"Έφυγε" η μικρή Ευαγγελία - Ένα αγγελούδι στον ουρανό.

Θρήνος για το οκτάχρονο κορίτσι που με την συμπαράσταση όλων είχε την ευκαιρία να κάνει το τελευταίο της ταξίδι προς την ελπίδα

Πανελλήνια συγκίνηση προκάλεσε ο αγώνας της οκτάχρονης Χανιώτισσας Ευαγγελίας Καστρινάκη για να καταφέρει να μεταβεί σε κλινική του Λονδίνου προκειμένου να υποβληθεί σε πειραματική θεραπεία.

Και πράγματι, χάρη στην τεράστια κινητοποίηση όλων, η μικρή Ευαγγελία είχε την ευκαιρία να χαμογελάσει, και να χαρίσει το χαμόγελό της σε όλους απο την κλινική όπου πήγε.

Μόνο που αυτό το χαμόγελο έμελλε να είναι το τελευταίο καθώς παρά τον τιτάνιο αγώνα, το μικρό κορίτσι δεν τα κατάφερε.

Σύμφωνα με πληροφορίες, το Σάββατο παρουσιάστηκε μια επιπλοκή στους πνεύμονες της Ευαγγελίας, και την Κυριακή, ένα ακόμη μικρό αγγελάκι ανέβηκε στον ουρανό.

Η οκτάχρονη Ευαγγελία-Στυλιανή Καστρινάκη διαγνώστηκε με επιθηλιακό όγκο Wilms τον Φλεβάρη του 2016. Έλαβε τις πρώτες θεραπείες σε Νοσοκομείο της Κρήτης και χειρουργείο στην Αθήνα. 

Μετά από υποτροπή και αφού οι γιατροί έδωσαν δυσμενή διάγνωση, οι γονείς αποφάσισαν να μεταβούν στην κλινική της Αγγλίας Harley Street Clinic προκειμένου να υποβληθεί σε πειραματική θεραπεία.

Με μεγάλη θλίψη , θα σας μεταφέρουμε το μήνυμα του πατέρα της μικρής Ευαγγελίας από την Κρήτη, που πριν λίγο καιρό κατάφερε με τη βοήθεια όλων σας να μεταβεί στο Λονδίνο για να ακολουθήσει και να συνεχίσει εκεί τις θεραπείες.

"Κανένας γονιός να μην σταματάει την προσπάθεια για την ίαση του παιδιού του, έστω και αν οι ελπίδες είναι λιγοστές , έστω και αν έφυγε από κοντά μας η κόρη μας, δε μετανοιώσαμε στιγμή για την προσπάθειά μας αυτή και αυτή μας η κατάληξη δε θα θέλαμε να αποθαρρύνει κανένα "

Αυτές τις στιγμές τα λόγια είναι φτωχά ...

Πηγή: http://flashnews.gr

Χειρουργικό «πενάκι» ανιχνεύει τον καρκίνο στο σώμα μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα

Γιατροί, χημικοί και μηχανικοί στις ΗΠΑ δημιούργησαν ένα καινοτόμο χειρουργικό εργαλείο χειρός, το οποίο γρήγορα και με μεγάλη ακρίβεια μπορεί να ανιχνεύσει τον καρκινικό ιστό στη διάρκεια μιας επέμβασης στον ασθενή.

Η συσκευή μοιάζει με πένα και εντοπίζει τον καρκίνο στο σώμα μέσα σε περίπου δέκα δευτερόλεπτα, τουλάχιστον 150 φορές πιο γρήγορα σε σχέση με την υπάρχουσα τεχνολογία.

Το πενάκι με την ονομασία MasSpec Pen επιτρέπει στους χειρουργούς να έχουν άμεση και αξιόπιστη πληροφόρηση για τον ποιό ιστό πρέπει να αφαιρέσουν και ποιόν όχι, μειώνοντας έτσι τις πιθανότητες να επανεμφανισθεί ο καρκίνος στο μέλλον.

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Τέξας στο Όστιν, με επικεφαλής την επίκουρη καθηγήτρια χημείας Λίβια Σκιαβινάτο Έμπερλιν, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό ιατρικό περιοδικό "Science Translational Medicine".

«Αν μιλήσει κανείς με καρκινοπαθείς μετά από μια χειρουργική επέμβαση, ένα από τα πρώτα πράγματα που θα πουν, είναι "ελπίζω ότι ο χειρουργός αφαίρεσε όλο τον καρκίνο". Είναι πραγματικά πολύ λυπηρό, όταν αυτό δεν έχει συμβεί. Όμως η νέα τεχνολογία μας μπορεί να αυξήσει δραστικά τις πιθανότητες οι χειρουργοί όντως να απομακρύνουν και το τελευταίο ίχνος του καρκίνου κατά την επέμβαση» δήλωσε η Σκιαβινάτο.

Το νέο εργαλείο, που είναι πολύ εύκολο στη χρήση του από τον γιατρό και δεν καταστρέφει τους ιστούς του ασθενούς, «διαβάζει» χημικά το μοριακό αποτύπωμα του ιστού μέσω ενός φασματόμετρου μάζας. Στη συνέχεια, με τη βοήθεια ενός ειδικού λογισμικού, αξιολογεί αμέσως αν πρόκειται για καρκινικό ή υγιή ιστό.

Η σχετική ετυμηγορία εμφανίζεται στην οθόνη ενός συνδεδεμένου υπολογιστή με τις ενδείξεις «φυσιολογικό» ή «καρκίνος». Για μερικούς καρκίνους όπως των πνευμόνων, εμφανίζεται και ο συγκεκριμένος υποτύπος.

Η σημερινή μέθοδος διάκρισης ανάμεσα στον καρκινικό και στον υγιή ιστό (Frozen Section Analysis) είναι αργή και μερικές φορές ανακριβής. Κάθε δείγμα που έχει ληφθεί από τον ασθενή, χρειάζεται τουλάχιστον 30 λεπτά για να αξιολογηθεί από τον γιατρό και στο μεταξύ αυξάνεται ο κίνδυνος μόλυνσης του ασθενούς ή αρνητικών παρενεργειών της αναισθησίας.

Για μερικά είδη καρκίνου, τα λάθη στην αξιολόγηση φθάνουν το 10% έως 20% των περιπτώσεων. Επιπλέον, πρόβλημα αποτελεί και η περιττή αφαίρεση υγιούς ιστού, που αυξάνει τον κίνδυνο για πρόκληση βλάβης στα νεύρα, για αισθητικής φύσεως και άλλα προβλήματα (π.χ. απώλεια του λόγου στους ασθενείς με καρκίνο του θυρεοειδούς).

Οι ερευνητές δοκίμασαν το εργαλείο MasSpec Pen σε δείγματα από 253 καρκινοπαθείς και σε πειραματόζωα (ποντίκια) με καρκίνο. Κατά μέσο όρο χρειάσθηκαν δέκα δευτερόλεπτα για τη διάγνωση του καρκίνου, με ποσοστό ακρίβειας, ευαισθησίας (sensitivity) και ειδικότητας (specificity) άνω του 96%. Το νέο εργαλείο, που θα βελτιωθεί περαιτέρω στο μέλλον, θα αρχίσει να δοκιμάζεται σε ογκολογικές επεμβάσεις σε ανθρώπους από το 2018.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ,  http://www.taxydromos.gr

Εκείνες οι γυναίκες που κάποτε απείλησε ο καρκίνος να τις πάρει!!!

Υπήρξαν κάποτε γυναίκες που κοιτάχτηκαν στον καθρέφτη και δε γνώρισαν τον εαυτό τους.

Είδαν μόνο σκιές ενός εαυτού που δε θύμιζε σε τίποτα αυτό που κάποτε υπήρχε. Δεν το θέλησαν, δεν το ευχήθηκαν ποτέ να αλλάξουν έτσι. Μέχρι εκείνη την ώρα το μόνο που τις ένοιαζε ήταν το νέο χρώμα και κόψιμο στα μαλλιά τους. Μόνο που στο σημείο μηδέν τους, τα μαλλιά δεν ήταν στη θέση τους. Μισά πεσμένα και μισά ξυρισμένα ήταν γύρω γύρω από τα πόδια τους. Μαζί με την ψυχή τους.

Όλα στα πόδια πεσμένα.

Υπήρξαν κάποτε γυναίκες που γνωρίστηκαν με το θεριό. Φώλιασε στο στήθος τους, έγινε ένα με αυτές. Και τις έφαγε. Κατασπάραξε τη σάρκα, την ομορφιά, τα όνειρά τους. Αυτές οι γυναίκες που γνωρίστηκαν με τον καρκίνο δεν έμοιασαν ποτέ με καμιά άλλη.

Έγιναν τα πλάσματα με τα πολύχρωμα μαντήλια. Έγιναν οι υπάρξεις που μπαινόβγαιναν στα χειρουργεία και στις αίθουσες των θεραπειών.

Πάλεψαν. Ένας Θεός ξέρει πόσο πάλεψαν για να μη στερηθούν τη ζωή που τους ανήκε. Για να μην αφήσουν πίσω τους αγαπημένους τους.

Πάλεψαν με τον πόνο, με την ανημπόρια των μαχαιριών και της χημείας, με την αλλαγή του καθρέφτη.

Πάλεψαν μέσα τους για να γελούν εκεί που ήθελαν μόνο να κλαίνε. Πάλεψαν για όλους και όλα.

Υπήρξαν κάποτε γυναίκες που ο καρκίνος ζήτησε να τις πάρει.

Κάποιες από αυτές υπάρχουν ακόμη. Στάθηκαν πιο δυνατές από το δαίμονα. Χάσαν μόνο κάποιο μικρό ή μεγάλο κομματάκι σάρκας τους, του χάρισαν και τα μαλλιά τους και τον διαολόστειλαν.

Κάποιες άλλες δεν υπάρχουν πια. Πάλεψαν πεισματικά για τη ζωή τους αλλά δεν τα κατάφεραν. Ο εχθρός ήταν δυνατότερος από αυτές. Τις άλλαξε, τις γονάτισε, τις κατατρόπωσε και στο τέλος τις πήρε. Άφησαν πίσω μάνες, άνδρες, παιδιά. Άφησαν ζωές μισές κι όνειρα που δεν είχαν καν προλάβει ακόμη να γίνουν. Άφησαν δάκρυα στα μάτια κι ένα φόβο να σφίγγει σκέτη μέγγενη την καρδιά.

Φόβο γιατί όσοι τις είδαν να φεύγουν, ήξεραν πως δεν ήταν τα τελευταία θύματα του κερατά του καρκίνου.

Φόβο γιατί καθημερινά υπάρχουν γυναίκες που το στήθος τους παύει να τους ανήκει. Το “νοικιάζουν” εν αγνοία τους στο θεριό κι εκείνο απειλεί να το κατάσχει. Και μαζί με αυτό και την ομορφιά, τα όνειρα, τη ζωή.

Το στήθος της γυναίκας είναι κτήμα δικό της και κανενός άλλου. Γι’ αυτό και δεν πρέπει να αμελεί όλες τις εξετάσεις που μπορούν να της σώσουν τη ζωή. Να της χτυπήσουν το καμπανάκι του κινδύνου εγκαίρως.

Να εξετάζεστε κορίτσια. Γιατί ο κόσμος μας δεν είναι αγγελικά πλασμένος. Υπάρχουν και δαίμονες εκεί έξω που τρυπώνουν μέσα μας.

Να τον αγαπάτε τον εαυτό σας και να μην είστε αμελείς μαζί του. Δεν υπάρχει κανένα από Δευτέρα. Υπάρχει μόνο το τώρα. Ο καρκίνος του μαστού δεν περιμένει. Χτυπά, παίρνει και φεύγει.

Στο χέρι σας είναι να τον προλάβετε πριν απειλήσει να αρπάξει την ηρεμία της ζωής σας.

Πηγή: http://www.anapnoes.gr

Πάνω από Γερμανία και ΗΠΑ η Ελλάδα στον παγκόσμιο δείκτη ποιότητας της υγείας

Η Ελλάδα βρίσκεται στην 20ή θέση στο νέο παγκόσμιο δείκτη ποιότητας της υγείας, πάνω από τη Γερμανία και τις ΗΠΑ.

Ο νέος αυτός δείκτης αναπτύχθηκε για τις ανάγκες μια διεθνούς μελέτης με επικεφαλής τον καθηγητή Κρίστοφερ Μάρεϊ του Ινστιτούτου Μετρήσεων και Αξιολόγησης της Υγείας του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον στο Σιάτλ, η οποία δημοσιεύθηκε στο βρετανικό ιατρικό περιοδικό «The Lancet».

Ο δείκτης βαθμολογεί σε κλίμακα 0-100 195 χώρες ανάλογα με την ποιότητα της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης τους και του βαθμού, στον οποίο έχει ο πληθυσμός έχει πρόσβαση σε αυτήν.

Ο δείκτης λαμβάνει υπόψη στοιχεία της περιόδου 1990-2015 και βασίζεται στη θνησιμότητα που υπάρχει σε κάθε χώρα για 32 παθήσεις, η οποία θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί με την κατάλληλη ιατρική φροντίδα.

Ουσιαστικά, ο δείκτης αξιολογεί το σύστημα υγείας κάθε χώρας ανάλογα με το βαθμό που οι κάτοικοί της πεθαίνουν με ρυθμό ταχύτερο του αναμενόμενου από αιτίες που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί με την κατάλληλη ιατροφαρμακευτική παρέμβαση.

Η Ελλάδα, με 87 μονάδες, βρίσκεται στην 20ή θέση της παγκόσμιας κατάταξης, ακριβώς πάνω από τη Γερμανία (86).

Η Κύπρος βρίσκεται στην 27η θέση (85 μονάδες), οι ΗΠΑ στην 36η (81 μονάδες) και η Τουρκία στην 81η (76). Το 2015 το υψηλότερο «σκορ» εμφάνισε η Ανδόρα (94,6) και ακολουθούσαν κατά σειρά η Ισλανδία (93,6), η Ελβετία (91,8), η Σουηδία (90,5)

Η Ελλάδα παίρνει «άριστα» (100) στην αντιμετώπιση ασθενειών όπως αυτές που προκαλούν διάρροια, η διφθερίτιδα, ο κοκκύτης, η ιλαρά, η επιληψία και η σκωληκοειδίτιδα.

Χαμηλότερες είναι οι επιμέρους βαθμολογίες της χώρας μας στον καρκίνο του δέρματος πλην μελανώματος (62), στον καρκίνο των όρχεων (67), στο λέμφωμα Hodgkin (31), στη λευχαιμία (62), στην ισχαιμική νόσο της καρδιάς (61), στην αγγειακή εγκεφαλική νόσο (72) κ.α.

Σχολιάζοντας το γεγονός ότι ισχυρές χώρες (ΗΠΑ, Βρετανία, Γερμανία κ.α.) δεν βρίσκονται στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης με βάση το νέο ιατρικό δείκτη, ο Μάρεϊ επεσήμανε πως «το να έχει μια χώρα ισχυρή οικονομία, δεν αποτελεί εγγύηση για καλή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Ούτε το να έχει προχωρημένη ιατρική τεχνολογία.

Το γνωρίζουμε αυτό καλά, επειδή οι άνθρωποι δεν έχουν την φροντίδα που θα έπρεπε για παθήσεις για τις οποίες υπάρχουν αποτελεσματικές θεραπείες.

Η κατάταξη π.χ. των ΗΠΑ αποτελεί ντροπή, ιδίως αν ληφθεί υπόψη ότι δαπανούν κάθε χρόνο πάνω από 9.000 δολάρια ανά κεφαλή, περισσότερα από κάθε άλλη χώρα».

Σε παγκόσμιο επίπεδο, ο δείκτης εμφανίζει αύξηση από 40,7 το 1990 σε 53,7 το 2015, καθώς οι 167 από τις 195 χώρες εμφάνισαν διαχρονικά βελτίωση της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.

Όμως, την ίδια περίοδο, το χάσμα ανάμεσα στις χώρες με τις καλύτερες και τις χειρότερες ιατροφαρμακευτικές επιδόσεις διευρύνθηκε κατά σχεδόν πέντε μονάδες από 23,1 – 84,7 το 1990 (απόκλιση 61,6) σε 28,6 – 94,6 το 2015 (απόκλιση 66).

Αναρτήθηκε από Χάρης Μπαζάκος

Πηγή: http://www.omogeneianews.com

Μια προσωπική ιστορία με αφορμή τη ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΔΟΤΗ ΜΥΕΛΟΥ ΤΩΝ ΟΣΤΩΝ

Όσοι με ξέρετε, γνωρίζετε ότι εδώ και 15 περίπου χρόνια εργάζομαι στον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων. Ήταν αρχές του 2005, όταν χρειάστηκε κάποιος «courier», όπως λέγεται, να μεταβεί στην Οττάβα του Καναδά για να παραλάβει και να μεταφέρει μόσχευμα μυελού των οστών, από Καναδό συμβατό δότη, σε Έλληνα ασθενή. Επρόκειτο για ένα δύσκολο ταξίδι, με πολλές ανταποκρίσεις, που έπρεπε να γίνει εντός 4 ημερών door to door. Κάτι τέτοιο δεν ήταν στη δουλειά μας, αλλά μερικές φορές χρειαζόταν να το κάνουμε. Συνήθως σε ταξίδια εντός Ευρώπης. Κάπως έτσι ανέλαβα τη πρόκληση, χωρίς να ξέρω τι με περιμένει… 

Ξεκίνησα Δευτέρα από Ελ. Βεν. με ένα μικρό ειδικό ψυγειάκι στα χέρια και ένα πάκο χαρτιά με βεβαιώσεις και πιστοποιήσεις ελληνικά και αγγλικά. Μέσω Φρανκφούρτης, πέταξα για Τορόντο και μετά για Οττάβα. Ήταν Φεβρουάριος και τα πάντα ήταν χιονισμένα. Η θερμοκρασία στους -20. Παρουσιάζομαι στο νοσοκομείο του δότη, συνεννοούμαι με τους Συντονιστές εκεί για τη διαδικασία και ανανεώνουμε το ραντεβού μας για Πέμπτη, προκειμένου, αν όλα έχουν πάει καλά, να παραλάβω το μόσχευμα. 

Πράγματι τη Πέμπτη όλα είναι έτοιμα και το ψυγειάκι περιέχει πλέον κάποιους ασκούς με κύτταρα, τα οποία συνειδητοποιώ με το που τα παραλαμβάνω στα χέρια μου ότι είναι Η ΜΟΝΗ ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΠΟΙΟΥ ΑΣΘΕΝΗ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΝΑ ΖΕΙ! Όχι ότι δεν το ήξερα, αλλά όταν πλέον αυτό έρχεται στα χέρια ΣΟΥ και είσαι υπεύθυνος για αυτό αποκτά άλλο βάρος, τεράστιο. Με έλουσε κρύος ιδρώτας! Δεν ήμουν στη Γερμανία, δεν ήμουν στην Ιταλία, ήμουν στην άλλη άκρη του κόσμου, με ένα jet lag απίστευτο, με χιονοθύελλα έξω -που τους ντόπιους βεβαία δεν τους ανησυχούσε καθόλου - και έπρεπε μέσα σε ένα 24ωρο να προλάβω 4 διαδοχικές πτήσεις για Θεσσαλονίκη, με το ψυγειάκι φυσικά ακέραιο. Με έζωσαν τα φίδια… Και άμα ακυρωθεί η πτήση από την Οττάβα? Και άμα χάσω τη πτήση από το Τορόντο? Τέλος πάντων, χαλάρωσε είπα και ξεκίνα. Πήρα το ψυγείο, πήρα και άλλον ένα πάκο με ειδικές βεβαιώσεις, γιατί τώρα το ψυγειάκι δεν έπρεπε επουδενί να ακτινοβοληθεί στους ελέγχους των αεροδρομίων και μπήκα στο ταξί. Ευτυχώς φτάνω εγκαίρως Τορόντο και πετάω για Λονδίνο. Οι αεροσυνοδοί γνωρίζοντας τί μεταφέρω, μου πρότειναν ευγενικά να ασφαλίσουν σε ένα ντουλάπι το ψυγειάκι για να μπορέσω να ταξιδέψω άνετα. Προφανώς με είχαν δει ότι το κρατούσα λες και κρατούσα πυρηνικό αντιδραστήρα και θέλησαν να με χαλαρώσουν. Ευχαρίστησα ευγενικά και το κράτησα στα πόδια μου. Να το ακουμπάω για να ξέρω ότι είναι εκεί. Άυπνη ούτε ξέρω πόσες ώρες, συνειδητοποιώ ότι φυσικά δεν πρόκειται να κοιμηθώ. Ότι δεν θα χαλαρώσω καν μέχρι να παραδώσω το ψυγειάκι στους γιατρούς του Νοσοκομείου Παπανικολάου. 

Και σαν να μη μου έφτανε η κούραση και το στρες μου, έχουμε καθυστέρηση στην άφιξη στο Λονδίνο και με το που βγαίνω στις ανταποκρίσεις του Χίθροου βλέπω ότι η πτήση για Φρανκφούρτη κλείνει, ενώ gate to gate είναι 20’ με τα πόδια. Αρχίζω το τρέξιμο. Η κάρδια μου πάει να σπάσει από το άγχος και το λαχάνιασμα φυσικά. Σκέφτηκα να σταματήσω κάπου να πω να ειδοποιήσουν τη πτήση, αλλά τα πόδια μου έτρεχαν. Και λίγο πριν φτάσω, πάλι έλεγχοι και ουρά. Τους προσπερνάω όλους, φτάνω μπροστά και εκεί πέφτω στο στραβόξυλο τον υπάλληλο. Και τι είναι αυτό που μεταφέρεις, και άνοιξε το, και φέρε τα χαρτιά και κάτσε να δείξω τα χαρτιά στον υπεύθυνο και βγάλε παπούτσια και άδειασε τσάντες και πέρνα από έλεγχο στο δωματιάκι κλπ κλπ. Νόμιζα ότι θα καταρρεύσω. Τώρα που τα γράφω και με έχει πιάσει ταχυπαλμία μόνο με την ανάμνηση. Να μη τα πολυλογώ, μπαίνω στη πτήση. Ξέρετε, αυτή η τελευταία επιβάτης, που τη κοιτάζουν όλοι με μισό μάτι γιατί εξαιτίας της καθυστερεί η αναχώρηση. 

Με τα πολλά φτάνω Θεσσαλονίκη. Σαν ζόμπι. Είναι πρωί. Φουλ λιακάδα. Εκεί με περιμένει ο οδηγός του νοσοκομείου. Ο κύριος Λάζαρος. Σημαδιακό λέω, θα αναστηθεί ο ασθενής μας! Φτάνω στη κλινική και στο ισόγειο, βλέπω μια κυρία γυρω στα 50, εμφανώς αγχωμένη να πηγαίνει πέρα δώθε. Η Μονάδα Μεταμόσχευσης, ρωτάω. Παγώνει. Με κοιτάζει κοκαλωμένη. Έμενα και το ψυγειάκι. Η Μονάδα Μεταμόσχευσης είναι εδώ, ξέρετε? Συνέρχεται και μου απαντάει με φωνή που ίσα έβγαινε. Ανεβαίνω πάνω βρίσκω τους γιατρούς και παραδίδω. Τελικά μάλλον ζύγιζε έναν τόνο το ψυγειάκι. Βγαίνοντας μου λένε, έλα, δεν θέλεις να δεις τον ασθενή που θα κάνει τη μεταμόσχευση; Ούτε αυτό το είχα σκεφτεί… Ναι, φυσικά τους απαντάω. Ανοίγει η πόρτα ενός δωματίου και βλέπω ένα συνομήλικο μου ή και μικρότερο. Ήταν δεν ήταν 25. Κάτασπρο σαν το σεντόνι. Πλήρως ανοσοκοτεσταλμένο για να πάρει το μόσχευμα. Μας σύστησαν και το «ευχαριστώ» του αντηχεί ακόμα στα αυτιά μου. Ξέρετε κάτι για τον δότη, με ρώτησε. Τον είδατε; Όχι, του απάντησα, αλλά μην ανησυχείς, όταν τελειώσεις με τη μεταμόσχευση θα του στείλεις ένα γράμμα και θα μάθεις ότι θέλεις γι αυτόν. Διπλά του η κυρία του ισογείου. Ήταν η μητέρα του. Τα συναισθήματα που με κατέκλυσαν δεν περιγράφονται. Νομίζω ότι δεν ανέπνεα για ώρα… 

Ευχήθηκα καλή επιτυχία και έφυγα. Χωρίς το ψυγείο. Το είχα ξεχάσει. Το ψυγείο γύρισε άλλη μέρα μόνο του στον ΕΟΜ. Και ζύγιζε μόλις ένα κιλό τελικά.

Το να έχεις γίνει κρίκος μιας ΑΛΥΣΙΔΑΣ ΖΩΗΣ, είναι συγκλονιστικό συναίσθημα. Σε ανυψώνει, σε ολοκληρώνει, σε κάνει να νιώθεις χρήσιμος. Πόσο μάλλον αν έχεις σταθεί η ΑΙΤΙΑ να ζήσει ένας άνθρωπος. Αν έχεις γίνει ο ίδιος ΔΟΤΗΣ ΜΥΕΛΟΥ. Δίνοντας μόνο λίγα από τα κύτταρά σου, μέσω αιμοληψίας (ξεχάστε τις παρακεντήσεις, αυτά, ως επί το πλείστον, ανήκουν στο παρελθόν). 

Είμαστε πολύπλοκα όντα οι άνθρωποι. Και ο κόσμος της ανοσολογίας και της μεταμόσχευσης είναι αξιοθαύμαστος. Μοιάζει με ταινία επιστημονικής φαντασίας, αλλά ένα «δίδυμος» από πλευράς ιστοσυμβατότητας αδερφός σου, μπορεί να βρίσκεται δίπλα σου ή στην άλλη άκρη της γης. Και να σε χρειάζεται. Ή μπορεί να τον χρειαστείς κάποια στιγμή ΕΣΥ…

Ποτέ δεν ήταν ευκολότερο να γίνει ΔΟΤΗΣ ΜΥΕΛΟΥ. Μια μπατονέτα, λίγο σάλιο και ξεμπέρδεψες. Και αν ποτέ χρειαστεί, σε καλούν και σώζεις μια ζωή με λίγο αίμα. Θέλεις ατομικά; Σου έρχεται ο φάκελος με το κιτ στο σπίτι. Εργάζεσαι σε κάποιο φορέα / εταιρία, συμμετέχεις σε κάποιο σύλλογο; Οργανώνετε αιμοδοσίες ή οποιουδήποτε τύπου εκδηλώσεις (π.χ. εκδήλωση συλλόγου γονέων ενός σχολείου); Επικοινωνήστε με τους ειδικούς και θα έρθουν να στήσουν περίπτερο και να πάρουν δείγματα από όποιον επιθυμεί.

Βρες τους εδώ:

http://www.oramaelpidas.gr/index.php…

http://www.xarisezoi.gr/pos-mporo-na-gino-ethelontis/

Πηγή: Yiouli Menoudakou      https://www.facebook.com/yiouli.menoudakou