Μάνα και κόρη έφυγαν με 2 μήνες διαφορά νικημένες από τον καρκίνο

Με μόλις δυο μήνες διαφορά «έφυγαν» από τη ζωή η Λένα και η Κωνσταντίνα. Οι δυο γυναίκες, μάνα και κόρη, είχαν «χτυπηθεί» από τον καρκίνο τον οποίο πολέμησαν γενναία μέχρι την τελευταία στιγμή. Ωστόσο δεν τα κατάφεραν.

Η μαμά Λένα, άφησε την τελευταία της πνοή τον Οκτώβριο, έπειτα από 20 χρόνια σκληρής μάχης.

Η κόρη της Κωνσταντίνα, μαμά ενός 4χρονου παιδιού, έφυγε προ ημερών. Η κηδεία της, έγινε στην Κατερίνη.

Οι δυο γυναίκες, είχαν δώσει πέρυσι συνέντευξη στην εκπομπή «Αλήθειες με τη Ζήνα» και είχαν πει αλήθειες που συγκλονίζουν.

Η κυρία Λένα μάλιστα, δεν είχε κρύψει πως «πόνεσα ξανά τόσο όσο στις χημειοθεραπείες που έκανα όταν αρρώστησε η κόρη μου. Και όταν πονάει η ψυχή σου είναι πιο δύσκολο παρά όταν πονά το σώμα σου. Είναι παλικάρι όμως η Κωνσταντίνα. Μοιάζει στη μαμά της».

Τραγική ειρωνία; Η οικογένεια των δυο γυναικών είχε χτυπηθεί αλύπητα από τον καρκίνο, καθώς αρρώστησαν μάνα, κόρη, η μητέρα της μάνας (δηλαδή η γιαγιά της οικογένειας) αλλά και η πεθερά.

Πηγή: http://www.tilestwra.com

Οικογενειακό δράμα στην Υπάτη: Έχασε γυναίκα, γιο και κόρη από καρκίνο

 Τραγικές φιγούρες ο 57χρονος ιερέας και ο μεγάλος γιος της οικογένειας, που μέσα σε δυο χρόνια είδαν την οικογένειά τους να διαλύεται.

Η τραγική ιστορία της οικογένειας του Παπα-Δημήτρη, που ο καρκίνος πήρε τα τρία από τα πέντε μέλη της μέσα σε δύο χρόνια.

Ο παπα-Δημήτρης την Τετάρτη 27 Δεκεμβρίου έχασε την κόρη του Κωνσταντίνα, μετά από χρόνια μάχη με τον καρκίνο.

Η 29χρονη Κωνσταντίνα ήταν πολύ αγαπητή στην κοινωνία της Υπάτης και όχι μόνο, καθώς λειτουργούσε κομμωτήριο στην περιοχή, πριν η αρρώστια της χτυπήσει την πόρτα και της αλλάξει τη ζωή.

Σύμμαχοί της στην άνιση μάχη με τον καρκίνο η οικογένειά της. Όμως το τραγικό παιχνίδι της μοίρας έμελλε να χτυπήσει η αρρώστια δύο ακόμη από τα αγαπημένα της πρόσωπα. Τη μητέρα της και τον μικρό της αδερφό, Σωτήρη.

Ο Σωτήρης έφυγε πέρυσι στις 9 Αυγούστου 2016, μόλις στα 23 του χρόνια, ενώ ένα χρόνο νωρίτερα το 2015, πέθανε σε ηλικία 50 ετών, επίσης από καρκίνο και η πολυαγαπημένη τους μητέρα.

Στη φωτογραφία ο Σωτήρης και Κωνσταντίνα Δελήμπαση, που έφυγαν τόσο πρόωρα από τη ζωή.

Τραγικές φιγούρες ο 57χρονος ιερέας και ο μεγάλος γιος της οικογένειας, ο 32χρονο Ηρωδίωνας.

Πηγή: lamiareport.gr

Ο πιο κόκκινος, ανθρώπινος τρόπος να μπεις στο «πνεύμα των Χριστουγέννων»

Δεν υπάρχει πιο αντρική κίνηση από το να σηκώσεις το μανίκι, να ανοίξεις τη φλέβα σου και να χαρίσεις αίμα, το δικό σου αίμα, σε έναν άλλον άνθρωπο.

Στο πνεύμα των ημερών: Δεν υπάρχει πιο κόκκινη, πιο ζεστή, πιο χριστουγεννιάτικη χειρονομία!

Είμαι ξαπλωμένος σε μια «σεζ λονγκ» από μελιτζανί ψεύτικο δέρμα. Σφίγγω μια λαστιχένια καρδιά με το λογότυπο της Eθνικής Τράπεζας, ενώ το αίμα τρέχει στο σωληνάκι. Μια ξανθιά νοσοκόμα πλησιάζει. Φοράει άσπρη μπλούζα, μαύρο ζιβάγκο και κόκκινο κραγιόν. Μου αγγίζει το χέρι απαλά, λες και είμαι τραυματίας.

Έξω βρέχει. Από το παράθυρο χαζεύω τα φύλλα της μουριάς που πέφτουν στην οδό Μονής Πετράκη. Τίποτα δεν μοιάζει να έχει αλλάξει στο Ν.Ι.Μ.Τ.Σ. από την εποχή που ιδρύθηκε, μέσα στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο: Το μωσαϊκό, η λαδομπογιά, το παλιό ρολόι AEG που κρέμεται από το ταβάνι… Νομίζεις ότι από λεπτό σε λεπτό θα ηχήσουν οι σειρήνες, θα σηκωθούν τα βομβαρδιστικά από το Πολεμικό Μουσείο και οι νοσοκόμες θα αρχίσουν να τρέχουν.

Το αίμα κυλάει, κι εγώ νιώθω με κάποια συγκίνηση και αρκετή αφέλεια το σωληνάκι να με συνδέει με την καρδιά της ταλαίπωρης κοινωνίας μας στην εντατική. Που χτυπάει ακόμα, άρρυθμα, παρά τα απανωτά εμφράγματα. Κάνω μπάι-πας τα σκάνδαλα, τα επεισόδια, τα χρέη και χαμογελάω στη σκέψη ότι το αίμα δεν μπορεί να παραχθεί εργοστασιακά, απαγορεύεται να πουληθεί και μπορεί μόνο να προσφερθεί.

Το αίμα δεν ξεχωρίζει κοινωνικές τάξεις, θρησκεία, εθνικότητα, φύλο. Στο χειρουργείο, το golden boy παίρνει το αίμα του Πακιστανού εργάτη και το αντίστροφο. Η αιμοδοσία είναι μια πράξη αυθεντικά ευγενική. Γίνεσαι ήρωας για ένα νεογέννητο παιδί, για μια μητέρα, έναν αδελφό, έναν φίλο… Μπορείς να σώσεις ως και τρεις ζωές με μία μόνο αιμοδοσία.

Επιπλέον, αν είσαι εθελοντής αιμοδότης:

 -Σε κερνάνε προϊόντα από κάτι αξιολάτρευτα ξεχασμένους προμηθευτές του Δημοσίου (π.χ. χυμός «Λακωνία» – ταιριάζει εξαιρετικά με τη φρυγανιά).

-Με την ευκαιρία, κάνεις ένα γρήγορο τσεκ-απ (πίεση, αιματοκρίτης κ.ά.), ενώ σε περίπτωση που έχεις κάποιο πρόβλημα στο αίμα ή μεταδοτική ασθένεια, θα το βρουν και θα σε ειδοποιήσουν.

-Για όσους τρώνε πολύ κρέας: Πέφτει το επίπεδο του σιδήρου στο αίμα. Αυτό βοηθά σε μια σειρά από προβλήματα, όπως π.χ. στην καταπολέμηση των ελευθέρων ριζών.

-Ακόμα: Σύμφωνα με ορισμένους ερευνητές, οι εθελοντές αιμοδότες έχουν λιγότερες πιθανότητες να εμφανίσουν καρδιακά νοσήματα.

-Μάλιστα, υπάρχει και η άποψη ότι η μερική ανανέωση του αίματος κινητοποιεί και κρατά «σε φόρμα» το μυελό των οστών.

-Και βέβαια, είναι ρομαντικό: Έχεις μια περήφανη δικαιολογία για τα κορίτσια στο γραφείο που ρωτούν για τον επίδεσμο στο μπράτσο σου.

-Παραλίγο να το ξεχάσω: Γίνεσαι ήρωας για ένα νεογέννητο παιδί, για μια μητέρα, έναν αδελφό, έναν φίλο… Μπορείς να σώσεις ως και τρεις ζωές με μία μόνο αιμοδοσία.

Ξέρω ότι πολλοί θέλετε να δώσετε αίμα, αλλά φοβάστε ή –πείτε αλήθεια– βαριέστε τη διαδικασία: Αφήστε τις δικαιολογίες και σηκώστε τα μανίκια!

Ειδικά τώρα, σε περιόδους γιορτών που έχουμε περισσότερο ελεύθερο χρόνο, ενώ παράλληλα η ανάγκη για δωρητές μεγαλώνει και η προσφορά τους μικραίνει.

Το να δώσεις αίμα είναι μια πολύ απλή –«ένα τσιμπηματάκι», όπως λένε– και αρκετά γρήγορη (10 λεπτά) υπόθεση, αρκεί να είσαι υγιής.

Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι, ειδικά στη χώρα μας, υπάρχει ο απαράδεκτος, ρατσιστικός και αναχρονιστικός  αποκλεισμός όποιου είχε έστω και μία ομοφυλοφιλική σχέση από το 1977 – τη χρονιά που έπαιζε ακόμα μπάλα ο Πελέ και ο Μανόλης Ανδρόνικος ανακάλυψε τη Βεργίνα. Θα επανέλθουμε επ’ αυτού σε άλλο άρθρο.

Μπορείτε να πάτε σε οποιοδήποτε δημόσιο νοσοκομείο. Ακόμα κι αν το αίμα προορίζεται για συγκεκριμένο άτομο, δεν χρειάζεται να σπεύσετε εκεί όπου νοσηλεύεται.

Προτού ανακαλυφθεί η χρήση αντιπηκτικών και η συντήρηση σε ψυγεία, η μετάγγιση του αίματος έπρεπε να γίνεται απευθείας από τον αιμοδότη στον αιμολήπτη.  Πολλοί πέθαιναν, και στις δύο άκρες του σωλήνα. Όμως, προοδευτικά, στη δεκαετία του 1910, τελειοποιήθηκε η μέθοδος αιμοληψίας και συντήρησης και δημιουργήθηκαν οι πρώτες τράπεζες αίματος, τις οποίες εφοδιάζουμε σήμερα.

Από τότε πέρασε ένας ολόκληρος αιώνας, στη διάρκεια του οποίου εκατομμύρια άνθρωποι έσωσαν εκατομμύρια ζωές άλλων ανθρώπων, δίνοντας το πιο πολύτιμο τους αγαθό, το αίμα τους, δωρεάν.

Να μια ιδέα για το ωραιότερο δώρο των εορτών. Στον εαυτό σας.

                                    ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!

Πηγή : http://www.andro.gr

ΣτηρίΖΟΥΜΕ: Πρόγραμμα κατ’ οίκον υποστήριξης μαχητών του καρκίνου

Στις σημαντικότερες μάχες της ζωής μας χρειαζόμαστε και τις σημαντικότερες συμμαχίες. Το Πρόγραμμα ΣτηρίΖΟΥΜΕ είναι μία τέτοια συμμαχία.

Είναι το αποτέλεσμα της συνεργασίας της «Νοσηλείας», του οργανισμού που προσφέρει δωρεάν νοσηλεία στο σπίτι, και του «ΚΕΦΙ», του οργανισμού που στέκεται δίπλα στους ογκολογικούς ασθενείς. Και οι δυο οργανισμοί εδώ και χρόνια προσφέρουν δωρεάν αυτές τις υπηρεσίες στους συνανθρώπους μας που το έχουν ανάγκη.

Στόχος του Προγράμματος

H βελτίωση της ποιότητας ζωής των ογκολογικών ασθενών με την ιατρονοσηλευτική και ψυχοκοινωνική κάλυψη των ασθενών αυτών στο οικείο περιβάλλον τους.

Αυτή η κατ’ οίκον υποστήριξη έρχεται πάντα σε συνέχεια της νοσοκομειακής περίθαλψης, βοηθώντας τους ασθενείς να αντιμετωπίσουν όσο το δυνατόν καλύτερα τα συμπτώματα της νόσου, τόσο οργανικά όσο και ψυχοκοινωνικά.

Επιπλέον, η κατ’ οίκον νοσηλεία των ασθενών θα τους προστατεύσει, περιορίζοντας δραστικά τις ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις από ενδεχόμενη εισαγωγή τους σε νοσοκομείο.

Παροχές του Προγράμματος

Η υποστήριξη προσφέρεται ΔΩΡΕΑΝ σε πολλά και διαφορετικά επίπεδα, ανάλογα με τον κάθε ασθενή, τις ανάγκες του αλλά και τις επιθυμίες του.

Περιοχές κάλυψης: Κεντρική και ευρύτερη περιοχή του Δήμου Αθηναίων.

Διάρκεια υλοποίησης: 1 Νοεμβρίου 2017 - 30 Απριλίου 2018.

Στοιχεία Επικοινωνίας: Τηλ.: 210 21 12 395 / 210 64 68 222
www.stirizoume.nosilia.org.gr / www.nosilia.org.gr / www.anticancerath.gr
www.facebook.com/StiriZOYME  

 Δωρητής: Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος

Πηγή: http://www.onmed.gr

Δώσε λίγο από το σάλιο σου και χάρισε ζωή σε ένα παιδί!

Δεκέμβριος και οι περισσότερες πόλεις, σε όλο τον κόσμο «φοράνε» τα γιορτινά τους. Τα λαμπάκια που κοσμούν τους δρόμους προσπαθούν να κρύψουν τα «σκοτάδια» τους . Οι πλείστοι έχουμε μία τάση προς αυτοβελτίωση, τόσο εσωτερική όσο κι εξωτερική… 

Πράττουμε, ότι πιστεύουμε πως θα μας έκανε καλύτερους. Επισκεπτόμαστε ανθρώπους που το έχουν ανάγκη, διοργανώνουμε ή παρευρισκόμαστε σε εκδηλώσεις φιλανθρωπικού χαραχτήρα, κάνουμε δωρεές, χαρίζουμε προσωπικά μας αντικείμενα… Για κάποιους συνανθρώπους μας βέβαια η αλληλεγγύη , δεν είναι τίποτα άλλο παρά τρόπος ζωής. Βλέπετε υπάρχουν και οι άλλοι άνθρωποι ανάμεσα σε μας τους σκυθρωπούς και τους «παροδικούς», το φως στο σκοτάδι… Σημασία δεν έχει τόσο, σε πια κατηγορία ανήκουμε αλλά ότι προσφέρουμε, ότι μοιραζόμαστε, όσο μπορεί ο καθένας,  αφού ακόμα και η ευτυχία όταν μοιράζεται πολλαπλασιάζεται, δεν διαιρείται… 

Τα «μικρά» παιδιά κυρίως, αυτές τις μέρες έχουν την τιμητική τους. Γράφουν γράμμα στον Άγιο Βασίλη (τα πιο μεγάλα), φροντίζουν για την κάλτσα του, του υπενθυμίζουν βεβαίως ότι ήσαν καλά και φρόνιμα παιδιά και ανυπομονούν για τη μέρα που θα ανοίξουν τα δώρα τους. Είναι όμως και κάποια παιδιά, που η λίστα με τα δώρα δεν περιλαμβάνει, ούτε παιχνίδια, ούτε ρούχα, ούτε παπούτσια…. Αλλά υγεία, σάλιο, συμβατός δότης… 

Ναι το ξέρω τα παιδιά είναι για να μαθαίνουν ιστορίες, να ακούνε παραμύθια και όχι να διδάσκουν… Μόνο που κανένα ρόλο δεν παίζει η ηλικία, το χρώμα, η φυλή, το φύλο, το κοινωνικό στρώμα ή ότι άλλο τελοσπάντων μπορεί να καθιστά έναν άνθρωπο «διαφορετικό»… Κάποιοι άνθρωποι είναι μαχητές από την κούνια τους. Κάνουν εμετούς, είναι φουσκωμένα σα μπαλόνι, αδύναμα, έχουν χάσει τα μαλλάκια τους, υποφέρουν από τους πόνους, ο οργανισμός τους έχει δηλητηριαστεί από τα φάρμακα και μπορεί να μην έχουν γνωρίσει καλά – καλά το φως, τα χρώματα, τον ήλιο, το φεγγάρι, τη θάλασσα, το βουνό, τα ζώα, τους αριθμούς, την αλφαβήτα, τους ανθρώπους αλλά να έχουν μάθει λέξεις ίσως άγνωστες για εμάς αλλά οικείες πλέον για αυτά, όπως μυελός, παρακέντιση, χικ μαν, χημειοθεραπείες, χειρουργείο… 

Ξέρετε πως περιμένει ένα παιδί, να σωθεί με λίγο από το δικό σου ή από το δικό μου σάλιο; Τι είναι λίγο σάλιο, μπροστά σε μια ολόκληρη ζωή; Ξέρεις πως μπορείς όχι μόνο να σώσεις αλλά και να αλλάξεις τη ζωή ενός παιδιού; Πόσα παιδιά παλεύουν για να ενταχθούν στη λίστα του 85%, δηλαδή του ιάσιμου καρκίνου; Μπορείς να σκεφτείς έστω και για μόνο ένα λεπτό το πώς είναι να σου ανακοινώνουν ότι παιδί σου νοσεί; Ακόμα και το άκουσμα της λέξης καρκίνος, μας τρομάζει, έχεις σκεφτεί πως είναι να το ζει ένα μωρό παιδί; Έχεις σκεφτεί πώς είναι να περιμένεις να βρεθεί συμβατός δότης για να σωθεί το ίδιο σου το παιδί; 

Ένας από όλους εμάς, είναι συμβατός δότης για να σωθεί ένα παιδί. Για αρχή μόνο το σάλιο μας χρειάζεται. Είναι μια ευκαιρία να γίνουμε καλύτεροι, όποια κι αν είναι τα δικά μας προβλήματα, όποια κι αν είναι τα δικά μας βάσανα… Το σάλιο άλλωστε είναι δωρεάν. Ακόμα κι εσύ ή εγώ που μπορεί να νοιώθεις ή να νοιώθω μελαγχολία, η να έχεις τελματώσει, ή να βρίσκεσαι σε προσωπικά αδιέξοδα, είναι να ξέρεις λόγω της αξόδευτης αγάπης… Μπες στη λίστα, αφιέρωσε 5 λεπτά από το χρόνο σου, δώσε το σάλιο σου και χάρισε ζωή σε ένα παιδί και παράλληλα να ξέρεις θα αλλάξει κι η δική σου ζωή…

Της Έλλης Αυξεντίου

Πηγή: http://mignatiou.com

Υιοθέτησε ένα παιδί. Βοήθησε κάποιον με καρκίνο. Βρες τον σκοπό σου.

Υιοθέτησε ένα παιδί. Βοήθησε κάποιον με καρκίνο. Σώσε έναν σκύλο.  Σώσε ένα δάσος. Βρες τον σκοπό σου. Πολέμησε το bullying και την βια, εναντιώσου στις καταστροφές που προκαλεί ο άνθρωπος, συμμετείχε σε εκπαιδευτικά προγράμματα για να μοιράσεις γνώση που εσύ έχεις. Μάθε για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις ψυχικές ασθένειες και ενημερώσου για τους άστεγους και την φτώχεια.

‘’Εθελοντής είναι ο πολίτης που προσφέρει ανιδιοτελώς τον ελεύθερο χρόνο του ή τις γνώσεις του για χρήσιμες δράσεις προς όφελος άλλων χωρίς αντάλλαγμα. Ο εθελοντισμός συνεχίζει να εμπνέει περισσότερο ειδικά στη σημερινή εποχή που κυριαρχεί ο ατομικισμός. Η διαφορά ανάμεσα στον εκπαιδευμένο εθελοντή και στην παλιά έννοια της φιλανθρωπίας είναι ότι ο εθελοντής αντιμετωπίζει τα άτομα που έχουν δυσκολίες, τα άτομα που προσφέρει εθελοντική εργασία όχι με οίκτο αλλά σαν άτομα ισότιμα τα οποία περνούν δυσκολίες και στα οποία μπορεί να προσφέρει. Η διαφορά είναι ότι τα βλέπει ισότιμα. Δεν θεωρεί τον εαυτό του ανώτερο, ότι ξέρει περισσότερα, ότι είναι ο «καλύτερος».’’

Αν το κάνεις εσύ, ίσως να παρακινήσεις και κάποιον άλλον να το κάνει. Είναι ένα σύστημα που μοιάζει με αλυσίδα. Αφού κάποιος άλλος το κάνει γιατί όχι και εσύ;

Εξετάζοντας πρόσφατα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας για 136 µη κυβερνητικούς οργανισµούς, βλέπουµε ότι:

• Η ιδέα της συµµετοχής σε εθελοντικούς οργανισµούς είναι µία προοπτική που απασχολεί µάλλον δυνητικά τους Έλληνες και δεν αποτελεί διαδεδοµένη κοινωνική πρακτική για την πλειοψηφία των πολιτών.
• Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια οι απόψεις σχετικά µε την εθελοντική προσφορά εργασίας έχουν µεταβληθεί προς το θετικότερο.
• Ολοένα και περισσότεροι Έλληνες θεωρούν ότι ο εθελοντισµός αποτελεί θετική κοινωνική συνεισφορά και γι’ αυτό πρέπει να ενισχυθεί.
• Στη µεταστροφή αυτή συνέβαλλε αναµφισβήτητα η προβολή της δυνατότητας για εθελοντική συµµετοχή στους Ολυµπιακούς και Παραολυµπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004, που άρχισε να εµφανίζεται συστηµατικά στα µέσα µαζικής ενηµέρωσης από τα τέλη του 1999 και κορυφώθηκε τις ηµέρες των Αγώνων.
• Στο πλαίσιο αυτό, τα τελευταία χρόνια παρατηρείται σηµαντική αριθµητική αύξηση των εθελοντικών οργανισµών.
• Σήµερα, οι ελληνικοί εθελοντικοί οργανισµοί: Είναι κυρίως µη κερδοσκοπικοί. Είναι καταστατικά κατοχυρωµένοι. Είναι ολιγοµελείς στην πλειοψηφία τους. ∆εν έχουν αυστηρούς κανόνες συµµετοχής
• Αναφορικά µε τους σκοπούς και τις δραστηριότητες των ελληνικών εθελοντικών οργανισµών: Υπερτερούν σαφώς οι φιλανθρωπικοί οργανισµοί. Έπονται οι πολιτιστικοί και περιβαλλοντικοί εθελοντικοί οργανισµοί. Έχουν αναπτυχθεί προγράµµατα εθελοντικής εργασίας. Έχει αυξηθεί η δυνατότητα συµµετοχής, ιδιαίτερα των νέων, σε εθελοντικές υπηρεσίες. ƒ Έχει αυξηθεί η διαθεσιµότητα των νέων για συµµετοχή σε εθελοντικές δραστηριότητες, γεγονός όµως που δεν έχει εκφραστεί ακόµα µε την πραγµατοποίηση αυτών των προθέσεων τους.
• Σύµφωνα µε έρευνα που πραγµατοποίησε η «Μονάδα Νεότητας» της Γενικής ∆ιεύθυνσης Εκπαίδευσης και Πολιτισµού της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε νέους Ευρωπαίους ηλικίας 15 – 24 ετών προκύπτει ότι:
• Ο βαθµός συµµετοχής των νέων Ελλήνων σε εθελοντικές δραστηριότητες ανέρχεται σε ποσοστό 37% και είναι από τους πιο χαµηλούς ολόκληρης της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
• Συγκεκριµένα, αξίζει να αναφερθεί ότι τον χαµηλότερο βαθµό συµµετοχής των νέων στον εθελοντισµό εµφάνισαν για το 2001 η Πορτογαλία (30%) και η Ισπανία (35%).

*  Στοιχεια από την μελέτη του ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ για το ΕΡΓΟ: Μελέτη του Εθελοντισµού στην Ελλάδα.

Λοιπόν αν δεν ήδη είσαι δραστήριος, θες να ξεκινήσουμε κάπως; 

Γράφει η Γεωργία Κωτσιοπούλου

Πηγή:  http://www.anapnoes.gr

Ο Μαυρίδης προσφέρει όσα κέρδισε στο Nomads σε παιδιά με καρκίνο!

Ο παίκτης αποκάλυψε τη μυστική συμφωνία με τον ΑΝΤ1, που τον έκανε να πει το ΝΑΙ στο reality, παρά τις αντιρρήσεις του για τέτοιου είδους παιχνίδια.

Μια αποκάλυψη που άλλαξε εντελώς τα δεδομένα στο Nomads έκανε ο Γιώργος Μαυρίδης στον μεγάλο τελικό. Μιλώντας στον Γρηγόρη Αρναούτογλου αποκάλυψε πως δέχτηκε να πάει στις Φιλιππίνες μόνο και μόνο για να δοθεί ένα σημαντικό ποσό στην παιδογκολογική κλινική ΑΧΕΠΑ. Μάλιστα, όπως διευκρίνισε, η πρώτη του αντίδραση στην πρόταση του Γιάννη Λάτσιου ήταν αρνητική και δέχτηκε μόνο μετά από ειδική συμφωνία με τον σταθμό, ώστε ο ΑΝΤ1 να ανακαινίσει την πτέρυγα για τις χημειοθεραπείες.

Ο Γιώργος μίλησε για το θέμα στον τελικό, αφού πλέον η αποκάλυψη δεν επηρεάζει την εξέλιξη του παιχνιδιού. Ο Θεσσαλονικιός ανέφερε πως αντέδρασε αρνητικά στην πρόταση από την πρώτη στιγμή. "Για να είμαι ειλικρινής είπα κατ' ευθείαν όχι" σχολίασε και στη συνέχεια αναφέρθηκε στην αμοιβή που θα έπαιρναν όλοι οι συμμετέχοντες για τη συμμετοχή τους παιχνίδι. Όπως και στο Survivor, οι παίκτες αμείβονται με κάποιο ποσό ανά εβδομάδα, για όσο παραμένουν στο παιχνίδι. "Σκέφτηκα ότι μου έγινε μια πολύ καλή οικονομική πρόταση και σκεφτόμουν πως δεν μπορώ να καταλάβω το λόγο που κάποιος αμείβεται τόσο καλά για να συμμετέχει σε ένα τέτοιο παιχνίδι" ανέφερε στη συνέχεια. Όπως εξήγησε ζήτησε αντί αμοιβής, να γίνει η ανακαίνιση αυτή και τελικά το κατάφερε.

Έτσι, αποκαλύφθηκε πως ο Γιώργος Μαυρίδης συμμετείχε στο Nomads με αντάλλαγμα την ανακαίνιση του παιδοογκολογικού τμήματος του νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ, από τον ΑΝΤ1. Ακόμα και τα χρήματα που κέρδισε από τα επιμέρους έπαθλα θα διατεθούν για τον σκοπό αυτό. Δεν είχε ανακοινωθεί για να μην επηρεάσει τις ψηφοφορίες εις βάρος των άλλων παικτών. Η συμφωνία όπως τονίζουν υπεύθυνοι του σταθμού στο News 24/7, ίσχυε είτε έμενε 1 εβδομάδα, είτε 3 μήνες, πως η ανακαίνιση θα γινόταν.

Δείτε τη συγκινητική αποκάλυψη:

Πηγή: http://news247.gr

Μητέρα προσπαθεί να φέρει φάρμακο για το παιδί της από το Λονδίνο

Με τη βοήθεια του facebook και τις χιλιάδες κοινοποιήσεις, κατάφερε να κινητοποιήσει τον κρατικό μηχανισμό νεαρή μητέρα από τη Θεσσαλονίκη

“ Για όσους δεν με γνωρίζουν, ονομάζομαι Δημητροπούλου Ιωάννα και είμαι ειδικευόμενη αναισθησιολόγος στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης.

Έχω έναν γιο 2 ετών, τον Μορφέα, ο οποίος εδώ και 6 μήνες παλεύει με Οξεία Λεμφοβλαστική Λευχαιμία. Από την αρχή της διάγνωσης του εντάχθηκε σε υψηλού κινδύνου σχήματα χημειοθεραπείας λόγω της πτωχής απάντησης που είχε στα αρχικά φάρμακα.

Ένα από τα φάρμακα που τον βοήθησε να κάνει ύφεση της νόσου του είναι η ασπαραγινάση. Όμως στο σκεύασμα που κυκλοφορεί ευρέως στη χώρα μας εμφάνισε σοβαρό αλλεργικό σοκ και έτσι απαγορεύεται να το πάρει ξανά.

Τον Αύγουστο του 2017 κάναμε όλες τις απαραίτητες ενέργειες να παραγγείλουμε από το εξωτερικό (από την Αγγλία συγκεκριμένα) ένα σκεύασμα που περιέχει την ουσία ασπαραγινάση αλλά από ένα φυτό την ερβίνια. Το φάρμακο αυτό, ERWINASE, δεν έχει έρθει από τότε!!!!!!!!

Μέχρι τώρα χρησιμοποιήσαμε όλα τα στοκ φιαλίδια που υπήρχαν στην Ελληνική επικράτεια (από το νοσοκομεία Παπανικολάου, από το Παίδων Αγ.Σοφία και από όπου αλλού μπορέσαμε να βρούμε).

Μην βρίσκοντας άλλα φιαλίδια αποφάσισαν οι θεράποντες να χορηγήσουν την τρίτη και τελευταία επιλογή φαρμάκου, το Ongaspar, το οποίο επειδή περιέχει και αυτό ανασυνδυασμένη ασπαραγινάση όπως το πρώτο, έκανε και αυτό αλλεργικό σοκ στο παιδί.

Η μόνη λύση για να ολοκληρώσει ο γιος μου τα υπόλοιπα απαιτούμενα σχήματα χημειοθεραπείας και να είναι όλα έτοιμα όταν θα βρεθεί δότης να κάνουμε μεταμόσχευση μυελού των οστών είναι το φάρμακο ERWINASE.

Η εταιρία που το παράγει ρίχνει ευθύνες στον ΙΦΕΤ, ο ΙΦΕΤ ρίχνει ευθύνες στην εταιρία που το διανέμει και μου δίνει δικαιολογίες του στυλ ότι δεν μπορούν να διαβάσουν ότι στέλνουν οι θεράποντες, ότι δεν έχουν φάρμακο, ότι το στέλνουν επιλεκτικά κα.

Έχω βρει το φάρμακο αυτό σε νοσοκομείο του Λονδίνου αλλά κανένας φορέας δεν μου δίνει έγκριση να το φέρω κατευθείαν!!!!!!

Έχω επικοινωνήσει για το θέμα με τη διοίκηση του νοσοκομείου που νοσηλεύεται ο γιος μου, με τον Υπεάρχη, με τον Πρόεδρο του Ιατρικού Συλλόγου και όλοι είναι παραπάνω από πρόθυμοι να βοηθήσουν ΑΛΛΑ ακόμα δεν έχει έρθει το πολυπόθητο φάρμακο.

Οι γιατροί λένε πως σε περίπτωση που δεν ολοκληρωθούν τα επόμενα σχήματα με αυτό το φάρμακο η πιθανότητα υποτροπής είναι μεγάλη. Αύριο θα ξεκινήσει το επόμενο σχήμα χημειοθεραπείας και φάρμακο δεν υπάρχει πουθενά στην επικράτεια.

Βοηθήστε με σας παρακαλώ να κοινοποιηθεί το θέμα αυτό, να πάει όσο πιο ψηλά γίνεται μήπως και γίνει κάτι!!!

Ευχαριστώ! “

Πάνω από 13.500 κοινοποιήσεις μετά, υπήρξαν ευχάριστα νέα.

Έγραψε η κα Δημητροπούλου:

«Μετά την τόσο μεγάλη έκταση που έλαβε το πρόβλημα με την ανεύρεση του φαρμάκου erwinase, επικοινώνησαν μαζί μου πάρα πολλοί φορείς αλλά και φίλοι/γνωστοί.

Το αποτέλεσμα είναι πως με διαβεβαίωσαν πως αύριο θα γίνει η αποστολή όλων των απαιτούμενων φιαλιδίων του φαρμάκου από την εταιρία που το διανέμει σε όλον τον κόσμο.

Έτσι ο Μορφέας θα καταφέρει να ολοκληρώσει τα απαιτούμενα σχήματα χημειοθεραπείας και να πάμε δυνατοί για μεταμόσχευση μυελού των οστών.

Θέλω εκ μέρους όλης της οικογένειας μου να σας ευχαριστήσω όλους μαζί και τον καθένα ξεχωριστά γιατί είμαι σίγουρη πως αυτό που δεν είχε γίνει από τον Αύγουστο, έγινε εξαιτίας της δική σας κοινοποίηση!!!

Καλές γιορτές σε όλους και κουράγιο και υπομονή σε όλους όσους έχουν ένα παιδί/συγγενή με νεοπλασία.

Σας ευχαριστώ πραγματικά μέσα από την καρδιά μου.»

Μπράβο Έλληνες χρήστες του Facebook! Η εξαιρετικά συγκινητική περίπτωση της Ιωάννας και του δίχρονου Μορφέα

Μιλάμε συχνά απαξιωτικά για «πολίτες του καναπέ», και στηλιτεύουμε την απάθειά τους τονίζοντας ότι «μ’ ένα λάικ δε γίνεται τίποτα». Κι όμως, αρκετές φορές γίνεται και παραγίνεται. Η δημοσιοποίηση περιπτώσεων, η πίεση που ασκείται στους υπεύθυνους και η υποστήριξη μέσα από λάικ και share συχνά έχουν κινητοποιήσει ή ακόμα και αντικαταστήσει το, ενίοτε άχρηστο και … Συνεχίστε να διαβάζετε το Μπράβο Έλληνες χρήστες του Facebook! Η εξαιρετικά συγκινητική περίπτωση της Ιωάννας και του δίχρονου Μορφέα. Περισσότερα

Πηγή:  http://wincancer.gr

Ο Άγιος Βασίλης πήγε στην Ογκολογική Μονάδα Παίδων με πυροσβεστικό όχημα! (ΒΙΝΤΕΟ)

Μια ωραία έκπληξη για τα παιδιά

Τη Δευτέρα το  απόγευμα ο Άγιος Βασίλης άφησε το έλκηθρό του στην άκρη, ανέβηκε σε ένα πυροσβεστικό όχημα βραχυονοφόρο όχημα και πήγε στην Ογκολογική Μονάδα Παίδων για να μοιράσει δώρα στα παιδιά που νοσηλεύονται εκεί.

Την άφιξη του Άγιου Βασίλη ανήγγειλε με χαρούμενες χριστουγεννιάτικες μουσικές η Μπάντα του Πυροσβεστικού Σώματος, με 18 μουσικούς που διηύθυνε ο Αρχιμουσικός, Πυρονόμος Δημήτριος Κουνδουράκης.

Πολλά από τα παιδιά της Μονάδας βγήκαν στο προαύλιο και υποδέχτηκαν με ενθουσιασμό τον Άγιο Βασίλη, μερικά μάλιστα από τα παιδιά, ανέβηκαν στο πυροσβεστικό όχημα για να περιεργαστούν το εσωτερικό του και να δουν από κοντά τον εξοπλισμό του.

Την ίδια στιγμή άνδρες της ΕΜΑΚ με σχοινιά άρχισαν να κατεβαίνουν από την οροφή του κτηρίου, σταματώντας στα μπαλκόνια των παιδιών που δεν μπορούσαν να κατέβουν στον προαύλιο χώρο για να ειδοποιήσουν για την άφιξη του Άγιου Βασίλη, να τους δώσουν τα δώρα τους και να τους ευχηθούν «Καλή ανάρρωση» και «Καλές Γιορτές».

Πολλά από τα παιδιά της Μονάδας βγήκαν στο προαύλιο και υποδέχτηκαν με ενθουσιασμό τον Άγιο Βασίλη, μερικά μάλιστα από τα παιδιά, ανέβηκαν στο πυροσβεστικό όχημα για να περιεργαστούν το εσωτερικό του και να δουν από κοντά τον εξοπλισμό του.

Σχεδόν ταυτόχρονα με τον Άγιο Βασίλη έφθασαν στη Μονάδα ο Αναπληρωτής Υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Υποστράτηγος  Νικόλαος Τόσκας, ο Αρχηγός του Πυροσβεστικού Σώματος Αντιστράτηγος Βασίλειος Καπέλιος, ο  Περιφερειάρχης Αττικής Υποστράτηγος Κωνσταντίνος Γιόβας,  ο Διοικητής της 1ης ΕΜΑΚ Αρχιπύραρχος Στέφανος Κολοκούρης και πολλοί πυροσβέστες από τον 1ο Πυροσβεστικό σταθμό Αθηνών.

Η Πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων Παιδιών με καρκίνο «ΕΛΠΙΔΑ» κυρία Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη τους υποδέχτηκε θερμά, τους ευχαρίστησε από καρδιάς που θέλησαν να δώσουν τόσο μεγάλη χαρά στα παιδιά: «Ευχαριστώ όλα τα παιδιά, τους ήρωες, γιατί για εμάς οι πυροσβέστες είναι ήρωες στην καρδιά μας και την ψυχή μας που με κίνδυνο της ζωής τους σώζουν ζωές. Μας συγκινήσατε… γίναμε κι εμείς παιδιά. Σας εύχομαι «Χρόνια πολλά» και «Καλά Χριστούγεννα».

 Ως ελάχιστο δείγμα ευγνωμοσύνης η κυρία Βαρδινογιάννη απένειμε στον Αρχηγό του Πυροσβεστικού Σώματος την Τιμητική Πλακέτα του Συλλόγου «ΕΛΠΙΔΑ», στον κύριο Τόσκα αναμνηστικό δώρο ενώ σε όλους τους παρευρισκόμενους που φρόντισαν για το εντυπωσιακό αυτό δρώμενο πρόσφερε το Μετάλλιο του Υποστηρικτή.

Ο αρχηγός του Πυροσβεστικού Σώματος κύριος Βασίλειος Καπέλιος ευχαρίστησε την κυρία Βαρδινογιάννη για την θερμή υποδοχή και τα καλά της λόγια λέγοντας: «Θέλω κι εγώ να σας ευχαριστήσω για όσα έχετε κάνει, για την εξαιρετική υποδομή και τα τόσα πολλά και σπουδαία που έχει προσφέρει ο Σύλλογος σας στα παιδιά. Εύχομαι «Καλές γιορτές» σε όλους, να είστε καλά και πάντα με υγεία».

Ο Αναπληρωτής Υπουργός Προστασίας του Πολίτη, κύριος Νικόλαος Τόσκας παίρνοντας τον λόγο πρόσθεσε: «Αυτοί οι άνθρωποι είναι άνθρωποι της προσφοράς και ήρθαν σήμερα προκειμένου να προσφέρουν χαρά και να δώσουν και σε μας λίγη χαρά. Το Πυροσβεστικό σώμα και η Αστυνομία θα είναι πάντα κοντά σας. Ευχαριστώ την κυρία Βαρδινογιάννη για την προσφορά της καθώς κι όλο το προσωπικό».

Εν συνεχεία οι Μουσικοί μπήκαν στο κτήριο και ανέβηκαν στις κλινικές σκορπίζοντας τις χαρούμενες νότες τους σ’ ολόκληρο το νοσοκομείο. Παιδιά, γονείς και νοσηλευτικό προσωπικό τους χειροκρότησαν θερμά εκφράζοντας με τον τρόπο αυτό τη χαρά τους και τις ευχαριστίες τους, γι’ αυτή την τόσο ιδιαίτερη και γεμάτη εκπλήξεις γιορτή.

Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν ο Διοικητής του Νοσοκομείου Παίδων «Η Αγία Σοφία» κύριος Μανώλης Παπασάββας, η Γενική Γραμματέας του Συλλόγου ΕΛΠΙΔΑ κυρία Τζωρτζίνα Έλληνα, η κυρία Έφη Έλληνα, μέλος του Συλλόγου και ο Επιστημονικός Διευθυντής του Συλλόγου ΟΡΑΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ Δρ. Στέλιο Γραφάκο.

Πηγή: https://www.paron.gr

Τα παιδιά μας δε φοβούνται την ΑΝΑΠΗΡΙΑ, εμείς γιατί τη φοβόμαστε και πόσο τα επηρεάζουμε; (Βίντεο)

Δες τον κόσμο μέσα από τα μάτια των παιδιών και θα καταλάβεις πως είναι πραγματικά. Άκου τις ερωτήσεις των παιδιών για τον κόσμο και θα αναρωτηθείς και εσύ για όσα δεν έχεις σκεφτεί. Είναι η αθωότητα της ψυχής τους, το καθαρό μυαλό τους και δύναμη της χαράς που έχουν, που τα κάνουν να φαίνονται όλα τόσο αληθινά και τόσο ξεκάθαρα!

Τα παιδιά δε γνωρίζουν τι σημαίνει διάκριση, ρατσισμός, εκφοβισμός, μίσος, βία, φόβος.Είναι ακατέργαστα διαμάντια και για αυτό είναι πάντα η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Πως όμως θα έρθει αυτό εάν εμείς που είμαστε υπεύθυνοι να μεγαλώσουμε σωστούς ενήλικες τα μολύνουμε με όλα όσα αρνητικά υπάρχουν στο περιβάλλον μας;

Τους μαθαίνουμε να χτυπούν πίσω και όχι να αποζητούν την ειρήνη. Να φοβούνται το άγνωστο και όχι να προσπαθούν με τη βοήθεια μας να το ανακαλύψουν. Τα κρατάμε μακριά από κάθε τι «επικίνδυνο» έως ότου είναι αργά όταν συνειδητοποιούν πως η αλήθεια είναι διαφορετική. Γαλουχούνται στο ρατσισμό, στην επίθεση, στη βία. Στο να κρατούν αποστάσεις από άλλα παιδιά γιατί είναι έγχρωμα, έχουν χωρίσει οι γονείς τους, έχουν κάποια αναπηρία, δε μιλούν καθαρά, δεν είναι καλοί μαθητές, δεν είναι το πρότυπο που ΕΜΕΙΣ θέλουμε για το παιδί κάποιου άλλου.

Παύουν να αναγνωρίζουν και να σέβονται τη διαφορετικότητα, να απλώνουν το χέρι για να προσφέρουν ή να λάβουν βοήθεια, ζητούν ανταλλάγματα και μετά μας φταίει που έχουν γίνει κακομαθημένα. Αυτά τα «σφουγγάρια» τροφοδοτούνται με το νερό της γνώσης από εμάς, είτε είμαστε γονείς, συγγενείς, φίλοι, περαστικοί στη ζωή τους. Κανένα μάθημα για την προσφορά στον διπλανό μας, στο να μην αντιμετωπίζουμε με διάκριση το διαφορετικό.

Ότι το παιδί στο αμαξίδιο είναι εξίσου σημαντικό και αγαπητό όσο και το δικό μας παιδί. Μπορεί να του λείπει ένα πόδι ή ένα χέρι, να μη βλέπει καθαρά ή καθόλου, να είναι με σχιστά μάτια ή μαύρο δέρμα, όμως είναι ίδιο και ίσο με το δικό μας διαμάντι. Να του εξηγήσουμε τι είναι η αναπηρία, πως γίνεται κάποιος να έχει άλλο χρώμα από εμάς, γιατί δε μιλά την ίδια γλώσσα.

Και κάπως έτσι έρχεται η πιο συνηθισμένη διάκριση παγκοσμίως: ποια οικογένεια είναι πιο πλούσια, πιο δυνατή, πιο άρτια, πιο συγκροτημένη από τις άλλες; Με αυτή την οικογένεια πρέπει το παιδί μας να κάνει παρέα στο σχολείο, στην παιδική χαρά, στα παιδικά πάρτι που θα παρευρεθεί. Τις δικές μας ανάγκες, τα δικά μας λάθη, τον διαστρεβλωμένο τρόπο που μας μεγάλωσαν τον μεταλαμπαδεύουμε στην επόμενη γενιά. Λες και δεν υπάρχει ήδη αρκετό κακό σε αυτόν τον πλανήτη, ας φυτέψουμε λίγο ακόμα να έχουμε και για μετά.

Bulling

Εν έτη 2017 να συζητάμε για bullying, για σωματική και ψυχολογική βία, για τα δικά μας απωθημένα που δεν πραγματοποιήσαμε και οδηγούμε τα παιδιά μας να κάνουν όσα δεν καταφέραμε. Ξεχνάμε ή ίσως δεν συνειδητοποιούμε καν ότι ανατρέφουμε στο ίδιο μας το σπίτι το επόμενο θύμα ή θύτη. Ένα παιδί που στο σχολείο αντί να χαμογελά, αναζητά την ευκαιρία να χτυπήσει ένα άλλο παιδί, να κοροϊδέψει αυτό που είναι διαφορετικό, να επιλέξει συμμαθητές που είναι πιο «δυνατοί» για να κάνει παρέα.

Και μετά αναρωτιόμαστε που βρέθηκε αυτή η βίαιη και λανθασμένη συμπεριφορά στο παιδί μας. Μα φυσικά μέσα από το σπίτι μας και το σπίτι του γείτονα. Δε φταίει μόνο η τηλεόραση(που είναι υποχρέωση μας να ελέγχουμε τι παρακολουθεί), δε φταίει το ίντερνετ και η τεχνολογία. Το διαμάντι μας το αφήσαμε ακατέργαστο και έτσι θα μείνει, ένα κάρβουνο δηλαδή. Όχι μαύρο σε χρώμα, αλλά μαύρο σε διάθεση, σε σκέψη, άσχημο, να είναι ικανό και διαθέσιμο για όσα μόνο εμείς του επιβάλλουμε να κάνει. 
Γιατί η ευθύνη μας δεν είναι μόνο να το ταΐσουμε, να το μεγαλώσουμε και να το στείλουμε σχολείο. Ευθύνη μας είναι να ορθοποδήσει, να σταθεί μπροστά στην αδικία και να κάνει ότι μπορεί για να τη διορθώσει, να γίνει συνεργός του καλού.

Επέλεξα 2 μίνι ντοκιμαντέρ που αποδεικνύουν πόσο σημαντικό ρόλο παίζουμε στο αν το παιδί θα αποδεχτεί την αναπηρία και το διαφορετικό.

Στο πρώτο είναι ένα εκπαιδευτικό παιχνίδι που χώρισαν το γονέα με το παιδί με ένα μικρό τείχος και τους προβάλουν βίντεο με γκριμάτσες από παιδιά. Πρέπει και οι δυο να αναπαραστήσουν αυτό που βλέπουν. Εμφανίζονται διάφορα παιδιά και το παιχνίδι ξεκινά. Γελάνε και το παιδί και ο γονέας και αντιγράφουν όσα παρακολουθούν ως τη στιγμή που εμφανίζεται ένα κορίτσι σε αμαξίδιο.

Οι γονείς παγώνουν και δεν κάνουν καμία κίνηση σε αντίθεση με τα παιδιά τους που συνεχίζουν κανονικά. Για αυτά βλέπετε δεν έχει διαφορά, είναι ένα ακόμα κοριτσάκι σαν όλα τα άλλα. Δεν εντυπωσιάζονται αρνητικά, δεν φοβούνται με την εικόνα της αναπηρίας, δεν εκφράζουν οίκτο ή λύπηση.

Δείτε το σχετικό βίντεο

Το δεύτερο βίντεο μας έρχεται από την Κύπρο. Βλέποντας τη μητέρα του, που αντιμετωπίζει πρόβλημα με αναπηρία, να στεναχωριέται από τη μεγάλη ταλαιπωρία που υποβαλλόταν κάθε φορά που προσπαθούσε να διακινηθεί στην πόλη, τη Λεμεσό, ένας 16χρονος μαθητής, ο Φώτης Χριστοφόρου, αποφάσισε να πάρει την πρωτοβουλία για να περάσει το δικό του μήνυμα, μέσα από τα μάτια των ίδιων των μαθητών.

Η ιδέα απέκτησε υποστηρικτές και με την έγκριση του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού, αποφασίστηκε η οργάνωση βιωματικών Ημερίδων και διαγωνισμού μεταξύ σχολείων με θέμα «Η αναπηρία μέσα από τα μάτια των παιδιών», που τελούν υπό την αιγίδα της Ομοσπονδίας Συνδέσμων Γονέων Μέσης Εκπαίδευσης Λεμεσού.

Δείτε το σχετικό βίντεο

Ας δώσουμε στα παιδιά μας τον καλύτερο εαυτό μας, ακόμα και αν τον έχουμε ξεχάσει κάπου σε μια άκρη του μυαλού μας. Ας έχουν αυτόν ως γνώμονα για τη ζωή, ας γίνουμε τα καλύτερα παραδείγματα που μπορούν να έχουν και ας τους χαρίσουμε μια πιο ελεύθερη και ανέμελη ζωή, ώστε ο κόσμος μας να γίνει πραγματικά καλύτερος όσο θα μεγαλώνουν. Ας είμαστε η βάση σε ένα οικοδόμημα αγάπης που θα απλωθεί παντού. Δεν είναι ουτοπικό, δεν είναι ονειρικό, είναι εδώ στο παρόν και μπορεί να γίνει αν το αποφασίσουμε!

Βογιατζής Ηλίας

Πηγή για το 2ο βίντεο : www.reporter.com.cy

Πηγή: http://www.newsitamea.gr

Παιδιά με καρκίνο φτιάχνουν διαστημική στολή για τη NASA …

  

Στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, οι μηχανικοί πτήσεων και οι αστροναύτες παρουσίασαν την διαστημική στολή  «UNITY» που κατασκεύασαν παιδιά με καρκίνο και που νοσηλεύονται σε μεγάλα νοσοκομεία των ΗΠΑ, της Ρωσίας, της Ιαπωνίας του Καναδά και της Γερμανίας.

Οι αστροναύτες του διαστημικού σταθμού συνομίλησαν  με ασθενείς παιδιά με καρκίνο στο Control στο Χιούστον ενώ η όλη εκδήλωση αναμεταδόθηκε από την τηλεόραση της NASA  όπου την παρακολούθησαν ζωντανά τα παιδιά, που συνέβαλαν στην κατασκευή της στολής ή συμμετείχαν στο πρόγραμμα.

Η στολή αποτελείτο από δεκάδες έργα ζωγραφικής, που έφτιαξαν τα παιδιά και που στο τέλος οι ειδικοί ένωσαν φτιάχνοντας την διαστημική στολή.

Πηγή: http://wincancer.gr/

Η μάχη με τον καρκίνο ...

μια μαμά που είναι 
πιο πολύ μαμά, 

παρά απελπισία

Σσσσςςς, θα μιλήσω απαλά, ήρεμα, σιγανά…

Θα μιλήσω ταπεινά, ψιθυριστά…

Έχω μία φίλη. Έχει νιάτα. Έχει ομορφιά. Έχει δύο παιδιά. Έχει καρκίνο.

Δεν το ‘χει πει στα παιδιά. Έβαλε περούκα πριν της πέσουν τα μαλλιά, ζωγράφισε τα φρύδια της πριν μαδήσουν. Έχει καρκίνο και πονάει, αλλά δεν θέλει να πονέσουν τα παιδιά. Γιατί τα αγαπάει πιο πολύ από τον εαυτό της. Τα αγαπάει πιο πολύ από τον πόνο της.

Εγώ, αν είχα καρκίνο, θα πήγαινα να βρω τον ίδιο τον Θεό. «Φτου σου» θα του έλεγα, «δεν ντρέπεσαι να μου δίνεις καρκίνο ενώ έχω μικρά παιδιά;» Θα οργιζόμουν, θα χτυπιόμουν για το άδικο, θα είχα και επιχειρήματα: «Θεέ, γιατί σε μένα; Δεν ήρθε ακόμη η σειρά μου για τέτοιο πόνο. Έχω παιδιά, με έχουν ανάγκη, ξυπνάω χαράματα για να τα φροντίσω, είμαι νέα, πολύ νέα, Θεέ, έχω μικρά παιδιά, χάθηκε να «δοκιμάσεις» κάποιον άλλον; Όχι κάποιον νέο, όχι, προς Θεού, κάποιον που έζησε εκατό χρόνια, κάποιον που βαρέθηκε, κάποιον που τελείωσε με τις υποχρεώσεις… Εγώ έχω υποχρεώσεις, Θεέ, έχω να πάω τα παιδιά στο σχολείο, έχω να μαγειρέψω, υγιεινά, τώρα δύο φορές πιο υγιεινά, να εξασφαλίσω πως δε θα πάθουν αυτό που έπαθα κι αυτά, έχω να τα φροντίσω διπλά, ο μεγάλος δεν τα πάει καλά στα μαθηματικά, πρέπει να είμαι εδώ να του τα εξηγήσω, κι ο μικρός φοβάται τις νύχτες, δεν κοιμάται χωρίς φως, πως θα κοιμάται χωρίς να είμαι εγώ εδώ να τον ηρεμήσω;»

Έτσι θα έκανα εγώ. Όχι όπως κάνει η φίλη μου… Που χαμογελάει γενναία. Που μετά τη χημειοθεραπεία πάει τα παιδιά για σουβλάκια. Που κάνει εμετό στο παρτέρι του σουβλατζίδικου κρυφά από τα παιδιά. Κρυφά από όλους, για να μη τους πονέσει…

Αλλιώς θα έκανα εγώ. Θα έβαζα απέναντι τα παιδιά.

«Έχω καρκίνο, μάγκες» θα τους έλεγα. «Κομμένα τα τερτίπια, κομμένα τα ναζάκια σας, έχω αγώνα δύσκολο, δείτε με πως πονάω, δείτε με, λυπηθείτε με, δείξτε συμπόνια, κόψτε τις γκρίνιες σας, φροντίστε με όπως σας φρόντισα, μικρά, εγωιστικά πλασματάκια…»

Έτσι θα έκανα εγώ. Γιατί είμαι «λίγη», γιατί δεν αγαπώ αρκετά, γιατί δεν έχω το μεγαλείο της φίλης μου, γιατί δεν είμαι γενναία.

Δεν είμαι σαν τη φίλη μου. Που είναι πιο πολύ μαμά, παρά απελπισία. Πιο πολύ μαμά, παρά πόνος. Που είναι πιο πολύ μαμά, παρά άνθρωπος. Που είναι μαμά και όχι αρρώστια.

Μαμά και όχι θλίψη.

Μαμά και όχι καρκίνος.

Σσσςςς, ας μη μιλήσει κανείς. Ούτε καν σιγανά. Ούτε ψιθυριστά. Ας μην πληγώσει κανείς με περιττές λέξεις το μεγαλείο της.

Της φίλης μου. Της υπέροχης φίλης μου.

Και όλων όσων, σαν κι αυτή, είναι μητέρες κι όχι πόνος.

Από Γιώτα Στεφάνου

Πηγή: http://www.themamagers.gr