Kυκλοφόρησε η Φαλακρή Βarbie!

Η Εταιρία Μattel μετά από μία κίνηση που έγινε στο facebook ευαισθητοποιήθηκε και κυκλοφόρησε τελικά την πρώτη φαλακρή Barbie εις ένδειξη συμπαράστασης στα παιδιά που πάσχουν από καρκίνο και έχασαν τα μαλλιά τους από τις χημειοθεραπείες.

Στην Ελλάδα η Φλόγα συγκέντρωσε μέσα από την σελίδα της στο facebook πάνω από 7.500 χιλιάδες υποστηρικτές για αυτό το εγχείρημα...

https://www.facebook.com/events/260598354010136/    

Ο καρκίνος θέλει και φίλους

Μάχονται με τη νόσο και εξομολογούνται τις ιστορίες τους, τις δύσκολες στιγμές που περνούν, την «καλή κουβέντα» που αποζητούν

«Ο καρκίνος θέλει και φίλους»

«Μετά την επέμβασή μου, το 2009,έπρεπε να μείνω πολύ καιρό σε ακινησία» διηγείται ο 43χρονος Παναγιώτης Μιχαήλ. «Οι διάφοροι φίλοι και γνωστοί την είχαν “κάνει” με διάφορες δικαιολογίες· ένας έλεγε ότι ήταν έγκυος η γυναίκα του. Κοίταζα το άσπρο ταβάνι και αναρωτιόμουν πόσο χαμηλά μπορεί να φτάσει η ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Πόσο μπορείς να παρακαλάς τον “κολλητό” σου να έρθει να σε δει; Ευχήθηκα τότε να υπήρχε μια γραμμή, ένα τηλέφωνο, βρε αδελφέ, να μιλήσω με έναν άγνωστο». «Ετσι “γεννήθηκε” η ιδέα», λέει σήμερα ο εμπνευστής της Εθνικής Γραμμής Υποστήριξης 1069 ανθρώπων που εμπλέκονται με τον καρκίνο και ιδρυτής της μη κερδοσκοπικής οργάνωσης «Μείνε δυνατός», « από ένα άσπρο ταβάνι. Αυτό που έμεινα να κοιτάζω επί έναν ολόκληρο μήνα, τη δεύτερη φορά που προσβλήθηκα από καρκίνο».

«Δεν είναι “επάρατη νόσος”»
«Ο καρκίνος παραμένει ταμπού στην Ελλάδα» επισημαίνει ο κ. Μιχαήλ. «Εν έτει 2011 βιώνουμε τη “Σπιναλόγκα των καρκινοπαθών”. Ακόμη τον αποκαλούμε “επάρατη νόσο”. Εγώ δηλαδή είμαι καταραμένος; Ένας λόγος που δημοσιοποιώ τη δική μου ιστορία- έχω προσβληθεί δύο φορές από καρκίνο των όρχεωνείναι για να υπενθυμίσω ότι υπάρχουν χιλιάδες σαν και μένα. Και για να κάνω έστω και έναν να σκεφτεί: “Ξέρεις κάτι; Δεν έκλεψες, καρκίνο έχεις”».

Η κυρία Ναταλία Κουτρούλη, ψυχολόγος υγείας, εξηγεί την ανάγκη ύπαρξης μιας τέτοιας γραμμής. «Στην Ελλάδα ο ασθενής έχει συνήθως ψυχολογική υποστήριξη από το περιβάλλον του. Μπορεί όμως να μην είναι αρκετή ή να μην είναι αυτή που ζητάει, είτε γιατί δεν ξέρει πώς να την εκφράσει είτε γιατί δεν θέλει να στενοχωρήσει τους άλλους. Ενας ειδικός θα του σταθεί με άλλον τρόπο» . Η ίδια εποπτεύει και την εβδομαδιαία αποφόρτιση των ειδικών την γραμμής, «γιατί είναι τεράστιο το ψυχολογικό φορτίο».

«Όταν γράφω, μπορώ να κλαίω»

 Το επιστημονικό προσωπικό του 1069 (δύο κοινωνικοί λειτουργοί και τρεις ψυχολόγοι) διαθέτει ιατρική κατάρτιση ( «οφείλεις να γνωρίζεις ότι αν ακούσεις,για παράδειγμα, τη λέξη “οστεοσάρκωμα”, ο άνθρωπος στην άλλη άκρη της γραμμής μπορεί να μην έχει χέρι» ) αλλά δεν παρέχει ιατρική πληροφόρηση. «Η γραμμή έχει μόνο στόχο αποφόρτισης» τονίζει ο κ. Μιχάλης Πατρικαρέας , ψυχολόγος-κοινωνιολόγος. «Δεν λέμε ποτέ “όλα θα πάνε καλά”. Αυτό είναι κάτι που δεν το γνωρίζουμε ούτε εμείς, συχνά ούτε ο ίδιος ο γιατρός. Αντί για αυτό λέμε: “Είμαστε εδώ για να σε στηρίξουμε”».

Η γραμμή προσφέρει και διαδικτυακή υποστήριξη (στην ιστοσελίδα www. bestrong. org.gr) και τη δυνατότητα ατομικών συνεδριών. Το Ιnternet, περισσότερο και από το τηλέφωνο, παρέχει την ασφάλεια της ανωνυμίας: «Μια φορά ενθάρρυνα κάποιον να μας πάρει τηλέφωνο και μου απάντησε: “Προτιμώ έτσι, γιατί όταν γράφω μπορώ να κλαίω”» λέει ο κ. Πατρικαρέας. Οι ειδικοί καλούνται συχνά να πολεμήσουν την άγνοια «μας τηλεφώνησε ασθενής με καρκίνο 1ου σταδίου λέγοντας “πεθαίνω”»  και την απελπισία «προ ημερών επικοινώνησε μαζί μας μια γυναίκα σε πλήρη απόγνωση. Μιλούσαμε μαζί της σχεδόν δύο ώρες. Μας ήρθε και ένα e-mail που έγραφε “Αυτοκτονώ”» .

«Ξέρω τι σημαίνει “έχεις τρεις μήνες ζωής”»

 Εκτός από το επιστημονικό προσωπικό, τη γραμμή επανδρώνουν και εθελοντές που έχουν νοσήσει οι ίδιοι, ύστερα φυσικά από ειδική εκπαίδευση. «Είμαι ένα έμπειρο αφτί για αυτούς» λέει χαρακτηριστικά μια εξ αυτών, η 33χρονη Ελένη Καλαμάρη, η οποία το 2007, κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της, διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού. «Μπορεί να μην είμαι ψυχολόγος, μπορεί να μην έχω όλες τις απαντήσεις, σίγουρα όμως έχω τις ίδιες εμπειρίες. Τη χημειοθεραπεία δεν την έχω σπουδάσει, την έχω κάνει. Λίγες ημέρες, μάλιστα, μετά τη γέννηση του γιου μου. Ξέρω τι σημαίνει να σου λένε “έχεις τρεις μήνες ζωής”, το έχω ζήσει. Τα περισσότερα τηλεφωνήματα που δέχομαι είναι από συγγενείς καρκινοπαθών. Με ρωτούν:“ Πώς θέλεις να σου μιλάνε; ” Τους απαντώ: “Θέλω να μη με κοιτούν στα μάτια σαν να πεθαίνω, θέλω να με αφήνουν να κλάψω όταν το έχω ανάγκη, να ανοίγουν την αγκαλιά τους για να κλάψουμε μαζί. Αυτό μου αρκεί”».

«Είμαι διατεθειμένη να παλέψω με ό,τι όπλα μού έχουν απομείνει. Και αν τελικά πεθάνω από αυτό, δεν θα έχω παραδοθεί αμαχητί, δεν θα ντρέπομαι τον εαυτό μου». Η ίδια επιμένει ότι «ο καρκίνος δεν ήταν κατάρα, αλλά δώρο. Έχω μάθει να ζω την κάθε στιγμή στην πλήρη έντασή της. Δεν θυμώνω πια, οργίζομαι. Δεν χαίρομαι, χοροπηδάω από χαρά. Όταν το παιδί μου, μου λέει “έλα να παίξουμε”, παίζω μαζί του αληθινά» . Στους ανθρώπους που τηλεφωνούν προσπαθεί να περάσει έναν άλλο τρόπο ζωής: «Όλοι μας φοβόμαστε μην έρθει ο καρκίνος και μας σκοτώσει, αλλά πώς είναι η ζωή μας; Πάνω σε έναν καναπέ, με ένα τηλεκοντρόλ και ένα λάπτοπ. Όλα μάς φταίνε: η δουλειά μας, το σπίτι μας, τα παιδιά μας, ο σύζυγός μας...Αυτά φοβόμαστε μήπως χάσουμε; Αυτό που λέω είναι: “Άσε τον καρκίνο και κοίτα να ζεις πραγματικά”».

Η Εθνική Γραμμή Υποστήριξης ανθρώπων που εμπλέκονται με τον καρκίνο 1069 λειτουργεί καθημερινά (πλην Σαββατοκύριακου) από τις 9.00 π.μ. ως τις 9.00 μ.μ.

«Ήθελα να μιλήσω σε κάποιον»
Δύο φορές έβγαλε νοκ άουτ τον καρκίνο ο 43χρονος γυμναστής Παναγιώτης Μιχαήλ, εμπνευστής της Εθνικής Γραμμής Υποστήριξης ανθρώπων που εμπλέκονται με τον καρκίνο. Τη δεύτερη φορά που διαγνώστηκε με τη νόσο και χρειάστηκε έπειτα από μια επέμβαση να μείνει πολλές ημέρες στο κρεβάτι, ευχήθηκε να υπήρχε ένα τηλέφωνο για να μπορέσει να μιλήσει σε κάποιον. Έτσι γεννήθηκε το 1069. «Εν έτει 2011 οι καρκινοπαθείς νιώθουν ακόμη ενοχικά. Και αν στην Αθήνα δυσκολεύονται να το διαχειριστούν όλο αυτό, καταλαβαίνετε τι γίνεται στην επαρχία».  

 «Στην Ελλάδα, εξαιτίας της άγνοιας και της παραπληροφόρησης, ο καρκίνος είναι ταμπού. Είναι ταμπού ο άνθρωπος χωρίς μαλλιά, ο καταπονημένος από την ασθένεια, ο αδυνατισμένος. Ίσως γιατί για πολλούς είναι η υπενθύμιση της θνητότητάς τους» «Όταν μιλάς για την αρρώστια, την ξεγυμνώνεις» Ελένη Καλαμάρη

Πηγή:www.tovima.gr

Γυναικεία Υπόθεση...μία ζωή αφιερωμένη στη θεραπεία του καρκίνου...

Το παιδί μου έχει καρκίνο ... Πως μπορώ να το υποστηρίξω;

Το παιδί μου έχει καρκίνο ...

Πως μπορώ να το υποστηρίξω;

Ακόμη και με τη διάγνωση του καρκίνου, το παιδί σας εξακολουθεί να έχει τις ίδιες ανάγκες με αυτές άλλων νεαρών ατόμων – να πηγαίνει σχολείο, να έχει το δικό του δίκτυο φίλων, να απολαμβάνει πράγματα και δραστηριότητες που αποτελούσαν μέρος της ζωής του πριν τον καρκίνο. Εσείς μπορείτε να το βοηθήσετε να ικανοποιεί αυτές του τις ανάγκες με το να του επιτρέπετε να ζει με έναν όσο το δυνατόν πιο φυσιολογικό τρόπο. Μερικές δραστηριότητες ωστόσο, θα χρειαστεί να αλλάξουν κατά τη διάρκεια της θεραπείας.

Παραδείγματος χάριν, μετά τη χημειοθεραπεία ή τη λήψη ακτινοβολίας, το παιδί σας μπορεί να νιώθει κουρασμένο, και επομένως να χρειάζεται μεγαλύτερη ξεκούραση. Η κούραση αυτή είναι απολύτως αναμενόμενη. Βοηθήστε το παιδί σας να βρει νέα πράγματα για να απασχοληθεί, να δοκιμάσει άλλες δραστηριότητες, ή ζητήστε σε φίλους του να έρθουν από το σπίτι σας να επιδοθούν εκεί από κοινού σε διασκεδαστικές ασχολήσεις.

Σχολείο και φίλοι

Ενθαρρύνετε το παιδί σας να διατηρήσει επαφές με τους φίλους του. Η διατήρηση των επαφών αυτών είναι πιο εύκολη εάν το παιδί σας μπορεί να συνεχίσει να πηγαίνει στο σχολείο μετά τη διάγνωση της νόσου και κατά τη διάρκεια της θεραπείας του, αλλά η παραμονή στο σχολείο δεν είναι πάντοτε εφικτή. Εάν απαιτείται αποχή από το σχολικό περιβάλλον, το καλύτερο για το παιδί σας είναι να επιστρέψει όσο το δυνατόν συντομότερα.

Τα παιδιά με καρκίνο όχι μόνο χρειάζονται αλλά και αρέσκονται να περνούν χρόνο με συνομηλίκους του, ενώ η ολοκλήρωση των σχολικών εργασιών τους μεταδίδει ένα πολύ δυνατό συναίσθημα αυταξίας. Μερικά αντικαρκινικά κέντρα παρέχουν προγράμματα επανένταξης στο σχολικό πλαίσιο, τα οποία μπορεί να είναι βοηθητικά τόσο για τα παιδιά, όσο και για τους συμμαθητές τους να κατανοήσουν τη διάγνωση και να μάθουν τι να περιμένουν.

Μπορείτε να ζητήσετε από το γιατρό ή το/τη νοσοκόμο/α του παιδιού σας να επισκεφθούν και οι ίδιοι το σχολείο του. Τα παιδιά συχνά στενοχωριούνται για το πώς θα τα αντιμετωπίσουν φίλοι και συμμαθητές, ειδικά όταν απουσιάζουν μεγάλο διάστημα από το σχολείο ή επιστρέφουν με εμφανείς σωματικές αλλαγές, όπως είναι η απώλεια των μαλλιών ή η απουσία κάποιου μέλους του σώματός τους. Οι υπόλοιποι μαθητές συνήθως αποδέχονται αυτές τις αλλαγές, αλλά ίσως να έχουν ερωτήματα.

Βοηθήστε το παιδί σας να δομήσει κατάλληλες απαντήσεις για τις ερωτήσεις τους και να τους μεταδώσει το μήνυμα ότι δεν μπορούν να «κολλήσουν» την ασθένειά του. Η θεραπευτική ομάδα του παιδιού συνήθως διαθέτει εμπειρία παροχής βοήθειας σε οικογένειες, όσον αφορά στην επιστροφή του παιδιού στο σχολείο. Ζητήστε τους να το βοηθήσουν. Ρωτήστε το νοσηλευτή/τη νοσηλεύτρια εάν το νοσοκομείο διαθέτει πρόγραμμα επανένταξης στο σχολικό περιβάλλον.

Σε τέτοιου είδους προγράμματα κάποιος από το νοσηλευτικό προσωπικό επισκέπτεται τη σχολική τάξη του παιδιού και αναλαμβάνει να μιλήσει με τους δασκάλους και τους μαθητές για την ασθένεια του παιδιού και τη θεραπεία που ακολουθεί. Είναι σημαντικό για το παιδί σας να γνωρίζει ότι πολλοί άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών, νιώθουν άβολα με την ανακοίνωση σοβαρών ασθενειών. Οι άνθρωποι αυτοί μπορεί να αντιδράσουν διαφορετικά ή να πουν σκληρά ή λάθος πράγματα σε κάποιον που έχει εμφανίσει καρκίνο.

Επίσης μπορεί οι ίδιοι να θελήσετε να μιλήσετε με τους δασκάλους του παιδιού σας (και τον σχολικό ιατρό, εάν υπάρχει) για την ασθένεια, τη θεραπεία στην οποία υποβάλλεται, τις μέρες που θα χρειαστεί να λείψει και οποιεσδήποτε αλλαγές στη δραστηριότητά του. Εσείς και η οικογένειά σας, ο γιατρός και η θεραπευτική ομάδα μπορείτε να δώσετε επεξηγήσεις για την κλινική κατάσταση του παιδιού και να απαντήσετε σε ερωτήσεις.

Στη συνέχεια οι δάσκαλοι και το λοιπό προσωπικό του σχολείου μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις πληροφορίες αυτές για να μιλήσουν με τους μαθητές σχετικά με το τι θα πρέπει να αναμένουν κατά την επιστροφή του παιδιού σας στο σχολείο. Εάν το παιδί σας δεν είναι σε θέση να επιστρέψει αμέσως στις σχολικές αίθουσες, το σχολικό σύστημα θα μπορούσε πιθανώς να παράσχει ένα δάσκαλο για κατ’ οίκον διδασκαλία, ώστε το παιδί αφ’ ενός να συμβαδίζει με τα όσα διδάσκονται στο σχολείο, αφ’ ετέρου να είναι πιο εύκολη η επιστροφή του στα σχολικά έδρανα.


Για να βοηθήσετε το πάσχον παιδί σας και τα αδέλφια του να αντιμετωπίσουν τους ανακυπτόμενους φόβους και τα συναισθήματά τους:

• Λέγετέ τους συχνά ότι τα αγαπάτε.

• Διαβεβαιώστε τα παιδιά ότι τόσο ο καρκίνος, όσο και η θεραπεία του δεν είναι μορφές τιμωρίας.

• Ενθαρρύνετε τα παιδιά σαν να μιλούν για τον καρκίνο και τη θεραπευτική διαδικασία. Θέστε οι ίδιοι ερωτήσεις στα παιδιά σας για να ξεκινήσετε μια τέτοια συζήτηση. Οι οικογενειακές συζητήσεις βοηθούν το κάθε μέλος να νιώθει λιγότερη στενοχώρια και οι συζητήσεις εν γένει βοηθά την οικογένεια ως όλον να αντιμετωπίσει την ασθένεια.

• Βεβαιώστε τα παιδιά σας ότι είναι απόλυτα φυσιολογικό να νιώθουν λυπημένα και να κλαίνε.

• Ενθαρρύνετε εκείνες τις δραστηριότητες που βοηθούν τα παιδιά να χαλαρώνουν. Σε αυτή την κατεύθυνση λειτουργούν η ζωγραφική, το παιχνίδι ρόλων, η ενασχόληση με αβλαβή ιατρικά αντικείμενα και με μαριονέτες.

Επιπλέον, η οριοθέτηση συμπεριφορών και δραστηριοτήτων είναι σημαντική για τα παιδιά και ορισμένες φορές, ακόμη και ανακουφιστική. Είναι όμως εξίσου βοηθητικό να θυμάστε ότι τα παιδιά, όπως και οι ενήλικες, έχουν κάποιες καλές και κάποιες κακές μέρες στη ζωή τους. Βοηθήστε το παιδί σας να νιώθει κομμάτι μιας φυσιολογικής ζωής.

• Να επιτρέπετε στο παιδί σας να λαμβάνει το ίδιο αποφάσεις, στο βαθμό που δεν αντίκεινται στη θεραπεία.

• Κάνετε χρήση και εφαρμογή των ίδιων κανόνων και επιπέδου πειθαρχίας με αυτό που υπήρχε πριν τη διάγνωση του καρκίνου και το επακόλουθο πλάνο θεραπείας.

• Ζητήστε από το παιδί σας, εάν βέβαια είναι σε θέση, να αναλαμβάνει συνήθεις δουλειές του σπιτιού.

Υποστηρίζοντας το παιδί σας

Όπως ακριβώς εσείς, έτσι και το παιδί σας, μπορεί να νιώθει αβέβαιο, στενοχωρημένο ή φοβισμένο ορισμένες φορές, αλλά να του είναι δύσκολο να μιλήσει για αυτά του τα συναισθήματα και τους φόβους και να συμπεριφέρεται διαφορετικά απ’ ό, τι συνήθως. Για παράδειγμα, μπορεί να γίνει φασαριόζικο ή αυταρχικό, πιο σιωπηλό απ’ ό,τι συνήθιζε, να έχει εφιάλτες, αλλαγές στις διατροφικές του συνήθειες, χαμηλότερες σχολικές επιδόσεις ή παλινδρόμηση σε πιο πρώιμες (παιδικές) συμπεριφορές, όπως το να βρέχει το κρεβάτι του ή να πιπιλίζει το δάχτυλό του.

Aυτές οι συνήθεις αλλαγές στη συμπεριφορά είναι μόνο μερικές από αυτές που ενδεχομένως να παρατηρήσετε στο παιδί σας. Τις αλλαγές αυτές μπορεί να θέλετε να τις φέρετε ως θέμα συζήτησης στην κουβέντα με το γιατρό του παιδιού, το νοσηλευτικό προσωπικό, τους δασκάλους του σχολείου του, που έχουν ανάμνηση παρόμοιων εμπειριών.

Στους εφήβους με καρκίνο εγείρονται κάποιοι πιο ιδιαίτεροι προβληματισμοί. Συχνά παραπονιούνται πως οι γονείς του είναι πολύ υπερπροστατευτικοί απέναντί τους. Οι έφηβοι βρίσκονται σε ένα τέτοιο στάδιο της ζωής τους που επιζητούν να διαφεντεύουν οι ίδιοι τον εαυτό τους και να κάνουν πράγματα για τον εαυτό τους, αλλά η παρουσία του καρκίνου τους αναγκάζει να εξαρτώνται από τους γονείς τους. Το να παρέχετε στο έφηβο παιδί σας τη δυνατότητα να παίρνει αποφάσεις και να κάνει επιλογές για λογαριασμό του, όποτε βέβαια αυτό είναι εφικτό, θα του φανεί σίγουρα σημαντικά βοηθητικό.

Πηγή: www.agsavvas-hosp.gr

Καρκίνος: Η "άλλη" του πλευρά

Αυτό που με συγκινεί είναι η ακανόνιστη μορφή,
οι ελαττωματικές λέξεις και οι πεισματικοί ήχοι,
 που μας επηρεάζουν κάθε φορά που προσπαθούμε
 να πούμε κάτι σημαντικό για εμάς
(Τζον Άσμπερυ)

Υπήρχε στο νου μου αλλά κάτι με δυσκόλευε να καταφέρω να γράψω για το τεράστιο κεφάλαιο «καρκίνος», δική μου συστολή, ή η ταμπέλα «αυτή η ύπουλη νόσος» μ’ έκανε να μένω λίγο πίσω, να διστάζω, να μαζεύομαι σχεδόν να ντρέπομαι να αναφερθώ σ’ αυτό;;;!!

Όχι, κάποια πολύ άμεση προσωπική εμπειρία δεν έχω, αλλά ακούω, βλέπω, μοιράζομαι και καταλαβαίνω εκείνους, που την βιώνουν και όσους τους πλαισιώνουν.

Η δική μου πιο δύσκολη εμπειρία ήταν όταν στα 21 μου χρόνια χρειάστηκε να βρεθώ για λίγα λεπτά μαζί μ’ έναν παιδικό μου φίλο, που ετοιμαζόταν να ταξιδέψει προς άλλα μονοπάτια, «σ’ άλλη ζωή».
Λίγα λεπτά κατάφερα να μείνω μαζί του εκείνος με τα ματάκια του κλειστά, με λύπησαν και μ’ έκαναν να οργιστώ και να θυμώσω, την θλίψη μου την έκανα οργή, γιατί να μας φύγει.....!!!
Αυτό έκανα και εγώ λοιπόν έφυγα από εκείνο τον χώρο, έμεινα μαζί του μόνο 7 λεπτά!! Απέφυγα το κάτι παραπάνω....

Με αφορμή ένα άρθρο «ο καρκίνος θέλει και φίλους», αισθάνθηκα ότι έχουμε δικαίωμα να αποτυπώνουμε και να εκφράζουμε ανοιχτά και την αισιόδοξη ή ακόμα και ελπιδοφόρα πλευρά αυτής της κατάστασης.

Πολλοί μπορεί να έχουν στο νου τους και να τους ενδιαφέρει το αποτέλεσμα και μόνο αλλά το ταξίδι είναι σημαντικό να το ζεις και να το βιώνεις από την αρχή του. Nα ανακαλύπτεις κομμάτια του, αδυναμίες και το τι τελικά σήμαινε για εκείνον αυτή η συμβολική - για μένα - αρρώστια.
Ενίοτε όλα αυτά τα χρόνια λόγω της εργασίας μου ακούω διάφορες ιστορίες με ανθρώπους που βιώνουν τον καρκίνο και μ’ ένα μικρό ιστορικό αναρωτιέμαι αν κάποιες φορές αυτός ο Γολγοθάς που καλούνται να περάσουν είναι καταλυτικός ή κάποιες φορές και ανακουφιστικός!!!

Κανείς δεν θέλει να το περάσει αυτό...σίγουρα!!!

Σ’ όσους όμως εκείνος ανεπιθύμητα έρχεται στην ζωή τους είναι μία πρόκληση το πως θα τον υποδεχτούν, πως θα τον αντιμετωπίσουν και αν τελικά μπορούν να επιλέξουν την υγιή πλευρά τους και να του εναντιωθούν. Κάποιοι λένε ότι στις μέρες μας βιώνουμε μία «Σπιναλόγκα της εποχής».
Όσοι κοντοστέκονται μπροστά στο άκουσμα ότι κάποιος έχει καρκίνο, παγώνουν, φοβούνται, ή και λυπούνται. Δεν θέλουν οίκτο αυτοί οι άνθρωποι, αποδοχή, μοίρασμα και μία αγκαλιά αναζητούν.
Όταν ο καθείς αντιμετωπίσει τον φόβο του και γίνει πιο τολμηρός και δραστήριος θα αποδεχτεί αυτή την αντικειμενική πραγματικότητα που σχεδόν όλοι λίγο πολύ βιώνουμε. Η έννοια του καρκίνου είναι - και - κυρίως συμβολική. Μπορεί το σώμα να μην νοσεί αλλά η ψυχή να βρίσκεται σε αδράνεια, σε ακινητοποίηση και αυτό να είναι τόσο βαρύ που στο τέλος να γίνεται σωματοποίηση.

Έχουμε ανάγκη να ακούμε ότι κάποιος «το πάλεψε και το αντιμετώπισε», δεν είναι ψευδαίσθηση ούτε ουτοπία είναι η προσωπική επιλογή κάποιος να ζήσει και όχι να ζει αφού έχουν νεκρωθεί όλα τα σημαντικά και αισιόδοξα συναισθήματα μέσα του. Εκείνος που παραδίδεται στο προσωπικό του έλεος, λιποτακτεί από την ζωή του, όπως λένε και οι σημερινοί νέοι μας «την κάνουν...!!!». Κράτησα και παραθέτω κάποιες προσωπικές ιστορίες που χρειάστηκε να υποδεχθούν τον καρκίνο και να κοιτάξουν καλά μέσα τους αναρωτώμενοι «τι κάνω εγώ μ’ εσένα»!!

«Ο Άνθρωπος χωρίς μαλλιά, είναι ταμπού»

Η Ελένη Καλαμάρη, η οποία πάλεψε με τον καρκίνο 4 φορές έλεγε ότι : «Στην Ελλάδα, εξαιτίας της  άγνοιας και της παραπληροφόρησης, ο καρκίνος είναι ταμπού. Είναι ταμπού ο άνθρωπος χωρίς μαλλιά, ο καταπονημένος από την ασθένεια, ο αδυνατισμένος. Ίσως γιατί για πολλούς είναι η υπενθύμιση της θνητότητας τους».

«Όταν μιλάς για την αρρώστια, την ξεγυμνώνεις», αναφέρει η Αντιγόνη 40 ετών Εκπαιδευτικός. «Ξέκλεψα 10 λεπτά ένα βράδυ και τηλεφώνησα στο 1069 (Εθνική γραμμή Υποστήριξης ανθρώπων που εμπλέκονται με τον καρκίνο).
Τα παιδιά έπαιζαν στο σαλόνι, ο άνδρας μου έλειπε στο εξωτερικό για δουλειά. Δεν ήξερα γιατί ακριβώς τηλεφώνησα. Είχε περάσει ένας χρόνος από τότε που ο άνδρας μου διαγνώστηκε με καρκίνο του παχέος εντέρου, σε ηλικία μόλις 40 χρόνων, ευτυχώς σε αρχικό στάδιο και ήθελα με κάποιον να μιλήσω. Μου απάντησε μία ήπια, γυναικεία φωνή. Στην πορεία της κουβέντας κατάλαβα ότι περισσότερο ‘ήθελα να μιλήσω για μένα, για τους δικούς μου φόβους, για τον δικό μου πόνο, παρά για τον άντρα μου. Με ανακούφιζε η ιδέα και μόνο ότι ήταν κάποιος εκεί να με ακούσει.

Έχω δικούς μου ανθρώπους, αλλά νομίζω ότι με χαλάρωνε κάπως αυτή η απόσταση με κάποιον που δεν γνώριζε παρά μόνο τα στοιχεία που ήταν χρήσιμα για αυτό που συζητούσαμε. Ταυτόχρονα ένιωσα και μία οικειότητα. Λογικό, όταν μιλάς για την ψυχή σου. Της είπα ότι ο άνδρας μου ήθελε να μιλήσει για αυτό που του συνέβη σε συνεργάτες του, αλλά εγώ τον αποθάρρυνα.
Δεν ήθελα να μάθει ο κάθε άσχετος για την περιπέτεια μας, να έρχονται να μας λένε: «Τι περάσατε»! Η ειδικός μου είπε ότι αυτό είχε να κάνει περισσότερο με τον δικό μου φόβο να βγάλω προς τα έξω αυτό που έγινε. Ότι ίσως τελικά ο άνδρας μου να έδειξε πιο έτοιμος να το διαχειριστεί από εμένα. Μου τόνισε ότι αυτό είναι ίδιο της Ελληνικής πραγματικότητας, το να αποσιωπούμε, να κρυβόμαστε. Αντίθετα, όταν μιλάς για τον καρκίνο, τον απομυθοποιείς, τον ξεγυμνώνεις. Μου έκανε καλό η κουβέντα. Κάποιος θα έλεγε ότι αυτά που άκουσα είναι αυτονόητα. Τίποτα όμως δεν είναι αυτονόητο όταν έχεις ζήσει κάτι τόσο τραυματικό, όταν έχεις νιώσει ότι μπορεί να χάσεις τον άνθρωπο σου». (Πηγή: Το Βήμα)

Το μοίρασμα της ελπίδας
Μπορείτε να φανταστείτε το πόση ελπίδα μπορείτε να προσφέρετε εάν μοιραστείτε την ιστορία σας με άλλους ανθρώπους  που εμπλέκονται με το καρκίνο;
Η ιδέα είναι απλή, ότι τα άτομα που εμπλέκονται με τον καρκίνο, είτε είναι οι ίδιοι καρκινοπαθείς, είτε κάποιο αγαπημένο τους πρόσωπο νοσεί, μπορούν να βοηθηθούν από σας, διαβάζοντας τη δική σας ιστορία επιβίωσης αλλά και πως διαχειριστήκατε την όλη κατάσταση.

Η δική σας ιστορία επιβίωσης με τον καρκίνο ή ακόμη και νικώντας τον, θα μπορούσε να διαβεβαιώσει άλλους ανθρώπους που τον αντιμετωπίζουν ότι δεν είναι μόνοι τους. Ίσως διαβάζοντας την δική σας ιστορία να ταυτιστούν με την εμπειρία σας και να βοηθηθούν από χρήσιμες υποδείξεις ή συμβουλές που μπορεί να έχετε…Κάθε άτομο που έχει προσβληθεί από καρκίνο, έχει μάθει κάτι που θα μπορούσε να επωφεληθεί κάποιος άλλος!
Έχει έρθει ο καρκίνος στην ζωή σας και σας έχει αγγίξει, είτε εσάς τον ίδιο, είτε μέσω κάποιου συγγενή, φίλου ή συνάδερφου; Ο χρόνος που είχατε την εμπειρία με τον καρκίνο, δεν έχει σημασία. Σημασία έχει να την μοιραστείτε. Ίσα-ίσα έχει μεγαλύτερη άξια να μοιραστείτε την ιστορία σας, ακόμη και αν είχατε την εμπειρία πριν 20 χρόνια! 

 Ποιοι είναι τελικά οι νικητές;;;
 

Νικητές δεν είναι μόνο όσοι έχουν καρκίνο, αλλά και όσοι είναι γύρω από τους ασθενείς. Θεωρούμε ότι πρώτα εκείνοι θέλουν στήριξη-ενημέρωση, ώστε να γνωρίζουν τον τρόπο που θα αντιμετωπίσουν  τον ασθενή και κατόπιν ο ίδιος ο ασθενής.  Η δική τους εμπειρία με τον καρκίνο είτε είναι φροντιστές, είτε από την ομάδα υγείας, είτε είναι σύντροφοι, είτε είναι γονείς, είτε παιδιά, είτε φίλοι, είτε συνάδερφοι είναι εξίσου σημαντική!

Δεν χρειάζεται να είστε ο ίδιος ασθενής για να μοιραστείτε την εμπειρία σας. Μπορεί να έχετε έρθει σε επαφή με το καρκίνο, εξαιτίας κάποιου οικείου σας προσώπου. Μπορεί ο άνθρωπος σας να μην είναι έτοιμος να μοιραστεί την ιστορία του. Μπορεί να νοιώθει ενοχές, μπορεί να ντρέπεται, μπορεί να μην το έχει αποδεχτεί, μπορεί ακόμα να διαπραγματεύεται…
Εσείς όμως έχετε ανάγκη να μοιραστείτε την εμπειρία σας, να μιλήσετε κάπου, να ζητήσετε μια βοήθεια, να δείτε ότι δεν είστε μόνοι σε αυτόν τον αγώνα!
 

Βοηθήστε άλλους ανθρώπους, στέλνοντας την δική σας ιστορία!
Μπορεί κατά την διάρκεια της θεραπείας σας, να θέλατε να εκφράσετε αυτά που νοιώθατε μέσα από κάποιους στίχους ή κάποιον ζωγραφικό πίνακα. Όποιος και να είναι ο τρόπος έκφρασή σας μοιραστείτε τον! Είναι τόσο θεραπευτικό, ειδικότερα τώρα που γνωρίζετε, το πόσο μπορεί να βοηθήσει κάποιους ανθρώπους, που βρίσκονται σε απόγνωση.

• Η ιστορία σας μπορεί να είναι με τη μορφή: επιστολής, διηγήματος, ημερολογίου, ποιήματος, φωτογραφίας, ζωγραφικής.
• Η κάθε ιστορία μπορεί να συνοδεύεται από μια φωτογραφία σας ή ακόμα και από ένα βίντεο μικρού μήκους.
• Εάν επιθυμείτε να μην δημοσιευτεί το όνομά σας, μπορείτε να μας στείλετε την ιστορία σας ανώνυμα ή με ψευδώνυμο.
• Τέλος εάν επιθυμείτε να στείλετε την ιστορία σας, αλλά να μην δημοσιευτεί, μπορείτε απλά να το στείλετε με την μορφή email. Ίσως έχετε την ανάγκη απλά να βγάλετε κάποια πράγματα από την ψυχή σας!   
Όταν παύουμε να κρυβόμαστε,  μοιραζόμαστε τις εμπειρίες μας με άλλους ανθρώπους. Το να μοιραστούμε την δική μας ιστορία, που αφορά την υγεία με άλλους ανθρώπους δεν είναι ντροπή. Μπορεί να βοηθήσει χιλιάδες ανθρώπους που βιώνουν τώρα, αυτό που εμείς ήδη έχουμε βιώσει και ξεπεράσει στο παρελθόν! Η δύναμη μας βρίσκεται στην ιστορίες μας, που  πρόθυμα μπορούμε να μοιραστούμε με άλλους ανθρώπους!

Αργός χορός
Έχεις σταματήσει ποτέ να κοιτάξεις τα παιδιά που παίζουν;
Ή να ακούσεις τον ήχο της βροχής που πέφτει στη γη;
Ή να κοιτάξεις την τρελή κούρσα μιας πεταλούδας;
Ή να παρατηρήσεις τον ήλιο που χάνεται μέσα στη νύχτα;
Χαμήλωσε ταχύτητα Μην χορεύεις τόσο γρήγορα
Ο χρόνος είναι λίγος. Η μουσική δεν θα διαρκέσει για πάντα
Περνάς κάθε σου μέρα στα γρήγορα; Όταν ρωτάς κάποιον “τι κάνεις”
ακούς ποτέ σου την απάντηση; Στο τέλος της ημέρας
ξαπλώνεις στο κρεβάτι σου με χιλιάδες σκέψεις στο μυαλό σου;
Καλά θα κάνεις να κόψεις ταχύτητα.
Μη χορεύεις τόσο γρήγορα. Ο χρόνος είναι λίγος.
Η μουσική δε θα διαρκέσει για πάντα Είπες ποτέ στο παιδί σου
«θα το κάνουμε αύριο» χωρίς να προσέξεις μέσα στη βιασύνη σου
την απογοήτευσή του; Έχεις χάσει ποτέ σου έναν καλό φίλο
μόνο και μόνο επειδή δεν έβρισκες το χρόνο
να του τηλεφωνήσεις; Καλά θα κάνεις να κόψεις ταχύτητα.
Μη χορεύεις τόσο γρήγορα. Ο χρόνος είναι λίγος.
Η μουσική δε θα διαρκέσει για πάντα.
Όταν αγχώνεσαι και τρέχεις όλη τη μέρα
Είναι σα να έχεις ένα δώρο που δεν το άνοιξες ποτέ…
Και που το πέταξες Η ζωή δεν είναι μια κούρσα ταχύτητας
Ζήσε χαλαρά. Άκου τη μουσική.(το ποίημα γράφτηκε από μια έφηβη που πάσχει από καρκίνο)

Πηγή : webcache.googleusercontent.com

Η θεραπεία του παιδιού με καρκίνο

Για τον σχεδιασμό της καλύτερης θεραπείας, ο γιατρός και η θεραπευτική ομάδα θα συνυπολογίσουν το γενικό επίπεδο υγείας του παιδιού σας, τον τύπο του καρκίνου, το στάδιο της ασθένειας, την ηλικία και πολλούς άλλους παράγοντες.

Βασιζόμενος σε αυτές τις πληροφορίες ο γιατρός θα καθορίσει τον ακριβή τύπο θεραπείας, το πόσο συχνά θα λαμβάνει το παιδί θεραπεία και το πόσο θα διαρκέσει. Κάθε παιδί με καρκίνο έχει ένα εξατομικευμένο πλάνο θεραπείας. Ανάλογα με το πώς ανταποκρίνεται το παιδί στη θεραπεία, ο γιατρός ίσως να αποφασίσει αλλαγή του θεραπευτικού σχεδιασμού ή να επιλέξει κάποια νέα θεραπεία.

Πριν την εκκίνησή της, ο γιατρός  θα συζητήσει μαζί σας τους πιθανούς κινδύνους, τα οφέλη και τις παρενέργειες της προτεινόμενης θεραπείας. Έπειτα, μαζί με τη θεραπευτική ομάδα θα πρέπει να μιλήσετε στο παιδί σας για τη θεραπεία του. Αφότου ο γιατρός σας εξηγήσει εκτενώς το σχέδιο θεραπείας και απαντήσει στις ερωτήσεις σας, θα σας ζητηθεί να καταθέσετε εγγράφως τη συναίνεσή σας, για να ξεκινήσει την εφαρμογή της. Ανάλογα με την ηλικία του παιδιού και την πολιτική του νοσοκομείου ενδεχομένως να ζητηθεί και από αυτό να δώσει την συγκατάθεσή του.

Το θεραπευτικό πλάνο μπορεί να φαίνεται περίπλοκο στην αρχή. Αλλά ο γιατρός και η θεραπευτική ομάδα θα σας εξηγήσουν κάθε βήμα, ώστε στο τέλος τόσο εσείς όσο και το παιδί σας να συνηθίσετε τη ρουτίνα του. Για πολλούς γονείς είναι βοηθητικό να έχουν μια φωτοτυπία του θεραπευτικού σχήματος  προκειμένου να αναφέρονται σε αυτό ενόσω προχωρά η διαδικασία. Τους βοηθά επίσης στο να ρυθμίζουν ανάλογα και το πρόγραμμά τους. Μη διστάσετε να κάνετε ερωτήσεις ή να εκφράσετε τις ενστάσεις σας εάν σας φαίνεται πως κάτι δεν πηγαίνει καλά.

Ο γιατρός του παιδιού σας είναι η ιδανική πηγή τέτοιων πληροφοριών, αλλά και άλλα μέλη της θεραπευτικής ομάδας μπορούν επίσης να σας πληροφορήσουν επαρκώς. Εάν πιστεύετε πως θα θέλατε κάποιον επιπλέον χρόνο με τον γιατρό, μη διστάσετε να κλείσετε ένα ραντεβού ή να του τηλεφωνήσετε. Μην ξεχνάτε πως είστε μέλος αυτής της θεραπευτικής ομάδας που έχει συσταθεί και το δίχως άλλο μπορείτε να εμπλακείτε στη θεραπεία του παιδιού σας.

Τύποι θεραπειών και παρενέργειες

Οι  πιο συχνά χρησιμοποιούμενοι τύποι θεραπείας του καρκίνου είναι η εγχείρηση, η χημειοθεραπεία, η ακτινοθεραπεία, η ανοσοθεραπεία, η μεταμόσχευση μυελού των οστών. Οι γιατροί χρησιμοποιούν αυτές τις θεραπείες για να καταστρέψουν τα καρκινικά κύτταρα.

Ανάλογα με τον τύπο του καρκίνου, τα παιδιά μπορεί να υποβληθούν σε ένα είδος θεραπείας ή σε ένα συνδυασμό θεραπειών. Τα περισσότερα παιδιά λαμβάνουν ένα συνδυασμό θεραπειών, ή όπως αλλιώς ονομάζεται, μια συνδυαστική θεραπεία.

Οι θεραπείες για τον καρκίνο συχνά προκαλούν ανεπιθύμητες ή δυσάρεστες παρενέργειες, όπως ναυτία, απώλεια των τριχών, διάρροια. Οι παρενέργειες προκύπτουν επειδή η καταστροφή των καρκινικών κυττάρων αναπόδραστα καταστρέφει και έναν αριθμό φυσιολογικών κυττάρων. Καθώς το παιδί σας ξεκινάει θεραπεία, ίσως θα ήταν καλό να έχετε κατά νου τα παρακάτω:

• Τα είδη των παρενεργειών και η έντασή τους θα εξαρτηθεί από το είδος του φαρμάκου, τη δοσολογία και τον τρόπο που αντιδρά το σώμα του παιδιού σας.
• Το θεραπευτικό σχέδιο του γιατρού για να προκληθούν οι ελάχιστα δυνατές παρενέργειες.
• Τόσο ο γιατρός, όσο και η θεραπευτική ομάδα διαθέτουν μέσα και τρόπους για να ελαχιστοποιήσουν τις παρενέργειες που θα εμφανίσει το παιδί σας. Μιλήστε μαζί τους για πράγματα τα οποία μπορούν να γίνουν πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τη θεραπεία.
• Μειώνοντας ελαφρώς τη δοσολογία της θεραπείας για να εξαλειφθούν δυσάρεστες παρενέργειες, δεν μειώνεται η αποτελεσματικότητά της στην καταστροφή καρκινικών κυττάρων και δεν βλάπτεται η δυνατότητα ίασης του παιδιού σας.
• Οι περισσότερες παρενέργειες σταματούν σύντομα μετά το τέλος της θεραπείας.

Έχετε υπ’ όψιν πως το κάθε παιδί εμφανίζει διαφορετικές παρενέργειες με μερικά από αυτά να εμφανίζουν ελάχιστες, αν όχι μηδενικές. Επιπλέον, το πόσο σοβαρές θα είναι οι παρενέργειες διαφέρει από παιδί σε παιδί, ακόμη και σε παιδιά που λαμβάνουν την ίδια θεραπεία. Ο γιατρός ή η θεραπευτική ομάδα μπορούν να σας ενημερώσουν για τις παρενέργειες που είναι πιθανότερο να εμφανίσει το  παιδί σας καθώς και το πώς να τις χειριστείτε. Εάν γνωρίζετε εκ των προτέρων τι είδους παρενέργειες μπορεί να προκύψουν, θα είστε σε θέση να τις αναγνωρίσετε και έγκαιρα.

Πηγή: w.agsavvas-hosp.gr

ΔΩΡΕΑ ΜΥΕΛΟΥ ΤΩΝ ΟΣΤΩΝ

ΔΩΡΕΑ ΜΥΕΛΟΥ ΤΩΝ ΟΣΤΩΝ

ΜΠΟΡΕΙΣ ΣΕ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΧΡΗΣΙΜΟΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗ.

Η μεταμόσχευση μυελού, δηλαδή η εμφύτευση υγιών κυττάρων από υγιείς ανθρώπους, εφόσον τα κύτταρά τους ταιριάζουν σε ασθενή, αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις της ιατρικής του 20ου αιώνα, αφού δίνει την ευκαιρία που δεν υπήρχε πριν, να ζήσουν άνθρωποι, μεταξύ των οποίων πολλά παιδιά που πάσχουν από λευχαιμία, απλαστική αναιμία ή άλλα κληρονομικά νοσήματα.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΑΔΑ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗΣ ΕΘΕΛΟΝΤΩΝ ΔΟΤΩΝ ΑΡΧΕΓΟΝΩΝ ΑΙΜΟΠΟΙΗΤΙΚΩΝ ΚΥΤΤΑΡΩΝ (ΜΥΕΛΟΥ ΤΩΝ ΟΣΤΩΝ);

Ο Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων καταρτίζει το Εθνικό Μητρώο Εθελοντών Δοτών Μυελού των Οστών, σύμφωνα με τον Νόμο 2737/99, το οποίο είναι ενιαίο για όλη τη χώρα και στο οποίο τηρούνται τα στοιχεία των εθελοντών δοτών μυελού των οστών. Η Μονάδα Αναζήτησης Εθελοντών Δοτών Αρχέγονων Αιμοποιητικών Κυττάρων (Τμήμα Γ΄ του Ε.Ο.Μ.) αναζητά δότες για ασθενείς που χρειάζονται μεταμόσχευση μυελού, αλλά δεν υπάρχει γι' αυτούς κατάλληλος συγγενής δότης, συντονίζει τις ενέργειες για συλλογή και τη μεταμόσχευση του μυελού και προωθεί την καταγραφή νέων εθελοντών δοτών. Σήμερα το Εθνικό Μητρώο Εθελοντών Δοτών Μυελού των Οστών έχει 25.000 Έλληνες εθελοντές δότες. Η αναζήτηση του κατάλληλου δότη γίνεται στη Διεθνή Δεξαμενή (Bone Marrow Donors Worldwide-BMDW) η οποία περιλαμβάνει 19.000.000 εθελοντές δότες από όλο τον κόσμο. Αυτό σημαίνει ότι ένας δότης μπορεί να βρεθεί συμβατός και να χρειαστεί να δωρίσει τα κύτταρα του μυελού του σε ασθενή που βρίσκεται σε άλλη χώρα. Επειδή είναι πιθανότερο να βρεθεί συμβατός δότης ανάμεσα σε ομοεθνείς, λόγω ιστικών ομοιοτήτων (κοινά αντιγόνα ιστοσυμβατότητας), ο αριθμός των Ελλήνων εθελοντών δοτών πρέπει να αυξηθεί. Γι' αυτό και αποτελεί και κύριο μέλημα του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων (Ε.Ο.Μ).

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΥΕΛΟΣ ΤΩΝ ΟΣΤΩΝ;

Ο μυελός είναι ρευστός ιστός που βρίσκεται μέσα στα οστά του σώματος και κυρίως στα οστά της λεκάνης και του στέρνου. Περιέχει αρχέγονα κύτταρα τα οποία όταν ωριμάσουν μετατρέπονται σε λευκά αιμοσφαίρια, ερυθρά αιμοσφαίρια και αιμοπετάλια. Αρχέγονα κύτταρα υπάρχουν και στο αίμα σε μικρή ποσότητα. Αυτά τα κύτταρα όταν μεταμοσχεύονται σε ασθενείς δημιουργούν νέο υγιή μυελό.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΗ ΜΥΕΛΟΥ ΤΩΝ ΟΣΤΩΝ;

Μεταμόσχευση μυελού των οστών είναι η αντικατάσταση του πάσχοντος μυελού των οστών με κύτταρα από ένα υγιή δότη, τα οποία μεταγγίζονται ενδοφλέβια στον ασθενή, ακριβώς όπως μια μετάγγιση αίματος. Ο μυελός εγκαθίσταται μέσα στα οστά του λήπτη, όπου αντικαθιστά τον ανεπαρκή μυελό του και αρχίζει να παράγει φυσιολογικά υγιή κύτταρα.

ΠΟΙΟΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΗ ΜΥΕΛΟΥ ΤΩΝ ΟΣΤΩΝ;

Η μεταμόσχευση μυελού των οστών γίνεται για θεραπεία ασθενών που έχουν μυελικήαπλασία (ανεπάρκεια του μυελού να φτιάξει τα κύτταρα του αίματος), λευχαιμία (παραγωγή παθολογικών κυττάρων), κληρονομικά αιματολογικά νοσήματα, ή μυελική καταστροφή (από ακτινοβολία ή φάρμακα). Παλαιότερα, αυτοί οι ασθενείς ήταν καταδικασμένοι σε θάνατο, σήμερα μπορούν να σωθούν αν λάβουν μυελικό μόσχευμα.

ΠΟΙΕΣ ΟΙ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ ΝΑ ΤΑΙΡΙΑΖΟΥΝ ΔΟΤΗΣ ΚΑΙ ΛΗΠΤΗΣ;

Η ανεύρεση συμβατού δότη μεταξύ των μελών της οικογένειας του ασθενούς, που είναι και η περισσότερο επιθυμητή, είναι δυνατή μόνο στο 30% των περιπτώσεων. Στις υπόλοιπες περιπτώσεις πρέπει να αναζητηθεί εθελοντής μη συγγενής δότης. Η πιθανότητα να ταιριάζει δότης με τον ασθενή είναι πολύ μικρή και εξαρτάται από το πόσο συχνός ή σπάνιος είναι ο ιστικός τύπος (HLA) του ασθενή. Αυτό σημαίνει ότι ένας δότης μπορεί και να μην κληθεί ποτέ. Είναι απαραίτητη λοιπόν η ύπαρξη μεγάλου αριθμού εθελοντών, για να αυξάνονται ουσιαστικά οι πιθανότητες ανεύρεσης συμβατού δότη.

ΠΟΙΑ Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΦΟΣΟΝ ΒΡΕΘΕΙ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΣ ΔΟΤΗΣ;

Εφόσον οι εργαστηριακές εξετάσεις δείξουν πων ένας δότης είναι συμβατός με έναν ασθενή, τότε ο δότης θα πληροφορηθεί για τη διαδικασία δωρεάς μυελού των οστών ή αρχέγονων αιμοποιητικών κυττάρων του περιφερικού αίματος.Εφόσον ο δότης ενημερωθεί πλήρως και αφού πραγματοποιηθεί κλινική εξέταση του, τότε θα πρέπει να αποφασίσει αν θέλει να συνεχίσει με την διαδικασία της δωρεάς και επομένως με τη λήψη του μοσχεύματος.

ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΛΗΨΗ ΜΥΕΛΟΥ ΤΩΝ ΟΣΤΩΝ;

Η λήψη του μυελού γίνεται με οστική παρακέντηση υπό γενική ή ραχιαία αναισθησία από ειδικούς αιματολόγους που ασχολούνται με την μεταμόσχευση. Ο δότης εισέρχεται στο νοσοκομείο και εξετάζεται από γιατρούς μία ημέρα πριν από τη λήψη και εξέρχεται την επόμενη ημέρα της λήψης. Το ποσό του μυελού που συλλέγεται, αποτελεί το 3-5% του συνόλου του μυελού των οστών του δότη, το οποίο και αναγεννιέται πλήρως σε 4-6 εβδομάδες, χωρίς να επηρεάζεται η γενική κατάστάση του. Η διαδικασία της λήψης μυελού είναι ανώδυνη, αφού γίνεται υπό αναισθησία. Για τις επόμενες ημέρες όμως και έως περίπου μια εβδομάδα υπάρχει ελαφρύς μυοσκελετικός πόνος (κλίμακας Deppon) στο σημείο της παρακέντησης (λεκάνη), που μπορεί να διαρκέσει μερικές ημέρες.

ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΛΗΨΗ ΑΡΧΕΓΟΝΩΝ ΑΙΜΟΠΟΙΗΤΙΚΩΝ ΚΥΤΤΑΡΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΦΕΡΙΚΟ ΑΙΜΑ;

Εκτός από τη διαδικασία της λήψης μυελού των οστών οπως αναφέρθηκε παραπάνω, υπάρχει και μια άλλη μέθοδος συλλογής των αρχέγονων αιμοποιητικών κυττάρων, από το περιφερικό αίμα. Στην περίπτωση αυτή χορηγείται στο δότη ένα φάρμακο (GCSF) με υποδόρια ένεση για τέσσερις συνεχείς ημέρες πριν τη συλλογή αρχέγονων αιμοποιητικών κυττάρων. Μετά τη λήψη του φαρμάκου ακολουθεί η διαδικασία της συλλογής των κυττάρων που είναι παρόμοια με αυτή της αιμοδοσίας. Το αίμα του δότη περνάει από ένα μηχάνημα το οποίο διαχωρίζει και συγκρατεί μόνο τα αρχέγονα κύτταρα του αίματος.

ΠΟΙΟΙ ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΚΑΙ ΠΟΙΑ ΤΑ ΟΦΕΛΗ ΑΠΟ ΤΗ ΔΩΡΕΑ ΜΥΕΛΟΥ ΤΩΝ ΟΣΤΩΝ;

Από την εμπειρία ετών η δωρεά μυελού των οστών και αρχέγονων κυττάρων από το περιφερικό αίμα είναι ασφαλής. Στην περίπτωση δωρεάς μυελού των οστών υπάρχει ένας πόνος στο σημείο της παρακέντησης για μερικές ημέρες μετά τη λήψη. Μοναδικό όφελος της δωρεάς μυελού των οστών είναι η ανεκτίμητη ηθική ικανοποίηση του δότη γνωρίζοντας ότι βοήθησε τον συνάνθρωπό του στον αγώνα με τον θάνατο.

ΠΩΣ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΓΙΝΩ ΔΟΤΗΣ ΜΥΕΛΟΥ ΤΩΝ ΟΣΤΩΝ;

Η δήλωση για την εθελοντική δωρεά μπορεί να γίνει από άτομα ηλικίας μεταξύ 18-50 ετών, οι οποίοι δεν έχουν ιστορικό μεταδοτικών νοσημάτων. Με την δήλωση, ένα μικρό δείγμα αίματος λαμβάνεται από τον εθελοντή δότη για να προσδιοριστούν τα αντιγόνα ιστοσυμβατότητας. Τα αποτελέσματα, μαζί με τα στοιχεία του δότη, τη δήλωσή του για επιθυμία εγγραφής του στο αρχείο δοτών και το ιατρικό ιστορικό καταχωρούνται στο αρχείο δοτών που τηρείται στον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων (Ε.Ο.Μ), που βρίσκεται Τσόχα 5 Αμπελοκήποι - Αθήνα.

ΜΠΟΡΕΙ Ο ΔΟΤΗΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΓΝΩΜΗ;

Κανείς δεν μπορεί να υποχρεώσει τον δότη να δωρίσει μυελό των οστών. Γι' αυτό θα πρέπει κανείς να είναι αρκετά βέβαιος πριν εγγραφεί στην δεξαμενή. Σκεφτείτε πόση αναστάτωση μπορεί να προκαλέσει στον άρρωστο και την οικογένειά του αν βρεθεί κάποιος που είναι συμβατός και τελευταία στιγμή αρνηθεί. Αν επιθυμείτε να αρνηθείτε σε οποιαδήποτε φάση της διαδικασίας αυτό είναι δεκτό. Καλό θα ήταν να έχετε ενημερωθεί σχετικά με την διαδικασία για να μπορέσετε να πάρετε μια συνειδητή απόφαση εφόσον έχετε σκεφτεί σοβαρά το θέμα. Διαβάστε, ρωτήστε, συζητήστε το θέμα με επαγγελματίες υγείας, την οικογένειά σας, με φίλους και με το προσωπικό του Οργανισμού. Στοιχεία επικοινωνίας για τα ερωτήματά σας, στο 24ωρο τετραψήφιο τηλέφωνο 1147 ή στο email eom@eom.gr. ή στο τηλεφωνικό κέντρο (213) 2027000

ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΑ ΕΞΟΔΑ ΤΟΥ ΔΟΤΗ;

Όλα τα έξοδα του δότη πληρώνονται από το λήπτη ή το ταμείο του λήπτη, καθώς επίσης τα έξοδα μετακίνησης και μη ιατρικά έξοδα.


ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΓΙΝΕΤΕ ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ ΔΟΤΕΣ ΜΥΕΛΟΥ ΤΩΝ ΟΣΤΩΝ;

Στα Κέντρα Εθελοντών Δοτών Μυελού των Οστών απευθύνονται οι πολίτες που θέλουν να δηλώσουν Εθελοντές Δότες Μυελού των Οστών. Τέτοια κέντρα λειτουργούν σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Λάρισα και Πάτρα.

Στην ΑΘΗΝΑ:

• ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΟΡΑΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ
Τράπεζα Εθελοντών Δοτών Μυελού των Οστών

Ογκολογική Μονάδα Παίδων «Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη – ΕΛΠΙ∆Α»
Νοσοκομείο Παίδων «Η Αγία Σοφία» / Λεβαδείας 8, 11527 Αθήνα
Τηλ: 210.7775615-6 / Fax: 210.7485030
www.oramaelpidas.gr
info@oramaelpidas.gr

• ΓΝΑ «Γ. Γεννηματάς» Αθηνών - Τμήμα Ανοσολογίας – Εθνικό Κέντρο Ιστοσυμβατότητας (τηλ. 210-7711914)

• ΓΝΑ «Ευαγγελισμός» Αθηνών - Τμήμα Ανοσολογίας – Ιστοσυμβατότητας (τηλ. 213-2043166)

• Νοσοκομείο «Έλενα Βενιζέλου» Μαιευτήριο Αθηνών - Ανοσοβιολογικό Τμήμα (τηλ. 210-6453759)

• Νοσοκομείο Παίδων «Αγία Σοφία» Αθήνας  - Τμήμα Ανοσολογίας και Ιστοσυμβατότητας (τηλ. 213-2013763/ 64)

Στη ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

• ΓΝ «Ιπποκράτειο» Θεσσαλονίκης - Τμήμα Ανοσολογίας – Περιφερικό Κέντρο Ιστοσυμβατότητας  (τηλ. 2310-892607 ή 2310-892650)

Στη ΛΑΡΙΣΑ

• Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας - Τμήμα Ανοσολογίας και Ιστοσυμβατότητας (τηλ. 2413-502579 ή 2413-502173)

Στην ΠΑΤΡΑ

• Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο  Ρίου Πατρών - Τμήμα Αιματολογίας - Κέντρο Εθελοντών Δοτών Μυελού των Οστών Πανεπιστημίου Πατρών (τηλ. 2610-969872 ή 2613-603255)

* Για τις Περιφέρειες όπου δεν υπάρχει αντίστοιχο κέντρο, η καταγραφή των εθελοντών γίνεται στις Αιμοδοσίες των Νοσοκομείων.

Πηγή: seamytilinis.gr

Ασφαλείς οι χημειοθεραπείες στην εγκυμοσύνη

Ασφαλείς οι χημειοθεραπείες στην εγκυμοσύνη


Οι γυναίκες που υποβάλλονται σε χημειοθεραπεία ενόσω είναι έγκυες δεν θέτουν σε αυξημένο κίνδυνο προβλημάτων υγείας τα παιδιά που θα φέρουν στον κόσμο. Μια νέα μελέτη ειδικών του Καθολικού Πανεπιστημίου του Λεβέν στο Βέλγιο η οποία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «The Lancet Oncology» δείχνει ότι στις περισσότερες περιπτώσεις οι θεραπείες για τον καρκίνο είναι ασφαλείς για το έμβρυο.

Στη μελέτη σημειώνεται πάντως ότι οι χημειοθεραπείες «εγκυμονούν» κάποιους κινδύνους για το έμβρυο. Ο κυριότερος είναι ότι συνδέονται με πρόωρη γέννα η οποία έχει επίδραση στην ανάπτυξη του εγκεφάλου του εμβρύου. Το γεγονός αυτό μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα μνήμης, σκέψης και μάθησης.

Θεραπεία και προστασία του εμβρύου
Παρά ταύτα, τα νέα ευρήματα χαρακτηρίστηκαν ως «πολύ καλά νέα». Η ειδικός στη γυναικολογία και εμβρυϊκή ιατρική δρ Ελις Καρντόνικ από την Ιατρική Σχολή Cooper του Πανεπιστημίου Rowan στο Νιου Τζέρσι σε σχόλιό της το οποίο συνοδεύει τη μελέτη στο «Lancet Oncology» γράφει ότι «καμία έγκυος δεν επιθυμεί να επιλέξει μεταξύ του να θεραπεύσει τον εαυτό της και να προστατεύσει το έμβρυο που κυοφορεί. Και όμως οι γυναίκες δεν χρειάζεται να επιλέξουν. Θεραπεύοντας τον εαυτό τους βοηθούν και το μωρό τους».

Σύμφωνα με τη δρα Καρντόνικ μια στις 1.000 εγκύους εμφανίζει καρκίνο. Σε ορισμένες περιπτώσεις οι γιατροί συνιστούν στις γυναίκες αυτές να κάνουν άμβλωση. Ωστόσο, όπως όλα δείχνουν, η χημειοθεραπεία αποτελεί μια εναλλακτική. Οι ειδικοί συνηθίζουν μάλιστα να χορηγούν τις θεραπείες μετά τα πρώτα στάδια της εγκυμοσύνης ενώ κάνουν χρήση παλαιότερων και πιο δοκιμασμένων φαρμάκων.

Στο πλαίσιο της νέας μελέτης ο δρ Φρεντερίκ Αμάντ, γυναικολόγος-ογκολόγος και επίκουρος καθηγητής στο Καθολικό Πανεπιστήμιο του Λεβέν διερεύνησε εάν οι θεραπείες για τον καρκίνο επιδρούν στα βρέφη μετά τη γέννησή τους.

Μοναδική, μακροπρόθεσμη μελέτη
Ο ίδιος και η ομάδα του εξέτασαν τα ιατρικά αρχεία σχετικά με 70 παιδιά των οποίων οι μητέρες είχαν υποβληθεί σε χημειοθεραπείες όταν ήταν έγκυες. Τα παιδιά παρακολουθήθηκαν ως την ηλικία των 18 ετών. «Η μελέτη αυτή είναι μοναδική από την άποψη του ότι είναι η πρώτη φορά που παιδιά των οποίων οι μητέρες είχαν υποβληθεί σε θεραπείες για τον καρκίνο κατά την εγκυμοσύνη παρακολουθούνται για τόσο μεγάλο διάστημα» είπε ο δρ Αμάντ.

Όπως προέκυψε τα παιδιά αυτά δεν αντιμετώπιζαν αυξημένο κίνδυνο καρδιακών προβλημάτων, ούτε διαταραχών στην ακοή και στο νευρικό σύστημα. Παρουσίαζαν επίσης καλή γενική υγεία και αναπτύσσονταν φυσιολογικά.

«Φίλτρο» ο πλακούντας
Πώς όμως το «ευάλωτο» έμβρυο προφυλάσσεται από τις βαριές αντικαρκινικές θεραπείες που εισβάλλουν στον οργανισμό της μητέρας του; Ο επικεφαλής της μελέτης εξήγησε ότι ο πλακούντας λειτουργεί ως «φίλτρο» που κρατά τα περισσότερα φάρμακα μακριά από το αναπτυσσόμενο έμβρυο. Προσέθεσε ότι οι γιατροί αποφεύγουν την υποβολή των εγκύων σε χημειοθεραπεία κατά το πρώτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης όταν τα αναπτυσσόμενα όργανα του εμβρύου είναι ιδιαιτέρως ευάλωτα.

Άλλες μελέτες
Η συγκεκριμένη μελέτη είναι μια από τις πολλές που δημοσιεύονται σχετικά με τη σύνδεση καρκίνου στην εγκυμοσύνη και υγείας του εμβρύου στο τελευταίο τεύχος του «Lancet Oncology». Από τις υπόλοιπες προκύπτει ότι:

*Σε ό,τι αφορά τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας και των ωοθηκών, η τελευταία επιστημονική τάση αναφέρει ότι η εγκυμοσύνη πρέπει να συνεχίζεται. Ωστόσο οι ειδικοί συνιστούν τη χορήγηση της χημειοθεραπείας μετά την όγδοη εβδομάδα της κύησης, ενώ σημειώνουν ότι αυτού του είδους οι εγκυμοσύνες συνδέονται με κινδύνους.

*Οι γυναίκες με καρκίνο του μαστού μπορούν να υποβάλλονται τόσο σε επέμβαση αφαίρεσης του όγκου όσο και σε χημειοθεραπεία, αναφέρουν οι επιστήμονες και τονίζουν ότι η έκβαση της ασθένειας της γυναίκας δεν βελτιώνεται εάν τερματιστεί η εγκυμοσύνη.

*Σχετικά με τους αιματολογικούς καρκίνους, ερευνητές αναφέρουν ότι μπορούν να προκαλέσουν επιπλοκές στην εγκυμοσύνη όπως οι θρομβώσεις, και για τον λόγο αυτό η γενική συμβουλή είναι η διακοπή της εγκυμοσύνης σε πρώιμο στάδιο ώστε να προφυλαχθεί η υγεία της γυναίκας. Ωστόσο οι γυναίκες που διαγιγνώσκονται σε προχωρημένη εγκυμοσύνη είναι πιθανό να μπορούν να υποβληθούν σε θεραπεία χωρίς επιπτώσεις για το έμβρυο.


Πηγή: tovima.gr

Δίπλα στους γονείς παιδιών με καρκίνο

Δίπλα στους γονείς παιδιών με καρκίνο

Στον ξενώνα της Φλόγας στο Γουδή μυρίζει φρεσκομαγειρεμένο σπιτικό φαγητό. Στους διαδρόμους ακούς γέλια και παιδικές φωνές. Φίλοι εθελοντές και μέλη του Συλλόγου «Κύτταρο», κατηφορίζουν προς τον παιδότοπο του υπογείου. Στον προθάλαμο της εισόδου, δύο μαμάδες συζητούν. Τα χέρια τους διπλωμένα στο στήθος. Ο τόνος της φωνής τους χαμηλός. Το βλέμμα τους στραμμένο στα παιδιά τους που φορούν χειρουργικές μάσκες και παίζουν λίγο πιο πέρα. Τριάντα οικογένειες από την περιφέρεια ζουν εδώ. Όλες υποχρεωμένες να παραμείνουν στην Αθήνα για τη θεραπεία των παιδιών τους, που νοσούν από καρκίνο.

Από το 2002 το Σπίτι των Παιδιών έχει φιλοξενήσει δωρεάν εκατοντάδες οικογένειες. Κάθε μια από αυτές - συνήθως ένας ή και οι δύο γονείς μαζί με το παιδί που νοσηλεύεται - ζουν στο δικό τους διαμέρισμα. Στο ισόγειο, λειτουργούν νηπιαγωγείο, δημοτικό και γυμνάσιο με εκπαιδευτικούς αποσπασμένους από το υπουργείο Παιδείας ώστε τα παιδιά να μη χάνουν τη σχολική χρονιά.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ. Η Φλόγα, Σύλλογος Γονιών Παιδιών με νεοπλασματική ασθένεια, ιδρύθηκε το 1982. Ιδρυτές του ήταν γονείς. Τα παιδιά τους νοσηλεύονταν τότε στο ογκολογικό τμήμα του Νοσοκομείου Παίδων Αγλαΐα Κυριακού. Σήμερα, τα μέλη του ξεπερνούν τα 2.000 - παραμένουν αποκλειστικά γονείς - ενώ όσοι συνεισφέρουν εθελοντικά εναλλάσσονται συνεχώς, λέει η πρόεδρος Μαρία Τρυφωνίδη. Η ίδια γνώρισε τη Φλόγα τη δεκαετία του 1980. Το 1986 η κόρη της νικήθηκε από λέμφωμα σε ηλικία έξι ετών. Ωστόσο, η ίδια δεν σταμάτησε να συνεισφέρει.

Οι εμπειρίες γονιών και παιδιών στους χώρους νοσηλείας των νοσοκομείων, λέει, έγιναν ο οδηγός για την αποτελεσματική δραστηριοποίηση των μελών. «Ένα συνταρακτικό γεγονός στην οικογένειά μας όπως ο καρκίνος στο παιδί μας, έγινε η αρχή για μια έκφραση εθελοντισμού, που ανακουφίζει εμάς τους ίδιους και ταυτόχρονα δίνει χέρι βοήθειας σε τόσους άλλους γονείς και παιδιά», αναφέρει.

Κύριο μέλημα της Φλόγας είναι η βελτίωση της ιατρικής φροντίδας όσων παιδιών νοσηλεύονται. Έτσι, οι ελλείψεις στον ιατρικό τομέα δεν τους άφησαν αδιάφορους. Ήδη από το ξεκίνημα, προμήθευαν με τη βοήθεια δωρεών ιατρικό και άλλο εξοπλισμό στις κλινικές, συνέβαλλαν στη μετεκπαίδευση του ιατρικού προσωπικού και ανακαίνισαν χώρους νοσηλείας. Τον Μάιο του 2010 ο σύλλογος δώρισε στο Νοσοκομείο Αγία Σοφία έναν αξονικό τομογράφο τελευταίας τεχνολογίας και μειωμένης ακτινοβολίας, ειδικό για παιδιά. «Ο αξονικός τομογράφος που υπήρχε ήταν τεχνολογίας του 1988. Τη δεκαετία του 1990 ένα παιδί χρειαζόταν 20 λεπτά και ύπνωση για να κάνει μια αξονική τομογραφία. Ο νέος αξονικός τομογράφος την πραγματοποιεί σε 1,5-2 λεπτά. Η εικόνα είναι σαφέστερη και αποφεύγεται η ύπνωση».

Στις 12 Ιανουαρίου 2011 εγκαινιάστηκε  το πρώτο υπερσύγχρονο Ακτινοθεραπευτικό Κέντρο, στο παιδιατρικό νοσοκομείο «Αγλαΐα Κυριακού», το οποίο βελτιώνει ουσιαστικά την ιατρική φροντίδα των παιδιών, που  νοσούν με καρκίνο και παρέχει υψηλής ποιότητας θεραπεία. Σύμφωνα με εκπροσώπους του Συλλόγου Φλόγα, μία από τις βασικές θεραπείες του καρκίνου της παιδικής ηλικίας είναι η ακτινοθεραπεία, η οποία σε μη κατάλληλους χώρους και με εξοπλισμό παλαιάς τεχνολογίας, είναι αιτία σοβαρών παρενεργειών, δεδομένου ότι χορηγείται στην ηλικία της ανάπτυξης και εξέλιξης των ιστών.

Το Κέντρο, το οποίο είναι το καλύτερο στην Ελλάδα, εξοπλίστηκε με τα πιο σύγχρονα μηχανήματα και σήμερα είναι έτοιμο να προσφέρει υψηλού επιπέδου υπηρεσίες σε παιδιά και εφήβους, που έχουν ανάγκη. Το Ακτινοθεραπευτικό Κέντρο Παίδων αναπτύχθηκε με πρωτοβουλία του Συλλόγου «Φλόγα», ενώ ο εξοπλισμός ήταν προσφορά του ΟΠΑΠ.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ. Σύμφωνα με στοιχεία του συλλόγου, η έκβαση των περιστατικών παιδικού καρκίνου έχει βελτιωθεί σημαντικά την τελευταία εικοσαετία. «Σήμερα, υπολογίζουμε πως τρία στα τέσσερα παιδιά που νοσούν γίνονται καλά. Αυτό έχει επιτευχθεί με τη συνδυασμένη χρήση της χημειοθεραπείας, της ακτινοθεραπείας, της χειρουργικής και της μεταμόσχευσης μυελού των οστών», αναφέρει η κ. Τρυφωνίδου. Παιδιά που θεραπεύτηκαν από τον παιδικό καρκίνο είναι τα μέλη του Συλλόγου Ατόμων με Εμπειρία Καρκίνου στην Παιδική και Εφηβική Ηλικία «Κύτταρο». Στον ξενώνα επιστρέφουν συχνά, συμμετέχοντας σε προγράμματα δημιουργικής απασχόλησης των παιδιών τα απογεύματα. Η 32χρονη Αιμιλία Τσίρου, πρόεδρος του συλλόγου, είναι ένα από αυτά. Προσβλήθηκε από λευχαιμία σε ηλικία 7½ ετών. Όπως λέει, η ενθάρρυνση των γονιών είναι η μεγαλύτερη επιβράβευση της εθελοντικής τους προσφοράς.
Από το 2009, η Φλόγα εφαρμόζει το πρόγραμμα Νοσηλεία στο Σπίτι. Στη διάρκεια της βασικής αντικαρκινικής θεραπείας ενός παιδιού, νοσηλευτές το επισκέπτονται κατ' οίκον για να διενεργήσουν απλές ιατρικές πράξεις, όπως αιμοληψίες. «Υπολογίζεται πως με αυτό τον τρόπο μειώσαμε κατά 25% τις αναγκαίες επισκέψεις αυτών των οικογενειών στα εξωτερικά ιατρεία των κλινικών», λέει η κ. Τρυφωνίδη.

Πηγή : www.tanea.gr