Παιδικός καρκίνος: Πώς αισθάνεται ένα παιδί - Πώς πρέπει να το αντιμετωπίζουν οι γονείς

Μέσα στο μυαλό ενός παιδιού που βρίσκεται αντιμέτωπο με τον παιδικό καρκίνο - Πώς πρέπει να το διαχειρίζονται οι γονείς

80% των παιδιών αυτών βγαίνουν νικητές από την μάχη με τον καρκίνο. Τι πρέπει να κάνει κανείς για «να κλείσει την πόρτα» στον καρκίνο; Πώς αισθάνεται ένα παιδί που βρίσκεται αντιμέτωπο με τον παιδικό καρκίνο; Πώς πρέπει να το αντιμετωπίζουν οι γονείς και οι συμμαθητές του; Απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά δόθηκαν στη διάρκεια διαδικτυακής εκδήλωσης, με θέμα τον παιδικό καρκίνο, που διοργάνωσε ο δήμος Κιλκίς, σε συνεργασία με τον Σύλλογο Καρκινοπαθών «Άγιος Ευγένιος ο Τραπεζούντιος», με κύριες ομιλήτριες την ψυχολόγο του δήμου Κιλκίς Έλλη Φρεγγίδου και την ογκολόγο του Νοσοκομείου της πόλης Ολγα Ζαραλή.

Όπως επισήμανε ο κ. Ζαραλής, μπορούμε «να κλείσουμε την πόρτα» στον καρκίνο με την πρόληψη, η οποία «ξεκινάει από το πιάτο» μας, με έναν υγιεινό τρόπο διατροφής χωρίς λιπαρά, φαστ φουντ και αλκοόλ. Υπογράμμισε τη σημασία της διατήρησης φυσιολογικού σωματικού βάρους και της άσκησης, της διακοπής του καπνίσματος και της αποφυγής της αλόγιστης έκθεσης στον ήλιο. Επισήμανε ακόμη τη σημασία του εμβολιασμού κατά του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας και κατά της ηπατίτιδας Β’. Παράλληλα υπογράμμισε τη σημασία των προληπτικών εξετάσεων και τόνισε ότι σε περίπτωση οικογενειακού ιστορικού καρκίνου, αυτές πρέπει να αρχίζουν από μικρή ηλικία ώστε να μπορεί να γίνει έγκαιρη διάγνωση. Επισήμανε ακόμη ότι η καλή ψυχολογική κατάσταση παίζει σημαντικό ρόλο στην αντιμετώπιση του καρκίνου.

Στο μυαλό του παιδιού

Το παιδί που έρχεται αντιμέτωπο με τον καρκίνο αναρωτιέται γιατί νοσεί, αισθάνεται φόβο, αγωνία για την επόμενη ημέρα, για το αν θα πεθάνει, αισθάνεται θυμό, ντροπή για τα μαλλιά του που έχουν πέσει, αισθάνεται άσχημα όταν το ρωτούν πράγματα που δεν μπορεί ή δεν θέλει να απαντήσει, σημείωσε, από την πλευρά της, η κ. Φρεγγίδου.

Τα παιδιά μπορεί να νομίζουν ότι ο καρκίνος είναι τιμωρία για κάποιο λάθος που έκαναν και να νιώθουν ενοχές όμως η πραγματικότητα είναι διαφορετική, σημείωσε η κ. Φρεγγίδου, τονίζοντας ότι οι ενήλικες έχουν μεγάλη ευθύνη να μιλήσουν στα παιδιά γι’ αυτό το θέμα. Ανέφερε ακόμη ότι οι γονείς μπορούν εξηγήσουν στα καρκινοπαθή παιδιά τους ότι δεν είναι τα μοναδικά διαφορετικά παιδιά στο σχολείο τους και να τους μιλήσουν για τις θεραπείες, τα φάρμακα και τις εγχειρήσεις που θα τα βοηθήσουν να θεραπευτούν. Τόνισε ακόμη ότι τα παιδιά με καρκίνο που νοσηλεύονται σε εξειδικευμένα νοσοκομεία μπορεί να περνούν δύσκολα, αλλά στο νοσοκομείο αναπτύσσουν δυνατές φιλίες με άλλα παιδιά που νοσούν. Επίσης ανέφερε ότι η Πολιτεία έχει προνοήσει να μην χάνουν τα μαθήματά τους καθώς υπάρχει η δυνατότητα της διδασκαλίας στο νοσοκομείο ή κατ’ οίκον, σημειώνοντας παράλληλα ότι αυτή η διαδικασία δεν είναι πάντα εύκολη και γι’ αυτό απηύθυνε έκκληση για απλοποίησή της.

Πώς το διαχειριζόμαστε;

Απαντώντας στο ερώτημα «πώς πρέπει να αντιμετωπίζουμε τα παιδιά με καρκίνο και πώς μπορούμε να τα διαχειριστούμε;», επισήμανε ότι τα παιδιά αυτά πρέπει να αντιμετωπίζονται με σεβασμό και όχι με οίκτο, με διακριτικότητα αλλά και με ενσυναίσθηση. Προέτρεψε τους γονείς να αφιερώσουν στα παιδιά αυτά περισσότερο ποιοτικό χρόνο, να μιλούν μαζί τους για την πάθησή τους, όταν αυτά ρωτούν, και να μην διστάζουν να πουν «δεν ξέρω», ότι δεν γνωρίζουν την απάντηση στο ερώτημα που θέτει το παιδί.

Η κ. Φρεγγίδου τόνισε ότι οι γονείς πρέπει να εξηγήσουν στα παιδιά τους ότι ο καρκίνος δεν είναι μεταδοτικός και ότι δεν πρέπει να αποφεύγουν τους φίλους του που νοσούν, αλλά αντιθέτως να τα ενθαρρύνουν να έχουν επικοινωνία και αλληλεπίδραση με τους φίλους τους που πάσχουν από καρκίνο.

Συνέστησε δε στους μαθητές να πλησιάζουν τους φίλους τους που πάσχουν από καρκίνο, όσο αυτοί τους επιτρέπουν, και να τους καλούν σε δραστηριότητες, χωρίς όμως να επιμένουν γιατί μπορεί να μην το επιτρέπει η υγεία τους. Επίσης ανέφερε ότι οι μαθητές μπορούν να βοηθήσουν μέσα από τον εθελοντισμό, αλλά και προτρέποντας τους γονείς τους να γίνουν αιμοδότες, δωρητές μυελού και οργάνων.

 

Πηγή: ΑΜΠΕ  https://www.in.gr/

Δωρεά αιμοπεταλίων: Όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε!

 

Εκτός από τη δωρεά ολικού αίματος, υπάρχει και η δωρεά αιμοπεταλίων και η δωρεά πλάσματος. Στο άρθρο αυτό θα απαντήσουμε σε συνήθεις ερωτήσεις σχετικά με τη δωρεά αιμοπεταλίων.

Δωρεά αιμοπεταλίων μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο σε συγκεκριμένα νοσοκομεία και υγειονομικά κέντρα και καλό είναι να έχετε κλείσει ραντεβού. Έχετε υπόψη σας ότι δεν συλλέγονται σε κινητές μονάδες αιμοδοσίας.

Κατά τη δωρεά αιμοπεταλίων το αίμα σας περνά από ένα μηχάνημα το οποίο διαχωρίζει και εξαγάγει μόνο τα αιμοπετάλιά σας και στη συνέχεια επιστρέφει το υπόλοιπο αίμα σας πίσω σε εσάς.

Για τη διαδικασία δωρεάς αιμοπεταλίων χρειάζονται 1 ώρα και 10 λεπτά.

Και οι δύο βραχίονες χρησιμοποιούνται κατά τη διάρκεια δωρεάς αιμοπεταλίων. Αυτό συμβαίνει επειδή το αίμα λαμβάνεται από το ένα χέρι, το αίμα περνά από το ειδικό μηχάνημα και τα υπόλοι, το οποίο διαχωρίζει και εξάγει τα αιμοπετάλια και τα υπόλοιπα συστατικά του αίματος επιστρέφονται σε εσάς μέσω του άλλου βραχίονα.

Σε μία δωρεά αιμοπεταλίων δίνετε αυτό που κανονικά θα συλλεγόταν από έως και πέντε δωρεές ολικού αίματος. Στην πραγματικότητα, ορισμένες δωρεές αιμοπεταλίων αποδίδουν αρκετά αιμοπετάλια για δύο ή τρεις ασθενείς.

Υπό φυσιολογικές συνθήκες μπορείτε να δωρίζετε έως και 24 φορές το χρόνο αιμοπετάλια, εν συγκρίσει με το μέγιστο των 6 φορών/έτος για μια πλήρη αιμοδοσία.

Ακολουθεί μια γρήγορη περιγραφή του τι συμβαίνει κατά τη διάρκεια μιας δωρεάς αιμοπεταλίων:

Μια σχετικά μικρή ποσότητα αίματος λαμβάνεται από το χέρι σας και πηγαίνει σε μια μηχανή που ονομάζεται διαχωριστής κυττάρων αίματος.

Εκεί το αίμα περιστρέφεται γρήγορα, γεγονός που αναγκάζει τα αιμοπετάλια να διαχωριστούν από τα άλλα συστατικά του αίματος.

Αυτά τα κύτταρα στη συνέχεια πηγαίνουν σε έναν αποστειρωμένο ειδικό ασκό μιας χρήσης.

Εν τω μεταξύ, το υπόλοιπο αίμα σας – το πλάσμα, τα ερυθρά αιμοσφαίρια και τα λευκά αιμοσφαίρια – επιστρέφεται σε εσάς.

Αυτός ο κύκλος επαναλαμβάνεται αρκετές φορές. Μία μόνο δωρεά αιμοπεταλίων αποτελεί συχνά αρκετές μεταγγιζόμενες μονάδες αιμοπεταλίων.

Τι είναι τα αιμοπετάλια;

Τα αιμοπετάλια είναι μικροί απύρηνοι δίσκοι. Αποτελούν έμμορφα συστατικά του αίματος. Βασική τους αποστολή στον οργανισμό μας είναι η εξασφάλιση της αιμόστασης, της πήξης δηλαδή του αίματος σε περίπτωση αιμορραγίας και τραυματισμών. Τα αιμοπετάλια προέρχονται από τμήματα του πρωτοπλάσματος των μητρικών τους κυττάρων στο μυελό των οστών, των μεγακαρυωκυττάρων.

Εάν δωρίσω αιμοπετάλια, πού πηγαίνουν και ποιον βοηθούν;

Μετά τη δωρεά, τα αιμοπετάλιά σας ελέγχονται αμέσως και προετοιμάζονται για παράδοση σε νοσοκομείο. Κατά μέσο όρο, τα αιμοπετάλια μεταγγίζονται εντός 3 ημερών από τη δωρεά.

Περίπου 2 εκατομμύρια μονάδες αιμοπεταλίων μεταγγίζονται κάθε χρόνο στις ΗΠΑ.

Κάθε 15 δευτερόλεπτα κάποιος στις ΗΠΑ χρειάζεται αιμοπετάλια.

Ας δούμε όμως ποιες κατηγορίες ασθενών βοηθάτε με αυτόν τον τρόπο:

Τα αιμοπετάλια δίνουν στους ασθενείς με καρκίνο τη δύναμη που χρειάζονται για να συνεχίσουν να αγωνίζονται. Ενώ οι ασθενείς με καρκίνο υποβάλλονται σε θεραπεία, μια σημαντική παρενέργεια είναι ο χαμηλός αριθμός αιμοπεταλίων.  Χωρίς μετάγγιση αιμοπεταλίων, οι ασθενείς με καρκίνο αντιμετωπίζουν απειλητική για τη ζωή αιμορραγία επειδή τα αιμοπετάλια βοηθούν στην πήξη του αίματος.

Τα αιμοπετάλια βοηθούν επίσης τους ασθενείς να επιβιώσουν από μεγάλες χειρουργικές επεμβάσεις ή σοβαρούς τραυματισμούς. Μετά από μείζονα χειρουργική επέμβαση ή σοβαρό τραυματισμό, οι ασθενείς μπορεί να χρειαστούν αιμοπετάλια για να αντικαταστήσουν αυτά που χάνονται κατά τη διάρκεια της αιμορραγίας. Τα αιμοπετάλια τους κρατούν ζωντανούς, χωρίς επιπλοκές, ενώ αναρρώνουν.

Τα αιμοπετάλια δίνουν δύναμη σε ασθενείς με διαταραχές του αίματος και σε εκείνους με μεταμόσχευση. Οι μεταγγίσεις αιμοπεταλίων βοηθούν σε μεγάλο βαθμό αυτούς τους ασθενείς να συνεχίσουν και να ζήσουν πιο δραστήριες, υγιείς ζωές.

Επειδή τα αιμοπετάλια πρέπει να χρησιμοποιούνται εντός πέντε ημερών, χρειάζονται νέοι δότες κάθε μέρα. Γι’ αυτό είναι πολύτιμη η δωρεά μας!

Πόσο χρόνο παίρνει η δωρεά αιμοπεταλίων;

Από την αρχή μέχρι το τέλος, χρειάζονται περίπου δύο  ώρες για τη δωρεά αιμοπεταλίων. Θα χρειαστούν περίπου 30 λεπτά για να συμπληρώσετε το ερωτηματολόγιο ιστορικού υγείας και για να ρυθμιστεί προσωπικά το μηχάνημα για εσάς. Από εκεί μπορείτε να περιμένετε να κάνετε δωρεά για περίπου  1, 5 ώρας (παίζει ρόλο η μάζα σώματος και το μηχάνημα φυσικά, πχ κάποιοι ολοκληρώνουν σε δωρεά σε 1 ώρα) και στη συνέχεια να απολαύσετε ένα σνακ στο αναψυκτήριο.

Αυτό συμβαίνει επειδή χρειάζεται χρόνος για να διαχωριστούν και να συλλεχθούν τα αιμοπετάλια από τα άλλα συστατικά του αίματος. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, όπως προαναφέρθηκε, τα αιμοπετάλια απομακρύνονται από το αίμα σας και τα υπόλοιπα συστατικά του επιστρέφονται σε εσάς. Κατά τη διάρκεια της δωρεάς σας μπορείτε να χαλαρώσετε, να παρακολουθήσετε μια ταινία, να ακούσετε μουσική… Σε λίγες ώρες θα έχετε δωρίσει αρκετά αιμοπετάλια για να βοηθήσετε έως και τρεις ασθενείς.

Πολλοί δότες λένε ότι η δωρεά αιμοπεταλίων είναι ο «χρόνος μου» για να χαλαρώσουν από το καθημερινό άγχος της ζωής, βοηθώντας παράλληλα να σωθούν ζωές.

Ποια είναι τα οφέλη από τη δωρεά αιμοπεταλίων;

Θυμηθείτε ότι βοηθάτε ασθενείς με καρκίνο να έχουν μια καλή μέρα… όταν κάθε μέρα τους μετράει.

Μια δωρεά αιμοπεταλίων μπορεί να παρέχει μια πλήρη δόση αιμοπεταλίων για έναν ασθενή, μερικές φορές μέχρι τρεις ασθενείς. Πολλοί γιατροί και νοσοκομεία το προτιμούν για ασθενείς που χρειάζονται μετάγγιση αιμοπεταλίων.

Μια μικρότερη βελόνα χρησιμοποιείται για μια δωρεά αιμοπεταλίων σε σύγκριση με μια παραδοσιακή δωρεά ολικού αίματος, έτσι ώστε ορισμένοι δότες να το βρίσκουν πιο άνετο.

Επειδή παίρνετε υγρά και ερυθρά αιμοσφαίρια πίσω μετά τη δωρεά αιμοπεταλίων, ορισμένοι δότες λένε ότι αισθάνονται λιγότερο υποτονικοί μετά.

Πόσο ασφαλής είναι η δωρεά αιμοπεταλίων;

Η δωρεά αιμοπεταλίων είναι μια ασφαλής διαδικασία.

Οι δωρεές αιμοπεταλίων πραγματοποιούνται σε ένα εξαιρετικά ελεγχόμενο περιβάλλον από επαγγελματικά εκπαιδευμένο προσωπικό.

Κάθε δωρεά συλλέγεται μέσω μιας νέας, αποστειρωμένης βελόνας που χρησιμοποιείται μία φορά και στη συνέχεια απορρίπτεται.

Αν και οι περισσότεροι άνθρωποι αισθάνονται καλά μετά τη δωρεά αιμοπεταλίων, ένας μικρός αριθμός ανθρώπων μπορεί να αισθάνεται ζάλη, να έχει στομαχικές διαταραχές ή να εμφανίσει μώλωπες ή πόνο στο σημείο εισαγωγής της βελόνας.

Μερικοί δότες βιώνουν ρίγη καθώς το αίμα επιστρέφει σε αυτούς. Υπάρχουν διαθέσιμες κουβέρτες για να σας βοηθήσουν να ζεσταθείτε. Επιπλέον, ορισμένοι δότες μπορεί να αισθανθούν μια μικρή αίσθηση μυρμηγκιάσματος. Αυτή είναι μια ήπια αντίδραση στο αντιπηκτικό που χρησιμοποιείται όταν το αίμα επιστρέφει στο σώμα σας και μπορεί να ανακουφιστεί γρήγορα με ασβέστιο. Εάν εμφανιστεί αυτή η αίσθηση, το προσωπικό θα σας δώσει ένα συμπλήρωμα ασβεστίου.

Πόσο συχνά μπορώ να δωρίζω αιμοπετάλια;

Τα αιμοπετάλια μπορούν να δωρίζονται κάθε επτά ημέρες, έως και 24 φορές το χρόνο. Φανταστείτε αν κάθε δότης αιμοπεταλίων έδινε τουλάχιστον 10 φορές το χρόνο και τον αντίκτυπο που θα είχε!

Πώς μπορώ να προετοιμαστώ για τη δωρεά αιμοπεταλίων μου;

Μην παίρνετε προϊόντα ασπιρίνης για τουλάχιστον 2 πλήρεις ημερολογιακές ημέρες πριν από το ραντεβού σας για τη δωρεά αιμοπεταλίων.

Υπολογίστε ότι μπορεί να χρειαστούν 3 ώρες για να ολοκληρώσετε τη διαδικασία δωρεάς αιμοπεταλίων και προγραμματίστε τη μέρα σας χωρίς άγχος.

Ξεκουραστείτε καλά πριν από τη δωρεά σας.

Θα πρέπει να καταναλώνετε πολλά τρόφιμα και ποτά πλούσια σε ασβέστιο για λίγες ημέρες πριν από τη δωρεά σας.

Μπορείτε να δωρίσετε αιμοπετάλια κάθε επτά ημέρες, έως και 24 φορές το χρόνο.

Ποιος δικαιούται να δωρίσει αιμοπετάλια;

Στην ηλικία των 18 ετών, άτομα με γενικά καλή υγεία που πληρούν τις απαιτήσεις βάρους και ύψους μπορεί να γίνουν επιλέξιμα για δωρεά αιμοπεταλίων.

Κατά τη δωρεά, να έχετε μαζί σας την κάρτα αιμοδότη του Ερυθρού Σταυρού ή άλλη μορφή ταυτότητας.

Οι απαιτήσεις επιλεξιμότητας για δωρεά αιμοπεταλίων είναι οι ίδιες με μια δωρεά ολικού αίματος. Εφόσον πληροίτε τις ελάχιστες απαιτήσεις για τη δωρεά ολικού αίματος, ενδέχεται να είστε σε θέση να δωρίσετε αιμοπετάλια.

Πρόσφατα, ανακαλύφθηκε ότι οι γυναίκες που έχουν κυοφορήσει είναι πιο πιθανό να φέρουν αντισώματα που πιστεύεται ότι μερικές φορές προκαλούν επιπλοκές μετά τη μετάγγιση για λήπτες αίματος και αιμοπεταλίων.  Μέχρι αυτές οι επιπλοκές να γίνουν καλύτερα κατανοητές, ο Ερυθρός Σταυρός θα ρωτήσει τις νέες γυναίκες δότριες αιμοπεταλίων για το ιστορικό εγκυμοσύνης τους και θα εξετάσει εκείνες που έχουν μείνει έγκυες για αυτά τα αντισώματα. Ένα θετικό αποτέλεσμα δεν έχει καμία επίδραση στην υγεία του δότη, ωστόσο οι δότες που είναι θετικοί για αντισώματα καλό θα είναι να μην δωρίσουν αιμοπετάλια.

Ποιες ομάδες αίματος πρέπει να δωρίζουν αιμοπετάλια;

Όλες οι ομάδες αίματος, εκτός από τις ομάδες αίματος Ο ρέζους αρνητικό και Β ρέζους αρνητικό, ενθαρρύνονται να δοκιμάσουν τη δωρεά αιμοπεταλίων. Οι ομάδες αίματος Ο ρέζους αρνητικό και Β ρέζους αρνητικό μπορούν να έχουν τον μεγαλύτερο αντίκτυπο για τους ασθενείς που έχουν ανάγκη, συνεχίζοντας να δίνουν πλήρες αίμα ή δωρεά Power Red.

Εάν είστε τύπου ΑΒ, μπορείτε να κάνετε το μεγαλύτερο αντίκτυπο δωρίζοντας πλάσμα. Είναι παρόμοιο με τη δωρεά αιμοπεταλίων και προσφέρεται σε επιλεγμένα κέντρα δωρεάς.

Δρ. Παναγιώτα Χάδλα 

Βιολόγος, BSc, MSc, PhD

 

 Πηγή: https://wikihealth.gr/

Νέος τύπος ευγενούς χημειοθεραπείας χορηγείται σε παιδιά με καρκίνο - Η περίπτωση του 11χρονου Άρθουρ

 Σύμφωνα με τους επιστήμονες, μειώνονται δραστικά οι παρενέργειες της συμβατικής χημειοθεραπείας, η οποία μαζί με τα καρκινικά κύτταρα βλάπτει και τα υγιή

Νέο τύπο φαρμακευτικής θεραπείας, λιγότερο τοξικό από τη χημειοθεραπεία, λαμβάνουν ορισμένα παιδιά με καρκίνο στη Βρετανία.

Ο 11χρονος  Άρθουρ είναι ένας από τους πρώτους ασθενείς που το δοκιμάζουν, στο Νοσοκομείο Great Ormond Street του Λονδίνου, για τον καρκίνο αίματoς από τον οποίο νοσεί.

Η οικογένειά του αποκαλεί τη νέα θεραπεία «λίγη λιακάδα», καθώς έχει αποτέλεσμα, ενώ ταυτόχρονα δεν έχει τις γνωστές παρενέργειες που η συμβατική χημειοθεραπεία προκαλεί στους ασθενείς. Επίσης, πρόκειται για μία θεραπεία κατά του καρκίνου που δεν χρειάζεται νοσηλεία, κάτι που επιτρέπει στο παιδί να ακολουθεί την καθημερινότητά τους, χωρίς να αποχωρίζεται την οικογένειά του.

Για την ακρίβεια, ο Άρθουρ μπορεί να ακολουθεί τη θεραπεία του ακόμα και εν κινήσει, κουβαλώντας την μαζί του στο σακίδιό του.

Σε τι στάδιο βρίσκεται η έγκριση του blina, του συγκεκριμένου φαρμάκου κατά του καρκίνου

Για τον Άρθουρ, η blinatumomab ή blina (όπως ονομάζεται αυτή η εναλλακτική μορφή θεραπείας) ήταν η μόνη πραγματική επιλογή του, αφού η χημειοθεραπεία δεν κατάφερε τα επιθυμητά αποτελέσματα, ενώ είχε εξασθενήσει σημαντικά τον οργανισμό του.

Το Blina έχει ήδη λάβει άδεια για τη θεραπεία ενηλίκων με καρκίνο - και οι ειδικοί ελπίζουν ότι σύντομα θα αποδείξουν την ασφάλεια και την καταλληλότητά της για παιδιά.

Για την ώρα, περίπου 20 κέντρα σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο το χρησιμοποιούν σε παιδιά με οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία Β-κυττάρων (B-ALL).

Το φάρμακο είναι μια ανοσοθεραπεία που αναζητά τα καρκινικά κύτταρα ώστε το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού να τα αναγνωρίσει και να τα καταστρέψει.

Και αυτό το κυνήγι θανάτου είναι στοχευμένο με ακρίβεια - τα υγιή κύτταρα δεν θίγονται, σε αντίθεση με τη χημειοθεραπεία. Το Blina έρχεται σε ένα σακουλάκι με υγρό που χορηγείται μέσω ενός λεπτού πλαστικού σωλήνα που παραμένει σε μια φλέβα στο χέρι του ασθενούς για πολλούς μήνες.

Μια αντλία που λειτουργεί με μπαταρία ελέγχει πόσο γρήγορα το φάρμακο εισέρχεται στην κυκλοφορία του αίματος - ένα σακουλάκι μπορεί να διαρκέσει ημέρες.

Ο καρκίνος ως μία διαρκής πρόκληση, πόσω μάλλον όταν ο ασθενής είναι παιδί 

Όλο το σετ μπορεί να μεταφερθεί σε ένα σακίδιο πλάτης μικρότερο από ένα βιβλίο Α4, καθιστώντας το πλήρως φορητό και εύκολο στη χρήση, ακόμα και από ένα παιδί. Για τον Άρθουρ, αυτό σήμαινε ότι μπορούσε να κάνει άλλα πράγματα - όπως να παίζει στις κούνιες του τοπικού του πάρκου - ενώ γινόταν η θεραπεία. Και σε αντίθεση με την εντατική χημειοθεραπεία του, η οποία είχε σταματήσει να λειτουργεί ούτως ή άλλως, αυτή η εναλλακτική δεν άφηνε το παιδί πίσω αδύναμο, παραμορφωμένο και με τον οργανισμό του πλήρως εξασθενημένο.

Όπως και σε άλλους ασθενείς που έλαβαν blina, ο Άρθουρ έλαβε επίσης και φαρμακευτική αγωγή για να μειώσει την πιθανότητα σοβαρών αντιδράσεων ή παρενεργειών πριν ξεκινήσει η έγχυσή του. Στην αρχή, είχε κάποιες εξάρσεις πυρετού και χρειάστηκε να παραμείνει στο νοσοκομείο για εξετάσεις. Ωστόσο, στη συνέχεια, ο οργανισμός πρακτικά συνήθισε το φάρμακο και ο 11χρονος μπόρεσε να επιστρέψει σπίτι του. Ο Άρθουρ συνέχιζε να ζει με το σακίδιο και παρά το γεγονός ότι η αντλία κάνει έναν μικρό θόρυβο, μπορούσε για πρώτη φορά μετά από καιρό να κοιμηθεί κανονικά.

«Ήταν εντελώς εκτός του ελέγχου του - ζούσαμε σε μια συνεχή πρόκληση καθώς το σώμα του ζούσε μία συνεχή πρόκληση από τις παρενέργειες των φαρμάκων. Από τη μία τον θεραπεύαμε και από την άλλη τον υποβάλλαμε σε μία διαδικασία που τον έκανε να αισθάνεται απαίσια. Όλο αυτό είναι κάτι πολύ δύσκολο να το επεξεργαστείς».

Για την ακρίνεια, ο  Άρθουρ έπρεπε να επιστρέφει στο νοσοκομείο κάθε τέσσερις ημέρες, ώστε οι γιατροί να συμπληρώνουν το κιτ blina, αλλά τον υπόλοιπο χρόνο μπορούσε να διαχειριστεί τη θεραπεία στο σπίτι. «Του άρεσε το γεγονός ότι μπορούσε να το κρατήσει και να είναι υπεύθυνος - το υποστήριξε όλο αυτό», δήλωσε η Sandrine.

Η ζωή του Άρθουρ μετά τον καρκίνο

Στα τέλη Απριλίου του 2023, ο Άρθουρ έκανε την τελική επέμβαση για να αφαιρέσει τον σωλήνα από το χέρι του.

«Ήταν ένα μεγάλο βήμα - ήταν ελεύθερος», δήλωσε η Sandrine.

Στην παρούσα φάση, οι γιατροί εξηγούν ότι το blina μπορεί να αντικαταστήσει ένα μεγάλο μέρος της χημειοθεραπείας -  ίσως μέχρι και το 80% αυτής. Περίπου 450 παιδιά το χρόνο στο Ηνωμένο Βασίλειο διαγιγνώσκονται με τον τύπο καρκίνου του Άρθουρ.

Ο επικεφαλής ερευνητής και σύμβουλος παιδιατρικής αιματολογίας καθηγητής Ajay Vora δήλωσε: «Οι χημειοθεραπείες είναι δηλητήρια που σκοτώνουν τα λευχαιμικά κύτταρα, αλλά σκοτώνουν και βλάπτουν και τα φυσιολογικά κύτταρα - και αυτό είναι που προκαλεί τις παρενέργειές τους».

«Το Blinatumomab είναι μια πιο ήπια, πιο ευγενής θεραπεία για τον καρκίνο»

Ένα άλλο στοχευμένο φάρμακο ανοσοθεραπείας, η θεραπεία με χιμαιρικό αντιγονικό υποδοχέα Τ-κυττάρων (CAR-T), έχει επίσης γίνει πρόσφατα διαθέσιμη.

Αλλά είναι πιο ακριβό από το blina και τα ίδια τα κύτταρα του ασθενούς πρέπει να ληφθούν και στη συνέχεια να τροποποιηθούν στο εργαστήριο προτού δοθούν πίσω ως φάρμακο, πράγμα που απαιτεί χρόνο.

Ο Άρθουρ είναι πλέον υγιής χάρη στη συνολική θεραπεία που έλαβε

«Την Πρωτοχρονιά μάθαμε ότι το blina είχε δουλέψει και δεν υπήρχε υπολειπόμενος καρκίνος - και έτσι αυτό ήταν απλά καταπληκτικό και έτσι είχαμε διπλούς εορτασμούς», κατέληξε η μητέρα του 11χρονου.

 

Πηγή: BBC.com   https://www.lifo.gr/