Μέσα σε 4 λεπτά η Ολυμπία, ανήμερα της
παγκόσμιας μέρας κατά του παιδικού καρκίνου κατάφερε να περιγράψει τη ζωή ενός
παιδιού που δεν παίζει ανέμελο σε παιδικές χαρές αλλά παλεύει για τη ζωή του.
Αυτούσια η ομιλία της:
«Παρόλο που είχα την ευκαιρία να ζωγραφίσω ή
να φτιάξω κάτι για την έκθεση αποφάσισα να κάνω κάτι διαφορετικό, να σας
μιλήσω. Το περασμένο Μάη διαγνώστηκα με λευχαιμία βρίσκομαι κοντά σας 8 και
κάτι μήνες μετά με τις βασικές μου θεραπείες να έχουν τελειώσει και ενώ
ετοιμάζομαι να μπω στη συντήρηση με λιγότερες θεραπείες για τα επόμενα δύο
χρόνια.
Η παιδογκολογική μονάδα του Μακάριου
Νοσοκομείου αποτελείται από περίπου 30 άτομα. Γιατρούς, νοσηλευτές ,
γραμματειακό προσωπικό, φροντιστές, κοινωνική λειτουργό και τις δασκάλες μας με
τις οποίες δουλέψαμε για αυτή την έκθεση.
Δυστυχώς, το κράτος δε μας παρέχει
αποκλειστικά τις δασκάλες παρά μόνο για μερικές ώρες κάθε μέρα. Για εμάς όμως,
είναι τεράστιο αναντικατάστατο στήριγμα που ακόμα και τα σαββατοκύριακα
με δική τους πρωτοβουλία έρχονται να μας δουν. Σε αυτό το τμήμα έχουν την καλή
ή την κακή τύχη να νοσηλεύονται πολλά παιδιά, από βρέφη μέχρι εφηβική ηλικία,
συνήθως με τη φροντίδα των γονιών τους και ιδίως των μαμάδων τους.
Χάρη στην ευαισθησία πολλών τόσο του
κράτους αλλά και διάφορων συνδέσμων έχουμε πολλά πλεονεκτήματα. Τόσο σε σχέση
με τις θεραπείες μας όσο σε σχέση με τη νοσηλεία μας. Οι γιατροί μας ποτέ δεν
εργάζονται στα κανονικά τους οράρια και δεν είναι λίγες οι φορές που παραμελούν
τις δικές τους οικογένειες προσπαθώντας να σώσουν τις ζωές μας. Οι νοσηλεύτριες
και οι νοσηλευτές μας αλλά και οι φροντιστές μας περιποιούνται σαν δικά τους
παιδιά. Έχουμε όπως σας είπα πολλά καλά, σύγχρονα φάρμακα, μετάβαση σε πολύ
καλά νοσοκομεία του εξωτερικού για εξειδικευμένη φροντίδα, τακτικές αναλύσεις
και έγκαιρες διαγνώσεις. Μεγάλο μέρος της κοινωνίας, νοιάζεται για εμάς,
είμαστε άλλωστε παιδιά που αντί να ζούμε την ανέμελη παιδικότητα μας παλεύουμε
για την ζωή μας
Από εσάς σήμερα, αφού είμαι βέβαιη ως
μέλος της κοινωνίας έχετε ως προτεραιότητα τα παιδιά της Κύπρου μας θα ζητήσω
κάποια πράγματα όχι για εμένα αλλά για όλα τα παιδιά. Το πρώτο μου αίτημα για
το απώτερο μέλλον και τα άλλα δύο για το σύντομο μέλλον.
Για το απώτερο μέλλον χρειαζόμαστε ένα
καινούργιο χρειαζόμαστε ένα καινούργιο παιδιατρικό νοσοκομείο. Δεν μπορούν
ανοσοκατασταλμένα παιδιά που παλεύουν όπως σας είπα για τη ζωή τους να
νοσηλεύονται σε κτίρια 40 και περισσότερων χρονών, με παλιά συστήματα
εξαερισμού.
Επίσης, σύντομα θα ξεκινήσει και
εργοτάξιο δίπλα από το νοσοκομείο το οποίο θα βάζει σε κίνδυνο την υγεία των
παιδιών και θα μειώσει την επαφή με την εξωτερική θέα. Τα παιδιά που
νοσηλεύονται όπως και εγώ εβδομάδες και μήνες συνεχόμενους είναι εξαιρετικής
σημασίας η διατήρηση καλής ψυχολογίας έχοντας ανάμεσα στα άλλα απρόσκοπτη
θέα προς το εξωτερικό περιβάλλον. Τα παιδιά της Κύπρου, τα δικά σας παιδιά και
εγγόνια χρειάζονται το δικό τους σύγχρονο νοσοκομείο.
Για το σύντομο μέλλον χρειαζόμαστε
δασκάλα αποκλειστικά για εμάς, μόνο για εμάς. Ο θάλαμος έχει παιδιά
ανοσοκατασταλμένα και πρέπει να περιορίζεται η διασπορά των μολύνσεων. Επίσης,
χρειαζόμαστε ένα ψυχολόγο αποκλειστικά για τον θάλαμο μας. Για να μας στηρίζει
στις δύσκολες στιγμές που περνούμε.
Τέλος, θέλουμε να μας επισκέπτεστε τόσο
εσείς η βουλή αλλά και η κυβέρνηση σε τακτικά χρονικά διαστήματα. Να σας λέμε
τα προβλήματα μας, εμείς , οι γονείς και το προσωπικό για να τα προσπαθείτε να
τα λύνετε άμεσα και χωρίς πολλές διαδικασίες. Να έρχεστε κάθε πρώτη του μήνα.
Σας περιμένουμε την πρώτη Μαρτίου για την πρώτη μας συνάντηση για να ακούσετε
τα παιδιά και τους γονείς τους. Παρόλο που ελπίζω να μη νοσηλεύομαι θα κάνω τις
διευθετήσεις μου να είμαι εκεί να συζητήσουμε από κοντά.
Σας ευχαριστώ που με ακούσατε και θα σας
περιμένω.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου