Ο καρκίνος στις μέρες μας πια έχει γίνει επιδημία…
Παιδιά, νέοι, μεγάλοι κάθε μέρα μαθαίνουν άσχημες ειδήσεις ξεκινώντας το μοναχικό ταξίδι της θεραπείας η της επιβίωσης.
Με σύμμαχο τον Θεό, τους δικούς τους ανθρώπους που κι αυτοί εγκλωβισμένοι δεν ξέρουν πως να συμπεριφερθούν στην πορεία αυτή.
Ο ασθενής μαθαίνει την είδηση και αμέσως σκάφτεται το χειρότερο
''θα ζήσω η θα μπορέσω λίγο ακόμα να σταθώ;
Και πάνω σε αυτό το δράμα έρχεται η χαριστική βολή του απρόσωπου νοσοκομείου.
Ο ασθενής ψάχνει ογκολόγο σε νοσοκομείο, ο όποιος έχει αλλά 100 περιστατικά…
Φορτισμένος κι αυτός από τη δουλειά του και αποστασιοποιημένος επίτηδες -για να μην τρελαθεί- από τον ανθρώπινο πόνο κοιτάζει τον κάθε άνθρωπο σαν ένα ακόμα περιστατικό…
Ο Γιώργος, ο Κώστας όμως δεν είναι ακόμα ένα περιστατικό.
Είναι ο Γιώργος με τη μητέρα του και ο Κώστας με τα παιδιά του…
Ξεκινάει η χημειοθεραπεία. Καθισμένος σε ένα δωμάτιο με άλλους ασθενείς περνάει τις πιο μοναχικές και δύσκολες ώρες της ζωής του.
Και μετά οι παρενέργειες, η κατάθλιψη…
Χωρίς το σύστημα με τις τόσες ελλείψεις να μπορεί να διαθέσει λίγη παραπάνω ώρα να τον ανακουφίσει ψ υ χ ι κ ά...
Και το ταξίδι συνεχίζεται…
Ακτινοβολίες;
Κουρασμένος πλέον ψάχνει να βρει τμήμα για να ακτινοβοληθεί..
''4 μήνες κύριε''
Μα σε 4 μήνες μπορεί να έχει προχωρήσει…
''Κύριε έχει αναμονή...''
Και να λέει μέσα του ''κι αν χάσω έστω και την παραμικρή ελπίδα;''
Αγωνίζεται να επιβιώσει κόντρα σε όλα… Στον καρκίνο, στην κατάθλιψη, στην αναμονή…
Για τους πολλούς τυχερούς που θα το ξεπεράσουν κάποτε θα είναι μια βαθιά ανάμνηση..
Γι αυτούς που θα φύγουν θα είναι ένα ταξίδι ψυχοφθόρο…
Θα πάρουν όλες τις ουσίες και τα φάρμακα αλλά πολύ δύσκολα θα μπορέσουν να εισπράξουν κατανόηση..
Αν θέλουμε η κοινωνία μας να αλλάξει κάτι, αυτό θα είναι να μπορέσει να σκύψει με αγάπη σε όλους αυτούς που αγωνίζονται…
Στην μητέρα σου, στον πατέρα σου … σε όλους…
Μέσα σε αυτό το ταξίδι κρύβονται καρχαρίες, που εκμεταλλεύονται κουρασμένους ανθρώπους ζητώντας αντάλλαγμα…
Ποσό μακριά νομίζεις ότι θα σε φτάσουν αυτά τα ''αγανακτισμένα'' χρήματα ρε γιατρέ της δεκάρας;
Κρύβονται επίσης ΗΡΩΕΣ εθελοντές, γιατροί, νοσηλευτές, που με ένα τους βλέμμα ή χάδι κάνουν αυτό το ταξίδι πιο ανεκτό…
Σε αυτούς τους ήρωες ανήκει η υγεία..
Σε αυτούς που κάνουν τον άνθρωπο να ζει ή να πεθαίνει με αξιοπρέπεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου