Έκκληση από μητέρα 6χρονου που πάσχει από λευχαιμία: «Δώστε μία ευκαιρία να ζήσει ο μικρός Kωνσταντίνος»

Η ζωή είναι ένας συνεχής αγώνας. Μόνο που στον... στίβο της κάποιοι αναγκάζονται να μπουν από πολύ νωρίς.

Ένας από τους μικρούς αγωνιστές της ζωής είναι ο Κωνσταντίνος Τσίμπος. Το μόλις έξι ετών αγοράκι από το Άργος διαγνώστηκε με οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία και εδώ και 2,5 χρόνια δίνει τη δική του μάχη.

Δεν έχει χάσει ούτε λεπτό το χαμόγελό του και είναι η ψυχή της ογκολογικής μονάδας παίδων «Ελπίδα».

Ο μικρός Κωνσταντίνος παίζει με άλλα παιδάκια

Ο μόνος τρόπος ωστόσο για να θεραπευτεί είναι να μεταβεί στις ΗΠΑ, με τη νοσηλεία του σε κλινική στο Σιάτλ να απαιτεί το ποσό των 455.000 δολαρίων.

Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο η μητέρα του μικρού Κώστα, Αγγελική Νικολακοπούλου, κάνει έκκληση σε όλον τον κόσμο να στηρίξει την προσπάθεια του παιδιού της και να του δώσει μια ευκαιρία να ζήσει.

Και έρχεται η στιγμή που φτάνεις σε απόγνωση...Η στιγμή που νιώθεις τόσο αδύναμος....
Κ όμως πρέπει να είσαι δυνατός....Πρέπει να συνεχίσεις....Πρέπει να στηρίξεις τον πραγματικό αγωνιστή. ..
Τον πραγματικό μαχητή....
Τον πραγματικό ήρωα... Ναι.....
Αυτός πολεμάει...τόσο δυνατά...τόσο άνισα.......2.5Χρόνια παλεύει με τη νόσο....
θεραπείες. ...υποτροπή....μεταμόσχευση και ξανα υποτροπή. .....τα περιθώρια στενά....η μόνη ελπίδα η Αμερική. .....
Και εδώ πρέπει να κινηθούμε άμεσα...
Τον δέχτηκαν αλλά για να μπορέσουμε να πάμε χρειάζεται να προκαταβάλλουμε το ποσό των $455.000...κι εδώ ζητάμε την βοήθεια σας...
Ας του δώσουμε την ευκαιρία να δώσει άλλη μια μάχη!!!!
Ας του δώσουμε την ευκαιρία να ζήσει!!!!!!!
Δε μας είναι εύκολο αυτό που κάνουμε ...
Είναι όμως το μωρό μας και θα κάνουμε τα ΠΑΝΤΑ!!!!!
Σας ευχαριστούμε....

«O μικρός Κωνσταντίνος πάσχει από οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία. Είναι ένα παιδί χαμογελαστό που μας δίνει αυτό δύναμη. Οι ελπίδες για να ξεπεράσει το πρόβλημά του, όπως μας λένε οι γιατροί, είναι αρκετές. Ωστόσο, θα πρέπει ο μικρός να πάει στις ΗΠΑ και για τη νοσηλεία του πρέπει να προκαταβάλουν το ποσό των 455.000 $» αναφέρει αρχικά στην ηλεκτρονική μας εφημερίδα η μητέρα του μικρού αγωνιστή από το Άργος.

«Ξέρουμε πολύ καλά ότι ο κόσμος περνάει δύσκολα. Αν μπορεί όμως, έστω και 5 ευρώ, να δώσει για τον μικρό μας, θα είναι πολύ μεγάλη βοήθεια, καθώς ο Kωνσταντίνος μάς έχει όλους ανάγκη για να ζήσει» προσθέτει η Αγγελική Νικολακοπούλου.

O μικρός Κωνσταντίνος με τη μητέρα του και την αδερφούλα του

Τράπεζα Πειραιώς αρ. λογαριασμού.

GR 90 0171 7870 0067 8711 7796 100 
Δικαιούχοι: Νικολακοπούλου Αγγελική 
Τσίμπος Νικόλαος

Mπάμπης Παπαφιλιππάκης

Πηγή: http://www.zougla.gr

Ολυμπιονίκης πουλάει το μετάλλιο του για να σώσει αγοράκι με καρκίνο

 Σε μια αξιοθαύμαστη κίνηση προέβη ο Πολωνός δισκοβόλος  Πιοτρ Μαλαxόφσκι. Ο ασημένιος Ολυμπιονίκης του Ρίο εξέφρασε την πρόθεση του να πουλήσει το μετάλλιο που κέρδισε για να συγκεντρωθούν χρήματα για ένα αγόρι που πάσχει από μια σπάνια μορφή καρκίνου!

«Στο Ρίο πάλεψα για το χρυσό. Καλώ όλους τους ανθρώπους, να αγωνιστούμε μαζί για κάτι που είναι ακόμη πιο πολύτιμο: για την υγεία αυτού του φανταστικού αγοριού», έγραψε στο προσωπικό του προφίλ στο Facebook.

Ο Όλεγκ Σιμάνσκι, είναι ένα 3χρονο αγοράκι ο οποίος εδώ και δύο χρόνια δίνει την δική του μάχη με το ρετινοβλάστωμα, καρκίνο των ματιών, που επηρεάζει τα μικρά παιδιά και όπως δήλωσε ο Μαλακόφσκι τα χρήματα που θα συγκεντρωθούν από την δημοπρασία του μεταλλίου θα χρησιμοποιηθούν για την θεραπεία.

Πηγή: http://www.aixmi.gr

Το κατόρθωμα μίας καρκινοπαθούς - Νίκησε καρκίνο, αδικία και νόμο!

Η Μαρία Ηλιοφώτου,  που είχε απολυθεί έγινε αιτία να αλλάξει

η νομοθεσία για ασθενείς υπαλλήλους

Στις αρχές του περασμένου Φεβρουαρίου ένας σεισμός συγκλόνισε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στην Κύπρο. Ένα τσουνάμι ανθρωπισμού παρέσυρε στο διάβα του μια πρωτοφανή περίπτωση σκληρότητας, αδικίας και μικροψυχίας. Η καρκινοπαθής Μαρία Ηλιοφώτου, έναν χρόνο μετά από τη σκληρή μάχη που είχε δώσει με το τέρας το οποίο ξεκληρίζει οικογένειες, επιδίωξε να επιστρέψει σε κανονικούς ρυθμούς ζωής. Επέστρεψε στην εργασία της. Είχε επιθυμήσει τόσο πολύ εκείνο τον χώρο, τους συναδέλφους της, τους φίλους της.

Πλην όμως, την περίμενε μια εξαιρετικά αρνητική έκπληξη. Μια επιστολή που την πληροφορούσε ότι επειδή είχε απουσιάσει έναν ολόκληρο χρόνο από την εργασία της, είχαν προσλάβει αντικαταστάτη και εκείνη έπρεπε να φύγει. Με «μεγαλοψυχία», μάλιστα, την ενημέρωναν ότι θα της έδιναν αποζημίωση ως να είχε βγει πλεονάζον.

Το κτύπημα βρήκε εξουθενωμένη τη Μαρία. Βλέπετε, είχε επί έναν ολόκληρο χρόνο καταναλώσει όλες τις δυνάμεις της παλεύοντας καθημερινά με το πανίσχυρο τέρας. Μάζεψε όσα αποθέματα δυνάμεων τής είχαν απομείνει και δημοσιοποίησε την άδικη και άκαρδη απόλυσή της.

Αυτό που ακολούθησε ήταν απίστευτο. Χιλιάδες άτομα, εντός και εκτός Κύπρου, ένωσαν τις φωνές τους με την αδύναμη -από τη μάχη με τον εφιάλτη- φωνή της Μαρίας. Το ωστικό κύμα που δημιουργήθηκε προκάλεσε τσουνάμι αντιδράσεων.

Η εταιρεία που την εργοδοτούσε υποχρεώθηκε να την αποζημιώσει -δεν βρήκε τη δύναμη να την κρατήσει ως υπάλληλο- με το μέγιστο ποσό που προβλέπει η νομοθεσία. Μισθούς δύο χρόνων με εξωδικαστική συμφωνία των δικηγόρων των δύο πλευρών.

Μετά από την εξουθενωτική νίκη σε βάρος του τέρατος, η Μαρία κατάφερνε και μια σπουδαία νίκη σε βάρος της αδικίας. Ο πόλεμος, όμως, μόλις είχε ξεκινήσει… Και τελικά υπήρξε νίκη και σ’ αυτόν πριν από μερικές εβδομάδες.

Στις 25 Ιουλίου 2016 δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας ο τροποποιητικός νόμος με τον οποίο απαγορεύεται πλέον η απόλυση οποιουδήποτε εργαζόμενου ο οποίος απουσιάζει από την εργασία του για έναν χρόνο λόγω ανικανότητας και μακροχρόνιας ασθένειας. Η ηρωίδα της ζωής δικαιούται πια να νιώθει ευτυχισμένη…

Η εμφάνιση του τέρατος

 Τη Μαρία Ηλιοφώτου τη συναντήσαμε στο σπίτι της στο Αρεδιού. Πριν από ενάμιση περίπου χρόνο ήταν μια ευτυχισμένη γυναίκα η οποία χαιρόταν τη ζωή της με τον σύζυγο της Ηλιόφωτο (έναν υπέροχο άνθρωπο για όσους τον γνωρίζουν) και τις δύο τους κόρες.

Στα 41 της χρόνια, το αδίστακτο τέρας ζήλεψε την ευτυχία της (έτσι κάνει με εκατομμύρια ανθρώπους) και αποφάσισε να της κτυπήσει την πόρτα. Δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν θα συγκλονιστεί από ένα τέτοιο μαντάτο.

Πολλοί παραδίδονται. Κάποιοι άλλοι, όμως, μόνο στιγμιαία δειλιάζουν. Μαζεύουν όλες τις ψυχικές τους δυνάμεις και αρχίζουν τον πόλεμο με το τέρας. Καθημερινά, για όσο χρειαστεί. Αποφασισμένοι να μην του επιτρέψουν να τους γονατίσει. Αυτοί είναι πολεμιστές. Οι πραγματικοί ήρωες της ζωής. Και η Μαρία είναι μία από αυτούς. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να ήταν άραγε.

Γεννήθηκε μερικές μέρες πριν την τραγωδία του ’74. Μπαρουτοκαπνισμένη από βρέφος. Βαφτισμένη κάτω από ένα γεφύρι για λόγους ασφαλείας. Ζώστηκε λοιπόν τα άρματα και μπήκε στον πόλεμο. Χημειοθεραπείες, εγχείρηση, ταλαιπωρία, πόνος, βάσανα. Επί έναν ολόκληρο χρόνο. Επέφερε καίρια κτυπήματα στο τέρας. Μέχρι που το λύγισε και το ανάγκασε τρικλίζοντας να αποχωρήσει από το πεδίο της μάχης…

«Είναι τραυματική εμπειρία. Όποιος δεν το βιώσει δεν μπορεί να καταλάβει. Δεν εύχομαι να συμβεί σε κανένα. Έναν ολόκληρο χρόνο. Η σωματική κούραση σε καταβάλλει. Η ψυχολογική, ακόμη περισσότερο» λέει η ίδια, ανοίγοντάς μας την καρδιά της.

Το σοκ της απόλυσης

 Πάλεψε, άντεξε και κέρδισε τη μάχη. Της έμελλε, ωστόσο, να βιώσει ένα σοκ μόλις αποφάσισε να επιστρέψει σε κανονικούς ρυθμούς ζωής. Το σοκ της απόλυσης την πρώτη ημέρα επιστροφής της στην εργασία της. Με μια στεγνή επιστολή. Χωρίς καν να βρουν τη δύναμη να της το πουν φραστικά. Μηδενίζοντας τα χρόνια υπηρεσίας της. Διαγράφοντας τον γολγοθά που ανέβαινε έναν ολόκληρο χρόνο. Πετώντας στον κάλαθο των αχρήστων κάθε έννοια ανθρωπισμού.

«Με πλήγωσε αφάνταστα. Έξι μήνες μετά, ακόμη δεν το έχω ξεπεράσει. Έχασα φίλους και συνάδελφους. Ήταν απαίσιος ο τρόπος που έγινε» λέει η Μαρία, με εμφανέστατη ακόμη την απογοήτευση στον τόνο της φωνής της. 

Μας εξηγεί ότι φεύγοντας από τον χώρο της εργασίας της κρατώντας την επιστολή απόλυσης και σοκαρισμένη από την απρόσμενη αδικία και μικροψυχία, πήγε σε μια καφετερία. Την έπνιγε το δίκαιο και το παράπονο.

Μόλις πέρασε το αρχικό σοκ, κυριάρχησε ο θυμός. Μεγάλος θυμός. Και άρχισε τότε, χωρίς να το πολυσκεφτεί, να γράφει στο facebook τι είχε συμβεί.

«Δεν σκέφτηκα εκείνη τη στιγμή τον εαυτό μου. Δεν το έκανα για τα χρήματα. Για να πάρω μεγαλύτερη αποζημίωση. Όχι. Μόνο αν μπει κάποιος στη θέση μου μπορεί να αντιληφθεί πώς ένιωθα εκείνη τη στιγμή. Μετά από έναν χρόνο απεγνωσμένης μάχης για τη ζωή, να αντικρίζεις μια τόσο σκληρή στάση… Είπα ότι έπρεπε να κάνω κάτι, να αντιδράσω, για να το δει ο κόσμος. Και τουλάχιστον να μην αντιμετωπίσουν και άλλοι κάτι τόσο σκληρό» εξομολογείται. 

Η κατακραυγή του κόσμου έφερε τη νίκη

 Η Μαρία παραδέχεται ότι δεν ανέμενε αυτό που ακολούθησε. Σείστηκε το διαδίκτυο από την απίστευτη αντίδραση του κόσμου. Παγκύπρια κατακραυγή.

«Το τηλέφωνο δεν σταμάτησε να κτυπά. Τα μηνύματα συμπαράστασης του κόσμου έπεφταν βροχή. Ακόμη και από το εξωτερικό με έπαιρνε κόσμος για να μου εκφράσει τη συμπαράστασή του. Ήταν συγκλονιστικό. Δεν θα το ξεχάσω όσο ζω» προσθέτει η Μαρία, με εξόφθαλμη την ευγνωμοσύνη της προς τον απλό κόσμο.

Και, όντως, η εταιρεία την επόμενη μέρα αναδιπλώθηκε. Απέσυρε τους αρχικούς όρους απόλυσης, που ήταν ποσό ίσο με την αποζημίωση την οποία θα έπαιρνε αν έβγαινε πλεονάζον. Συμβιβάστηκε σε αποζημίωση μισθών δύο χρόνων. Ακόμη μία μάχη είχε κερδηθεί από τη Μαρία.

Σε επιστολή της που δημοσιεύθηκε τότε, η Μαρία έγραφε και εξηγούσε: «Λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες με τις οποίες έγινε η άδικη απόλυσή μου, πρωταρχικός μου στόχος δεν ήταν ούτε να επιστρέψω στην εργασία μου, ούτε και να λάβω απλώς κάποια αποζημίωση. Στόχος μου ήταν να ζητήσω τη βοήθειά σας, ώστε η δύναμη της φωνής σας να βοηθήσει να είμαι ο τελευταίος ασθενής ο οποίος χάνει τη δουλειά του για λόγους που συνδέονται με την ασθένειά του, και για να σηματοδοτήσει η περιπέτειά μου μια νέα αρχή για τα δικαιώματα των καρκινοπαθών στον χώρο της εργασίας τους». Και πρόσθετε: «Μετά τη δημόσια απολογία του πρώην εργοδότη μου και την καταβολή από πλευράς του της μέγιστης αποζημίωσης που προβλέπεται από τη νομοθεσία, αυτό έχει επιτευχθεί. Και έχει επιτευχθεί αποκλειστικά με τη δική σας βοήθεια και τη δημόσια κατακραυγή». 

«Κερδήθηκε η μάχη, όχι ο πόλεμος»

 Η Μαρία Ηλιοφώτου μόλις είχε κερδίσει τη δεύτερη μεγάλη μάχη. Πρώτα, νίκησε το τέρας. Στη συνέχεια, νίκησε και την αδικία. Δεν είχε, ωστόσο, κερδηθεί ακόμη ο πόλεμος.

Αυτή η πολεμίστρια ήταν αποφασισμένη να τον κερδίσει κι αυτόν. Είναι φτιαγμένη, είπαμε, από ατσάλι. Στην ίδια εκείνη επιστολή τον περασμένο Φεβράρη κήρυττε επίσημα τον πόλεμο.

«Κερδίσαμε μια μάχη αλλά όχι τον πόλεμο. Τώρα πρέπει να απαιτήσουμε όλοι μαζί αλλαγή της νομοθεσίας, προκειμένου να γίνει πιο αποτρεπτική, ώστε στο μέλλον να είναι ακόμη δυσκολότερο να συμβούν παρόμοια περιστατικά» έγραφε με αποφασιστικότητα.

Ήταν το μέγεθος της αδικίας τεράστιο. Ήταν και η συμπαράσταση της κοινωνίας τιτάνια. Αυτά βοήθησαν, ώστε να βρει σύντομα η Μαρία ισχυρούς συμμάχους. Απαραίτητοι για να μπορέσουν οι πολεμιστές να κερδίσουν τον πόλεμο κόντρα σε πανίσχυρους αντιπάλους. Πρώτα, η υπουργός Εργασίας τοποθετήθηκε δημοσίως. Χαρακτήρισε απαράδεκτη την απόλυση μίας καρκινοπαθούς. Και υποσχέθηκε ότι το Υπουργείο της θα επανεξετάσει τη νομοθεσία με στόχο να αποφεύγονται στο μέλλον παρόμοια περιστατικά. 

Λίγο μετά, στο πλευρό της Μαρίας βρέθηκαν η τότε βουλευτής της ΕΔΕΚ, Ρούλα Μαυρονικόλα και η βουλευτής του ΑΚΕΛ, Σκεύη Κουκουμά. Κατέθεσαν στη Βουλή πρόταση νόμου με την οποία καθόριζαν απαγόρευση στην απόλυση υπάλληλου ο οποίος απουσιάζει μέχρι έναν χρόνο από την εργασία του λόγω μακροχρόνιας ασθένειας.

Η πλάστιγγα για το αποτέλεσμα του πολέμου είχε αρχίσει να γέρνει προς την πλευρά της Μαρίας και του δίκαιου αγώνα της. Η τροποποίηση ψηφίστηκε από τη Βουλή και στις 25-7-2016 δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας. Ήταν η επισφράγιση της τελικής νίκης γι’ αυτή την ηρωίδα της ζωής. 

Αυτή ήταν και η αφορμή της συνάντησής μας πριν μερικές μέρες. «Έκλαιγα όταν διάβασα τη δημοσίευση του νόμου. Και ακόμη κλαίω όταν το σκέφτομαι (σ.σ. ταπεινός μάρτυρας ο γράφων, πιστοποιεί ότι εκείνη τη στιγμή τα μάτια της βούρκωσαν). Θεωρώ ότι είναι ένα πολύ μεγάλο βήμα για τα δικαιώματα των καρκινοπαθών και άλλων με μακρόχρονες ασθένειες» υπογραμμίζει η Μαρία. 

«Χρωστάμε πολλά στην κοινωνία…»

Όσοι νομίζετε ότι το μεγαλείο ψυχής του Ηλιόφωτου και της Μαρίας Ηλιοφώτου τελειώνει, με την επισφράγιση της νίκης σε αυτό τον πόλεμο, κάνετε λάθος.

«Δεν τελειώσαμε εδώ» παρεμβαίνει στη συζήτησή μας ο Ηλιόφωτος. «Χρωστάμε πολλά στην κοινωνία που μας στήριξε» προσθέτει.

«Έχουμε να δώσουμε πολλά πίσω. Γι’ αυτό, αποφασίσαμε ότι πρέπει να ιδρύσουμε έναν σύνδεσμο που να αναλαμβάνει να στηρίζει καρκινοπαθείς και άλλους σοβαρά ασθενείς, σε θέματα εργατικών προβλημάτων. Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο και, πιστέψτε μας, υπάρχει τεράστιο πρόβλημα. Σε όλη αυτή την περιπέτεια γνωρίσαμε πολύ κόσμο και διαπιστώσαμε ότι υπάρχει μεγάλο κενό. Πολλοί ασθενείς ταλαιπωρούνται όσο καιρό δεν εργάζονται και πρέπει να υπάρξει ένας σύνδεσμος, που να αναλαμβάνει να τους βοηθήσει σε αυτό τον τομέα. Οι υφιστάμενοι σύνδεσμοι παρέχουν στήριξη μόνο σε θέματα που αφορούν τη θεραπεία αλλά όχι σε τέτοιας φύσεως ζητήματα. Μιλήσαμε ήδη με κάποια άτομα που έχουν τα μέσα να μας βοηθήσουν και κάποια στιγμή θα το κάνουμε. Είναι το ελάχιστο που μπορούμε να επιστρέψουμε στην κοινωνία, η οποία μας στήριξε με τόσο συγκλονιστικό τρόπο» καταλήγει ο σύζυγος της Μαρίας.

Έφυγα από το σπίτι της Μαρίας και του Ηλιόφωτου ευτυχισμένος. Που γνώρισα δύο τέτοιους πολεμιστές. Επειδή άντλησα ψήγματα της δικής τους παλληκαριάς. Αλλά και γιατί πλημμύρισα από πραγματική ανθρωπιά. Που τόσο πολύ χρειαζόμαστε στην εποχή που ζούμε…

Γράφει: Γιώργος Καλλινίκου

Πηγή: http://www.philenews.com

Την απέλυσαν επειδή είχε καρκίνο!

http://cancergr.blogspot.gr/2016/02/blog-post_11.html

Μύθοι και Αλήθειες για τη δωρεά αιμοποιητικών κυττάρων

ΓΙΝΕ ΤΟ ΤΑΙΡΙ ΜΟΥ

 ΓΙΝΕ Ο ΗΡΩΑΣ ΜΟΥ

Μύθος: Η δωρεά αιμοποιητικών κυττάρων/μυελού των οστών είναι επώδυνη!
Αλήθεια: Υπάρχουν πλέον δύο τρόποι να δωρίσετε αιμοποιητικά κύτταρα.. Μέσω του μυελού των οστών σας ή μέσω του περιφερικού αίματος:
Το 80% των δωρεών γίνονται σήμερα με την μέθοδο που ονομάζεται Περιφερική Λήψη Αιμοποιητικών Κυττάρων κατά την οποία συλλέγονται τα αιμοποιητικά κύτταρα από το περιφερικό αίμα και όχι απευθείας από τον ίδιο τον μυελό. Στην Περιφερική Λήψη πόνος μπορεί να εμφανιστεί μόνο κατά τη διάρκεια προετοιμασίας, με τη λήψης του αυξητικού παράγοντα (ο αυξητικός παράγοντας G-CSF λαμβάνεται για 4 μέρες και κινητοποιεί τα κύτταρα να βγουν από το μυελό των οστών προς την κυκλοφορία του αίματος). Πιο συγκεκριμένα μπορεί να νιώσετε πόνους στα κόκκαλα ή/και στους μυς, ο οποίος είναι ήπιος εως μέτριος και υποχωρεί με κοινά παυσίπονα. Η χορηγησή του δεν έχει ενοχοποιηθεί για καμία επιπλοκή μακροχρόνια. Πολλοί δότες αναφέρουν πως δεν νιώθουν κανένα σύμπτωμα μια ώρα μετά τη συλλογή. Μόνο το 30% των δωρεών γίνεται από τα οστά και τις περισσότερες φορές είναι για να βοηθηθούν άρρωστα παιδιά, διότι η εμπειρία έχει δείξει πως επιτυγχάνονται υψηλότερα ποσοστά επιτυχίας με αυτών τον τρόπο σε αντίθεση με τη λήψη αιμοποιητικών κυττάρων. Για την δωρεά μυελού των οστών θα γίνει νάρκωση οπότε δεν νιώθετε πόνο κατά τη συλλογή του. Θα υπάρξει κάποιος πόνος χαμηλά στη μέση μετά την λήψη ο οποίος θα υποχωρήσει σύντομα. Η πλειοψηφία των δοτών αισθάνεται αρκετά καλά και μπορεί να φύγει μερικές ώρες μετά τη διαδικασία από το νοσοκομείο. Ο μυελός που αφαιρείται αναγεννιέται γρήγορα χωρίς να επηρεάζεται η γενική κατάσταση του δότη.

Μύθος: Οι περισσότεροι ασθενείς θα λάβουν μόσχευμα από κάποιο μέλος της οικογένειας τους. 
Αλήθεια: Το 70% των ασθενών που χρειάζονται μεταμόσχευση δεν διαθέτουν ιστοσυμβατό αδελφό και θα αναζητήσουν κατάλληλο μόσχευμα από μη συγγενή δότη από το Παγκόσμιο Μητρώο Εθελοντών Δοτών Μυελού των Οστών.  

  

Μύθος: Ο μυελός των οστών λαμβάνεται από την σπονδυλική στήλη ή αφαιρείται κομμάτι από το οστό.
Αλήθεια: Ο μυελός των οστών είναι ρευστός ιστός που βρίσκεται στις κοιλότητες των οστών και περιέχει αρχέγονα αιμοποιητικά κύτταρα. Αν σας ζητηθεί να δωρίσετε μυελό των οστών η συλλογή γίνεται από τα οστά της λεκάνης. Κατά τη διάρκεια της λήψης συλλέγεται λιγότερο από το 5% των κυττάρων του μυελού. Είναι πολύ σημαντικό να θυμάστε ότι οι μεταμοσχεύσεις που γίνονται με μόσχευμα που προέρχεται από περιφερική λήψη αιμοποιητικών κυττάρων αγγίζουν το 80% σε αντίθεση με αυτές του μυελού των οστών.

Μύθος: Υπάρχει συνήθως συμβατός δότης για τον ασθενή μέσα στην οικογένεια του.
Αλήθεια: Το ποσοστό των ασθενών που βρίσκει συμβατό δότη μέσα στην οικογένεια του ανέρχεται μόλις στο 30%. Το υπόλοιπο 70% πρέπει να αναζητήσει εθελοντή μη συγγενή δότη για την μεταμόσχευση του. Η εθνικότητα και η καταγωγή πρέπει να λαμβάνεται υπόψη επειδή υπάρχει ισχυρή γενετική και φυλετική συσχέτιση μεταξύ ομοεθνών διότι μοιράζονται πιο συχνά κοινά αντιγόνα ιστοσυμβατότητας (HLΑ). Έτσι επιτυγχάνεται η ταχύτερη ανεύρεση του κατάλληλου δότη και η πραγματοποίηση της μεταμόσχευσης σε σύντομο χρόνο. Έχει υπολογιστεί με στατιστικά μοντέλα ότι σε μια χώρα με 10.000.000 ομοιογενούς φυλετικά πληθυσμού, όπως η χώρα μας, η πιθανότητα εύρεσης συμβατού δότη για ένα ασθενή αγγίζει το 80%, με την προϋπόθεση ύπαρξης 200.000 Ελλήνων εγγεγραμμένων εθελοντών δοτών. Για αυτό το λόγο είναι καθοριστικό να αυξηθεί ο αριθμός των εθελοντών δοτών στη χώρα μας.

Μύθος: Μπορεί να βρεθεί συμβατός δότης κάποιος από αυτούς που έχουν ήδη εγγραφεί. Δεν χρειάζεται να εγγραφώ και εγώ.
Αλήθεια: Αν και υπάρχουν πολλά εκατομμύρια εγγεγραμμένοι εθελοντές δότες παρόλα αυτά πολλοί ασθενείς δεν βρίσκουν έγκαιρα συμβατό δότη. Για αυτό ο εμπλουτισμός των Τραπεζών με νέους δότες, ιδιαίτερα νεαρής ηλικίας, θα προσφέρει την πιθανότητα ίασης σε περισσότερους ασθενείς που χρειάζονται μεταμόσχευση. Αυτό είναι ιδιαίτερα αναγκαίο για τη χώρα μας που ο αριθμός των εγγεγραμμένων εθελοντών δοτών είναι μικρός.

Πολλοί δεν είχαν καν σκεφτεί να εγγραφούν ως δότες μυελού των οστών μέχρι τη στιγμή που κάποιος γνωστός νόσησε και χρειάστηκε μεταμόσχευση. Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουμε πως η εθελοντική δωρεά μυελού των οστών/αιμοποιητικών κυττάρων είναι ένα κοινωνικό θέμα σε διεθνή κλίμακα και μας αφορά όλους. Αν ένας γνωστός μας χρειαστεί μεταμόσχευση θα επιθυμούσαμε να βρεθεί ένας εθελοντής, από οποιαδήποτε γωνιά του πλανήτη, να τον σώσει.

Μύθος: Είμαι εθελοντής αιμοδότης οπότε δεν χρειάζεται να εγγραφώ στην Τράπεζα Εθελοντών Δοτών Μυελού των Οστών.
Αλήθεια: Η δωρεά αίματος και η δωρεά αιμοποιητικών κυττάρων/μυελού των οστών είναι δυο τελείως διαφορετικά και ξεχωριστά προγράμματα. Ο εθελοντής αιμοδότης δεν είναι απαραίτητα και εθελοντής δότης μυελού των οστών, απαιτείται ξεχωριστή διαδικασία για την εγγραφή σας στην Τράπεζα Εθελοντών Δοτών Μυελού των Οστών. Εξάλλου το σύστημα ομάδων αίματος (ABO) είναι τελείως διαφορετικό από αυτό της ιστοσυμβατότητας (HLA).

Μύθος: Δεν μπορώ να γίνω δότης μυελού των οστών γιατί έχω αποκλειστεί ως αιμοδότης (έχω αναιμία/ είμαι διαβητικός, κτλ.)
Αλήθεια: Τα ιατρικά κριτήρια για την δωρεά αίματος είναι πολύ διαφορετικά από αυτά για την δωρεά αιμοποιητικών κυττάρων/μυελού των οστών. Άτομα για παράδειγμα με αναιμία, διαβητικοί οι οποίοι δεν λαμβάνουν ινσουλίνη, άτομα με χαμηλή αρτηριακή πίεση μπορούν να γίνουν άφοβα εθελοντές δότες μυελού. Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε με την Τράπεζα Εθελοντών Δοτών του Συλλόγου «ΟΡΑΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ».

Πηγή: http://www.oramaelpidas.gr

Κοζάνη: Αναζητείται μόσχευμα για τρία περιστατικά λευχαιμίας

Άμεση είναι η ανάγκη για την εξεύρεση μοσχεύματος για τρία επείγοντα περιστατικά λευχαιμίας σε Κοζάνη, Πτολεμαϊδα και Αμύνταιο για δυο άντρες και μια γυναίκα ηλικίας από 22 έως 25 ετών, που έχουν άμεση ανάγκη για μεταμόσχευση μυελού  των οστών.

Ο  Σύλλογος Εθελοντών Αιμοδοτών  «Γέφυρα ζωής» κάνει έκκληση στους πολίτες της Δυτικής Μακεδονίας να προσέλθουν είτε στις προγραμματισμένες αιμοδοσίες είτε στους χώρους του Συλλόγου για να δώσουν δείγμα,  ενώ παράλληλα έχουν ξεκινήσει εκστρατεία ενημέρωσης το τελευταίο διάστημα στην ευρύτερη περιοχή, για την εύρεση συμβατού δότη για τους τρεις  νέους ανθρώπους που χρειάζονται άμεσα βοήθεια καθώς και για την ενίσχυση του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων και της Παγκόσμιας Τράπεζας. 

Εν τω μεταξύ συνεχίζεται η αναζήτηση δότη για την 25χρονη από το Τσοτύλι Κοζάνης.

ΕΡΤ ΚΟΖΑΝΗΣ: Σύνταξη- Δέσποινα Αμαραντίδου

Πηγή: http://www.ert.gr