Χάρισε ζωή... τόσο απλά!

«Έδωσα ένα δώρο και πήρα ένα. Όταν δίνεις, εισπράττεις πολλά.  Δίνεις και παίρνεις ζωή.»

«Ήμουν 23 ετών όταν γέννησα τον γιο μου. Στο μαιευτήριο, μαζί με τον γιο μου, γεννήθηκε ένα παιδάκι το οποίο τρεις ημέρες μετά παρουσίασε λευχαιμία. Σοκαρίστηκα και στενοχωρήθηκα. Οι γιατροί μας είπαν ότι ο μόνος τρόπος για να σωθούν αυτοί οι άνθρωποι και δη τα παιδιά είναι η μεταμόσχευση. Δεν είχα να σκεφτώ κάτι. Έγινα δότρια μυελού των οστών. Τόσο απλά...».  

Πόσοι άνθρωποι μπορούν να πουν με βεβαιότητα ότι στη μέχρι σήμερα ζωή τους χάρισαν ζωή; Στην Ελλάδα, δυστυχώς, ελάχιστοι. Μία από αυτούς είναι η κυρία Βασιλική Αρβανίτη, η οποία τα τελευταία 18 χρόνια που είναι δότρια μυελού των οστών χάρισε ζωή σε δύο ανθρώπους. Ο ένας ήταν μόλις επτά ετών. Ορισμένοι από αυτούς τους ανθρώπους τιμήθηκαν για την προσφορά τους πρόσφατα σε εκδήλωση που διοργάνωσε το Κέντρο Ενημέρωσης και Προσέλκυσης Εθελοντών Δοτών Μυελού των Οστών Πανεπιστημίου Πατρών (ΚΕΔΜΟΠ).

«Είμαι ευαισθητοποιημένη σε αυτά τα θέματα από την ηλικία των 17-18 ετών. Τότε ένα συγγενικό μου πρόσωπο είχε ένα πρόβλημα υγείας και χρειαζόταν αίμα. Εδωσα αίμα και έκτοτε δεν σταμάτησα ποτέ. Εγινα αιμοδότρια. Δύο χρόνια μετά, στα 20 μου, έγινα δωρήτρια οργάνων. Δότρια μυελού των οστών έγινα ύστερα από αρκετό καιρό» λέει η κυρία Αρβανίτη.

Μικρή δεξαμενή για το ύψιστο αγαθό
Άξιο παρατήρησης είναι το γεγονός ότι οι Έλληνες μπορούν να δωρίσουν χρήματα, τρόφιμα, υλικά αγαθά. Την υγεία, που αποτελεί το ύψιστο αγαθό, δεν την αντιλαμβάνονται ως δώρο, και αυτό μαρτυρούν τα επίσημα στοιχεία για τους εθελοντές δότες μυελού των οστών στη χώρα μας. Η Ελλάδα μετράει μια εξαιρετικά μικρή δεξαμενή εθελοντών δοτών που αδυνατεί να καλύψει τις ανάγκες των ασθενών της. Διαθέτουμε ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά δοτών ανά πληθυσμό (0,003%), σε αντίθεση με την Κύπρο, όπου 10% του πληθυσμού έχουν εγγραφεί ως εθελοντές δότες (130.000) και την Πορτογαλία (250.000 δότες). Και αυτό όταν είναι γνωστό ότι για πολλούς πάσχοντες από λευχαιμία η μεταμόσχευση μυελού των οστών αποτελεί τη μόνη ελπίδα ζωής.

Η δράση των Ελλήνων στον ουσιαστικό εθελοντισμό είναι σε βρεφικό επίπεδο. Υπάρχουν όμως και ορισμένες φωτεινές εξαιρέσεις αληθινών αλτρουιστών. Ανθρώπων που γίνονται χαρούμενοι προσφέροντας σε όσους έχουν ανάγκη ένα υλικό που διαθέτουν όλοι οι υγιείς κάτοικοι του πλανήτη Γη: μυελό των οστών. Το πιο πολύτιμο δώρο που δεν κοστίζει για τους δότες ούτε ένα ευρώ...

Η κυρία Αρβανίτη ήταν δότρια μυελού των οστών επί δώδεκα χρόνια και ουδείς την είχε ενοχλήσει. «Η πρώτη φορά ήταν πριν από έξι χρόνια. Με κάλεσαν για να δώσω αιμοπετάλια για ένα επτάχρονο αγοράκι που είχε μια μορφή λευχαιμίας. Το έκανα και πέτυχε. Η δεύτερη φορά που μου τηλεφώνησαν ήταν τον Μάιο του 2014. Με κάλεσαν από το ΚΕΔΜΟΠ για να με ενημερώσουν ότι βρέθηκα συμβατή στις χαμηλές αναλύσεις αίματος με κάποιον άνθρωπο που είχε λευχαιμία. Σοκαρίστηκα! Δεν το περίμενα έπειτα από τόσα χρόνια. Εκλαιγα και προσευχόμουν να είμαι συμβατή και στις υψηλές αναλύσεις για να γίνει καλά ο άνθρωπος».

«Ήμουν απόλυτα συμβατή με έναν άγνωστο άνθρωπο»
Την ενημέρωσαν ότι έπρεπε να πάει στο κοντινότερο νοσοκομείο για να κάνει αναλύσεις αίματος προκειμένου να διαπιστωθεί αν ήταν συμβατή και σε τι ποσοστό. «Πήγα στο "Γ. Γεννηματάς" και οι εξετάσεις έδειξαν ότι ήμουν απόλυτα συμβατή. Το φαντάζεστε; Ήμουν απόλυτα συμβατή με έναν άγνωστο άνθρωπο. Μετά από πολλές εξετάσεις στις οποίες υποβλήθηκα, διότι έπρεπε να σιγουρευτούν για την καλή μου υγεία, κανονίστηκε από τη Μονάδα Μεταμοσχεύσεων Μυελού των Οστών του Νοσοκομείου του Ρίου να γίνει η μεταμόσχευση τον Ιούλιο. Τελικώς δεν έγινε τότε διότι ο ασθενής έπαθε σοβαρή λοίμωξη. Περιμέναμε να γίνει καλά. Στις 13 Οκτωβρίου 2014 κανονίστηκε η μεταμόσχευση. Το μόνο που ξέρω είναι ότι πέτυχε η μεταμόσχευση και ότι ο άνθρωπος είναι πάρα πολύ καλά. Ήταν πολύ τυχερός».

Το τι ένιωσε όταν ολοκληρώθηκε η μεταμόσχευση δεν μπορεί να περιγραφεί. «Ένιωσα ότι το σύμπαν μού έδωσε τη δυνατότητα να διορθώσω κάποια λάθη μου και να βοηθήσω με αυτόν τον τρόπο τον εαυτό μου και τους άλλους. Έδωσα ένα δώρο και πήρα ένα. Όταν δίνεις, εισπράττεις πολλά. Νιώθεις ότι βάζεις ένα λιθαράκι στον κόσμο. Δίνεις και παίρνεις ζωή. Σου κάνει καλό, σε ισορροπεί, αρχίζεις να αγαπάς τον εαυτό σου αληθινά. Να σας πω κάτι απλοϊκό αλλά ανθρώπινο; Τα τελευταία χρόνια είχα πάρει λίγα κιλά. Δεν μου άρεσε το σώμα μου, δεν το αγαπούσα. Μετά τη μεταμόσχευση το λάτρεψα».

Στα βήματά της και ο γιος της

«Ένα δώρο που πρέπει να κάνουν όλοι οι γονείς στα παιδιά τους»

Η διαδικασία για να γίνει κάποιος εθελοντής δότης μυελού των οστών είναι πολύ απλή. «Σου παίρνουν σάλιο από το στόμα με μια μπατονέτα. Τόσο απλό και γρήγορο. Είναι πολύ εύκολο και έχει να κάνει με το πώς βλέπεις τα πράγματα» λέει η κυρία Βασιλική Αρβανίτη και εξηγεί: «Κανείς δεν ξέρει πότε θα του χτυπήσει το κακό την πόρτα. Σήμερα είμαστε καλά. Αύριο; Φαντάσου να έχει ένας δικός σου άνθρωπος σοβαρό πρόβλημα και να μην μπορείς να βρεις δότη. Τρελαίνεσαι ή όχι; Αν όμως οι δότες ήμασταν περισσότεροι, τα πράγματα δεν θα ήταν πιο εύκολα για όλους;».Τα βήματα της κυρίας Αρβανίτη ακολουθεί και ο γιος της, ο οποίος σε περίπου έναν μήνα ενηλικιώνεται. Και αυτό - όπως λέει - είναι κάτι που την ικανοποιεί πολύ. «Στις 12 Φεβρουαρίου γίνεται 18 ετών και την επομένη, στις 13, έχουμε ραντεβού στο ΚΕΔΜΟΠ για να γίνει και εκείνος δότης μυελού των οστών και φυσικά αιμοδότης. Το παιδί μου έχει καταλάβει ότι αλληλεγγύη δεν είναι μόνο να δίνει κανείς χρήματα και υλικά αγαθά. Είναι "βοηθάω με ό,τι έχω". Και αυτό το έχουμε όλοι. Είναι ένα μάθημα, ένα δώρο που πρέπει να κάνουν όλοι οι γονείς στα παιδιά τους».

Πηγή: http://www.tovima.gr