Ανακαίνισε τη μονάδα
χημειοθεραπείας του νοσοκομείου Αλεξανδρούπολης στη μνήμη των αγαπημένων
προσώπων της
«Ολοζώντανοι» πίνακες ζωγραφικής, πολύχρωμες χαλαρωτικές
πολυθρόνες, αναπαυτικά καθίσματα, άνετοι χώροι αναμονής, ευρύχωρες αίθουσες
θεραπείας, αίσθηση ελπίδας και αισιοδοξίας. Η μονάδα χημειοθεραπείας
καρκινοπαθών στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης δεν θυμίζει
πια έναν αφιλόξενο και «κρύο» χώρο νοσοκομείου αλλά μια απρόσμενα ευχάριστη
ατμόσφαιρα. Ανακαινίστηκε με χρήματα που δώρισε στη μνήμη του γιου και του
συζύγου της η Μαρία Νικολαϊδου- Μπαλή, η συνταξιούχος εκπαιδευτικός, που παρά τον
πόνο που βιώνει από το χαμό των δυο αγαπημένων της προσώπων, δίνει με το σθένος
και την πράξη αγάπης της μαθήματα ζωής και αξιοπρέπειας.
Το παράδειγμά της δείχνει ότι η ανθρωπιά και η αλληλεγγύη
συμμαχούν ακόμα και στις δύσκολες εποχές, δίνοντας ελπίδα και δύναμη στον αγώνα
των ασθενών απέναντι στον καρκίνο.
«Όταν έχασα το παιδί μου, θέλησα από κάπου να κρατηθώ.
Αποφασίσαμε με τον άνδρα μου να κάνουμε μια δωρεά στη μνήμη του. Δεν προλάβαμε
όμως. Τον έχασα και αυτόν», λέει στον «Αγγελιοφόρο της Κυριακής» η κ.
Νικολαϊδου- Μπαλή.
«Σαν
να βρίσκονταν μαζί μου...»
Στον αγιασμό για τα εγκαίνια της μονάδας, που έγινε στις
11 Ιουλίου, από τον σεβασμιότατο μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμο, η
δωρήτρια πλημμύρισε από χαρά αλλά και συγκίνηση. «Μπορεί να ακούγεται
εξωπραγματικό, αλλά την ώρα των εγκαινίων ένιωσα ότι και ο γιος μου και ο
άνδρας μου βρίσκονταν εκεί μαζί μου. Ένιωσα πολύ καλά που έκανα κάτι για τους
δικούς μου ανθρώπους που ‘’έφυγαν’’. Κάτι που θα ωφελήσει και άλλους
ανθρώπους», τονίζει η κ. Νικολαϊδου- Μπαλή.
Το
όνειρο
Ο Δημήτρης, ο μονάκριβος γιος της «έφυγε» πριν από
τέσσερα χρόνια, σε ηλικία 25 ετών, όταν τον πρόδωσε η καρδιά του. Είχε
τελειώσει τις σπουδές στο Πολυτεχνείο και είχε όλη τη ζωή μπροστά του για να
κυνηγήσει τα όνειρά του. Η ζωή όμως τα έφερε αλλιώς.
Πέρσι το Μάιο, ήρθε το δεύτερο χτύπημα στην οικογένεια. Η
κ. Νικολαϊδου- Μπαλή έχασε και τον 63χρονο σύζυγό της, Γιώργο, ο οποίος έδινε
μάχη με τον καρκίνο. Βρήκε όμως το κουράγιο να κάνει πραγματικότητα το κοινό
τους όνειρο και να γεμίσει η ψυχή της χαρά. «Ήμουν τυχερή γιατί στη μονάδα
χημειοθεραπείας του νοσοκομείου Αλεξανδρούπολης, όπου έκανε τις θεραπείες του ο
άνδρας μου, συνάντησα τον διευθυντή της Ογκολογικής Κλινικής κ. Κακολύρη. Του
εξήγησα ότι θέλω να κάνω τη δωρεά στη μνήμη του άνδρα και του γιου μου και για
το καλό των ασθενών που υποβάλλονται σε χημειοθεραπείες. Ήταν θετικός κι έτσι
ξεκινήσαμε, δειλά δειλά», περιγράφει η ίδια.
Ένα χρόνο μετά, το αποτέλεσμα δικαίωσε την προσπάθεια
όλων. Η μονάδα μετατράπηκε σε ένα περιβάλλον που σέβεται τον ασθενή και
διευκολύνει την δύσκολη και πολύωρη παραμονή του.
Τα
εμπόδια
«Πέρασε ένας χρόνος μέχρι να ολοκληρωθεί το έργο, καθώς
έπρεπε να ξεπεραστούν ορισμένα εμπόδια, κυρίως γραφειοκρατικά. Αναζητήσαμε όμως
τις καλύτερες λύσεις για να είμαστε καλυμμένοι νομικά, να μη χάσουμε χρόνο και
να προχωρήσει η ανακαίνιση της μονάδας. Έτσι, έκανα τη δωρεά του χρηματικού
ποσού στο Σύλλογο Καρκινοπαθών και Φίλων Νομού Εβρου ‘’ΣυνεχίΖΩ’’, ο οποίος
ανέλαβε την ανακαίνιση και τα περιουσιακά στοιχεία θα μεταβιβαστούν από το
Σύλλογο στο νοσοκομείο», αναφέρει η δωρήτρια.
Το ανανεωτικό λίφτινγκ στη μονάδα ολοκληρώθηκε με την
εθελοντική συνεισφορά του τεχνικού γραφείου του αρχιτέκτονα Σταύρου Μυστακίδη
και την πινελιά που πρόσθεσε η ζωγράφος Σύνη Αναστασιάδη, δωρίζοντας πίνακές
της.
Συνεχίζει
να προσφέρει
Με μοναδικό κίνητρο την αγάπη της στα αγαπημένα της
πρόσωπα και στον συνάνθρωπο, η κ. Νικολαϊδου- Μπαλή, συνεχίζει να προσφέρει.
Μπορεί οι μεγάλες ανατροπές στη ζωή της να άλλαξαν τα πάντα, όμως η ίδια δεν το
βάζει κάτω. Μετά την περιπέτεια που πέρασε, αντλεί κουράγιο να συνεχίσει μέσα
από τον Σύλλογο Καρκινοπαθών και Φίλων Νομού Εβρου «ΣυνεχίΖΩ». Εκεί βρίσκει,
όπως λέει, στήριγμα. «Τα μέλη του Συλλόγου είναι κι αυτοί άνθρωποι σαν εμένα.
Οι ανατροπές άλλαξαν τη ζωή τους και οι ίδιοι βοηθούν τώρα άλλους ασθενείς εθελοντικά.
Αυτό με συγκίνησε. Με βοηθούν να σταθώ στα πόδια μου. Ζω, βέβαια, με άλλους
όρους, μετά από αυτά που μου συνέβησαν. Είχα νιώσει ότι η ζωή με πέταξε στην
άκρη. Όμως, πλέον αισθάνομαι ότι έχω μερίδιο στον κόσμο αυτό», λέει η κ.
Νικολαϊδου- Μπαλή
.
Όπως προσθέτει, συμμετέχοντας στις δράσεις του Συλλόγου
έχει βρει στόχο στη ζωή της. «Κατασκευάζουμε διάφορα χειροποίητα αντικείμενα
και τα πουλάμε σε μπαζάρ, ερχόμαστε σε επαφή με οικογένειες ασθενών και τις
βοηθούμε με όποιον τρόπο μπορούμε», τονίζει η δωρήτρια με την ευχή όλοι να
έχουν δύναμη και υγεία, καθώς η ιστορία της δίδαξε ότι «όλα μπορεί να συμβούν
και στον διπλανό μας».
Μονάδα-
«στολίδι» με κατάθεση ψυχής
Στη μονάδα χημειοθεραπείας του Νοσοκομείου
Αλεξανδρούπολης, που λειτουργεί εδώ και δώδεκα χρόνια, παρακολουθούνται
εκατοντάδες ασθενείς με καρκίνο, για τους οποίους οι συνθήκες πλέον
βελτιώνονται.
Όπως διευκρινίζει στον «Αγγελιοφόρο της Κυριακής» ο
διευθυντής της Ογκολογικής Κλινικής, καθηγητής Παθολογίας- Ογκολογίας του
Τμήματος Ιατρικής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης Στέλιος Κακολύρης,
πρόκειται για τη μοναδική ογκολογική κλινική στην ευρύτερη περιοχή (μια
μικρότερη διαθέτει το νοσοκομείο Καβάλας).
«Στη μονάδα μας εξυπηρετούνται ασθενείς από τις Σέρρες
και τη Δράμα μέχρι την Ξάνθη και την Ορεστιάδα. Καθημερινά υποβάλλονται σε
θεραπεία πενήντα ασθενείς, εβδομαδιαίως περίπου 5.200, καθώς τη λειτουργούμε
τέσσερις μέρες εμείς και από μια οι πνευμονολόγοι και οι αιματολόγοι. Επομένως,
υπολογίζουμε ότι γίνονται περίπου 7.000 χημειοθεραπείες το χρόνο», επισημαίνει
ο κ. Κακολύρης.
Η ανακαίνιση βελτίωσε την εικόνα της μονάδας. Στα 400
τετραγωνικά της, όπως περιγράφει ο ίδιος, κυριαρχούν χαλαρωτικά χρώματα και ο
χώρος δεν «μυρίζει»... οινόπνευμα και νοσοκομείο. «Στόχος ήταν ο χώρος να
παραπέμπει σε μια πιο ευχάριστη καθημερινότητα, να νιώθει ο ασθενής όπως όταν
πηγαίνει για παράδειγμα σε μια τράπεζα και η παραμονή του εδώ να μην είναι μια
δυσάρεστη εμπειρία. Επιπλέον, είναι σημαντικό για τους ασθενείς να ξέρουν ότι
κάποιος τους σκέφτεται και βελτιώνει το χώρο τους. Τα 15 κρεβάτια έγιναν
πολυθρόνες, τα καθίσματα πιο αναπαυτικά, ο χώρος αναμονής πιο φιλικός, ενώ
έγιναν και άλλες αλλαγές, όπως αντικατάσταση στα δάπεδα και στα τροχήλατα
οχήματα μεταφοράς υγειονομικού υλικού. Όλα αυτά, χάρη στην αλτρουιστική και
γενναιόδωρη προσφορά της κας. Νικολαϊδου- Μπαλή, που παρά τη δυσάρεστη κατάληξη
της περιπέτειας της υγείας του συζύγου της είχε τη δύναμη να υποστηρίξει με τη
δωρεά της τη μονάδα μας», σημείωσε ο κ. Κακολύρης.
«Μεγάλη
αγκαλιά»
Η πρόεδρος του «ΣυνεχίΖΩ» Αναστασία Σπυρίδου, ελπίζει ότι
το αποτέλεσμα της προσπάθειας θα είναι αυτό που οραματίστηκαν όλοι μαζί, «μια
μεγάλη αγκαλιά και ένα μήνυμα ζωής, δύναμης και θέλησης σ' ένα περιβάλλον που
μας σέβεται και μας υποστηρίζει». «Είμαστε πεπεισμένοι πως θα κάνουμε
ευκολότερη την αναμονή στους συνοδούς και πιο εύκολη, τη δύσκολη δουλειά του
νοσηλευτικού καθώς και του ιατρικού προσωπικού. Ελπίζουμε πως η δωρεά αυτή θα
δείξει το δρόμο και σε άλλους , που θα ήθελαν να βοηθήσουν τους συνανθρώπους
μας μέσα από το νοσοκομείο και δεν ξέρουν πώς», τόνισε, προσθέτοντας ότι η
πρωτοβουλία της δωρήτριας δείχνει ότι στις μέρες μας, η ανθρωπιά και η αγάπη
είναι ακόμα πιο δυναμωμένες και «όταν νιώθεις κάποιος να σου κρατά το χέρι
σφιχτά, ακόμα και ο καρκίνος είναι ανίσχυρος».
http://www.agelioforos.gr/
Συντάκτης: Μαρία Λίτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου