Ο Ήρωας κι ο Δράκος… για τον Παιδικό Καρκίνο

«Θα σας πω για ένα περιστατικό που έχω ζήσει από τα πρώτα χρόνια που πήγαινα στο Ελπίδα. Γνώρισα ένα 4χρονο αγόρι και μου είπε μου αρέσει πολύ εδώ γιατί κάνουμε χειροτεχνίες και δίνουμε αγάπες και αυτός είναι ο τρόπος να σκοτώνονται οι καρκινόδρακοι.»

Πηγαίνεις εκεί με σκοπό να προσφέρεις και τελικά φεύγεις από’κει και συνειδητοποιείς ότι τα παιδιά είναι εκείνα που προσφέρουν, σου προφέρουν φως στο μυαλό και στην ψυχή σου.

Η Αθήνα μας λέει: “Κάποιοι μιλάνε για παιδικό καρκίνο, μα πιστέψτε με δεν έχει τίποτα παιδικό. Είναι μια μάχη δύσκολη, βάναυση σε όλη της την έκταση. Μια μάχη άδικη.

Σε καμία περίπτωση δε μπορείς να μπεις στη θέση ενός παιδιού που νοσεί, αλλά ούτε και του γονέα του. Σίγουρα όμως μπορείς να βοηθήσεις με αμέτρητους μικρούς και μεγάλους τρόπους. Όχι μόνο τις οικογένειες που πολεμούν τον δράκο τους, αλλά και με σωστή ενημέρωση μπορείς να αποτρέψεις μια δύσκολη μάχη, σε αρχικό στάδιο”.

Αξίζει να ακούσετε την παρακάτω συνέντευξη στα Podcasts του nevronas.gr και να στηρίξετε την προσπάθεια αυτή!

Ο Σύλλογός ξεκίνησε το 2011, αρχικά ως εθελοντική ομάδα, με επίκεντρο τα παιδιά που πάσχουν από καρκίνο. Πλέον, ως Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία, "Ο Ήρωας κι ο Δράκος" έχει τη δυνατότητα να δραστηριοποιείται και σε άλλους τομείς με επίκεντρο το παιδί, το κάθε παιδί που πολεμάει το δικό του δράκο.

• Δημιουργική απασχόληση παιδιών (0-14 ετών) σε νοσοκομεία, ιδρύματα, παιδικούς σταθμούς, στο δικό μας χώρο.
• Συγκέντρωση παιχνιδιών, ρούχων, ειδών πρώτης ανάγκης με σκοπό τη διανομή τους σε παιδιά νοσηλευόμενα, άστεγα, κ.ά.
• Παροχή υλικής και οικονομικής βοήθειας σε άπορες οικογένειες.
• Παροχή ιατρικής περίθαλψης, ψυχολογικής υποστήριξης και συμβουλών από εθελοντές ιατρούς, επαγγελματίες υγείας.
• Έγκυρη ενημέρωση σε θέματα σωματικής και ψυχικής υγείας παιδιών και εφήβων.
• Δωρεάν δανειστική βιβλιοθήκη
• Διοργάνωση ομιλιών, ημερίδων επιμορφωτικού χαρακτήρα.
• Παροχή μαθημάτων χορού, μελέτης, ραπτικής κ.ά.
• Διοργάνωση κάθε συναφούς εκδήλωσης (δείτε τις δράσεις μας).
• Δίπλα τους, μαζί, μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά.

Αν ο καθένας από εμάς βάλει ένα μικρό κομμάτι του στον αγώνα μας, αυτό το λίγο θα γίνει ένα πραγματικά μεγάλο κομμάτι!

«Όνειρο και στόχος μας να κάνουμε τη διαφορά με αγάπη, ελπίδα και χαμόγελα, πολλά χαμόγελα ενάντια σε καθετί έρχεται ως εμπόδιο σε μια ξέγνοιαστη παιδική ηλικία.»

Μια σπουδαία προσπάθεια, με αγάπη ευγένεια και σεβασμό.

Και εμείς σ’αγαπάμε και σε σκεφτόμαστε Αθηνά 💓

Πηγή: https://www.heroandthedragon.org & https://nevronas.gr

Η μάχη του μικρού Ανδρέα συνεχίζεται…!

Πριν λίγους μήνες είχαμε δημοσιεύσει την έκκληση της οικογένειας του 11χρονου Ανδρέα, μαθητή του 26ου Δημοτικού Σχολείου Πατρών, που διεγνώσθη με κακοήθη όγκο στον εγκέφαλο.

Ο Αντρέας συνεχίζει να δίνει τη δική του μάχη και τον περασμένο Απρίλιο χρειάστηκε να ταξιδέψει από την Πάτρα στην Ιταλία. Η ιστορία του μικρού έφερε τεράστιο κύμα συμπαράστασης από ανθρώπους που ήθελαν να βοηθήσουν έμπρακτα στο να γίνει αυτό το ταξίδι σωτηρίας.

 Ο 11ΧΡΟΝΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΙΝΑΙ ΝΙΚΗΤΗΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Η Οδύσσεια του Ανδρέα ξεκίνησε το φθινόπωρο του 2020 μαζί με τη μάχη του για τη ζωή του που είναι σκληρή και τη δίνει με δύναμη και με χαμόγελο. Ακολούθησε ένας τεράστιος αγώνας επιβίωσης που φαίνεται να κερδίζει ο μικρός μαθητής, μετά από επέμβαση στον εγκέφαλο η οποία έγινε στην Πάτρα και εξαντλητικές χημειοθεραπείες, ενώ στη συνέχεια είχε μεταβεί σε Παιδο-ογκολογικό κέντρο στην Ιταλία για να υποβληθεί σε συνεδρίες ακτινοθεραπείας με πρωτόνια, μια μέθοδο που δυστυχώς δεν εφαρμόζεται στην Ελλάδα.

Σήμερα, έχοντας στο πλευρό του την οικογένεια του, συνεχίζει τις θεραπείες ενώ φαίνεται πως πλέον μπορεί να αισιοδοξεί ότι η τεράστια περιπέτεια που ζει θα έχει αίσιο τέλος

Αυτή τη στιγμή ο Αντρέας περπατάει, κάνει ένα δεκάλεπτο βάδισμα την ημέρα και λόγω των θεραπειών έχει χάσει κιλά. Συνεχίζει τον αγώνα, σηκώθηκε από το αναπηρικό καροτσάκι και κάνει σιγά και σταθερά βήματα

Όπως αναφέρει στο thebest.gr o πατέρας του μικρού Αντρέα, Ιάσων Τσιλιγκαρίδης, που είναι και γιατρός, μετά από θεραπείες και επεμβάσεις έχει επιτευχθεί ένα υψηλό ποσοστό ίασης, Ωστόσο η μάχη συνεχίζεται καθημερινά με ένα ακόμα ταξίδι στο εξωτερικό να υπάρχει στον ορίζοντα.

 ΜΠΑΜΠΑΣ ΑΝΔΡΕΑ: “ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ, ΣΗΚΩΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΑΝΑΠΗΡΙΚΟ ΚΑΡΟΤΣΑΚΙ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙ ΣΙΓΑ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΑ ΒΗΜΑΤΑ”

«Το παιδί πάει καλά, βελτιώνεται. Συνεχίζει κάποιες χημειοθεραπείες. Μετά το ταξίδι στην Ιταλία έγινε ένα χειρουργείο. Στην Ιταλία μέσα σε 60 μέρες κάναμε 33 ακτινοβολίες. Αισιοδοξούμε για την πορεία καθώς η πάθηση που έχει, ανταποκρίνεται στις θεραπείες και έχει επιτευχθεί ένα μεγάλο ποσοστό ίασης.  Μένουν άλλοι δύο κύκλοι χημειοθεραπείας» λέει ο κ. Τσιλιγκαρίδης, ενώ μας μιλάει και για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα ο μικρός ήρωας.

«Αυτή τη στιγμή ο Αντρέας περπατάει, κάνει ένα δεκάλεπτο βάδισμα την ημέρα και λόγω των θεραπειών έχει χάσει κιλά. Συνεχίζει τον αγώνα, σηκώθηκε από το αναπηρικό καροτσάκι και κάνει σιγά και σταθερά βήματα. Περιμένει να ολοκληρώσει τις θεραπείες του τον Φεβρουάριο.

Είναι μία επίπονη διαδικασία για εκείνον. Όλη αυτή η διαδικασία τον έχει τρομάξει, όπως είναι φυσικό φοβάται τους γιατρούς. Τώρα αρχίζει να κάνει τα πρώτα βήματα και θα πρέπει σιγά σιγά να βρει ξανά την επαφή με τους ανθρώπους.

Ίσως κλείστηκε λίγο στον εαυτό του. Και η πανδημία δεν βοηθάει. Λόγω του κορωνοϊού υπάρχει φόβος στο να βγει έξω και να βρει τους φίλους του. Ακόμα και μία απλή ίωση μπορεί να κάνει ζημιά καθώς είναι ανοσοκατασταλμένος.

Με το που τελειώνει μία χημειοθεραπεία περιμένουμε να ανέβουν λίγο τα λευκά αιμοσφαίρια για να προχωρήσουμε στην επόμενη  Δεν υπάρχει μεσοδιάστημα που μπορεί να βγει».

 “ΕΧΩ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΟΤΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΓΑΛΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΟΓΚΟΥΣ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ”

«Με τη βοήθεια του θεού όλα γίνονται, Αυτό έχω καταλάβει. Δεν ήμουν και τόσο πιστός, ίσως και λόγω δουλειάς, αλλά τώρα. Αυτό έχω να πω. Ο κόσμος βοήθησε πραγματικά. Εμείς οι γιατροί πραγματικά δεν κάνουμε τίποτα, μόνο με τη βοήθεια του Κυρίου γίνονται κάποια πράγματα. Παλιά αν μου το έλεγε αυτό κάποιος, θα γελούσα. Όταν θέλεις κάτι σε αυτή τη ζωή το αποκτάς αργά η γρήγορα. Πρέπει όμως να το κυνηγήσεις.  Έχω μιλήσει με άπειρους γιατρούς, έχω ζητήσει πάρα πολλές γνώμες. Κάθε παιδί στην Ελλάδα θέλει πάρα πολύ δουλειά για να γίνει καλά.  Έχω καταλάβει ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει μεγάλη εμπειρία στους όγκους στο κεφάλι. Υπάρχει στη λευχαιμία» λέει αποφασισμένος να συνεχίσει να κάνει ό,τι είναι δυνατόν για κερδίσει ολοκληρωτικά ο μικρός Αντρέας τη γενναία και σκληρή μάχη που δίνει.

 

Πηγή: https://www.thebest.gr/

 

Στα χρυσά ντύθηκε το Προεδρικό Μέγαρο για τα παιδιά που δίνουν μάχη ενάντια στον καρκίνο

 Με το χρυσό χρώμα 🎗, για τους μικρούς ήρωες που δίνουν μάχη ενάντια στον καρκίνο, φωταγωγήθηκε χθες το Βράδυ το Προεδρικό Μέγαρο, στο πλαίσιο του Χρυσού Σεπτέμβρη 🎗, ο οποίος έχει καθιερωθεί ως ο μήνας ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης για τον καρκίνο της παιδικής ηλικίας.

Παρόν στη σεμνή αλλά γεμάτη νόημα και ελπίδα εκδήλωση, δήλωσε ο Ευρωβουλευτής του ΔΗΣΥ και Πρόεδρος της Ομάδας Ευρωβουλευτών κατά του καρκίνου, Λουκάς Φουρλάς, ενώ την Κυβέρνηση εκπροσώπησε ο Υφυπουργός Παρά τω Προέδρω, Βασίλης Πάλμας.

«Αυτός ο μήνας είναι χρυσός 🎗, όπως χρυσή πρέπει να είναι και η καρδιά μας. Ως Πρόεδρος των ευρωβουλευτών που μαχόμαστε για τον καρκίνο θέλω να ευχαριστήσω την Κύπρο που είναι δίπλα και να διαβεβαιώσω ότι και στο ευρωκοινοβούλιο στόχος μας είναι να νικήσουμε τον καρκίνο», είπε ο Λουκάς Φουρλάς.

Ταυτόχρονα, εκ μέρους του Παγκύπριου Συνδέσμου Γονέων Παιδοογκολογικού, Λουίζα Σετφανίδου, δήλωσε πως «είναι μεγάλη συγκίνηση ο Χρυσός Σεπτέμβρης 🎗, να μαζευόμαστε και μέσα από αυτή τη συμβολική φωταγώγηση να θυμόμαστε τα παιδιά που νοσούν με καρκίνο».

Ο Λουκάς Φουρλάς επέδωσε υπόμνημα προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας το οποίο παρέλαβε ο Υφυπουργός Παρά τω Προέδρω, και στο οποίο αναφέρονται συγκεκριμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ασθενείς με καρκίνο.

«Σας διαβεβαιώ ότι θα δούμε τα αιτήματα και θα προσπαθήσουμε να το προωθήσουμε ώστε να στηρίξουμε υποστηρίξουμε και τους γονείς που έχουν ένα Γολγοθά να αντιμετωπίσουν και τους επιστήμονες οι οποίοι προσπαθούν με κάθε τρόπο να σώσουν αυτές τις ζωές», είπε ο Υφυπουργός παρά τω Προέδρω.

Ανάμεσα στα αιτήματα που αναφέρονται στο υπόμνημα η στήριξη με επιπλέον κονδύλι από το κράτος των οικογενειών των ασθενών που μεταβαίνουν στο εξωτερικό για θεραπεία και η σημαντικότητα της προσφοράς κατ’ οικον νοσηλειάς ασθενών που η κατάσταση της υγείας τους επιβάλλει να βρίσκονται στο χώρο διαμονής τους.

Αναλυτικά:

Στην παρουσία του Υφυπουργού παρά τω Προέδρω κ. Βασίλη Πάλμα, ο κ. Φουρλάς, σημείωσε ότι πρέπει να είμαστε δίπλα στα παιδιά καθώς και τις οικογένειές τους και ευχαρίστησε την Κυβέρνηση για την αμέριστη συμπαράσταση. Διαβεβαίωσε, ότι η καταπολέμηση του καρκίνου αποτελεί προτεραιότητα τόσο για το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα όσο και για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στο σύνολο του.

Αμέσως μετά τη φωταγώγηση, ο Ευρωβουλευτής επέδωσε υπόμνημα προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας το οποίο παρέλαβε ο Υφυπουργός Παρά τω Προέδρω, και στο οποίο αναφέρονται συγκεκριμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ασθενείς με καρκίνο.

Πιο αναλυτικά, τονίζεται η ανάγκη όταν εγκρίνεται το κονδύλι από το Υπουργείο Υγείας για μετάβαση ενός παιδιού στο εξωτερικό προκειμένου να θεραπευτεί, ο γονέας να στηρίζεται και από το Υπουργείο Εργασίας και Πρόνοιας για τα υπόλοιπα έξοδα κατά τη διάρκεια της διαμονής του στο εξωτερικό για τη θεραπεία.

Ζητείται όπως οι οικογένειες των ασθενών που μεταβαίνουν στο εξωτερικό να στηρίζονται με επιπλέον κονδύλι από το κράτος, ώστε να μπορούν να καλύπτουν τα έξοδα παραμονής τους σε άλλη χώρα. Αναφέρεται χαρακτηριστικά, ότι πρέπει να λαμβάνονται υπόψη τα έξοδα διαμονής, φαγητού και μετακίνησης, αφού πολλές φορές μία θεραπεία έχει διάρκεια αρκετών μηνών.

Επιπλέον, επισημαίνεται ότι πολλές φορές προκύπτουν προβλήματα επικοινωνίας, αφού οι ασθενείς δεν έχουν στη διάθεσή τους μεταφραστή που να γνωρίζει την τοπική γλώσσα, όπου γίνεται η θεραπεία, με αποτέλεσμα να υπάρχει ασυνεννοησία με τους θεράποντες ιατρούς.

Πέραν αυτών, υπογραμμίζεται η σημαντικότητα της προσφοράς κατ’ οίκον νοσηλείας / ανακουφιστικής φροντίδας ασθενών που η κατάσταση της υγείας τους επιβάλλει να βρίσκονται στο χώρο διαμονής τους και θεωρείται επιτακτική ανάγκη η παρουσία Παιδοψυχολόγου για τα παιδιά, αφού είναι μείζονος σημασίας η καλή ψυχολογική τους κατάσταση κατά τη διάρκεια της θεραπευτικής περιόδου.

Πηγή: https://www.ant1.com.cy & https://www.inewsgr.com

Επιστολή στη «Ροδιακή» από την μητέρα του παιδιού που έχασε τη σκληρή μάχη που έδωσε με τον καρκίνο.

 Επιστολή στη «Ροδιακή» απέστειλε η μητέρα του παιδιού που πριν από 4 χρόνια έχασε τη σκληρή μάχη που έδωσε με τον καρκίνο, αφιερώνοντας το περιεχόμενό της, στο γιο της, Μανώλη, που “πέταξε” για τη γειτονιά των αγγέλων, αλλά και σε όλα τα νέα παιδιά, έτσι ώστε να προσέχουν όταν βρίσκονται στους δρόμους για να διαφυλάξουν αυτό το Θείο Δώρο, που λέγεται ζωή!

Στην επιστολή της αναφέρει συγκεκριμένα:

«Σήμερα  κλείνει ένας χρόνος από τότε που έχασα τον γιο μου, που τώρα θα ήταν μαθητής της Α’ τάξης του Λυκείου. Έφυγε μακριά μας, γιατί τον θέρισε ένας καρκίνος-Λερναία Ύδρα που όσο κι αν αγωνίστηκε, για να τον αντιμετωπίσει, στάθηκε αδύνατο.

Για μία μάνα, όπως εγώ, η απώλεια του παιδιού της, ειδικά σε μία τόσο μικρή ηλικία, αποτελεί ένα σημείο σταθμό στη ζωή της. Ζεις από εκεί και πέρα δύο ζωές ταυτόχρονα: αυτήν που σιωπηλά στάζει συνέχεια σταγόνα-σταγόνα έναν ασταμάτητο θρήνο, έναν κόμπο στον λαιμό που διαρκώς σου υπενθυμίζει την οδυνηρή απώλεια και την άλλη που οφείλεις να πορευθείς, γιατί της έχεις υποχρέωση που σου δόθηκε να την υπηρετήσεις.

Και αφού είναι δώρο-Θεού πρέπει να το τιμήσεις όχι με την κακομοιριά και τη δειλία του θύματος αλλά με τη γενναιότητα του πολεμιστή που έχασε μια μεγάλη και σημαντική μάχη αλλά όχι τον πόλεμο. Γιατί ο πόλεμος είναι υπόθεση δική σου και πρέπει να τον παλέψεις μέχρι το τέλος του, δηλαδή το τέλος Σου.

Όμως, σήμερα, ημέρα μνήμης του Μανώλη μου, ξετυλίγω αυτές τις σκέψεις μου, όχι για να προκαλέσω τη συμπάθεια και τη συμπαράστασή σας, που άλλωστε τα έχω απολαύσει πλουσιοπάροχα όλο αυτό το διάστημα, αλλά για να στείλω ένα δυνατό μήνυμα ευθύνης και σεβασμού που οφείλουμε όλοι μας όχι μόνο απέναντι στο δώρο της ζωής μας, μα και απέναντι στους δικούς μας ανθρώπους.

Πόσοι άνθρωποι χωρίς συναίσθηση ευθύνης απαξιώνουν, σπαταλούν το πολύτιμο και μοναδικό δώρο αυτού του χρονικού διαστήματος που μας δόθηκε -που το λέμε ζωή- να το ζήσουμε σε αυτόν τον πανέμορφο πλανήτη και να το μοιραστούμε με τους ανθρώπους γύρω μας που έχουμε λιγότερο ή περισσότερο στενές σχέσεις.

Πόσοι από εμάς καθημερινά, κάθε στιγμή μας θα έλεγα, συνειδητοποιούμε τη μοναδική της αξία και πόσοι από εμάς  έχουμε συναίσθηση του πόσο η λειψή μας ευθύνη μπορεί να σημαδέψει μια για πάντα την πορεία τόσων ανθρώπων που βρίσκονται δίπλα μας. Να μετατρέψει τη ζωή τους σε ένα χωρίς τέλος μαρτύριο, σε έναν Γολγοθά χωρίς κορυφή και τελική σταύρωση.

Απευθύνομαι μέσα από αυτό το μικρό μου κείμενο, ειδικά, στους νέους ανθρώπους που χάνονται αναίτια στην άσφαλτο της Ρόδου, ποy εντελώς άδικα στερούν μια για πάντα από τους ίδιους την τεράστια ευκαιρία να συνεχίσουν να κολυμπούν στη θάλασσα των εμπειριών της ζωής. Την ίδια στιγμή στερούν και από τους δικούς τους ανθρώπους το κοινό περπάτημα στις λεωφόρους και τα μονοπάτια της.

Τους στερούν τη συν-ύπαρξη και τη συν-μετοχή στα ιερά της μυστήρια. Πόσο δεν συνειδητοποιούν την πίκρα και το πόνο που αφήνουν για πάντα πίσω τους σε αυτούς που είναι δεμένοι μαζί τους από μία κοινή Μοίρα: τη μάνα, τον πατέρα, τα αδέρφια...

Θέλω σήμερα τιμώντας τη μνήμη του γιού μου, αλλά και τον πολύτιμο  χώρο που μου δωρίζει η «Ροδιακή» να φωνάξω δυνατά, για να ακουστώ  όσο το δυνατόν καλύτερα: Συντοπίτες μου αγαπημένοι, ας τιμήσουμε το δώρο της ΖΩΗΣ. Ας σεβαστούμε την ανεκτίμητη αξία  Της. Ας σταθούμε με ευθύνη απέναντί  Της.

Ας συνειδητοποιήσουμε το βάρος κάποιων επιλογών μας που μπορεί να αποβούν μοιραίες. Ας ασκηθούμε να συμπεριφερόμαστε υπεύθυνα. Ας μάθουμε, εντέλει, να ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΑΛΛΑ… ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΤΩΝ ΔΙΚΩΝ ΜΑΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ!

 

Πηγή: https://www.rodiaki.gr

Ελπίδα Ζωής από τη Ρόδο! Βρέθηκε Συμβατή Δότρια Μυελού Των Οστών !

Για ακόμα μια φορά , η Ρόδος μας στέλνει μηνύματα ελπίδας και δύναμης, καθώς μια συμπολίτισσα μας βρέθηκε συμβατή δότρια μυελού των οστών!

Η Δικαία Μαυρουδάκη από την Κρητηνία , με δάκρυα στα μάτια δέχθηκε την είδηση πως είναι συμβατή δότρια . Όπως μας είπε η ίδια στο Rodosreport, είναι εδώ και πολλά χρόνια εθελόντρια, καθώς η διαδικασία είναι πολύ απλή και δεν πίστευε ποτέ πως θα βρεθεί συμβατή. Και όμως! Το νέο έφερε μεγάλη χαρά στην Δικαία που περιμένει πλέον με αγωνία να ολοκληρωθούν οι διαδικασίες για να μπορέσει να προσφέρει ελπίδα για κάποιον συνάνθρωπό μας που το χρειάζεται πραγματικά.

Η διαδικασία στις μέρες μας είναι πολύ απλή για να γίνει κάποιος δότης αφού το μόνο που χρειάζεται είναι λίγο σάλιο και αν βρεθεί συμβατός λήπτης η διαδικασία γίνεται με μια απλή αιμοληψία χωρίς πόνο και φυσικά χωρίς κανένα κίνδυνο. Δότης μυελού των οστών μπορείς να γίνεις ακόμα απο το σπίτι σου , συμπληρώνοντας μια αίτηση και στέλνοντας με κουριερ το δείγμα.

“Με χαρά θέλω να ανακοινώσω ότι βρέθηκα συμβατή δότρια μυελού των οστών για κάποιον συνάνθρωπο φυσικά δέχτηκα και μέχρι τις 12 Οκτωβρίου θα έχουν ολοκληρωθεί οι διαδικασιες …. ΜΗΝ ΦΟΒΑΣΤΕ πηγαίνετε ΑΥΡΙΟ στην Αιμοδοσία και δηλώστε ότι θέλετε να γίνετε ΔΟΤΕΣ ΜΥΕΛΟΥ, ΛΙΓΟ ΣΑΛΙΟ Κ ΤΕΛΟΣ μετά είναι ένα τρύπημα για να ΔΩΣΕΙΣ ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΖΩΗ ΣΕ ΕΝΑΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ ΣΟΥ! ΜΕΓΙΣΤΟ ΔΩΡΟ ΓΙΑ ΜΕΝΑ!!!!”

Με την παραπάνω λιτή πρόταση, η Δικαία μοιράστηκε με όλους εμάς το πιο σημαντικό νέο της ημέρας. Λίγες γραμμές γεμάτες ουσία , γεμάτες αγάπη για τον συνάνθρωπο μας , γεμάτες ελπίδα, γεμάτες ζωή, λίγες γραμμές που γεμίζουν τη λέξη “προσφορά” και σε κάνουν να νιώθεις ευλογημένος.

Όλοι μας με μια πολύ απλή και καθόλου χρονοβόρα διαδικασία , μπορεί να γίνει μέλος σε αυτήν την αλυσίδα ζωής….

Πηγή: https://rodosreport.gr

Ένα σχολείο διαφορετικό από τ’ άλλα...στον 1ο όροφο της «Ογκολογικής Μονάδας Παίδων – Ελπίδα»

Σε αυτό το σχολείο, το κουδούνι δεν χτυπάει ποτέ. Την πόρτα χτυπάει μόνο η Ελπίδα

Εδώ το κουδούνι δεν χτυπάει ποτέ. Οι ώρες των μαθημάτων, ακατάστατες. Πρωί ή και απόγευμα, ανάλογα με την αγωγή, τις παρενέργειες, τον πόνο. Παρέκκλιση ωραρίου, ονομάζεται. Προαύλιο δεν υπάρχει και φυσικά, ούτε ώρα προσευχής. Στις μικρές πολύχρωμες αίθουσες, κυριαρχούν ζωγραφιές ανάλογα με την εποχή του χρόνου, πίνακες πασπαλισμένοι με χρυσόσκονη – δωρεά από το 2ο Γυμνάσιο Μοσχάτου, χειροτεχνίες, αστέρια, λουλούδια, μπαλόνια, φωτογραφίες και διάσπαρτα μηνύματα για τα δικαιώματα του παιδιού: «Δικαιούμαι να έρθω στη ζωή. Δικαιούμαι να υπάρξω!» και λίγο πιο πέρα: «Ένα χαμόγελο δεν κοστίζει τίποτα. Πλουτίζει τον άνθρωπο που το δέχεται, χωρίς να φτωχαίνει εκείνον που το χαρίζει!».

Μεσημέρι Τρίτης και το NEWS 247, βρίσκεται στο «ιδιαίτερο» σχολείο που στεγάζεται στον πρώτο όροφο της «Ογκολογικής Μονάδας Παίδων – Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη – Ελπίδα» στο Γουδί. Στο νοσοκομείο που 8 στα 10 παιδιά θεραπεύονται πλήρως από την «κακιά αρρώστια» ή την «κακοήθεια» και που το 85% των νοσηλευομένων από μηνών έως 16 ετών, βρίσκουν την πραγματική ελπίδα για να χαράξουν ξανά τη ζωή τους από εκεί που την άφησαν λίγους μήνες ή χρόνια νωρίτερα. Πριν η χειρουργική μάσκα καλύψει το πρόσωπο, πριν πέσουν τα μαλλιά και πολύ πριν ο στατήρας του ορού γίνει η σκιά τους.

Τα μεσημέρια στην «Ελπίδα» ισοδυναμούν με έναν ιδιότυπο προαυλισμό. «Είναι η ώρα που τελειώνουν οι θεραπείες και ξεκινά ο ελεύθερος χρόνος, η βόλτα, η δημιουργική απασχόληση ή τα μαθήματα», μας εξηγεί ο διοικητής των νοσοκομείων Παίδων «Αγία Σοφία», «Αγλαΐα Κυριακού» και της «Ογκολογικής Μονάδας», Εμμανουήλ Παπασάββας . «Σχολεία προϋπήρχαν. Στα τέλη του 2010 όμως, ξεκίνησε την επίσημη λειτουργία του το νέο νηπιαγωγείο, δημοτικό, γυμνάσιο και πρόσφατα το λύκειο στο νοσοκομείο ‘Ελπίδα’, με πλήρως εξοπλισμένες αίθουσες, διαδραστικούς πίνακες, μουσικά όργανα, λάπτοπ για μαθήματα στις νέες τεχνολογίες, επιτραπέζια και άλλα. Στο σχολείο απασχολούνται καθηγητές με απόσπαση ή με οργανική θέση».

Λίγο πριν ξεκινήσουν τα 40λεπτα μαθήματα της απογευματινής βάρδιας (από τις 14.00 έως τις 18.00), οι διάδρομοι σφύζουν από ζωή, φωνές, παιχνίδια, μελωδίες από πιάνο, καρότσια, ποδήλατα. Ο Κωνσταντίνος, στα 6 του. «Νίντζα» στο παιχνίδι, πολεμιστής στη ζωή. Η Σπυριδούλα, συμπρωταγωνιστεί στις ιστορίες φαντασίας του, αλλά δεν κρατάει πιστόλια και σπαθιά. Μόνο παραμύθια και κούκλες. Η Φωτούλα είναι πιο μεγάλη. Στο ένα χέρι τον ορό, στο άλλο το tablet. Το ταξίδι για τη ζωή και την πλήρη ίαση, έχει πολλές στάσεις. Αθήνα, Αμερική και πάλι Αθήνα. «Δύο χρόνια Γολγοθάς», σχολιάζουν παιγνιοθεραπεύτριες της «Φλόγας» και νοσηλεύτριες. Στους διαδρόμους του πρώτου ορόφου, οι σύγχρονοι «χίπηδες» με τα πολύχρωμα μαντήλια στο κεφάλι παραδίδουν μαθήματα εσωτερικής δύναμης και ταυτόχρονα, λαμβάνουν την απαραίτητη εκπαίδευση «για να μην αισθάνονται ότι κόπηκε το νήμα με την πραγματική ζωή».

Ένα σχολείο διαφορετικό από τ’ άλλα

Το ωρολόγιο πρόγραμμα «χτίζεται» ανάλογα με τις ανάγκες και τις δυνατότητες του κάθε παιδιού. Τις περισσότερες φορές, αίθουσες διδασκαλίας είναι οι θάλαμοι νοσηλείας. Και για πολλά παιδιά, το νοσοκομειακό κρεβάτι ή το κομοδίνο ισοδυναμεί με θρανίο. Έλεγχοι και βεβαιώσεις συμμετοχής στα μαθήματα δίνονται πάντα. Άλλωστε, το σχολείο υπάγεται στο υπουργείο Παιδείας και με αυτό τον τρόπο, διαγράφονται οι απουσίες.

Δάσκαλοι και καθηγητές μοιράζουν το χρόνο τους ανάμεσα στις σχολικές αίθουσες του πρώτου ορόφου, αλλά και στα τρία νοσοκομειακά κτίρια με το χαρτοφύλακα ανά χείρας. Με πύρινη ψυχή δίνουν το παρών στα ογκολογικά, αιματολογικά, χειρουργικά, ορθοπεδικά και παιδοψυχιατρικά τμήματα, επιμένοντας να προσφέρουν με ασίγαστο φρόνημα, χαρά, ανακούφιση, ελπίδα και γνώση. Εδώ τεστ και διαγωνίσματα δεν υπάρχουν. «Κυρίως, για να αποφευχθεί η περαιτέρω ψυχολογική πίεση», όπως συμφωνούν οι περισσότεροι. «Το μάθημα είναι ανώδυνο, ξεκούραστο και βιωματικό».

Σε ειδικά διαμορφωμένους φακέλους ο διευθυντής του γυμνασίου - λυκείου και Μαθηματικός, Νίκος Σαρμάς σημειώνει σχεδόν με «χειρουργική ακρίβεια»: Όνομα μαθητή, δωμάτιο, κτίριο, όνομα καθηγητή και μάθημα. «Είναι δύσκολο. Τα παιδιά δεν έρχονται πάντα στην αίθουσα. Γιατί πολύ απλά δεν μπορούν. Οι χημειοθεραπείες έχουν βαριές παρενέργειες και το ανοσοποιητικό τους σύστημα είναι εξαντλημένο. Οπότε συνήθως πάμε εμείς στα δωμάτιά τους. Η παραμονή των ογκολογικών ή των παιδοψυχιατρικών περιστατικών μπορεί να διαρκέσει από μέρες μέχρι μήνες. Και στόχος μας είναι αυτοί οι μήνες να κυλήσουν ευχάριστα και δημιουργικά, κυρίως επειδή πρέπει να αντιληφθούν ότι η ζωή τους δεν τελειώνει εδώ».

Στο σύνολό τους, οι ήρωες εκπαιδευτικοί, 25. Όλοι σχεδόν άνω των 40. «Πρέπει να θέλεις να βρίσκεσαι εδώ. Να είναι επιλογή σου», λέει η κυρία Εύη Παπασπυρίδου που τα τελευταία πέντε χρόνια διατελεί διευθύντρια του δημοτικού σχολείου. Η ίδια άφησε τα θρανία της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης σε σχολεία της ανατολικής Αττικής και έκανε αίτηση για διδασκαλία στο Ογκολογικό. «Γνώριζα τις συνθήκες από πριν. Αλλά ήθελα να προσφέρω. Αυτό ένιωσα και δεν το μετανιώνω, παρά τις όποιες δυσκολίες».

«Στην αρχή, πολλά παιδιά μπορεί να είναι αρνητικά. Να μην έχουν όρεξη. Κυρίως λόγω θλίψης, σοκ ή της βαριάς αγωγής. Αλλά αυτό είναι το στοίχημά μας. Να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη τους και να τα βοηθήσουμε, ώστε να μην παραιτηθούν από τα ενδιαφέροντά τους. Υπάρχουν και άσχημες μέρες που χάνουμε την μάχη. Αλλά δεν πρέπει να το βάζουμε κάτω», αναφέρει ο κ. Σαρμάς και περιγράφει τις πραγματικές συνθήκες του σχολείου. «Παλιά το πρόγραμμα ήταν ελλιπές. Πλέον όμως, όχι. Σε λίγους μήνες θα έρθει Βιολόγος και καθηγητής Αγγλικών και θα είμαστε πλήρεις. Σχεδόν ευθυγραμμισμένοι με ευρωπαϊκά πρότυπα. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα μπορέσουμε να υποκαταστήσουμε ποτέ το κανονικό σχολείο ή το φροντιστήριο. Συνήθως τα παιδιά έχουν τα δικά τους βιβλία από το σπίτι. Άλλα έχουν προχωρήσει πολύ στην ύλη και άλλα παιδιά όχι, οπότε πρέπει κι εμείς να προσαρμοζόμαστε ανά περίσταση».

Το σχολείο δεν περιορίζεται όμως μόνο στην Έκθεση, τα Αρχαία, τα Μαθηματικά, τη Φυσική και την Πληροφορική. Οι τοίχοι με φωτογραφίες από παλιές εκδηλώσεις, αδιάψευστοι μάρτυρες. Άη Βασίληδες, κλόουν, μουσικές βραδιές και αποκριάτικα πάρτυ. «Πρόσφατα είπαμε ότι αφού δεν μπορούν τα παιδιά να πάνε στα μουσεία, θα έρθουν τα μουσεία εδώ. Προσκαλέσαμε αρχαιολόγους για ενημέρωση στην αρχαία κλασική μουσική. Το 2ο Πειραματικό Λύκειο ανέβασε την παράσταση ‘Μικρός Πρίγκηπας’ την παραμονή των Χριστουγέννων. Πριν μήνες, φέραμε αστροφυσικό για διάλεξη. Δεν είμαστε μόνοι μας σε αυτή τη διαδρομή, μάς στηρίζουν πολλοί φορείς. Το δημοτικό κάνει πολύ ωραίες γιορτές. Άλλοτε συμμετέχουν 5 παιδιά και άλλοτε, 70. Ανάλογα με την πρόοδο της υγείας τους».

Στον δύσκολο αγώνα μέχρι τον τερματισμό, στυλοβάτες. «Είμαστε σαν βιολογικοί τους γονείς. Και πρέπει να βρούμε το κουμπί τους. Σκοπός μας είναι να φέρνουμε όλους τους μαθητές στις αίθουσες. Όταν συναντιούνται εδώ, βλέπεις ότι συμπεριφέρονται διαφορετικά. Έχουν τις συγκρούσεις τους, τις χαρές, τη λύπη τους. Τα μοιράζονται όλα».

Ποια όμως τα σχόλια των γονιών μέχρι στιγμής; Ο κ. Σαρμάς κρύβει την απάντησή του, στο «τετράδιο του θησαυρού». Εκεί που γονείς καταθέτουν τις απόψεις, τις σκέψεις και τις παρατηρήσεις για το σχολείο. «Ακούμε θετικές εντυπώσεις. Και τους ευχαριστούμε για αυτό. Βοηθούν όλοι με τον τρόπο τους».

Η πιο δυσάρεστη στιγμή; «Όταν μικροί μας μαθητές, χάνουν τη μάχη με τη νόσο. Ξέρεις, ο πόνος μεταδίδεται. Κλαίω, στεναχωριέμαι και νιώθω αμήχανα όταν συναντώ τους γονείς τους. Εμείς εδώ δενόμαστε. Αναπτύσσουμε ανθρώπινες σχέσεις και πολύ ισχυρούς δεσμούς. Σαν κανονικές οικογένειες», λέει ο κ. Σαρμάς.

«Αλλά υπάρχουν και τα ευχάριστα», συμπληρώνει η κα Παπασπυρίδου. «Όταν μαθητές παίρνουν εξιτήριο και έρχονται μετά από χρόνια να μας δουν. Δεν είναι πια ταλαιπωρημένοι, έχουν μαλλιά, δεν είναι κάτωχροι, ούτε αδυνατισμένοι. Με τα παιδιά του διπλανού θαλάμου, συνήθως καταλήγουν κολλητοί και άλλοι κουμπαριάζουν».

Στα πέντε κτίρια της «Ελπίδας», έκτασης 15.000 στρεμμάτων και 138 κλινών, δάσκαλοι, γιατροί, ψυχολόγοι, ψυχίατροι, νοσηλευτές, κοινωνικοί λειτουργοί, και παιγνιοθεραπευτές βρίσκονται επί 24ωρου βάσεως, στο πλευρό των «μικρών μαχητών», σε μία προσπάθεια να δημιουργηθούν συνθήκες φυσιολογικότητας. «Σε μία μαθήτρια μας, το σχολείο της στο Ψυχικό διοργάνωσε πάρτυ – έκπληξη για τα γενέθλιά της και το είδαμε σε ζωντανή μετάδοση μέσω Skype. Έλαμπε το πρόσωπό της», συμπληρώνει η διευθύντρια δημοτικού.

Από την εισαγωγή στην ίαση με σύμμαχο την τεχνολογία

Ποιες είναι όμως οι πιο συχνές μορφές καρκίνου και περιστατικά εισαγωγής; «Οι όγκοι (εγκεφάλου, σαρκώματα) και οι λευχαιμίες. Το 85% αυτών είναι εντελώς ιάσιμα. Και αυτό είναι θετικό. Κάθε χρόνο εισάγονται περίπου 250-300 πρωτοδιάγνωστα περιστατικά. Ο μέσος χρόνος παραμονής μέχρι να ολοκληρωθεί το πρώτο στάδιο θεραπείας, είναι οι 2.5-3 μήνες. Εδώ δεν πληρώνει κανείς. Δεχόμαστε και παιδιά ανασφάλιστα, παιδιά μεταναστών ή προσφυγόπουλα», μάς ενημερώνει ο διοικητής κ. Παπασάββας και συμπληρώνει: «Στο νοσοκομείο μας εισάγονται αρκετά παιδιά από αγροτικές περιοχές της επαρχίας, γεγονός που δημιουργεί υποψίες για την αλόγιστη χρήση φυτοφαρμάκων».

Να σημειωθεί ότι στο πρότυπο ογκολογικό νοσοκομείο «Ελπίδα» και το τμήμα Πυρηνικής Ιατρικής, αναμένεται να λειτουργήσει τον επόμενο μήνα Pet CT και Γ’ Κάμερα – από τα ακριβότερα διαγνωστικά μηχανήματα υψηλής ευκρίνειας για την πρόοδο της θεραπείας των παιδιών, ενώ η μοναδική στην Ελλάδα, Τράπεζα Εθελοντών Δοτών του Μυελού των Οστών έφτασε αισίως τους 21.000 δωρητές. «Στόχος μας είναι να αυξηθούν», σχολιάζει ο κ. Παπασάββας. «Σε όλα αυτά, να προσθέσουμε τον ανοιχτό δίαυλο επικοινωνίας που διατηρούμε με τα καλύτερα Ιδρύματα και Πανεπιστήμια σε Αμερική, Καναδά και Ευρώπη για θέματα εκπαίδευσης των γιατρών μας, ενημέρωσης σε νέες τεχνολογίες, αλλά και σε περιπτώσεις δύσκολων περιστατικών», προσθέτει και καταλήγει:

«Είμαστε εδώ. Και θα συνεχίσουμε, προκειμένου να νικήσουμε τον καρκίνο. Δεν κερδίζουμε όλες τις μάχες. Αλλά στόχος μας είναι να κερδίζουμε όσο το δυνατόν περισσότερες!».

Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου – Watkinson

Πηγή: https://www.news247.gr

Ο Μηνάς έδωσε ελπίδα σε 6χρονο παιδί που δίνει μάχη με σπάνια μόρφη λευχαιμίας

 Είναι μια από αυτές τις εικόνες σε νοσοκομεία που σου φέρνει χαμόγελο στα χείλη και μια αίσθηση αισιοδοξίας... Είναι δύο φωτογραφίες και μερικές λέξεις που φέρνουν ρίγη συγκίνησης.

Ο Μηνάς έδωσε ελπίδα σε 6χρονο παιδί που δίνει μάχη με σπάνια πάθηση λευχαιμίας.

“Σήμερα είχα την Ευλογία να δώσω μυελό τον οστών και να δώσω την ελπίδα σε ένα μωράκι 6 χρόνων που πάσχει από μία σπάνια πάθηση λευχαιμίας.

Θέλω να χρησιμοποιήσω την δύναμη των social media και να παροτρύνω τους διαδικτυακούς μου φίλους όπως δώσουν δείγμα και γίνουν δότες μυελού τον οστών γιατί πραγματικά μιλάμε για μεγάλη ΕΥΛΟΓΊΑ. 

Επίσης μία προσευχή για το μικρό παιδάκι όπως όλα να πάνε καλά”

 

 

Πηγή: Katerina StamatelatouΕθελοντές Δότες Μυελου των Οστών Σητείας, diaforetiko.gr

O μικρός Γιώργος βγήκε νικητής έπειτα από τρία χρόνια μάχης με τον καρκίνο

 

Ο μικρός Γιώργος έδωσε μια δύσκολη και μακροχρόνια μάχη με τον καρκίνο και σήμερα αποχαιρετά την Παιδογκολογική Μονάδα, νικητής. Η μάχη του ξεκίνησε το 2018 και όλο αυτό το διάστημα δεν το έβαλε λεπτό κάτω. Πόνεσε, δάκρυσε, πάλεψε, αλλά στο τέλος νίκησε όπως λέει και ο ίδιος.

Την ημέρα του εξιτηρίου του ο ίδιος θέλησε να φορέσει μία φανέλα με ένα δυνατό μήνυμα. Συγκεκριμένα έγραφε:

«Δεν παραιτήθηκα, άντεξα!

Δάκρυσα!

Πόνεσα!

Αλλά σε νίκησα άτιμε καρκίνε.

Μια νέα αρχή, μια νέα ζωή.

2018-20121».

Ο Παγκύπριος Σύνδεσμος Γονέων και Φίλων Παιδογκολογικής Μονάδας αφιέρωσε ένα πολύ συγκινητικό μήνυμα για το παιδί που βγήκε νικητής στη μάχη με τον καρκίνο, αλλά και την οικογένειά του που στάθηκε βράχος κοντά του.

« Μπράβο σου, Γιώργο!!! Πόνεσες, δάκρυσες αλλά δεν παραιτήθηκες και ΑΝΤΕΞΕΣ και ΝΙΚΗΣΕΣ!!! Είσαι ένας μαχητής που μας γεμίζεις δύναμη και κουράγιο! Ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ στην οικογένεια του Γιώργου αλλά και στο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό της Παιδοογκολογοκής Μονάδας για την φροντίδα και την αγάπη τους!» έγραψε ο σύνδεσμος σε ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Πηγή: https://www.themamagers.gr/