Ο Βαγγέλης είναι η καλύτερη απόδειξη πώς ο καρκίνος μπορεί να νικηθεί

Βαγγέλης Ασπρόμουγγος #Cancel the Cancer:

Ένας πραγματικός πρωταθλητής της ζωής

Σε μία εποχή που το μεγαλύτερο μέρος των ειδήσεων και των συζητήσεων στα social media, αφορούν την θλιβερή παγκόσμια οικονομικόκοινωνικόπολιτική κατάσταση, υπάρχουν εκείνες οι ιστορίες που τις διαβάζεις και γεμίζεις αισιοδοξία. Ιστορίες ανθρώπων που δίνουν αγώνα για την ζωή τους και καταφέρνουν να κερδίζουν.

Ιστορίες, όπως του Βαγγέλη Ασπρόμουγγου, ενός νικητή του καρκίνου, που αποτελούν τρανταχτό παράδειγμα πως η ζωή είναι το πιο σημαντικό δώρο που μας χαρίστηκε, ενώ η υγεία μας είναι τελικά, αν και κλισέ, αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία από όλα.

O Βαγγέλης το 2012, μετά από μία επιτυχή συμμετοχή σε κλασικό μαραθώνιο, αποφάσισε να ασχοληθεί με το τρίαθλο. Άρχισε να μαθαίνει κολύμπι και να προπονείται.

Λίγο καιρό αργότερα, τον Μάιο του 2013, διεγνώσθη με καρκίνο του όρχεως και των λεμφάδένων. Όμως δεν το έβαλε κάτω και μετά από τις πρώτες χημειοθεραπείες συνέχισε να προπονείται κανονικά και προσπάθησε να ξαναπιάσει την ζωή του από την αρχή. 

Δυστυχώς η περιπέτεια του Βαγγέλη δεν σταμάτησε εκεί.

Το 2015 και το 2016, ο Βαγγέλης είχε δυο σοβαρές υποτροπές που οδήγησαν σε σειρά  εξουθενωτικών θεραπειών και χειρουργείων, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, με τον Βαγγέλη να φτάνει να ζυγίζει μόλις 66 κιλά και να είναι αρκετά ταλαιπωρημένος σωματικά.

Κάπως έτσι φτάνουμε στο 2017, χρονιά σταθμό για τον Βαγγέλη: «Τρία χρόνια προπονήσεις, τρία χρόνια νοσοκομεία , φουλ χημειοθεραπείες , αλλά πάντα αυτό σκεφτόμουν. Τον πρώτο μου αγώνα Τρίαθλο. Τίποτα άλλο. Θα γινόμουν καλά και θα έτρεχα. Σήμερα στην Λίμνη Δόξας τερμάτισα!!!».

Με την παραπάνω χαρακτηριστική ανάρτηση, στο προσωπικό του λογαριασμό, στο Facebook ο Βαγγέλης Ασπρόμουγος, δείχνει πώς αν πραγματικά έχεις αγάπη για τη ζωή και ψυχικό σθένος μπορείς να τα καταφέρεις.

O Bαγγέλης δεν έκανε πίσω στιγμή, συνέχισε τον προσωπικό του αγώνα ενάντια στον καρκίνο και, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, χαριτολογώντας, κράτησε την υπόσχεση που είχε δώσει στη Δανάη Μωραϊτη, ψυχή της Transition Sports 3, πως ο πρώτος του αγώνας του, μόλις αναρρώσει, θα είναι με την συγκεκριμένη διοργάνωση.

Εμείς του ευχόμαστε η περιπέτεια με την υγεία του από εδώ και πέρα να αποτελεί μια μακρινή ανάμνηση και να συνεχίσει τη ζωή του γεμάτος αισιοδοξία και χαμόγελο.

#cancelthecancer

Πηγή: https://www.pharmacy295.gr/el

Πατρινή πρόσφερε 1.300.000 ευρώ για να αγοραστεί πανάκριβο "όπλο" κατά του καρκίνου

Ένα θαύμα για τους καρκινοπαθείς συνέβη πρόσφατα στο ΠΓΝΠ. Το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο και ειδικότερα το Ιατρικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Πατρών πρόκειται να αποκτήσει μέσω δωρεάς γνωστής πατρινής, το PET/CT, ένα ειδικό μηχάνημα απεικονιστικής εξέτασης που δείχνει τη λειτουργία των διαφόρων ιστών και οργάνων.

Έως σήμερα οι ασθενείς της περιφέρειάς μας έπρεπε να μεταβούν στην Αθήνα για τη συγκεκριμένη εξέταση καθώς το εν λόγω μηχάνημα διαθέτουν ελάχιστα νοσοκομεία και ιδιωτικά κέντρα της πρωτεύουσας ενώ πρόσφατα απέκτησε ένα ιατρικό μηχάνημα απεικόνισης και η Θεσσαλονίκη.

Η συγκεκριμένη δωρεά είναι το αποτέλεσμα συντονισμένων ενεργειών εκτός των άλλων και της πρυτάνεως του Πανεπιστημίου Βενετσάνας Κυριαζοπούλου, η οποία μίλησε συγκινημένη και περιχαρής για τη δωρεά του μηχανήματος PET/CT, στο Ιατρικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Πατρών.

Η ίδια ως γιατρός γνωρίζει καλά τη σημαίνει αυτή η δωρεά για τις ανάγκες του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Πατρών και κατ' επέκταση   για τους ασθενείς της ευρύτερης περιοχής.

Η κα Ελένη Διγενοπούλου - Ζαφειροπούλου, που έζησε τα νεανικά της χρόνια στην Πάτρα ανέλαβε εξ ολοκλήρου το κόστος για την αγορά του σύγχρονου συστήματος PET/CT μαζί με τις απαιτούμενες ανακατασκευές και θωρακίσεις του ήδη υπάρχοντος χώρου. Το ιατρικό μηχάνημα κοστίζει 1,3 εκ. ευρώ και συνολικά μαζί με τον ειδικά διαμορφωμένο χώρο και τις εγκαταστάσεις εκτιμάται οτι θα καταλήξει στο ποσό των περίπου 1.5 εκατομμύριο ευρώ.

Το Πανεπιστήμιο Πατρών ονομάζει την κ. Διγενοπούλου Μεγάλη Ευεργέτιδά του για την προσφορά της αυτή και αναμένεται να την ανακηρύξει, Επίτιμη Διδάκτορα του Πανεπιστημίου Πατρών.

Πηγή: http://www.thebest.gr

Γιατρός κάνει καντάδα με ουκουλέλε σε κοριτσάκι με καρκίνο και αυτό χορεύει χαρούμενα!

Η μουσική είναι βάλσαμο για την ψυχή. Το τραγούδι μπορεί να ταξιδέψει κάποιον σε διαφορετικούς κόσμους και να τον κάνει να ξεχάσει προσωρινά τις ανησυχίες του. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πώς αυτός ο γιατρός κατάφερε να αλλάξει τις ζωές των ασθενών του μέσω της μουσικής.

Όταν κάποιος πάσχει από μία ασθένεια, συνήθως προσπαθεί να παραμείνει αισιόδοξος καθώς υπάρχουν πιθανότητες να κερδίσει τη μάχη. Η θετική σκέψη μπορεί στ’ αλήθεια να επηρεάσει την υγεία ενός ατόμου και να του δώσει τη δύναμη που δεν θα είχε αλλιώς. Ο γιατρός αυτός γνώριζε τη δύναμη που έχει η μουσική και έκανε τα πάντα για να κρατήσει τους ασθενείς του δυνατούς και αισιόδοξους.

Ο Δρ. Paulo Martins είναι ένας αφοσιωμένος γιατρός στο νοσοκομείο Das Clinicas στο Ribeirao Preto, στο Sao Paolo της Βραζιλίας. Μία μέρα έφερε το ουκουλέλε του στο νοσοκομείο. Ήθελε να διασκεδάσει τους μεγαλύτερους σε ηλικία ασθενείς του φέρνοντάς τους ζωντανή μουσική. Αυτό που δεν γνώριζε ήταν πως είχε και μία ξεχωριστή, μικρή θαυμάστρια.

Η Sophia βρισκόταν στην παιδοογκολογική πτέρυγα όταν άκουσε τον Δρ.Martins να παίζει. Το κορίτσι πάσχει από μία σπάνια ασθένεια, που ονομάζεται Πνευμονική Ιστιοκύττωση Langerhans. Όταν άκουσε τον Δρ. Martins να παίζει, αμέσως γέμισε με χαρά. Άρχισε να περιπλανιέται σε όλο το νοσοκομείο, ψάχνοντας την προέλευση αυτής της όμορφης μελωδίας. Όταν η Sophia  βρήκε το γιατρό να τραγουδάει και να παίζει το ουκουλέλε του, έτρεξε κοντά του.

Ο Δρ. Martins σύντομα συνειδητοποίησε την μεγάλη επίδραση που είχε η μουσική του σ’ αυτό το μικρό κορίτσι και γι’ αυτό έκανε κάτι αξιοθαύμαστο: Έπαιξε ένα ξεχωριστό τραγούδι ειδικά γι’ αυτήν! Η Sophia ήταν ενθουσιασμένη που άκουγε τη μουσική. Άρχισε να λικνίζει το σώμα της ανάλογα με το ρυθμό και στη συνέχεια, το έριξε στο χορό! Το κοριτσάκι γέμισε με χαρά όλο το δωμάτιο καθώς ακολουθούσε κάθε μελωδία!

Ο Δρ. Martins έδειξε πραγματική αφοσίωση στους ασθενείς του καθώς ξεπέρασε τα όρια της συμβατικής ιατρικής και έκανε ό,τι μπορούσε για να φέρει τη χαρά στο νοσοκομείο. Η Sophia και οι υπόλοιποι ασθενείς δεν θα ξεχάσουν ποτέ την αφοσίωση και τη συμπόνια του. Είναι συγκινητικό να βλέπεις έναν γιατρό που νοιάζεται τόσο πολύ για την καλή ψυχολογία των ασθενών του!

Επιμέλεια κειμένου  Σωτηριάδου Χριστίνα

Πηγή: http://www.newsitamea.gr

Πώς αποχαιρετά το παιδί της μια τραγουδίστρια που πεθαίνει από καρκίνο

Τι γράφει στο μπλογκ του ο σύζυγός της

Τον Ιούνιο του 2014, η αμερικανίδα τραγουδίστρια της Κάντρι, Joey Feek-μαζί με τον σύζυγό της Rory αποτελούσαν το δίδυμο Joey + Rory-, διαγνώσθηκε με καρκίνο του τραχήλου της μήτρας. Μόλις τέσσερις μήνες πριν τα συγκλονιστικά αυτά νέα, η 40χρονη σήμερα μουσικός, είχε φέρει στον κόσμο ένα κοριτσάκι, την Indiana.

Έπειτα από έναν δύσκολο αγώνα, η οικογένεια ανακοίνωσε χθες ότι η Joey ολοκλήρωσε την ιατρική θεραπεία και πως θα συνέχιζε την νοσηλεία στο σπίτι. Στο μπλογκ που διατηρεί ο σύζυγός της, το «This Life I Live», αποκάλυψε ότι σκοπεύουν να περάσουν τις τελευταίες ημέρες της μαζί, ως οικογένεια- ειδικά η Joey και η 21μηνών Indiana που έχει σύνδρομο Ντάουν. «Τις τελευταίες μέρες, πηγαίνω την Indiana στη μαμά της, ώστε να περάσουν μερικό χρόνο μαζί», έγραψε ο Rory. «Και των δυο τα μάτια λάμπουν κάθε φορά που βλέπει η μια την άλλη. Είναι υπέροχο», συμπληρώνει.

«Χθες, την έβαλα να καθίσει μπροστά από τη μαμά της. Γέλασαν, έπαιξαν και λάτρεψαν η μια την άλλη, με τον τρόπο που μόνο μια μάνα και τα παιδιά της μπορούν», συνεχίζει. «Η Joey είναι ήρεμη για το που είναι και το που θα πάει. Όπως είμαι κι εγώ», έγραψε ο πατέρας αναφέροντας ότι η σύζυγός του διαβάζει και ηχογραφεί παιδικά βιβλία ώστε μια μέρα η κόρη της να την ακούει να της διηγείται παραμύθια.

Πηγή: http://www.newsbeast.gr

ΚΗΝ Νίκος Κούρκουλος: Εδώ οι άνθρωποι διεκδικούν τη ζωή τους με αξιοπρέπεια

 Ένα πρωινό στο Κέντρο Ημερήσιας Νοσηλείας Νίκος Κούρκουλος: Ένα άρτιο περιβάλλον που λειτουργεί με γνώμονα τον σεβασμό της αξιοπρέπειας στη ζωή και την ασθένεια.

Ο Νίκος Κούρκουλος «έφυγε» από τη ζωή μετά από πολυετή μάχη με τον καρκίνο, μια ασθένεια που δεν κάνει διακρίσεις ανάμεσα σε διάσημους και άσημους, πλούσιους και φτωχούς. «Γιατί όχι σε μένα;» έλεγε ο ίδιος όταν μιλούσε για τον καρκίνο του, μια προσέγγιση απέναντι στην αρρώστια που πέρα από δείγμα του χαρακτήρα του είναι και μάθημα ζωής προς όλους μας.

Το πορτραίτο του Νίκου Κούρκουλου μέσα στο ΚΗΝ Νίκος Κούρκουλος

Η κ. Μαριάννα Λάτση, η οποία έζησε δίπλα του αυτά τα πολύ δύσκολα έξι χρόνια μέσα στα νοσοκομεία βλέποντας την αγωνία των ασθενών και των συντρόφων τους, τον πόνο, την προσευχή, την ελπίδα που γεννιέται σβήνει και ξαναζωντανεύει και τις υπεράνθρωπες προσπάθειες γιατρών και νοσηλευτών, προχώρησε στη δημιουργία του Κέντρου Ημερήσιας Λειτουργίας Νίκος Κούρκουλος, μια «δωρεά - πράξη καθήκοντος, λύτρωσης και αλληλεγγύης» όπως η ίδια την περιέγραψε, για να συνδράμει στην προστασία και τον σεβασμό της αξιοπρέπειας στη ζωή και στην ασθένεια.

Τους τελευταίους πέντε μήνες, άνθρωποι που δίνουν τη δική τους μάχη με την ασθένεια, βρίσκουν ελπίδα και παρηγοριά στο Κέντρο Ημερήσιας Νοσηλείας Νίκος Κούρκουλος.

Πρόκειται για ανθρώπους που από τη μια στιγμή στην άλλη η ζωή τους ανατράπηκε δραματικά, άνεργους, συνταξιούχους, ανασφάλιστους, οι οποίοι λαμβάνουν υψηλού επιπέδου υπηρεσίες υγείας σε ένα άρτιο και πλήρως εξοπλισμένο περιβάλλον.

«Δεν έχεις άλλη επιλογή από την αισιοδοξία» 

Η Ηλιάνα είναι 40 ετών, μαμά δύο παιδιών στην εφηβεία, άνεργη, ανασφάλιστη και διαζευγμένη. Η ζωή της δεν ήταν εύκολη. Όμως δεν είχε ιδέα πόσο δύσκολη επρόκειτο να γίνει. Τον περασμένο Δεκέμβριο διαγνώστηκε με καρκίνο στο στήθος. Από τη μια μέρα στην άλλη έπιασε «κάτι». Καρκίνος που πρέπει να αφαιρεθεί άμεσα, η διάγνωση του γιατρού.

Ένιωσε σαν κάποιος να την πυροβόλησε. Έκλαψε, λύγισε, έπεσε αλλά γρήγορα σηκώθηκε αποφασισμένη να νικήσει. Η μαστεκτομή έγινε μέσα σε λίγες μέρες και τώρα βρίσκεται στη φάση της χημειοθεραπείας.

«Τι να πρωτοπώ. Δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα όλο αυτό. Είναι δύσκολο. Έπιασα κάτι στο στήθος μου, στην αρχή έλεγα δεν είναι τίποτα, όμως ήταν. Έκλαψα, λύγισα, έπεσα αλλά γρήγορα σηκώθηκα και πάλεψα. Ακόμα παλεύω αφού έχω ακόμα αρκετό δρόμο μπροστά μου».

«Έκανα αμέσως τη μαστεκτομή, τώρα έχω τις χημειοθεραπείες, μετά τη δεύτερη προληπτική μαστεκτομή και στη συνέχεια την αποκατάσταση του στήθους. Αλλά δόξα τω θεώ είμαι τυχερή και νιώθω ευλογημένη. Έχω μια υπέροχη οικογένεια που με στηρίζει και καλούς φίλους που μαλώνουν ποιος θα με πρωτοφέρει για χημειοθεραπεία».

Πόσο συγκλονιστικό να ακούς μια γυναίκα που διανύει την πιο δύσκολη περίοδο της ζωής της να λέει «δόξα τω Θεώ είμαι τυχερή» και να χαμογελάει.

«Δεν έχεις άλλη επιλογή από την αισιοδοξία» τονίζει. «Το πιο εύκολο για μένα θα ήταν να αφεθώ και να κλαίω όλη μέρα. Σίγουρα υπάρχουν στιγμές που πέφτω και απελπίζομαι. Όμως θέλω να είμαι δυνατή για να δώσω στα παιδιά μου το καλό παράδειγμα. Να τους δείξω ότι δεν πρέπει να εγκαταλείπουμε τον αγώνα. Ότι πρέπει να παλεύουμε στις δυσκολίες. Ο ένας είναι η δύναμη του άλλου. Αυτό να φύγει και να νιώσω άνθρωπος ξανά».

Η απρόσμενη συνάντηση με την κ. Μαριάννα Λάτση

Η Ηλιάνα ήταν από τους πρώτους ασθενείς που μπήκαν στο ΚΗΝ Νίκος Κούρκουλος. Και με μεγάλη συγκίνηση θυμάται μια απρόσμενη επίσκεψη που είχε, ενώ έκανε την πρώτη της χημειοθεραπεία.

Αθόρυβα και απλά, όπως η ίδια περιγράφει, η κ. Μαριάννα Λάτση εμφανίστηκε στην αίθουσα, και ήταν μια συνάντηση που δεν θα ξεχάσει ποτέ:

«Μπήκε στον χώρο αθόρυβα. Ήρθε κοντά και μου χάιδεψε το κεφάλι. Ήταν σεμνή και γλυκύτατη. Στάθηκε από πάνω μου και μου είπε: " Όλα θα πάνε καλά". Το ίδιο έκανε με όλους τους ασθενείς. Ήταν συγκινητικό».

«Σίγουρα οι συνθήκες μέσα στις οποίες το βιώνεις όλο αυτό σου γλυκαίνουν λίγο το χάπι» είπε. «Νιώθω τυχερή μέσα στην ατυχία μου που μπορώ να περνάω αυτές τις δύσκολες ώρες μέσα σε αυτό το αξιοπρεπές περιβάλλον».

«Αυτό δεν είναι ένα συνηθισμένο περιβάλλον. Μας φέρονται υπέροχα»

Βέβαια, ένα αξιοπρεπές και άρτιο περιβάλλον δεν μπορεί να λειτουργήσει σωστά, αν οι άνθρωποι που το στελεχώνουν δεν έχουν ως μοναδικό γνώμονα τον σεβασμό προς τον ασθενή. Στις αίθουσες αναμονής του Κέντρου άκουσα πολλούς ανθρώπους να μιλούν με έκπληξη για την αντιμετώπιση της οποίας έτυχαν, για την ευγένεια και την προθυμία των διοικητικών υπαλλήλων αλλά και για το αξιόλογο ιατρικό δυναμικό.

Η κυρία Ελένη είναι 70 ετών, και περίμενε την αδελφή της να ολοκληρώσει τη χημειοθεραπεία για να επιστρέψουν στο σπίτι. «Ταλαιπωρείται εδώ και χρόνια, ξεκίνησε από το έντερο και τώρα έχει κάνει μεταστάσεις και στους δύο πνεύμονες. Εδώ τα πράγματα είναι πολιτισμένα σε σχέση με άλλα νοσοκομεία και μπράβο σε αυτούς που το δημιούργησαν» είπε. 

«Περνάμε δύσκολα, όμως εδώ το προσωπικό είναι εξαιρετικό και ο χώρος μας βοηθάει και μας ανακουφίζει κάπως τη στενοχώρια» πρόσθεσε.

Λίγα μέτρα μακριά καθόταν η κ. Μαρία 65 ετών η οποία αντιμετώπισε πρόσφατα κάποια γυναικολογικά προβλήματα, έκανε υστερεκτομή και κάνει προληπτικές χημειοθεραπείες.

Ταλαιπωρημένη, αλλά ταυτόχρονα χαμογελαστή και αισιόδοξη μίλησε με τα καλύτερα λόγια για το ανθρώπινο δυναμικό του Κέντρου. «Αυτό δεν είναι ένα συνηθισμένο περιβάλλον. Μας φέρονται υπέροχα. Από τις απλές νοσηλεύτριες και το προσωπικό στα γραφεία μέχρι τους γιατρούς» τόνισε. «Να κάνετε εξετάσεις, να προσέχετε τον εαυτό σας» η συμβουλή της πριν μπει στο γραφείο για τα διαδικαστικά.

Ο πόνος που μετατράπηκε σε ελπίδα, αισιοδοξία και ζωή

Το ΚΗΝ Νίκος Κούρκουλος μπήκε σε πλήρη λειτουργία και ουσιαστικά παραδόθηκε στους φυσικούς ιδιοκτήτες του, τους ασθενείς του, στις 30 Ιανουαρίου του 2017, επέτειο 10 ετών από τον θάνατο του μεγάλου ηθοποιού μετατρέποντας τον πόνο της οικογένειας του Νίκου Κούρκουλου σε ελπίδα, αισιοδοξία και ζωή.  

Αποτελείται από 6 ορόφους, ισόγειο και 3 υπόγεια, έχει συνολική επιφάνεια 4.000 τ.μ., δυναμικότητα 46 κλινών και είναι αναπόσπαστο μέρος του Ογκολογικού Νοσοκομείου Αθηνών «Ο Άγιος Σάββας».

Στεγάζεται στο πρώην 6ο Ογκολογικό Νοσοκομείο του ΙΚΑ (επί των οδών Ασωπίου και Παράσχου πλησίον της Λεωφόρου Αλεξάνδρας) το οποίο με χρηματοδότηση της κας Μαριάννας Λάτση, ανακατασκευάστηκε και εξοπλίστηκε πλήρως βάσει διεθνών προδιαγραφών που πληρούν τις απαιτήσεις λειτουργίας ενός σύγχρονου Κέντρου Ημερήσιας Νοσηλείας, με γνώμονα την αναβάθμιση των κτιριακών συνθηκών νοσηλείας για τους ασθενείς και τη βελτιστοποίηση της αποδοτικότητας του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού. 

Περιλαμβάνει τα παρακάτω τμήματα και μονάδες:

• Βραχεία νοσηλεία χειρουργικού τομέα, δυναμικότητας 20 κλινών και 3 χειρουργικών αιθουσών
• Μονάδα επεμβάσεων διαδερμικής βιοψίας μαστού
• Μονάδα διάλυσης κυτταροστατικών φαρμάκων
• τμήμα ελέγχου νοσηλευτικής μέριμνας, όπου πραγματοποιείται ο προεγχειριτικός έλεγχος των ασθενών του χειρουργικού τομέα και η αξιολόγηση των ασθενών του παθολογικού τομέα.
• Ακτινοδιαγνωστικό τμήμα
• Βιοπαθολογικά εργαστήρια
• Τμήμα ακτινοθεραπείας

Μέσα στο άριστα εξοπλισμένο κέντρο γίνονται 80 χημειοθεραπείες και 20 χειρουργεία ημέρας με τις καλύτερες συνθήκες θεραπείας προς τους ασθενείς, όπως μας ενημέρωσε ο κ. Γιώργος Δενδραμής Πρόεδρος του Δ.Σ και Διοικητής του αντικαρκινικού νοσοκομείου Άγιος Σάββας τονίζοντας:

«Οι ασθενείς που έρχονται στο ΚΗΝ έχουν ένα ψυχολογικό πλεονέκτημα σε σχέση με τον Άγιο Σάββα όπου το περιβάλλον είναι σκληρό και οι πολίτες βλέπουν γύρω τους δύσκολα περιστατικά. Στο Κέντρο πραγματοποιούνται πολλά χειρουργεία που δεν αφορούν ογκολογικούς ασθενείς, ενώ το μεγάλο πλεονέκτημα για τον ασθενή είναι ότι λαμβάνει άρτιες υπηρεσίες υγείας και επιστρέφει στο σπίτι του την ίδια μέρα».

Γιώργος Δενδραμής, Πρόεδρος Δ.Σ. του ΚΗΝ Νίκος Κούρκουλος και Διοικητής του αντικαρκινικού νοσοκομείου Άγιος Σάββας

Φυσικά, οι υπηρεσίες του ΚΗΝ Νίκος Κούρκουλος προς τον πολίτη εξελίσσονται διαρκώς, με τελευταία προσθήκη τον σύγχρονο Μαμοτόμο, ένα πρωτοποριακό μηχάνημα στο οποίο γίνεται επέμβαση στον μαστό χωρίς αναισθησία και η ασθενής μπορεί να επιστρέψει στο σπίτι της περίπου δύο ώρες αργότερα, όπως μας ενημέρωσε ο κ. Δενδραμής. 

Ο Μαμοτόμος μέσα στο ΚΗΝ Νίκος Κούρκουλος

Το ΚΗΝ Νίκος Κούρκουλος κοντά στα παιδιά

Οι υπηρεσίες του ΚΗΝ έχουν επεκταθεί και σε παιδιά αφού στο υπόγειο του κτιρίου λειτουργεί αναβαθμισμένο κοβάλντιο το οποίο πραγματοποιεί ολόσωμη ακτινοβολία, κάτι πολύ σημαντικό όπως τονίζει ο κ. Δενδραμής:

«Πριν προχωρήσουν στη μεταμόσχευση μυελού των οστών, τα παιδιά πρέπει να περάσουν από ολόσωμη ακτινοβολία. Πριν από λίγες μέρες, σε συνεργασία με το νοσοκομείο Αγία Σοφία υπογράψαμε ένα μνημόνιο συνεργασίας το οποίο πιστοποιεί τη μονάδα μεταμόσχευσης μυελού των οστών του νοσοκομείου, σε συνεργασία με τη μονάδα για ακτινοβολίες που ήδη λειτουργεί, ούτως ώστε τα παιδιά να κάνουν εδώ τις ακτινοβολίες και στη συνέχεια να πηγαίνουν στο νοσοκομείο για τη μεταμόσχευση».

Απαίτηση για μόνιμο προσωπικό

Ωστόσο, υπάρχει ακόμα αρκετός δρόμος, όπως μας ενημερώνει ο κ. Δενδραμής, τονίζοντας ότι υπάρχουν ακόμα αρκετά προβλήματα που πρέπει να επιλυθούν:

«Το σημαντικότερο βήμα έχει ήδη γίνει, ωστόσο έχουμε ακόμα αρκετό δρόμο, μην νομίζετε ότι έχουν λυθεί όλα τα προβλήματα και η ύπαρξη μόνιμου προσωπικού είναι μια απαίτηση του συστήματος».

της Ελίνας Μαμμή

Πηγή: http://www.thetoc.gr

Με χρώματα και σούπερ ήρωες η κηδεία του μικρού Μπράντλεϊ...

Στην τελευταία του κατοικία οδηγήθηκε ο μικρός οπαδός της Σάντερλαντ Μπράντλεϊ Λόουερι, που στα 6 του χρόνια νικήθηκε από τον καρκίνο...

Ο μικρούλης που συγκίνησε τον ποδοσφαιρικό – κι όχι μόνο – κόσμο, που το χαμόγελό του όταν έμπαινε στο γήπεδο στην αγκαλιά του αγαπημένου του φίλου, ποδοσφαιριστή Ζερμέιν Ντεφό, δεν μπορούσε να συγκριθεί με τίποτα άλλο, «έσβησε» πριν από λίγες μέρες...

Έχοντας ταλαιπωρηθεί και δώσει τεράστια μάχη με τον καρκίνο, τελικά νικήθηκε, μη προλαβαίνοντας να ζήσει όσα πρέπει να ζει κάθε παιδί...

Στην κηδεία του, το μεσημέρι της Παρασκευής, βρέθηκε πλήθος κόσμου με φανέλες ομάδων, ο Ντεφό φυσικά έδωσε το «παρών» έχοντας αποχωρήσει από την προετοιμασία της Μπόρνμουθ, ενώ, απηύθυναν έναν τελευταίο χαιρετισμό και οι αγαπημένοι του σούπερ ήρωες...

Ο μικρός Μπράντλεϊ οδηγήθηκε στην τελευταία του κατοικία, με όμορφα χρώματα, οπαδούς και απλό κόσμο που μπορεί να μην τον είχαν γνωρίσει ποτέ από κοντά αλλά τους άγγιξε...

Ντυμένοι με πουκάμισα ποδοσφαίρου, οι συμμαθητές του Bradley Lowery κοιτάζουν τον ουρανό καθώς απελευθερώνουν δεκάδες μπαλόνια στη μνήμη του γενναίου φίλου τους μαχητή.

Πηγή: http://www.gazzetta.gr

Η Έμμα είναι 24 και δεν είναι «ασθενής» με καρκίνο

Φορά συχνά μαντήλι στο κεφάλι, γράφει στο blog της Scars and Scarves και είναι η πιο κατάλληλη να μιλήσει για ζωή και ευτυχία

«Όλα; με ρωτάει με απορημένο βλέμμα. Ναι όλα. Τις τελευταίες μέρες μου μένουν στο χέρι κάθε φορά που τα ακουμπάω και δεν μ’ αρέσει αυτή η αίσθηση, της λέω με ένα αμήχανο χαμόγελο σκεπτόμενη πού να κάθομαι τώρα να εξηγώ. Ακούω τον ήχο της ξυριστικής μηχανής, παίρνω μια βαθιά ανάσα και λέω από μέσα μου, μαλλιά είναι, ξαναβγαίνουν. Εκεί που πάει να ξεκινήσει, όμως, ξαφνικά σταματάει. Ξέρει πολλά για μαλλιά και χημειοθεραπείες. Όπως μαθαίνω έχει επιζήσει κι εκείνη από τον καρκίνο».

«‘Όταν δεν είχα μαλλιά δεν έβγαινα από το σπίτι”. Η φράση της αντηχεί στα αυτιά μου από εκείνη τη μέρα. Και είναι η φράση που με οδήγησε να ξεκινήσω αυτό το μπλογκ».

Αυτά γράφει η Έμμα, όταν μιλά στους άλλους για τη δική της ασθένεια, μόνο που η ίδια δεν είναι καθόλου ασθενής.

Τη θυμάμαι στο σχολείο, πώς κινούταν, τι έκανε και πώς όλοι την ήξεραν με το όνομά της. Με την Έμμα δεν ήμασταν φίλες, με περνούσε ένα χρόνο μάλιστα, αλλά γνωριστήκαμε σε κάποια κοινή δραστηριότητα κι έτσι πάντα λέγαμε ένα γεια. Ήταν όμως από εκείνες τις κοπέλες που νιώθεις ότι όλοι τις θαυμάζουν χωρίς να τις ζηλεύουν κι έτσι πρέπει να έκανα κι εγώ. Νομίζω ότι κανείς δεν είχε να πει κάτι αρνητικό για εκείνη και ήταν τόσο κουλ που ενώ ήταν πρώτη σε όλα έγινε και πρόεδρος 15μελούς και ξέρουμε όλοι ότι ο σχολικός συνδικαλισμός σπάνια ταυτίζεται με την αριστεία. Έτσι την παρατηρούσα και μ’ έναν περίεργο τρόπο ήταν σα να τη «σεβόμουν». Σοβαρή, γεμάτη ενέργεια και μέσα σ’ όλα με τα ωραία μακριά μαλλιά και τις παρέες, μέχρι που το σχολείο τελείωσε και την έχασα για να ξαναβρεθούμε πάλι 6 χρόνια μετά την τελευταία φορά που την είδα από κοντά.

Εκείνη τη μέρα τη θυμάμαι επίσης καλά. Στο παλιό στέκι του σχολείου είχαμε δώσει ραντεβού με τους συμμαθητές για αγιασμό ως απόφοιτοι πια. Κι επειδή στην αρχή ο αποχωρισμός είναι δύσκολος, είπαμε να βρεθούμε πάλι στα ίδια μέρη, έτσι για να μην ξεχνιόμαστε. Εκεί και η Έμμα, γελαστή όπως πάντα και λίγο διαφορετική. Σήμερα της αφηγούμαι για πρώτη φορά αυτή την ιστορία, πως στο μαντήλι στο κεφάλι της με παραξένεψε και πως τότε κανείς δεν ήθελε πιστέψει αυτό που φαινόταν αδιανόητο.

Κι όμως τίποτα δεν είναι αδιανόητο όπως φαίνεται, αφού τότε ήταν η πρώτη χρονιά που η Έμμα φόρεσε το μαντήλι της για πρώτη φορά. 24 πλέον και το σάρκωμα εξακολουθεί να τη συνοδεύει, μόνο που εκείνη δεν πτοείται με τίποτα.  Κι αν τη ρωτήσεις πώς είναι να βρίσκεσαι με ένα σπάνιο είδος καρκίνου στα 19 θα σου απαντήσει ότι είναι δύσκολο, αλλά ότι ποτέ δεν αποφάσισε να τα παρατήσει.

«Στην αρχή δεν το είχα συνειδητοποιήσει. Εντάξει, ήταν ένα σοκ, δηλαδή όσο ήταν παρόντες οι γιατροί απλώς έγνεφα καταφατικά σε ό,τι μου έλεγαν και μόλις έφυγαν έβαλα τα κλάματα, όμως μετά, νομίζω, άργησα να το συνειδητοποιήσω πραγματικά. Αυτό που έχω ονομάζεται σάρκωμα Ewing, εμφανίζεται κυρίως σε εφήβους και μπορεί να προσβάλει μυς και οστά. Στη δική μου περίπτωση βρέθηκε αρχικά στην αριστερή μου λεκάνη και στη συνέχεια έκανε μετάσταση σε διάφορα άλλα οστά».

«Όλα ξεκίνησαν με κάποιους ανεξήγητους πυρετούς και αδιαθεσίες και κάποια στιγμή αποφάσισα να το ψάξω κι έτσι ξεκίνησαν όλα».

Το θέμα είναι ότι αυτά που ξεκίνησαν, η Έμμα τα δέχτηκε και τα αντιμετώπισε με μία διάθεση μαχητική. Μεγάλο στήριγμα η Αναστασία, η αδερφή της, η οικογένεια και οι φίλοι της. Η μαμά της, που έζησε μαζί της στην Αμερική για ένα μεγάλο διάστημα, όταν χρειάστηκε θεραπείες και που πολλές φορές την κοίταζε και δεν πίστευε αυτά που ζούσαν μαζί. Η αδερφή της, που της δώρισε μυελό των οστών σε μεταμόσχευση, και οι φίλοι της, που τη συνοδεύουν σε όσα λατρεύει να κάνει.

Το χειρότερο που άκουσε ποτέ απ’ όταν διαγνώστηκε ήταν «να προσέχει τις θεραπείες που προτείνουν οι γιατροί γιατί κάποια άλλη είχε πεθάνει στο τέλος». Αυτό που έχει σταματήσει να κάνει είναι να στεναχωριέται για «τρίχες και άλλα αναντικατάστατα» κι αυτό που θέλει να συνεχίσει είναι να μιλάει ανοιχτά για τον καρκίνο, προσπαθώντας να τον απομυθοποιήσει.

Γι’ αυτό το λόγο έχει φτιάξει τους τελευταίους μήνες το blog Scars and Scarves. Για να μιλήσει για τη ζωή της, αυτά που δεν «πρόσβαλε» ο καρκίνος κι αυτά που εξαιτίας του άλλαξαν, αλλά όχι πάντα προς το χειρότερο. Να μιλήσει για τις μέρες που την είχε πάρει από κάτω και για εκείνες που πέρασε υπέροχα, για ιστορίες που της έμαθαν πολλά και εμπειρίες από μια ζωή που αιφνιδιάστηκε, αλλά δε φοβήθηκε.

Δε λέει ότι είναι εύκολο, δεν είναι όμως το τέλος!

Τρέχει κάθε χρόνο στο μαραθώνιο «Race for the cure» και είναι όλο και πιο ενθουσιασμένη. Στο χθεσινό αγώνα μάλιστα η ομάδα της βγήκε πρώτη σε συμμετοχές μετά από δικό της αγώνα! Όταν κάνει σκι είναι κάτι παραπάνω, υπερενθουσιασμένη. Κι όταν καμιά φορά τη μαλώνουν οι γιατροί τούς λέει ένα πράγμα: «Θέλω να ζήσω μια κανονική ζωή». Γι’ αυτό άφησε και τη Νομική και άλλαξε τελείως πεδίο σπουδών μετά τη διάγνωση. Τα ενδιαφέροντά της άλλαξαν και αποφάσισε να ασχοληθεί με το μάρκετινγκ με στόχο να χρησιμοποιήσει τις γνώσεις της σε κάποια Μη Κυβερνητική Οργάνωση.

Όσο περνούσαν τα χρόνια και οι μεταστάσεις άρχισαν να εμφανίζονται ένιωθε όλο και μεγαλύτερη την ανάγκη να εκφραστεί και το μπλογκ ήρθε σαν αποτέλεσμα να ανοίξει το θέμα και να βοηθήσει όσους μπορέσει. Κι όταν τη ρώτησα πώς γίνεται να μην είπε ποτέ «γιατί σ’ εμένα» πολύ απλά εξηγεί ότι δεν το ένιωσε ποτέ. «Δεν αισθάνομαι ότι οι άλλοι δεν έχουν προβλήματα. Θα περάσω καλά με αυτά που έχω» είναι η απάντηση.

Πήρε δύναμη από ανθρώπους που βρέθηκαν στο δρόμο της και αποφάσισε να μιλήσει ανοιχτά γράφοντας στο blog που έστησε με τη βοήθεια ενός συμμαθητή.

«Τα γράφω όπως τα ζω, δε μου αρέσουν οι πολύ βαρύγδουπες εκφράσεις. Θέλω να βγαίνει κάτι απλό και ήρεμο. Ένας από τους λόγους που με οδήγησαν στη δημιουργία του blog ήταν η ανάγκη μου να μιλήσω για τον καρκίνο με νεανικό τρόπο, γιατί δεν υπάρχει πουθενά κάτι αντίστοιχο. Ο καρκίνος χτυπάει κυρίως πολύ μικρές και μεγαλύτερες ηλικίες, επομένως είναι λίγο σπάνιο να συναντήσεις άτομα γύρω στα 20. Συνήθως γράφουν μεγάλες γυναίκες και θεώρησα ότι ο δικός μου τρόπος ίσως να βοηθήσει».

Η ζωή της είναι κανονική και, μετά το νοσοκομείο, μπορεί να βρεθεί με τις φίλες της για καφέ. Μιλά για μία ασθένεια που ακόμα θεωρείται ταμπού, αλλά το κάνει με απλά λόγια γράφοντας για το πώς είναι να χάνεις τα μαλλιά σου, να κάνεις χημειοθεραπείες, να νιώθεις πολλές φορές αδύναμη, ότι πέρασε ο κίνδυνος, ότι τελείωσες, αλλά να έρχεται η δεύτερη φορά που είναι χειρότερη από την πρώτη… Τώρα βιώνει την τέταρτη μετάσταση και προσπαθεί καθημερινά να κάνει κάτι που την ευχαριστεί.

Μια βόλτα στο «χώρο» της εκεί που γράφει τις σκέψεις της θα σε αφήσει με συναισθήματα. Θαυμασμό για τη δύναμη, συγκίνηση για την έμπνευση και πίστη για τη θέληση. Όταν θα πηγαίνεις από τη μία ιστορία στην άλλη θα διαβάσεις για στιγμές κανονικές και άλλες λίγο πιο σπάνιες, όπως για το ταξίδι στο Παρίσι των επιθέσεων του περσινού Νοέμβρη, ή τη μέρα που απλά δεν ήταν σε θέση να εμπνεύσει τους αναγνώστες της κι εκείνη που τελείωσε έτσι μετά τη μαγνητική:

«Βγαίνω από το νοσοκομείο. Η ζωή συνεχίζεται αδιατάρακτη στον έξω κόσμο και χωρίς να το καταλάβω επιστρέφω κι εγώ σε αυτήν».

ΗΡΩ ΠΑΡΤΣΑΚΟΥΛΑΚΗ

Πηγή: http://www.athensvoice.gr

http://www.scarsandscarves.com/, 

https://www.facebook.com/scarsnscarves/?fref=ts

Δημιούργησαν μίνι μαγνητικό τομογράφο για νεογέννητα μωρά !

Με έναν μίνι μαγνητικό τομογράφο, ο οποίος είναι κατάλληλος για μαγνητικές τομογραφίες εγκεφάλου σε πρόωρα και νεογέννητα μωρά, εφοδιάστηκαν δύο νοσοκομεία σε Βρετανία και ΗΠΑ.

Το εξελιγμένο μηχάνημα άρχισε ήδη να λειτουργεί στο Νοσοκομείο Royal Hallamshire του Σέφιλντ και στο Νοσοκομείο Παίδων του Σινσινάτι, και οι γιατροί λένε ότι βελτιώνει σημαντικά την απεικόνιση των δομών του εγκεφάλου των βρεφών και την ανίχνευση τυχόν προβλημάτων.

Προς το παρόν, 40 βρέφη έχουν εξεταστεί στο Σέφιλντ για ερευνητικούς σκοπούς, διότι κανένας από τους δύο μαγνητικούς δεν έχει εγκριθεί ακόμα από τις αρμόδιες ρυθμιστικές Αρχές ώστε να χρησιμοποιηθεί στην καθημερινή κλινική πρακτική, αναφέρει το BBC.

Όπως εξηγεί ο δρ Πωλ Γκρίφιθς, καθηγητής Ακτινολογίας στο Πανεπιστήμιο του Σέφιλντ και εκ των δημιουργών του μίνι μαγνητικού τομογράφου, όταν ένα νεογέννητο χρειάζεται έλεγχο του εγκεφάλου του συνήθως υποβάλλεται σε υπερηχογράφημα, διότι τα οστά του κρανίου δεν είναι ακόμα πλήρως ανεπτυγμένα και ανάμεσά τους υπάρχουν δύο μαλακά σημεία που λέγονται πηγές και επιτρέπουν την διέλευση του ήχου και την απεικόνιση των δομών του.

«Το υπερηχογράφημα είναι φθηνό, φορητό και βολικό, αλλά η θέση των πηγών σημαίνει ότι υπάρχουν ορισμένα σημεία του εγκεφάλου που δεν απεικονίζονται επαρκώς», εξήγησε ο δρ Γκρίφιθς.

«Η μαγνητική τομογραφία απεικονίζει ολόκληρο τον εγκέφαλο και τις δομές που τον περιβάλλουν, δημιουργώντας υψηλής ακρίβειας εικόνες που διευκολύνουν σημαντικά τη διάγνωση, ιδίως των προβλημάτων που οφείλονται στην ελλιπή οξυγόνωση ή αιμάτωση».

Μαγνητική τομογραφία σπανίως γίνεται στα πρόωρα βρέφη, λόγω των κινδύνων που κρύβει η μεταφορά τους από τη μονάδα όπου νοσηλεύονται στα υπόγεια των νοσηλευτικών ιδρυμάτων όπου συνήθως βρίσκονται οι κλασικοί μαγητικοί τομογράφοι. Ωστόσο ο μίνι μαγνητικός δεν είναι μεγαλύτερος από ένα πλυντήριο ρούχων και μπορεί να τοποθετηθεί δίπλα στις μονάδες εντατικής φροντίδας πρόωρων βρεφών και νεογνών.

Ο δρ Γκρίφιθς και οι συνεργάτες του προγραμματίζουν τώρα μελέτη στην οποία θα εξακριβώσουν πόσο βελτιώνει ο μίνι μαγνητικός τη διάγνωση και πόσο αλλάζει την κλινική διαχείριση των βρεφών.

Πηγή: http://www.newsitamea.gr