Ένα ραβδί και δύο φτερά αρκούν για να μοιράσεις εκατοντάδες παιδικά χαμόγελα

Η Σταυρούλα Σεϊμένη μας διηγείται μερικές από τις πιο συγκινητικές ιστορίες που θυμάται από την 14χρονη εθελοντική της δράση στο Make A Wish. 

Όλοι προσπαθούμε. Όπως νομίζουμε ότι μπορούμε. Απλώς κάποιοι προσπαθούν πιο πολύ. Και η προσπάθεια γίνεται πράξη. Και η πράξη προσφορά. Αυτή η στήλη ψάχνει και βρίσκει μικρούς ήρωες ανάμεσα μας. Ανθρώπους που δεν επιδιώκουν να αναγνωριστούν ως μεγάλοι άνθρωποι. Απλώς άνθρωποι. Με λίγο ή πολύ χρόνο και κόπο και μεράκι γι' άλλους ανθρώπους λιγότερο τυχερούς. Με μοναδικό αντίδωρο ευγνωμοσύνη και χαμόγελα ειλικρινή.   

Ο επτάχρονος Chris από το Φοίνιξ της Αριζόνα (Η.Π.Α), το 1980, αν κι έπασχε από λευχαιμία, είχε μια επιθυμία που ήθελε διακαώς να πραγματοποιήσει: Ήθελε να γίνει αστυνομικός! Εκεί που όλα έδειχναν ότι η ασθένειά του δε θα του επιτρέψει να ζήσει το όνειρό του, συνέβη το απίθανο: Η οικογένεια, οι φίλοι, οι γείτονες και η τοπική κοινωνία κινητοποιήθηκαν και συνεισέφεραν ώστε να βγει αληθινή η ευχή του μικρού Chris. Έτσι, μια ημέρα ο Chris όχι μόνο έγινε αστυνομικός αλλά το αστυνομικό σώμα τον υποδέχτηκε με όλες τις τιμές. Το όνειρό του έγινε αληθινό. Όσοι συμμετείχαν στην εκπλήρωση της ευχής του επτάχρονου αστυνομικού συνειδητοποίησαν ότι θα μπορούσαν να προσφέρουν τη δυνατότητα και σε άλλα παιδιά, που δίνουν τη δική τους μάχη, να ζήσουν αυτή την αξέχαστη εμπειρία του ονείρου που γίνεται πραγματικότητα! Kι έτσι δημιουργήθηκε το Make a Wish. Λίγα χρόνια μετά, το 1996, το Make-A-Wish ιδρύθηκε και στην Ελλάδα, με πρώτη ευχή αυτήν του Ανδρέα, που ήθελε να παίξει με την αγαπημένη του ομάδα, τον Ολυμπιακό. Ντυμένος με τη φόρμα του «Θρύλου», ξεκινάει με τη λιμουζίνα για το ραντεβού με το όνειρο. Μπαίνει στο γήπεδο, συναντάει τους «Θεούς» της ομάδας του και η προπόνηση αρχίζει. O Ανδρέας, νικητής στη μάχη με την αρρώστια του πια, δεν ξεχνά ποτέ εκείνη την ημέρα που χαράχτηκε με ανεξίτηλα χρώματα στη μνήμη του και τον όπλισε με μοναδική δύναμη και αστείρευτη θέληση τις δύσκολες ώρες που αγωνιζόταν για να κερδίσει ένα υγιές μέλλον. Όπως δήλωσε τότε ο Ανδρέας «Αν ένα απίστευτο όνειρό σου έγινε πραγματικότητα, τότε και το όνειρό σου να ξαναγίνεις καλά, έρχεται πιο κοντά»

Το Κάνε-Μια-Ευχή Ελλάδος είναι μία Αστική, Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία που κάνει πραγματικότητα τις επιθυμίες παιδιών από 3 εώς 18 ετών, με σοβαρές και απειλητικές για τη ζωή τους ασθένειες. Είναι από τις κορυφαίες, στο είδος της, ΜΚΟ στην Ελλάδα με έδρα τη Γλυφάδα Αττικής η οποία στηρίζεται αποκλειστικά σε χορηγίες και δωρεές ιδιωτών και εταιρειών, χωρίς να λαμβάνει κρατική επιχορήγηση. 

Το  Κάνε Μια Ευχή Ελλάδος, έχει γραφεία, στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, 600 εθελοντές σε όλη την Ελλάδα κι 100 ενεργούς εθελοντές που δουλεύουν σκληρά για να εκπληρώνουν καθημερινά παιδικές ευχές, αφιερώνοντας τον προσωπικό τους χρόνο, αλλά και την ψυχή τους προκειμένου να χαρίσουν σε κάποια παιδιά την ελπίδα και το χαμόγελο.

Η Σταυρούλα Σεϊμένη είναι εθελόντρια από το 2002. Αφορμή για να έρθει σε επαφή με την ομάδα ήταν η φίλη της η Πόπη, αλλά και η επαφή που είχε με τον καρκίνο μέσω ενός πολύ στενού της ανθρώπου. «Έτυχε να αρρωστήσει ο πατέρας μου από καρκίνο, έτσι μια μέρα βρέθηκα στον Άγιο Σάββα για να τον επισκεφθώ. Δίπλα μου ήταν ένα έφηβο κορίτσι. Ξαφνικά μπαίνει μέσα ένας γιατρός και της αποκαλύπτει πως έχει καρκίνο. Το παιδί την ίδια μέρα από το σοκ έκανε απόπειρα αυτοκτονίας. Το ίδιο βράδυ πήρα την Πόπη και της είπα: ‘’Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω, αλλά είμαι αποφασισμένη να βοηθήσω.’’ Κι έτσι ο εθελοντισμός σύντομα μετατράπηκε σε στάση ζωής».

Οι εθελοντές του Make a Wish επιδιώκουν να κερδίσουν πρώτα την εμπιστοσύνη με την οικογένεια και το παιδί που πάσχει από μια ασθένεια. Οι σχέσεις αυτές στηρίζονται στην άμεση επαφή και την επικοινωνία. Οι γονείς έρχονται σε επαφή με το Make a Wish και η ομάδα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να εκμαιεύσει κι έπειτα να εκπληρώσει την ευχή του παιδιού. Το Make a Wish έχει καταφέρει να εισχωρήσει σε όλα τα νοσοκομεία, σε επαρχεία και Αθήνα, με σκοπό να κάνει το θεσμό γνωστό σε κάθε μήκος και πλάτος της Χώρας και να μοιράσει όσο το δυνατόν περισσότερα χαμόγελα γίνεται. Και η δύναμη της ευχής φυσικά είναι τεράστια. «Όταν ένα μικρό παιδί βλέπει ένα άπιαστο όνειρό να παιρνει ζωή, κι όταν ένας συνειδητοποιημένος έφηβος έχει στα χέρια του κάτι χρήσιμο που δεν είχε την ικανότητα να αποκτήσει χωρίς τη βοήθεια μας, όπως είναι ένα λάπτοπ, είναι σαν να γίνεται ένα θαύμα. Τα χαμόγελα σκάνε και τα πρόσωπά των μικρών μας φίλων λάμπουν από ευτυχία.  Κι αυτό τους δίνει τεράστια ώθηση για να συνεχίσουν τον δύσκολο αγώνα τους».

Σύμφωνα με έρευνα του Make a Wish, το 89% των παιδιών είχαν βελτίωση της κατάστασης της υγείας τους λόγω της ψυχολογικής ενδυνάμωσης που τους έδωσε η εκπλήρωση της ευχής. «Το να έχεις βοηθήσει έστω και στο 1% σε κάνει να θες να συνεχίσεις κι εσύ να προσφέρεις όπως μπορείς. Φυσικά αυτό που κερδίζουμε από αυτά τα παιδιά είναι ασύγκριτα πιο μεγάλο από αυτό που προσφέρουμε. 14 χρόνια τώρα έχω δεχτεί τόση ευγνωμοσύνη, όταν κοιτάω αυτά τα μάτια. Μετά από χρόνια με βρίσκουν παιδιά στα social media και μου λένε πως είναι πλέον καλά, πως ξεπέρασαν την ασθένεια και σπουδάζουν. Είναι ενήλικες και υγειείς. Το να έχεις συντελέσει σε αυτό είναι κάτι τρομερό».

Σύμφωνα με τη Σταυρούλα, αυτά τα παιδιά δίνουν σε όλους εμάς ένα σπουδαίο μάθημα ζωής. «Αντιμετωπίζεις καθημερινά μικρούς ενήλικες κι όχι απλά παιδιά. Η ωριμότητα, το κουράγιο και η πίστη τους, σου αλλάζουν τη ζωή κι ολόκληρη τη κοσμοθεωρία. Ο εθελοντισμός με έχει κάνει πιο δυνατή κι ανθεκτική».

Η Σταυρούλα έχει αμέτρητες ιστορίες να μου διηγηθεί από την πρώτη μέρα που έγινε εθελόντρια στο Make A Wish μέχρι σήμερα. Το 2002 είχε επισκεφθεί ένα παιδί που ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση. Μετά από χρόνια σε μια γιορτή της οργάνωσης την πλησίασε ένα ψηλό όμορφο αγόρι. ‘’Καλά, με έχεις ξεχάσει;’’, της είπε.  ‘’Είμαι ο Βαγγέλης. Μου είχες κάνει μια ευχή πραγματικότητα όταν ήμουν μικρός!’’. Η συγκίνησή της ήταν απερίγραπτη. Πριν κάποια χρόνια στεκόταν δίπλα σε ένα άρρωστο παιδί που είχε ελάχιστες πιθανότητες να επιβιώσει από αυτό τον σκληρό αγώνα, κι εκείνη τη στιγμή είχε δίπλα της έναν υγιέστατο νέο.

«Μια άλλη φορά είχαμε επισκεφθεί μια πιστιρίκα κι είχα φορέσει ένα φόρεμα που με έκανε να μοιάζω με νεράιδα. Τότε με ρωτάει:  ‘’Που είναι τα φτερά σου νεράιδα;’’. ‘’Τα φτερά μου βγαίνουν μόνο όταν νυχτώνει΄΄, της απάντησα.  Όταν άρχισε να σουρουπώνει κ ήρθαν οι γονείς της να την πάρουν, είχε κάτσει στο γκαζόν και δεν σηκωνόταν μέχρι να δει τα φτερά μου να βγαίνουν. Το πείσμα της, αλλά και η χαρά της που θα έβλεπε μια νεράιδα να παίρνει σάρκα και οστά μπροστά στα μάτια της, ήταν απερίγραπτη. Τέλος θυμάμαι όταν κάποτε είχα επισκεφθεί ένα κοριτσάκι σε ένα νοσοκομέιο και είχα μαζί μου ένα ''μαγικό'' ραβδί. Η μικρή άρπαξε το ραβδί κι έτρεχε στους διαδρόμους προσπαθώντας να μεταμορφώσει τους γιατρούς και τους νοσοκόμους σε ζώα του δάσους. Ήταν με τους ορούς κι όμως αυτό δεν την εμπόδισε. Τη λάμψη στα μάτια της και την όρεξη για ζωή, δεν θα τη ξεχάσω ποτέ».

Όταν ρωτάω τη Σταυρούλα ποιο είναι το μήνυμα που θέλει να περάσει μέσα από την εθελοντική της δράση στο Make a Wish, εκείνη που απαντά: «Σε αυτή τη χώρα παλεύουμε να αλλάξουμε στάση ζωής, κι εγώ θέλω να παρακινήσω τον κόσμο να το κάνει. Είναι η μοναδική ελπίδα που έχουμε για να δώσουμε κάτι καλύτερο στις επόμενες γενιές και σε αυτό τον κόσμο».

Εάν θέλεις να γίνεις μέλος της οικογένειας του Make a Wish στείλε mail στο volunteers@makeawish.gr ή κάλεσε στο 2109637660

Όλγα Νικολαίδου

Φωτογραφίες: Μιχαήλ Βαρθακούρης

Πηγή: http://www.nou-pou.gr