Εκείνη ήρθε ξαφνικά ύπουλα χωρίς ιδιαίτερα εμφανή σημάδια. Σιγά σιγά το παιδί μου κουραζόταν εύκολα και για λίγες μέρες είχε κάποια δέκατα. Πήγαμε για εξετάσεις. Ήταν όλα καλά.
Ώσπου
ένα αυγουστιάτικο καλοκαιρινό βράδυ, 8 Αυγούστου ήταν, αποφάσισε να εμφανιστεί.
Πυρετός
38 και αμέσως χτύπησαν καμπανάκια στο μυαλό μου. Κάτι συμβαίνει με το παιδί.
Η Οξεία Λεμφοβλαστική Λευχαιμία
μπήκε στη ζωή μας εκβιαστικά. Αποφάσισε
να αλλάξει την οικογενειακή μας γαλήνη. Είχε αποφασίσει να πάρει τη ζωή του
παιδιού μου.
Η ζωή
μου άλλαξε τόσο βίαια, τόσο απότομα…
Μέσα
σε ένα βράδυ. Κατέβαινα τα σκαλιά του Παιδογκολογικού και σκεφτόμουν ότι ζω ένα
όνειρο, ότι αυτό δεν γίνεται να συμβαίνει. Μέχρι χθες το παιδί μου ήταν καλά.
Τι ήταν αυτό που το πυροδότησε; Τι ήταν αυτό που άλλαξε τα πάντα;
Και όσο ψάχνεις «γιατί», τα
«γιατί» δεν υπάρχουν. Οι γιατροί σου λένε δεν υπάρχει «γιατί»… ΕΤΥΧΕ!
Το
μόνο που θυμάμαι ήταν τα λόγια του γιατρού. Έχει καλή πρόγνωση αλλά χρειάζεται
θεραπεία που θα κρατήσει αρκετό καιρό. Κατάλαβα ότι ξεκίνησε ένας αγώνας μεγάλος.
Επιστρατεύθηκαν όλα τα μέσα: γιαγιάδες, παππούδες,
συγγενείς. Ο καρκίνος χρειάζεται τη συνδρομή όλης της οικογένειας. Εγώ έπρεπε
να ήμουν όλη την μέρα και την νύχτα στο νοσοκομείο. Ο σύζυγός μου
πηγαινοερχόταν γιατί είχαμε και τη δεύτερή μας κόρη.
Το νοσοκομείο έγινε δεύτερο
σπίτι μας. Τους
2 πρώτους μήνες δεν βγήκα καθόλου από το νοσοκομείο. Είχα «ιδρυματοποιηθεί».
Παίρναμε
μικρές ανάσες και πηγαίναμε σπίτι μας μερικές μέρες, όταν ο οργανισμός της
Ολυμπίας το επέτρεπε. Κάθε φορά που έμπαινα στο σπίτι, το θεωρούσα μεγάλη
ευτυχία.
Τελειώνοντας η θεραπεία,
τελειώσανε και τα βάσανα μας, κατά μια έννοια. Πλέον η ζωή μας μπήκε
στην καθημερινότητα…
Η Ολυμπία είναι 5 ετών. Είναι ένα πανέξυπνο
παιδί. Ήδη μιλάει δύο γλώσσες. Η ζωή μας όμως άλλαξε και κάθε μέρα που περνάει τη μετρώ σαν νίκη. Σαν
νίκη μέχρι να περάσουν τα πέντε χρόνια που θεωρητικά το παιδί μου θα έχει
θεραπευτεί.
Σε όλη αυτή την πορεία είδα
οικογένειες να διαλύονται,
άνθρωποι που έμειναν πολλά χρόνια στα νοσοκομεία αλλά δεν είχαν το επιθυμητό
αποτέλεσμα.
Όσοι
ζείτε μια φυσιολογική ζωή, μπορείτε να δώσετε ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά σε όλα
τα παιδιά που δίνουν τον αγώνα τους. Μπορείτε
να γίνετε δοτές εθελοντές του μυελού των οστών, να πάτε στα παιδιατρικά
νοσοκομεία να δώσετε αίμα γιατί ο καρκίνος διακρίσεις δεν κάνει.
Χτυπάει αλύπητα αθώες παιδικές ψυχές και οφείλουμε όλοι να βοηθήσουμε.
Να
είστε όλοι καλά που βοηθήσατε το παιδί μου να ζει μια φυσιολογική ζωή
αλλά μην θεωρείτε τίποτα δεδομένο
στη ζωή.
Η κόρη μου είναι μια ηρωίδα,
είναι ένα πετυχημένο παιδί γιατί έδωσε μόλις στα δύο της χρόνια τη μεγαλύτερη
μάχη, τη μάχη για τη ζωή, και την κέρδισε.
Αποτελεί πρότυπό μας και
είμαστε περήφανοι για εκείνη.
Μαμά Έφη
Πηγή: https://karkinaki.gr/
Ήθελε ο θεος. Άμα πει ο Θεός ναι τότε ο άνθρωπος ιαττευεται άμα πει όχι τότε όχι. Αλλά ο Θεός αγαπάει τα παιδιά του περισσότερο από ότι οι γονείς αγαπάνε τα παιδιά τους..
ΑπάντησηΔιαγραφή