«Νίκησα τον καρκίνο με όπλο το χαμόγελο»

Η συγκινητική ιστορία της Playmate 

ΕΥΡΥΔΙΚΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ,

που νίκησε τον καρκίνο

«Έβαφα τη μόνη βλεφαρίδα που μου έμεινε και έβγαινα»


Η ζωή της έδειξε από πολύ νωρίς το σκληρό της πρόσωπο. Μόλις 27 χρόνων η Ευρυδίκη Παπαδοπούλου ήρθε αντιμέτωπη με την εφιαλτική πραγματικότητα. Και νίκησε. Έδωσε την προσωπική της μάχη με τον καρκίνο και κατάφερε να σταθεί θαρραλέα απέναντί του.

Για περίπου έναν χρόνο πάλεψε με την αρρώστια και τελικά στάθηκε όρθια. Το εντυπωσιακό μελαχρινό κορίτσι που κάποτε βρέθηκε στα φώτα της δημοσιότητας, ήταν υποψήφια στον διαγωνισμό ομορφιάς «Playmate» και έκανε όνειρα να «οργώσει» τις πασαρέλες, είδε σε μια στιγμή τα πάντα να αλλάζουν. Η νόσος του Hodgkin είχε κάνει απειλητικά την εμφάνισή της και έπρεπε να αντιμετωπιστεί άμεσα. Μετά τις πρώτες αντιδράσεις πανικού η ίδια επέλεξε να σταματήσει να φοβάται και να προχωρήσει τη θεραπεία της με αποφασιστικότητα και θετική διάθεση.

Σήμερα έχοντας αφήσει πίσω της τις «γκρίζες» μέρες της νοσηλείας της είναι υγιής, χαμογελάει και απολαμβάνει την καθημερινότητά της. «Η ζωή είναι έτσι κι αλλιώς μια μάχη που πρέπει να δίνουμε μέχρι τέλους» λέει αυθόρμητα. Η Ευρυδίκη θέλησε να μοιραστεί την περιπέτειά της με τον καρκίνο για να στείλει μήνυμα αισιοδοξίας σε εκείνους που νοσούν αλλά και στους δικούς τους ανθρώπους, για να αντιμετωπίσουν με θάρρος την ασθένεια. Άλλωστε όπως μας εξηγεί: «Η γνώση είναι δύναμη και απωθεί κάθε φόβο»...

Δυσάρεστη έκπληξη
Η περσινή Πρωτοχρονιά επιφύλασσε μια άσχημη έκπληξη για την Ευρυδίκη. Ανήμερα της γιορτής, βρέθηκε στο νοσοκομείο, μετά από έντονες ζαλάδες. «Δεν αισθανόμουν καλά τον τελευταίο καιρό. Ήμουν σαν αυτοκίνητο, που δεν έχει βενζίνη. Παρουσιάζονταν πόνοι σε διάφορα σημεία του σώματός μου, είχα φαγούρα στο δέρμα, ήθελα να κοιμάμαι συνέχεια, κουραζόμουν εύκολα, είχα χάσει πολλά κιλά. Ήξερα ότι κάτι δεν λειτουργεί σωστά στον οργανισμό μου. Παρ' όλα αυτά δεν σταμάτησα ποτέ τη γυμναστική και την υγιεινή διατροφή», θυμάται.

Μετά από μια σειρά απαραίτητων ιατρικών εξετάσεων είχε φτάσει η στιγμή της διάγνωσης. «Οι γιατροί δεν μου έλεγαν από τι ακριβώς έπασχα γιατί έπρεπε να βεβαιωθούν 100%. Και έτσι πρέπει. Εγώ όμως διαισθανόμουν ότι είχα καρκίνο. Όταν βγήκαν τα αποτελέσματα της βιοψίας, είχα κάνει αφαίρεση όγκου από τον λαιμό, μου εξήγησαν ότι βρισκόμουν στο τρίτο προχωρημένο στάδιο του λεμφώματος Hodgkin. Αφού με καθησύχασαν, μου είπαν ότι ήταν απαραίτητο να προετοιμαστώ για τη θεραπεία»...

Η νεαρή κοπέλα στο άκουσμα της ασθένειας έχασε τη γη κάτω από τα πόδια της. «Με κυρίευσε ο τρόμος και έκλαιγα συνέχεια. Οι γιατροί τόνισαν ότι πρέπει να ενισχύσω το ανοσοποιητικό μου γιατί σε δύο εβδομάδες θα έδινα τη μεγαλύτερη μου μάχη και εγώ σκεφτόμουν τι θα γίνει με το μαγαζί μου, τότε διατηρούσα κομμωτήριο, και την καθημερινότητά μου. Είχα πανικοβληθεί. Δέκα ημέρες μετά συνειδητοποίησα ότι πρέπει να βοηθήσω τον εαυτό μου».

Στις 4 Φεβρουαρίου, την ημέρα των γενεθλίων της, η Ευρυδίκη έκανε την πρώτη χημειοθεραπεία. Μετά από έξι κύκλους οι οποίοι ολοκληρώθηκαν τον περασμένο Ιούνιο, ακολούθησε σειρά ακτινοβολιών για τους επόμενους δυο μήνες. «Στις αρχές του Σεπτέμβρη οι γιατροί μου ανακοίνωσαν τα ευχάριστα νέα. Ήμουν καλά. Μάλιστα μου έλεγαν ότι είχα γρήγορη ανάρρωση επειδή κατά τη διάρκεια της θεραπείας είχα καλή ψυχολογία και αισιόδοξη στάση. Μου εξήγησαν ότι βοήθησα τον εαυτό μου. Αντιμετώπισα την ασθένεια χωρίς φόβο, με χαμόγελο και έψαξα να βρω τη θετική πλευρά. Είπα ''πρέπει να το νικήσω'' και να χαρίσω γρήγορα το χαμόγελο στην οικογένειά μου και στους ανθρώπους που με αγαπούν και περνούν τον δικό τους Γολγοθά δίπλα μου» συμπληρώνει η Ευρυδίκη Παπαδοπούλου.

ΟΙ ΜΗΝΕΣ ΤΗΣ ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

«Έβαφα τη μόνη βλεφαρίδα που μου έμεινε και έβγαινα»

Κατά τη διάρκεια της θεραπείας της η νεαρή κοπέλα είχε τη συμπαράσταση της οικογένειά της -είναι το μικρότερο παιδί μιας εξαμελούς οικογένειας-, του συντρόφου της καθώς και άλλων ασθενών. «Κατάλαβα ότι δεν ήμουν μόνη σε αυτό τον αγώνα. Με βοήθησαν τα παιδιά της κοινωφελούς Μη Κερδοσκοπικής Οργάνωσης Φίλων του Καρκίνου "Μείνε Δυνατός". Αντιμετώπισα διάφορες συμπεριφορές όταν ήμουν άρρωστη και αποφάσισα να ''κρατήσω'' μόνο τις καλές. Όταν έπεσαν τα μαλλιά μου μια σκέψη ήταν να κυκλοφορώ με περούκα. Τελικά δεν το έκανα. Αναρωτιόμουν γιατί να κάνω κάτι τέτοιο, δεν χρειάζεται να καλύψω κάτι. Βαφόμουν και έβγαινα έξω. Ακόμη και όταν μου είχε μείνει μόνο μία βλεφαρίδα την έβαφα και αυτήν. Εγώ αισθανόμουν όμορφη και αυτό ήταν αρκετό» τονίζει η ίδια.

Η 28χρονη σήμερα Ευρυδίκη Παπαδοπούλου απολαμβάνει την κάθε στιγμή, αφού αξιολογεί τις προτεραιότητές της με εντελώς διαφορετικό τρόπο απ' ό,τι παλιότερα. Εργάζεται σε κομμωτήριο, έχει ενδιαφέροντα, διασκεδάζει όπως κάθε κορίτσι της ηλικίας της. «Κατάλαβα ότι η ζωή είναι μικρή και πρέπει να κάνουμε πραγματικότητα τα όνειρά μας. Όταν ήμουν άρρωστη έβρισκα παρηγοριά στη μεγάλη μου αγάπη, τη μουσική. Τον τελευταίο καιρό κάνω κάτι που ήθελα εδώ και χρόνια: Παίζω μουσική σε κλαμπ ως dj και είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη. Τώρα πια άλλωστε δεν παίρνω τίποτα ως δεδομένο. Ούτε καν τον ίδιο μου τον εαυτό. Απλώς χαμογελάω και προχωράω μαζί με τους αγαπημένους μου ανθρώπους» καταλήγει.

ΚΛΑΡΑ ΓΕΝΙΤΣΑΡΙΩΤΗ
clarayen@pegasus.gr

Πηγή: http://www.ethnos.gr