Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2023

Ένας μεγάλος νικητής της ζωή. Κατατρόπωσε δύο φορές την λευχαιμία «Ήξερα ότι μπορεί να πέθαινα αλλά χαμογελούσα»


Ο μεγάλος μαχητής της ζωής που κέρδισε δύο φορές τη λευχαιμία, Νεόφυτος Νεοφύτου, μίλησε στο OMEGAlive για τη δύσκολη περιπέτεια υγείας του στην εφηβική ηλικία, το θαύμα που βίωσε, στέλνοντας ηχηρά μηνύματα, καθώς αποτελεί ένα ζωντανό παράδειγμα ότι ο καρκίνος μπορεί να νικηθεί.

Ο 42χρονος πλέον σήμερα, Νεόφυτος Νεοφύτου, διαγνώστηκε με λευχαιμία δύο φορές, το 1993 σε ηλικία 11χρονών στο πόδι και αργότερα ξανά το 1996 στην εφηβική ηλικία των 14 στα γεννητικά όργανα, όμως πάλεψε με το θηρίο και στέλνει μηνύματα ελπίδας και αισιοδοξίας σε όσους δίνουν τη δική τους μάχη με τον καρκίνο.

Τριάντα χρόνια μετά την δύσκολη περιπέτεια υγείας του δίνει κουράγιο σε όσους σήμερα υποφέρουν και εξιστορεί πως άρχισε ο δικός του Γολγοθάς. Όλα άρχισαν όταν παρουσίασε πρόβλημα στα πόδια του. Ο κ. Νεοφύτου ανέφερε ότι «όταν διαγνώστηκα για πρώτη φορά ήταν διακοπές του Πάσχα και ξαφνικά όπως καθόμουνα στον καναπέ του σπιτιού και έβλεπα τηλεόραση, σηκώθηκα και κούτσαινε το αριστερό μου πόδι, οι γονείς μου νόμιζαν ότι είχα χτυπήσει στο σχολείο και ήταν κάτι περαστικό. Ωστόσο, στις δεκαπέντε μέρες άρχισε να κουτσαίνει και το δεξί μου, τότε άρχισε η περιπέτεια με τους γιατρούς. Θυμάμαι ενδεικτικά είχαμε πάει σε έντεκα διαφορετικούς γιατρούς και ο καθένας έβγαζε διαφορετικές διαγνώσεις. Μετά από αναλύσεις αίματος, διαπιστώθηκε ότι είχα χαμηλή αιμοσφαιρίνη και χαμηλά αιμοσφαίρια και από εκεί άρχισα να ανεβαίνω το δικό μου Γολγοθά».

«Οι γονείς μου, δεν μου είπαν ποτέ ότι είχα λευχαιμία, για να με προστατέψουν. Το είχα μάθει εντελώς τυχαία. Όταν το έμαθα ήμουν σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση, αλλά καθημερινά οι ψυχολόγοι του Μακάρειου Νοσοκομείου, ο γιατρός, οι νοσοκόμες μας έκαναν να νιώθουμε σαν μια οικογένεια. Ενδεικτικό είναι, ότι όταν πήγαινα στον θάλαμο να κάνω τις χημειοθεραπείες μου, ήξερα ότι μπορούσε να χάσω τη ζωή μου ώστόσο, πήγαινα εκεί χαμογελώντας. Μου έδωσαν πολλή δύναμη και κατάφερα να μετατρέψω την κατάθλιψη και τον πόνο σε δύναμη. Είχα χτυπήσει το χέρι μου κάτω στο κρεβάτι και είχα πει θα τα καταφέρω, θα νικήσω», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Ερωτηθείς για το ποιες ήταν οι αντιδράσεις των συμμαθητών του στο σχολείο, υπογράμμισε ότι αρχικά, είχαν απομακρυνθεί σχεδόν όλοι από εκείνον και διερωτόταν το γιατί, στην πορεία όμως, δέχτηκε σημαντική βοήθεια από τους φίλους του. «Την πρώτη μέρα που πήγα Λύκειο, πήγα με το καπελάκι, διότι ήταν νέο το περιβάλλον και ένιωθα ντροπή, ωστόσο, τις επόμενες μέρες έβγαλα το καπελάκι, ήταν ξυρισμένο το κεφάλι μου και έκανα τα αστεία μου», δήλωσε.

Το θαύμα και η πίστη προς τον Θεό

Ο μεγάλος μαχητής και νικητής της ζωής αναφέρθηκε σε ένα περιστατικό που τον έφερε πιο κοντά στον Θεό. «Θυμάμαι ένα καλοκαίρι είχα πάθει σοβαρής μορφής πνευμονία και μεταφέρθηκα εσπευσμένα στο Μακάρειο με 42 πυρετό, εκείνο το διάστημα κινδύνευα να χάσω τη ζωή μου. Μου είχαν βάλει μάσκα οξυγόνου και μηχανήματα ενωμένα με την καρδία μου και επί δεκαπέντε μέρες έπρεπε να κοιμάμαι καθιστός, τότε γνώρισα και την πίστη μου από τον πάτερ Παΐσιο, ο οποίος ερχόταν στο παιδογκολογικό και προσευχόταν για μένα», υπογράμμισε.

Ο κ. Νεοφύτου μίλησε συγκινημένος για το θαύμα που βίωσε νοσηλευόμενος στο Νοσοκομείο. «Τη δεύτερη φορά που διαγνώστηκα με λευχαιμία», όπως δήλωσε «μου είχαν βάλει καθετήρα Hickman, σε μια απλή ρουτίνα συνκαθαρισμού, καθώς μου έβαλε ένα φάρμακο μέσα η νοσοκόμα, ένιωσα ένα ρίγος σε εκείνο το σημείο και την ρωτάω τι μου έχεις κάνει διαφορετικό και μου απαντάει «Νεόφυτε μου, δεν έκανα κάτι διαφορετικό». Εκείνη τη στιγμή έχασα τις αισθήσεις μου, το μόνο που θυμάμαι είναι τον πανικό της νοσοκόμας και των γιατρών να έρθουν κοντά μου». «Όταν έχασα τις αισθήσεις μου», όπως περιέγραψε, «έβλεπα τον εαυτό μου να πέφτει σε ένα τεράστιο πηγάδι, θυμάμαι ότι κούναγα τα χέρια μου τα πόδια μου ένιωθα μια γαλήνη και αυτό που θυμάμαι χαρακτηριστικά είναι ότι έπεφτα για ώρες ολόκληρες. Ξαφνικά, εμφανίστηκε ένα φωτεινό πρόσωπο στο στόμιο του πηγαδιού και με τράβηξε επάνω σε κλάσματα δευτερολέπτου, ενώ έβλεπα ότι έπεφτα για ώρες. Όταν ήρθα πίσω το μόνο πράγμα που θυμάμαι να λένε είναι ότι «ευτυχώς ήρθε πίσω». Η πρώτη ερώτηση που έκανα στη νοσοκόμα ήταν πόσες ώρες έχει που λείπω, και μου λέει κράτησε για 1-2 δευτερόλεπτα. Πάντα πίστευα και θα πιστεύω ότι ήταν ο ίδιος ο Θεός που με τράβηξε επάνω», δήλωσε.

Η στήριξη στον συνάνθρωπο

Από τα 15 μου, όπως ανέφερε, μιλάω σε άλλα άτομα που δίνουν τη δική τους μάχη, για να τους δώσω δύναμη και θάρρος. «Είναι διαφορετικό το πώς ζουν τα παιδιά τον καρκίνο ή τη λευχαιμία και διαφορετικό το πώς το βιώνουν οι γονείς», τόνισε.

Ο κ. Νεοφύτου δήλωσε επίσης, ότι όταν μια φίλη του είχε διαγνωστεί με καρκίνο και είχε χάσει τα μαλλιά της, την επόμενη μέρα είχε ξυρίσει και ο ίδιος το κεφάλι του ως ένδειξη συμπαράστασης. «Η ομορφιά ενός ανθρώπου είναι στην ψυχή και όχι στα μαλλιά. Αν καταφέρω, να ζωγραφίσω ένα χαμόγελο στο πρόσωπο ενός ανθρώπου για μένα είναι επιτυχία», πρόσθεσε.

Το να βοηθάμε ένα συνάνθρωπο μας, τόνισε, δεν σημαίνει πάντα οικονομική βοήθεια, ακόμα και μια αγκαλιά στην δύσκολη στιγμή, ένα φιλί στο μέτωπο, ένας καλός λόγος, αυτό δίνει πολλή δύναμη.
«Εξάλλου, τα ποσοστά ίασης για τη λευχαιμία, το 1993 ήταν στο 70% οι πιθανότητες να νικήσεις τον καρκίνο, ενώ σήμερα είναι περισσότερα από 82%», συμπλήρωσε.

Ερωτηθείς για το ποια είναι τα μηνύματα που θέλει να στείλει στα παιδιά, ο κ. Νεοφύτου απάντησε ότι πρέπει να μην φοβούνται και να πιστεύουν ότι όλα θα πάνε καλά. «Σήμερα είμαι καλά, σήμερα παλεύω με την λευχαιμία, είμαι ζωντανός, είμαι εδώ παλεύω, δεν έχω χάσει τη μάχη! Όταν πεις θα τα καταφέρω και αλλάξει και η ψυχολογία σου, τότε μπορείς να νικήσεις πολλά πράγματα. Να μην φοβούνται τα παιδία και οι γονείς, διότι ο καρκίνος μπορεί να νικηθεί, έχουν αλλάξει τα δεδομένα. Καμία φορά ακούμε δυστυχώς παιδιά να μην τα καταφέρνουν, ωστόσο τα ποσοστά ίασης έχουν αυξηθεί, να υπενθυμίσουμε, μάλιστα, ότι μιλάμε για καρκίνο και για λευχαιμία και όχι για μια απλή ασθένεια».

«Ο καρκίνος μπορεί να νικηθεί! Θα βγείτε νικητές! Θα τα καταφέρετε!», είπε καταλήγοντας σε όσους δίνουν την δική τους μάχη και παλεύουν με τον καρκίνο.

 

 

Πηγή: https://omegalive.com.cy/

 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου