Παιδί & Συναισθήματα

Τα παιδιά έχουν μία μαγική σκέψη και έναν διαφορετικό τρόπο ερμηνείας των καταστάσεων

Οποιοσδήποτε αντιμετωπίζει μία σωματική νόσο βιώνει πολλά και ποικίλα συναισθήματα. Η θλίψη, ο φόβος, ο θυμός, η αβεβαιότητα και η ελπίδα είναι μερικά από την πληθώρα σκέψεων και συναισθημάτων που διαπερνούν το άτομο που νοσεί και που μεταβάλλονται πολύ γρήγορα. Τα παιδιά που νοσούν από την καρκινική νόσο βιώνουν έντονες συναισθηματικές μεταβολές και δεν είναι σπάνιο να εκδηλώσουν συμπτώματα κατάθλιψης. Ιδιαίτερα τα μικρότερα παιδιά που ακόμα δεν έχουν αναπτύξει τη λογική σκέψη (όπως οι έφηβοι και οι ενήλικες) αλλά σκέφτονται εγωκεντρικά.

Μπορεί να νιώσουν υπεύθυνα για αυτό που τους συνέβη, και βιώνουν ως τιμωρία τις θεραπείες και τις επισκέψεις στο γιατρό. Τα παιδιά έχουν μία μαγική σκέψη και έναν διαφορετικό τρόπο ερμηνείας των καταστάσεων και για αυτό το λόγο είναι σημαντικό να δίνετε επαρκείς εξηγήσεις για ό,τι συμβαίνει. Επιπλέον έχουν διαφορετικό τρόπο έκφρασης των συναισθημάτων τους όχι τόσο λεκτικό αλλά περισσότερο σωματικό.

Είναι πολύ σημαντικό οι ενήλικοι που είναι υπεύθυνοι για το παιδί (γονείς ή κηδεμόνες) να είναι σε θέση να αναγνωρίσουν τις αλλαγές στο παιδί και να είναι σε θέση να αναζητήσουν βοήθεια ή να το χειριστούν κατάλληλα. Οποιαδήποτε απότομη αλλαγή στη συμπεριφορά του θα πρέπει να επιστήσει την προσοχή των ενηλίκων. 

Το παιδί με καρκίνο μπορεί να γίνει :
• Eγωκεντρικό.
• Eριστικό.
• Yπερβολικά ευάλωτο.
• Oξύθυμo.
• Aποσυρμένo.

Άλλες φορές το παιδί μπορεί να παρουσιάσει:
• Νυχτερινή ενούρηση.
• Φόβους.
• Εφιάλτες και νυχτερινές αφυπνίσεις.
• Πτώση των σχολικών του επιδόσεων.
• Ακόμα και συμπεριφορές μικρότερων ηλικιών όπως το πιπίλισμα του δακτύλου.

Άλλες φορές μπορεί να παραπονιούνται:
• Για πόνους που δεν εξηγούνται.
• Αδιαθεσίες.
• Έλλειψη ενδιαφέροντος.

Το κλάμα και η θλίψη δεν είναι απαραίτητο να υπάρχουν. Αλλαγές στη διάθεση, αλλαγές στην όρεξη (απώλεια ή υπερβολική όρεξη) και στον ύπνο (υπερυπνηλία ή αϋπνίες) είναι ανησυχητικά συμπτώματα.

Αν το παιδί παρουσιάζει μερικά από τα παραπάνω συμπτώματα θα ήταν καλό να απευθυνθείτε σε κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας όπως παιδοψυχολόγο ή παιδοψυχίατρο. Θυμηθείτε ότι οποιαδήποτε ψυχοθεραπευτική παρέμβαση γίνεται στο παιδί συνήθως συνοδεύεται και από οικογενειακή παρέμβαση ώστε να βοηθηθούν οι ενήλικες στο χειρισμό του παιδιού.

Παναγιωτοπούλου Αγγελική
Ψυχολόγος

Πηγή: http://www.agsavvas-hosp.gr