Αληθινή Ιστορία: «Διαγνώστηκα με καρκίνο στα 25… ορίστε τι κέρδισα»

Πώς θα νιώθατε αν στα 25 σας χρόνια, όταν οι περισσότεροι νέοι και νέες νιώθουν άτρωτοι, εσείς ερχόσασταν αντιμέτωπες με τον καρκίνο; Ο Οκτώβριος, ο μήνας ενημέρωσης κατά του καρκίνου του μαστού, μπορεί να φτάνει στο τέλος του, αλλά η μάχη για μερικές γυναίκες συνεχίζεται και είναι δύσκολη. Αυτή της τη μάχη θέλησε να μοιραστεί μαζί μας η Emma Gorrick, η οποία διαγνώστηκε με καρκίνο στο στήθος μόλις στα 25 της χρόνια!

“Η ζωή μου πριν τον καρκίνο: Ήμουν 25, δούλευα ως κομμώτρια και σχεδίαζα το γάμο μου. Όταν πέντε μήνες μετά την παραμυθένια πρόταση γάμου από το σύντροφό μου στη Χαβάη ανάκαλυψα ένα εξόγκωμα!

Δεν πονούσα καθόλου. Έκανα μπάνιο και καθώς σήκωσα το χέρι μου ένιωσα τον όζο. Σκέφτηκα ότι δεν είχα καθόλου συμπτώματα. Θυμάμαι μόνο ότι ήμουν πολύ κουρασμένη. Δεν έκανα τίποτα επειδή ένιωθα εξαντλημένη. Δεν έβγαινα, δεν πήγαινα βόλτες, λόγω κούρασης…

Το απέδιδα στην πολλή δουλειά και στο πρωινό ξύπνημα. Δεν σκέφτηκα ποτέ την κούρασή μου ως σύμπτωμα, μέχρι τη διάγνωση. Έπειτα όλα απέκτησαν κάποιο νόημα.

Αφού ανακάλυψα το εξόγκωμα το άφησα για αρκετές μέρες, μέχρι που ο αρραβωνιαστικός μου με πίεσε να πάω στο γιατρό για να το τσεκάρω. Όταν επισκέφθηκα τη γιατρό μου με καθησύχασε λέγοντας ότι πιθανότατα να επρόκειτο για κάποιον πρησμένο αδένα, επειδή γυμναζόμουν έντονα στο γυμναστήριο. Έκανα τις εξετάσεις Παρασκευή και περίμενα τα αποτελέσματα μέχρι τη Δευτέρα. Δεν είχα καθόλου άγχος, επειδή δεν σκέφτηκα ποτέ ότι θα ήταν καρκίνος. Ήμουν πολύ νέα και στις γυναίκες της οικογένειάς μου ήταν συνηθισμένα αυτά εξογκώματα στο στήθος.

Όταν άκουσα ότι είναι καρκίνος τα πάντα σκοτείνιασαν γύρω μου. Δεν θυμάμαι τίποτα από εκείνη την ώρα. Δεν άντεχα ούτε να με αγγίζουν. Το μόνο που θυμάμαι είναι η γιατρός να μου δίνει ένα κουτάκι Βάλιουμ και να μου λέει “θα το χρειαστείς”.

Δεν κατάφερα ούτε τους γονείς μου να καλέσω, όλα ήταν θολά!

Λίγες μέρες μετά όταν πήγα στον ογκολόγο μου η μητέρα, η αδερφή μου και ο αρραβωνιαστικός μου ήταν μαζί μου. Εκείνη ήταν η μέρα που ρώτησα αν επρόκειτο να πεθάνω, αλλά οι γιατροί δεν ήταν σίγουροι για τη διάγνωσή μου.

Τελικά, διαγνώστηκα με καρκίνο σε 2ο στάδιο. Ήταν επιθετικός. Έπρεπε να κάνω αφαίρεση όγκου, χημειοθεραπείες και ακτινοβολίες! Η ηλικία και το γεγονός ότι δεν είχα παιδιά έπαιξαν ρόλο στο να μην γίνει διπλή μαστεκτομή σε αυτό το στάδιο. Μου έδωσαν μάλιστα επιλογές για το θέμα του παιδιού: Την κατάψυξη ωαρίων και την εξωσωματική γονιμοποιήση. Επιλέξαμε το δεύτερο, λόγω περισσότερων πιθανοτήτων επιτυχίας.

Η επέμβασή μου καθυστέρησε 6 εβδομάδες μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία γονιμοποίησης και όλον αυτόν τον καιρό σκεφτόμουν ότι δεν θα τα καταφέρω. Πίστευα ότι είμαι καταδικασμένη, επειδή είχα ακούσει τόσα πολλά για τον καρκίνο του μαστού.

Μετά την επέμβαση οι γιατροί ήταν πιο ξεκάθαροι. Αφαίρεσαν όλο τον όγκο και θεωρούσαν ότι δεν είχε μείνει τίποτα, Όταν ένιωσα πιο δυνατή ξεκίνησα τις χημειοθεραπείες. Λίγες μέρες μετά την πρώτη μου θεραπεία αρρώστησα και χρειάστηκε να μείνω στο νοσοκομείο για 2 εβδομάδες.

Όλον αυτόν τον καιρό έλεγα στον αρραβωνιαστικό μου να με αφήσει. Ήμουν πολύ άσχημα!

Οι χημειοθεραπείες σήμαιναν ότι δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Δεν μπορούσα να μιλήσω με άνθρωπο, όσοι με πλησίαζαν φορούσαν μάσκα και γάντια. Όταν τελείωσα με τις χημειοθεραπείες σειρά είχαν οι ακτινοβολίες. Κάθε μέρα για έξι εβδομάδες! Αφού τελείωσα και με αυτές, η γιατρός μου πρότεινε να ακολουθήσω μια θεραπεία 3 χρόνων για να επανέλθει το γυναικολογικό μου σύστημα στα φυσιολογικά.

Όλον αυτόν τον καιρό δεν είχα περίοδο, δεν είχα ωορρηξία. Μόνο εξάψεις είχα. Δεκαοχτώ μήνες μετά την έναρξη της θεραπείας έκανα την μαστεκτομή και την επανόρθωση του στήθους μου. Πήραν ιστό και δέρμα από την πλάτη μου και τώρα είμαι απίστευτα αδύναμη, αλλά δεν θα σκαρφαλώσω κιόλας!

Η επέμβαση πήγε πολύ καλά, αν εξαιρέσεις μια μόλυνση στην πλάτη και το γεγονός ότι αν προχωρούσε θα έχανα και τα δυο μου στήθη, τα πράγματα εξελίχθηκαν θετικά. 3,5 χρόνια μετά την θεραπεία γονιμότητας μου είπαν ότι ήμουν εντάξει, αλλά οι πιθανότητες να μείνω έγκυος ήταν πολύ χαμηλές λόγω της ταλαιπωρίας που είχε περάσει το σώμα μου. Μου είπαν να περιμένω τουλάχιστον 2 μήνες πριν αρχίσω να προσπαθώ και 18 μήνες μετά έμεινα έγκυος με φυσικό τρόπο!

Όλοι ήταν πολύ χαρούμενοι με το γεγονός της εγκυμοσύνης! Οι πιθανότητες ήταν ελάχιστες και τα είχα καταφέρει.

Η ζωή μου τώρα πια είναι απίστευτη! Μετά τον καρκίνο παντρεύτηκα, άνοιξα το δικό μου κομμωτήριο και απέκτησα την 9 μηνών, τώρα, κόρη μου! Εκτιμώ πια τη ζωή μου. Το να νοσήσεις με καρκίνο είναι ό,τι χειρότερο. Με έκανε, όμως, να καταλάβω πόσο όμορφη και καλή είναι η ζωή.

Είμαι πολύ υγιής τώρα! Περπατώ καθημερινά και προσπαθώ να μην περνάω ούτε μια άσχημη μέρα. Αν ξυπνήσω το επόμενο πρωί είμαι, απλώς, ευγνώμων!

Ευγνώμων που το ταξίδι μου με τον καρκίνο μου έδωσε αυτή την άποψη και τη ματιά για τη ζωή. Ευγνώμων που πλέον δεν αφήνω τα μικρά να με παρασύρουν στη δυστυχία. Είμαι πολύ καλά τώρα…”

Πηγή: https://www.infowoman.gr