«Υπάρχει μεγάλο πρόβλημα με τις ακτινοθεραπείες. O καρκινοπαθής είναι υποχρεωμένος, σε περίπτωση που χρειαστεί να περιμένει αρκετό καιρό για προγραμματισμένο ραντεβού σε δημόσιο νοσοκομείο, να απευθυνθεί σε ιδιωτικές δομές υγείας και να βρεθεί αντιμέτωπος με ποσά που δεν μπορεί να καταβάλλει, προκειμένου να θεραπευθεί. Ο ΕΟΠΥΥ από την πλευρά του, δεν μπορεί να καλύψει ολοκληρωτικά το κόστος της ιδιωτικής θεραπείας. Αν ο ασθενής δεν μπορεί όμως να διαθέσει χρήματα για την κάλυψη των αναγκών του, αυτό καθίσταται άμεσα επιζήμιο για την υγεία του. Από την άλλη, αδυνατεί να περιμένει έως και 6 μήνες προκειμένου να ξεκινήσει την ακτινοθεραπεία. Είναι εγκλωβισμένος σε ένα αδιέξοδο. Σε όλα αυτά, συνυπολογίστε και την έλλειψη προσωπικού που μαστίζει τα δημόσια νοσοκομεία, και θα αντιληφθείτε για ποιο λόγο οι ασθενείς είναι τόσο αγανακτισμένοι» δηλώνει στο bangladeshnews.gr η πρόεδρος του Συλλόγου Καρκινοπαθών Εθελοντών Φίλων Ιατρών, στην Αθήνα, Ζωή Γραμματόγλου.
Ξεπερνά
τα όρια του κυνισμού ή της ανικανότητας και εισέρχεται στην σφαίρα της απόλυτης
αδιαφορίας για τις τύχες των καρκινοπαθών, που έχουν να παλέψουν με έναν εχθρό
που δεν καταλαβαίνει από δικαιολογίες όπως «δεν υπάρχουν φάρμακα», «χάλασε ξανά
το μηχάνημα», «περιμένουμε προσλήψεις προσωπικού». Ο καρκίνος θα πράξει αυτό
που ορίζει η φύση του. Θα εξαπλωθεί και ο ασθενής θα πεθάνει. Οι πιθανότητες να
προλάβει το κακό εξανεμίζονται, όταν το δημόσιο νοσοκομείο που θα καταφύγει για
θεραπεία έχει να αντιμετωπίσει χιλιάδες περιστατικά σαν το δικό του,
διαθέτοντας υποστελεχωμένο και εξαντλημένο προσωπικό, ανεπαρκείς υποδομές,
«εξαφανισμένα» φάρμακα… και το πιο εξοργιστικό από όλα… έτοιμες μονάδες,
επανδρωμένες με εξοπλισμό τελευταίας τεχνολογίας, χωρίς όμως τους εξειδικευμένους
γιατρούς & τεχνολόγους που θα τον χειριστούν. Φανταστείτε λοιπόν να είστε
καρκινοπαθής, και όπως η κυρία της φωτογραφίας στην αρχή του ρεπορτάζ, να
βλέπετε μέσα από το τζάμι το μηχάνημα που μπορεί να σας σώσει την ζωή, ανενεργό
και σκονισμένο. Κάπως έτσι νιώθουν οι καρκινοπαθείς, που έχουν μπροστά τους δύο
επιλογές. Και οι δύο κακές. Να κλείσουν ραντεβού για ακτινοθεραπεία σε δημόσιο
νοσοκομείο και να περιμένουν την σειρά τους υπομονετικά για πεντάμηνο και βάλε
μέχρι να εξεταστούν ή να απευθυνθούν σε μια ιδιωτική κλινική, με το κόστος
θεραπείας να είναι ικανό να τους προκαλέσει μέχρι και εγκεφαλικό. Η
πραγματικότητα που βιώνουν όσοι εξαρτώνται από τις ακτινοθεραπείες είναι
οδυνηρή. «Παράπλευρα θύματα» και αυτοί των δραματικών περικοπών που έχουν υποστεί
οι δημόσιες δομές υγείας, εξαναγκάζονται να περιμένουν μήνες μέχρι να πατήσουν
το πόδι τους στο ακτινοθεραπευτικό τμήμα. Τα νοσοκομεία «άδεια» από χρήματα,
προσωπικό, μηχανήματα. Η αναμονή για θεραπεία «τσακίζει» την αισιοδοξία τους.
Πλημμυρίζει με φόβο όσους υποφέρουν από την ιδέα ενός επώδυνου θανάτου. Ο
καρκίνος δεν είναι γρίπη για να περιμένουν καλύτερες ημέρες…
Ο ΑΣΘΕΝΗΣ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΓΙΑ
ΑΚΤΙΝΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΣΤΟΝ «ΑΓΙΟ ΣΑΒΒΑ» ΘΑ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΘΕΙ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ…
«Αν έρθει σήμερα ένας ασθενής για εξετάσεις,
αναγκαστικά το ραντεβού του για ακτινοθεραπεία θα πάει τον Αύγουστο, αν έρθει
μάλιστα σε λίγες ήμερες, μετατίθεται… για τον Σεπτέμβριο. Το πρόβλημα υπάρχει
και οφείλουμε να είμαστε ειλικρινείς. Για πολλές περιπτώσεις δυστυχώς, αυτή η
αναμονή ιατρικά «δεν στέκει». Υπάρχουν συγκεκριμένα χρονικά περιθώρια για την
θεραπεία των ασθενών που δεν πρέπει να ξεπεραστούν. Η κατάσταση αυτή
οφείλεται στη φοβερή έλλειψη εξειδικευμένου προσωπικού. Μας λείπουν γιατροί,
τεχνολόγοι και ειδικευόμενοι. Υπάρχουν 1ο κενές θέσεις για ειδικευόμενους, αλλά
κανείς δεν έρχεται, καθώς γνωρίζει ότι μόλις τελειώσει την ειδικότητα του, δεν
θα μπορέσει να απορροφηθεί πουθενά λόγω των ποσοστώσεων που μας έχουν επιβάλλει
στις προσλήψεις. Την ίδια ώρα όσοι γιατροί συνταξιοδοτούνται δεν
αντικαθίστανται. Αυτό προκαλεί τεράστια πίεση στο υπάρχον προσωπικό, που εκ των
πραγμάτων είναι υποχρεωμένο να αναλάβει εξουθενωτικό φόρτο εργασίας. Είναι
απαραίτητος ο εκμοντερνισμός του εξοπλισμού των ήδη υπαρχόντων
ακτινοθεραπευτικών τμημάτων, ο οποίος όμως αν δεν συνοδεύεται και από την
πρόσληψη εξειδικευμένου προσωπικού, θα είναι ουσιαστικά μια τρύπα στο νερό» τονίζει
οακτινοθεραπευτής-ογκολόγος του νοσοκομείου «Άγιος Σάββας», Ιωάννης
Σκαρλάτος.
H ΕΛΛΕΙΨΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΜΑΣ ΔΕΝΕΙ
«ΧΕΙΡΟΠΟΔΑΡΑ»…
«Πρέπει να γνωρίζετε ότι το πρόβλημα της
αναμονής για ακτινοθεραπεία δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό, συναντάται και σε
άλλες, πολλές χώρες του πλανήτη, και οφείλεται αφενός στον περιορισμένο αριθμό
ακτινοθεραπευτικών τμημάτων καθώς και στην έλλειψη εξειδικευμένου προσωπικού.
Στην Ελλάδα, σαφώς και υστερούμε, καθώς ούτε επαρκή αριθμό μηχανημάτων
διαθέτουμε, ούτε ικανό αριθμό προσωπικού ώστε να ικανοποιούνται γρήγορα και
αποτελεσματικά οι ανάγκες των ασθενών. Ο αριθμός μάλιστα των ακτινοθεραπευτικών
μηχανημάτων υστερεί συγκριτικά με τα standards που έχουν θέσει διεθνείς
εταιρείες και οργανισμοί. Σαν διευθυντής της Κλινικής Μαστού στον Άγιο Σάββα
μπορώ να σας πω ότι η κατάσταση χρήζει βελτιώσεως. Είναι πάντως πολύ
απογοητευτικό για εμάς, να βλέπουμε την πολιτεία να μην προχωρά στους
απαραίτητους διορισμούς προσωπικού» υποστηρίζει ο Ευάγγελος
Φιλόπουλος, διευθυντής της Κλινικής Μαστού στον Άγιο Σάββα και πρόεδρος της Ελληνικής
Αντικαρκινικής Εταιρείας.
Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΠΑΡΚΟΥΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΕΠΗΡΕΑΖΕΙ ΑΜΕΣΑ
ΤΙΣ ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ…
«Αντιμετωπίζουμε πολύ μεγάλο πρόβλημα λόγω
υποχρηματοδότησης. Υπάρχουν ανάγκες που το φιλότιμο των εργαζομένων και η
εντατικοποίηση των ρυθμών εργασίας δεν μπορούν να καλύψουν. Μερικά νούμερα
πρώτα πριν πάμε στους χρόνους αναμονής για ακτινοθεραπείες καθώς αυτά τα μεγέθη
είναι άκρως συνυφασμένα. 34,4 εκ. ευρώ ο προϋπολογισμός του νοσοκομείου το
2012, μόλις 23 εκ. ευρώ το 2015. Μείωση 30%. 22 εκ. ευρώ η φαρμακευτική δαπάνη
το 2012, 15 εκ. ευρώ το 2015. Από τις προβλεπόμενες οργανικές θέσεις καλύπτεται
μόλις το 64%. Αντί να προσλάβουν προσωπικό, συγχωνεύουν τμήματα. Το μηχάνημα
βραχυθεραπείας το αγοράσαμε εδώ και 7 χρόνια και δεν έχει λειτουργήσει ούτε μία
ημέρα. Ο γραμμικός επιταχυντής μετρά 10 χρονιά ζωής και παρουσιάζει βλάβες.
Περιμένουμε να ολοκληρωθεί ο διαγωνισμός για να αποκτήσουμε αξονικό τομογράφο.
Και όλα αυτά σε τριτοβάθμιο αντικαρκινικό νοσοκομείο, που κανονικά, δεν έπρεπε
να λειτουργήσει ούτε μια μέρα, χωρίς αξονικό» σύμφωνα με τον Νίκο
Μπουντούρογλου, ακτινοθεραπευτή-ογκολόγο και αντιπρόεδρο του Σωματείου
Εργαζομένων στο νοσοκομείο «ΜΕΤΑΞΑ».
Ο ΧΡΟΝΟΣ ΑΝΑΜΟΝΗΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙ ΚΑΙ ΤΟΥΣ 3
ΜΗΝΕΣ…
«Για
ποιο λόγο περιμένουν στις ουρές οι ασθενείς για ακτινοθεραπεία; Δεν υπάρχουν
φάρμακα, δεν υπάρχει επαρκές προσωπικό. Υπάρχει 1 νοσηλεύτρια κάθε βράδυ για 40
ασθενείς. Προβλέπονται 13 ογκολόγοι χημειοθεραπευτές. Υπάρχουν μόνο 4.
Προβλέπονται 13 ογκολόγοι ακτινοθεραπευτές. Είμαστε μόλις 7. Στα δύο τμήματα
μας δεν υπάρχουν καθόλου ειδικευόμενοι. Ούτε ένας. Όλα αυτά αν συνδυαστούν, αντιλαμβάνεται κανείς για ποιο λόγο ο χρόνος
αναμονής για ακτινοθεραπεία κυμαίνεται μεταξύ 2 έως 3 μηνών. Και αυτός είναι ο
μικρότερος χρόνος. Για τους ασθενείς η καθυστέρηση αυτή μεταφράζεται, στις
περισσότερες των περιπτώσεων, σε επιδείνωση της κατάστασης τους. Ο
καρκίνος επεκτείνεται. Μην ξεχνάμε ότι στην Ελλάδα, είναι η δεύτερη αιτία
θνησιμότητας μετά τις παθήσεις της καρδιάς».
ΡΕΠΟΡΤΑΖ:
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΑΛΣΑΜΙΔΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου