Σάββατο 9 Ιουλίου 2016

Θλίψη και πόνος!


Ο,τι πιο σπαρακτικό έχω δει.
Τρεις ψυχές σκυμμένες.
Βουβές αλλά ουρλιάζουν. Για την τέταρτη ψυχή. Αυτή που έφυγε.
Αυτή είναι η ζωή στα νοσοκομεία.
Αυτή είναι η ζωή για την όποια όλοι
παλεύουν κάθε μέρα.
Όποιος έχει ζήσει τέτοιες στιγμές, γνωρίζει.
Όποιος δεν έχει ζήσει τέτοιες στιγμές, να ευγνωμονεί το Θεό, που πιστεύει ή που δε πιστεύει...
Όποιος έχει πολεμήσει για μια τέτοια ψυχή (γιατρός, νοσηλευτής, διάσωσης), είναι Ήρωας.
Γιατί εκεί μέσα, στις χειρουργικές αίθουσες, στις κλινικές, στα ΤΕΠ, στα κλειστά τμήματα, έχουμε πόλεμο.
Και, ο πόλεμος απαιτεί μάχη.
Η μάχη διψάει για αίμα.
Το αίμα γεννά ήρωες.
Οι ήρωες τιμούν τους νεκρούς. Με το κεφάλι σκυφτό. Κι ένα ερώτημα.....
«Γιατί δε την έσωσα;»
Στοιχειώνεσαι για πάντα.
Για τους λίγους ή πολλούς, που καταλαβαίνουν.
Οι υπόλοιποι, είθε να μη βρεθείτε ποτέ σε κάποια από αυτές τις θέσεις.
Ψηλά το κεφάλι λοιπόν όλοι.
Πολεμήστε. Κάνεις δεν έχασε όταν πολέμησε.
Αυτή είναι η ιατρική.
Αυτή είναι η νοσηλευτική.
Αυτή είναι η ζωή!!!

"Η μόνη δύναμη που περιφρονεί τα δώρα είναι ο Θάνατος" - Αριστοφάνης


από Labros Liapis

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου