Από προσωπική εμπειρία και αγώνα για το Μαράκι μας...

Ένα καλύτερο και διαφορετικό αύριο ξημέρωσε για τη μικρή Μαρία μετά την επιτυχημένη εγχείρηση, που υποβλήθηκε στο Πανόραμα Θεσσαλονίκης στην κλινική «O Άγιος Λουκάς» 

Ο πατέρας της μικρής Μαρίας κος Χάρης Τσεκούρας, εκφράζει σε ανάρτησή του στο Facebook τις ευχαριστίες της προς τον κο Ζούντσα Βασίλειο και την ομάδα του, που έφεραν εις πέρας με απόλυτη επιτυχία, αυτή τη δύσκολη επέμβαση στο κεφαλάκι της κορούλας του.

«Αυτές οι επεμβάσεις γίνονται και στην Ελλάδα με 100% επιτυχία... ενώ μας είπαν μετά το πρώτο χειρουργείο ότι δεν μπορεί να γίνει κάτι καλύτερο από ότι έγινε ούτε στην Ελλάδα αλλά ούτε και στο εξωτερικό!!!

Τυχαία ανακάλυψα ότι μπορούσαμε να το κάνουμε και στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στη Θεσσαλονίκη στην κλινική Άγιος Λουκάς Πανοράματος κι έκανα κάποιες επαφές...

Πήρα το θάρρος βεβαία να κάνουμε εδώ την επέμβαση και όχι στο εξωτερικό γιατί από επαφές, που είχαμε με Γερμανία (Κολωνία) για να πάμε εκεί να κάνουμε την επέμβαση μας είπαν ότι δεν υπάρχει λόγος να έρθετε αφού μπορείτε και να το κάνετε Ελλάδα ακριβώς με τον ίδιο τρόπο και εξοπλισμό και συγκεκριμένα στη Θεσσαλονίκη στην κλινική "Άγιος Λουκάς Πανοράματος " και το όνομα του γιατρού είναι κος ΖΟΥΝΤΣΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ.

Κάναμε την επέμβαση με 100% αφαίρεση του όγκου... ενώ μας λέγανε ότι δεν μπορεί να γίνει πουθενά!!!!!  Αυτό που είδα είναι ότι ο γιατρός προπάντων είναι ΑΝΘΡΩΠΟΣ που δύσκολα στις μέρες μας μπορεί να βρεθεί...

Είναι άδικο όμως όταν δεν μπορεί κάποιος γιατρός να κάνει κάτι καλύτερο για τα παιδάκια να μην σου προτείνει ότι μπορεί να κάνει και κάτι παραπάνω από ότι μπορούσε αυτός κάποιος άλλος συνάδελφος του... αλλά βλέπετε δεν λειτουργούν έτσι όχι γιατί δεν γνωρίζουν αλλά για να μην χαλάσουν το όνομα τους, το κύρος τους όπως έγινε και στην περίπτωση τη δική μας!

Αν χρειαστείτε οποιαδήποτε πληροφορία μπορείτε να με ρωτήσετε… Είναι άδικο να ταλαιπωρούνται τα παιδάκια...»

Πηγή: https://www.facebook.com/x.tsekouras

https://doctor-online.gr/zountsas-vasileios-dr/

Φαντάσου να σου λένε ότι το παιδί σου έχει καρκίνο…

Είναι μία σκέψη που οι περισσότεροι γονείς έχουμε κάνει κάποια στιγμή, στο πλαίσιο της αγωνίας για την υγεία των παιδιών μας. Και που γρήγορα απωθούμε, μην τυχόν και άθελά μας την προκαλέσουμε. Όχι, όμως, σήμερα. Σήμερα θα μιλήσουμε για τον “κλήρο” αυτόν που ο καθένας μπορεί να τραβήξει και θα πάμε ένα βήμα παραπέρα: Στο τι μπορούμε να κάνουμε, ώστε να γλυτώσουμε όλους γονείς από τον εφιάλτη: 

Να γίνουμε δωρητές αίματος και μυελού των οστών.

Φαντάσου να σου λένε ότι το παιδί σου έχει καρκίνο.
Φαντάσου να μην μπορείς να κλάψεις, να μην μπορείς να λυγίσεις, να μην μπορείς να πάρεις ανάσα.
Φαντάσου να αισθάνεσαι συνέχεια σαν να έχεις φάει μπουνιά στο στομάχι και να περιφέρεσαι στους διαδρόμους του νοσοκομείου και να νιώθεις ότι η ζωή σου έχει σταματήσει για μέρες ίσως και για ολόκληρους μήνες και από το σοκ να μην καταλαβαίνεις τι συμβαίνει.
Φαντάσου να ρωτάς ξανά και ξανά τους γιατρούς για να καταλάβεις και εσύ ακόμα να μην καταλαβαίνεις.
Φαντάσου να υπογραφείς χαρτιά έξω από τα χειρουργεία γνωρίζοντας ότι ο θάνατος καραδοκεί.
Φαντάσου να έχεις παραδώσει το παιδί σου στους χειρούργους και να περιμένεις απέξω από το χειρουργείο ατελείωτες ώρες και να προσεύχεσαι στην Παναγία να πάνε όλα καλά.
Φαντάσου τον τρόμο.
Φαντάσου να κοιμάσαι δίπλα στο σώμα του μωρού σου, που είναι γεμάτο από χημείες και φάρμακα και να τα μυρίζεις στην αγαπημένη του ανάσα.
Φαντάσου να τρυπάνε το μωρό σου, να προσπαθούν να του πάρουν αίμα να μην μπορούν να του βρουν φλέβα πια και να το ακούς να ουρλιάζει.
Φαντάσου να το βλέπεις να χάνει όλα τα μαλλιά του.
Φαντάσου να ακούς ένα ποσοστό που σου λέει ο γιατρός αν θα ζήσει ή αν θα πεθάνει το παιδί σου.
Φαντάσου να εύχεσαι να ήσουν εσύ στην θέση του.
Φαντάσου να ζεις για μήνες μέσα σε 4 τοίχους.
Φαντάσου να ακούς την λέξη ”μανούλα” και να έχεις ξεχάσει πως σε λένε και ποια είσαι.
Φαντάσου να κρατιέσαι για να μην κλάψεις, για να μην κομματιάσεις την καρδιά σου, όταν το άλλο σου παιδί σε ρωτάει ”μαμά γιατί δεν έρχεσαι σπίτι; Μου λείπεις”
Φαντάσου την ενοχή.
Φαντάσου.

Μη λυπάσαι.

Απλά φαντάσου……

 

 

Πηγή: Εθελοντές Δότες Μυελου των Οστών Σητείας

Πηγή: https://www.facebook.com/idrawchildhoodcancer/

 

Κορωνοϊός και καρκίνος: Πώς επηρεάζει η νόσος COVID-19 την ασθένεια;

 

Οι επιπτώσεις της πανδημίας του κορωνοϊού στον καρκίνο - Μεγάλη η σημασία εμβολιασμού των ογκολογικών ασθενών

Σοβαρές επιπτώσεις στην έγκαιρη διάγνωση αλλά και τη θεραπευτική αντιμετώπιση του καρκίνου έχει η πανδημία του κορωνοϊού, σημειώνει η Ελληνική Εταιρεία Χειρουργικής Ογκολογίας.

Η πανδημία έχει μεγάλες επιπτώσεις στην εξέλιξη του καρκίνου σε πάρα πολλές περιπτώσεις ασθενών, όχι μόνο λόγω της μείωσης των χειρουργηθέντων ογκολογικών περιστατικών, καθώς αυτό τουλάχιστον στη χώρα μας είναι ικανοποιητικά ελεγχόμενο, όσο λόγω της μεγάλης μείωσης των προληπτικών εξετάσεων και των τακτικών επαναληπτικών ελέγχων των καρκινοπαθών ασθενών.

«Η διαχείριση των ασθενών με καρκίνο στις συνθήκες αυτές αποτελεί μία μεγάλη πρόκληση. Οι ογκολογικοί ασθενείς είναι μία ευπαθής ομάδα λόγω όχι μόνο του υποκείμενου νοσήματος, της ανοσοκαταστολής αλλά και της επίπτωσης του καρκίνου κυρίως στους ηλικιωμένους», σημειώνει χαρακτηριστικά ο πρόεδρος της επιστημονικής εταιρείας, Ιωάννης Γ. Καραϊτιανός - άμισθος Επίκουρος Καθηγητής Χειρουργικής του ΕΚΠΑ.

Η λοίμωξη Covid-19 απειλεί δυσανάλογα τις ευπαθείς αυτές ομάδες του πληθυσμού, οι οποίες έχουν έως και 10 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο θανάτου εάν προσβληθούν από COVID-19.

Κατά τη διάρκεια της αρχικής φάσης της πανδημίας εκτιμάται ότι περισσότερες από 2,5 εκατομμύρια χειρουργικές επεμβάσεις για καρκίνο παγκοσμίως αναβλήθηκαν λόγω ανεπάρκειας του συστήματος από την πληθώρα των νοσηλευομένων με Covid-19 ασθενών, της έλλειψης κλινών Μονάδων Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) αλλά και του κινδύνου μετάδοσης του ιού μέσα στο νοσοκομείο.

Σε παγκόσμιας κλίμακας μελέτη στην οποία συμμετείχαν 356 ογκολογικά Νοσοκομεία και των 5 ηπείρων, ήδη από το τέλος του πρώτου κύματος της πανδημίας, διαπιστώθηκε ότι η πλειονότητα των Νοσοκομείων (88,2%) μείωσε το συνηθισμένο επίπεδο φροντίδας των καρκινοπαθών ασθενών και ιδιαίτερα σε ποσοστό μεγαλύτερο από το ήμισυ αυτών (55,34%) ως προληπτικό μέτρο για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Άλλες αιτίες για τις περικοπές αυτές περιελάμβαναν την υπερφόρτωση του συστήματος (19,94%), την έλλειψη επαρκούς εξοπλισμού ατομικής προστασίας (19,10%), την έλλειψη υγειονομικού προσωπικού (17,98%) και την περιορισμένη πρόσβαση σε φάρμακα (9,83%). Επίσης, στα μισά περίπου Νοσοκομεία αναφέρθηκε η απώλεια ενός ή περισσοτέρων κύκλων χημειοθεραπείας σε πάνω από 10% των ασθενών. Οι συμμετέχοντες στη μελέτη ανέφεραν ότι το 1/3 των ογκολογικών ασθενών πιθανότατα υπέστη κάποια βλάβη από τη μεταβολή ή τη διακοπή της ειδικής ογκολογικής θεραπευτικής φροντίδας και ένα άλλο 39% από έλλειψη μη σχετιζόμενης με τον καρκίνο φροντίδας, με ορισμένα Νοσοκομεία να εκτιμούν ότι έως και το 80% των ασθενών τους εκτέθηκαν σε πιθανή βλάβη.

 

Πρώτη αιτία θανάτου ο καρκίνος στην Ελλάδα

Σήμερα ο καρκίνος αποτελεί και στη χώρα μας την πρώτη αιτία θανάτου με ποσοστό 27% γενικά και 38% στις ηλικίες άνω των 65 ετών, αφήνοντας πίσω τα καρδιαγγειακά νοσήματα.

Έχει παρατηρηθεί ότι η επίπτωση του καρκίνου αυξάνεται σταθερά τα τελευταία χρόνια. Το 2012 καταγράφηκαν παγκοσμίως 14,1 εκατομμύρια νέα κρούσματα, το 2018 18 εκατομμύρια ενώ εκτιμάται ότι το 2025 θα φθάσουν στα 19,3 εκατομμύρια. Υπολογίζεται ακόμη ότι οι θάνατοι από καρκίνο παγκοσμίως πλησιάζουν τα 10 εκατομμύρια ετησίως. Στη χώρα μας εκτιμάται ότι παρουσιάζονται 67.000 νέα κρούσματα καρκίνου και περίπου 32.000 θάνατοι ετησίως.

Στη σημερινή εποχή, και εντονότερα στον Δυτικό κόσμο, ο καρκίνος αποτελεί ολοένα αυξανόμενο πρόβλημα υγείας, αφενός λόγω της αύξησης της συχνότητάς του, ιδιαίτερα σε εντοπίσεις όπως το ήπαρ, το πάγκρεας, η ουροδόχος κύστη, οι νεφροί και το μελάνωμα, αφετέρου λόγω του ότι εμφανίζεται σε συνεχώς νεότερα άτομα.

Πρόσφατα στοιχεία από τις ΗΠΑ αναδεικνύουν ότι η θνησιμότητα από καρκίνο του μαστού μειώθηκε κατά 40% τα τελευταία 30 χρόνια, από καρκίνο του προστάτη κατά 52%, από καρκίνο του παχέος εντέρου κατά 53%, ενώ η μεγαλύτερη μείωση της θνησιμότητας την τελευταία δεκαετία παρατηρείται στο μελάνωμα του δέρματος, λόγω και της εφαρμογής νέων θεραπευτικών πρωτοκόλλων ανοσοθεραπείας και χημειοθεραπείας και βεβαίως των εξελίξεων στη Χειρουργική του καρκίνου.

Αξίζει πάντως να σημειωθεί η παρατηρούμενη αύξηση κατά 0,3% ετησίως της επίπτωσης του καρκίνου του μαστού από το 2004 η οποία οφείλεται στη μείωση του ποσοστού γονιμότητας των γυναικών αλλά και την αύξηση της παχυσαρκίας ενώ οι ίδιοι παράγοντες συμβάλλουν στην αύξηση της επίπτωσης του καρκίνου της μήτρας (αύξηση 1,3% ετησίως για το διάστημα 2007-2016). Στις ΗΠΑ την τελευταία 10ετία, παρά την αύξηση των κρουσμάτων καρκίνου, η θνητότητα έχει μειωθεί κατά 27%.

Σημαντική η διαλογή των ογκολογικών ασθενών στα νοσοκομεία

Η Ευρωπαϊκή και η Αμερικανική Εταιρεία Χειρουργικής Ογκολογίας, καθώς και το Αμερικανικό και το Βασιλικό Κολλέγιο Χειρουργών της Βρετανίας, επισημαίνουν ότι η πανδημία καθιστά επιβεβλημένη τη διαδικασία διαλογής των ογκολογικών περιστατικών σταθμίζοντας τους κινδύνους από την κακοήθη νόσο έναντι των κινδύνων έκθεσης στον ιό και της υπερφόρτωσης του συστήματος υγείας από χειρουργικές επεμβάσεις που θα μπορούσαν να αναβληθούν με σχετική ασφάλεια.

«Επισημαίνουμε ότι προφανώς χωρίς καθυστέρηση πρέπει να αντιμετωπίζονται χειρουργικά οι κακοήθειες που είναι άμεσα απειλητικές για τη ζωή, είτε δυνητικά ιάσιμες ή με απειλούμενες σοβαρές επιπλοκές. Η διεπιστημονική συνεργασία με τις συναφείς ειδικότητες των Παθολόγων Ογκολόγων και των Ακτινοθεραπευτών είναι απαραίτητη για τον σχεδιασμό της βέλτιστης θεραπείας», σημειώνει ο κ. Καραϊτιανός.

Και προσθέτει ότι «στη χώρα μας η ανάγκη κρίσιμης για τη ζωή διαλογής ογκολογικών ασθενών δεν έχει προκύψει έως τώρα σε σοβαρό βαθμό με βάση τα επιδημιολογικά δεδομένα αλλά και δεν έχει υπάρξει μέχρι σήμερα πρόβλημα αναβολής απαραίτητων χειρουργικών επεμβάσεων για κακοήθειες λόγω της πανδημίας».

Βεβαίως υπάρχουν καθυστερήσεις οι οποίες όμως έχουν σε μεγάλο βαθμό καλυφθεί από τον υπερβάλλοντα ζήλο του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού των Νοσοκομείων. Εξάλλου, ο ενδελεχής προεγχειρητικός έλεγχος των καρκινοπαθών ασθενών για Covid-19 με μοριακό έλεγχο που εκτελείται απαρέγκλιτα στη χώρα μας έχει ελαχιστοποιήσει τους κινδύνους λοίμωξης τόσο των ασθενών όσο και του υγειονομικού προσωπικού.

Απαραίτητος ο εμβολιασμός κατά της COVID-19 για τους ογκολογικούς ασθενείς

Η Ελληνική Εταιρεία Χειρουργικής Ογκολογίας, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καρκίνου, τονίζει τη σημασία του εμβολιασμού στους καρκινοπαθείς.

Τα εμβόλια για τη νόσο Covid-19 που χρησιμοποιούνται στη χώρα μας είναι ασφαλή και αποτελεσματικά.

«Οι ογκολογικοί ασθενείς πρέπει -κατά τη γνώμη μας- να προηγούνται στη σειρά εμβολιασμού ανεξάρτητα από την ηλικία τους. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (Π.Ο.Υ.) τοποθετεί τους καρκινοπαθείς στη δεύτερη ομάδα προτεραιότητας εκτός εάν είναι ηλικιωμένοι, οπότε και κατατάσσονται σε πρώτη γραμμή προτεραιότητας», επισημαίνει ο κ. Καραϊτιανός.

Ιδανικά και εάν δεν πρόκειται για επείγουσα ογκολογική χειρουργική επέμβαση (π.χ. αιμορραγία, ειλεός, περιτονίτιδα) ο εμβολιασμός συνιστάται να γίνεται τουλάχιστον μία εβδομάδα πριν από την επέμβαση. Και αυτό διότι κάποιες από τις ελάχιστες παρενέργειες του εμβολιασμού, όπως πυρετός, ρίγος, εξάνθημα, κακουχία, καταβολή, κ.ά., θα μπορούσαν να αποδοθούν εσφαλμένα σε επιπλοκή της χειρουργικής επέμβασης. Τα παραπάνω αφορούν και στις δύο δόσεις του εμβολίου καθώς ιδιαίτερα μετά τη δεύτερη δόση σε ποσοστό 15% των ασθενών, μπορεί να εμφανιστεί πυρετός διάρκειας συνήθως δύο ημερών.


Ο καρκίνος μπορεί να προληφθεί

Έχει υπολογιστεί ότι περισσότερο από το 30-50% των καρκίνων θα μπορούσε να προληφθεί με την ενημέρωση του κοινού και τη συνακόλουθη λήψη μέτρων για την υιοθέτηση κανόνων υγιεινής διαβίωσης και διατροφής, όπως η διακοπή του καπνίσματος, η αποφυγή του αλκοόλ, η αποφυγή ανθυγιεινών τροφίμων και ποτών και κυρίως της ζάχαρης με επακόλουθο την ελάττωση της επίπτωσης της παχυσαρκίας και τέλος με την καθημερινή σωματική άσκηση.

Όμως υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι λόγω της πανδημίας μεγάλος αριθμός Ελλήνων έχουν παραμελήσει ή και εγκαταλείψει τον προληπτικό έλεγχο για καρκίνο. Οι συνέπειες της αμέλειας αυτής μπορεί να αποβούν καταστροφικές για τον ελληνικό πληθυσμό και για τον λόγο αυτό απαιτείται μία συνεχής ενημέρωση από τα ΜΜΕ για τη σημασία της έγκαιρης διάγνωσης του καρκίνου.

Σε μια πρόσφατη ερευνητική καταγραφή της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καρκίνου για την All.Can, ανεδείχθη ότι στη χώρα μας μόνο το 11% των διαγνώσεων καρκίνου έγιναν κατά τη διαδικασία προληπτικού ελέγχου (check up), ποσοστό απαράδεκτα χαμηλό για ευρωπαϊκή χώρα. Αντίθετα, το 50% των καρκίνων διαγνώστηκαν κατά τον έλεγχο για άλλο πρόβλημα υγείας του πάσχοντος και παρατηρήθηκε μια καθυστέρηση στη διάγνωση πάνω από 2 μήνες από την πρώτη επίσκεψη στον γιατρό.

Όπως τονίζει ο Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Χειρουργικής Ογκολογίας, «η προσπάθεια έγκαιρης διάγνωσης και σε θεραπεύσιμο στάδιο των συχνότερων μορφών καρκίνου όπως είναι ο καρκίνος του μαστού, του τραχήλου της μήτρας, του παχέος εντέρου, του προστάτου, του πνεύμονα, του ήπατος και του παγκρέατος, κ.ά. έχει πολύ μεγάλη σημασία στις μέρες μας και για τούτο θα πρέπει να πραγματοποιείται ανά τακτά χρονικά διαστήματα και μέχρι την ηλικία των 75 χρόνων, εφόσον το άτομο κρίνεται ικανό, με βάση τη γενικότερη κατάσταση της υγείας του, να υποβληθεί σε θεραπευτική χειρουργική επέμβαση ή χημειοθεραπεία στην περίπτωση θετικής διάγνωσης».

Τέτοιες μέθοδοι έγκαιρης διάγνωσης περιλαμβάνουν τη μαστογραφία, την κυτταρολογική εξέταση κατά Παπανικολάου (Test PAP), την κολονοσκόπηση, την αξονική τομογραφία θώρακος και πιθανώς την εξέταση του προστατικού αντιγόνου στο αίμα (PSA), ιδιαίτερα σε ομάδες υψηλού κινδύνου. Δυστυχώς στη χώρα μας διατίθεται για την έγκαιρη διάγνωση πολύ μικρό ποσοστό (0,5%) της συνολικής δαπάνης για αντιμετώπιση του καρκίνου.

Πηγή: https://www.protothema.gr/

Μαρτυρία: μια ασθενής μιλά για την εμπειρία της

 

Από όλους τους χαρακτηρισμούς που μπορεί κάποιος ν’ αποδώσει στον καρκίνο, ο πιο άδικος και, πάντως, απαράδεκτος είναι ο όρος «επάρατος». Καμιά αρρώστια δεν είναι «καταραμένη», ειδικά σήμερα που η επιστήμη κάνει καθημερινά εντυπωσιακά άλματα. Η μαρτυρία που ακολουθεί ανήκει σε μια ασθενή σε στάδιο αποθεραπείας, «ζωγραφίζοντας» μια πιο σύγχρονη, ρεαλιστική όψη του καρκίνου, όπως τη βιώνει η ίδια.

Ο «καταραμένος» καρκίνος και άλλες ιστορίες

Με αφορμή την εμπειρία μιας ασθενούς με καρκίνο, ας διαγράψουμε πλέον, οριστικά, τον ορισμό «επάρατη» γι’ αυτήν τη βαριά, χρόνια αλλά συχνά διαχειρίσιμη νόσο. Από σεβασμό σε εκείνους που ήρθαν αντιμέτωποι μαζί της -ανεξάρτητα από το αν κέρδισαν ή όχι τον πόλεμο εναντίον της- και οι οποίοι, σίγουρα, δεν χρειάζεται και δεν θέλουν να νιώθουν «καταραμένοι».

«Την πρώτη φορά κοιτάς το γιατρό στα μάτια, με την αδρεναλίνη του φόβου να προκαλεί επώδυνες συσπάσεις στα επινεφρίδια και στην ψυχή. Μόλις χαρακτηρίστηκες καρκινοπαθής και δεν μπορείς να διανοηθείς ότι αυτό που ως χτες αποκαλούσες κανονική ζωή θα επιστρέψει κάποτε στη θέση του.

Μερικούς μήνες αργότερα, είσαι πια έμπειρο μέλος μιας κοινότητας που ανταλλάσσει εύγλωττα χαμόγελα αλληλεγγύης στην αίθουσα αναμονής της ακτινοθεραπείας και στους διαδρόμους της μονάδας χημειοθεραπείας και έχεις μάθει να σκέφτεσαι διαφορετικά: ότι, δηλαδή, οι στρατηγοί επιστήμονες που ρυθμίζουν την καθημερινότητά σου είναι αποφασισμένοι να κερδίσουν μαζί σου και για χάρη σου, μάχη-μάχη, τον πόλεμο και αντιμετωπίζουν τον καρκίνο όπως οι ναυτικοί τη θάλασσα: με γνώση των κινδύνων και σεβασμό στα καπρίτσια του καιρού αλλά με προορισμό πάντα ένα ασφαλές λιμάνι. Κι έχεις μάθει να πολεμάς στο πλευρό τους και να ελπίζεις.

Έτσι, εισπράττεις το πρώτο μεγάλο δώρο: το δικαίωμα να πιστέψεις στην αποθεραπεία, ανταλλάσσοντας την ταυτότητα του καρκινοπαθούς με ένα εισιτήριο. Δεν θα πω «επιστροφής», γιατί μετά τον καρκίνο δεν θες να γυρίσεις πίσω. Θες να πας μπροστά.

Προσωπικά, την πρώτη φορά που ένιωσα (κάπως) αποθεραπευμένη από τον καρκίνο ήταν όταν, μπαίνοντας στο νοσοκομείο για έναν έλεγχο ρουτίνας, ένιωσα δυσφορία. Επί μήνες, μόνο εκεί μέσα ένιωθα ασφαλής, μόνο κρυμμένη πίσω από τους χειρουργούς και τους ογκολόγους μου πίστευα ότι ο καρκίνος δεν θα μπορούσε να με ξαναβρεί. Αυτό λέγεται και ιδρυματισμός. Το πρωτόγνωρο αίσθημα της δυσφορίας έδινε ένα πρώτο, αμυδρό σήμα από-ιδρυματοποίησης, που γεννούσε με τη σειρά του ένα τρομαχτικό ερώτημα: και τώρα, τι;

Ένα από τα πρώτα νέα βήματα ήταν να βρω έναν διαφορετικό χαρακτηρισμό. Δεν ήθελα πια να με λέω καρκινοπαθή. Κάθε φορά που πήγαινα για τον τακτικό ιατρικό έλεγχο, έλεγα στους δικούς μου ότι πάω να πάρω «άδεια παραμονής», αλλά κι αυτό προσπαθώ να το αποβάλω γιατί έχει μια απόχρωση προσωρινότητας που δεν θέλω να με εκφράζει. Μετά από ένα μεγάλο διάστημα εξοικείωσης μ’ έναν κόσμο όπου όλα περιστρέφονται γύρω από τον καρκίνο, είχε έρθει η ώρα να κάνω κάτι τελείως διαφορετικό. Ας πούμε, να πάω κομμωτήριο, να βάψω το μαλλί. Η πόρτα είχε ανοίξει.

Στα δυόμιση χρόνια μετά τη διάγνωση και ενώ μέχρι τότε έκανα τις εξετάσεις πειθήνια και αισιόδοξα, ξαφνικά το μέσα μου επαναστάτησε. Δεν ήθελα άλλα τρυπήματα, άλλα μηχανήματα και, επιπλέον, έτρεμα μήπως η αισιοδοξία μου ετοιμαζόταν να με εκδικηθεί. Μετά κατάλαβα ότι και αυτή, η απόλυτα φυσιολογική αντίδραση, δεν ήταν παρά ένα ακόμη άλμα στη διαδικασία της αποθεραπείας. Ναι, ήθελα να πιστέψω ότι ο καρκίνος ήταν πίσω μου. Δηλαδή, κόντευα πια να το πιστέψω αλλά δεν τολμούσα.

Αν το έχω πιστέψει πια; Δεν έχω τολμήσει ακόμη αλλά το προσπαθώ κάθε μέρα. Αν φοβάμαι; Ναι, φυσικά – αλλά φοβάμαι κι όταν περνάω ένα μεγάλο δρόμο. Αν θα ξεχάσω την εμπειρία του καρκίνου; Ούτε μπορώ, καθώς η ανάμνησή του είναι χαραγμένη ανεξίτηλα στο σώμα μου, αλλά ούτε και θέλω. Θέλω η εμπειρία του να εξακολουθεί να με εφοδιάζει καθημερινά με την ευγνωμοσύνη που έμαθα να νιώθω για τα απλά πράγματα, με την ικανότητα να διακρίνω τα σημαντικά από τ’ άλλα, με την επίγνωση ότι αξίζει να φροντίζω τον εαυτό μου. Κι όχι μόνο να τα νιώθω αλλά να αγωνίζομαι για την εφαρμογή τους. Θέλω, με άλλα λόγια, να μην καθορίζει ο καρκίνος την καθημερινότητά μου, όπως έκανε μέχρι πρόσφατα, αλλά να με βοηθάει να από-θεραπεύομαι κάθε μέρα – ακόμη κι όταν θα έχουν περάσει πολλά χρόνια μετά από εκείνη την πρώτη φορά στο γιατρό…»

Για την αντιγραφή, Εμμανουέλα Νικολαϊδου

 

Πηγή: https://oncologist-athens.gr/

Γνωστός Έλληνας σχεδιαστής, που έχασε το γιο του από καρκίνο στέλνει το δικό του μήνυμα σε όλα εκείνα τα παιδιά που δίνουν τη μάχη τους!

«Κάθε ημέρα είναι Παγκόσμια ημέρα υπέρ των παιδιών αυτών, αυτών των πραγματικά ηρώων ζωής και όχι παγκόσμια ημέρα ενάντια στον καρκίνο.

Υποτιμάται η ψυχή τους αν πιστεύετε ότι πολεμούν και δεν συνειδητοποιείτε την υπέρτατη επιλογή της ψυχής τους.

Στη φωτογραφία είναι ο γιος μου Μανώλης που έφυγε από αυτό το σύμπτωμα μετά από 1,5 χρόνο στα 11 του.

Οτιδήποτε λοιπόν πολεμάς, χάνεις, σε κερδίζει.
Εναντίον ποιανού καρκίνου είναι αυτή η ημέρα;
Έχετε μάθει να εστιάζετε στο αρνητικό και στο ελλειμματικό.
Στον πόλεμο και όχι στην ειρήνη.

Αγάπη θέλει και ο καρκίνος γι' αυτό εμφανίστηκε.

Αγάπη ζητάει ο καρκίνος να δώσεις στο παιδί σου και στο κάθε παιδί αυτού του κόσμου.

Ίσως είναι η ύστατη κραυγή αναζήτησης αγάπης του παιδιού σου η εκδήλωση του.

Και κανένας πόλεμος δεν τον απομακρύνει καμία διένεξη και καμία παλληκαριά δεν χωράει.

Και μην είσαι σίγουρος ότι κέρδισες περισσότερα επειδή ο καρκίνος απομακρύνθηκε απ' το σώμα του παιδιού σου.

Μπορεί να κέρδισες περισσότερα αν τον αγκάλιαζες και τον από δεχόσουν γιατί έτσι θα αποδεχόσουν την ανάγκη επικοινωνίας του παιδιού σου για αποδοχή αγάπη και εμπιστοσύνη και μη ευθύνη για οτιδήποτε.

Και δεν εμπεριέχει καμία ενοχή το γεγονός για κανέναν όμως χρειάζεται να κατανοήσουμε ότι ο καρκίνος είναι δημιούργημα ασυνείδητων συναισθημάτων και σκέψεων «χάους» μέσα στο μυαλό και τη καρδιά ενός μικρού παιδιού πολύ πριν εκδηλωθεί.

Και την ώρα της εκδήλωσης του αυτό το «χάος» χρειάζεται αγάπη για να «τακτοποιηθεί» και να μην έχει πια λόγο ύπαρξης το σύμπτωμα του καρκίνου ..
Ότι συμβαίνει είναι το ιδανικό!

Έτσι ας αποδεχτούμε την επιλογή της ψυχής κάθε παιδιού που αποφασίζει να φύγει η να παραμείνει γιατί εκείνο γνωρίζει ότι δεν ήταν πόλεμος αλλά μια θεϊκή ενέργεια αγάπης ΟΤΙ επέλεξε
Και άφησε παρακαταθήκη στους γύρω του 🙏», έγραψε ο ίδιος.

Πηγή: https://www.gossip-tv.gr/