Καρκίνος στην παιδική ηλικία

Τα παιδιά μπορεί να εμφανίσουν καρκίνο στα ίδια μέρη του σώματος με αυτά των ενηλίκων, αλλά κάποιοι τύποι καρκίνου είναι πιο συνήθεις σε αυτά. Ο πιο συνηθισμένος καρκίνος στην παιδική ηλικία είναι η λευχαιμία. Αναπτύσσεται στον μυελό των οστών, ο οποίος είναι μια σπογγώδης ουσία που γεμίζει το εσωτερικό των κυττάρων και δημιουργεί τα κύτταρα του αίματος. Ευθύνεται για το ένα τρίτο περίπου των καρκίνων σε παιδιά. Με τις νέες θεραπείες οι προοπτικές για τα παιδιά που πάσχουν από αυτή την ασθένεια έχουν βελτιωθεί σημαντικά.

Άλλος σημαντικός υπεύθυνος για το 20% περίπου των καρκίνων στην παιδική ηλικία είναι κακοήθης όγκος στον εγκέφαλο. Άλλοι καρκίνοι που εντοπίζονται συχνά σε παιδιά είναι παιδικά λεμφώματα, νόσος του Hodgin, σαρκώματα του Ewing, ρετινοβλαστώματα, ραβδομυοσαρκώματα και ηπατοβλαστώματα. Λιγότερο συχνοί καρκίνοι που συμβαίνουν στα παιδιά είναι όγκος στους νεφρούς (όγκος του Wilm), καρκίνος του νευρικού συστήματος (νευροβλάστωμα) και καρκίνος των οστών (οστεοσάρκωμα). Τα αίτια αυτών των καρκίνων παραμένουν στο μεγαλύτερο μέρος τους άγνωστα. Είναι σημαντικό να επιλέγετε προσεκτικά, όταν αποφασίζετε την κλινική όπου το παιδί σας θα κάνει θεραπεία για τον καρκίνο.

Οι παιδικοί καρκίνοι δεν δρουν, θεραπεύονται ή ανταποκρίνονται πάντα όπως οι καρκίνοι στους ενήλικες. Αποφύγετε αναγνώσεις για τον ενήλικο καρκίνο προκειμένου να μάθετε για την πρόγνωση του καρκίνου του παιδιού σας. Οι παιδικοί καρκίνοι μπορεί να προκύψουν ξαφνικά, χωρίς πρώιμα συμπτώματα, και έχουν υψηλό βαθμό ίασης.

Μόλις το παιδί σας υποτεθεί ότι έχει ή διαγνωσθεί με καρκίνο, θα έρθετε αντιμέτωποι με αποφάσεις σχετικά με το ποιος θα αναλάβει τη θεραπεία του παιδιού, ποιον να ρωτήσετε για μια δεύτερη άποψη (εάν το επιθυμείτε ή όταν η διάγνωση είναι ασαφής) και ποια είναι η καλύτερη θεραπεία. Από τη στιγμή που το στάδιο της νόσου προσδιοριστεί ολικά, η θεραπευτική ομάδα δομεί ένα σχέδιο το οποίο σκιαγραφεί τον ακριβή τύπο θεραπείας, τη συχνότητα με την οποία το παιδί θα λαμβάνει θεραπεία καθώς και τη διάρκεια αυτής.

Μία ομάδα ειδικών στον παιδικό καρκίνο μπορεί να φέρει συνήθως τα καλύτερα αποτελέσματα. Αυτή η ομάδα περιλαμβάνει παιδίατρους, παιδοχειρουργούς και παιδιατρικό νοσηλευτικό προσωπικό. Με τη βοήθεια του γιατρού του παιδιού σας αναζητήστε ένα ιατρικό κέντρο, όπου το προσωπικό είναι πεπειραμένο στις πιο σύγχρονες μεθόδους θεραπείας. Το κέντρο και το προσωπικό του θα πρέπει να προσφέρουν επίσης ψυχολογική στήριξη για ολόκληρη την οικογένεια.

Για τα παιδιά και τους γονείς τους, υπάρχουν δύο βασικές επιλογές. Η απαισιόδοξη οδός, που οδηγεί στην απογοήτευση, και η αισιόδοξη, που είναι ανηφορική και οδηγεί στην κορυφή του βουνού. Οι στροφές του δρόμου, που οδηγούν στην κορυφή του βουνού, είναι πολλές και αντιπροσωπεύουν τα προβλήματα, που πρέπει να αντιμετωπιστούν κατά την διάρκεια της θεραπείας. 

Τα κυριότερα προβλήματα είναι:

• Οι επανειλημμένες εισαγωγές στο νοσοκομείο, λόγω λοιμώξεων ή άλλων επιπλοκών.
• Οι παρενέργειες της χημειοθεραπείας (π.χ. τριχόπτωση, ναυτία, εμετοί, έλκη στην στοματική κοιλότητα).
• Οι παρενέργειες της ακτινοθεραπείας (π.χ. τριχόπτωση, ερεθισμός του δέρματος, ναυτία, εμετοί).
• Οι παρενέργειες της χειρουργικής επέμβασης.
• Αλλεργικές αντιδράσεις στην χορήγηση αίματος, παραγώγων αίματος ή αντιβιοτικών.
• Οι τροποποιήσεις στις σχολικές και κοινωνικές δραστηριότητες.
• Η αποτυχία κάποιων θεραπειών.

Κάθε πρόβλημα μπορεί να αντιμετωπίζεται δύσκολα. Συνήθως, όμως, ξεπερνιέται βάσει της εμπειρίας άλλων παιδιών και οικογενειών με παρόμοια προβλήματα. Ορισμένες φορές, η οικογένεια αδυνατεί να ξεπεράσει κάποια «στροφή» και αναγκαστικά καταλήγει στην απαισιόδοξη οδό. Τα περισσότερα παιδιά κατορθώνουν να ανεβούν στο βουνό. Η θεραπεία μπορεί να απαιτήσει μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά τελικά τα παιδιά φτάνουν στην κορυφή του βουνού. Για όλα τα παιδιά με καρκίνο, στόχος είναι η ίαση. Όλο και περισσότερα παιδιά επιτυγχάνουν αυτόν τον στόχο, μεγαλώνουν και γίνονται υγιείς ενήλικες. Επομένως, πρέπει τα παιδιά και οι γονείς να αισιοδοξούν.

Πηγή: BeStrong.org.gr

Αιμοπεταλιοδοσία

Τι σημαίνει δίνω Αιμοπετάλια!

Τα αιμοπετάλια είναι ζωτικά για την πήξη του αίματος. Οι φυσιολογικές τιμές των αιμοπεταλίων είναι 150.000 με 450.000 αιμοπετάλια ανά μl. H πτώση του αριθμού των αιμοπεταλίων κάτω από 20.000 καθιστά το άτομο ευαίσθητο σε εύκολες και μερικές φορές απειλητικές για τη ζωή αιμορραγίες. Για αυτό η ευαισθητοποίησή μας είναι σημαντική γιατί τα άτομα με έλλειψη αιμοπεταλίων κινδυνεύουν να αιμορραγήσουν μέχρι θανάτου!

Η αφαίρεση αιμοπεταλίων γίνεται από υγιής δότες ηλικίας 18 - 60 ετών με μηχανήματα που ονομάζονται διαχωριστές κυττάρων. Τα μηχανήματα αυτά χρησιμοποιούν αναλώσιμα κλειστά συστήματα μιας χρήσης για λόγους ασφάλειας του δότη. Ο χρόνος της αφαίρεσης κυμαίνεται μεταξύ 30 και 100 λεπτών, εξαρτάται δε από το αν χρησιμοποιηθούν 1 ή 2 φλέβες, τον αιματοκρίτη, τον αριθμό των αιμοπεταλίων και τον τελικό αριθμό των αιμοπεταλίων που συλλέγονται.

Ο τελικός αριθμός κυμαίνεται μεταξύ των 3x10^11 αιμοπεταλίων ,που είναι η θεραπευτική δόση για τον ασθενή, και των 6x10^11 αιμοπεταλίων που είναι 2 θεραπευτικές δόσεις. Η αφαίρεση είναι απαραίτητη για τη συλλογή τόσου μεγάλου αριθμού αιμοπεταλίων, δεδομένου ότι απαιτείται επεξεργασία 2,5-5,5 lt αίματος, πράγμα αδύνατο να επιτευχθεί μέσω συνήθους αιμοδοσίας 450 ml αίματος που περιέχει περίπου 0,5x10^11 αιμοπετάλια.

Τα πλεονεκτήματα της μεθόδου είναι ότι ο ασθενής εκτίθεται σε 1 δότη ανά μετάγγιση με επακόλουθο την δραστική ελάττωση της πιθανότητας έκθεσης του σε λοιμογόνους παράγοντες και της δημιουργίας αντιαιμοπεταλιακών αντισωμάτων, ο δότης μπορεί να προσφέρει αιμοπετάλια κάθε μήνα δεδομένου ότι δεν αφαιρούνται ερυθροκύτταρα, ο τυχόν χαμηλός αιματοκρίτης του δότη δεν απαγορεύει την διαδικασία και τέλος η διαδικασία αυτή καθ' εαυτή είναι απόλυτα ασφαλής και χωρίς καμία επίπτωση στην υγεία του δότη.

Ο δότης αιμοπεταλίων μπορεί να είναι παράλληλα και αιμοδότης αν τηρούνται τα μεσοδιαστήματα ασφαλείας που είναι 5 ημέρες από αιμοπετάλια σε αίμα και αντίστροφα, 1 μήνας από αιμοπετάλια σε αιμοπετάλια και 3-6 μήνες από αίμα σε αίμα ανάλογα με τον αιματοκρίτη και το φύλο του δότη. Επειδή η διαδικασία αφαίρεσης αιμοπεταλίων είναι ακριβή λόγω του υψηλού κόστους των αναλώσιμων, ο δότης που προσέρχεται για πρώτη φορά θα πρέπει να προελέγχεται όσον αφορά την ομάδα αίματος, τα αιματολογικά στοιχεία και τα του αίματος μεταδιδόμενα νοσήματα.

Ο έλεγχος αυτός επαναλαμβάνεται σε κάθε αφαίρεση, παράλληλα όμως με τη διαδικασία, δεδομένου ότι στατιστικά η πιθανότητα αλλοίωσης του αρχικού ελέγχου είναι σχεδόν μηδενική.

Οι αιμοδότες του Κέντρου Αιμοδοσίας δεν χρειάζεται να υποβληθούν σε προέλεγχο, δεδομένου ότι αυτός έχει ήδη γίνει μέσω της αιμοδότησης. Οι αφαιρέσεις αιμοπεταλίων γίνονται προγραμματισμένα, δεδομένου ότι το όριο χρήσης τους είναι μόνο 5 ημέρες και θα πρέπει να υπάρχει στο Νοσοκομείο αντίστοιχος ασθενής δέκτης. Ο προγραμματισμός γίνεται είτε μέσω του Κέντρου Αιμοδοσίας με κλήση του δότη όταν χρειάζεται είτε μέσω του δότη σε συνεννόηση με το Κέντρο Αιμοδοσίας ώστε να προσέλθει σε μέρα και ώρα που του είναι εφικτή, αρκεί να υπάρχει αντίστοιχος ασθενής ...

Στην πράξη βέβαια τα αιμοπετάλια χρησιμοποιούνται μέσα σε μια μέρα απο την συλλογή τους και ο χρόνος ζωής τους είναι λιγότερος απο μια εβδομάδα. Γι αυτό και πρέπει η αιμοπεταλιοδοσία να γίνεται πάντα σε συνεννόηση με τον ασθενή και όχι τυφλά.

Πηγή: "Αιμοπετάλιο" Φοιτητική Ομάδα Εθελοντικής Αιμοδοσίας Παν/μίου Αθηνών

Οκτώ στα δέκα ελληνόπουλα με παιδική λευχαιμία θεραπεύονται

Μέγιστο επίτευγμα της ιατρικής αποτελεί το γεγονός ότι οκτώ στα δέκα παιδιά με λευχαιμία σήμερα θεραπεύονται. Το ίδιο ποσοστό ίασης των παιδικών λευχαιμιών που καταγράφεται στα μεγάλα κέντρα της Ευρώπης και της Αμερικής ισχύει και για τη χώρα μας. Η δήλωση πως «οκτώ στα δέκα Ελληνόπουλα με παιδική λευχαιμία γίνονται καλά», προερχόμενη από τον κο. Ευγένιο Γουσέτη, πρόεδρο της Ελληνικής Εταιρείας Παιδιατρικής Αιματολογίας Ογκολογίας επιτρέπει χαμόγελα αισιοδοξίας, για την καταπολέμηση της λευχαιμίας 

Έξι τα κέντρα αντιμετώπισης της παιδικής λευχαιμίας στην Ελλάδα - 80 νέα περιστατικά τον χρόνο.
 
Στην χώρα μας καταγράφονται περίπου 80 περιστατικά παιδικής λευχαιμίας κάθε χρόνο. Οι ασθενείς αντιμετωπίζονται σε 6 κλινικές παιδιατρικής αιματολογίας-ογκολογίας από τις οποίες τρεις βρίσκονται στην Αθήνα, δύο στη Θεσσαλονίκη και μια στο Ηράκλειο Κρήτης. Η θεραπεία της παιδικής λευχαιμίας συνίσταται κυρίως στη χορήγηση συνδυασμού χημειοθεραπευτικών φαρμάκων για ένα χρονικό διάστημα περίπου 2 ετών, με τη νοσηλεία του παιδιού στο νοσοκομείο να είναι απαραίτητη μόνο για ένα βραχύ χρονικό διάστημα στην αρχή.

Θεραπεία της παιδικής λευχαιμίας με μεταμόσχευση μυελού των οστών ή ομφάλιου αίματος (αλογενής)

 Ένα μικρό ποσοστό παιδιών, που δεν ανταποκρίνεται στη χημειοθεραπεία, αντιμετωπίζεται με μεταμόσχευση μυελού των οστών. Ιστοσυμβατός δότης του μυελού των οστών αναζητάται πρώτα στην οικογένεια και αν δεν βρεθεί εκεί, γίνεται έρευνα στην παγκόσμια δεξαμενή εθελοντών δοτών, όπου σε ένα60-70% των περιπτώσεων θα εντοπιστεί κατάλληλος ξένος δότης. Η μεταμόσχευση μπορεί επίσης να γίνει με βλαστοκύτταρα ομφαλίου αίματος ξένου δότη αποδεκτής ιστοσυμβατότητας, όταν δεν ανευρίσκεται έγκαιρα ιστοσυμβατός ξένος δότης μυελού των οστών. Η μεταμόσχευση ομφαλίου αίματος του ίδιου του ασθενούς (αυτόλογου)αποθηκευμένου σε ιδιωτική ή δημόσια τράπεζα δεν έχει ένδειξη στη θεραπεία της παιδικής λευχαιμίας. 

Υπάρχει μια αμιγώς παιδιατρική μονάδα μεταμόσχευσης μυελού των οστών στην Αθήνα, ενώ τα παιδιά μπορούν να μεταμοσχευθούν και στη μονάδα, που υπάρχει στη Θεσσαλονίκη σε νοσοκομείο ενηλίκων.

Εξατομικευμένες θεραπείες στις παιδικές λευχαιμίες

Επειδή η χημειοθεραπεία προκαλεί παρενέργειες, η έρευνα σήμερα στρέφεται στον σχεδιασμό εξατομικευμένων θεραπειών, με μειωμένες δόσεις φαρμάκων σε λευχαιμίες με καλή πρόγνωση ώστε να περιορίζονται οι επιπλοκές.Αντίθετα, σε παιδικές λευχαιμίες με κακή πρόγνωση γίνεται μεταμόσχευση στα αρχικά στάδια της νόσου με αποτέλεσμα την αποφυγή της περιττής χημειοθεραπείας.

Πηγή: healthview

Το συγκινητικό γράμμα 12χρονου που νίκησε τον καρκίνο

Για όσους ακόμα αναρωτιούνται ποια είναι τα σημαντικά στη ζωή

Ένα γράμμα για τη μάχη που έδωσε με τη ζωή και που έκανε τη μητέρα του να ξεσπάσει σε λυγμούς, έγραψε 12χρονο αγόρι στη Βρετανία. Οι γιατροί διέγνωσαν ότι ο Charlie Williams από το Boxford είχε όγκο στο κεφάλι όταν ήταν μόλις πέντε ετών. Έκτοτε, ο μικρός Charlie έδινε καθημερινά τη δική του μάχη.

Υπεβλήθη σε κρίσιμη επέμβαση διάρκειας επτά ωρών σε συνδυασμό με ραδιοθεραπεία που έκανε δύο φορές την ημέρα για πέντε εβδομάδες καθώς και χημειοθεραπεία κάθε έξι εβδομάδες για ένα χρόνο.

Μάλιστα αναγκάστηκε να χάσει και δύο χρόνια από το σχολείο εξαιτίας επιπλοκών στην υγεία του. Σήμερα, ο Charlie είναι καλά στην υγεία του και μπορεί όπως και όλα τα παιδιά της ηλικίας του να παίζει ποδόσφαιρο με τους συμμαθητές του και να κάνει βόλτες με το ποδήλατο του.

Το γράμμα του Charlie έδωσε στη δημοσιότητα η μητέρα του για να κάνει τα παιδιά και τους ανθρώπους γενικότερα που είτε είναι υγιείς ή αντιμετωπίζουν ένα οποιοδήποτε πρόβλημα υγείας, να αναθεωρήσουν τη στάση τους απέναντι στη ζωή.

Το γράμμα του αγοριού έχει ως εξής:

«Αυτή είναι η ιστορία ενώ αγοριού ονόματι Charlie που διαγνώστηκε ότι πάσχει από καρκίνο όταν ήταν μόλις πέντε ετών. Για την ακρίβεια ήταν η 5η μέρα του 5ου μήνα του 2005.

Το ακριβές όνομα μου είναι Charlie Williams. Θα μπορούσα να είχα πεθάνει μέχρι σήμερα. Πρόσφατα έμαθα ότι δεν θα πεθάνω.

Αναγκάστηκα να υποβληθώ σε θεραπείες όπως ραδιοθεραπεία που σημαίνει ότι έπρεπε να μπω σε ένα κυλινδρικό τούνελ για μισή ώρα, κάτι τρομακτικό για ένα 6χρονο παιδί που ήμουν τότε.

Υπoβλήθηκα σε χημειοθεραπείες και μεταγγίσεις αίματος. Οι βελόνες δεν είναι το πιο ωραίο πράγμα στον κόσμο και συνήθιζα να τρομοκρατούμαι στην ιδέα αλλά τώρα τις συνήθισα.

Νομίζετε ότι θα μπορούσατε να τα βγάλετε πέρα με όλη αυτή τη διαδικασία. Πως νομίζετε ότι θα σας άλλαζε σαν άνθρωπο;
Όταν είσαι άρρωστος και ξέρεις ότι υπάρχει η πιθανότητα να χάσεις όσα έχεις, τότε τα εκτιμάς.

Αντικείμενα όπως οι υπολογιστές ακόμα και τα μολύβια και τα στυλό αποκτούν ιδιαίτερη σημασία μια μέρα γιατί συνειδητοποιείς ότι χωρίς αυτά δεν θα μπορούσες να μορφωθείς.

Ένα απλό μολύβι μπορεί να μη σημαίνει τίποτα για ένα παιδί στο σχολείο μου αλλά για ένα παιδί σε ένα φτωχό χωριό στην Ουγκάντα μπορεί να σημαίνει την αρχή της εκπαίδευσης του και της μόρφωσης του.

Για όλα εσάς τα παιδιά που αγαπάτε τις σοκολάτες, τις τηγανητές πατάτες, τα λουκάνικα και πολλά άλλα, φανταστείτε να υπήρχαν μέρες που δεν θα μπορούσατε να βάλετε στο στόμα μας ούτε μια σταγόνα νερό.

Όταν ήμουν στο νοσοκομείο πήγαινα στο κυλικείο και έβλεπα τους ανθρώπους να τρώνε χωρίς εγώ να μπορώ να φάω το παραμικρό.

Τρεφόμουν με ένα σωληνάκι που είχα στη μύτη. Όσο για τους γονείς μπορεί να σας φαίνονται άδικοι ή να μην σας αφήνουν να κάνετε τα πράγματα που θέλετε αλλά πάντοτε θα σας βοηθούν.

Σας ταΐζουν, σας ντύνουν και σας προσφέρουν ένα σπίτι αλλά κυρίως σας βοηθούν όταν είστε πληγωμένοι.

Γνωρίζω από πρώτο χέρι τι περνούν οι γονείς όταν βλέπουν το παιδί τους να υποφέρει. Είμαι σίγουρος ότι όταν οι γιατροί διέγνωσαν όγκο στο κεφάλι, οι γονείς μου πίστευαν πως δεν θα τα κατάφερνα. Μπορείτε να φανταστείτε τους γονείς σας να ξέρουν ότι θα πεθάνετε;

Είμαι ένα κανονικό παιδί που είχε όμως ένα απαίσιο ταξίδι στην αρχή της παιδικής του ηλικίας. Αλλά έχω κερδίσει και κάτι από αυτό. Έχω γίνει πιο σοβαρός και σκεπτικός για τη ζωή. Με έκανε να συμπεριφέρομαι καλύτερα στο σχολείο και να δουλεύω πιο σκληρά. Ο καρκίνος με ανάγκασε να κάνω ένα βήμα πίσω και να κοιτάξω από το παράθυρο της ζωής τι βρίσκεται μπροστά μου».

Πηγή: newsbeast.gr

Παιδί με καρκίνο και συναισθήματα

Οποιοσδήποτε αντιμετωπίζει μία σωματική νόσο βιώνει πολλά και ποικίλα συναισθήματα. Η θλίψη, ο φόβος, ο θυμός, η αβεβαιότητα και η ελπίδα είναι μερικά από την πληθώρα σκέψεων και συναισθημάτων που διαπερνούν το άτομο που νοσεί και που μεταβάλλονται πολύ γρήγορα. Τα παιδιά που νοσούν από την καρκινική νόσο βιώνουν έντονες συναισθηματικές μεταβολές και δεν είναι σπάνιο να εκδηλώσουν συμπτώματα κατάθλιψης. Ιδιαίτερα τα μικρότερα παιδιά που ακόμα δεν έχουν αναπτύξει τη λογική σκέψη (όπως οι έφηβοι και οι ενήλικες) αλλά σκέφτονται εγωκεντρικά.

Μπορεί να νιώσουν υπεύθυνα για αυτό που τους συνέβη, και βιώνουν ως τιμωρία τις θεραπείες και τις επισκέψεις στο γιατρό. Τα παιδιά έχουν μία μαγική σκέψη και έναν διαφορετικό τρόπο ερμηνείας των καταστάσεων και για αυτό το λόγο είναι σημαντικό να δίνετε επαρκείς εξηγήσεις για ό,τι συμβαίνει. Επιπλέον έχουν διαφορετικό τρόπο έκφρασης των συναισθημάτων τους όχι τόσο λεκτικό αλλά περισσότερο σωματικό.

Είναι πολύ σημαντικό οι ενήλικοι που είναι υπεύθυνοι για το παιδί (γονείς ή κηδεμόνες) να είναι σε θέση να αναγνωρίσουν τις αλλαγές στο παιδί και να είναι σε θέση να αναζητήσουν βοήθεια ή να το χειριστούν κατάλληλα. Οποιαδήποτε απότομη αλλαγή στη συμπεριφορά του θα πρέπει να επιστήσει την προσοχή των ενηλίκων.

Το παιδί με καρκίνο μπορεί να γίνει:

·         Eγωκεντρικό.

·         Eριστικό.

·         Yπερβολικά ευάλωτο.

·         Oξύθυμo.

·         Aποσυρμένo.

Άλλες φορές το παιδί μπορεί να παρουσιάσει:

·         Νυχτερινή ενούρηση.

·         Φόβους.

·         Εφιάλτες και νυχτερινές αφυπνίσεις.

·         Πτώση των σχολικών του επιδόσεων.

·         Ακόμα και συμπεριφορές μικρότερων ηλικιών όπως το πιπίλισμα του δακτύλου.

Άλλες φορές μπορεί να παραπονιούνται:

·         Για πόνους που δεν εξηγούνται.

·         Αδιαθεσίες.

·         Έλλειψη ενδιαφέροντος.

Το κλάμα και η θλίψη δεν είναι απαραίτητο να υπάρχουν. Αλλαγές στη διάθεση, αλλαγές στην όρεξη (απώλεια ή υπερβολική όρεξη) και στον ύπνο (υπερυπνηλία ή αϋπνίες) είναι ανησυχητικά συμπτώματα.

Αν το παιδί παρουσιάζει μερικά από τα παραπάνω συμπτώματα θα ήταν καλό να απευθυνθείτε σε κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας όπως παιδοψυχολόγο ή παιδοψυχίατρο. Θυμηθείτε ότι οποιαδήποτε ψυχοθεραπευτική παρέμβαση γίνεται στο παιδί συνήθως συνοδεύεται και από οικογενειακή παρέμβαση ώστε να βοηθηθούν οι ενήλικες στο χειρισμό του παιδιού.

Πηγή: www.agsavvas-hosp.gr

Αντέχετε να μάθετε για τον παιδικό καρκίνο;

     

Θα τολμήσετε»; Η φωνή της στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής είναι μάλλον δύσπιστη. Επιφυλακτική. «Θα γράψετε για τον παιδικό καρκίνο; Είναι πολύ σημαντικό οι γονείς να μπορούν αναγνωρίσουν έγκαιρα, νωρίς, τα σημάδια… Όμως συνήθως όσοι απευθύνονται σε γονείς υγιών παιδιών διστάζουν να θίξουν το θέμα»…
Χρειάζεται τόλμη; Για να ξεπεράσεις τον φόβο, ίσως ναι. Χρειάζεται θάρρος για να πλησιάσεις; Ίσως. Για να τολμήσεις να παραδεχθείς ότι δεν ξέρεις τι να πεις; Ότι νοιώθεις πως δεν έχεις τίποτα να πεις; Η Μαρία Τρυφωνίδη, πρόεδρος του Συλλόγου γονιών παιδιών με νεοπλασματική ασθένεια «Φλόγα» έχει συναντήσει πολλές φορές την αμηχανία, έχει εισπράξει την παγωνιά, το φόβο, μερικές φορές και την άρνηση.
«Στόχος μας στη Φλόγα είναι να ενημερώσουμε την κοινή γνώμη σχετικά με τον καρκίνο στο παιδί και να διαλύσουμε τις προκαταλήψεις», εξηγεί. «Θέλουμε να περάσουμε τη γνώση στον κόσμο ότι ο καρκίνος στο παιδί δεν είναι κληρονομικός, δεν είναι μεταδοτικός. Δεν σημαίνει θάνατο. Δεν είναι «επάρατος». Είναι μια σοβαρή, απειλητική για τη ζωή του παιδιού, νόσος που χρειάζεται χρόνο και κατάλληλη, εξειδικευμένη θεραπεία».
Η Μαρία Τρυφωνίδη, όπως και ο Σύλλογος Φλόγα με κάθε ευκαιρία, σε ενημερωτικά φυλλάδια, εκδηλώσεις, συναντήσεις, παρουσιάσεις, τονίζει ότι «για τον παιδικό καρκίνο, δεν υπάρχει πρόληψη. Όμως η αξιολόγηση υπόπτων συμπτωμάτων και ευρημάτων μπορεί να οδηγήσει στην έγκαιρη διάγνωση και ίαση σε όλα τα παιδιά».
Ο σύλλογος Φλόγα, με τη συνεργασία γιατρών του ογκολογικού τμήματος του νοσοκομείου Παίδων “Π. & Α. Κυριακού” έχουν καταρτίσει μια λίστα με τα ύποπτα σημάδια, τα οποία οι γονείς δεν θα πρέπει να αγνοήσουν αλλά να ερευνήσουν έγκαιρα.

«Δεν είναι συμπτώματα που σημαίνουν οπωσδήποτε καρκίνο», σημειώνει η κυρία Τρυφωνίδη. «Ο καρκίνος της παιδικής ηλικίας είναι πολύ σπάνια αρρώστια. Είναι συμπτώματα που παρατηρούνται σε διάφορα παιδιατρικά νοσήματα. Τις περισσότερες φορές η διάγνωση είναι καθησυχαστική, αν όμως δεν είναι και αν γίνει έγκαιρα, υπάρχει χρόνος για θεραπεία του παιδικού καρκίνου».

Σύμφωνα με τον σύλλογο «Φλόγα» και τους γιατρούς του ογκολογικού τμήματος του νοσοκομείου Παίδων “Π. & Α. Κυριακού”, τα σημάδια που θα πρέπει να τύχουν προσοχής και λεπτομερούς ιατρικής διερεύνησης είναι:
• Μάζα (όγκος) σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος (κεφάλι, λαιμός, θώρακας, κοιλιά, πόδια ή χέρια, αύξηση του μεγέθους της κοιλιάς).

• Αιμορραγία στο δέρμα χωρίς τραυματισμό ή σε περιοχές όπως η μύτη, τα ούλα ή, και σπανιότερα, το έντερο ή ο κόλπος στα κορίτσια.

• Πυρετός χωρίς εστία λοίμωξης, που μπορεί να επιμένει ή που υποχωρεί χωρίς αντιπυρετικά και επανεμφανίζεται.

• Νευρολογικά συμπτώματα, όπως πονοκέφαλος, εμετός, ειδικά το πρωί, αλλαγή συμπεριφοράς, σπασμοί, μικρή αδυναμία.

 • Μάτια που εμφανίζουν στραβισμό, διόγκωση ή πτώση βλεφάρων, προβολή του βολβού προς τα εμπρός, κίτρινο λαμπερό χρώμα στην κόρη (σαν το μάτι της γάτας στο σκοτάδι), μελανιές, ξαφνική αλλαγή στην οπτική οξύτητα.

• Πόνος σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος και ιδιαίτερα στα πόδια και στη μέση. Ο πόνος στα πόδια μπορεί να συνοδεύεται από δυσκολία στο βάδισμα και είναι δυνατό να υποχωρεί όταν το παιδί ξεκουράζεται.

• Ανορεξία, κακοδιαθεσία, ωχρότητα, κόπωση και οτιδήποτε άλλο ενοχλεί το παιδί και τους γονείς.

Οι ειδικοί συμβουλεύουν τους γονείς, όταν τα συμπτώματα επιμένουν να επισκεφθούν τον παιδίατρο, εξηγώντας τι τους ανησυχεί. «Ο παιδίατρος θα αξιολογήσει τα συμπτώματα και θα κατευθύνει τους γονείς αναλόγως. Όλα τα παραπάνω συμπτώματα παρατηρούνται σε διάφορα παιδιατρικά νοσήματα και δεν σημαίνουν οπωσδήποτε καρκίνο. Ο καρκίνος της παιδικής ηλικίας είναι πολύ σπάνια αρρώστια, ωστόσο η έγκαιρη διάγνωση μπορεί να οδηγήσει στην ίαση».

Όπως τονίζει η κυρία Τρυφωνίδη, «η Φλόγα αγωνίζεται για τα δικαιώματα των παιδιών στη ζωή και την υγεία. Για την ποιότητα ζωής τους μέσα και έξω από τα νοσοκομεία. Για να καθιερωθούν θεσμοί που να σέβονται τον αγώνα και την αξιοπρέπεια των παιδιών και των οικογενειών τους. Προσφέρει αλληλεγγύη σε όσους χτυπά ο κεραυνός και υπεύθυνη ενημέρωση σε όλους».

Μπορείτε να ενημερωθείτε για τα προγράμματα της Φλόγας και να προσφέρετε εθελοντικά την πολύτιμη βοήθειά σας, επικοινωνώντας με τον Σύλλογο στα τηλέφωνα: 210 7485 000 και 210 7716 363  
Περισσότερες πληροφορίες: Φλόγα, Αιγίου 6-8, Γουδή, www.floga.org.gr.

Κάθε χρόνο 280-300 παιδιά διαγιγνώσκονται με καρκίνο στην Ελλάδα

Κάθε χρόνο περίπου 250.000 παιδιά σε όλο τον κόσμο νοσούν από καρκίνο, από τα οποία μόνο ποσοστό 20% έχει δυνατότητα πρόσβασης σε σωστή ιατρική φροντίδα. Το 80% από αυτά, προέρχεται από τις αναπτυσσόμενες χώρες, στις οποίες δεν υπάρχει δυνατότητα διάγνωσης και σωστής θεραπείας. Πάνω από 150.000 θάνατοι κάθε χρόνο, θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί, εάν υπήρχε δυνατότητα έγκαιρης διάγνωσης και εξειδικευμένης θεραπείας σε όλα τα παιδιά.

Στην Ελλάδα, υπολογίζεται ότι 280 – 300 παιδιά νοσούν από καρκίνο κάθε χρόνο. Αυτό επισημαίνουν ο Σύλλογος Γονέων με Νεοπλασματική Ασθένεια «Φλόγα» και ο Σύλλογος Γονέων Παιδιών Πασχόντων από κακοήθη νοσήματα - Β. Ελλάδας «Λάμψη».

Το 75% των παιδιών με καρκίνο θεραπεύεται

Τα τελευταία χρόνια, με την πρόοδο της ιατρικής, ποσοστό 75% από τα παιδιά που έχουν πρόσβαση σε εξειδικευμένη θεραπεία γίνεται καλά.

Στον καρκίνο δεν υπάρχει πρόληψη παρά μόνο έγκαιρη διάγνωση. Θα πρέπει λοιπόν να δοθεί ιδιαίτερη σημασία:

•  στην εκπαίδευση των επαγγελματιών της υγείας, ώστε να είναι σε θέση να διαγνώσουν έγκαιρα τη νόσο και
• σωστή ενημέρωση των γονιών, ώστε να απευθύνονται έγκαιρα στα παιδιατρικά νοσοκομεία. 

Ο αγώνας των γονιών παιδιών με καρκίνο

Οι γονείς, για όσο διάστημα τα παιδιά τους υποβάλλονται σε θεραπεία, είναι υποχρεωμένοι να αφιερώσουν όλο το χρόνο τους στο παιδί τους και για το λόγο αυτό θα πρέπει να λαμβάνεται μέριμνα από μέρους της πολιτείας, ώστε να προστατεύεται η εργασία και το εισόδημά τους.

Πηγή: healthview

Διάγνωση καρκίνου στο παιδί!

Καρκίνος και τώρα τι;

Οι διάφοροι τύποι του καρκίνου μπορεί να εμφανιστούν και στα παιδιά όπως στους ενήλικες, αλλά στα παιδιά παρουσιάζονται αιφνίδια. Ένα παιδί με καρκίνο είναι μία ψυχοφθόρος δοκιμασία ακόμα και για τις πιο δυνατές οικογένειες. Η καλύτερη προσέγγιση είναι να είστε ειλικρινής με το παιδί σας για την ασθένειά του και να το στηρίζετε. Και εσείς και η ομάδα περίθαλψης του παιδιού πρέπει να το προετοιμάζετε για τις συνθήκες που αφορούν τη θεραπεία του. Καθησυχάστε το παιδί ότι όλοι προσπαθούν να το κάνουν καλύτερα. Ζητήστε από τους γιατρούς και τις νοσοκόμες να βοηθήσουν στην απάντηση των ερωτημάτων του παιδιού.

Αν και είναι σημαντικό να στηρίζετε και να παρηγορείτε το παιδί,είναι επίσης σημαντικό να διατηρείτε τη ζωή του όσο πιο φυσιολογική γίνεται. Η διατήρηση του προγράμματος, των κανόνων, των οικογενειακών δραστηριοτήτων και των πρότερων προσδοκιών μεταφέρει το μήνυμα ότι εμπιστεύεστε την ικανότητα του παιδιού σας να αντιμετωπίσει αυτή τη δυσκολία. Επίσης, υποδηλώνει ότι εσείς ως γονέας θα το βοηθήσετε να προετοιμαστεί για ένα μακρύ μέλλον.

Όσο το παιδί κάνει θεραπεία για τον καρκίνο, συνεργαστείτε στενά με το προσωπικό του σχολείου, για να πετύχετε συμπεριφορές και ακαδημαικές προσδοκίες που να είναι όσο το δυνατόν πιο ρεαλιστικές. Τα περισσότερα σχολεία είναι σε θέση να παρέχουν εξειδικευμένες οδηγίες κατα τις περιόδους της εντατικής θεραπείας. Επιπλέον, διαθέτουν προγράμματα επανένταξης για τα παιδιά που λείπουν αρκετό καιρό.

Eκτός από τη φροντίδα για το άρρωστο παιδί σας είναι επίσης σημαντικό να φροντίζετε τον εαυτό σας και την οικογένειά σας. Τα αδέρφια μπορεί να προσφέρουν μεγάλη στήριξη στον άρρωστο ή αδερφή τους, αλλά θα πρέπει να γνωρίζουν ότι η δικιά τους ξεχωριστή θέση μέσα στην οικογένεια είναι εξασφαλισμένη.

Τα οικονομικά προβλήματα δεν είναι ασυνήθιστα για τις οικογένειες με ένα σοβαράάρρωστο παιδί. Οι οικονομικές δυσκολίες δεν προκαλούνται μόνο από το κόστος της θεραπείες, αλλά μπορεί να περιλαμβάνουν τα έξοδα ταξιδιού, διαμονής και φροντίδας του παιδιού. Μπορεί επίσης να υπάρχει μειωμένο εισόδημα από τη διαταραχή του εργασιακού προγράμματος των γονιών.

Πολλά παιδιατρικά κέντρα διαθέτουν εξειδικευμένο προσωπικό για την υποστήριξη του παιδιού, ειδικούς για την ψυχική υγεία, κοινωνικούς λειτουργούς και προσωπικό που έχει εκπαιδευτεί, για να βοηθάει τις οικογένειες με συναισθηματικές δυσκολίες και προβληματικές καταστάσεις. Παρά τις αντιξοότητες πολλές οικογένειες αναπτύσσουν τελικά πιο στενές και πιο βαθιές σχέσεις εμπιστοσύνης.


Τι μπορείτε να κάνετε
Μετά από τη διάγνωση ο ενήλικος, αντιμετωπίζει τόσο τα δικά του συναισθήματα όσο και το τεράστιο δίλημμα της ανακοίνωσης ή μη στο παιδί. Ο γονιός θα πρέπει να γνωρίζει ότι ακόμα και αν θέλει να προστατέψει το παιδί από την ανακοίνωση της διάγνωσης, το ίδιο το παιδί μπορεί να καταλάβει ότι κάτι ανησυχητικό συμβαίνει.

Το παιδί μπορεί να κατανοήσει και να διακρίνει τα δικά σας συναισθήματα, ταυτόχρονα οι συχνές επισκέψεις στους γιατρούς και στη συνέχεια οι θεραπείες αποκαλύπτουν «έμμεσα» στο παιδί το τι συμβαίνει. Ταυτόχρονα, η έλλειψη επεξηγήσεων δημιουργεί επιπλέον άγχος και αβεβαιότητα, αφήνει περιθώρια στο παιδί να φαντασιωθεί ακόμη χειρότερα σενάρια και τέλος μπορεί να νιώθει ότι δεν γίνεται σεβαστό.

Καλό είναι να διερευνηθεί και να γίνει μία προετοιμασία από πριν για το πότε, ποιος, πως και πόσες πληροφορίες θα δοθούν. Αυτό εξαρτάται τόσο από τους ίδιους τους γονείς όσο και από άλλους παράγοντες όπως η ηλικία, η ωριμότητα και την προσωπικότητα του παιδιού.

·         Θυμηθείτε, αποφύγετε φορτισμένες συναισθηματικά φράσεις, και αποφύγετε να δώσετε υποσχέσεις που δεν μπορούν να τηρηθούν.

·         Προσπαθήστε να είστε ειλικρινείς και κατανοητοί.

·         Απώτερος στόχος της ενημέρωσης είναι να αποφευχθούν οι παρερμηνείες, ο φόβος και η αβεβαιότητα.

·         Δώστε χρόνο στο παιδί να επεξεργαστεί τις πληροφορίες και διαβεβαιώστε το ότι είστε εκεί και διαθέσιμοι για να συζητήσετε οτιδήποτε το απασχολεί.

·         Δεν θα πρέπει να αγνοήσουμε και τα αδέρφια των παιδιών που νοσούν. Τα αδέρφια βιώνουν παρόμοια συναισθήματα. Δεν θα πρέπει να εξαιρούνται ούτε από τη διαδικασία της ενημέρωσης ούτε και από τη λήψη αποφάσεων ώστε να μην νιώσουν απομονωμένα.

Η τελική απόφαση για την ανακοίνωση έγκειται στους ίδιους τους γονείς. Επειδή όμως είναι μία πολύ δύσκολη απόφαση για να παρθεί καλό είναι να συζητηθεί εκτενώς με το οικείο περιβάλλον αλλά κυριότερα με τον θεράποντα ιατρό ή άλλους ειδικούς ψυχικής υγείας.

 

Πηγή: http://agsavvas-hosp.gr/