Από ένα σπασμένο πόδι, ανακάλυψαν ότι το 2χρονο αγοράκι τους είχε καρκίνο

 

Ένα σπασμένο κόκκαλο στο πόδι του παιδιού της αποκάλυψε μία τραγική αλήθεια. Μία μητέρα περιγράφει με τα πιο συγκλονιστικά λόγια αυτό που δεν πρέπει να ζήσει κανένας γονιός.

 «Φανταστείτε να ακούτε από τους γιατρούς τη φράση: “Το παιδί σας έχει καρκίνο“. Κάπως έτσι, όμως, μας ξύπνησαν στις 5 το πρωί να μας το πουν οι γιατροί του παιδιού μας. Κι εμείς είχαμε πάει μόνο για ένα σπασμένο πόδι. Πώς θα μπορούσε να συμβαίνει αυτό; Ήλπιζα, ότι απλά έβλεπα ένα κακό όνειρο, αλλά δυστυχώς, ήταν η πραγματικότητα. Το χαρούμενο, υγιέστατο σχεδόν 2 χρόνων αγοράκι μου είχε καρκίνο.

Λίγες εβδομάδες πριν από εκείνη τη μέρα, ο μικρός μου άρχισε να κουτσαίνει και να έχει ανεξήγητους πυρετούς. Τον είχαμε πάει στον παιδίατρο και μας σύστησε κάποιες εξετάσεις, ενώ μας παρέπεμψε σε ορθοπαιδικό για το πρόβλημα στα πόδια του. Οι εξετάσεις αίματος έδειξαν αναιμία και μας σύστησαν να του κάνουμε ειδική διατροφή για να τον βοηθήσει.

Στη συνέχεια, κλείσαμε ένα ραντεβού με τον ορθοπαιδικό και μας είπε να κάνουμε κάποιες ακτινογραφίες στην περιοχή της λεκάνης. Έβλεπε κάποιο πρόβλημα στο μηριαίο οστό και φοβόταν, μήπως πάθει μόλυνση. Έτσι μας έστειλε στο πλησιέστερο νοσοκομείο για περαιτέρω εξετάσεις.

Τον ρώτησα αν θα μπορούσε να είναι τίποτα χειρότερο. Μου απάντησε, ότι μπορεί να πρόκειται για οστεομυελίτιδα, μία φλεγμονή στα οστά. Κάναμε τις ακτινογραφίες και τις μαγνητικές, οι οποίες έδειξαν, ότι το αριστερό του μηριαίο οστό ήταν σπασμένο. Δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε πώς έτρεχε γύρω γύρω με ένα σπασμένο οστό, καθώς λέγεται ότι είναι το πιο δυνατό κόκκαλο του σώματος. Πώς έσπασε; Ήταν πολύ ζωηρός όντως, αλλά δεν είχε πέσει ή χτυπήσει πρόσφατα. Έτσι, ρώτησα ξανά τον ορθοπαιδικό αν ήταν κάτι σοβαρότερο.

 

ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΝΕΑ

Το επόμενο πρωί ο παιδίατρος και ο ορθοπαιδικός ήρθαν στο δωμάτιό μας για να μας πουν τα συνταρακτικά νέα. “Το παιδί σας έχει καρκίνο”. Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Μου εξήγησαν ότι η μαγνητική αποκάλυψε όγκο στον αριστερό του λεμφαδένα και ότι είχε κάνει μετάσταση, με αποτέλεσμα να προκαλέσει σπάσιμο στο πόδι. Μετάσταση… Ο καρκίνος  είχε εξαπλωθεί. Άρχισα να ρωτάω διάφορα πράγματα, όπως πώς έγινε, σε τι στάδιο βρισκόταν, αν θα μπορούσε να γίνει καλά. Όμως, οι γιατροί δεν μπορούσαν να μου δώσουν απαντήσεις.

Μας είπαν ότι θα έπρεπε να μεταφερθεί σε ογκολογική, παιδιατρική μονάδα για περαιτέρω εξετάσεις. Προτού φύγουμε, ο ορθοπαιδικός ήρθε δίπλα μου και μου είπε: Με ρωτούσατε αν μπορεί να είναι κάτι χειρότερο. Ναι, ήξερα ότι είναι”, μου είπε ξεσπώντας σε κλάματα.

Το μητρικό μου ένστικτο αποδείχθηκε αληθινό. Δεν ήθελα να το πιστέψω, αλλά κατά κάποιο τρόπο ήξερα ότι θα άκουγα τα χειρότερα νέα.

Στο ογκολογικό, την επόμενη μέρα, μας εξήγησαν τι τύπο καρκίνου είχε, αλλά έπρεπε πρώτα να δούμε τη βιοψία για να επιβεβαιωθεί η διάγνωση. Περιμέναμε πέντε μέρες που μας φάνηκαν αιώνας. Ο μικρούλης μου πέρασε τα 2α γενέθλια του στο πάτωμα του ογκολογικού περιμένοντας τα αποτελέσματα.

ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΦΟΒΗΘΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ

Η διάγνωση ήταν Νευροβλάστωμα σε 4ο στάδιο και μπήκε στην λίστα του υψηλού ρίσκου, καθώς υπήρχε γενετική ανωμαλία που έκανε τα καρκινικά κύτταρα να αναπτύσσονται ταχύτερα. Ξεψαχνίστηκε στις εξετάσεις. Ήταν σίγουρο ότι είχε άλλους πέντε όγκους συνολικά. Από τους λεμφανδένες, μέχρι σε οστά του κεφαλιού, της γνάθου, της σπονδυλικής στήλης. Δεν είχα ακούσει ποτέ άλλοτε για τέτοιο καρκίνο και έμελε να το ζήσω με το παιδί μου. Δεν είχα φοβηθεί περισσότερο στη ζωή μου και ο ογκολόγος έπρεπε να δει τι θεραπεία θα ακολουθούσε.

Χημειοθεραπείες, επεμβάσεις, μεταμοσχεύσεις, ακτίνες, ανοσοθεραπεία… Ξεκίνησε τις χημειοθεραπείες αμέσως με τις παρενέργειες που γνωρίζουμε όλοι. Ναυτίες, εξάντληση, εμετοί. Το χαμόγελο που δεν έσβηνε από το προσωπάκι του, έδινε δύναμη και σε μας.

Το νοσοκομείο έγινε το σπίτι μας. Αμέτρητες θεραπείες και επεμβάσεις… Μέτα τον 4ο κύκλο χημειοθεραπείας και πριν φύγουμε από το νοσοκομείο, ο μικρός άρχισε να έχει κάτι περίεργα συμπτώματα, έκανε εμετό 4-5 φορές τη μέρα, ενώ η κινητικότητα στο έντερό του είχε σταματήσει για αρκετές μέρες. Κι έτσι χρειάστηκε επέμβαση. Ευτυχώς, όλα πήγαν καλά και μετά από δέκα μέρες γυρίσαμε σπίτι.

Λίγο καιρό μετά διαγνώστηκε με Θρομβωτική Μικροαγγειοπάθεια, ένα εξαιρετικά σοβαρό σύνδρομο που θα μπορούσε να αποβεί μοιραίο. Είναι Απρίλιος και ακόμη μπαινοβγαίνουμε στο νοσοκομείο, χωρίς να ξέρουμε πότε θα τελειώσει όλο αυτό. Μόνο η ζωή ξέρει…

Δεν είναι λίγοι οι φίλοι και οι συγγενείς που έχουν σταθεί στο πλευρό μας και μας στηρίζουν, κάτι που μας συγκινεί πολύ και μας γεμίζει δύναμη να συνεχίσουμε.

 

Πηγή: Love What Matters,  https://www.infokids.gr/