Ο Δημήτρης Πελέκης ήταν ο Συμβατός Δότης του 8χρονου Γιώργου από το Κερατσίνι και όχι μόνο αυτό!

 

Ο Δημήτρης Πελέκης, εργάζονταν ως προπονητής ποδοσφαίρου στην Κίνα για λογαριασμό της μεγάλης κυρίας του Ιταλικού ποδοσφαίρου Γιουβέντους μέχρι και πριν λίγους μήνες.

Όλα ξεκίνησαν από ένα τηλεφώνημα που δέχτηκε ενώ βρισκόταν στην Κίνα το 2017.

Ενημερώθηκε ότι ένα 8χρονο παιδί από το Κερατσίνι χρειαζόταν την βοήθεια του προκειμένου να συνεχίζει να ζει. Απόλυτα συνειδητοποιημένος δέχτηκε αμέσως κι από τότε ξεκίνησε ένας αγώνας ζωής με το Δημήτρη Πελέκη να κρατά το τιμόνι της ελπίδας και της Αλληλεγγύης.

Χωρίς δεύτερη σκέψη βρέθηκε στη Γερμανία προκειμένου να ολοκληρωθεί η διαδικασία της μεταμόσχευσης μυελού των οστών .

Τελικά όλα κύλησαν ομαλά και ο Δημήτρης Πελέκης “γέννησε” ξανά μια ζωή με τα αιμοποιητικά του κύτταρα, ενώ βοήθησε και οικονομικά την οικογένεια προκειμένου να αποκατασταθεί πλήρως η υγεία του μικρού Γιώργου, ο οποίος μετά από τις δυνατές χημειοθεραπείες είχε ένα πρόβλημα στη βάδιση και έπρεπε να νοσηλευθεί σε ειδικό κέντρο της Γερμανίας. 

Για την πράξη του αυτή και για την έμπρακτη ανθρωπιά του, ο Δημήτρης Πελέκης βραβεύτηκε από τον Δήμο Σύρου – Ερμούπολης με τιμητική πλακέτα.

Στο πλευρό του Δημήτρη και η Εθελοντική δράση «Η ΣΥΡΟΣ ΑΓΚΑΛΙΑΖΕΙ ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ» (ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΡΙΝΤΕΖΗ, ΑΛΙΚΗ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΛΤΟΥΒΑΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΟΛΑΡΗΣ).

Επειδή όλοι εμείς διαλέγουμε πόσο σπουδαία θέλουμε να είναι η ζωή μας, ο Δημήτρης Πελέκης είναι υπόδειγμα τέτοιας σημαντικής προσωπικής επιλογής!

Δημήτρη, συμβατέ δότη, θερμά συγχαρητήρια!

Δείτε το video της βράβευσης:

Πηγή: http://cyclades24.gr

Σκουφάκια για παιδιά ήρωες, που δίνουν μάχη με τον καρκίνο

                        Φωτογραφία:  Παραχώρηση στο ΑΠΕ-ΜΠΕ από τον Νίκο Πετρόπουλο και την Δήμητρα Κακουλίδη

     Ανακάλυψαν ένα κενό στις ανάγκες των παιδιών με νεοπλασματικές ασθένειες και αποφάσισαν να το πάρουν πάνω τους, να διορθώσουν την έλλειψη. Πριν τρία χρόνια, ο Νίκος Πετρόπουλος και η Δήμητρα Κακουλίδη είχαν μια φαινομενικά απλή αποστολή να βρουν ένα σκουφάκι για την 3χρονη Τζοβάννα, πριν την επισκεφτούν στο νοσοκομείο, όπου υποβαλλόταν σε χημειοθεραπείες. «Η Γιούλη, η μαμά της Τζοβάννας, μας τηλεφώνησε και μας ρώτησε αν θα μπορούσαμε να βρούμε ένα σκουφάκι, σαν αυτά που φοράνε οι χειρουργοί, γιατί τα μαλλάκια της έπεφταν και αφενός στεναχωριόταν, αφετέρου διάφορες τούφες βρίσκονταν "απρόσκλητες" μέσα στο φαγητό της» λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Δήμητρα. Όμως, όσο και αν έψαξαν δεν κατάφεραν να βρουν ένα κατάλληλο προϊόν γιατί... δεν υπήρχε. «Όταν μπήκαμε στο δωμάτιο, βρήκαμε την Τζοβάννα με ένα εσώρουχο "Ντόρα η Εξερευνήτρια" ανάποδα στο κεφάλι της για να μπορέσει να φάει. Σε εκείνο το δωμάτιο παιδο-ογκολογικής μονάδας νοσοκομείου γεννήθηκε η ιδέα της WooCaps: να συνδέσουμε δύο ομάδες "ηρώων". Τους γιατρούς που δίνουν μάχη για να σώσουν ζωές, με τα παιδάκια που πάσχουν από καρκίνο, τα οποία δίνουν τη δική τους σπουδαία μάχη» εξηγεί η ίδια.

     Ο Νίκος και η Δήμητρα, σε συνεργασία με την ενδυματολόγο και καθηγήτρια στη Σχολή Καλών Τεχνών του Βερολίνου Barbara Carbonell, σχεδιάζουν, παράγουν και πουλάνε σκουφάκια με εξαιρετικά υψηλές ποιοτικές προδιαγραφές για το υγειονομικό προσωπικό και με τα έσοδα δωρίζουν σκουφάκια στα παιδιά που κάνουν χημειοθεραπείες. «Η δωρεά οργανώνεται αυτή τη στιγμή μέσω Συλλόγων Γονέων παιδιών με νεοπλασίες, ξενώνων και παιδο-ογκολογικών κλινικών που θα μας βοηθήσουν να φτάσουν τα σκουφάκια μας σε όλα τα νοσούντα παιδάκια. Με όσους έχουμε ήδη μιλήσει έχουν υποδεχτεί με χαρά την προσπάθειά μας και συνεχίζουμε κάθε μέρα προκειμένου να τους έχουμε όλους μαζί μας! Σε αυτό έχει βοηθήσει πολύ και η Γιούλη, η μαμά της Τζοβάννας που μας έχει φέρει σε επαφή με τους περισσότερους, αλλά και η Μένια Κουκουγιάννη από το "Καρκινάκι" που μας εξήγησε πώς να διευκολύνουμε τους συλλόγους και τις κλινικές στη διανομή για να φτάσει το σωστό σκουφάκι στο κάθε ένα παιδί. Θεωρούμε πως μέσω των συλλόγων τα σκουφάκια μας θα φτάσουν παντού, αλλά αν υπάρχει μεμονωμένο αίτημα από γονιό πάσχοντος παιδιού, φυσικά θα το φροντίσουμε! Όλα μας τα στοιχεία επικοινωνίας είναι τόσο στο site μας, όσο και στους λογαριασμούς μας στο Facebook & στο Instagram και είμαστε πάντα σε ετοιμότητα για να εξυπηρετήσουμε κάθε πιθανό αίτημα, εντελώς δωρεάν!» υπογραμμίζει η Δήμητρα Κακουλίδη.

     «Θέλουμε να είμαστε σίγουροι ότι τα παιδιά θα φοράνε -πλην του πρακτικού σκέλους- και κάτι που πραγματικά θα τους αρέσει. Γι' αυτό και κάθε σχέδιο είναι αποκλειστικό. Δεν αγοράζουμε ρολά υφάσματος, ούτε κατεβάζουμε έτοιμα πατρόν. Ο σκοπός μας είναι να τους φτιάχνουμε το κέφι όσο μπορούμε, μέχρι επιτέλους να έρθει η μέρα που κανένα παιδί στον κόσμο δε θα χρειάζεται να φορέσει σκουφάκι, τουλάχιστον για αυτό το λόγο. Έχουμε σχεδιάσει ειδικά πατρόν με πριγκίπισσες, δεινόσαυρους, πειρατές και μονόκερους για τα πιο μικρά παιδάκια, και άλλα, διαφορετικά σχέδια για τα πιο μεγάλα παιδιά» συμπληρώνει ο Νίκος.

                        Φωτογραφία:  Παραχώρηση στο ΑΠΕ-ΜΠΕ από τον Νίκο Πετρόπουλο και την Δήμητρα Κακουλίδη

     

Αμφότεροι προέρχονται από ένα εντελώς άλλο επαγγελματικό και ακαδημαϊκό περιβάλλον, την επικοινωνία και τη διαφήμιση, για αρκετές δεκαετίες. «Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, ήμουν περιτριγυρισμένος από μολύβια και λευκά χαρτιά. Δημιουργούσα και ζωγράφιζα υπερήρωες και κόμικ. Φορώντας διάφορα καπέλα, από graphic designer μέχρι executive creative director, σε όλων των ειδών τα agencies, ελληνικά και πολυεθνικά. Αυτό που κάνουμε τώρα όμως, είναι -συνολικά- το πιο ωραίο καπελάκι που έχω φορέσει ποτέ! Μάλλον γιατί με γυρίζει στην αρχή. Μόνο που τώρα δημιουργώ για υπερήρωες. Τους μικρούς και τους μεγάλους» λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Νίκος Πετρόπουλος, που είναι η δημιουργική δύναμη της ομάδας.

    Στην Ελλάδα, κάθε χρόνο διαγιγνώσκονται με καρκίνο περίπου 350 παιδιά. Ο Νίκος και η Δήμητρα έχουν αποφασίσει ότι θα καταφέρουν να τα καλύψουν όλα, αλλά οι δράσεις τους δεν σταματούν εδώ. «Σχεδιάσαμε μια ειδική έκδοση για το "Κάνε μια Ευχή Ελλάδος" και τα επόμενα μοναδικά σκουφάκια μας θα είναι σε συνεργασία με το Ελληνικό Τμήμα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. Μέρος των κερδών δωρίζονται για την υποστήριξη των σκοπών του κάθε οργανισμού και έχουμε στο νου μας μια μεγάλη λίστα από υπέροχους οργανισμούς που μπορούμε να βοηθήσουμε με τον δικό μας, έστω μικρό, τρόπο» σημειώνει η Δήμητρα.

     Η μικρή Τζοβάννα, από την οποία ξεκίνησαν όλα, είναι πλέον 6 ετών, υγιής και δυνατή. «Δεν είμαι σίγουρη ότι η ίδια έχει καταλάβει ακριβώς πόσο μεγάλη πηγή έμπνευσης ήταν για εμάς, αλλά είμαι σίγουρη πως μόλις μεγαλώσει λίγο θα είναι υπερήφανη. Αυτή είναι και η υπόσχεση που έχουμε δώσει στην ίδια και την οικογένειά της: θα προσπαθούμε πάντα να την κάνουμε υπερήφανη γι αυτό που η περιπέτειά της μας ενέπνευσε να δημιουργήσουμε» τονίζει η Δήμητρα και συμπληρώνει: «Πιστεύω ότι αφενός δεν υπάρχει κάτι το οποίο να ξέρεις ότι είναι σωστό και να μη μπορεί να γίνει, αφετέρου ότι τα πάντα μπορούν να γίνουν από ομάδες ανθρώπων. Αν δεν υπήρχε ο Νίκος να του πω για την ιστορία της Τζοβάννας και να πει "Πάμε να το κάνουμε" μάλλον δε θα είχε γίνει τίποτα».

     Σε όλους όσοι βλέπουν ένα κενό, μια ανάγκη, έχουν μια ιδέα αλλά διστάζουν να δράσουν ο Νίκος απαντά: «Αν λέγαμε "ωχ μωρέ αδερφέ" σε οτιδήποτε έχει να κάνει με τα WooCaps, δεν θα είχαμε καταφέρει αυτό που είναι σήμερα. Δεν υπήρχε καμία περίπτωση να συμβιβαστούμε. Με δεδομένο ότι υπάρχει μια καλή ιδέα, είναι πολλοί οι παράγοντες για τους οποίους κάποιος μπορεί να μην κάνει το πρώτο βήμα. Για εμένα το πιο σημαντικό είναι η ανασφάλεια, ο φόβος για το τι (δεν) θα γίνει μετά. Είναι και τα χρήματα (ως έξοδα), αλλά αυτά ποτέ δεν φτάνουν, οπότε αυτο-ακυρώνεται ως πρόβλημα. Η ανασφάλεια είναι σχετική. Κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει παρακάτω, αλλά και να γίνει, μπορείς να το δεις εγκαίρως και να το αλλάξεις. Αρκεί να το ονειρευτείς. Αν δεν το ονειρευτείς, πώς θα το κάνεις;»

Πηγή: https://www.ekirikas.com/

Σώθηκε η Ζωή μου από Μυελό μέσω του Αίματος Συμβατού Δότη

Ανάρτηση της Magda Maligianni

 ” Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2020. Παγκόσμια Ημέρα Εθελοντή Δότη μυελού των οστών.

Είναι η στιγμή που γίνεται η μεταμόσχευση μου από Άνθρωπο που μου έσωσε την ζωή το μόνο που ξέρω είναι ότι είναι ένας 35χρονος άντρας …. περιμένω με λαχτάρα να μάθω το όνομα του (στα δυο χρόνια θα μου το πούνε) για να του εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου … βέβαια τα λόγια και ότι και να κάνω δεν θα μπορούν ποτέ να φτάσουν για αυτόν τον άνθρωπο που μου έδωσε ζωή !!

Ευχαριστώ για άλλη μια φορά όλο τον κόσμο και ιδίως όλοι που ήρθαν για αίμα και αιμοπετάλια συνέχεια , τους. Γιατρούς και τις νοσοκόμες στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο Ιωαννίνων και του Ρίου στην Πάτρα που ήταν δίπλα μου σε όλη την περιπέτεια μου !….

Γίνεται σας παρακαλώ και εσείς δότες …. θα σώστε μια ζωή …. “

Καλημέρα με υγεία για όλο τον κόσμο 

 

Πηγή: https://alithinesgynaikes.gr/

Όταν ένα παιδί πολεμάει τον καρκίνο

«Σαν σήμερα, πριν από 15 χρόνια ο Ραφαήλ μου πήρε μόσχευμα μυελού των οστών από το Γερμανό PETER. Είναι τέλειο το συναίσθημα, όταν κάποιος δίνοντας μια σταλιά αιματάκι, χωρίς κανένα κόστος, σου δίνει ελπίδα για ζωή και σου λέει όλα θα πάνε καλά. »

Η ανάρτηση αυτή της Σοφίας Ναξάκη, από την Κρήτη, στάθηκε η αφορμή ώστε να κάνουμε το σημερινό Story που αφορά στο γιό της Ραφαήλ. Ήταν μόλις 6 μηνών όταν αναμετρήθηκε με τον καρκίνο, ενώ μέχρι και σήμερα παλεύει με την αναπηρία του. Όταν επικοινώνησα με τη μητέρα του και της ζήτησα να μοιραστεί την ιστορία τους μου απάντησε το εξής: ¨ Έλενα γνωριστήκαμε για να βοηθήσουμε με τον τρόπο μας, για να στείλουμε μήνυμα αισιοδοξίας και δύναμης ¨. Μια κοινή μάχη, μια ιστορία, δύο ήρωες.

O Ραφαήλ ήταν ένα υγιέστατο μωρό τους πρώτους 6 μήνες της ζωής του. Από εκεί και μετά άρχισε να εκδηλώνει κάποια συμπτώματα, όπως ωχρό χρώμα και υπνηλία, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θεώρησα ότι έχει κάτι σοβαρό. Στην επίσκεψη μας στον παιδίατρο για έναν τυπικό έλεγχο, διαπίστωσε πως η σπλήνα του φαινόταν διογκωμένη και έκρινε πως πρέπει να κάνουμε άμεσα περαιτέρω εξετάσεις. Όταν βγήκαν τα αποτελέσματα, μου είπε πως πρέπει να μεταβούμε στην Αθήνα. Από τη μια στιγμή στην άλλη βρεθήκαμε στο Αγ. Σοφίας, στο κέντρο ειδικών θεραπειών, όπου ο μικρός διαγνώστηκε με οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία.

Την ώρα που ο γιατρός σου ανακοινώνει τι συμβαίνει, απλά χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου, λες και ξαφνικά υπάρχει ένα μπλακ άουτ στο μυαλό σου και μέσα σου υπάρχει το απόλυτο σκοτάδι. Πότε όμως μέχρι σήμερα δεν είπα γιατί σε εμάς, γιατί είναι σαν να εύχεσαι να το πάθει κάποιος άλλος στη θέση σου. Αφού λοιπόν έγινε η διάγνωση, το αρχικό σοκ αντικατέστησαν το άγχος, ο φόβος και η αγωνία για τη ζωή του Ραφαήλ. Επιπλέον έπρεπε να κανονίσουμε τη μετακόμιση μας από τα Χανιά στην Αθήνα, να σκεφτούμε τι θα γίνει με την τρίχρονη κόρη μας, πως θα ανταπεξέλθουμε οικονομικά σε όλο αυτό. Η ζωή μας όπως την ξέραμε δεν υπήρχε πια, για χάρη του Ραφαήλ, όλη η οικογένεια προσαρμόστηκε στα νέα δεδομένα.

Πότε μέχρι σήμερα, δεν είπα γιατί σε εμάς, είναι σαν να εύχεσαι να το πάθει κάποιος άλλος στη θέση σου.

Όταν πήγαμε στο νοσοκομείο ο Ραφαήλ είχε 1 εκ. λευκά αιμοσφαίρια, ήταν σχεδόν τελειωμένος και οι γιατροί μας έδιναν μόνο 20% πιθανότητες να έχει θετική έκβαση η κατάστασή του. Ξεκίνησε αμέσως χημειοθεραπείες στις οποίες, δυστυχώς δεν είχε καλή ανταπόκριση. Για 4 μήνες βιώναμε καθημερινά στιγμές αγωνίας. Υπήρξαν φορές που δεν μας έδιναν καμία ελπίδα και όμως δεν πίστεψα ούτε για ένα λεπτό ότι δεν θα τα καταφέρει. Την ίδια στιγμή εκτός από το Ραφαήλ, ανησυχούσα και για τη Θεανώ μου, την κόρη μου. Ένα παιδί 3 χρόνων δεν ξέρει ακόμα τι σημαίνει ασθένεια και είναι δύσκολο να καταλάβει και να δεχτεί μια τέτοια κατάσταση. Έπαθε σύνδρομο στέρησης και το εκδήλωνε με καθημερινούς εμετούς. Στο παιδικό της μυαλουδάκι πίστευε ότι δεν την ήθελα και έφυγα με τον Ραφαήλ γιατί τον αγαπούσα περισσότερο. Χρειάστηκε η παρέμβαση ψυχολόγου για να κρατηθούμε όλοι όρθιοι και δυνατοί.

Μετά από μεγάλη προσπάθεια γιατρών και πίστη δική μου ο Ραφαήλ κατάφερε να διαφύγει τον κίνδυνο. Ωστόσο λόγω της επικινδυνότητας της βρεφικής του ηλικίας η μεταμόσχευση μυελού των οστών κρίθηκε απαραίτητη. Μπήκαμε λοιπόν στη λίστα αναμονής του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων και ευτυχώς για το παιδί μου βρέθηκε σύντομα συμβατός δότης από τη Γερμανία. Ο Peter, ένας νεαρός 32 χρονών παντρεμένος με μια κόρη και ο ίδιος, πήγε με μεγάλη χαρά να δώσει μόσχευμα όταν έμαθε πως προορίζεται για μωρό. Ακόμα και μετά από τόσα χρόνια έχουμε κρατήσει επαφή μέσω αλληλογραφίας και μέσω διαδικτύου. Είναι τέλειο συναίσθημα να ξέρεις ότι υπάρχει κάποιος εκεί έξω που είναι το άλλο σου μισό. Πιστεύω πως για όλα τα παιδιά που είναι στη δυσάρεστη θέση να βιώνουν τον καρκίνο η δωρεά μυελού των οστών είναι το μεγαλύτερο και καλύτερο δώρο στη ζωή τους.

Αφού έγινε με επιτυχία η επέμβαση της μεταμόσχευσης, ο Ραφαήλ χρειάστηκε να νοσηλευτεί για άλλους 3 μήνες περίπου. Όλο αυτό το διάστημα είχαμε την φροντίδα και τη στήριξη του Συλλόγου Ελπίδα, όπου και μέναμε. Να είναι καλά οι άνθρωποι. Πλέον τον ξενώνα Ελπίδα τον αποκαλώ σπίτι μου. Σε πείσμα όλων και κόντρα σε όλες τις προβλέψεις ο Ραφαήλ τα κατάφερε, νίκησε τον καρκίνο παραμένοντας ζωντανός, έχοντας όμως και πολύ σημαντικές απώλειες καθώς παραμένει σε όλη του τη ζωή τετραπληγικός. Σήμερα τα πράγματα είναι σαφώς καλύτερα για όσα παιδιά νοσούν. Η επιστήμη έχει προχωρήσει και στο νοσοκομείο Μαριάννα Βαρδινογιάννη Ελπίδα όπου νοσηλεύτηκε για ένα διάστημα και ο Ραφαήλ, ο στόχος είναι 4 στα 4 παιδιά να γίνουν καλά.

Πονάει πολύ ο καρκίνος, αλλά πρέπει να προχωράς. Μην χάσεις την πίστη σου ούτε για ένα λεπτό. Αυτό που λέω είναι ότι η αγάπη είναι μια προσφορά που επιστρέφεται στο πρόσωπό μας και το ομορφαίνει. Μια σταλιά αιματάκι δίνεις και χαρίζεις πίσω μια καινούρια ζωή απερίγραπτα συναισθήματα. Πρέπει όλοι μας να γίνουμε εθελοντές δότες μυελού των οστών. Αν το νιώσει ο κόσμος αυτό τότε θα γίνουμε και καλύτεροι άνθρωποι. Τέλος θέλω να πω στις οικογένειες που πολεμούν με τον καρκίνο να έχουν πίστη και δύναμη, να προσπαθούν να έχουν αισιοδοξία και χαμόγελο γιατί είναι σημαντικό να έχεις καλή ψυχολογία. Όσο δύσκολο και να είναι, κρατάμε δυνατή και ενωμένη την οικογένεια γιατί ο άρρωστος χρειάζεται να είναι σε καλή κατάσταση. Να θυμούνται πως οι δυνατοί κουβαλάνε τον σταυρό και είναι εκείνοι που διδάσκουν μέσα από τη δύναμη τους. Ο αδύναμος άνθρωπος απλά θα τα τινάξει. Αν παρατηρήσεις καλύτερα θα δεις πως αυτοί που έχουν τραγικά προβλήματα είναι οι καλοί και δυνατοί άνθρωποι.

Οι δυνατοί κουβαλάνε το σταυρό, σύμφωνα με την Σοφία. Tο σταυρό με χαραγμένο πάνω του το όνομα καρκίνος, αναπηρία, ναρκωτικά, χωρισμός, μοναξιά και τόσα άλλα από τα δεινά αυτού του κόσμου. Το σταυρό που το βάρος του είναι αβάσταχτο στους ώμους και σε λυγίζει κάθε μέρα, κάθε στιγμή. Οι δυνατοί λοιπόν, αυτοί που παραμένουν ψύχραιμοι και μάχιμοι απέναντι στις δυσκολίες της ζωής έχοντας αποδεχθεί το φορτίο τους. Αυτοί κουβαλάνε το σταυρό. Κανείς όμως δεν τους προετοίμασε, κανείς δεν τους ρώτησε αν θέλουν να ανήκουν στους δυνατούς, με ότι αυτό συνεπάγεται. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είχαν επιλογή, ξέρουν όμως καλύτερα από τον καθένα πώς, όποια κι αν είναι τα δίκαια και τα άδικα αυτού του κόσμου, ένα μονάχα είναι σίγουρο: η ζωή συνεχίζεται.

 

Elena Ziaka - Administrator

Πηγή: https://mylittlestories.gr/

Οι αλήθειες για τον καρκίνο στο παιδί και στον έφηβο

Ο καρκίνος είναι μια από τις πιο «δύσκολες» ασθένειες, που γίνεται ακόμα «δυσκολότερη» όταν εμφανίζεται σε παιδιά και εφήβους, καθώς αυξάνει και την ψυχολογική πίεση στις οικογένειες των ασθενών. Το αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, είναι να υπάρχει σε πολλές περιπτώσεις «παραμορφωμένη» εικόνα για τη νόσο. Τι ισχύει, λοιπόν, πραγματικά;

Εμφανίζεται καρκίνος στα παιδιά και τους εφήβους;

Υπάρχει, αλλά πολύ σπανιότερα από τον καρκίνο στην ενήλικη ζωή. Μόλις το 1% των περιπτώσεων καρκίνου στον άνθρωπο αφορά σε παιδιά και εφήβους. Ωστόσο, παρά τη σπανιότητα, ευθύνεται για τους περισσότερους θανάτους από νόσο σε παιδιά μετά τον πρώτο χρόνο της ζωής. Αξίζει να αναφερθεί ότι η κύρια αιτία θανάτου σε αυτές τις ηλικίες είναι τα ατυχήματα. Η πιθανότητα να εμφανίσει καρκίνο ένα παιδί πριν από την ηλικία των 15 χρόνων είναι 0,24% και πριν από την ηλικία των 20 χρόνων 0,35%. Στις ΗΠΑ, το 2014 αναμένονται 10.450 και 5.330 νέοι ασθενείς με καρκίνο στην παιδική και εφηβική ηλικία αντίστοιχα.

 

Πώς μπορεί να προληφθεί η νόσος;

Σε αντίθεση με τον καρκίνο στην ενήλικη ζωή, επίσημες οδηγίες και ανιχνευτικός έλεγχος (screening) για τον καρκίνο στα παιδιά και τους εφήβους, δεν υπάρχουν. Ωστόσο συνιστάται η αποφυγή έκθεσης σε ιονίζουσα ακτινοβολία (αξονικές, ακτινογραφίες κ.λπ.) ήδη από την περίοδο της εγκυμοσύνης της μητέρας αλλά και αργότερα. Συμβουλές και οδηγίες αποφυγής έκθεσης στον ήλιο, αποφυγής καπνίσματος και επιλογής ενδεδειγμένης διατροφής και άσκησης, προφυλάσσουν από ανάπτυξη καρκίνου στην ενήλικη ζωή. Στα παιδιά και στους εφήβους η ευαισθητοποίηση και η γνώση του παιδιάτρου, του γενικού ή του αγροτικού γιατρού έχουν ως συνέπεια την έγκαιρη διάγνωση, που αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο για άμεση έναρξη της ενδεδειγμένης αγωγής.

 

Έχει αυξηθεί η συχνότητα καρκίνου σε παιδιά και εφήβους;

Στις ΗΠΑ έχει διαπιστωθεί γενικά μια αύξηση κατά 0,6%, από το 1975 και μετά, που αφορά σε 4 τύπους καρκίνου, μείωση σε έναν τύπο και ίδια επίπτωση στους υπόλοιπους επτά. Η αύξηση αποδίδεται σε πλέον σύγχρονα διαγνωστικά μέσα και σε παραπομπή σε εξειδικευμένα τμήματα και κλινικές (οπότε και γίνεται καταγραφή περιστατικών).

 

Ποιος είναι ο ρόλος της κληρονομικότητας;

Σαφής συμμετοχή της κληρονομικότητας, με εξαίρεση το ρετινοβλάστωμα (όγκος του αμφιβληστροειδούς χιτώνα του οφθαλμού), δεν έχει αποδειχθεί. Υπάρχουν, βεβαίως, ορισμένα «σύνδρομα» κληρονομικά, τα οποία προδιαθέτουν στην ανάπτυξη καρκίνου σε παιδιά και εφήβους (π.χ. σύνδρομο Down, νευροϊνωμάτωση τύπου 1). Μελέτες έχουν δείξει ότι δεν κληρονομείται ο καρκίνος, αλλά ίσως υπάρχει μια αυξημένη ευαισθησία σε βλαπτικούς εξωγενείς παράγοντες. Αξίζει να σημειωθεί ότι δεν υπάρχουν επιστημονικά τεκμηριωμένες μελέτες που να ενοχοποιούν τους εμβολιασμούς ως πιθανή αιτία και θα πρέπει να ενθαρρύνονται οι γονείς να ακολουθούν τυπικά το προτεινόμενο πρόγραμμα εμβολιασμών.

 

Ποιες είναι οι πιο συχνές μορφές καρκίνου;

Στα παιδιά συχνότερες μορφές καρκίνου είναι η οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία (26%), οι όγκοι εγκεφάλου (21%), το νευροβλάστωμα (7%) και το μη Hodgkin λέμφωμα (6%). Στους εφήβους αντίστοιχα είναι το λέμφωμα Hodgkin (15%), ο καρκίνος θυρεοειδούς (11%), οι όγκοι εγκεφάλου (10%) και οι όγκοι όρχεος (8%).

Ποια είναι τα συμπτώματα του καρκίνου σε παιδιά και εφήβους;

Τα συμπτώματα δεν είναι ειδικά και παρατηρούνται σε πολλά νοσήματα της παιδικής και εφηβικής ηλικίας. 

• Μάζα (όγκος) σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος.
• Αιμορραγία από το δέρμα ή τα ούλα ή τη μύτη κ.λπ.
• Πυρετός που παρατείνεται, δε σχετίζεται με λοίμωξη ή συνδυάζεται με άλλα ύποπτα συμπτώματα.
• Νευρολογικά συμπτώματα (σπασμοί, πρόβλημα στη βάδιση, πρωινοί έμετοι κ.λπ.).
• Μάτια με διόγκωση, στραβισμό, πρόπτωση, μελανιές κ.λπ.
• Πόνος στα οστά, στο κεφάλι ή σε άλλο σημείο του σώματος.

Πώς αντιμετωπίζεται η νόσος;

Στα παιδιά και στους εφήβους οι περισσότερες μορφές καρκίνου απαντούν στην ενδεδειγμένη θεραπεία. Συνδυασμός χημειοθεραπείας και χειρουργικής παρέμβασης με ή χωρίς ακτινοθεραπεία επιλέγεται με βάση καλά δομημένα θεραπευτικά πρωτόκολλα σε οργανωμένες ειδικές κλινικές υπό την εποπτεία εξειδικευμένης ιατρονοσηλευτικής ομάδας και σε συνεργασία με ψυχολογική υποστήριξη που απευθύνεται τόσο στον πάσχοντα όσο και στην οικογένειά του (γονείς, αδέλφια κ.λπ.).

 

Ποια είναι τα αποτελέσματα της θεραπείας;

Η πρόγνωση στα παιδιά και τους εφήβους που νόσησαν από καρκίνο είναι καλή. Τρία από τα τέσσερα παιδιά ή εφήβους που νοσούν θεραπεύονται. Την 1η/1/2010, στις ΗΠΑ κατεγράφησαν 379.000 ιαθέντες από καρκίνο παιδικής και εφηβικής ηλικίας, έτσι ώστε 1/530 νέους ενήλικες ηλικίας 20-39 χρόνων να είναι νικητής στη μάχη του καρκίνου από τον οποίο νόσησε ως παιδί ή έφηβος. Στην Ελλάδα ο σύλλογος ΚΥΤΤΑΡΟ αγκαλιάζει την ομάδα αυτή των νέων ατόμων. Η ομάδα αυτή πρέπει να παρακολουθείται συστηματικά και υπεύθυνα, έτσι ώστε να προλαμβάνονται, αλλά και να αποτυπώνονται τα πιθανά προβλήματα από την προηγηθείσα νόσο και τη θεραπεία.

                 

Γράφει η Ελένη Βασιλάτου-Κοσμίδη

Παιδίατρος Αιματολόγος - Ογκολόγος, Διευθύντρια Ογκολογικού Κέντρου Παίδων ΜΗΤΕΡΑ

 

 

Πηγή: https://www.mitera.gr/

Εμάς τα παιδιά που φοράμε τη μάσκα χρόνια, ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΧΕΙ "ΔΕΙ" ΚΑΝΕΙΣ ΠΟΤΕ ΤΕΛΙΚΑ;"...

Ο μικρός Λάμπρος αλλά και πολλά παιδιά που νοσηλεύτηκαν ή και νοσηλεύονται στην Ογκολογική Μονάδα Παίδων Μαριάννα Βαρδινογιάννη – Ελπίδα, για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα φορούν μάσκες.

Όπως μάσκες φορούν και οι γονείς αλλά και όσοι τα επισκέπτονται.

Η αντιπαράθεση του τελευταίου χρονικού διαστήματος αναφορικά με την  χρήση μάσκας στα σχολεία απετέλεσε και την  αιτία για το «ξέσπασμα» της μητέρας του,  η οποία σε ανάρτησή της σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης προχώρησε σε μια κατάθεση ψυχής:

Διαβάστε την: 

«Έχω κουραστεί να διαβάζω όλες αυτές τις "παραφιλολογίες" για τη ΜΗ χρήση μάσκας από τα παιδιά και νομίζω ήρθε η ώρα να τοποθετηθώ στο θέμα, μιας και το έχω ζήσει από πρώτο χέρι...

Όταν ο γιος μου νοσούσε από λευχαιμία και καθ' όλη την προετοιμασία για την Μεταμόσχευση Μυελού των Οστών, ΟΥΤΕ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ η σκέψη της ΜΗ χρήσης μάσκας από τον ίδιο η από εμάς! Στην τρυφερή ηλικία των 4αρων ΕΠΡΕΠΕ να φοράει αυτό που κάποιοι αποκαλειτε "φιμωτρο", για ώρες!!! Ημέρες!!! Νύχτες!!! Μήνες!!! Χρόνια!!!! Χωρίς να παραπονεθεί, χωρίς να σκεφτεί καν αν τον ενοχλεί, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΘΕΙ! Και όταν έπρεπε να την βγάλει για να φάει η να κοιμηθεί, την μάσκα φορούσαμε όλοι εμείς!!!! Ακόμα και όταν κοιμόμασταν!!! Το να κρατήσουμε το παιδί μας προστατευμένο από παντός είδους μικρόβιο η ιό, ΗΤΑΝ ΚΑΘΗΚΟΝ ΜΑΣ!!!

Ακόμα και τώρα που πέρασαν τα χρόνια και ο μικρός μας ήρωας και νικητής μεγάλωσε, όταν πηγαίνουμε για τις καθιερωμένες μας εξετάσεις, από σεβασμό και καθήκον να προστατεύουμε τα παιδιά που νοσούν τώρα, φοράμε μάσκα! Όλη η οικογένεια! Για όσες ώρες απαιτηθεί!

ΑΠΑΝΤΗΣΤΕ λίγο όλοι εσείς στον μικρό Λάμπρο και στον κάθε "Λάμπρο" που έδωσε η δίνει αγώνα ζωής, όταν ρωτάει: "Μαμά γιατί όλοι τσακώνονται για τη μάσκα; Εμάς τα παιδιά που την φοράμε χρόνια, ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΧΕΙ "ΔΕΙ" ΚΑΝΕΙΣ ΠΟΤΕ ΤΕΛΙΚΑ;"... »

Πηγή: https://www.facebook.com/maria.noulia