Αδέλφια Παλεύουν Μαζί Τον Καρκίνο, Φωτογραφία τους που είναι αγκαλιασμένα προκαλεί ρίγη συγκίνησης

Μια οικογένεια από τον Καναδά έζησε την απόλυτη καταστροφή όταν μια σπάνια κληρονομική μορφή καρκίνου χτύπησε δύο αδέλφια, τα οποία μάχονται τώρα με την ασθένεια ενώ βρίσκονται δίπλα-δίπλα στο ίδιο νοσοκομειακό δωμάτιο.

Μια συγκινητική φωτογραφία δείχνει τη στιγμή που ο 14χρονος Jacob Randell αγκαλιάζει την πεντάχρονη αδερφή του Sophia.

Τα αδέλφια, από το Quebec, μοιράζονται το ίδιο δωμάτιο στο Παιδικό Νοσοκομείο του Ontario, καθώς παλεύουν και οι δύο με την κληρονομική κατάσταση που προκαλείται από μια γονιδιακή μετάλλαξη, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε ιδιαίτερα επιθετικούς, κακοήθεις όγκους στα παιδιά.

Ο Jacob Randell ήταν στην ίδια ηλικία με την αδελφή του όταν διαγνώστηκε με την ασθένεια που σαν συμπτώματα είχε τον καθημερινό εμετό το πρωί.

Μια δημοσίευση στο ιστολόγιο του Jacob αναφέρει: “Υποβλήθηκε σε μια σειρά διαδικασιών όπως αξονικές, εκατοντάδες εξετάσεις αίματος και πολλά άλλα. Τα μαλλιά του έπεσαν και το δέρμα του έγινε χλωμό.”

Το αγόρι έχασε την όραση από το ένα μάτι και διαπιστώθηκε ότι είχε ήδη χάσει και την ακοή από το ένα αυτί. Ένας σωλήνας σίτισης βρισκόταν στο στομάχι του και η οικογένειά του είπε ότι ποτέ δεν θα μπορούσε να φάει ξανά.

Δέκα μήνες μετά τη διάγνωσή του,  οι προσευχές της οικογένειας απαντήθηκαν όταν τους είπαν οι γιατροί ότι ο καρκίνος του Jacob ήταν σε ύφεση.

Οι Randells είχαν κάνει εξετάσεις για το προβληματικό γονίδιο απ’ όταν έμαθαν για τη γενετική φύση της νόσου του Jacob. Ενώ ο 7χρονος Liam ήταν αρνητικός, οι εξετάσεις της αδερφής του Sophia είχαν θετικό αποτέλεσμα.

Η υγεία της παρακολουθήθηκε μετά τις εξετάσεις και το αδιανόητο συνέβη το 2016, όταν η οικογένεια Randell πέρασε ξανά τον ίδιο εφιάλτη όταν η Sophia χτυπήθηκε από τον ίδιο καρκίνο.

Επτά χρόνια μετά τη διάγνωση του Jacob, μια μαγνητική τομογραφία ανακάλυψε έναν όγκο στον εγκέφαλο στην ίδια θέση όπου ήταν και ο όγκος του αδελφού της.

Η οικογένεια είχε μια στιγμή ανακούφισης όταν η Sophia είχε απαλλαχθεί από τον καρκίνο και τα δύο αδέλφια φάνηκαν να είναι υγιή, αλλά η ηρεμία τους σύντομα έγινε ταραχή όταν οι γιατροί τους είπαν ότι ο Jacob είχε καρκίνο στα νεφρά.

Εκτός αυτού, μέσα σε λιγότερο από μια εβδομάδα αργότερα τους είπαν ότι ο όγκος της Sophia είχε επιστρέψει.

“Αυτή είναι η πιο συγκινητική εικόνα που έχουν δει τα μάτια μου και η καρδιά μου,” δήλωσε η μητέρα των παιδιών Liliane Hajjar, καθώς μοιράστηκε μια φωτογραφία των παιδιών της από το δωμάτιο του νοσοκομείου.

“Είμαι κομμάτια. Είμαστε όλοι καταρρακωμένοι. Αυτή δεν είναι η ζωή που φαντάστηκα γι’ αυτά τα παιδιά, αλλά θα είμαστε δίπλα τους σε όλη τη διάρκεια της δοκιμασίας τους,” έγραψε η μητέρα στο Facebook.

Οι φίλοι και οι συγγενείς των Randells έχουν δημιουργήσει μια σελίδα στο GoFundMe προκειμένου να βοηθήσουν την οικογένεια να ανταπεξέλθει με το κόστος των θεραπειών.

“Jacob και Sophia, σας αγαπώ, στεναχωριέμαι που τα περνάτε αυτά, αλλά δεν είστε μόνοι. Πότε δεν θα είστε μόνοι. Θα γίνετε καλά. Μπορεί όχι σήμερα, ούτε αύριο, αλλά θα γίνετε καλά. Σας αγαπώ με όλη μου τη δύναμη,”έγραψε η Liliane.

Πηγή: https://www.newsitamea.gr

Στείλε μας κι εσύ τη δικιά σου εμπειρία!

Αγαπητοί μας φίλοι τώρα μέσω του blog μας μπορείτε πολύ εύκολα να ενημερώνεστε μέσω email για τις διάφορες ανακοινώσεις. Αν παρατηρήσετε κάτω δεξιά στο blog μας γράφει:  

Γίνετε μέλος αυτού του ιστότοπου.  

Στο κενό που ακολουθεί γράψτε το e-mail σας και θα ενημερώνεστε αυτόματα για τα πάντα! Ελπίζουμε να σας φανεί χρήσιμο....

Αν θεωρείτε ότι έχετε κάποιο προσωπικό βίωμα, που αξίζει να το μοιραστείτε μαζί μας και με άλλους συνανθρώπους μας παρακαλούμε μη διστάσετε να μας το στείλετε.

Το ''Καρκίνος στο Παιδί'' είναι ένα ειδησεογραφικό blog, που δημιουργήθηκε με σκοπό την ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση της κοινωνίας μας για τον καρκίνο της παιδικής ηλικίας καθώς και την μεταφορά πληροφοριών, ειδήσεων και απόψεων απ' όλο τον κόσμο καθώς και προσωπικές εμπειρίες οικογενειών και παιδιών, που βίωσαν ή βιώνουν τον καρκίνο. 

Το περιεχόμενο του blog ''Καρκίνος στο Παιδί'', όπως τα κείμενα, τα γραφικά, οι εικόνες και οι πληροφορίες που παρουσιάζονται από τους συντάκτες του, αλλά και οποιοδήποτε άλλο υλικό συμπεριλαμβάνεται στο «Περιεχόμενό» χρησιμοποιείται με μοναδικό σκοπό την ενημέρωση.

Το blog αυτό, δεν έχει σκοπό να αντικαταστήσει την επαγγελματική ιατρική συμβουλή, διάγνωση ή θεραπεία. Ποτέ μην παραβλέψετε ιατρική συμβουλή ή αναβάλλετε να ρωτήσετε τη γνώμη του ειδικευμένου ιατρού εξαιτίας κάποιου άρθρου που διαβάσατε.

Αποτελεί μεγάλη τιμή για μας η παρουσία σας.

Ελάτε να γίνουμε μια μεγάλη παρέα!

  O καρκίνος μας αφορά όλους!

Σας ευχαριστούμε και σας ευχόμαστε καλή ανάγνωση και καλή πλοήγηση!

Η πιο μεγάλη μάχη για τη μικρή Μαρίνα - Το αγγελούδι στο δρόμο για τη σωτηρία

Με τις ευχές και τη θετική ενέργεια όλων, η 4χρονη Μαρίνα από τις Αρχάνες επιβιβάστηκε, μαζί με τους γονείς της, στο αεροπλάνο που θα τους μεταφέρει στη Γερμανία, προκειμένου το κοριτσάκι να υποβληθεί σε θεραπεία σε εξειδικευμένο κέντρο, για το σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει...

Τα έξοδα της θεραπείας, όπως γνωστοποίησε χθες, ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας Παύλος Πολάκης, καλύπτονται από τον ΕΟΠΥΥ, ενώ συγκινητική ήταν η ανταπόκριση σύσσωμης της κοινωνίας της Κρήτης που θέλησε να συνδράμει στην προσπάθεια για το μικρό κοριτσάκι.

Το 4χρονο αγγελούδι θα υποβληθεί σε επέμβαση αφαίρεσης όγκου στο κεφάλι στη Γερμανία και συγκεκριμένα σε νοσοκομείο του Μονάχου. Σύμφωνα με τα συγγενικά της πρόσωπα είναι χαρούμενη και σε καλή ψυχολογία.

Ο θείος της Μαρίνας στην προσωπική του σελίδα στο facebook ευχαρίστησε για μία ακόμη φορά όλους όσους τους συμπαραστάθηκαν στον δύσκολο αυτό αγώνα τους.

Επιτελους,ειμαστε στην ευχαριστη θεση να σας πουμε κ εμεις σαν οικογενεια οτι,ο ΕΟΠΥΥ ανελαβε την ευθυνη,να καληψει τα εξοδα της νοσηλιας της μικρης μας Μαρινας.
Θα θελαμε να ευχατιστησουμε ολους τους δημοσιους φορεις κ τον καθε ενα σας ξεχωριστα,για τον αγωνα που δωσατε μαζι μας κ κατφεραμε ολοι μαζι να ταξιδεψουμε την ΜΑΡΙΝΑ ΜΑΣ προς την ελπιδα ΖΩΣ...!!!!
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΛΥ Κ ΠΑΛΙ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ...!!!!!!!

Πηγή: https://www.cretapost.gr/,  https://www.cretalive.gr/

Μιλώντας με το παιδί σας για τον καρκίνο

Η πρώτη σας ερώτηση ίσως να είναι «Πρέπει να πω στο παιδί μου για τον καρκίνο;». Μπορεί να θέλετε να προστατέψετε το παιδί σας, αλλά τα παιδιά συνήθως γνωρίζουν εάν κάτι δεν πηγαίνει καλά. Ίσως να μην νιώθει συχνά καλά, ήδη βλέπει συχνά το γιατρό του και ίσως να χει κιόλας υποβληθεί και σε κάποιες εξετάσεις.

Το παιδί σας μπορεί να έχει προσέξει το ότι φοβάστε. Ανεξαρτήτως του πόσο σκληρά προσπαθείτε να του αποκρύψετε πληροφορίες για την ασθένειά του και τη θεραπεία, άλλοι - όπως η οικογένεια, οι φίλοι, το ιατρικό ή νοσηλευτικό προσωπικό του νοσοκομείου - μπορεί άθελά τους να ξεστομίσουν πράγματα που θα επιτρέψουν στο παιδί σας να μάθει για τον καρκίνο.

Επιπλέον, θα το στεναχωρήσει ιδιαίτερα το να μάθει πως τόσον καιρό δεν του λέγατε την αλήθεια - το παιδί στηρίζεται σε εσάς για να λάβει ειλικρινείς απαντήσεις. Το  να μιλήσετε στο παιδί σας για τον καρκίνο του είναι ένα προσωπικό θέμα και οικογενειακές, πολιτισμικές ή θρησκευτικές πεποιθήσεις είναι αναμενόμενο να εμπλακούν και να παίξουν κάποιον ρόλο. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να είστε ειλικρινείς και ανοιχτοί με το παιδί σας, γιατί συχνά, παιδιά τα οποία δεν τα ενημερώνουν για την ασθένειά τους, φαντάζονται πράγματα που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

Ένα παιδί μπορεί για παράδειγμα να πιστεύει πως ο καρκίνος είναι η τιμωρία του για κάποιο λάθος που έκανε. Οι επιστήμονες υγείας συμφωνούν γενικά πως το να μιλήσετε στο παιδί σας για την ασθένειά του, οδηγεί σε λιγότερο άγχος και ενοχή. Παιδιά που γνωρίζουν την αλήθεια είναι επίσης πιο πιθανόν να συνεργαστούν με τη θεραπευτική διαδικασία. Τέλος, το να μιλήσετε για τον καρκίνο, είναι μια πράξη που συσπειρώνει όλη την οικογένεια και διευκολύνει κάπως περισσότερο την αντιμετώπισή του.

Η ηλικία του παιδιού σας και το πόσα μπορεί να καταλάβει θα κρίνουν και το ποσό της πληροφορίας που θα του μεταδώσετε και το πώς θα συσχετίσετε μεταξύ τους αυτές τις πληροφορίες. Ευγένεια, ηπιότητα, δεκτικότητα και ειλικρίνεια είναι οι πιο κατάλληλες κατευθυντήριες.

Η παρακάτω ενότητα περιγράφει τι είναι πιθανότερο να κατανοήσουν τα περισσότερα παιδιά σε ποικίλα ηλικιακά στάδια. Πρόκειται για γενικές πληροφορίες καθώς το κάθε παιδί είναι διαφορετικό. Το παιδί σας ενδέχεται να εντάσσεται και να ταιριάζει σε περισσότερες από μία από τις παρούσες κατηγορίες.

ΠΑΝΩ ΑΠΟ 2 ΕΤΩΝ

Τόσο μικρά παιδιά δεν κατανοούν την έννοια του καρκίνου. Καταλαβαίνουν ό,τι μπορούν να δουν και να αγγίξουν. Η μεγαλύτερή τους έγνοια είναι το τι τους συμβαίνει τη δεδομένη στιγμή. Περισσότερο στεναχωριούνται όταν αποκόπτονται από τους γονείς τους. Αφότου τα παιδιά γίνουν ενός έτους, σκέφτονται σχετικά με το πώς αισθάνονται και πώς να ελέγξουν πράγματα που εκτυλίσσονται γύρω τους.

Τα πολύ μικρά παιδιά φοβούνται κυρίως τις ιατρικές εξετάσεις. Κλαίνε, προσπαθούν να ξεφύγουν ή στριφογυρίζουν προκειμένου να ελέγξουν τι συμβαίνει. Επειδή τα παιδιά ξεκινούν να σκέφτονται και να καταλαβαίνουν το τι συμβαίνει γύρω τους περίπου στους 18 μήνες, είναι προτιμότερο να είστε ειλικρινείς. Μιλήστε με αλήθειες για τις επισκέψεις στο νοσοκομείο και επεξηγήστε τους διαδικασίες που ίσως να τα πονέσουν.

Για τις βελόνες μπορείτε να του πείτε για παράδειγμα πως ίσως να το πονέσουν λιγάκι, οπότε είναι εντάξει και το να κλάψει. Η ειλικρίνεια επιτρέπει στο παιδί σας να γνωρίζει ότι όχι μόνο καταλαβαίνετε, αλλά και αποδέχεστε τα συναισθήματά του και συνεπώς να σας εμπιστευθεί περισσότερο. Όταν μπορείτε, να δίνετε στο παιδί σας τη δυνατότητα επιλογής. Παραδείγματος χάριν, εάν ένα φάρμακο δίνεται από το στόμα, ρωτήστε εάν θα το ήθελε αναμειγμένο με το χυμό ή την φρουτόκρεμά του.

2 ΕΩΣ 7 ΕΤΩN

Τα παιδιά μεταξύ 2 και 7 ετών έχουν την τάση να συνδέουν διάφορα γεγονότα με ένα μόνο πράγμα. Για παράδειγμα, συχνά συνδέουν την αρρώστια με ένα πολύ συγκεκριμένο συμβάν, όπως το να πρέπει να μένουν στο κρεβάτι ή να τρώνε κοτόσουπα. Συχνά παιδιά σε αυτή την ηλικία πιστεύουν ότι η ασθένειά τους προκλήθηκε από μια συγκεκριμένη πράξη. Επομένως, το να γίνουν καλά είτε απλώς θα συμβεί, είτε θα συμβεί αφού ακολουθήσουν κάποιους κανόνες. Οι παρακάτω προσεγγίσεις ίσως βοηθήσουν εάν πρόκειται να μιλήσετε σε παιδί αυτής της ηλικίας:

• Eξηγήστε του ότι η θεραπεία αυτή χρειάζεται προκειμένου να μην πονάει άλλο πια ή για να γίνει καλύτερα και να μπορεί να παίζει ξανά ανέμελα
• Eξηγήστε του ότι η ασθένεια δεν είναι τιμωρία για κάτι που έκανε, σκέφτηκε ή είπε
• Nα είστε ειλικρινείς όταν του εξηγείτε εξετάσεις και θεραπείες. Υπενθυμίστε στο παιδί σας ότι όλα αυτά αποσκοπούν στο να φύγει ο καρκίνος και ότι θα τον βοηθήσει να γίνει καλά
• Eξηγείστε την ασθένεια με απλούς τρόπους. Δοκιμάστε για παράδειγμα να μιλήσετε για τον καρκίνο παρουσιάζοντάς τον ως ένα διαγωνισμό ανάμεσα στα «καλά» και τα «κακά» κύτταρα. Με την θεραπεία τα καλά κύτταρα θα γίνουν πιο δυνατά και θα κατατροπώσουν τα κακά κύτταρα! 

7 ΕΩΣ 12 ΕΤΩΝ

Παιδιά μεταξύ 7 και 12 ετών αρχίζουν να κατανοούν τις συσχετίσεις μεταξύ πραγμάτων και γεγονότων. Επί παραδείγματι, ένα παιδί σε αυτή την ηλικία μπορεί να δει την ασθένειά του ως ένα σύνολο συμπτωμάτων, είναι λιγότερο πιθανό να τη θεωρήσει απόρροια κάτι που έκανε, καταλαβαίνει πως η βελτίωσή του θα επέλθει μόνο εάν λαμβάνει φάρμακα και ακολουθεί τις υποδείξεις του γιατρού και είναι καθ’ όλα ικανό να συνεργαστεί στη θεραπεία.

Μπορείτε να δώσετε περισσότερες πληροφορίες κατά την επεξήγηση του καρκίνου, αλλά και πάλι πρέπει να χρησιμοποιήσετε καταστάσεις με τις οποίες το παιδί σας είναι εξοικειωμένο. Μπορείτε λοιπόν να πείτε ότι το σώμα μας αποτελείται από διαφορετικούς τύπους κυττάρων και τα κύτταρα αυτά έχουν να κάνουν συγκεκριμένες εργασίες.

Όπως συμβαίνει με τους ανθρώπους, έτσι και τα κύτταρα πρέπει να συνεργαστούν μεταξύ τους προκειμένου να γίνει κάποια δουλειά. Μπορείτε να περιγράψετε τα καρκινικά κύτταρα ως «ταραξίες» που παρεισφρέουν και εμποδίζουν τη δουλειά των καλών κυττάρων. Η θεραπεία βοηθάει στο να εξαλειφθούν αυτοί οι ταραξίες και να μπορέσουν τα καλά κύτταρα να ξανακάνουν ανενόχλητα τη δουλειά τους.

ΑΝΩ ΤΩΝ 12 ΕΤΩΝ

Παιδιά άνω των 12 ετών μπορούν συνήθως να καταλάβουν περίπλοκες σχέσεις μεταξύ γεγονότων. Μπορούν να σκεφθούν σχετικά με πράγματα που δεν τους έχουν συμβεί προσωπικά. Οι έφηβοι τείνουν να σκέφτονται την ασθένεια στα πλαίσια συγκεκριμένων συμπτωμάτων, όπως η κούραση, καθώς και στα πλαίσια ορίων και αλλαγών στη μέχρι τούδε καθημερινή τους ζωή. Αλλά επίσης μπορούν να κατανοήσουν το λόγο της ασθένειάς τους, μπορείτε να τους περιγράψετε τον καρκίνο ως μία αρρώστια στην οποία μερικά κύτταρα αποδιοργανώνονται.

Τα κύτταρα αυτά μεγαλώνουν ταχύτερα από τα υπόλοιπα φυσιολογικά, εισβάλλουν σε διάφορα μέρη του σώματος και παρεμποδίζουν τον τρόπο που συνήθως το σώμα λειτουργεί. Στόχος της θεραπείας είναι να εξοντώσει αυτά τα «αποτρελαμένα» κύτταρα. Τότε το σώμα θα μπορέσει να ξαναδουλέψει όπως παλιά και τα συμπτώματα θα εξαφανιστούν. 

Πηγή: www.agsavvas-hosp.gr/

Το παιδί μου έχει καρκίνο ... Πως μπορώ να το υποστηρίξω;

Το παιδί μου έχει καρκίνο ...

Πως μπορώ να το υποστηρίξω;

Ακόμη και με τη διάγνωση του καρκίνου, το παιδί σας εξακολουθεί να έχει τις ίδιες ανάγκες με αυτές άλλων νεαρών ατόμων – να πηγαίνει σχολείο, να έχει το δικό του δίκτυο φίλων, να απολαμβάνει πράγματα και δραστηριότητες που αποτελούσαν μέρος της ζωής του πριν τον καρκίνο. Εσείς μπορείτε να το βοηθήσετε να ικανοποιεί αυτές του τις ανάγκες με το να του επιτρέπετε να ζει με έναν όσο το δυνατόν πιο φυσιολογικό τρόπο. Μερικές δραστηριότητες ωστόσο, θα χρειαστεί να αλλάξουν κατά τη διάρκεια της θεραπείας.

Παραδείγματος χάριν, μετά τη χημειοθεραπεία ή τη λήψη ακτινοβολίας, το παιδί σας μπορεί να νιώθει κουρασμένο, και επομένως να χρειάζεται μεγαλύτερη ξεκούραση. Η κούραση αυτή είναι απολύτως αναμενόμενη. Βοηθήστε το παιδί σας να βρει νέα πράγματα για να απασχοληθεί, να δοκιμάσει άλλες δραστηριότητες, ή ζητήστε σε φίλους του να έρθουν από το σπίτι σας να επιδοθούν εκεί από κοινού σε διασκεδαστικές ασχολήσεις.

Σχολείο και φίλοι

Ενθαρρύνετε το παιδί σας να διατηρήσει επαφές με τους φίλους του. Η διατήρηση των επαφών αυτών είναι πιο εύκολη εάν το παιδί σας μπορεί να συνεχίσει να πηγαίνει στο σχολείο μετά τη διάγνωση της νόσου και κατά τη διάρκεια της θεραπείας του, αλλά η παραμονή στο σχολείο δεν είναι πάντοτε εφικτή. Εάν απαιτείται αποχή από το σχολικό περιβάλλον, το καλύτερο για το παιδί σας είναι να επιστρέψει όσο το δυνατόν συντομότερα.

Τα παιδιά με καρκίνο όχι μόνο χρειάζονται αλλά και αρέσκονται να περνούν χρόνο με συνομηλίκους του, ενώ η ολοκλήρωση των σχολικών εργασιών τους μεταδίδει ένα πολύ δυνατό συναίσθημα αυταξίας. Μερικά αντικαρκινικά κέντρα παρέχουν προγράμματα επανένταξης στο σχολικό πλαίσιο, τα οποία μπορεί να είναι βοηθητικά τόσο για τα παιδιά, όσο και για τους συμμαθητές τους να κατανοήσουν τη διάγνωση και να μάθουν τι να περιμένουν.

Μπορείτε να ζητήσετε από το γιατρό ή το/τη νοσοκόμο/α του παιδιού σας να επισκεφθούν και οι ίδιοι το σχολείο του. Τα παιδιά συχνά στενοχωριούνται για το πώς θα τα αντιμετωπίσουν φίλοι και συμμαθητές, ειδικά όταν απουσιάζουν μεγάλο διάστημα από το σχολείο ή επιστρέφουν με εμφανείς σωματικές αλλαγές, όπως είναι η απώλεια των μαλλιών ή η απουσία κάποιου μέλους του σώματός τους. Οι υπόλοιποι μαθητές συνήθως αποδέχονται αυτές τις αλλαγές, αλλά ίσως να έχουν ερωτήματα.

Βοηθήστε το παιδί σας να δομήσει κατάλληλες απαντήσεις για τις ερωτήσεις τους και να τους μεταδώσει το μήνυμα ότι δεν μπορούν να «κολλήσουν» την ασθένειά του. Η θεραπευτική ομάδα του παιδιού συνήθως διαθέτει εμπειρία παροχής βοήθειας σε οικογένειες, όσον αφορά στην επιστροφή του παιδιού στο σχολείο. Ζητήστε τους να το βοηθήσουν. Ρωτήστε το νοσηλευτή/τη νοσηλεύτρια εάν το νοσοκομείο διαθέτει πρόγραμμα επανένταξης στο σχολικό περιβάλλον.

Σε τέτοιου είδους προγράμματα κάποιος από το νοσηλευτικό προσωπικό επισκέπτεται τη σχολική τάξη του παιδιού και αναλαμβάνει να μιλήσει με τους δασκάλους και τους μαθητές για την ασθένεια του παιδιού και τη θεραπεία που ακολουθεί. Είναι σημαντικό για το παιδί σας να γνωρίζει ότι πολλοί άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών, νιώθουν άβολα με την ανακοίνωση σοβαρών ασθενειών. Οι άνθρωποι αυτοί μπορεί να αντιδράσουν διαφορετικά ή να πουν σκληρά ή λάθος πράγματα σε κάποιον που έχει εμφανίσει καρκίνο.

Επίσης μπορεί οι ίδιοι να θελήσετε να μιλήσετε με τους δασκάλους του παιδιού σας (και τον σχολικό ιατρό, εάν υπάρχει) για την ασθένεια, τη θεραπεία στην οποία υποβάλλεται, τις μέρες που θα χρειαστεί να λείψει και οποιεσδήποτε αλλαγές στη δραστηριότητά του. Εσείς και η οικογένειά σας, ο γιατρός και η θεραπευτική ομάδα μπορείτε να δώσετε επεξηγήσεις για την κλινική κατάσταση του παιδιού και να απαντήσετε σε ερωτήσεις.

Στη συνέχεια οι δάσκαλοι και το λοιπό προσωπικό του σχολείου μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις πληροφορίες αυτές για να μιλήσουν με τους μαθητές σχετικά με το τι θα πρέπει να αναμένουν κατά την επιστροφή του παιδιού σας στο σχολείο. Εάν το παιδί σας δεν είναι σε θέση να επιστρέψει αμέσως στις σχολικές αίθουσες, το σχολικό σύστημα θα μπορούσε πιθανώς να παράσχει ένα δάσκαλο για κατ’ οίκον διδασκαλία, ώστε το παιδί αφ’ ενός να συμβαδίζει με τα όσα διδάσκονται στο σχολείο, αφ’ ετέρου να είναι πιο εύκολη η επιστροφή του στα σχολικά έδρανα.


Για να βοηθήσετε το πάσχον παιδί σας και τα αδέλφια του να αντιμετωπίσουν τους ανακυπτόμενους φόβους και τα συναισθήματά τους:

• Λέγετέ τους συχνά ότι τα αγαπάτε.

• Διαβεβαιώστε τα παιδιά ότι τόσο ο καρκίνος, όσο και η θεραπεία του δεν είναι μορφές τιμωρίας.

• Ενθαρρύνετε τα παιδιά σαν να μιλούν για τον καρκίνο και τη θεραπευτική διαδικασία. Θέστε οι ίδιοι ερωτήσεις στα παιδιά σας για να ξεκινήσετε μια τέτοια συζήτηση. Οι οικογενειακές συζητήσεις βοηθούν το κάθε μέλος να νιώθει λιγότερη στενοχώρια και οι συζητήσεις εν γένει βοηθά την οικογένεια ως όλον να αντιμετωπίσει την ασθένεια.

• Βεβαιώστε τα παιδιά σας ότι είναι απόλυτα φυσιολογικό να νιώθουν λυπημένα και να κλαίνε.

• Ενθαρρύνετε εκείνες τις δραστηριότητες που βοηθούν τα παιδιά να χαλαρώνουν. Σε αυτή την κατεύθυνση λειτουργούν η ζωγραφική, το παιχνίδι ρόλων, η ενασχόληση με αβλαβή ιατρικά αντικείμενα και με μαριονέτες.

Επιπλέον, η οριοθέτηση συμπεριφορών και δραστηριοτήτων είναι σημαντική για τα παιδιά και ορισμένες φορές, ακόμη και ανακουφιστική. Είναι όμως εξίσου βοηθητικό να θυμάστε ότι τα παιδιά, όπως και οι ενήλικες, έχουν κάποιες καλές και κάποιες κακές μέρες στη ζωή τους. Βοηθήστε το παιδί σας να νιώθει κομμάτι μιας φυσιολογικής ζωής.

• Να επιτρέπετε στο παιδί σας να λαμβάνει το ίδιο αποφάσεις, στο βαθμό που δεν αντίκεινται στη θεραπεία.

• Κάνετε χρήση και εφαρμογή των ίδιων κανόνων και επιπέδου πειθαρχίας με αυτό που υπήρχε πριν τη διάγνωση του καρκίνου και το επακόλουθο πλάνο θεραπείας.

• Ζητήστε από το παιδί σας, εάν βέβαια είναι σε θέση, να αναλαμβάνει συνήθεις δουλειές του σπιτιού.

Υποστηρίζοντας το παιδί σας

Όπως ακριβώς εσείς, έτσι και το παιδί σας, μπορεί να νιώθει αβέβαιο, στενοχωρημένο ή φοβισμένο ορισμένες φορές, αλλά να του είναι δύσκολο να μιλήσει για αυτά του τα συναισθήματα και τους φόβους και να συμπεριφέρεται διαφορετικά απ’ ό, τι συνήθως. Για παράδειγμα, μπορεί να γίνει φασαριόζικο ή αυταρχικό, πιο σιωπηλό απ’ ό,τι συνήθιζε, να έχει εφιάλτες, αλλαγές στις διατροφικές του συνήθειες, χαμηλότερες σχολικές επιδόσεις ή παλινδρόμηση σε πιο πρώιμες (παιδικές) συμπεριφορές, όπως το να βρέχει το κρεβάτι του ή να πιπιλίζει το δάχτυλό του.

Aυτές οι συνήθεις αλλαγές στη συμπεριφορά είναι μόνο μερικές από αυτές που ενδεχομένως να παρατηρήσετε στο παιδί σας. Τις αλλαγές αυτές μπορεί να θέλετε να τις φέρετε ως θέμα συζήτησης στην κουβέντα με το γιατρό του παιδιού, το νοσηλευτικό προσωπικό, τους δασκάλους του σχολείου του, που έχουν ανάμνηση παρόμοιων εμπειριών.

Στους εφήβους με καρκίνο εγείρονται κάποιοι πιο ιδιαίτεροι προβληματισμοί. Συχνά παραπονιούνται πως οι γονείς του είναι πολύ υπερπροστατευτικοί απέναντί τους. Οι έφηβοι βρίσκονται σε ένα τέτοιο στάδιο της ζωής τους που επιζητούν να διαφεντεύουν οι ίδιοι τον εαυτό τους και να κάνουν πράγματα για τον εαυτό τους, αλλά η παρουσία του καρκίνου τους αναγκάζει να εξαρτώνται από τους γονείς τους. Το να παρέχετε στο έφηβο παιδί σας τη δυνατότητα να παίρνει αποφάσεις και να κάνει επιλογές για λογαριασμό του, όποτε βέβαια αυτό είναι εφικτό, θα του φανεί σίγουρα σημαντικά βοηθητικό.


Πηγή: www.agsavvas-hosp.gr