Ο Καρκίνος θερίζει και σκοτώνει τα παιδιά της Φουκουσίμα

Περίπου 40 μήνες μετά τις πολλαπλές εκρήξεις στη Φουκουσίμα, τα ποσοστά καρκίνου του θυρεοειδούς μεταξύ των παιδιών, έχουν εκτιναχθεί στα ύψη σε ποσοστό 40 τοις εκατό περισσότερο από το κανονικό. 

Περισσότερο από το 48 τοις εκατό περίπου 375.000 νέων ανθρώπων-ανάμεσά τους σχεδόν 200.000 παιδιά -  που κατοικούν κοντά στους αντιδραστήρες που σιγοκαίνε, εξετάστηκαν από το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Φουκουσίμα και διαπιστώθηκε, ότι υποφέρουν από προ-καρκινικές ανωμαλίες του θυρεοειδούς, κυρίως οζίδια και κύστεις. Το ποσοστό αυξάνεται επικίνδυνα.

Περισσότερα από 120 είδη παιδικών καρκίνων έχουν καταδειχθεί, εκεί που αναμένονταν μόλις τρία , λέει ο Joseph Mangano, εκτελεστικός διευθυντής της ακτινοβολίας και των Δημοσίων Έργων Υγείας.

Η πυρηνική βιομηχανία και οι απολογητές της, συνεχίζουν να αρνούνται την ύπαρξη αυτής της τραγωδίας στη δημόσια υγεία. Μερικοί μάλιστα έχουν υποστηρίξει ότι «ούτε ένας άνθρωπος» δεν έχει επηρεαστεί από τις μαζικές απελευθερώσεις ακτινοβολίας της Φουκουσίμα, η οποία σε ορισμένα ισότοπα υπερβαίνει την Χιροσίμα.

Αλλά η θανατηφόρα επιδημία στη Φουκουσίμα είναι συνεπής με τις επιπτώσεις που είχαν υποστεί τα παιδιά το 1979 στο ατύχημα στο Three Mile Island και το 1986 μετά την έκρηξη στο Τσερνομπίλ, καθώς και με ευρήματα κοντά σε άλλους αντιδραστήρες.

Η πιθανότητα, ότι η ατομική ενέργεια θα μπορούσε να προκαλέσει τέτοιες επιδημίες έχει επιβεβαιωθεί από την Καναδική Επιτροπή Πυρηνικής Ασφάλειας, που λέει ότι η καταστροφή ενός αντιδραστήρα οδηγεί σε  «μια αύξηση του κινδύνου εμφάνισης του παιδικού καρκίνου του θυρεοειδούς».

Κατά την αξιολόγηση των προοπτικών της κατασκευής του νέου αντιδραστήρα στον Καναδά, η Επιτροπή αναφέρει ότι το ποσοστό «θα αυξηθεί κατά 0,3 τοις εκατό, σε απόσταση 12 χιλιομέτρων» από το ατύχημα. Αλλά αυτό το ποσοστό, προϋποθέτει την διανομή στα άτομα, προστατευτικών χαπιών ιωδιούχου καλίου και την επιτυχή εκκένωση έκτακτης ανάγκης, κανένα από τα οποία δεν συνέβη στα ατυχήματα του Three Mile Island, του Τσερνομπίλ ή της Φουκουσίμα.

Οι αριθμοί έχουν αναλυθεί από τον Mangano. Ο ίδιος έχει μελετήσει τις επιπτώσεις της ακτινοβολίας του αντιδραστήρα, στην ανθρώπινη υγεία από το 1980, ξεκινώντας το έργο του με τον θρυλικό ακτινολόγο Δρ Ernest Sternglass και τον στατιστικολόγο Jay Gould.

Συζητώντας για την Πράσινη Ενέργεια, ο Mangano επιβεβαιώνει επίσης ότι η γενική κατάσταση της υγείας των ανθρώπινων πληθυσμών  βελτιώνεται, όταν οι ατομικοί αντιδραστήρες κλείσουν, ενώ επιδεινώνεται όταν ανοίγουν ή ανοίγουν εκ νέου.

Τα παιδιά δεν είναι τα μόνα θύματα της Φουκουσίμα. Ο διαχειριστής της μονάδας του εργοστασίου, Masao Yoshida πέθανε σε ηλικία 58 ετών από οισοφαγικό καρκίνο. Ο Masao ηρωικά αρνήθηκε να εγκαταλείψει την Φουκουσίμα στην χειρότερη φάση της κρίσης, κατά πάσα πιθανότητα σώζοντας έτσι εκατομμύρια ζωές. Οι εργαζόμενοι στο χώρο του αντιδραστήρα, που απασχολούνται από ανεξάρτητους εργολάβους-πολλοί από τους οποίους ανήκουν και στο οργανωμένο έγκλημα - συχνά δεν παρακολουθούνται και δεν εξετάζονται καθόλου για το ποσοστό της έκθεσής τους στην ακτινοβολία.  Η δημόσια οργή αυξάνεται απέναντι στα σχέδια της κυβέρνησης, που σκοπεύει να αναγκάσει οικογένειες-πολλές από αυτές με μικρά παιδιά- να επιστρέψουν πίσω στη βαριά μολυσμένη περιοχή γύρω από το εργοστάσιο.

Μετά από ατύχημα του 1979, οι ιδιοκτήτες του Three Mile Island αρνήθηκαν ότι ο αντιδραστήρας είχε λιώσει. Αλλά μια ρομποτική κάμερα επιβεβαίωσε αργότερα το ακριβώς αντίθετο. 

Η πολιτεία της Πενσυλβάνια εξαφάνισε μυστηριωδώς τα επίσημα μητρώα με την καταγραφή, όσων είχαν εμφανίσει καρκινικούς όγκους και στη συνέχεια είπε ότι «δεν υπάρχει απόδειξη» για το αν κάποιος είχε πεθάνει από καρκίνο εξαιτίας του αντιδραστήρα.

Αλλά ένα ευρύ φάσμα από ανεξάρτητες μελέτες επιβεβαιώνουν τα αυξημένα ποσοστά θανάτων βρεφών και την υπερβολικά αυξημένη εμφάνιση καρκίνου στον γενικό πληθυσμό. Υπερβολικά αυξημένοι θάνατοι, μετάλλαξεις και επιδημία της νόσου μεταξύ των ντόπιων ζώων επιβεβαιώθηκαν από το Υπουργείο Γεωργίας της Πενσυλβάνια και τους τοπικούς δημοσιογράφους.

Στη δεκαετία του 1980 η ομοσπονδιακή δικαστής, Sylvia Rambo, εμπόδισε μια μαζική μήνυση από τουλάχιστον 2.400 άτομα από την κεντρική Πενσιλβάνια, που στηριζόταν στο ότι είχαν επηρεαστεί από το ατύχημα, λόγω του ότι ο άνεμος διέρρευσε προς τα μέρη τους την ακτινοβολία. Η δικαστής υποστήριξε πως δεν είχε υπάρξει διαρροή ακτινοβολίας τόση, ώστε να μπορεί να βλάψει κάποιον. Αλλά μετά από 35 χρόνια, κανείς δεν ξέρει πόση ακτινοβολία διέφυγε ή πού πήγε. Οι τρεις ιδιοκτήτες  του Mile Island έχουν πληρώσει εκατομμύρια στα υπήνεμη θύματα με αντάλλαγμα την σιωπή τους.

Στο Τσερνομπίλ, μια συλλογή με πάνω από 5.000 μελέτες έχει δώσει κατ 'εκτίμηση έναν αριθμό νεκρών που αντιστοιχεί σε πάνω από 1.000.000 ανθρώπους.

Οι επιπτώσεις της ακτινοβολίας στους νέους στις προσήνεμες χώρες, όπως η Λευκορωσία και η Ουκρανία ήταν τρομακτικές. Σύμφωνα με τον Mangano, περίπου το 80 τοις εκατό των «Παιδιών του Τσερνομπίλ» που γεννήθηκαν μετά το ατύχημα έχουν πληγεί από ένα ευρύ φάσμα επιπτώσεων, που κυμαίνονται από γενετικές ανωμαλίες και καρκίνο του θυρεοειδούς, μέχρι προβλήματα καρδιάς, προβλήματα του αναπνευστικού συστήματος και ψυχικές ασθένειες. Τα ευρήματα σημαίνουν ότι μόνο ένας στους πέντε νέους στις προσήνεμες περιοχές  μπορεί να χαρακτηριστεί υγιής.

Οι Γιατροί για την Κοινωνική Ευθύνη και το γερμανικό τμήμα  των διεθνών Ιατρών για την Πρόληψη του Πυρηνικού Πολέμου έχουν προειδοποιήσει για ανάλογα προβλήματα, κοντά στην Φουκουσίμα.

Η επιστημονική επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών για τις Επιπτώσεις της Ατομικής Ακτινοβολίας (UNSCEAR) εξέδωσε πρόσφατα εκθέσεις υποβαθμίζοντας τις επιπτώσεις της καταστροφής στους ανθρώπους. Το UNSCEAR είναι άμεσα συνδεδεμένο με τον Διεθνή Οργανισμό Ατομικής Ενέργειας των Ηνωμένων Εθνών, ο σκοπός του οποίου είναι η προώθηση της ατομικής ενέργειας. Ο ΔΟΑΕ διεξάγει έναν μακροπρόθεσμο έλεγχο προκειμένου να εξασφαλίσει την σιωπή, σχετικά με τις διαπιστώσεις των Ηνωμένων Εθνών όσον αφορά στις επιπτώσεις που έχει ο αντιδραστήρας στην υγεία . Για δεκαετίες το UNSCEAR και η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας έχουν προωθήσει ένα προστατευτικό κάλυμμα για τις εκτεταμένες επιπτώσεις της πυρηνικής βιομηχανίας στην υγεία. Η Φουκουσίμα δεν αποτελεί εξαίρεση.

Σε απάντηση, οι Ιατροί για την Κοινωνική Ευθύνη και το γερμανικό τμήμα των Διεθνών Ιατρών για την Πρόληψη του Πυρηνικού Πολέμου έχουν εκδώσει δέκα σημεία διάψευσης, προειδοποιώντας το κοινό για την επισφαλή αξιοπιστία του ΟΗΕ. Η καταστροφή είναι «σε εξέλιξη», λένε οι ομάδες, και θα πρέπει να παρακολουθείται για δεκαετίες. "Τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ χειρότερα", αν οι άνεμοι φυσούσαν προς το Τόκιο και όχι προς τη θάλασσα (και προς την Αμερική).

Υπάρχει διαρκής κίνδυνος από τα ακτινοβολημένα προϊόντα, καθώς και μεταξύ των εργαζομένων των οποίων η κατάσταση και οι επιπτώσεις στην υγεία τους, δεν είναι υπό παρακολούθηση. Οι τρέχουσες εκτιμήσεις της δόσης ακτινοβολίας  μεταξύ των εργαζομένων, καθώς και όσων βρίσκονταν στις κοντινές περιοχές είναι αναξιόπιστες, και θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή για τις σοβαρές επιπτώσεις της ακτινοβολίας στο ανθρώπινο έμβρυο.

Οι μελέτες της UNSCEAR σχετικά με τις επιπτώσεις της  ακτινοβολίας στο παρελθόν  είναι επίσης «παραπλανητικές», λένε οι ομάδες, και πρέπει να υπάρξει περαιτέρω μελέτη των γενετικών επιδράσεων της ακτινοβολίας, καθώς και για τις «μη καρκινικές ασθένειες». Ο ισχυρισμός του ΟΗΕ ότι «δεν αναμένονται διακριτές επιδράσεις στην υγεία όσων εκτέθεικαν στην ακτινοβολία» είναι "κυνικός", λένε οι ομάδες. Προσθέτουν ότι τα πράγματα έγιναν πολύ χειρότερα, μετά την επίσημη άρνηση για τη διανομή ιωδιούχου καλίου, το οποίο θα μπορούσε να προστατεύσει το κοινό από τις επιπτώσεις του θυρεοειδούς μετά την μαζική διαρροή ραδιενέργειας.

Γενικά, η τρομακτική είδηση ​​από την Φουκουσίμα μπορεί μόνο να γίνει χειρότερη. Η ακτινοβολία από τους τρεις πυρήνες εξακολουθεί να διαρρέεται στον Ειρηνικό.

Το υπέρ των πυρηνικών, καθεστώς του Σίνζο Άμπε, θέλει να ανοίξει εκ νέου τους υπόλοιπους 48 αντιδραστήρες της Ιαπωνίας. Έχει επίσης πιέσει σκληρά τις οικογένειες που εγκατέλειψαν  την περιοχή γύρω από την καταστροφή, να επανεγκατασταθούν στα ακτινοβολημένα σπίτια και τα χωριά.

Αλλά το Three Mile Island, το Τσερνομπίλ και η μάστιγα του θανάτου και της ασθένειας, που τώρα εμφανίζονται κοντά στη Φουκουσίμα, καθιστούν πολύ σαφές ότι το ανθρώπινο κόστος αυτών των αποφάσεων εξακολουθεί να κλιμακώνεται, με τα παιδιά μας να υποφέρουν πρώτα και με τον χειρότερο τρόπο.

Πηγή: https://www.commondreams.org/view/2014/06/15-1

Μετάφραση, επιμέλεια Sylvia