Σάββατο 6 Ιουνίου 2015

Δύο πράγματα που δε λές ποτέ σε κάποιον με καρκίνο!!!




Ξοδεύω μεγάλο μέρος της ζωής μου αποφεύγοντας την αντιπαράθεση και προσπαθώ να κάνω τους ανθρώπους ευτυχισμένους. Με εξασθενεί συναισθηματικά να μιλάω για πράγμα που τελικά θα προσβάλει κάποιον συνάνθρωπο μου. Επομένως σας παρακαλώ να διαβάσετε τα παρακάτω με την δέουσα προσοχή, το γράφω γιατί μου δόθηκε αυτή η κατάσταση επομένως και ίσως μάθουμε όλοι κάτι από αυτό.

Αυτό το άρθρο έχει σχέση με ανθρώπους με καρκίνο.
  • Η επαναλαμβανόμενη αναφορά της ασθένειας ενώ κάποιος κάνει θεραπεία είναι σκληρό και δύσκολο
Αυτός είναι ένας φόβος για όλους τους καρκινοπαθείς. Κανείς δεν μας υπόσχετε ότι θα γίνουμε ξανά υγιείς, θα το κουβαλάμε μέσα μας για την υπόλοιπη ζωή μας. Σκεφτόμαστε πολύ εκείνο το καρκινικό κύτταρο που μας τρώει την ζωή, καταστρέφει τα κόκκαλα και το μυαλό μας. Αυτή είναι η πραγματικότητα της ασθένειας, ξαναγυρίζει και συχνά αυτό σημαίνει το τέλος. Όταν μου λέτε για έναν φίλο σας ο οποίος ήταν ασθενής και βελτιωνόταν η κατάστασή του και ξαφνικά κάνει μετάσταση στους πνεύμονες, θα χαμογελάσω, θα δείξω εμπάθεια και με την πρώτη ευκαιρία θα φύγω για να ηρεμήσω. Με κτυπά τόσο δυνατά ψυχικά και θέλω να πιστεύω πως δεν είμαι μοναδική καρκινοπαθής που αισθάνεται έτσι.
  • Ποτέ μα ποτέ μην αναφέρετε μπροστά στα παιδιά μια συζήτηση με κάποιον που πέθανε από καρκίνο.
Συμβαίνει σε καθημερινή βάση. Πραγματικά λυπάμαι από καρδιάς, που χάσατε κάποιον αγαπημένο σας από αυτή την απαίσια ασθένεια, θα σας αγκαλιάσω και θα παρηγορήσω, αλλά αν είναι μπροστά μικρά παιδιά θα αλλάξω την συζήτηση και ίσως ακουστεί ότι μειώνω την απώλεια σας.

Κύριο μέλημα μου είναι να προστατεύω τα παιδιά μου και να εφησυχάζω. Είμαι αρκετά έξυπνη να αποκρυπτογραφήσω τη διαφορά  της μάχης του καρκίνου μεταξύ μιας ηλικιωμένης και την δική μου. Θα είμαι καλά και μισώ ότι η ιστορία σου είναι διαφορετική. Τα παιδιά μου δεν μπορούν να το διακρίνουν.

Ακούνε τον καρκίνο, ότι κάποιος πέθανε και ταράζονται, φοβούνται ότι η μητέρα τους θα πεθάνει. Σας παρακαλώ ρωτήστε πρώτα, αλλά κρατήστε την κουβέντα χαλαρή, μην ταραχτούν.

Είμαι η  Χέδερ , δασκάλα γιόγκας, φίλος, σύζυγος και μητέρα  

* Επιμέλεια : Εύη Γεωργοπούλου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου