Μια φορά κι ενα καιρό σε ένα μακρινο χωριό στη Λαπωνία ζούσε μια οικογένεια ταράνδων, αλλιώτικη από τις άλλες. Λέγεται
οτι η γενιά τους κρατούσε απο την οικογένια του Ρούντολφ, του ταράνδου του Αη
Βασίλη και τους ειχε δοθεί τομυστικό της
μακροζωίας και της ανακάλυωψης
των ευχών των παιδιών κυριως, αφου
ήξεραν ολες τις επιθυμίες τους αλλα ακομη γνώριζαν ποιο παιδάκι, ήταν καλό και φρόνιμο, υπάκουο και εκανε τα
μαθηματά του, ή εαν ήταν πρόσχαρο και ζωηρό ή ακόμη κι αν ηταν ευγενικό και καλό με τους γονεις
του η με τους γύρως του, γενικά αυτή η
οικογένεια ταράνδων , ήταν πολυ ενημερωμένη για τα παιδιά και ήταν αυτή
που έδινε αναφορά στον Αη Βασιλη μήνες
πριν τα Χριστούγεννα , ωστε να γνωριζει
κι ο ιδιος για τα αγαπημένα τους δωρα ή για τις ευχές τους.
Η οικογένεια των Ταράνδων, αυτά τα χριστούγεννα περίμενε ένα χαρούμενο γεγονός, η μαμά
Ταρανδος βρισκόταν σε προχωρημένη εγκυμοσύνη και οπου να ναι θα
έφερνε στον κόσμο ακόμη ενα ταρανδάκι,
ολοι ηταν χαρούμενοι και περιμεναν με αγωνία τα γεννητούρια. Ειχαν στολίσει το
χριστουγεννιατικο δέντρο στον κήπο και έβαλαν και τα κουδουνάκια, ώστε όταν το
νεογέννητο ταρανδάκι έρθει στον κοσμο, να κουδουνίσουν χαρούμενα και να το
μάθουν ολοι οι φίλοι τους.
Οι μέρες περνούσαν
όμορφα σε εκείνο το χαρούμενο σπίτι στη
Λαπωνία και απο ώρα σε ώρα, ολάκερη η οικογένια είχε συγκεντρωθεί και
περίμεναν για τη γέννηση του νέου μέλους
της , όταν εκείνο το χειμωνιάτικο
πρωινό, έπιασαν οι πονοι την μαμά Τάρανδο, ο μπαμπάς Τάρανδος ήξερε οτι
χρειαζόταν απόλυτη ησυχία αλλά και
να νιώθει ζεστασιά κι ασφάλεια, ώστε να
φέρει το νεογέννητο σε ένα χαρούμενο περιββάλον, γερό και δυνατό. Οι ωρες
περνούσαν , περνούσαν και η μαμά Τάρανδος δεν ακουγόταν , αλλα ούτε κάποιο
κλάμμα απο το νεογέννητο μωρό Τάρανδο.
Ολοι άρχισαν να ανησυχούν , αλλα δεν ήθελαν να βάλουν το κακό
στο νού τους, ίσως να ήταν απλά μια
καθυστέρηση, ή το ταρανδάκι να μην ηθελε. να βγει ακόμη στο νέο αυτό άγνωστο
κόσμο . Επιτέλους η πόρτα άνοιξε και φάνηκε η μαμά Τάρανδος και πιο πίσω ενα
μικροσκοπικό ταρανδάκι , που έκανε
προσπάθειες να σταθεί στα πόδια του.
Καλως όρισες
Μπράντελ, φώναξαν όλοι μαζί, καλώς ηρθες στο νεο σου σπιτικό.Το ταρανδάκι δεν
φανηκε να τον νοιάζει για την οικογένεια , είχε βρει μια μεγάλη ξύλινη
χριστουγεννιάτικη μπάλα και έπαιζε μαζί της, συνεχίζοντας πάντα τις φιλότιμες προσπάθειες
του , γιανα σταθεί στα αδύναμα και μακρυά πόδια του.
Ο μπαμπας Τάρανδος κοίταξε την γυναίκα του με αγάπη και
τρυφερότητα, να είναι γερό κι ευλογημένο, είπε και την αγκάλιασε.Εκείνη τη
στιγμή, ένα δάκρυ κύλησε απο τα μάτια της...ευλογημένο, ψιθύρισε κι
εκείνη.
Μα τι συμβαίνει και κλαίς; Ολα πήγαν κατ ευχήν, πρόσθεσε ο
μπαμπάς Τάρανδος.
Το παιδί μας γεννήθηκε χωρίς κέρατα, ειπε στενάχωρα η μάμα
Ταρανδος και πολύ φοβάμαι, οτι θα
χρειαστεί σύντομα, να τον πάμε σε ένα γιατρό.
Τι εννοείς γεννήθηκε
χωρίς κέρατα; Ολα τα ταρανδάκια γεννιούνται χωρίς κέρατα κι ύστερα όταν
ενηλικιωθούν , θα αποκτήσουν, πρόσθεσε πάλι ο μπαμπάς Τάρανδος. Εμεις όμως είμαστε απο τη γενιά του Ρουντολφ, του
μεγάλου τάρανδου του Αη Βασίλη και όλα
τα νεογγένητα ταρανδάκια γεννιούνται με κέρατα, απάντησε η μαμά Ταρανδος, κι
εαν θυμάσαι , αυτό άλλωστε μας διακρινει και μπορούμε να μαντεύουμε τις ευχές
και τα θελήματα των παιδιών όλου του κόσμου και να κανουμε τις ευχές των
παιδιών πραγματικότητα.
Μην ανησυχεις αγάπη μου, όλα θα πάνε καλά στο τέλος, αλλιως
δε θα είναι τέλος. Θα καλέσω τον ξακουστό κτηνίατρο, Δρ Θεραπεία και θα του
ζητήσω να έρθει σήμερα κιόλας, είπε ο μπαμπας Ταρανδος, έδωσε ενα φιλί
γλυκό και βγήκε έξω στον κήπο κι άρχισε να καλεί σε βοήθεια, με το γνωστό
δυνατό μουγγρητό των ταράνδων.
Μα τι συμβαίνει αποκρίθηκε ενας δρυς, άκουσα τα καμπανάκια
απο το χριστούγεννιατικο δέντρο , είχατε γεννητούρια; Γιατί μουγκρίζεις με την φωνή του κινδύνου;
Είχαμε γεννητούρια,
αλλά το ταρανδάκι μας ο Μπράντελ
γεννήθηκε χωρίς κέρατα, έτσι καλώ κι εγω το ξακουστό
κτηνιάτρο Δρ Θεραπεία, για να έρθει να εξετάσει το μωρό μας.
Μάλιστα, έγνεψε ο Δρυς αλλά δεν θα ρθει, μου είπε το Ελατο
οτι θα λείπει για όλη την χριστουγεννιάτικη περίοδο, γιατι κι αυτός τον
χρείαστηκε γιατι έχει βγάλει ενα φοβερό
εξάνθημα στο δεξί του κλαδί και δεν του
περνάει... αλλά πρέπει να περιμένουμε. Εκτός κι εαν , οΔρυς κούνησε λιγο τα
πάνω του κλαδιά , στη συνέχεια τα κάτω του κλαδιά, ήταν ένδειξη του πολύ μεγάλου συλλογισμού του. Το βρήκα ! Θα
σας δώσω τη διεύθυνση ενός πολύ καλού κέντρου φιλοξενίας , τον ονομάζουν το
σανατόριο της Φλόγας, και ειναι υπεύθυνη
μια πολύ καλη μου φίλη, η Αντωνίνα η βελανιδιά, και πηγαίνουν πολλα ζώα
από όλη τη Λαπωνία, έχει ενα υπερσύγχρονο κέντρο και έχει πολλούς γιατρούς, όλων των
ειδικοτήτων και εχει κι αρκετά
εργαστήρια, αυτή θα μπορέσει να σας
βοηθήσει μέχρι να επιστρέψει ο Δρ Θεραπείας.
Ευχάριστα νέα αγαπητέ φίλε μου Δρυ, τρέχω να ειδοποιήσω τη
γυναίκα μου, είπε ο μπαμπάς Τάρανδος και έφυγε με ενα τεράστιο χαμόγελο στα
χείλη του.
Πήγαινε καλέ μου φίλε και εγω θα ειδοποιήσω
τον φίλο μου το γεράκι της στέπας
και ο Δρυς άρχισε να κουνάει τα φυλλώματα του σε ενα όμορφο παράξενο χορό . Δυο
φυλλαράκια μπροστά και ένα πίσω και
φφφφφφφφφφφφφφφφφφοθθθθθθθθ. Ενα φυλλαράκι κάτω
και δυο μπροστάκαι φθιιιουυυυυυυυυυυυυφφφφφφφφφφφ.Ξαφνικά ένα γεράκι φάνηκε στον ορίζοντα, και άρχισε να
πετάει πάνω από τον Δρυ.
Κατάλαβα, του είπε καθως χαμήλωνε το πέταγμα του και προσγειώθηκε σε ενα από τα κλαδιά του
Δρυ. Θα περάσω το μήνυμα στους λύκους της στέπας, πες στην οικογένεια των Ταράνδωνμ να είναι εδω αύριο με την πρώτη αχτίδα του
ήλιου, θα περάσουμε να τους πάρουμε και θα τους οδηγήσουμε στο σανατόριο της
Φλόγας, αυτά λάλησε το γεράκι και πέταξε
μακρυά.
Ετσι κι έγινε το επόμενο πρωι, η οικογένεια των Ταράνδων με
το νεογέννητο Μπράντελ στην αγκαλιά τους , περίμεναν τους
λύκους με τα έλκηθρα. Οταν αυτοί έφτασαν με την πρωτη αχτίδα του ήλιου,
ανέβηκαν και οι τρεις τους στο ειδικά διαμορφωμένο έλκηθρο με τα χροντρά
σκεπάσματα .
Κρατηθείτε γερά, έχουμε δύσκολο και μακρύ δρόμο μπροστά μας
, είπε ο αρχηγός των Λυκων και γαυγίζοντας δυνατά έδωσε το σήμα της εκκίνησης.
Οι λύκοι άρχισαν να τρέχουν, να τρέχουν, σαν να είχαν φτερά και περνούσαν χιονισμένες κορφές απότομες και
απόκρημνες, και περνούσαν αναμεσα απο δέντρα και σπηλιές όλο σταλακτίτες.
Αφησαν πίσω τους το παγωμένο χωριό των Ταράνδων και μπήκαν στο μεγάλο δρόμο για
την πόλη Τουντς, εκεί βρισκόταν το σανατόριο της Φλόγας της κυριας
Αντονίνας.
Καλώς τους, καλώς τους, άρχισε να τους υποδέχεται,με τη
γλυκιά φωνή της , μόλις πέρασαν την κεντρική είσοδο του σανατοριου , σας
καλοσωρίζω στο κέντρο φιλοξενίας
μας Φλόγα, ελάτε , θα σας γνωρίσω
και στους άλλους φίλους μας. Είμαστε μια μεγάλη οικογένεια . Ολα εδώ έχουν ως
κεντρικό άξονα, την αγάπη και το
μοίρασμα των ιστορίων μας ,καθώς και την συμπαράσταση καθ όλη τη διάρκεια της θεραπείας, ή της
παρακολούθησης της ιάσης.
Μιλάτε πολύ επιστημονικά, ψέλλισε η μαμά Τάρανδος κι εμεις εδώ ήρθαμε γιατι το
νεογέννητο ταρανδάκι μας , ο Μπραντελ γεννήθηκε χωρίς κέρατα,
πράγμα πολύ σημαντικό στη δική
μας οικογένεια, να έχει το αρσενικό ταρανδάκι απο την γέννα του , τα κέρατα
του. Είναι το εργαλείομας, για να μπορούμε να αντιλαμβανόμαστε και να
ανακαλύπτουμε τις ευχές των παιδιών,
όπου κι εαν βρίσκονται αυτά , οποια γλώσσα κι εαν μιλούν. Καταγόμαστε απο την
οικογένεια των Ταράνδων του Ρούντολφ , του τάρανδου του Αη Βασίλη.Μόνο εμείς
μπορούμε να έχουμε αυτό το προνόμιο και ειναι στην οικογένεια μας εδω και
αιώνες.... καταλαβαίνετε οτι εαν το ταρανδάκι μας , συνέχισε η μαμά Τάρανδος φανερά αναστατωμένη , θα ειναι καταστροφικό για τις γεννιές
των παιδιών.
Μην ανυσυχείτε, μου τα είπε ολα ο Δρυς, τα θροίσματα των φύλλων του έφεραν τις ειδήσεις και
γνωρίζω οτι υπάρχει θεραπεία και θα
ξεκινήσουμε σήμερα κιόλας. Θα βάλουμε τον Μπράντελ στην αίθουσα των ζαχαρωτών ,
είναι αποτα πιο μεγάλα εργαστήρια μας κι εκει θα του δώσουμε πολλές βιταμίνες
ασημόσκονης και χρυσοσκονης, μέσα απο την πεταλούδα που θα συνδέσουμε στο πόδι
του και στο κεφάλι του. Για τους επόμενους έξι μηνες θα του χορηγούμε τις
βιταμίνες χρυσόσκονης κάθε πρωι και τις βιταμίνες της ασημόσκονης κάθε βράδυ.
Φυσικά επιτρέπονται οι επισκέψεις και τις πέμπτες και τις
τετάρτες έχουμε τις καθιερωμένες γιορτές
με τραγούδια και χορούς των
ξωτικών από τα μυστικά μέρη του δάσους
και όλοι συμμετέχουμε σε αυτές. Τα ξωτικά άλλωστε μας φέρνουν και ενα νέκταρ καμωμένο απο
νουφαρολούλουδα και βότανα θεραπευτικά, με μαγικές ιδιότητες που λαμπυρίζουν στο σκοτάδι και αυτό θα είναι στη τελική φάση της
θεραπείας για την ενδυνάμωση των κεράτων του Μπραντελ . Μίλησα με το γιατρό Δρ
Θεραπεία και μου συνέστησε, να του δίνουμε αρκετές κουταλιές από αυτο το νέκταρ
καθώς και μπόλικες ασκήσεις ευτυχίας...
Μπόλικες ασκήσεις ευτυχίας, απόρησε ο μπαμπάς Τάρανδος, και τι ακριβως είναι αυτές;
Είναι αστείες
γκριμάτσες προσώπου , που
κάνουμε με τα παιδιά καθε πρωι πριν
οι πεταλούδες συνδεθούν με τις τέραστιες μπουκάλες
χρυσόσκονης ,όλοι οι γιατροί μας
περνούν από δωματιο σε δωμάτιο
και κάνουμε αστείες
γκριμάστες με το πρόσωπο μας, να
κάπως έτσι και εκείνη τη στιγμή η κυρια Αντονίνα, τράβηξε τα μάτια της στο
πλάι και έσκασε ενα τεράστιο χαμόγελο.
Η μαμά και ο μπαμπάς
Τάρανδος άρχισαν να χαμογελούν
και το ιδιο έκανε και ο Μπραντελ το
ταρανδάκι, που μέχρι εκείνη την ώρα έπαιζε με ενα τεράστιο χιονάθρωπο, που
βρισκόταν στο δωμάτιο των
ζαχαρωτών.Εμοιαζε να έχει εγκληματιστεί πλήρως με το χώρο και είχε αρχίσει να
ζωηρεύει, αφού έδωσε και μια φιλική κουτουλιά στην κυρια Αντονίνα.
Τέλεια, αναφώνησε
εκείνη χαρούμενη, νομίζω μικρέ μου Μπράντελ , είσαι έτοιμος για την
πρώτη πεταλούδα , που θα σου δώσει τις βιταμίνες χρυσόσκονης. Η κυρια Αντονίνα,
άνοιξε μια μικροσκοπική πόρτα και χιλίαδες
πολύχρωμες μεταλούδες ξεχύθηκαν και
πέταξαν προς τον Μπραντελ και καθησαν στο πόδι του , σχηματίζοντας ενα τεράστιο χωνί και πάνω σε αυτό το χωνί
ήρθε κι έκατσε η πιο μεγάλη πεταλούδα που υπήρξε ποτέ, με δυο πελώρια
χρυσαφένια φτερά και βάλθηκε να κάνει
γύρους, κάθε φορά που η πεταλούδα
στροβιλιζόταν, την ακολουθούσαν και οι υπόλοιπες και με χάρη και ακρίβεια ,
έριχναν τη χρυσόσκονη στο ποδαράκι του Μπραντελ και στο κεφαλάκι του.
Αυτός ο χορός συνεχίστηκε για πολλούς μήνες και χρόνια κάθε πρωί με τις αχτίδες του
ήλιου και κάθε βράδυ με την λάμψη των αστεριών και ο Μπράντελ έγινε αχώριστος
φίλος με τις πεταλούδες και τα ξωτικά και
έβγαλε κέρατα , μετά απο αρκετούς μήνες
και μπολική θεραπεια
ασημοχρυσόσκονης και
χρυσοσκοασημόσκονης , φύτρωσαν σιγά σιγά
και δυνάμωσαν και μαζί με τις μαγικές
ιδιότητες που είχε ηδη κληρονομήσει από τη γενιά του, να ακούει και να
ανακαλύπτει τις ευχές των παιδιών, ήταν
ακόμη για ενα λόγο ξεχωριστός, γιατί
ήταν ο μοναδικός τάρανδος με τα κέρατα του ,να φωσφορίζουν
στο σκοτάδι και να τον ειδοποιούν σε
περίπτωση που μια παιδική ευχή δεν πραγματοποιήθηκε.
Το σανατόριο της Φλόγας και η κυρία Αντονίνα συνεχίζουν να
δέχονται ακόμη και σήμερα λογιών λογιών περιπτώσεις, που μοιάζουν ανιάτες και να θεραπεύουν
οτι κακό και ανεξήγητο, έχει σχέση με
κόκκινα και λευκά στρατιωτάκια ή με κέρατα ταράνδων που δεν φυτρώνουν
και εαν ποτέ βρεθείτε στη Λαπωνία, κοιτάξτε
προς το Βορρά και κάντε κι εσεις μια αστεία γκριμάτσα, να είστε
σίγουροι, οτι η οικογένεια του Μπράντελ
, θα την δει.
Κι όπως όλα τελείωνουν καλά, έτσι εύχομαι σε όλους παραμυθένια υγεία και πολλά πολλά
χαχανητά.
Your Work
Christmas edition!
Συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας,
Ποιήτρια,
Εισηγήτρια σεμιναρίου δημιουργικής γραφής παραμυθιού
