4χρονο παιδί με καρκίνο πουλάει χιονάνθρωπους για να καλύψει τα έξοδα της θεραπείας του!

Η οικογένεια του δε μπορεί να ανταπεξέλθει στα έξοδα της νοσηλείας και της θεραπείας του, αλλά ο μικρούλης δεν το έβαλε κάτω...

Ο Αντρέι Σεμιλέτ είναι 4 ετών. Ζει στην Ουκρανία και πρόσφατα οι γιατροί διέγνωσαν πως πάσχει από λευχαιμία. Η θεραπεία του καρκίνου είναι πολυδάπανη για τους γονείς του οι οποίοι αδυνατούν να ανταπεξέλθουν.

 

Μια μέρα, ο μικρούλης, ενώ έπαιζε με μια λευκή κάλτσα σκέφτηκε και είπε στη μητέρα του πως μπορεί να φτιάξει με την κάλτσα έναν μικρό χιονάνθρωπο. Πήρε την κάλτσα, έβαλε μέσα της ένα μπαλάκι του πινγκ πόγκ, και στη συνέχεια την έδωσε στη μητέρα του η οποία έφτιαξε ένα κασκόλ, μάτια, στόμα και κουμπιά για τον χιονάνθρωπο.

 

Μια νοσοκόμα από το προσωπικό του νοσοκομείου που είχε λατρέψει τον μικρούλη Αντρέι του ζήτησε να της τον δώσει. Για την ακρίβεια του είπε πως θα ήθελε να τον αγοράσει αφού τον έφτιαξε με τα χεράκια του. Σε λίγες ημέρες ο μικρούλης με την βοήθεια της μαμάς του δεν προλάβαινε να φτιάχνει χιονάνθρωπους από κάλτσες και να τους "πουλάει" στους γιατρούς και στις νοσοκόμες έναντι συμβολικού ποσού.

 

Αυτό γέννησε την ιδέα. Θα έφτιαχναν χιονάνθρωπους και θα τους πουλούσαν στο internet 50 γρίβνα Ουκρανίας , δηλαδή σχεδόν 2 ευρώ ο χιονάνθρωπος. Από τότε τόσο ο μιρκούλης όσο και η μητέρα του αλλά και το προσωπικό του νοσοκομείου στον ελεύθερο χρόνο του, τον βοηθούν να φτιάχνει χιονάνθρωπους για να καλύψει τη θεραπεία και τη νοσηλεία του που αγγίζει περίπου τα 35.000 δολάρια.

Και πράγματι όλα δείχνουν πως θα τα καταφέρει και οι παραγγελίες από όλο τον κόσμο έχουν ξεπεράσει κάθε προσδοκία.

Πηγή: http://www.topontiki.gr

Μια νεαρή καθαρίστρια μας αφηγείται ιστορίες από το αντικαρκινικό νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης

Η Κασσιανή Λαζαράκη δουλεύει 5 χρόνια στο Θεαγένειο και γράφει ποιήματα για τους ήρωές της! 

 

Στη Δελφών, οι τοπικές καφετέριες έχουν πάντα κόσμο. Αυτό ήταν το πρώτο που παρατήρησε μπαίνοντας στο ραντεβού μας. Στο αριστερό της χέρι η κόρη της. Έχει δύο ώρες που έχει σχολάσει από τη βάρδια στο Θεαγένειο και η υπόλοιπη μέρα θα είναι αφιερωμένη στη μικρή της. Μέχρι να κοιμηθεί. Μετά θα γράψει. Για όλες αυτές τις εικόνες που βλέπει στο αντικαρκινικό νοσοκομείο που δουλεύει. Για τους ήρωες που συναντά καθημερινά. Χωρίς μπέρτες, αλλά με χαμόγελα.

«Στο Θεαγένειο δουλεύω τα τελευταία πέντε χρόνια. Εργάζομαι στο τμήμα της καθαριότητας του νοσοκομείου. Το πόστο μου επέτρεψε να συναντήσω τόσους πολλούς και τόσο ξεχωριστούς ανθρώπους. Θυμάμαι, όταν μπήκα για πρώτη φορά στο νοσοκομείο, συνοδεύοντας τη θεία μου που είχε έρθει για τις ακτινοβολίες της. Είχε να αντιμετωπίσει μία δύσκολη μορφή καρκίνου και από το ταξί κιόλας ένιωθα περίεργα που θα έμπαινα στο συγκεκριμένο νοσοκομείο. Θυμάμαι να περνάω την πόρτα και να μετράω βήματα και πρόσωπα. Μου έκανε τεράστια εντύπωση το πλήθος των ασθενών που πηγαινοέρχονται, που αγωνιούν για εξετάσεις, που κοιτούν στα μάτια τους γιατρούς, μήπως και καταλάβουν κάτι παραπάνω. Αν δε το ζήσεις, είτε προσωπικά, είτε με κάποιον συγγενή, δεν έχεις ιδέα τι μάχες δίνονται σε αυτούς τους ορόφους. Ξέρεις όλο αυτό, το χωρίζει μία πόρτα, μία εξέταση, ένα σημάδι στην ακτινογραφία. Είναι απίστευτο το πόσο εύκολα περνάς αυτή την πόρτα. Και πώς προσαρμόζεσαι στη μάχη.

 

«Δεν έχεις ιδέα τι μάχες δίνονται σε αυτούς τους ορόφους. Ξέρεις όλο αυτό, το χωρίζει μία πόρτα, μία εξέταση, ένα σημάδι στην ακτινογραφία. Είναι απίστευτο το πόσο εύκολα περνάς αυτή την πόρτα. Και πώς προσαρμόζεσαι στη μάχη.»

Στο Θεαγένειο, άλλωστε, συναντάς μόνο μαχητές. Άλλοτε θλιμμένους, άλλοτε απογοητευμένους, άλλοτε στην αγκαλιά των δικών τους, άλλοτε με το εξιτήριο στο χέρι. Θυμάμαι ένα αγοράκι, τον Βασίλη, 10 ετών, που είχαμε δεθεί πολύ τις τελευταίες μέρες πριν το κρίσιμο χειρουργείο για την αφαίρεση του όγκου. Δεν έχω δει τόση γενναιότητα στη ζωή μου. Τη νύχτα πριν μπει στο χειρουργείο μου ζήτησε να του μιλήσω για την κόρη μου. Άρχισα σαν χαζομαμά να του μιλάω για τις σκανδαλιές που κάνει όλη την ώρα. Το χειρουργείο πήγε καλά. Μέρα με τη μέρα και μέσα από επίπονες διαδικασίες βελτιωνόταν η κατάστασή του. Τα Χριστούγεννα της ίδιας χρονιάς, με φώναξαν οι γονείς του για να μου μιλήσει. Είχε συζητήσει στους γονείς του για την κόρη μου και στον πρώτο του περίπατο της πήρε δώρο. Το κρατούσε σφιχτά για να μου το δώσει να της το πάω. Αυστηρά πριν έρθει ο Άγιος Βασίλης μου έλεγε χαμογελώντας.

Δεν έχουν όλοι την ίδια κατάληξη. Πολλοί δε θα τα καταφέρουν. Υπήρχε ένας ασθενής στον τρίτο χρόνο που δούλευα, με τον οποίο συζητούσαμε με την πρώτη ευκαιρία για τα πάντα. Πολιτικά, κοινωνικά. Πνεύμα ανήσυχο. Έγραφε συχνά μικρές ιστορίες. Στο τελευταίο στάδιο της νόσου, σε μία από τις συναντήσεις μας μου έδωσε σαν συμβουλή "να αγαπώ τον εαυτό μου περισσότερο". Με έχει σημαδέψει αυτή η κουβέντα», αναφέρει η Κασσιανή.

Φέτος τα Χριστούγεννα η ίδια και οι συνάδελφοί της θα κρατήσουν το έθιμο με τα κάλαντα στους ασθενείς, μία νότα αισιοδοξίας και χαράς. «Από τα μέσα Νοεμβρίου το περιμένουν πως και πως. Οι παλιότεροι εξηγούν το έθιμο στους νεότερους και συμμετέχουν όλοι. Μικροί και μεγάλοι», εξηγεί.

Η ίδια, τον τελευταίο χρόνο αποφάσισε να αρχίσει να γράφει για όλους αυτούς τους ήρωες που συναντά καθημερινά στους ορόφους του ψυχρού κτιρίου. «Έμπνευση αποτελούν αυτοί οι άνθρωποι. Η ματιά τους. Η φιλοσοφία ζωής που σε κάνει να ανατριχιάζεις για τον χρόνο που ξοδεύεις σε πράγματα ανούσια. Ένα βράδυ γύρισα σπίτι μετά από μία δύσκολη μέρα κι άρχισα να γράφω. Μέχρι το επόμενο πρωί. Κυρίως ιστορίες. Μικρά αφηγήματα. Τώρα ετοιμάζω το πρώτο μου παραμύθι για παιδιά. Νομίζω το χρωστάω στη δύναμη που έχω αντικρίσει στα πρόσωπά τους. Πολλές φορές όταν σχολάω κάθομαι μαζί τους. Οι περισσότεροι ασθενείς πλέκουν, λύνουν σταυρόλεξα, φτιάχνουν κοσμήματα και διαβάζουν. Πολλά βιβλία. Μέσα σε αυτό το κλίμα κάθομαι και εμπνέομαι τις δικές μου ιστορίες», προσθέτει.

Πρέπει σιγά σιγά να πάει την κόρη της στο φροντιστήριο. Προτού με χαιρετίσει, βγάζει από την τσάντα της ένα χαρτί Α4. Γραμμένο σε Word ένα ποίημα για τις καρκινοπαθείς γυναίκες. «Για τη Μαρία, τη Νάντια, την Έφη, για όλες», θα ψιθυρίσει. Μου το διαβάζει φωναχτά.

Θέλω να ζήσω, όπως ζουν οι άλλοι. Να ξεκινάω τη ζωή μου με ένα κουτάλι. Να μυρίζω τον καφέ μου το πρωί και να βλέπω τον ήλιο. Να βλέπω τα μαλλιά μου να μεγαλώνουν κι όχι να τα μαζεύω κάθε μέρα από το πάτωμα. Να χαίρομαι που ζω κι όχι να αναρωτιέμαι γιατί επιζώ. Να κλαίω από χαρά κι όχι από λύπη. Να κολυμπάω στη θάλασσα ξένοιαστη και να μη φοβάμαι τα κύματα. Να αγγίζω το χώμα και να μυρίζω τα λουλούδια. Να μαδάω μία μαργαρίτα και σαν τα παιδιά να λέω «μ' αγαπάει, δεν μ' αγαπάει. Να μυρίζω το χιόνι και να το ακουμπάω στο πρόσωπό μου. Θέλω να ζήσω όπως δε ζουν οι άλλοι. Ξεχωριστά.

 Πηγή: http://m.lifo.gr

Μια παιδική χαρά στη μνήμη του μικρού Άγγελου

Τα εγκαίνια της παιδικής χαράς Angel's Playground, που είναι αφιερωμένη στη μνήμη του μικρού Άγγελου Γκιώνη πραγματοποιήθηκαν το πρωί της Κυριακή 20 Δεκεμβρίου, παρουσία συγγενών, φίλων και γνωστών του μικρού ήρωα.

Η παιδική χαρά βρίσκεται στην κεντρική πλατεία του χωριού Καλαβαρδών της Ρόδου, και οι χορηγοί  αλλά και οι εθελοντές που βοήθησαν ώστε να υλοποιηθεί αυτό το έργο ήταν δεκάδες.

Ο μικρός Άγγελος Γκιώνης, που έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό από το γενναίο αγώνα που έδωσε με τον καρκίνο, είχε ευαισθητοποιήσει φορείς, εθελοντές καθώς και ολόκληρη την τοπική κοινωνία που έδινε το παρών σε κάθε κάλεσμά του.

Οι γονείς του Άγγελου κα Ροδίτη Κατερίνα και κος Μάκης Γκιώνης κατά τη διάρκεια των εγκαινίων αναφέρθηκαν στην αγάπη του παιδιού της τόσο προς το χωριό, όσο και για την ανάγκη που εξέφραζε το παιδί όταν είχε αρρωστήσει, να παίζει ανέμελα, γεγονός που τους έδωσε αφορμή να φτιάξουν την παιδική χαρά από την αρχή.

«Γεια σας, η παρουσία όλων εσάς εδώ σήμερα, αποτελεί ιδιαίτερη τιμή σε εμάς και την μνήμη του Άγγελου μας. Ο Άγγελος, για όσους δεν έτυχε να τον γνωρίζετε προσωπικά, αλλά και όσοι τον είχατε γνωρίσει, ήταν ένα παιδί που τις λίγες έως ελάχιστες φορές που του δινόταν η ευκαιρία να απολαύσει το παιχνίδι σε μια παιδική χαρά, τον έκανε να ξεχνά τις δυσκολίες που έπρεπε να αντιμετωπίσει και τον έκανε πραγματικά ευτυχισμένο. Το παιχνίδι αυτό που τόσο στερήθηκε ο Άγγελος, στάθηκε η αφορμή για να ξεκινήσει η κατασκευή της παιδικής χαράς, στο αγαπημένο του χωριό, τα Καλαβάρδα.

Δεν έχουμε λησμονήσει ποτέ ότι ένα ολόκληρο νησί φίλοι, γνωστοί αλλά και άγνωστοι στάθηκαν στο πλευρό μας, στον αγώνα μας με κάθε είδους εκδήλωση. Ξέρουμε ότι ο Άγγελος θα βρίσκεται στις καρδιές όλων σας αλλά και εσείς είστε στις δικές μας καρδιές. Αυτή λοιπόν η παιδική χαρά που φτιάχτηκε με την βοήθεια όλων αυτών των ανθρώπων στην μνήμη του Άγγελου, φτιάχτηκε για να κάνει τα παιδιά χαρούμενα. Τα παιδιά που η μόνη έννοια τους πρέπει να είναι το παιχνίδι, που τόσο στερήθηκε ο Άγγελος... 

"Angelman"

Αν ένα μήνυμα μπόρεσε να περάσει ο Άγγελος ήταν να μην φοβόμαστε τα δύσκολα, να έχουμε πείσμα και με χαμόγελο να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες, όπως ακριβώς έκανε και ο ίδιος. Εύχομαι τα χαμόγελα του Αγγέλου όταν έπαιζε στην παιδική χαρά να συνεχίσουν να υπάρχουν μέσα από τα χαμόγελα των παιδιών που θα παίζουν εκεί. Η σημερινή εκδήλωση είναι αφιερωμένη στα παιδιά τα οποία ανυπομονούν να ξεκινήσουν το παιχνίδι. Μακάρι σήμερα όπως και κάθε φορά που θα έρχονται εδώ να το διασκεδάζουν και να νιώθουν όπως ένιωθε ο Άγγελος κάθε φορά που επισκεπτόταν μια παιδική χαρά και μας έλεγε ότι: "είναι η καλύτερη μέρα της ζωής μου"!!!   

Στην προσπάθεια μας αυτή θέλουμε να ευχαριστήσουμε όλους εκείνους που με την ανιδιοτελή προσφορά τους, ήταν δίπλα μας και μας στήριξαν. Χωρίς την βοήθεια όλων σας δεν θα μπορούσε να ξεκινήσει καμία διαδικασία και η παιδική χαρά θα έμοιαζε με μακρινό στόχο!

Φυσικά δεν έχουμε λησμονήσει ποτέ ότι ένα ολόκληρο νησί  φίλοι, γνωστοί αλλά και άγνωστοι στάθηκαν στο πλευρό μας , στον αγώνα μας με κάθε είδους εκδήλωση. Ξέρουμε ότι ο Άγγελος θα βρίσκεται στις καρδιές όλων σας αλλά και εσείς είστε στις δικές μας καρδιές.

Σας ευχαριστούμε όλους μέσα από την καρδιά μας!

Καλώς ήρθατε στο Angel's Playground!»

Σε μια σχεδόν κατεστραμμένη παιδική χαρά, έχουν τώρα τοποθετηθεί εκ νέου το μπετόν και το δάπεδο ασφαλείας ευρωπαϊκών προδιαγραφών, ζωγραφιές με τους αγαπημένους ήρωες του Άγγελου, τσουλήθρα, κούνιες, τραμπάλα κ.λπ., ενώ την Κυριακή η μέρα ήταν αφιερωμένη στα παιδιά, πραγματοποιώντας δεκάδες δραστηριότητες για τα ίδια.

Πλήθος κόσμου έδωσε το “παρών” στα εγκαίνια της παιδικής χαράς που πραγματοποιήθηκαν την Κυριακή στο αγαπημένο χωριό του Άγγελου.

Παρόντες στα εγκαίνια της παιδικής χαράς ήταν μεταξύ άλλων ο πρόεδρος του Περιφερειακού Συμβουλίου κ. Θωμάς Σωτρίλης, η αντιδήμαρχος Τουρισμού κ. Μαρίζα Χατζηλαζάρου, ο πρόεδρος του Λιμενικού Ταμείου Δωδεκανήσου κ. Μιχάλης Χριστοδούλου, ο εντεταλμένος δημοτικός σύμβουλος σε θέματα Πρασίνου κ. Στέφανος Κυριαζής, ο πρόεδρος της τοπικής κοινότητας Καλαβαρδών κ. Δημήτρης Χατζηνικόλας.

 

 

Πηγή:  http://www.rodiaki.gr

Πηγή: http://www.dimokratiki.gr