«Δεν περίμενα ποτέ να έχω καρκίνο του εντέρου στα 24 μου. Ποια ήταν τα συμπτώματα που είχα επί 6 χρόνια»

 

Η Shelby Preston ήταν μόλις 24 ετών όταν διαγνώστηκε με καρκίνο του εντέρου, ενώ για καιρό οι γιατροί της έλεγαν ότι είχε σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου ή έλλειψη σιδήρου. Ευτυχώς, ο καρκίνος της Shelby εντοπίστηκε στα αρχικά στάδια, κυρίως λόγω της επιμονής της να αναζητήσει βοήθεια για τα συμπτώματά της.

Από την ηλικία των 18 ετών περίπου, η Shelby άρχισε να αντιμετωπίζει επεισόδια διάρροιας, αιμορραγίας και κοιλιακού πόνου. Επίσης, παρά την υγιή όρεξή της, έχανε βάρος.

«Συνέβαινε κάθε λίγους μήνες και έβλεπα τον γιατρό μου αρκετές φορές και έκανα αρκετές φυσικές εξετάσεις και εξετάσεις αίματος. Στην αρχή, μου είπαν ότι τα επίπεδα σιδήρου μου ήταν πολύ χαμηλά και μετά ότι είχα σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου», περιγράφει η ίδια στην Express UK και συνεχίζει:

«Μέχρι το 2022, ωστόσο, το βάρος μου είχε πέσει στα 38 κιλά και στις διακοπές τον Μάιο του ίδιου έτους με τον φίλο μου τον Will άρχισα να αιμορραγώ πολύ. Ήξερα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά και έπρεπε να πιέσω ξανά για απαντήσεις».

Η Shelby παραπέμφθηκε τελικά σε έναν γαστρεντερολόγο, ο οποίος πραγματοποίησε μια εύκαμπτη σιγμοειδοσκόπηση, γνωστή και ως εμβέλεια εντέρου, όπου μια κάμερα εισάγεται από το ορθό για να κοιτάξει στο κάτω μέρος του παχέος εντέρου. «Ήταν η πρώτη φορά, παρά τα έξι χρόνια συμπτωμάτων, που κάποιος είχε κοιτάξει μέσα στο σώμα μου», λέει η Shelby.

«Ξαπλωμένη στο κρεβάτι, κοιτάζοντας την οθόνη, είδα μια επιθετική ανάπτυξη που αιμορραγούσε. Ένιωσα σωματικά άρρωστη από φόβο. Ο γιατρός εξήγησε ότι ήταν ένας πολύποδας του παχέος εντέρου, που συνήθως είναι καλοήθεις, αλλά είχε κάνει βιοψία», συνεχίζει.

Η διάγνωση για τον καρκίνο του εντέρου πρώτου σταδίου

Μια εβδομάδα αργότερα, η Shelby έλαβε την είδηση ​​ότι είχε καρκίνο του εντέρου πρώτου σταδίου. «Ήξερα, όταν μου είπαν να φέρω κάποιον μαζί μου στη συνάντηση, ότι δεν θα ήταν καλά νέα, αλλά ήταν και πάλι τεράστιο σοκ να ακούσω τη λέξη “καρκίνος”. Ποτέ δεν πιστεύεις ότι θα σου συμβεί, πόσο μάλλον όταν είσαι 20 χρονών», αναφέρει η ίδια.

Δυστυχώς, η εμπειρία της Shelby από τη διάγνωση καρκίνου του εντέρου σε τόσο νεαρή ηλικία δεν είναι μοναδική. Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε νωρίτερα φέτος προέβλεψε επίσης αύξηση των ποσοστών θνησιμότητας και σε νεότερους ασθενείς από την πάθηση.

«Ένιωσα τρομοκρατημένη αλλά και ανακουφισμένη που συνέχισα να αναζητώ μια εξήγηση για τα συμπτώματά μου, θα μπορούσαν να ήταν ακόμα χειρότερα νέα», λέει η Shelby και προσθέτει: «Μου είπαν ότι θα μπορούσα να κάνω μια διαδικασία που ονομάζεται TEM (Διαπρωκτική Ενδοσκοπική Μικροχειρουργική) η οποία γίνεται μέσω του πρωκτού, οπότε δεν θα έχω τομή ή ουλή. Θα αφαιρούσε τους καρκινικούς πολύποδες, αφήνοντας το ορθό μου ανέπαφο, χωρίς στομία».

«Ή, θα μπορούσα να κάνω πιο σοβαρή χειρουργική επέμβαση όπου ένα τμήμα του ορθού μου θα αφαιρούνταν οριστικά. Θα είχα προσωρινή στομία  αλλά υπήρχε περίπτωση να γίνει μόνιμη. Το όφελος ήταν ότι υπήρχε μικρότερος κίνδυνος επανεμφάνισης του καρκίνου. Η οικογένειά μου και ο Will ήταν υποστηρικτικοί, αλλά τελικά ήταν δική μου επιλογή. Επέλεξα το δεύτερο γιατί μου έδωσε τις καλύτερες πιθανότητες να ζήσω χωρίς καρκίνο», λέει η Shelby.

Η ζωή μετά τον καρκίνο του εντέρου

Η επτάωρη χειρουργική επέμβαση στο έντερο της Shelby ήταν επιτυχής και πέρασε τους επόμενους εννέα μήνες με προσωρινή στομία ενώ το σώμα της θεραπεύτηκε. «Ήμουν τρομοκρατημένη με την προοπτική της στομίας, αλλά γρήγορα συνειδητοποίησα ότι αν αυτό ήταν που χρειαζόταν για να απαλλαχθώ από τον καρκίνο, τότε έπρεπε απλώς να το αποδεχτώ και να μάθω να ζω με αυτή», λέει.

«Συνδέθηκα με άλλους νέους με στομία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και η αλληλεγγύη και οι συμβουλές τους ήταν πολύ χρήσιμες. Τον Αύγουστο του 2023 η πορεία μου αναστράφηκε και τώρα η λειτουργία του εντέρου μου είναι περίπου 80% εκατό φυσιολογική. Έχω ακόμα στιγμές που χρειάζομαι την τουαλέτα επειγόντως και κάνω μια ισορροπημένη διατροφή, προσπαθώντας να αποφύγω τα τρόφιμα στα οποία είναι ευαίσθητο το έντερό μου», προσθέτει η κοπέλα.

Η Shelby δεν χρειάστηκε περαιτέρω θεραπεία, αλλά κάνει τακτικές ακτινογραφίες, εμβέλεια και εξετάσεις αίματος. «Μέχρι στιγμής, είναι όλα καθαρά. Είναι δύσκολο να μην αισθάνεσαι άγχος, και ακόμη και μια στομαχική διαταραχή μπορεί να είναι ανησυχητική, ότι είναι κάτι πιο επικίνδυνο. Προσπαθώ να προχωρήσω μπροστά από αυτό που έχω περάσει και πιστεύω ότι ο καρκίνος είναι πίσω μου», αναφέρει.

Σχεδόν δύο χρόνια μετά τη διάγνωσή της, η Shelby θέλει να μοιραστεί τη σημασία του να μην αγνοείτε ποτέ τα συμπτώματα και να υποστηρίζετε τον εαυτό σας.

 «Οι άνθρωποι στην ηλικία μου πιστεύουν ότι ο καρκίνος δεν είναι κάτι που τους επηρεάζει, αλλά συμβαίνει όλο και περισσότερο. Αν ανησυχείτε, μην απορρίψετε τα συμπτώματα, αναζητήστε βοήθεια και μην τα παρατάτε μέχρι να είστε ικανοποιημένοι ότι ξέρετε ποιο είναι το πρόβλημα. Η επιμονή μου έσωσε τη ζωή», καταλήγει η νεαρή κοπέλα.

Πηγή: https://www.oloygeia.gr/

Πρώτες δοκιμές του εμβολίου mRNA για τον καρκίνο του πνεύμονα – Οι 7 χώρες που το κάνουν!

 

Κάθε χρόνο 1,8 εκατομμύρια ασθενείς πεθαίνουν από καρκίνο του πνεύμονα - Οι 7 χώρες που ξεκίνησε η πρώτη δοκιμή του εμβολίου.

Ξεκίνησαν οι δοκιμές του πρώτου στον κόσμο εμβολίου mRNA για τον καρκίνο του πνεύμονα, μία εξέλιξη που μπορεί να σώσει χιλιάδες ζωές.

Ο καρκίνος του πνεύμονα είναι ο Νο1 καρκίνος παγκοσμίως, με περίπου 1,8 εκατομμύρια θανάτους κάθε χρόνο. Τα ποσοστά επιβίωσης σε όσους πάσχουν από προχωρημένες μορφές της νόσου, όπου οι όγκοι έχουν εξαπλωθεί, είναι ιδιαίτερα μικρά.

Τώρα οι ειδικοί δοκιμάζουν ένα νέο εμβόλιο που δίνει εντολή στον οργανισμό να κυνηγήσει και να σκοτώσει τα καρκινικά κύτταρα και στη συνέχεια τα εμποδίζει να επιστρέψουν. Γνωστό ως BNT116 και κατασκευασμένο από την BioNTech το εμβόλιο έχει σχεδιαστεί για τη θεραπεία του μη μικροκυτταρικού καρκίνου του πνεύμονα (NSCLC), της πιο κοινής μορφής της νόσου αναφέρει στο δημοσίευμά του ο Guardian.

Η κλινική δοκιμή της φάσης 1, η πρώτη μελέτη του BNT116 σε ανθρώπους, ξεκίνησε σε 34 ερευνητικά κέντρα σε επτά χώρες: Ηνωμένο Βασίλειο, ΗΠΑ, Γερμανία, Ουγγαρία, Πολωνία, Ισπανία και Τουρκία.

Το Ηνωμένο Βασίλειο διαθέτει έξι κέντρα, που βρίσκονται στην Αγγλία και την Ουαλία. Συνολικά, για να λάβουν το εμβόλιο παράλληλα με την ανοσοθεραπεία, θα εγγραφούν στη δοκιμή περίπου 130 ασθενείς – από πρώιμο στάδιο πριν από χειρουργική επέμβαση ή ακτινοθεραπεία, έως νόσο σε προχωρημένο στάδιο ή υποτροπιάζοντα καρκίνο.

Πώς λειτουργεί το εμβόλιο

Το εμβόλιο χρησιμοποιεί αγγελιοφόρο RNA (mRNA), παρόμοιο με τα εμβόλια Covid-19, και λειτουργεί παρουσιάζοντας στο ανοσοποιητικό σύστημα καρκινικούς δείκτες από τον NSCLC για να προετοιμάσει τον οργανισμό να καταπολεμήσει τα καρκινικά κύτταρα που εκφράζουν αυτούς τους δείκτες.

Στόχος είναι να ενισχυθεί η ανοσολογική απόκριση του ατόμου στον καρκίνο, ενώ τα υγιή κύτταρα παραμένουν ανέγγιχτα, σε αντίθεση με τη χημειοθεραπεία.

«Μπαίνουμε τώρα σε αυτή την πολύ συναρπαστική νέα εποχή των κλινικών δοκιμών ανοσοθεραπείας με βάση το mRNA για τη διερεύνηση της θεραπείας του καρκίνου του πνεύμονα», δήλωσε ο καθηγητής Siow Ming Lee, ογκολόγος στο University College London hospitals NHS foundation trust (UCLH), το οποίο ηγείται της δοκιμής στο Ηνωμένο Βασίλειο.

«Είναι απλό στην εφαρμογή και μπορείς να επιλέξεις συγκεκριμένα αντιγόνα στο καρκινικό κύτταρο και στη συνέχεια να τα στοχεύσεις. Αυτή η τεχνολογία είναι η επόμενη μεγάλη φάση της θεραπείας του καρκίνου» ανέφερε.

Ο πρώτος ασθενής στο Ηνωμένο Βασίλειο

Ο πρώτος άνθρωπος που έκανε το εμβόλιο στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι ο 67χρονος Janusz Racz, επιστήμονας που ειδικεύεται στην τεχνητή νοημοσύνη και διαγνώστηκε τον Μάιο με καρκίνο, όταν και ξεκίνησε χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία.

«Είμαι κι εγώ επιστήμονας και καταλαβαίνω ότι η πρόοδος της επιστήμης -ειδικά στην ιατρική- έγκειται στο ότι οι άνθρωποι δέχονται να συμμετάσχουν σε τέτοιες έρευνες. Πρόκειται για μια νέα μεθοδολογία που δεν είναι διαθέσιμη για άλλους ασθενείς και μπορεί να με βοηθήσει να απαλλαγώ από τον καρκίνο» δήλωσε.

Ο Racz έλαβε έξι διαδοχικές ενέσεις -με διαφορά πέντε λεπτών- μέσα σε διάστημα 30 λεπτών στο National Institute for Health Research UCLH Clinical Research Facility την Τρίτη. Κάθε ένεση περιείχε διαφορετικά σκέλη RNA. Θα λαμβάνει το εμβόλιο κάθε εβδομάδα για έξι διαδοχικές εβδομάδες και στη συνέχεια κάθε τρεις εβδομάδες για 54 εβδομάδες.

Ελπίδες για τη φάση 2 και 3

«Ελπίζουμε ότι η προσθήκη αυτής της πρόσθετης θεραπείας θα σταματήσει την επανεμφάνιση του καρκίνου, διότι πολλές φορές για τους ασθενείς με καρκίνο του πνεύμονα, ακόμη και μετά από χειρουργική επέμβαση και ακτινοβολία, αυτός επανέρχεται» επισημαίνει ο καθηγητής Siow Ming Lee.

Σύμφωνα με τον Lee «περίπου 20-30% των ασθενών μένουν ζωντανοί στο στάδιο 4 με ανοσοθεραπεία και τώρα θέλουμε να βελτιώσουμε τα ποσοστά επιβίωσης. Έτσι, ελπίζουμε ότι αυτό το εμβόλιο mRNA, εκτός από την ανοσοθεραπεία, θα μπορούσε να δώσει την επιπλέον ώθηση».

Εξέφρασε δε την ελπίδα του να προχωρήσει η ιατρική κοινότητα στη φάση 2 και 3. «Ελπίζουμε ότι θα γίνει πρότυπο περίθαλψης παγκοσμίως και θα σώσει πολλούς ασθενείς με καρκίνο του πνεύμονα» είπε.

 

Πηγή: https://www.tovima.gr/

Αυστραλός γιατρός έκανε τον εαυτό του πειραματόζωο και απαλλάχθηκε από τον καρκίνο χάρη σε δική του πρωτοποριακή θεραπεία!

 Ένας Αυστραλός γιατρός, ο οποίος εφάρμοσε τη δική του πρωτοποριακή έρευνα για το μελάνωμα στον εαυτό του για να αντιμετωπίσει τον ανίατο καρκίνο του εγκεφάλου στον οποίο διαγνώστηκε πριν από σχεδόν ένα χρόνο, παραμένει μέχρι στιγμής απαλλαγμένος από καρκίνο.

Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ Ρίτσαρντ Σκόλιερ δήλωσε ότι «δεν θα μπορούσε να είναι πιο ευτυχισμένος» αφού τα αποτελέσματα μιας πρόσφατης μαγνητικής τομογραφίας έδειξαν ότι δεν υπήρχε ακόμη σημάδι υποτροπής του γλοιοβλαστώματος του.

Σε ανάρτησή του στο X, ο καθηγητής Σκόλιερ, ο οποίος μαζί με την καθηγήτρια του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ, Τζορτζίνα Λονγκ, ανακηρύχθηκαν Αυστραλιανοί της Χρονιάς, είπε: «Δεν θα μπορούσα να είμαι πιο χαρούμενος!!!!!»

Ρίτσαρντ Σκόλιερ (Δ) και Τζορτζίνα Λονγκ / Sky News

«Ευχαριστώ την υπέροχη ομάδα που με φροντίζει τόσο καλά, ειδικά τη γυναίκα μου Κέιτι και την υπέροχη οικογένεια!» είπε ο Σκόλιερ, που αποφάσισε να κάνει πειραματόζωο τον ίδιο του τον εαυτό, και μέχρι στιγμής δικαιώνεται. 

Ο καθηγητής, του οποίου η θεραπεία για το μελάνωμα πιστώνεται ότι έσωσε τη ζωή χιλιάδων ανθρώπων, διαγνώστηκε τον περασμένο Ιούνιο με όγκο μετά από επιληπτική κρίση που υπέστη στην Πολωνία.

Έγινε ο πρώτος ασθενής με καρκίνο του εγκεφάλου στον κόσμο που έκανε συνδυαστική ανοσοθεραπεία πριν από τη χειρουργική επέμβαση, καθώς χρησιμοποίησε τα θεμέλια της εργασίας του για το μελάνωμα που άλλαξε τη ζωή πολλών ανθρώπων για να σώσει τη δική του ζωή.

Ο Αυστραλός καθηγητής ελπίζει τώρα ότι ο όγκος δεν θα επιστρέψει, καθώς, όπως αναφέρει, ο διάμεσος χρόνος για την επανεμφάνιση του όγκου τετάρτου βαθμού που είχε στον εγκέφαλο είναι έξι μήνες.

«Αναλαμβάνοντας μια πειραματική θεραπεία με κίνδυνο να συντομεύσει τη ζωή του, έχει προχωρήσει στην κατανόηση του καρκίνου του εγκεφάλου ωφελώντας τους μελλοντικούς ασθενείς», δήλωσε το Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ ανακοινώνοντας το βραβείο Αυστραλών της Χρονιάς για τους καθηγητές Σκόλιερ και Λονγκ.

Οι καθηγητές, οι οποίοι είναι επίσης συν-ιατρικοί διευθυντές του Ινστιτούτου Μελανώματος της Αυστραλίας, έκαναν την ασθένεια ιάσιμη χάρη στην ανοσοθεραπευτική τους προσέγγιση, η οποία ενεργοποιεί το ανοσοποιητικό σύστημα του ίδιου του ασθενούς.

Μιλώντας στο Sky News τον Φεβρουάριο, ο καθηγητής Σκόλιερ διευκρίνισε ότι «ο κίνδυνος σοβαρών ανεπιθύμητων ενεργειών σε αυτά τα είδη φαρμάκων είναι αρκετά υψηλός, αλλά μέχρι στιγμής δεν θα μπορούσα να είμαι πιο χαρούμενος και ελπίζω να μείνει έτσι για λίγο ακόμα».

Η καθηγήτρια Λονγκ πρόσθεσε: «Έχουμε δείξει ότι... μπορείς να ενεργοποιήσεις το ανοσοποιητικό σύστημα και να το κάνεις πολύ καλά, και αυτό είναι τώρα ένα θεμελιώδες πρώτο βήμα για να αλλάξουμε το πεδίο και τον τρόπο με τον οποίο διερευνώνται τα φάρμακα στον καρκίνο του εγκεφάλου».

Πηγή: https://www.skai.gr/

Η παρατηρητικοτητα αυτής της μαμάς έσωσε το μωρό της από μια σπάνια μορφή καρκίνου

Ένα αγόρι έξι μηνών διαγνώστηκε με έναν σπάνιο καρκίνο στα μάτια, αφού η μητέρα του παρατήρησε κάτι περίεργο όταν παρακολουθούσε τον γιο της από το άλλο δωμάτιο στην κούνια από τη συσκευή παρακολούθησης κίνηση του μωρού.

Ενώ η μητέρα του Benny κοιτούσε το παιδί στην κούνια του ένα βράδυ, παρατήρησε ότι το ένα μάτι του γιου της φαινόταν εντελώς μαύρο και το άλλο έμοιαζε να έχει ένα λαμπερό φως. Αρχικά σκέφτηκε ότι αυτό οφείλονταν σε κάποιο σφάλμα στην οθόνη, αλλά όταν η γιαγιά του μωρού είπε επίσης ότι το μάτι του φαινόταν θολό υπό συγκεκριμένο φως, η μαμά του Benny πήγε αμέσως το παιδί της στον γιατρό.

Έπειτα από μια μαγνητική τομογραφία, οι γιατροί διέγνωσαν ότι το έξι μηνών παιδί έπασχε από ρετινοβλάστωμα, έναν πολύ σπάνιο καρκίνο του αμφιβληστροειδούς που συνήθως ξεκινά στο πίσω μέρος του ματιού και προσβάλλει περισσότερο παιδιά.

Ο καρκίνος του Benny είχε αναπτυχθεί αρκετά στο μάτι και έμοιαζε με μαύρη λίμνη στην οθόνη.

 

Οι θεραπείες του μικρού Benny 

Ο Δρ. Matthew Dietz, παιδιατρος- ογκολόγος στο Πρωτοβάθμιο Παιδιατρικό Νοσοκομείο Intermountain, δήλωσε ότι οι γονείς θα πρέπει να δίνουν προσοχή σε παρόμοια σημάδια στα παιδιά τους: «Οι γονείς πρέπει να προσέχουν τις φωτογραφίες, τα βίντεο και άλλες εικόνες των παιδιών τους όπου το ένα μάτι λάμπει και το άλλο όχι».

Οι γιατροί στο Intermountain Primary Children’s Hospital στο Murray της Γιούτα στις ΗΠΑ, κατάφεραν να θεραπεύσουν τον καρκίνο και να σώσουν μέρος της όρασης στο αριστερό μάτι του Benny, αλλά η μητέρα του -που ζήτησε να μην κατονομαστεί- δήλωσε ότι εξακολουθεί να αντιμετωπίζει προβλήματα όρασης.

Μιλώντας για την ανάρρωση του γιου της, δήλωσε στο KUTV: «Ο καρκίνος εντοπίστηκε νωρίς. Ωστόσο, κοιτάζοντας πίσω και γνωρίζοντας πλέον τι ψάχνω, μπορώ να δω τη “λίμνη” [στο μάτι του Benny] ήδη από την ηλικία των τριών μηνών. Δεν είχα ακούσει ποτέ πριν για το ρετινοβλάστωμα και, αν αυτή η ιστορία εμφανιστεί με κάποιο τρόπο όταν ο επόμενος ανήσυχος γονέας “γκουγκλάρει” για το παιδί του, τότε το ότι έχασα τη διάγωνση για τρεις μήνες άξιζε, για να σωθεί κάποιο άλλο παιδί».

Αντί να διοχετεύσουν χημειοθεραπεία σε ολόκληρο το σώμα του Benny, οι γιατροί τον αντιμετώπισαν εισάγοντας έναν μικροκαθετήρα, έναν σωλήνα λεπτό σαν κλωστή, σε μια αρτηρία στο πόδι του και διοχετεύοντάς μέσω του σώματός του στο μάτι του χημειοθεραπεία απευθείας στη μάζα.

Και ενώ η μητέρα του Benny είπε ότι ο γιος της αρρώσταινε για αρκετές ημέρες μετά τη χημειοθεραπεία, πάντα χαμογελούσε και αλληλεπιδρούσε με τους γιατρούς και τους νοσηλευτές του.

Η ζωή του σήμερα

Ο Benny είναι σήμερα 18 μηνών και έχει κηρυχθεί καθαρός από καρκίνο, αλλά πρέπει να επιστρέφει στο νοσοκομείο κάθε μήνα για εξετάσεις. Ενώ οι γιατροί κατάφεραν να σώσουν ως επί το πλείστον την όρασή του στο αριστερό του μάτι, δεν βλέπει πλήρως και τώρα φοιτά σε σχολεία της Γιούτα για κωφούς και τυφλούς για να τον βοηθήσουν να προσαρμοστεί στην αλλαγή. Η μητέρα του δήλωσε επίσης ότι αντιμετωπίζει κάποιες αναπτυξιακές καθυστερήσεις.

«Μαθαίνει προς το παρόν να μεταβαίνει στο κάθισμα. Φοβάται πολύ να αλλάξει μία θέση στην αισθάνεται πολύ σταθερός».

 

Τι είναι το ρετινοβλάστωμα

Το ρετινοβλάστωμα (Rb) είναι μια σπάνια μορφή καρκίνου που αναπτύσσεται ταχέως από τα ανώριμα κύτταρα του αμφιβληστροειδούς, τον ιστό του ματιού που ανιχνεύει το φως. Είναι ο πιο συνηθισμένος πρωτοπαθής κακοήθης ενδοφθάλμιος καρκίνος στα παιδιά και απαντάται, σχεδόν αποκλειστικά, σε βρέφη ηλικίας δύο έως τριών ετών. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν στραβισμό, κόκκινη ή και θολή κόρη του ματιού, διαφορά στο μέγεθος της κόρης, διαφορετικό χρώμα ίριδας και ελαττωμένη όραση.

Οι γονείς των παιδιών που αναπτύσσουν τον καρκίνο μπορεί να υποψιαστούν κάποιο πρόβλημα υγείας επειδή μόνο το ένα από τα μάτια του παιδιού τους θα φαίνεται κόκκινο ή διαφορετικό στις φωτογραφίες.

Πηγή: https://www.marieclaire.gr/

Όταν η Δέσποινα συνάντησε τον δότη μυελού των οστών που της έσωσε τη ζωή!

 

Η πιθανότητα να βρει ένας ασθενής με αιματολογικό νόσημα συμβατό δότη κυμαίνεται από μία στις 200.000 έως μία στο εκατομμύριο. Η Δέσποινα βρήκε τον «δότη νούμερο 198». Η συνάντησή τους δύο χρόνια μετά, την ημέρα των γενεθλίων της, ήταν μια μεγάλη, συγκινητική γιορτή

Ήταν ένα συνηθισμένο σαββατιάτικο απόγευμα για τον Σάκη Βαλαβάνη. Βρισκόταν στο γήπεδο της ομάδας χάντμπολ που προπονεί στη Δράμα και περίμενε να ξεκινήσει ο αγώνας του. Όσο οι αθλητές του έκαναν την προθέρμανσή τους, πετάχτηκε για λίγα λεπτά στο κυλικείο. Εκεί όπου σίγουρα θα περνούσε κόσμος για μια στάση, είχε στηθεί περίπτερο ενημέρωσης από τον Ερυθρό Σταυρό και το Όραμα Ελπίδας. Στόχος τους να κινητοποιήσουν αθλητές και κοινό να γίνουν εθελοντές δότες μυελού των οστών. 

Η πιθανότητα να βρει ένας ασθενής με αιματολογικό νόσημα συμβατό δότη κυμαίνεται από μία στις 200.000 έως μία στο εκατομμύριο. 

Ο προπονητής δεν χρειάστηκε να το σκεφτεί πολύ. Ήταν ήδη εδώ και χρόνια αιμοδότης και αυτή η δωρεά ήταν κάτι που έτσι και αλλιώς ήθελε να κάνει. Με αυτή την ευκαιρία έγιναν όλα πολύ πιο εύκολα. Η διαδικασία ήταν απλή. Με μια μπατονέτα έδωσε σάλιο, υπέγραψε κάποια έγγραφα και μέσα σε πέντε λεπτά είχε επιστρέψει στον πάγκο του. Με δύο σκέψεις πάλευε συνεχώς μέσα του. «Προφανώς και θέλεις να βρεθείς συμβατός, από την άλλη όμως σκέφτεσαι μακάρι να μη το χρειαστεί ποτέ κανένας». 

«Μπορείς να σώσεις μια ζωή. Θες να συνεχίσεις;»

Δύο χρόνια μετά τη δωρεά του δείγματος, δέχτηκε ένα τηλεφώνημα από το Οραμα Ελπίδας. Πάγωσε στο άκουσμά του. «Είσαι συμβατός με δέκα στους δέκα δείκτες. Μπορείς να σώσεις μια ζωή. Θες να συνεχίσεις;» ακούει από την άλλη άκρη της γραμμής. Εκείνη τη στιγμή έτυχε να βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη. Πήρε δυο ανάσες και απάντησε: «Εννοείται, πού μπορώ να έρθω;». 
«Συνεχίζουμε με τα χίλια, σκεφτόμουν. Δεν υπήρχε περίπτωση να πάω πίσω ή να το φρενάρω. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να σώσεις μια ζωή, και αυτός που μου δινόταν ήταν ο πιο εύκολος. Ένιωθα ο πιο ευλογημένος άνθρωπος στον κόσμο», εξομολογείται στην «Κ».

Τρεις στους δέκα θα βρουν συμβατό δότη από τα αδέλφια τους. Η ζωή των άλλων επτά εξαρτάται από εθελοντές. 

Το δείγμα του Σάκη είχε πλήρη συμβατότητα με τον ασθενή που χρειαζόταν μεταμόσχευση. Και αυτό είναι εξαιρετικά σπάνιο, αν σκεφτεί κανείς πως η πιθανότητα να βρει ένας ασθενής με αιματολογικό νόσημα συμβατό δότη κυμαίνεται από μία στις 200.000 έως μία στο εκατομμύριο. Οι πιθανότητες συμβατότητας αυξάνονται αν δότης και ασθενής είναι μέλη της ίδιας οικογένειας. Τρεις στους δέκα θα βρουν συμβατό δότη από τα αδέλφια τους. Η ζωή των άλλων επτά εξαρτάται από εθελοντές. Σήμερα στο Οραμα Ελπίδας 160.000 έχουν δώσει επίχρισμα και 357 από αυτούς έχουν βρεθεί συμβατοί. Ο Σάκης ήταν ο νούμερο 198 δότης μυελού.

Αποφασισμένος να προχωρήσει, χρειάστηκε να ακολουθήσει μια τυπική διαδικασία επανελέγχου. Πρώτο βήμα ήταν να του πάρουν αίμα, για να επιβεβαιώσουν τη συμβατότητα, ενώ μετά ακολούθησε και ένα ολοκληρωμένο τσεκ απ. Μια ενδεχόμενη δωρεά γίνεται συνήθως στο διάστημα των επόμενων 2-3 μηνών. Τα αποτελέσματα βγήκαν και ο Σάκης πήρε το «πράσινο φως». Το ραντεβού για τη λήψη του μοσχεύματος ορίστηκε στο Νοσοκομείο «Παπανικολάου» στη Θεσσαλονίκη. Πέντε μέρες πριν γίνει η διαδικασία έκανε καθημερινά μία ένεση με στόχο την κινητοποίηση των αρχέγονων αιμοποιητικών κυττάρων από τον μυελό στο αίμα. Ηταν πια έτοιμος. 

Είναι ουσιαστικά μια μεγαλύτερης διάρκειας αιμοδοσία. Τίποτα παραπάνω.

Ξεκίνησε το ταξίδι μαζί με τον αδελφό του. Θα τον μετέφερε πρώτα στο αεροδρόμιο και μετά θα κατευθυνόταν στο νοσοκομείο. Το μόνο που σκεφτόταν ήταν να μη συμβεί τίποτα στη διαδρομή. Και όμως συνέβη. «Έμεινα με το αμάξι στο “Μακεδονία”. Ηταν ασύλληπτο, έφτασα όμως με ταξί και ήταν όλα έτοιμα. Έκανα ό,τι πιο απλό μπορούσα να κάνω. Κάθεσαι στην αιμοδοσία και, αντί για δέκα λεπτά, αναμένεις πέντε ώρες. Είναι ουσιαστικά μια μεγαλύτερης διάρκειας αιμοδοσία. Τίποτα παραπάνω», εξηγεί. 

Η λήψη του μοσχεύματος με τη δωρεά βλαστοκυττάρων του περιφερικού αίματος είναι η πιο διαδεδομένη μέθοδος, επιλέγεται μάλιστα στο 80% των περιπτώσεων. Η διαδικασία που ακολουθείται είναι παρόμοια με αυτήν που εφαρμόζεται κατά τη δωρεά αιμοπεταλίων. Ο Σάκης, εξοικειωμένος με την αιμοδοσία, δεν φοβόταν καθόλου. Τον ένοιαζε απλώς να πάνε όλα καλά. Η ζωή του συνεχίστηκε κανονικά. Δεν άλλαξε τίποτα. Αλλαξε σίγουρα όμως μια άλλη ζωή. Για τον λήπτη η μόνη πληροφορία που είχε ήταν ότι επρόκειτο για γυναίκα. Στις 12 Απριλίου του ’22 έκανε τη δωρεά. Μία μέρα μετά ο ασκός με το αίμα του ταξίδεψε στην Αθήνα και μεταμοσχεύθηκε με ενδοφλέβια έγχυση –σαν μετάγγιση αίματος– στη γυναίκα που το είχε ανάγκη, που το περίμενε. Ζούσε για αυτό.

Μία ζωή που κρεμόταν από μία κλωστή

Η Δέσποινα με τον γιο της, πριν διαγνωστεί με λευχαιμία.

Η Δέσποινα Βουχούρη νοσηλευόταν στο «Αττικόν». Ένα χρόνο πάλευε με τη λευχαιμία. Η διάγνωσή της έγινε μετά τον καθιερωμένο αιματολογικό της έλεγχο. Οι δείκτες ήταν τόσο υψηλοί, που στην αρχή νόμιζε πως είχε γίνει κάποιο λάθος. «Ευτυχώς που κάνω τις εξετάσεις μου, αλλιώς δεν θα ζούσα», λέει. Από το νησί της, τη Χίο, ταξίδεψε στην Αθήνα για να ακολουθήσει θεραπείες. «Ήμουν 4,5 μήνες στο “Μεταξά”, με πολύ κόπο και αγώνα. Είχα 80% κακά κύτταρα στον μυελό. Οι χημειοθεραπείες μου δεν απέδιδαν. Κάνεις ό,τι μπορείς για να ζήσεις. Βέβαια τραβάς έναν Γολγοθά». Είδε τον εαυτό της να μεταμορφώνεται. Έχασε τα μαλλιά της. Δεν ντράπηκε, ούτε στεναχωρήθηκε, όπως λέει. Και στους διαδρόμους του νοσοκομείου περπατούσε χωρίς μαντίλια. «Ήθελα να αναπνέει το κεφάλι μου και όλο έλεγα στον εαυτό μου “προχωράμε δυναμικά”».

Είχα την πιο σπάνια ομάδα ΑΒ+, κι όμως βρέθηκαν δύο Έλληνες 100% ιστοσυμβατοί. Όποιος προχωρούσε πιο γρήγορα θα με έσωζε.

Ο δρόμος μπροστά της ήταν μακρύς και δύσβατος. Η μεταμόσχευση πια ήταν η μόνη λύση για να ζήσει. «Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου, όταν μου το ανακοίνωσαν. Δεν μπορούσα να το χωνέψω. Ρωτούσα ξανά και ξανά τον γιατρό μου. “Θες να πεθάνεις;” μου έλεγε. Όχι. Ποιος θέλει να πεθάνει; Αλλά δεν μπορούσα και αλλιώς». Μία ζωή που κρεμόταν από μία κλωστή. Μία ακόμη ζωή που κρινόταν από την προσφορά και τη θέληση. Όχι τη δική της, όλων των άλλων.

«Ζούσα με μια ανασφάλεια. Λαχταρούσα να βρεθεί δότης. Είχα την πιο σπάνια ομάδα ΑΒ+, κι όμως βρέθηκαν δύο Έλληνες 100% ιστοσυμβατοί. Όποιος προχωρούσε πιο γρήγορα θα με έσωζε». Η Δέσποινα υποβλήθηκε σε νέο κύκλο χημειοθεραπειών. Έπρεπε ο δικός της παθογόνος μυελός να καταστραφεί για να δεχτεί το μόσχευμα του δότη. Τη μέρα της «επανεκκίνησης» την περιγράφει γλαφυρά και φωτεινά. «Θυμάμαι τον γιατρό να μπαίνει στο δωμάτιο με τόσο θετική ενέργεια. Μέσα ήταν και η νοσηλεύτρια. Μου έδωσαν τέτοια δύναμη που δεν αισθανόμουνα ότι έκανα τη μεταμόσχευση. Δεν μπορούσα να το πιστέψω». 

Τώρα πια ψάχνει τα πατήματά της, τους βηματισμούς σε μια νέα ζωή. Νιώθει καλά, ακολουθεί κατά γράμμα τις οδηγίες των γιατρών και συνεχίζει τις θεραπείες της με πίστη και υπομονή. Μια έγνοια είχε μόνο. Να γνωρίσει τον δότη της. 

Η συνάντηση

Ήταν η μέρα γενεθλίων της Δέσποινας  και ο γιο της, ετοίμασε ένα μεγάλο πάρτυ.

Με βάση το πρωτόκολλο η άρση της ανωνυμίας γίνεται μετά από δύο χρόνια και με τη σύμφωνη γνώμη και των δύο πλευρών. Αυτή η ώρα πια είχε φτάσει. Έτσι, ο γιος της αποφάσισε να οργανώσει μια μεγάλη έκπληξη. Ένα γλέντι με μουσική, κεράσματα και περίπου διακόσια άτομα που θα γίνονταν μάρτυρες της πιο συγκινητικής συνάντησης. 

Εκεί η Δέσποινα έμαθε για τον «δότη νούμερο 198»

Η Δέσποινα έλαμπε μέσα στο κόκκινο σύνολό της. Απέναντί της, σε ένα από τα πρώτα τραπέζια βρισκόταν, χωρίς η ίδια να το γνωρίζει, ο δότης της. Στον καταπράσινο κήπο, ανάμεσα σε φωνές και σκόρπια χαμόγελα ο Σάκης λύγιζε. Περίμενε την αποκάλυψη. «Μου λένε ότι είμαι ήρωας. Δεν τον δέχομαι αυτό τον χαρακτηρισμό. Έκανα ό,τι μπορεί να κάνει ο καθένας μας». Η συγκίνησή του δεν τον άφησε να πει πολλά. Απλώς ότι έβαλε τη μέρα της δωρεάς δίπλα από τη γέννηση των παιδιών του. «Σε ευχαριστώ που με έκανες τον πιο όμορφο άνθρωπο του κόσμου», της είπε. «Σε ευχαριστώ που υπάρχεις», του απάντησε.

Συντάκτης: Μαριάννα Χιονά

Πηγή: https://www.kathimerini.gr/

 

 

Πηγή: https://www.kathimerini.gr/

Η νέα θεραπεία για τον καρκίνο αυξάνει την αποτελεσματικότητα χτυπώντας απευθείας τους όγκους

 

Οι χημειοθεραπείες έχουν αποδειχθεί αρκετά επιτυχημένες θεραπείες για τον καρκίνο, όμως έχει ένα σοβαρό πρόβλημα. Το φάρμακο επιτίθεται σε ότι αγγίζει, δημιουργώντας άλλα προβλήματα στο σώμα. Τι θα γινόταν όμως αν μπορούσαμε να την βάλουμε μόνο στα σημεία που χρειάζεται;  Αυτή είναι η ιδέα πίσω από έναν νέο τύπο αντισώματος για την καταπολέμηση του καρκίνου, το οποίο οι επιστήμονες λένε ότι μπορεί να βοηθήσει στην παροχή φαρμάκων χημειοθεραπείας απευθείας στους όγκους που πρέπει να στοχεύσουν αντί να στοχεύουν ολόκληρο το σώμα. Αυτά ονομάζονται συζυγή αντισώματος-φαρμάκου.

Δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε μια τέτοια προσέγγιση, Το 2000 ο FDA ενέκρινε την χρήση του πρώτου σύζευξη αντισώματος-φαρμάκου, για την θεραπεία της οξείας μυελογενούς λευχαιμίας. Από τότε έχουν ακολουθήσει τα ίδια βήματα και θεραπείες για άλλα είδη καρκίνου και τα φάρμακα έχουν γίνει πολύ καλύτερα.

Σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Cancers, περισσότερα από 100 από αυτά τα αντισώματα, που καταπολεμούν τον καρκίνο, βρίσκονται σε κλινική ανάπτυξη. Ωστόσο, δύο προϊόντα σύζευξης αντισώματος-φαρμάκου που παρουσιάστηκαν πρόσφατα θα μπορούσαν να βοηθήσουν στη θεραπεία του καρκίνου του μαστού και του πολλαπλού μυελώματος. Ήδη τα δύο φάρμακα έχουν δείξει στις κλινικές δοκιμές πως βοηθούν τους ασθενείς να ζήσουν περισσότερο, χωρίς να εξελιχθεί ο καρκίνος, ενώ ταυτόχρονα μπορούν να τον μειώσουν ή να τον εξαφανίσουν. Σύμφωνα με τους ερευνητές, οι συζεύξεις αντισώματος-φαρμάκου γίνονται καλύτερες μέρες με τη μέρα και ήρθαν για να μείνουν.

Η στοχευμένη θεραπεία για τη καταπολέμηση του καρκίνου, εκτός από το ότι μας επιτρέπει να αποφύγουμε τις παράπλευρές βλάβες σε υγιή κύτταρα, αυξάνει και την αποτελεσματικότητα της θεραπείας δραματικά, αφού διασφαλίζει περισσότερο φάρμακο στο καρκινικά κύτταρα. Αυτό σημαίνει πως θα χρειάζονται λιγότερες θεραπείες στο σύνολο.

Τα αντισώματα για την καταπολέμηση του καρκίνου, επιτρέπουν στους γιατρούς να χρησιμοποιούν ακόμα πιο ισχυρά φάρμακα, επειδή δεν θα ανησυχούν πως οι ισχυρότερες δόσεις θα επιτεθούν σε άλλα κύτταρα του σώματος.

 

 

Πηγή: https://techmaniacs.gr/

Συγκινεί ο Γιάννης Αϊβάζης: Θυμάμαι τα παιδιά που «έφευγαν» από καρκίνο

 

Ο Γιάννης Αϊβάζης μιλά ξανά για την περιπέτεια που είχε όταν σε ηλικία 6 ετών διαγνώστηκε με καρκίνο.

«Στα 6 μου χρόνια οι γιατροί διέγνωσαν μια μορφή καρκίνου και οι πιθανότητες να ζήσω ήταν ελάχιστες. Το ξεπέρασα και προχώρησα αλλά αυτό έγραψε μέσα μου» δηλώνει αρχικά στα ΝΕΑ.

Στην ερώτηση, δε, για το τι θυμάται από εκείνη την περίοδο ο Γιάννης Αϊβάζης απαντά «τα πάντα».

«Θυμάμαι την πρώτη ημέρα που πήγα στο νοσοκομείο, παιδιά που «έφευγαν» από τα διπλανά δωμάτια, παρακεντήσεις επί παρακεντήσεων με πολύ επώδυνους τρόπους, κλάματα κραυγές» συνεχίζει.

Ο Γιάννης Αϊβάζης κάνει, μάλιστα, ειδική αναφορά και σε ένα αγόρι με το όνομα Γιαννάκης. «Μια ημέρα ρώτησα τη μητέρα μου «πού πήγε ο Γιαννάκης;», ένα παιδάκι που είχα γνωρίσει τότε. Με βγάζει έξω και μου λέει να αφήσω από το χέρι μου ένα μπαλόνι. Όπως ανέβαινε στον ουρανό μου λέει «εκεί». Ακόμη και σήμερα όταν περνάω έξω από το «Αγλαΐα Κυριακού» γυρίζω το κεφάλι μου από την άλλη μεριά. Δεν θέλω να κοιτάζω».

Όπως δήλωσε πριν από μερικές ημέρες στο περιοδικό Hello «έχω αντιμετωπίσει κατάματα τον θάνατο και, δόξα τω Θεώ, βγήκα νικητής όταν, σε ηλικία 6 χρονών, διαγνώστηκα με καρκίνο.  Ήταν πρωτόγνωρο το συναίσθημα. Οι δικοί μου, οι οποίοι ήταν βιοπαλαιστές, ανήκαν σε μικρομεσαία οικογένεια, κατάφεραν με το υστέρημά τους να ταξιδέψουμε στο εξωτερικό, όπου και έλαβα την κατάλληλη θεραπεία. Έτσι είμαι σήμερα στη ζωή. Νοσηλεύτηκα για έξι μήνες στο Νοσοκομείο Παίδων και έπειτα πήγαμε στην Αγγλία».

Όπως είπε, μάλιστα, η σοβαρή αυτή περιπέτεια με την υγεία του άφησε και ένα «κουσούρι», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει: «Δεν το έχω ξεχάσει. Μου έχει αφήσει άλλωστε ένα κουσούρι, μια στάμπα για να το θυμάμαι για πάντα. Έχω 60% κώφωση στο ένα αφτί -κάτι που εξομολογούμαι για πρώτη φορά. Κάθε πρωί που ξυπνάω λέω «δόξα τω Θεώ» και η ζωή προχωρά. Η οικογένεια και το παιδί μου με κάνουν χαρούμενο και ευτυχισμένο».

Μάριος Καλογερόπουλος

 

Πηγή: https://www.newsbomb.gr/

Δραματική αύξηση καρκίνων του παχέος εντέρου σε παιδιά, έφηβους και νέους

 

Οι ερευνητές υπολόγισαν τις τάσεις στα ποσοστά καρκίνου του παχέος εντέρου για άτομα ηλικίας 10-44 ετών από το 1999 ως το 2020

Δραματική αύξηση των περιστατικών καρκίνου του παχέους εντέρου στις ΗΠΑ, ιδίως στα παιδιά και τους έφηβους, εντόπισαν ερευνητές σε μελέτη, που θα παρουσιαστεί στο συνέδριο «Digestive Disease Week» στις ΗΠΑ.

Συγκεκριμένα, μεταξύ του 1999 και του 2020 το ποσοστό των καρκίνων του παχέος εντέρου αυξήθηκε κατά 500% στα παιδιά ηλικίας 10-14 ετών, κατά 333% στους έφηβους ηλικίας 15-19 ετών και κατά 185% στους νέους ενήλικες ηλικίας 20-24 ετών.

Χρησιμοποιώντας δεδομένα από τη βάση «Wonder Database» των Κέντρων Ελέγχου Ασθενειών στις ΗΠΑ, οι ερευνητές υπολόγισαν τις τάσεις στα ποσοστά καρκίνου του παχέος εντέρου για άτομα ηλικίας 10-44 ετών από το 1999 ως το 2020.

Το 2020 0,6 παιδιά ηλικίας 10-14 ετών ανά 100.000 πληθυσμού διαγνώστηκαν με καρκίνο του παχέος εντέρου σε σύγκριση με 0,1 ανά 100.000 το 1999.

Οι διαγνώσεις στους έφηβους 15-19 ετών αυξήθηκαν από 0,3 σε 1,3 ανά 100.000 και στους νέους ενήλικες 20-24 ετών από 0,7 σε 2 ανά 100.000.

Οι ερευνητές διευκρινίζουν ότι ο αριθμός των κρουσμάτων στα παιδιά και τους έφηβους δεν είναι αρκετά υψηλός για να προτείνεται η ευρεία χρήση κολονοσκόπησης, αλλά θα πρέπει να εξεταστούν πιο εξατομικευμένες προσεγγίσεις.

Κλιμάκωση διαπιστώθηκε επίσης στις μεγαλύτερες ηλικίες, με τα ποσοστά να αυξάνονται κατά 71% στις ηλικίες 30-34 ετών, κατά 58% στις ηλικίες 35-39 ετών και κατά 37% στις ηλικίες 40-44 ετών.

Η τελευταία ηλικιακή ομάδα μπορεί να είχε τη μικρότερη ποσοστιαία αύξηση, ωστόσο είχε το υψηλότερο ποσοστό εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου φθάνοντας τα 20 περιστατικά ανά 100.000 άτομα το 2020.

Ποιοι είναι οι παράγοντες κινδύνου

Οι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν οικογενειακό ιστορικό φλεγμονώδους νόσου του εντέρου ή καρκίνου του παχέος εντέρου, ενώ οι τροποποιήσιμοι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν την παχυσαρκία, τη χρήση καπνού, την κατανάλωση αλκοόλ και τις διατροφικές συνήθειες, όπως χαμηλή πρόσληψη φυτικών ινών, κατανάλωση επεξεργασμένων κρεάτων και ζαχαρούχων ποτών και διατροφή με πολλά λιπαρά.

Η καθιστική ζωή, η παρουσία βακτηρίων που τείνουν να προκαλούν όγκους, η χρήση αντιβιοτικών και τα διατροφικά πρόσθετα είναι πιθανοί, αλλά όχι σταθερά αποδεδειγμένοι παράγοντες που συμβάλλουν στον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του παχέος εντέρου.

 

Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ

Πηγή: https://www.tanea.gr/

Μύθοι και Αλήθειες για τον μυελό των οστών

 

Ο νωτιαίος μυελός είναι το ίδιο πράγμα με το μυελό των οστών;

Ο νωτιαίος μυελός είναι όργανο του νευρικού συστήματος και δεν έχει καμμία απολύτως σχέση με το μυελό των οστών που είναι όργανο του αιμοποιητικού συστήματος.

Ο μυελός των οστών λαμβάνεται από την σπονδυλική στήλη ή αφαιρείται κομμάτι από το οστό;

Ο μυελός των οστών είναι ρευστός ιστός που βρίσκεται στις κοιλότητες των οστών και περιέχει αρχέγονα αιμοποιητικά κύτταρα. Αν σας ζητηθεί να δωρίσετε μυελό των οστών η συλλογή γίνεται από τα οστά της λεκάνης.Κατά τη διάρκεια της λήψης συλλέγεται λιγότερο από το 5% των κυττάρων του μυελού.

Είναι πολύ σημαντικό να θυμάστε ότι συνήθως οι μεταμοσχεύσεις που γίνονται με μόσχευμα που προέρχεται από περιφερική λήψη αιμοποιητικών κυττάρων.

 

Yπάρχει η ανάγκη να εγγράφονται άτομα στην Τράπεζα Εθελοντών Δοτών Μυελού των Οστών;

Χιλιάδες ασθενείς με απειλητικές για την ζωή τους ασθένειες που μπορούν να γίνουν καλά μόνο με τη μεταμόσχευση, εξαρτώνται από τις Τράπεζες Εθελοντών Δοτών Μυελού των Οστών για να βρουν συμβατό δότη και να σωθεί η ζωή τους.
Οι ασθενείς χρειάζονται δότες που να έχουν την κατάλληλη ιστοσυμβατότητα. Αν και υπάρχουν εκατομμύρια εγγεγραμμένοι δότες σε παγκόσμιο επίπεδο, εν τούτοις πολλοί ασθενείς (τουλάχιστον ένα ποσοστό 20%) εξακολουθούν να μην μπορούν να βρουν συμβατό δότη.

 

Πρέπει να γίνω δότης σε όσο δυνατόν νεαρότερη ηλικία;

Έρευνες δείχνουν ότι τα κύτταρα από νέους δότες οδηγούν σε μεγαλύτερα ποσοστά επιτυχημένων μεταμοσχεύσεων γι’ αυτό επιλέγονται δότες μικρής ηλικίας.
Επειδή η πιθανότητα να βρεθείς συμβατός με κάποιο ασθενή είναι μικρή, η εγγραφή σου στην τράπεζα σε νεαρή ηλικία επιτρέπει την μακροχρόνια παραμονή σου σ’ αυτή και σου αυξάνει τις πιθανότητες να βοηθήσεις έναν συνάνθρωπο σου.

 

Υπάρχουν όρια ηλικίας;

Τα ηλικιακά όρια υπάρχουν για να προστατέψουν τους δότες αλλά και για να παράσχουν στον ασθενή την καλύτερη δυνατή θεραπεία.
Ασφάλεια Δότη: Σε μεγαλύτερες ηλικίες οι πιθανότητες να υπάρχουν προβλήματα υγείας αυξάνουν τον κίνδυνο επιπλοκών. Από την στιγμή που δεν υπάρχει όφελος για τον εθελοντή δότη, για λόγους ασφαλείας έχει θεσπιστεί διεθνώς ανώτατο όριο ηλικίας τα 55 χρόνια.
Ασφάλεια για τον ασθενή: Έρευνες δείχνουν ότι τα αιμοποιητικά κύτταρα από νέους ανθρώπους μειώνουν τους κινδύνους σοβαρών επιπλοκών της μεταμόσχευσης όπως είναι η απόρριψη και η νόσος του μοσχεύματος κατά του ξενιστή.

 

Αν έχω αποκλειστεί ως αιμοδότης (έχω αναιμία/ είμαι διαβητικός, κτλ.), μπορώ να γίνω δότης μυελού των οστών;

Τα ιατρικά κριτήρια για την δωρεά αίματος είναι πολύ διαφορετικά από αυτά για την δωρεά αιμοποιητικών κυττάρων/μυελού των οστών.

Άτομα για παράδειγμα με αναιμία, διαβητικοί οι οποίοι δεν λαμβάνουν ινσουλίνη, άτομα με χαμηλή αρτηριακή πίεση μπορούν να γίνουν άφοβα εθελοντές δότες μυελού.

 

Τι είναι η ιστοσυμβατότητα;

Η ιστοσυμβατότητα δύο ατόμων, ή αλλιώς η ιστική ομοιότητά τους, καθορίζεται από τα αντιγόνα ιστοσυμβατότητας (HLA).

Τα HLA αντιγόνα είναι ειδικά μόρια που εκφράζονται πάνω στα κύτταρα, τα οποία είναι διαφορετικά σε κάθε άτομο και καθορίζουν τον «ιστικό τύπο» του.

Προσδιορίζονται σε ειδικά εργαστήρια ιστοσυμβατότητας σε δείγμα αίματος και η σύγκριση του ιστικού τύπου δύο ατόμων μας επιτρέπει να προσδιορίσουμε την ομοιότητα-συμβατότητα μεταξύ τους.

Τα HLA αντιγόνα είναι κληρονομικά και αποτελούν τη μοριακή ταυτότητα του οργανισμού μας.

Πόσο πιθανό είναι να βρεθώ συμβατός με κάποιον;

Η πιθανότητα να βρεθεί συμβατός δότης για κάποιον ασθενή μέσα στην οικογένεια του είναι περίπου 30%, ενώ να βρεθεί συμβατός μη συγγενής εθελοντής δότης είναι εξαιρετικά σπάνια και εξαρτάται από τον ιστικό τύπο του κάθε ατόμου.

Ο αριθμός των διαφορετικών ιστικών τύπων είναι τεράστιος με αποτέλεσμα η ταυτοποίηση δύο ατόμων με τον ίδιο ιστικό τύπο να είναι ιδιαίτερα δύσκολη.

Μπορεί να είσαι η μόνη ελπίδα για κάποιον ασθενή.

 

Πως γίνεται η λήψη μοσχεύματος;

Υπάρχουν δύο τρόποι συλλογής μοσχεύματος:
1. Η πιο διαδεδομένη μέθοδος σήμερα είναι η συλλογή των αιμοποιητικών κυττάρων από το περιφερικό αίμα.

Αρχικά, χορηγείται υποδόρια αυξητικός αιμοποιητικός παράγοντας (ουσία που φυσιολογικά παράγεται από τον οργανισμό μας) για τέσσερις συνεχείς μέρες για την αύξηση και κινητοποίηση των αρχέγονων αιμοποιητικών κυττάρων στην κυκλοφορία του αίματος. Η συλλογή τους γίνεται με τρόπο παρόμοιο με αυτό της αιμοδοσίας.

Το αίμα εισέρχεται και διαχωρίζεται σε ειδικό μηχάνημα κυτταραφαίρεσης που συλλέγει τα αρχέγονα αιμοποιητικά κύτταρα και τα υπόλοιπα στοιχεία του αίματος τα επιστρέφει στο δότη.

Η διαδικασία αυτή διαρκεί περίπου 2-4 ώρες. Σε μερικές περιπτώσεις, εάν ο αριθμός των κυττάρων δεν επαρκεί μπορεί να γίνει μια δεύτερη λήψη την επόμενη ημέρα.

Μετά τη λήψη ο δότης επιστρέφει στο σπίτι του και συνεχίζει τις δραστηριότητες του. Η συχνότερη παρενέργεια, που συνδέεται με τη χορήγηση του αυξητικού παράγοντα, είναι πονοκέφαλος και πόνος στα οστά και τους μυς, ο οποίος είναι ήπιος έως μέτριος και υποχωρεί με κοινά παυσίπονα. Η χορήγηση του αυξητικού παράγοντα δεν έχει ενοχοποιηθεί για καμία επιπλοκή μακροχρόνια.
Συλλογή κυττάρων από τον μυελό των οστών:

2. Η συλλογή μυελού των οστών γίνεται υπό γενική αναισθησία στο χειρουργείο. Η λήψη του μυελού πραγματοποιείται με παρακέντηση των οστών της λεκάνης με ειδικές βελόνες και δεν περιλαμβάνει χειρουργική τομή. Συλλέγεται συνήθως λιγότερο από 5% των προγονικών κυττάρων του μυελού, τα οποία αναπληρώνονται πλήρως σε λίγες ημέρες.

Η διαδικασία διαρκεί λιγότερο από μια ώρα.

Η πλειοψηφία των δοτών αισθάνεται αρκετά καλά και μπορεί να φύγει την ίδια μέρα από το νοσοκομείο μερικές ώρες μετά τη διαδικασία.

Η πιθανότητα μιας σοβαρής επιπλοκής είναι μηδαμινή.

Μερικοί δότες μπορεί να έχουν τοπικά ελαφρύ πόνο για μερικές ημέρες.

 

Πως γίνεται η επιλογή του τρόπου λήψης μοσχεύματος;

Τα κέντρα μεταμόσχευσης συνήθως εκφράζουν την προτίμηση τους στον τρόπο λήψης του μοσχεύματος, βασιζόμενοι στη μορφή θεραπείας που θα γίνει στον ασθενή.

Εντούτοις, ο δότης είναι αυτός που παίρνει τη τελική απόφαση.

Η απόφαση αυτή δεν χρειάζεται να ληφθεί κατά την εγγραφή σας στην τράπεζα αλλά όταν κληθείτε να δώσετε μόσχευμα, εάν όμως έχετε προτίμηση σε μια από τις δυο μεθόδους καλό είναι να το ανακοινώσετε.

 

Τι γίνεται αν βρεθώ συμβατός με κάποιο ασθενή;

Εάν ένας εθελοντής δότης βρεθεί συμβατός με έναν ασθενή, αρχικά θα ερωτηθεί για να επιβεβαιώσει την αρχική του πρόθεση για τη δωρεά αιμοποιητικών κυττάρων.

Σε καταφατική απάντηση, θα κληθεί για ενημέρωση και περαιτέρω εργαστηριακό έλεγχο για επιβεβαίωση της συμβατότητας.

Εάν πιστοποιηθεί η ιστοσυμβατότητα, ο εθελοντής δότης υποβάλλεται σε πλήρη ιατρικό έλεγχο τουλάχιστον τρεις εβδομάδες πριν από τη συλλογή μοσχεύματος για την επιβεβαίωση της καλής κατάστασης της υγείας του.

Έχω δικαίωμα να αναιρέσω την απόφασή μου για τη δωρεά;

Είναι εξαιρετικά σημαντικό ο δότης να είναι συνειδητοποιημένος και απολύτως βέβαιος για την απόφασή του.

Σε όλες τις φάσεις της διαδικασίας, ο εθελοντής μπορεί να ανακαλέσει την απόφασή του για τη δωρεά εάν αισθανθεί ότι δεν είναι έτοιμος γι’ αυτή.

Εν τούτοις, η ακύρωση της δωρεάς κατά τη στιγμή που έχει οριστικοποιηθεί η μεταμόσχευση και έχει ξεκινήσει η ισχυρή χημειοθεραπεία, είναι «σημείο μη επιστροφής» που θέτει σε άμεσο κίνδυνο τη ζωή του ασθενούς.

Είναι επομένως πολύ σημαντικό να ξέρετε ότι εάν έχετε οποιεσδήποτε ανησυχίες, επιφυλάξεις ή αντιρρήσεις σχετικά με τη δωρεά θα πρέπει να τις συζητήσετε με την Τράπεζα Δοτών πολύ πριν από την εβδομάδα προετοιμασίας του ασθενή.

 

Θα επιβαρυνθώ οικονομικά ως δότης;

Ο δότης δεν έχει απολύτως καμία οικονομική επιβάρυνση.

Όλες οι δαπάνες που συσχετίζονται με τη δωρεά μυελού των οστών, καθώς και οι αμοιβές για εργασία που ο υποψήφιος πιθανόν να στερηθεί καλύπτονται πλήρως από το ασφαλιστικό οργανισμό του ασθενή, σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία.

 

Μπορώ να δώσω μόσχευμα δεύτερη φορά;

Είναι εξαιρετικά απίθανο να σας ζητηθεί να δώσετε μόσχευμα για παραπάνω από έναν ασθενή.

Μπορεί όμως για τον ίδιο ασθενή να σας ζητηθεί να δώσετε μόσχευμα για δεύτερη φορά αν δεν πετύχει η πρώτη μεταμόσχευση ή παράγωγα αίματος, συνήθως λεμφοκύτταρα, στην περίπτωση αυτή με απλή αιμοληψία.
Η δωρεά Αιμοποιητικών Κυττάρων δεν επηρεάζει την ικανότητα σας να δώσετε ξανά μόσχευμα για κάποιο συγγενή σας στο μέλλον αν χρειαστεί.

Μπορώ να επικοινωνήσω με τον ασθενή που έλαβε το μόσχευμα;

Η γνωριμία μεταξύ εθελοντών δοτών και ασθενών δεν ενθαρρύνεται, παρόλα αυτά αν και οι δυο πλευρές το επιθυμούν και υπογράψουν το έντυπο συγκατάθεσης, η γνωριμία μπορεί να γίνει μετά τη πάροδο δύο ετών.

Μέσα σε αυτό το διάστημα επιτρέπεται η ανώνυμη επικοινωνία μεταξύ δότη και ασθενούς και αντίστροφα η οποία μπορεί να περιλαμβάνει ευχητήριες κάρτες, σύντομες επιστολές χωρίς όμως να γίνεται αναφορά σε προσωπικά στοιχεία που να ανακαλύπτουν την ταυτότητά τους.

 

Πώς μπορώ να γίνω Δότης Μυελού των Οστών /Αιμοποιητικών Κυττάρων;

Αν είσαι μεταξύ 18-50 χρόνων, σε καλή κατάσταση υγείας και πρόθυμος να βοηθήσεις οποιονδήποτε ασθενή χρειάζεται μεταμόσχευση μπορείς να γίνεις εθελοντής δότης αιμοποιητικών κυττάρων.
Η διαδικασία είναι η εξής:
– Συμπληρώνεις την αίτηση εγγραφής εθελοντή δότη αιμοποιητικών κυττάρων.
– Δίνεις ελάχιστο δείγμα αίματος ή στοματικού επιχρίσματος για να τυποποιηθεί ο ιστικός σου τύπος.
– Τα αποτελέσματα της εργαστηριακής ανάλυσης καταχωρούνται στο Εθνικό (ΕΟΜ) και Παγκόσμιο (BMDW) Αρχείο Εθελοντών Δοτών Μυελού των Οστών.

 

Σε τι δεσμεύομαι αν εγγραφώ;

1) Θα παραμείνεις εγγεγραμμένος στο αρχείο μέχρι τα 55α γενέθλια σου, εκτός και αν ζητήσεις να διαγραφείς.
2) Θα είσαι διαθέσιμος για δωρεά για όποιον ασθενή βρεθείς συμβατός.
3) Θα μας ενημερώσεις για αλλαγή της διεύθυνσής σου, εάν συμβούν μεταβολές στην υγεία σου ή αλλάξεις γνώμη.

 

Μπορώ να εγγραφώ μόνο για συγκεκριμένο ασθενή ή για κάποιο μέλος της οικογένειας μου;

ΟΧΙ. Όλες οι Τράπεζες Εθελοντών Δοτών δέχονται μόνο εθελοντές δότες που είναι διαθέσιμοι για οποιονδήποτε ασθενή έχει ανάγκη μεταμόσχευσης σε οποιοδήποτε σημείο του κόσμου.

Αντιλαμβανόμαστε την ευαισθησία σου για το συγγενικό ή φιλικό σου άτομο, αλλά πρέπει να γνωρίζεις ότι η κάθε νέα εγγραφή αυξάνει την πιθανότητα ανεύρεσης δότη για οποιοδήποτε ασθενή και συνεπώς και για το δικό σου άνθρωπο.

 

 

Πηγή: https://www.kyttaroaimatos.gr/

Νίκησε τον καρκίνο και χαμογελά ξανά η 32χρονη πρωταθλήτρια του επί κοντώ, Mαρία Αριστοτέλους!

 «Κάποιες φορές πρέπει να χάσεις μικρές μάχες 

για να κερδίσεις τον πόλεμο».

Δύο φωτογραφίες με διαφορά 6 μηνών. Στην πρώτη μια κοπέλα κρατά έναν υπέρηχο και στη δεύτερη τον σκίζει στα δύο. Το ξυρισμένο κεφάλι μαρτυρά πως δεν επρόκειτο για εγκυμοσύνη αλλά για διάγνωση καρκίνου, τον οποίο κοίταξε κατάματα και τον νίκησε. Με την ευκαιρία, δείτε την πρόσφατη εξομολόγηση της αθλήτριας για την αρρώστια της. Τον συνέτριψε, τον έκανε χίλια κομμάτια.

Τον συνέτριψε, τον έκανε χίλια κομμάτια. Ο λόγος για την υπέροχη Μαρία Αριστοτέλους

“ Δεν ήταν θεριό, ούτε τέρας, ούτε η κακιά αρρώστια.
Ήταν καρκίνος και είναι παρελθόν!
Τα ωραιότερα νέα!
Είμαι καθαρή!
Τον νικήσαμε!
Η νίκη αυτή δεν ανήκει σε εμένα αλλά στην ιατρική.
Τι κι αν ήταν 4ο στάδιο, τι κι αν ήταν επιθετικός, ο καρκίνος ως επί το πλείστον είναι ιάσιμος και δεν πρέπει να τρέμουμε στο άκουσμα αυτής της λέξης.
Όταν είπα ότι ήμουν έτοιμη για ότι ακολουθήσει, σίγουρα μιλούσε η άγνοια κινδύνου που με διακατείχε.
Δεν ήξερα τι εστί χημειοθεραπείες, τι σήμαινε ανοσοκαταστολή.
Δεν φανταζόμουν καν τι ερχόταν.
Ίσως να ήταν καλύτερα έτσι!
Γιατί ο καρκίνος θέλει θάρρος και θράσος!
Δεν έβλεπα τα δύσκολα που ήταν μπροστά μου ως βουνό.
Εστίαζα στο παρόν και έλεγα πάμε βήμα βήμα και όλα θα γίνουν!
Και πώς θα γινόταν αλλιώς;
Αφού είχα δίπλα μου την καλύτερη ιατρική ομάδα του Ογκολογικού Κέντρου της Τράπεζας Κύπρου, με επικεφαλή την ογκολόγο μου Δρ. Αναστασία Κωνσταντινίδου.
Όλοι τους συνέβαλαν ώστε αυτό το ταξίδι να είναι όσο πιο όμορφο γινόταν και σίγουρα με αίσιο τέλος!
Το ραβδομυοσάρκωμα εμφανίζεται σε παιδάκια μέχρι 5 χρόνων.
Γιατί σε εμένα δεν είπα ΠΟΤΕ..! Αντιθέτως όταν ανέβαινα τον γολγοθά έλεγα ΕΥΤΥΧΩΣ ΣΕ ΕΜΕΝΑ! Ευτυχώς που διάλεξε εμένα και όχι κάποιο παιδάκι! Δεν άντεχα στην ιδέα ότι θα περνούσε κάποιο βρέφος ή παιδί αυτή τη δοκιμασία! Και έλεγα αν μη τι άλλο ο κλήρος έπεσε σε εμένα!
Στην περίπτωση μου, ο καρκίνος ήταν μεταστατικός.
Αυτό σημαίνει πώς μπορεί να επιστρέψει ανά πάσα στιγμή.
Για τον λόγο αυτό θα ελέγχομαι τακτικά!
Ο εχθρός είναι ύπουλος και επιθετικός αλλά τώρα ξέρει με ποιαν έχει μπλέξει!
Άντε γειά..!”

«Έτσι νίκησα τον καρκίνο!»

Πρωτοχρονιά 2023. Η 32χρονη αθλήτρια από την Κύπρο, Μαρία Αριστοτέλους έγραφε στο Instagram.

«Ανυπομονώ να γράψουμε μαζί μια – μια τις σελίδες σου. Με υγεία, αγάπη στις ψυχές μας και ευτυχία!».

Τελικά το 2023 της έφερε τη μεγαλύτερη δοκιμασία της ζωής της, όμως, η ατρόμητη Μαρία ήταν σαν έτοιμη από καιρό.

«Κάποιες φορές πρέπει να χάσεις μικρές μάχες για να κερδίσεις τον πόλεμο».

Από μικρή ηλικία η Μαρία έδειξε πως είχε μέταλλο, ήταν γεννημένη νικήτρια. Όποιον στόχο και να έθετε τον πετύχαινε. Καταπιάστηκε με το άλμα επί κοντώκαι έγινε Βαλκανιονίκης.

Μπήκε στη Νομική και βγήκε με πτυχίο.

«Το όνειρο που είχα από παιδί να σπουδάσω νομική παρ’ όλες τις δυσκολίες έγινε εν τέλει πραγματικότητα».

Διαγνώστηκε με καρκίνο και εκείνη τον συνέτριψε μέσα σε λίγους μήνες.

«Δεν ήταν θεριό, ούτε τέρας, ούτε η κακιά αρρώστια. Ήταν καρκίνος και είναι παρελθόν!».

Πώς έμαθε για τον καρκίνο

Στη συνέντευξη της που είχε δώσει τον Οκτώβριο στο LIVE NEWS είχε πει πως όλα ξεκίνησαν όταν τυχαία ψηλάφισε κάτι στο λαιμό της.

Οι αρχικές εξετάσεις βγήκαν καθαρές όμως η ίδια θα πει πως ήξερε καλά τον εαυτό της και συνέχισε να απευθύνεται σε γιατρούς.

Εν τέλει αυτό που είχαν εντοπίσει ήταν η μετάσταση του καρκίνου στους λεμφαδένες καθώς ο καρκίνος προϋπήρχε ήδη κάτω από τη μύτη τους.

«Αν δεν ήταν η μετάσταση εγώ δεν θα το έβρισκα ήταν στη μύτη μέσα. Οπότε ήρθε η μετάσταση στους λεμφαδένες οπότε ήταν σε ένα σημείο που μπορούσα να ψηλαφήσω. Μετά βγήκε η μετάσταση στα οστά. Αυτό σόκαρε… Κυρίως τον περίγυρο μου εμένα δεν με απασχολούσε. Δεν αισθάνθηκα ποτέ άτυχη. Ίσα – ίσα αισθάνθηκα τυχερή που έμαθα ποιος είναι τελικά ο εχθρός μου. Δεν ρώτησα πότε θα τελειώσει. Ρώτησα ποιος είναι ο στόχος για όταν ξεκινάμε. Και μου λέει να αντέξει το σώμα σου».

Στα 32 της, έρχεται αντιμέτωπη με μια μορφή καρκίνου, εξαιρετικά σπάνια για ενήλικες. Οι γιατροί θα της πουν πως δεν έχουν συναντήσει κάτι ανάλογο όχι μόνο στην ηλικία της, αλλά σε παιδιά μεγαλύτερα των 5 ετών.

Η δημοσιογράφος εύλογα θα την ρωτήσει «είπες ποτέ γιατί σε μένα;» για να λάβει την απάντηση:

«Δεν είπα ποτέ “γιατί σε εμένα”! Αντιθέτως όταν ανέβαινα τον Γολγοθά έλεγα ΕΥΤΥΧΩΣ ΣΕ ΕΜΕΝΑ! Ευτυχώς που διάλεξε εμένα και όχι κάποιο παιδάκι! Δεν άντεχα στην ιδέα ότι θα περνούσε κάποιο βρέφος ή παιδί αυτή τη δοκιμασία! Και έλεγα “αν μη τι άλλο ο κλήρος έπεσε σε εμένα».

Ήταν 12 Οκτωβρίου όταν με το πλατύ χαμόγελο και την πηγαία αισιοδοξία της έλεγε στο LIVE NEWS πως πάει βήμα βήμα.

Δέκα μέρες μετά από αυτήν τη συνέντευξη θα ξυρίσει τα μαλλιά της το χαμόγελο όμως εκεί, δεν σβήνει.

Νίκησε τον καρκίνο

Η Μαρία Αριστοτέλους δεν θα ωραιοποιήσει όμως καταστάσεις.

«Όταν είπα ότι ήμουν έτοιμη για ότι ακολουθήσει, σίγουρα μιλούσε η άγνοια κινδύνου που με διακατείχε. Δεν ήξερα τι εστί χημειοθεραπείες, τι σήμαινε ανοσοκαταστολή. Δεν φανταζόμουν καν τι ερχόταν. Ίσως να ήταν καλύτερα έτσι! Γιατί ο καρκίνος θέλει θάρρος και θράσος!».

Με το ίδιο θάρρος και θράσος λοιπόν πορεύτηκε όλους αυτούς τους μήνες. Με το ίδιο βλέμμα νικήτριας που τον κοιτούσε όταν πρωτομπήκε στη ζωή της. Με το ίδιο βλέμμα τον ξανακοίταξε για τελευταία φορά πριν τον πετάξει από τη ζωή της.

Και ναι η Μαρία ζει και αναπνέει πλέον χωρίς αυτόν. Τι κι αν ήταν επιθετικός, τι κι αν ήταν τέταρτο στάδιο, δεν ήξερε με ποια τα έβαζε.

«Αυτή είναι η πρώτη νίκη. Περιμένεις την επόμενη. Πηγαίνω βήμα- βήμα δεν μπορώ να σκεφτώ το τέλος.

Το τέλος ήρθε ίσως και νωρίτερα από όσο πίστευε η ίδια, η οικογένεια της ακόμα και οι ίδιοι οι γιατροί.

«Νίκησα τον καρκίνο» θα γράφει σε ανάρτηση της και θα συμπληρώνει.

Ο εχθρός είναι ύπουλος, επιθετικός αλλά τώρα ξέρει με ποια έχει μπλέξει.

«Όπως και με κάθε Γολγοθά, έρχεται η Ανάσταση»

Η Μαρία Αριστοτέλους μίλησε αποκλειστικά στο Live News, τονίζοντας πως όλους αυτούς τους μήνες βίωσε δύσκολες στιγμές.

«Είναι ένας Γολγοθάς, τον οποίον ανεβαίνεις. Όπως και με κάθε Γολγοθά, έρχεται η Ανάσταση».

«Ήμουν έτοιμη ανά πάσα στιγμή για το οτιδήποτε. Από τη στιγμή της διάγνωσης μέχρι το τέλος υπάρχει μία πορεία. Ήθελα να είμαι σωστή, να ζήσω κάθε στιγμή όπως θα ήθελα να τη ζήσω», είπε.

Από τις πιο δύσκολες στιγμές στιγμές της ήταν η τέταρτη θεραπεία της. «Δεν μπορούσα να καταπιώ, πονούσε ο λαιμός μου», είπε.

 

Πηγή: https://www.athensmagazine.gr