συμβατικής ιατρικές, πολύ πιο οικονομικές και το κυριότερο βελτιώνουν την ποιότητα ζωής των ασθενών που τις ακολουθούν.

Γενικές διατροφικές συμβουλές για όσους έχουν καρκίνο

Εξαρτάται από το είδος της αντικαρκινικής θεραπείας που λαμβάνει ένας ασθενής και γι' αυτό πρέπει να είναι εξατομικευμένη.

-Για όσους έχουν απώλεια όρεξης και βάρους... Μπορεί να προκληθεί από απώλεια όρεξης, αυξημένες ανάγκες σε ενέργεια, αλλαγές στον τρόπο απορρόφησης και μεταβολισμού των τροφών, δυσκολία στη σίτιση από επεμβάσεις, από παρενέργειες των θεραπειών και από άγχος ή από κατάθλιψη. 

Δυστυχώς, η μεγάλη απώλεια βάρους και η υποθρεψία έχουν αντίκτυπο στη λειτουργία της καρδιάς, του συκωτιού, των νεφρών και στην ικανότητα του οργανισμού για αυτοϊαση και η αντίσταση στις λοιμώξεις μειώνεται.

Σε απώλεια βάρους απαιτούνται συχνά γεύματα, γεύματα υψηλής περιεκτικότητας σε πρωτεϊνες (φασόλια, αρακάς, βιολογική σόγια, βιολογικό κοτόπουλο, ψάρια μικρά ελεύθερης αλιείας, κρέας βιολογικά από ζώα που τρέφονται με χόρτα, γιαούρτι κατσικίσιο ή πρόβειο ή αγελαδινό από μοσχάρια που τρέφονται με χόρτα, βιολογικά αυγά και πολλούς ξηρούς καρπούς ανάλατους και ωμούς.  Τα μπαχαρικά θεωρούνται απαραίτητα σε όλα τα φαγητά. Πολλοί μπορούν να λαμβάνουν και υποκατάστατα γευμάτων, επιπλέον με το γεύμα τους που είναι εύκολο να καταποθούν και να χωνευθούν.

Σε αύξηση βάρους από ταμοξιφαίνη, αντικαταθλιπτικά, κορτιζόνη ή τη χημειοθεραπεία ή σε ψυχολογική αύξηση της πρόσληψης τροφής ή σε κατακράτηση νερού που προκαλεί πρήξιμο και οιδήματα χρειάζεται εξατομικευμένη αντιμετώπιση. Απαιτείται η επιλογή υγιεινών και βιολογικών τροφίμων, χαμηλών σε θερμίδες, που όμως χορταίνουν.  Ακόμη απαιτείται η κατανάλωση μικρότερων μερίδων. 

Πηγή: http://www.emedi.gr