«Δεν περίμενα ποτέ να έχω καρκίνο του εντέρου στα 24 μου. Ποια ήταν τα συμπτώματα που είχα επί 6 χρόνια»

 

Η Shelby Preston ήταν μόλις 24 ετών όταν διαγνώστηκε με καρκίνο του εντέρου, ενώ για καιρό οι γιατροί της έλεγαν ότι είχε σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου ή έλλειψη σιδήρου. Ευτυχώς, ο καρκίνος της Shelby εντοπίστηκε στα αρχικά στάδια, κυρίως λόγω της επιμονής της να αναζητήσει βοήθεια για τα συμπτώματά της.

Από την ηλικία των 18 ετών περίπου, η Shelby άρχισε να αντιμετωπίζει επεισόδια διάρροιας, αιμορραγίας και κοιλιακού πόνου. Επίσης, παρά την υγιή όρεξή της, έχανε βάρος.

«Συνέβαινε κάθε λίγους μήνες και έβλεπα τον γιατρό μου αρκετές φορές και έκανα αρκετές φυσικές εξετάσεις και εξετάσεις αίματος. Στην αρχή, μου είπαν ότι τα επίπεδα σιδήρου μου ήταν πολύ χαμηλά και μετά ότι είχα σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου», περιγράφει η ίδια στην Express UK και συνεχίζει:

«Μέχρι το 2022, ωστόσο, το βάρος μου είχε πέσει στα 38 κιλά και στις διακοπές τον Μάιο του ίδιου έτους με τον φίλο μου τον Will άρχισα να αιμορραγώ πολύ. Ήξερα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά και έπρεπε να πιέσω ξανά για απαντήσεις».

Η Shelby παραπέμφθηκε τελικά σε έναν γαστρεντερολόγο, ο οποίος πραγματοποίησε μια εύκαμπτη σιγμοειδοσκόπηση, γνωστή και ως εμβέλεια εντέρου, όπου μια κάμερα εισάγεται από το ορθό για να κοιτάξει στο κάτω μέρος του παχέος εντέρου. «Ήταν η πρώτη φορά, παρά τα έξι χρόνια συμπτωμάτων, που κάποιος είχε κοιτάξει μέσα στο σώμα μου», λέει η Shelby.

«Ξαπλωμένη στο κρεβάτι, κοιτάζοντας την οθόνη, είδα μια επιθετική ανάπτυξη που αιμορραγούσε. Ένιωσα σωματικά άρρωστη από φόβο. Ο γιατρός εξήγησε ότι ήταν ένας πολύποδας του παχέος εντέρου, που συνήθως είναι καλοήθεις, αλλά είχε κάνει βιοψία», συνεχίζει.

Η διάγνωση για τον καρκίνο του εντέρου πρώτου σταδίου

Μια εβδομάδα αργότερα, η Shelby έλαβε την είδηση ​​ότι είχε καρκίνο του εντέρου πρώτου σταδίου. «Ήξερα, όταν μου είπαν να φέρω κάποιον μαζί μου στη συνάντηση, ότι δεν θα ήταν καλά νέα, αλλά ήταν και πάλι τεράστιο σοκ να ακούσω τη λέξη “καρκίνος”. Ποτέ δεν πιστεύεις ότι θα σου συμβεί, πόσο μάλλον όταν είσαι 20 χρονών», αναφέρει η ίδια.

Δυστυχώς, η εμπειρία της Shelby από τη διάγνωση καρκίνου του εντέρου σε τόσο νεαρή ηλικία δεν είναι μοναδική. Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε νωρίτερα φέτος προέβλεψε επίσης αύξηση των ποσοστών θνησιμότητας και σε νεότερους ασθενείς από την πάθηση.

«Ένιωσα τρομοκρατημένη αλλά και ανακουφισμένη που συνέχισα να αναζητώ μια εξήγηση για τα συμπτώματά μου, θα μπορούσαν να ήταν ακόμα χειρότερα νέα», λέει η Shelby και προσθέτει: «Μου είπαν ότι θα μπορούσα να κάνω μια διαδικασία που ονομάζεται TEM (Διαπρωκτική Ενδοσκοπική Μικροχειρουργική) η οποία γίνεται μέσω του πρωκτού, οπότε δεν θα έχω τομή ή ουλή. Θα αφαιρούσε τους καρκινικούς πολύποδες, αφήνοντας το ορθό μου ανέπαφο, χωρίς στομία».

«Ή, θα μπορούσα να κάνω πιο σοβαρή χειρουργική επέμβαση όπου ένα τμήμα του ορθού μου θα αφαιρούνταν οριστικά. Θα είχα προσωρινή στομία  αλλά υπήρχε περίπτωση να γίνει μόνιμη. Το όφελος ήταν ότι υπήρχε μικρότερος κίνδυνος επανεμφάνισης του καρκίνου. Η οικογένειά μου και ο Will ήταν υποστηρικτικοί, αλλά τελικά ήταν δική μου επιλογή. Επέλεξα το δεύτερο γιατί μου έδωσε τις καλύτερες πιθανότητες να ζήσω χωρίς καρκίνο», λέει η Shelby.

Η ζωή μετά τον καρκίνο του εντέρου

Η επτάωρη χειρουργική επέμβαση στο έντερο της Shelby ήταν επιτυχής και πέρασε τους επόμενους εννέα μήνες με προσωρινή στομία ενώ το σώμα της θεραπεύτηκε. «Ήμουν τρομοκρατημένη με την προοπτική της στομίας, αλλά γρήγορα συνειδητοποίησα ότι αν αυτό ήταν που χρειαζόταν για να απαλλαχθώ από τον καρκίνο, τότε έπρεπε απλώς να το αποδεχτώ και να μάθω να ζω με αυτή», λέει.

«Συνδέθηκα με άλλους νέους με στομία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και η αλληλεγγύη και οι συμβουλές τους ήταν πολύ χρήσιμες. Τον Αύγουστο του 2023 η πορεία μου αναστράφηκε και τώρα η λειτουργία του εντέρου μου είναι περίπου 80% εκατό φυσιολογική. Έχω ακόμα στιγμές που χρειάζομαι την τουαλέτα επειγόντως και κάνω μια ισορροπημένη διατροφή, προσπαθώντας να αποφύγω τα τρόφιμα στα οποία είναι ευαίσθητο το έντερό μου», προσθέτει η κοπέλα.

Η Shelby δεν χρειάστηκε περαιτέρω θεραπεία, αλλά κάνει τακτικές ακτινογραφίες, εμβέλεια και εξετάσεις αίματος. «Μέχρι στιγμής, είναι όλα καθαρά. Είναι δύσκολο να μην αισθάνεσαι άγχος, και ακόμη και μια στομαχική διαταραχή μπορεί να είναι ανησυχητική, ότι είναι κάτι πιο επικίνδυνο. Προσπαθώ να προχωρήσω μπροστά από αυτό που έχω περάσει και πιστεύω ότι ο καρκίνος είναι πίσω μου», αναφέρει.

Σχεδόν δύο χρόνια μετά τη διάγνωσή της, η Shelby θέλει να μοιραστεί τη σημασία του να μην αγνοείτε ποτέ τα συμπτώματα και να υποστηρίζετε τον εαυτό σας.

 «Οι άνθρωποι στην ηλικία μου πιστεύουν ότι ο καρκίνος δεν είναι κάτι που τους επηρεάζει, αλλά συμβαίνει όλο και περισσότερο. Αν ανησυχείτε, μην απορρίψετε τα συμπτώματα, αναζητήστε βοήθεια και μην τα παρατάτε μέχρι να είστε ικανοποιημένοι ότι ξέρετε ποιο είναι το πρόβλημα. Η επιμονή μου έσωσε τη ζωή», καταλήγει η νεαρή κοπέλα.

Πηγή: https://www.oloygeia.gr/

Πρώτες δοκιμές του εμβολίου mRNA για τον καρκίνο του πνεύμονα – Οι 7 χώρες που το κάνουν!

 

Κάθε χρόνο 1,8 εκατομμύρια ασθενείς πεθαίνουν από καρκίνο του πνεύμονα - Οι 7 χώρες που ξεκίνησε η πρώτη δοκιμή του εμβολίου.

Ξεκίνησαν οι δοκιμές του πρώτου στον κόσμο εμβολίου mRNA για τον καρκίνο του πνεύμονα, μία εξέλιξη που μπορεί να σώσει χιλιάδες ζωές.

Ο καρκίνος του πνεύμονα είναι ο Νο1 καρκίνος παγκοσμίως, με περίπου 1,8 εκατομμύρια θανάτους κάθε χρόνο. Τα ποσοστά επιβίωσης σε όσους πάσχουν από προχωρημένες μορφές της νόσου, όπου οι όγκοι έχουν εξαπλωθεί, είναι ιδιαίτερα μικρά.

Τώρα οι ειδικοί δοκιμάζουν ένα νέο εμβόλιο που δίνει εντολή στον οργανισμό να κυνηγήσει και να σκοτώσει τα καρκινικά κύτταρα και στη συνέχεια τα εμποδίζει να επιστρέψουν. Γνωστό ως BNT116 και κατασκευασμένο από την BioNTech το εμβόλιο έχει σχεδιαστεί για τη θεραπεία του μη μικροκυτταρικού καρκίνου του πνεύμονα (NSCLC), της πιο κοινής μορφής της νόσου αναφέρει στο δημοσίευμά του ο Guardian.

Η κλινική δοκιμή της φάσης 1, η πρώτη μελέτη του BNT116 σε ανθρώπους, ξεκίνησε σε 34 ερευνητικά κέντρα σε επτά χώρες: Ηνωμένο Βασίλειο, ΗΠΑ, Γερμανία, Ουγγαρία, Πολωνία, Ισπανία και Τουρκία.

Το Ηνωμένο Βασίλειο διαθέτει έξι κέντρα, που βρίσκονται στην Αγγλία και την Ουαλία. Συνολικά, για να λάβουν το εμβόλιο παράλληλα με την ανοσοθεραπεία, θα εγγραφούν στη δοκιμή περίπου 130 ασθενείς – από πρώιμο στάδιο πριν από χειρουργική επέμβαση ή ακτινοθεραπεία, έως νόσο σε προχωρημένο στάδιο ή υποτροπιάζοντα καρκίνο.

Πώς λειτουργεί το εμβόλιο

Το εμβόλιο χρησιμοποιεί αγγελιοφόρο RNA (mRNA), παρόμοιο με τα εμβόλια Covid-19, και λειτουργεί παρουσιάζοντας στο ανοσοποιητικό σύστημα καρκινικούς δείκτες από τον NSCLC για να προετοιμάσει τον οργανισμό να καταπολεμήσει τα καρκινικά κύτταρα που εκφράζουν αυτούς τους δείκτες.

Στόχος είναι να ενισχυθεί η ανοσολογική απόκριση του ατόμου στον καρκίνο, ενώ τα υγιή κύτταρα παραμένουν ανέγγιχτα, σε αντίθεση με τη χημειοθεραπεία.

«Μπαίνουμε τώρα σε αυτή την πολύ συναρπαστική νέα εποχή των κλινικών δοκιμών ανοσοθεραπείας με βάση το mRNA για τη διερεύνηση της θεραπείας του καρκίνου του πνεύμονα», δήλωσε ο καθηγητής Siow Ming Lee, ογκολόγος στο University College London hospitals NHS foundation trust (UCLH), το οποίο ηγείται της δοκιμής στο Ηνωμένο Βασίλειο.

«Είναι απλό στην εφαρμογή και μπορείς να επιλέξεις συγκεκριμένα αντιγόνα στο καρκινικό κύτταρο και στη συνέχεια να τα στοχεύσεις. Αυτή η τεχνολογία είναι η επόμενη μεγάλη φάση της θεραπείας του καρκίνου» ανέφερε.

Ο πρώτος ασθενής στο Ηνωμένο Βασίλειο

Ο πρώτος άνθρωπος που έκανε το εμβόλιο στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι ο 67χρονος Janusz Racz, επιστήμονας που ειδικεύεται στην τεχνητή νοημοσύνη και διαγνώστηκε τον Μάιο με καρκίνο, όταν και ξεκίνησε χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία.

«Είμαι κι εγώ επιστήμονας και καταλαβαίνω ότι η πρόοδος της επιστήμης -ειδικά στην ιατρική- έγκειται στο ότι οι άνθρωποι δέχονται να συμμετάσχουν σε τέτοιες έρευνες. Πρόκειται για μια νέα μεθοδολογία που δεν είναι διαθέσιμη για άλλους ασθενείς και μπορεί να με βοηθήσει να απαλλαγώ από τον καρκίνο» δήλωσε.

Ο Racz έλαβε έξι διαδοχικές ενέσεις -με διαφορά πέντε λεπτών- μέσα σε διάστημα 30 λεπτών στο National Institute for Health Research UCLH Clinical Research Facility την Τρίτη. Κάθε ένεση περιείχε διαφορετικά σκέλη RNA. Θα λαμβάνει το εμβόλιο κάθε εβδομάδα για έξι διαδοχικές εβδομάδες και στη συνέχεια κάθε τρεις εβδομάδες για 54 εβδομάδες.

Ελπίδες για τη φάση 2 και 3

«Ελπίζουμε ότι η προσθήκη αυτής της πρόσθετης θεραπείας θα σταματήσει την επανεμφάνιση του καρκίνου, διότι πολλές φορές για τους ασθενείς με καρκίνο του πνεύμονα, ακόμη και μετά από χειρουργική επέμβαση και ακτινοβολία, αυτός επανέρχεται» επισημαίνει ο καθηγητής Siow Ming Lee.

Σύμφωνα με τον Lee «περίπου 20-30% των ασθενών μένουν ζωντανοί στο στάδιο 4 με ανοσοθεραπεία και τώρα θέλουμε να βελτιώσουμε τα ποσοστά επιβίωσης. Έτσι, ελπίζουμε ότι αυτό το εμβόλιο mRNA, εκτός από την ανοσοθεραπεία, θα μπορούσε να δώσει την επιπλέον ώθηση».

Εξέφρασε δε την ελπίδα του να προχωρήσει η ιατρική κοινότητα στη φάση 2 και 3. «Ελπίζουμε ότι θα γίνει πρότυπο περίθαλψης παγκοσμίως και θα σώσει πολλούς ασθενείς με καρκίνο του πνεύμονα» είπε.

 

Πηγή: https://www.tovima.gr/

Αυστραλός γιατρός έκανε τον εαυτό του πειραματόζωο και απαλλάχθηκε από τον καρκίνο χάρη σε δική του πρωτοποριακή θεραπεία!

 Ένας Αυστραλός γιατρός, ο οποίος εφάρμοσε τη δική του πρωτοποριακή έρευνα για το μελάνωμα στον εαυτό του για να αντιμετωπίσει τον ανίατο καρκίνο του εγκεφάλου στον οποίο διαγνώστηκε πριν από σχεδόν ένα χρόνο, παραμένει μέχρι στιγμής απαλλαγμένος από καρκίνο.

Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ Ρίτσαρντ Σκόλιερ δήλωσε ότι «δεν θα μπορούσε να είναι πιο ευτυχισμένος» αφού τα αποτελέσματα μιας πρόσφατης μαγνητικής τομογραφίας έδειξαν ότι δεν υπήρχε ακόμη σημάδι υποτροπής του γλοιοβλαστώματος του.

Σε ανάρτησή του στο X, ο καθηγητής Σκόλιερ, ο οποίος μαζί με την καθηγήτρια του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ, Τζορτζίνα Λονγκ, ανακηρύχθηκαν Αυστραλιανοί της Χρονιάς, είπε: «Δεν θα μπορούσα να είμαι πιο χαρούμενος!!!!!»

Ρίτσαρντ Σκόλιερ (Δ) και Τζορτζίνα Λονγκ / Sky News

«Ευχαριστώ την υπέροχη ομάδα που με φροντίζει τόσο καλά, ειδικά τη γυναίκα μου Κέιτι και την υπέροχη οικογένεια!» είπε ο Σκόλιερ, που αποφάσισε να κάνει πειραματόζωο τον ίδιο του τον εαυτό, και μέχρι στιγμής δικαιώνεται. 

Ο καθηγητής, του οποίου η θεραπεία για το μελάνωμα πιστώνεται ότι έσωσε τη ζωή χιλιάδων ανθρώπων, διαγνώστηκε τον περασμένο Ιούνιο με όγκο μετά από επιληπτική κρίση που υπέστη στην Πολωνία.

Έγινε ο πρώτος ασθενής με καρκίνο του εγκεφάλου στον κόσμο που έκανε συνδυαστική ανοσοθεραπεία πριν από τη χειρουργική επέμβαση, καθώς χρησιμοποίησε τα θεμέλια της εργασίας του για το μελάνωμα που άλλαξε τη ζωή πολλών ανθρώπων για να σώσει τη δική του ζωή.

Ο Αυστραλός καθηγητής ελπίζει τώρα ότι ο όγκος δεν θα επιστρέψει, καθώς, όπως αναφέρει, ο διάμεσος χρόνος για την επανεμφάνιση του όγκου τετάρτου βαθμού που είχε στον εγκέφαλο είναι έξι μήνες.

«Αναλαμβάνοντας μια πειραματική θεραπεία με κίνδυνο να συντομεύσει τη ζωή του, έχει προχωρήσει στην κατανόηση του καρκίνου του εγκεφάλου ωφελώντας τους μελλοντικούς ασθενείς», δήλωσε το Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ ανακοινώνοντας το βραβείο Αυστραλών της Χρονιάς για τους καθηγητές Σκόλιερ και Λονγκ.

Οι καθηγητές, οι οποίοι είναι επίσης συν-ιατρικοί διευθυντές του Ινστιτούτου Μελανώματος της Αυστραλίας, έκαναν την ασθένεια ιάσιμη χάρη στην ανοσοθεραπευτική τους προσέγγιση, η οποία ενεργοποιεί το ανοσοποιητικό σύστημα του ίδιου του ασθενούς.

Μιλώντας στο Sky News τον Φεβρουάριο, ο καθηγητής Σκόλιερ διευκρίνισε ότι «ο κίνδυνος σοβαρών ανεπιθύμητων ενεργειών σε αυτά τα είδη φαρμάκων είναι αρκετά υψηλός, αλλά μέχρι στιγμής δεν θα μπορούσα να είμαι πιο χαρούμενος και ελπίζω να μείνει έτσι για λίγο ακόμα».

Η καθηγήτρια Λονγκ πρόσθεσε: «Έχουμε δείξει ότι... μπορείς να ενεργοποιήσεις το ανοσοποιητικό σύστημα και να το κάνεις πολύ καλά, και αυτό είναι τώρα ένα θεμελιώδες πρώτο βήμα για να αλλάξουμε το πεδίο και τον τρόπο με τον οποίο διερευνώνται τα φάρμακα στον καρκίνο του εγκεφάλου».

Πηγή: https://www.skai.gr/

Η παρατηρητικοτητα αυτής της μαμάς έσωσε το μωρό της από μια σπάνια μορφή καρκίνου

Ένα αγόρι έξι μηνών διαγνώστηκε με έναν σπάνιο καρκίνο στα μάτια, αφού η μητέρα του παρατήρησε κάτι περίεργο όταν παρακολουθούσε τον γιο της από το άλλο δωμάτιο στην κούνια από τη συσκευή παρακολούθησης κίνηση του μωρού.

Ενώ η μητέρα του Benny κοιτούσε το παιδί στην κούνια του ένα βράδυ, παρατήρησε ότι το ένα μάτι του γιου της φαινόταν εντελώς μαύρο και το άλλο έμοιαζε να έχει ένα λαμπερό φως. Αρχικά σκέφτηκε ότι αυτό οφείλονταν σε κάποιο σφάλμα στην οθόνη, αλλά όταν η γιαγιά του μωρού είπε επίσης ότι το μάτι του φαινόταν θολό υπό συγκεκριμένο φως, η μαμά του Benny πήγε αμέσως το παιδί της στον γιατρό.

Έπειτα από μια μαγνητική τομογραφία, οι γιατροί διέγνωσαν ότι το έξι μηνών παιδί έπασχε από ρετινοβλάστωμα, έναν πολύ σπάνιο καρκίνο του αμφιβληστροειδούς που συνήθως ξεκινά στο πίσω μέρος του ματιού και προσβάλλει περισσότερο παιδιά.

Ο καρκίνος του Benny είχε αναπτυχθεί αρκετά στο μάτι και έμοιαζε με μαύρη λίμνη στην οθόνη.

 

Οι θεραπείες του μικρού Benny 

Ο Δρ. Matthew Dietz, παιδιατρος- ογκολόγος στο Πρωτοβάθμιο Παιδιατρικό Νοσοκομείο Intermountain, δήλωσε ότι οι γονείς θα πρέπει να δίνουν προσοχή σε παρόμοια σημάδια στα παιδιά τους: «Οι γονείς πρέπει να προσέχουν τις φωτογραφίες, τα βίντεο και άλλες εικόνες των παιδιών τους όπου το ένα μάτι λάμπει και το άλλο όχι».

Οι γιατροί στο Intermountain Primary Children’s Hospital στο Murray της Γιούτα στις ΗΠΑ, κατάφεραν να θεραπεύσουν τον καρκίνο και να σώσουν μέρος της όρασης στο αριστερό μάτι του Benny, αλλά η μητέρα του -που ζήτησε να μην κατονομαστεί- δήλωσε ότι εξακολουθεί να αντιμετωπίζει προβλήματα όρασης.

Μιλώντας για την ανάρρωση του γιου της, δήλωσε στο KUTV: «Ο καρκίνος εντοπίστηκε νωρίς. Ωστόσο, κοιτάζοντας πίσω και γνωρίζοντας πλέον τι ψάχνω, μπορώ να δω τη “λίμνη” [στο μάτι του Benny] ήδη από την ηλικία των τριών μηνών. Δεν είχα ακούσει ποτέ πριν για το ρετινοβλάστωμα και, αν αυτή η ιστορία εμφανιστεί με κάποιο τρόπο όταν ο επόμενος ανήσυχος γονέας “γκουγκλάρει” για το παιδί του, τότε το ότι έχασα τη διάγωνση για τρεις μήνες άξιζε, για να σωθεί κάποιο άλλο παιδί».

Αντί να διοχετεύσουν χημειοθεραπεία σε ολόκληρο το σώμα του Benny, οι γιατροί τον αντιμετώπισαν εισάγοντας έναν μικροκαθετήρα, έναν σωλήνα λεπτό σαν κλωστή, σε μια αρτηρία στο πόδι του και διοχετεύοντάς μέσω του σώματός του στο μάτι του χημειοθεραπεία απευθείας στη μάζα.

Και ενώ η μητέρα του Benny είπε ότι ο γιος της αρρώσταινε για αρκετές ημέρες μετά τη χημειοθεραπεία, πάντα χαμογελούσε και αλληλεπιδρούσε με τους γιατρούς και τους νοσηλευτές του.

Η ζωή του σήμερα

Ο Benny είναι σήμερα 18 μηνών και έχει κηρυχθεί καθαρός από καρκίνο, αλλά πρέπει να επιστρέφει στο νοσοκομείο κάθε μήνα για εξετάσεις. Ενώ οι γιατροί κατάφεραν να σώσουν ως επί το πλείστον την όρασή του στο αριστερό του μάτι, δεν βλέπει πλήρως και τώρα φοιτά σε σχολεία της Γιούτα για κωφούς και τυφλούς για να τον βοηθήσουν να προσαρμοστεί στην αλλαγή. Η μητέρα του δήλωσε επίσης ότι αντιμετωπίζει κάποιες αναπτυξιακές καθυστερήσεις.

«Μαθαίνει προς το παρόν να μεταβαίνει στο κάθισμα. Φοβάται πολύ να αλλάξει μία θέση στην αισθάνεται πολύ σταθερός».

 

Τι είναι το ρετινοβλάστωμα

Το ρετινοβλάστωμα (Rb) είναι μια σπάνια μορφή καρκίνου που αναπτύσσεται ταχέως από τα ανώριμα κύτταρα του αμφιβληστροειδούς, τον ιστό του ματιού που ανιχνεύει το φως. Είναι ο πιο συνηθισμένος πρωτοπαθής κακοήθης ενδοφθάλμιος καρκίνος στα παιδιά και απαντάται, σχεδόν αποκλειστικά, σε βρέφη ηλικίας δύο έως τριών ετών. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν στραβισμό, κόκκινη ή και θολή κόρη του ματιού, διαφορά στο μέγεθος της κόρης, διαφορετικό χρώμα ίριδας και ελαττωμένη όραση.

Οι γονείς των παιδιών που αναπτύσσουν τον καρκίνο μπορεί να υποψιαστούν κάποιο πρόβλημα υγείας επειδή μόνο το ένα από τα μάτια του παιδιού τους θα φαίνεται κόκκινο ή διαφορετικό στις φωτογραφίες.

Πηγή: https://www.marieclaire.gr/

Όταν η Δέσποινα συνάντησε τον δότη μυελού των οστών που της έσωσε τη ζωή!

 

Η πιθανότητα να βρει ένας ασθενής με αιματολογικό νόσημα συμβατό δότη κυμαίνεται από μία στις 200.000 έως μία στο εκατομμύριο. Η Δέσποινα βρήκε τον «δότη νούμερο 198». Η συνάντησή τους δύο χρόνια μετά, την ημέρα των γενεθλίων της, ήταν μια μεγάλη, συγκινητική γιορτή

Ήταν ένα συνηθισμένο σαββατιάτικο απόγευμα για τον Σάκη Βαλαβάνη. Βρισκόταν στο γήπεδο της ομάδας χάντμπολ που προπονεί στη Δράμα και περίμενε να ξεκινήσει ο αγώνας του. Όσο οι αθλητές του έκαναν την προθέρμανσή τους, πετάχτηκε για λίγα λεπτά στο κυλικείο. Εκεί όπου σίγουρα θα περνούσε κόσμος για μια στάση, είχε στηθεί περίπτερο ενημέρωσης από τον Ερυθρό Σταυρό και το Όραμα Ελπίδας. Στόχος τους να κινητοποιήσουν αθλητές και κοινό να γίνουν εθελοντές δότες μυελού των οστών. 

Η πιθανότητα να βρει ένας ασθενής με αιματολογικό νόσημα συμβατό δότη κυμαίνεται από μία στις 200.000 έως μία στο εκατομμύριο. 

Ο προπονητής δεν χρειάστηκε να το σκεφτεί πολύ. Ήταν ήδη εδώ και χρόνια αιμοδότης και αυτή η δωρεά ήταν κάτι που έτσι και αλλιώς ήθελε να κάνει. Με αυτή την ευκαιρία έγιναν όλα πολύ πιο εύκολα. Η διαδικασία ήταν απλή. Με μια μπατονέτα έδωσε σάλιο, υπέγραψε κάποια έγγραφα και μέσα σε πέντε λεπτά είχε επιστρέψει στον πάγκο του. Με δύο σκέψεις πάλευε συνεχώς μέσα του. «Προφανώς και θέλεις να βρεθείς συμβατός, από την άλλη όμως σκέφτεσαι μακάρι να μη το χρειαστεί ποτέ κανένας». 

«Μπορείς να σώσεις μια ζωή. Θες να συνεχίσεις;»

Δύο χρόνια μετά τη δωρεά του δείγματος, δέχτηκε ένα τηλεφώνημα από το Οραμα Ελπίδας. Πάγωσε στο άκουσμά του. «Είσαι συμβατός με δέκα στους δέκα δείκτες. Μπορείς να σώσεις μια ζωή. Θες να συνεχίσεις;» ακούει από την άλλη άκρη της γραμμής. Εκείνη τη στιγμή έτυχε να βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη. Πήρε δυο ανάσες και απάντησε: «Εννοείται, πού μπορώ να έρθω;». 
«Συνεχίζουμε με τα χίλια, σκεφτόμουν. Δεν υπήρχε περίπτωση να πάω πίσω ή να το φρενάρω. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να σώσεις μια ζωή, και αυτός που μου δινόταν ήταν ο πιο εύκολος. Ένιωθα ο πιο ευλογημένος άνθρωπος στον κόσμο», εξομολογείται στην «Κ».

Τρεις στους δέκα θα βρουν συμβατό δότη από τα αδέλφια τους. Η ζωή των άλλων επτά εξαρτάται από εθελοντές. 

Το δείγμα του Σάκη είχε πλήρη συμβατότητα με τον ασθενή που χρειαζόταν μεταμόσχευση. Και αυτό είναι εξαιρετικά σπάνιο, αν σκεφτεί κανείς πως η πιθανότητα να βρει ένας ασθενής με αιματολογικό νόσημα συμβατό δότη κυμαίνεται από μία στις 200.000 έως μία στο εκατομμύριο. Οι πιθανότητες συμβατότητας αυξάνονται αν δότης και ασθενής είναι μέλη της ίδιας οικογένειας. Τρεις στους δέκα θα βρουν συμβατό δότη από τα αδέλφια τους. Η ζωή των άλλων επτά εξαρτάται από εθελοντές. Σήμερα στο Οραμα Ελπίδας 160.000 έχουν δώσει επίχρισμα και 357 από αυτούς έχουν βρεθεί συμβατοί. Ο Σάκης ήταν ο νούμερο 198 δότης μυελού.

Αποφασισμένος να προχωρήσει, χρειάστηκε να ακολουθήσει μια τυπική διαδικασία επανελέγχου. Πρώτο βήμα ήταν να του πάρουν αίμα, για να επιβεβαιώσουν τη συμβατότητα, ενώ μετά ακολούθησε και ένα ολοκληρωμένο τσεκ απ. Μια ενδεχόμενη δωρεά γίνεται συνήθως στο διάστημα των επόμενων 2-3 μηνών. Τα αποτελέσματα βγήκαν και ο Σάκης πήρε το «πράσινο φως». Το ραντεβού για τη λήψη του μοσχεύματος ορίστηκε στο Νοσοκομείο «Παπανικολάου» στη Θεσσαλονίκη. Πέντε μέρες πριν γίνει η διαδικασία έκανε καθημερινά μία ένεση με στόχο την κινητοποίηση των αρχέγονων αιμοποιητικών κυττάρων από τον μυελό στο αίμα. Ηταν πια έτοιμος. 

Είναι ουσιαστικά μια μεγαλύτερης διάρκειας αιμοδοσία. Τίποτα παραπάνω.

Ξεκίνησε το ταξίδι μαζί με τον αδελφό του. Θα τον μετέφερε πρώτα στο αεροδρόμιο και μετά θα κατευθυνόταν στο νοσοκομείο. Το μόνο που σκεφτόταν ήταν να μη συμβεί τίποτα στη διαδρομή. Και όμως συνέβη. «Έμεινα με το αμάξι στο “Μακεδονία”. Ηταν ασύλληπτο, έφτασα όμως με ταξί και ήταν όλα έτοιμα. Έκανα ό,τι πιο απλό μπορούσα να κάνω. Κάθεσαι στην αιμοδοσία και, αντί για δέκα λεπτά, αναμένεις πέντε ώρες. Είναι ουσιαστικά μια μεγαλύτερης διάρκειας αιμοδοσία. Τίποτα παραπάνω», εξηγεί. 

Η λήψη του μοσχεύματος με τη δωρεά βλαστοκυττάρων του περιφερικού αίματος είναι η πιο διαδεδομένη μέθοδος, επιλέγεται μάλιστα στο 80% των περιπτώσεων. Η διαδικασία που ακολουθείται είναι παρόμοια με αυτήν που εφαρμόζεται κατά τη δωρεά αιμοπεταλίων. Ο Σάκης, εξοικειωμένος με την αιμοδοσία, δεν φοβόταν καθόλου. Τον ένοιαζε απλώς να πάνε όλα καλά. Η ζωή του συνεχίστηκε κανονικά. Δεν άλλαξε τίποτα. Αλλαξε σίγουρα όμως μια άλλη ζωή. Για τον λήπτη η μόνη πληροφορία που είχε ήταν ότι επρόκειτο για γυναίκα. Στις 12 Απριλίου του ’22 έκανε τη δωρεά. Μία μέρα μετά ο ασκός με το αίμα του ταξίδεψε στην Αθήνα και μεταμοσχεύθηκε με ενδοφλέβια έγχυση –σαν μετάγγιση αίματος– στη γυναίκα που το είχε ανάγκη, που το περίμενε. Ζούσε για αυτό.

Μία ζωή που κρεμόταν από μία κλωστή

Η Δέσποινα με τον γιο της, πριν διαγνωστεί με λευχαιμία.

Η Δέσποινα Βουχούρη νοσηλευόταν στο «Αττικόν». Ένα χρόνο πάλευε με τη λευχαιμία. Η διάγνωσή της έγινε μετά τον καθιερωμένο αιματολογικό της έλεγχο. Οι δείκτες ήταν τόσο υψηλοί, που στην αρχή νόμιζε πως είχε γίνει κάποιο λάθος. «Ευτυχώς που κάνω τις εξετάσεις μου, αλλιώς δεν θα ζούσα», λέει. Από το νησί της, τη Χίο, ταξίδεψε στην Αθήνα για να ακολουθήσει θεραπείες. «Ήμουν 4,5 μήνες στο “Μεταξά”, με πολύ κόπο και αγώνα. Είχα 80% κακά κύτταρα στον μυελό. Οι χημειοθεραπείες μου δεν απέδιδαν. Κάνεις ό,τι μπορείς για να ζήσεις. Βέβαια τραβάς έναν Γολγοθά». Είδε τον εαυτό της να μεταμορφώνεται. Έχασε τα μαλλιά της. Δεν ντράπηκε, ούτε στεναχωρήθηκε, όπως λέει. Και στους διαδρόμους του νοσοκομείου περπατούσε χωρίς μαντίλια. «Ήθελα να αναπνέει το κεφάλι μου και όλο έλεγα στον εαυτό μου “προχωράμε δυναμικά”».

Είχα την πιο σπάνια ομάδα ΑΒ+, κι όμως βρέθηκαν δύο Έλληνες 100% ιστοσυμβατοί. Όποιος προχωρούσε πιο γρήγορα θα με έσωζε.

Ο δρόμος μπροστά της ήταν μακρύς και δύσβατος. Η μεταμόσχευση πια ήταν η μόνη λύση για να ζήσει. «Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου, όταν μου το ανακοίνωσαν. Δεν μπορούσα να το χωνέψω. Ρωτούσα ξανά και ξανά τον γιατρό μου. “Θες να πεθάνεις;” μου έλεγε. Όχι. Ποιος θέλει να πεθάνει; Αλλά δεν μπορούσα και αλλιώς». Μία ζωή που κρεμόταν από μία κλωστή. Μία ακόμη ζωή που κρινόταν από την προσφορά και τη θέληση. Όχι τη δική της, όλων των άλλων.

«Ζούσα με μια ανασφάλεια. Λαχταρούσα να βρεθεί δότης. Είχα την πιο σπάνια ομάδα ΑΒ+, κι όμως βρέθηκαν δύο Έλληνες 100% ιστοσυμβατοί. Όποιος προχωρούσε πιο γρήγορα θα με έσωζε». Η Δέσποινα υποβλήθηκε σε νέο κύκλο χημειοθεραπειών. Έπρεπε ο δικός της παθογόνος μυελός να καταστραφεί για να δεχτεί το μόσχευμα του δότη. Τη μέρα της «επανεκκίνησης» την περιγράφει γλαφυρά και φωτεινά. «Θυμάμαι τον γιατρό να μπαίνει στο δωμάτιο με τόσο θετική ενέργεια. Μέσα ήταν και η νοσηλεύτρια. Μου έδωσαν τέτοια δύναμη που δεν αισθανόμουνα ότι έκανα τη μεταμόσχευση. Δεν μπορούσα να το πιστέψω». 

Τώρα πια ψάχνει τα πατήματά της, τους βηματισμούς σε μια νέα ζωή. Νιώθει καλά, ακολουθεί κατά γράμμα τις οδηγίες των γιατρών και συνεχίζει τις θεραπείες της με πίστη και υπομονή. Μια έγνοια είχε μόνο. Να γνωρίσει τον δότη της. 

Η συνάντηση

Ήταν η μέρα γενεθλίων της Δέσποινας  και ο γιο της, ετοίμασε ένα μεγάλο πάρτυ.

Με βάση το πρωτόκολλο η άρση της ανωνυμίας γίνεται μετά από δύο χρόνια και με τη σύμφωνη γνώμη και των δύο πλευρών. Αυτή η ώρα πια είχε φτάσει. Έτσι, ο γιος της αποφάσισε να οργανώσει μια μεγάλη έκπληξη. Ένα γλέντι με μουσική, κεράσματα και περίπου διακόσια άτομα που θα γίνονταν μάρτυρες της πιο συγκινητικής συνάντησης. 

Εκεί η Δέσποινα έμαθε για τον «δότη νούμερο 198»

Η Δέσποινα έλαμπε μέσα στο κόκκινο σύνολό της. Απέναντί της, σε ένα από τα πρώτα τραπέζια βρισκόταν, χωρίς η ίδια να το γνωρίζει, ο δότης της. Στον καταπράσινο κήπο, ανάμεσα σε φωνές και σκόρπια χαμόγελα ο Σάκης λύγιζε. Περίμενε την αποκάλυψη. «Μου λένε ότι είμαι ήρωας. Δεν τον δέχομαι αυτό τον χαρακτηρισμό. Έκανα ό,τι μπορεί να κάνει ο καθένας μας». Η συγκίνησή του δεν τον άφησε να πει πολλά. Απλώς ότι έβαλε τη μέρα της δωρεάς δίπλα από τη γέννηση των παιδιών του. «Σε ευχαριστώ που με έκανες τον πιο όμορφο άνθρωπο του κόσμου», της είπε. «Σε ευχαριστώ που υπάρχεις», του απάντησε.

Συντάκτης: Μαριάννα Χιονά

Πηγή: https://www.kathimerini.gr/

 

 

Πηγή: https://www.kathimerini.gr/