Καρκίνος δεν είναι μόνο οι χημειοθεραπείες

Η λέξη «καρκίνος» είναι από τις πιο σκληρές και σαρωτικές λέξεις της ανθρώπινης ζωής.

Είναι άγρια και αδυσώπητη όταν παραβιάζει ανελέητα την πόρτα του σπιτιού σου.

Σου φορτώνει η διάγνωση έναν σταυρό στους ώμους, βγάζεις μια άναρθρη κραυγή και χωρίς δεύτερη σκέψη τραβάς μπροστά στην πιο δύσκολη ανηφόρα της ζωής σου.

Είσαι αποφασισμένος να μην του χαριστείς, αλλά να τον παλέψεις.

Ο καρκίνος είναι 8 γράμματα δύναμης, που κλείνουν μέσα τους τον άνθρωπό μας.

Είναι 8 γράμματα αγάπης που προσπαθεί να γίνει στήριγμα, αγκαλιά, παρηγοριά.

Ο καρκίνος δεν είναι 8 γράμματα  πόνου και απόγνωσης.

Ούτε είναι μια ανώνυμη, απρόσωπη αρρώστια. Έχει ονοματεπώνυμο, έχει προσωπική ζωή, έχει όνειρα.

Δεν είναι μόνο στιγμές παραίτησης. Δεν είναι μόνο δάκρυα.

Δεν είναι μόνο χημειοθεραπείες και απώλεια των μαλλιών, που μαρτυρά στους περίεργους τον Γολγοθά σου.

Δεν είναι μόνο ημερομηνίες επανελέγχου της πορείας του βουτηγμένες στο φόβο.

Δεν είναι μόνο σωματική ανημπόρια και ψυχική κατάπτωση.

Δεν είναι μόνο αγωνία και απολογισμοί ζωής τα βράδια στο μουσκεμένο από τα δάκρυα μαξιλάρι.

Ο καρκίνος είναι και δύναμη. Δύναμη γι’ αυτόν που αναμετριέται μαζί του.

Δύναμη για της οικογένεια που στηρίζει, που φροντίζει, που αγαπά.

Κανείς δεν εγκαταλείπει χωρίς μάχη τη ζωή του. Κανείς δεν οπισθοχωρεί βλέποντας τα πρόσωπα των παιδιών του.

Ο καρκίνος είναι πολλές μάχες μαζί. Η μια ακολουθεί την άλλη. Κι αν ακόμα χάσεις καμιά ανάμεσά τους , πάντα ελπίζεις στην επόμενη που σε περιμένει.

Ρουφάς κάθε στιγμή ζωής και βρίσκεις αφορμές για να δημιουργήσεις καινούριες.

Συνεχίζεις να ονειρεύεσαι, συνεχίζεις  να ελπίζεις, συνεχίζεις να μάχεσαι.

Εκείνοι που αναμετριούνται με τον καρκίνο γίνονται πρότυπο δύναμης.

Θυμίζουν σε όλους εμάς πως η ζωή είναι πολύ μικρή για να την ξοδεύεις με λάθος τρόπο. Με λάθος ανθρώπους δίπλα σου. Με λάθος επιλογές.

Μαθαίνουν σε όλους εμάς πως τιμώμενα πρόσωπα της ζωής είναι η αγάπη και η υγεία. Γιατί μόνο με αγάπη δίπλα σου έχεις τα αποθέματα να διεκδικήσεις την υγεία σου. Ο άνθρωπος που είναι άρρωστος και μόνος λυγίζει πιο γρήγορα, πιο εύκολα.

Και μας υπενθυμίζουν πως η πρόληψη σώζει ζωές. Πως η υγεία θα πρέπει να είναι η προτεραιότητα μας και η αγάπη προς τον εαυτό μας θα πρέπει να μας απομακρύνει ένα βήμα μακριά από την αρρώστια.

Γι’ αυτό…

Ας αναθεωρούμε όταν νιώθουμε τυχεροί επειδή χτυπάει την πόρτα του γείτονα.

Κι ας χαρίζουμε στον εαυτό μας το δώρο της πρόληψης.

Ας αναθεωρούμε όταν νιώθουμε συμπόνια για τους καρκινοπαθείς. Δεν την έχουν ανάγκη, είναι οι πιο δυνατοί άνθρωποι του κόσμου.

Ας αναθεωρούμε όταν με έπαρση, εγωισμό ή ποταπά συμφέροντα λεηλατούμε μια ξένη ζωή και της στερούμε το δικαίωμα στην αγάπη, στην ασφάλεια και στην ηρεμία.

Η ζωή είναι μικρή και δεν ξέρουμε ποιος θα χτυπήσει αύριο τη δική μας πόρτα…

Γεωργία Ανδριώτου

Πηγή: https://www.fumara.gr/