ΠΕΡΗΦΑΝΑ ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ….

 Με αφορμή το Χρυσό Σεπτέμβρη

Μήνας ευαισθητοποίησης κατά του καρκίνου της παιδικής ηλικίας και με αφορμή το γεγονός ότι αυτή τι στιγμή υπάρχουν 4 ή 5 περιπτώσεις παιδιών, που προσπαθούν να φύγουν για το εξωτερικό για μια καλύτερη τύχη, για το θαύμα, για το ακατόρθωτο....

Να αναφέρουμε ότι 350 παιδιά τουλάχιστον κάθε χρόνο νοσούν στην Ελλάδα από διάφορες μορφές καρκίνου δυστυχώς με αυξητικούς ρυθμούς πάντα τα τελευταία χρόνια. 

Αλήθεια όμως αυτή η ευαισθητοποίηση φτάνει στα αυτιά αυτών που πρέπει; Στην ελληνική κυβέρνηση, στο εθνικό σύστημα υγείας, στους συλλόγους που δραστηριοποιούνται στον παιδικό καρκίνο;

 Δεν φτάνει να ευαισθητοποιείται μόνο ο κόσμος. Βλέπεις απλούς ανθρώπους να προσπαθούν από το υστέρημα τους να βοηθήσουν αυτά τα παιδιά για να μπορέσουν να εξαντλήσουν την οποία πιθανότητα τους έχει απομείνει. 

Αλλα τι γίνεται με τα άλλα παιδιά που νοσούν καθημερινά στα νοσοκομεία, στα σπίτια τους; Τι γίνεται με τους γονείς που παλεύουν καθημερινά με ένα τέρας, με μια καταστροφή οικονομική οικογενειακή και ψυχολογική; Αλήθεια τι γίνεται με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας; Υπάρχει η κατάλληλη στήριξη από τους αρμόδιους φορείς;

Αλλά ας είμαστε ρεαλιστές σε αυτόν τον κόσμο δεν χωράμε όλοι, μικροί – μεγάλοι. Και σε ένα πόλεμο πάντα υπάρχουν απώλειες. Πάντα έτσι ήταν πάντα έτσι θα είναι. Γιατί με το ίδιο σχέδιο, που προσπαθείς να κερδίσεις με το ίδιο σχέδιο χάνεις κιόλας.

Είμαι ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ, που έζησα με ένα παιδί με καρκίνο 27 μήνες κάνοντας με αυτό το αγγελούδι τα πάντα. Γιατί η κάθε μέρα ήταν ξεχωριστή, κάθε γέλιο, κάθε άγγιγμα, κάθε φιλί, κάθε δάκρυ …. το πιο όμορφο συναίσθημα του κόσμου. Γιατί ο άνθρωπος όταν φοβάται ότι κάτι μπορεί να το χάσει το αγαπάει 100 φορές πιο πολύ. Γιατί ίσως χρειάζονταν να ζήσω 10 ζωές για να αισθανθώ αυτά που έκανα όλο αυτό το διάστημα μαζί του. Γιατί ίσως αυτός ήταν ο ρόλος του στην ζωή. Να έρθει για να φύγει σαν κάτι μεγάλο, σαν κάτι τεράστιο, σαν κάτι μοναδικό. Μου το έλεγε άλλωστε αλλά εγώ δεν τον πίστευα. «Δεν θα γίνω ποτέ 5 χρόνων» και όντως δεν έγινε.

ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ γιατί δεν τον έχω πια....

Πηγή: Ανώνυμος