Συγκίνηση και περηφάνια! Ορκίστηκε Εύελπις ο Νέστορας, που μεγάλωσε στο «Χαμόγελο του Παιδιού!»

Ορκίστηκε Εύελπις ο Νέστωρ, που μεγάλωσε στην Οικογένεια του Χαμόγελου του Παιδιού. Φυσικά ο νεαρός έστησε τρελό πανηγύρι, φροντίζοντας να μοιραστεί την χαρά του μέσου το FB!

Διαβάστε την ανακοίνωση του Χαμόγελου του Παιδιού:

Σήμερα, είναι μια ιδιαίτερα συγκινητική μέρα για «Το Χαμόγελο του Παιδιού» και ιδιαίτερα για τους μικρούς αλλά και τους μεγάλους του Σπιτιού που μεγάλωσε ο Νέστορας.

Ο Νέστορας ήρθε στην οικογένεια του «Χαμόγελου» όταν ήταν 9 ετών και από μικρός είχε στόχους τους οποίους και υλοποιούσε! Ένας από τους μεγαλύτερους στόχους που είχε μεγαλώνοντας ήταν να περάσει στη Σχολή Ευελπίδων, έβαλε τα δυνατά του μαζί με τους εκπαιδευτικούς του και σήμερα ορκίστηκε Εύελπις!

Αυτές οι στιγμές χαράς και συγκίνησης μετατρέπονται σε δύναμη και κουράγιο για όλους όσους βρίσκονται καθημερινά δίπλα στα παιδιά που μεγαλώνουν στα Σπίτια του οργανισμού.

Αυτές οι στιγμές είναι ένα μεγάλο δώρο για μικρούς και μεγάλους και ακόμα μια απόδειξη για το πόσα μπορούμε να καταφέρουμε όταν υπάρχει θέληση και επιμονή!

Νέστωρα, σου ευχόμαστε, μέσα από τα βάθη της καρδιάς, να έχεις πάντα αγάπη, δύναμη και επιτυχίες στη ζωή σου και να συνεχίσεις να μας κάνεις όλους τόσο υπερήφανους!

Μπράβο Νέστωρα μας, και εις ανώτερα… Μπράβο και από εμάς στον Νικητή της Ζωής που από σήμερα ανήκει και στην Μεγάλη Οικογένεια του Ελληνικού Στρατού!».

Πηγή: http://thecaller.gr 

Δωρεά πολυώροφου ξενώνα στη «Φλόγα»

Χριστούγεννα του 2015 κι ένα νεαρό ζευγάρι με μια βαλίτσα ανά χείρας και το παιδί τους αγκαλιά περνάει το κατώφλι του συλλόγου «Φλόγα». «Το βλέμμα αυτών των ανθρώπων, γεμάτο αγωνία και φόβο, δεν θα το ξεχάσω ποτέ», η κα Ελισσάβετ Φωτεινέλλη - Κριτικού, που εκείνη τη στιγμή έβγαινε από τα γραφεία του συλλόγου.

«Είχαν αφήσει το σπίτι τους στην επαρχία για να έρθουν στην Αθήνα, χωρίς να γνωρίζουν τι ακριβώς είχε το παιδί τους ούτε πόσο καιρό θα διαρκέσει η θεραπεία του». Η κα  Φωτεινέλλη - Κριτικού, αγόρασε αντί του πόσου των 500.000€, ένα πενταώροφο κτίριο απέναντι από τον ήδη υπάρχοντα από το 2002 ξενώνα του συλλόγου και εν συνεχεία το παραχώρησε στη «Φλόγα», που ανέλαβε την ανακατασκευή του κτιρίου, στη μνήμη του συζύγου της Ιωάννη Δ. Κριτικού.

Το νέο κτίριο, του οποίου τα εγκαίνια έκανε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στις 15 Δεκεμβρίου 2016, Προκόπης Παυλόπουλος, προορίζεται να φιλοξενήσει εννιά οικογένειες από την περιφέρεια που συνοδεύουν τα παιδιά τους, τα οποία πρέπει να παραμείνουν στην Αθήνα για θεραπεία και μεταμόσχευση μυελού των οστών στα παιδιατρικά νοσοκομεία Αγία Σοφία και Αγλαΐα Κυριακού.

Με τιμή και συγκίνηση είμαι εδώ" δήλωσε ο κ. Παυλόπουλος κι έκανε λόγο για "φλόγα αλληλεγγύης για το παιδί που δίνει αγώνα για τη ζωή. Η Φλόγα διαμορφώνει την οικογενειακή ατμόσφαιρα. Εδώ κι έξι χρόνια η Ελλάδα έχει χάσει πολλά -κι όχι μόνο εισοδηματικά αλλά- ψυχικά αποθέματα. Στην Ελλάδα όμως λειτουργεί ο θεσμός της οικογένειας. Γι' αυτό κι η Ελλάδα θα αντέξει την κρίση, θα την ξεπεράσουμε". Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας μίλησε για το ρόλο του κοινωνικού κράτους το οποίο, όπως είπε, χαρακτηριστικά "στην Ελλάδα έχει υποστεί ρήγματα και κινδυνεύει. Έχουμε χρέος να υπερασπιστούμε το κοινωνικό κράτος κι εδώ και στην Ευρώπη για να γυρίσει στις ρίζες της, για να μην ξαναζήσουμε φασισμό, ρατσισμό. Χάσαμε τον προσανατολισμό μας, πρέπει να κάνουμε κοινή προσπάθεια με την Ευρώπη. Για πολιτισμό, ειρήνη, δημοκρατία, πολιτισμό".

Το "Σπίτι" αποτελείται από εννιά ειδικά διαμορφωμένα διαμερίσματα φιλοξενίας, ενώ στο ισόγειο διαμορφώθηκε αίθουσα εκδηλώσεων, όπου θα υπάρχει δυνατότητα πραγματοποίησης ενημερωτικών εκδηλώσεων τόσο για τις οικογένειες της Φλόγας όσο και του ευρύτερου περιβάλλοντος για τον καρκίνο της παιδικής ηλικίας. Το νέο κτίριο ανακατασκευάστηκε και εξοπλίστηκε από τις δωρεές των φίλων της Φλόγας και βρίσκεται δίπλα στο βασικό ξενώνα που επίσης φιλοξενεί 35 οικογένειες με παιδιά με νεοπλασματική ασθένεια.

«Για περίπου δύο μήνες μετά τη μεταμόσχευση τα παιδιά πρέπει να ζουν σε ένα προστατευμένο από μικρόβια περιβάλλον», λέει η πρόεδρος της «Φλόγας», κα Τρυφωνίδη. «Ήταν ευτυχής συγκυρία που απελευθερώθηκε ένα κτίσμα που γειτνιάζει με τον παλιό μας ξενώνα, καθώς μας επιτρέπει να τον λειτουργήσουμε με το ίδιο προσωπικό και το ίδιο σχολείο», συμπληρώνει η πρόεδρος του συλλόγου, τον οποίο ίδρυσαν γονείς παιδιών με νεοπλασματικές ασθένειες πριν από 31 χρόνια. Η προσέγγιση της κ. Φωτεινέλλη - Κριτικού, που επέλεξε να στηρίξει έμπρακτα το έργο του συλλόγου, την ίδια εποχή, πριν από ακριβώς ένα χρόνο, ήρθε κυριολεκτικά ως θείο δώρο.

Στις χορηγίες του Ιωάννη Κριτικού, ο οποίος γεννήθηκε στην Πόλη έλκοντας την καταγωγή του από τη Χάλκη, μεγάλωσε στη Ρουμανία, δραστηριοποιήθηκε επαγγελματικά στο Μπουένος Αϊρες και μεγαλούργησε με τη ναυτιλιακή εταιρεία Good Hope Shipping Ltd στο Λονδίνο, συγκαταλέγονται εν Ελλάδι η ανέγερση νέας πτέρυγας του Γηροκομείου Πειραιώς (1998), όπως και η ανακαίνιση του Γηροκομείου. Επί των ημερών της συζύγου του, σημαντική βοήθεια έχουν λάβει η Ενωση Γονέων Νοητικά Υστερούντων Ατόμων, ο Σύλλογος Νεφροπαθών, καθώς και η «Πνοή Αγάπης», που χάρη στη χορηγία της κα Φωτεινέλλη δημιούργησε ξενώνα για τους ενηλίκους καρκινοπαθείς από την επαρχία. «Όταν μια δομή τη διαχειρίζονται οι άμεσα ενδιαφερόμενοι, το έργο που επιτελείται είναι ουσιαστικό και διέπεται από διαφάνεια», η κα Φωτεινέλλη, η οποία από το 2001, οπότε απεβίωσε ο σύζυγός της Ιωάννης Κριτικός, συνεχίζει το φιλανθρωπικό του έργο με σημαντικές δωρεές, έπειτα, όμως, από ενδελεχή έρευνα. Στα κριτήριά της, βέβαια, για την επιλογή των δωροδόχων είναι και η ανταπόκριση που βρίσκει η πρότασή της στους εκάστοτε υπευθύνους: άλλοι απαντούν εντός 24ώρου, άλλοι... ποτέ. «Βέβαια, ρόλο παίζει και η χημεία μεταξύ εμού και του συνομιλητή· κάποιοι άνθρωποι πείθουν ότι είναι ικανοί να αξιοποιήσουν την προσφορά», υπογραμμίζει, «πράγμα που συνέβη με τη “Φλόγα”».

«Με τον σύζυγό μου είχαμε την ίδια κοσμοθεωρία ότι στον κόσμο αυτόν ερχόμαστε γυμνοί και γυμνοί φεύγουμε από αυτόν», λέει με έμφαση η κ. Φωτεινέλλη, που διατηρεί στενές σχέσεις με τους φορείς που στηρίζει, δίνοντας μάλιστα συχνά το «παρών». «Στο περίφημο καφενείο του Γηροκομείου, μια πρότασή μου για την κοινωνικοποίηση των ηλικιωμένων εφαρμόζεται με επιτυχία – πηγαίνω κάθε Τρίτη και κάνω συντροφιά στους τροφίμους, που θα μπορούσαν να ήταν γονείς μου», περιγράφει η χορηγός, η οποία επιλέγει όλα αυτά τα χρόνια να μένει μακριά από τη δημοσιότητα.

«Δύο φορές τον χρόνο νοικιάζουμε ένα πούλμαν και πάμε όλοι μαζί βόλτα στη θάλασσα», προσθέτει. Αλλά και ο ξενώνας στα πέριξ του Αγίου Σάββα έχει την προσωπική της σφραγίδα, «διάλεξα μόνη μου τα σεντόνια και τις κουρτίνες, ήθελα ο χώρος να αποπνέει χαρά». Η ίδια θεωρεί την κάθε δωρεά «προσωπική υπόθεση», «ό,τι κάνουμε στη ζωή πρέπει να πηγάζει από μέσα μας».

Πηγή: http://www.kathimerini.gr,  

            http://www.newsit.gr

Τα Χριστούγεννα όσοι «έφυγαν» σου λείπουν περισσότερο

Τα Χριστούγεννα, για πολλούς, είναι οι πιο ωραίες μέρες  του χρόνου κι όχι άδικα. Στολισμένα σπίτια, στολισμένες βιτρίνες, φωτάκια κοσμούν τους δρόμους ολάκερης της πόλης, κόσμος αγοράζει δώρα, χριστουγεννιάτικες μελωδίες ηχούν από παντού κι  η πόλη σφύζει από ζωή. Και μέσα σε κάθε σπίτι ένα  χριστουγεννιάτικο δέντρο στολισμένο, ένα τζάκι αναμμένο κι ας μην ξεχνάμε τον « Άι-Βασίλη». Πώς γίνεται λοιπόν τα Χριστούγεννα να μην κερδίζουν τον τίτλο της πιο όμορφης και πιο γιορτινής εποχής;

Βγάζουν τον πιο καλό εαυτό σου στην επιφάνεια, ανεβάζουν τη διάθεσή σου και προσκολλούν ένα χαμόγελο στο πρόσωπό σου. Σου δίνουν την ευκαιρία γι’ αυτές τις λίγες μέρες να ξεχάσεις τα προβλήματά σου και με τον ερχομό του καινούργιου χρόνου να τα αφήσεις πίσω σου. Είναι η εποχή του χρόνου που όλη η οικογένεια, όπου κι αν είναι, βρίσκει τον τρόπο της να καλύψει για λίγο τις αποστάσεις και να βρεθεί μαζί.

Τα Χριστούγεννα είναι η εποχή που νιώθεις την ανάγκη να την περάσεις με τα αγαπημένα σου πρόσωπα. Γι’ αυτό, για μένα, τα Χριστούγεννα όσοι έφυγαν και δεν είναι πλέον κοντά σου, σου λείπουν περισσότερο. Η απουσία τους έρχεται να σου χτυπήσει την πόρτα και να σου υπενθυμίσει πως αυτά τα άτομα δεν είναι πλέον εδώ. Κι ο κόμπος στο στομάχι σου μεγαλώνει γιατί πέρσι, πρόπερσι, πριν λίγα χρόνια μοιραζόσουν τη χαρά  σου με αυτά τα άτομα.

Είναι η άδεια θέση στο τραπέζι, που δε θα την ξαναγεμίσει κανείς κι αυτό το αστείο που έλεγε κάθε πρωτοχρονιά, που με τα χρόνια είχε σταματήσει να είναι αστείο, και γινόταν αφορμή για καζούρα. Είναι αυτό το ένα δώρο που πλέον έχει αφαιρεθεί από τη λίστα και τα τραγούδια των Χριστουγέννων  που πλέον δεν ηχούν το ίδιο. Κι εκείνο το χαμόγελο που θα λείπει από τη φετινή φωτογραφία. 

Όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει, κάποιες αναμνήσεις είναι χαραγμένες καλά στη μνήμη σου και την καρδιά σου, κι αυτές τις μέρες έρχονται να σε αιφνιδιάσουν και να σου υπενθυμίσουν με τον πιο σκληρό τρόπο πως αυτή η θέση στο τραπέζι θα μείνει άδεια, όσα Χριστούγεννα κι αν περάσουν.

Ίσως  να φταίνε τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια, ίσως αυτά τα λαμπάκια πάνω στο δέντρο, ή ίσως να φταίει κι η μυρωδιά από τα μελομακάρονα, ίσως φταίνε όλα μαζί, ίσως και τίποτα. Ίσως και μόνο η αίσθηση των Χριστουγέννων κι  η αλλαγή του χρόνου να γεμίζει και πάλι την καρδιά σου με νοσταλγία, που ο χρόνος περνάει και το ημερολόγιο μετράει έναν ακόμα χρόνο δίχως αυτό το άτομο που αγαπούσες κι αγαπάς ακόμα.

Μη δακρύσεις, παρά γέλα. Γέλα για τις υπέροχες αναμνήσεις, γέλα για εκείνο το αστείο, γέλα για εκείνες τις όμορφες μέρες που περνούσες, που σίγουρα όμως θα ξαναπεράσεις. Για όλες εκείνες τις αγκαλιές που μοιραστήκατε, για όλα εκείνα που ειπώθηκαν δίπλα απ’ το τζάκι και το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Κι ακόμη για όλα τα «χρόνια πολλά» που τους χρωστάς, για τα δώρα που σου χρωστάνε. Γέλα. Γέλα για εκείνο το χαμόγελο που μοιραστήκατε κάπου, σε κάποιες γιορτές.

Τίποτα δε μένει ίδιο όταν φεύγει από κοντά σου κάποιος που αγαπάς. Πάντα όμως θα τον θυμάσαι αυτές τις μέρες, γιατί η αγάπη για εκείνον είναι μέσα σου.

Πηγή : http://www.pillowfights.gr

Η ημέρα που γίναμε καλύτεροι: Χιλιάδες οι υποψήφιοι δότες μυελού των οστών

Μια κυρία στην είσοδο του αμφιθεάτρου, μαθαίνει ότι είναι ηλικιακού ορίου αλλά επιμένει ευγενικά ότι πρέπει να δώσει επίχρισμα.

Η γλώσσα του σώματος της δείχνει άρνηση στους ηλικιακούς περιορισμούς που δεν γνώριζε και επιμονή στην επιθυμία της να διαθέσει το μυελό της για το καλό των δυο παιδιών της Ρόδου, που νοσηλεύονται με λευχαιμία σε νοσοκομείο της Αθήνας. Τελικά κάθεται σε κάποια θέση του αμφιθεάτρου, εμφανώς απογοητευμένη, περιμένοντας την παρέα να ολοκληρώσει την διαδικασία παραχώρησης επιχρίσματος.

Η ανακοίνωση αναφέρει ότι το αμφιθέατρο του νοσοκομείου διατίθεται από τις έντεκα το πρωί ως τις έξι το απόγευμα. Έχει ήδη πάει πέντε, θα περίμενε κανείς να διασταυρωθεί με ένα δυο μόνο υποψήφιους δωρητές. Κι όμως στο χώρο ανακυκλώνονται συνεχώς τριάντα με πενήντα άνθρωποι! Νωρίτερα η ροή ήταν κατά πολύ μεγαλύτερη!

Είναι η μέρα που, με αφορμή την νοσηλεία δυο παιδιών του νησιού, για επτά ώρες, έπειτα από πρωτοβουλία της  Παιδιατρικής Κλινικής του Γενικού Νοσοκομείου Ρόδου, του συλλόγου Ροδαυγή και πολλών εθελοντών, συλλέγεται επίχρισμα, δηλαδή σάλιο, από υποψήφιους δότες μυελού των οστών.

Η πρωτοβουλία ξεκίνησε πριν μερικές μέρες, με μια απλή ανακοίνωση. Μέχρι την 3η Δεκεμβρίου όμως, οι πολίτες κινητοποιήθηκαν. Η είδηση μεταφέρθηκε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και από στόμα σε στόμα. Ο ένας παρότρυνε τον άλλο, κάτοικοι χωριών διοργάνωσαν κοινές μετακινήσεις, τα νησιά της Κω, Σύμης, Λέρου, Τήλου, οργανώθηκαν και διέθεσαν και αυτά χώρους για την περισυλλογή επιχρίσματος. Η προσέλευση του κόσμου ήταν απρόσμενη.

Στο νοσοκομείο της Ρόδου, οι φόρμες πληροφοριών δοτών εξαντλήθηκαν και νέες επανεκτυπώθηκαν. Πάνω από χίλιοι διακόσιοι άνθρωποι διέθεσαν λίγο από τον χρόνο τους για να βοηθήσουν.

Οι εθελοντές παρά την κούραση και την ορθοστασία, συνέχιζαν απτόητοι να ενημερώνουν τον κόσμο και να απαντούσαν σε ερωτήσεις.

Η Άννα ανήκει στον φιλικό κύκλο του ενός από τα δυο παιδιά. «Δεν ήμουν δότρια μέχρι σήμερα. Χάρηκα όμως πολύ όταν είδα την ανακοίνωση για την σημερινή μέρα. Καθώς είχα σοκαριστεί από τα νέα για το παιδί των φίλων μου, το να είμαι εδώ είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω», όπως λέει.

Στο ίδιο πνεύμα, οι φίλοι της αναφέρουν ότι με αυτή την αφορμή, διέθεσαν χρόνο για να ενημερωθούν για τη νόσο, και να διαγράψουν από την σκέψη τους μύθους, όπως αυτόν που θέλει την λήψη μυελού ως μια επίπονη διαδικασία.

«Ακόμα είχα την εντύπωση πως η λήψη μυελού, γίνεται με βελόνα από τον ίδιο στην σπονδυλική στήλη, μια διαδικασία που θεωρούσα πολύ επώδυνη για τον δότη» λέει η Στεφανία, ενώ η Μαρία συνοψίζει την σκέψη πολλών: «δεν ξέρω γιατί μέχρι στιγμής δεν είχα σκεφτεί να γίνω δότρια μυελού των οστών...δεν υπάρχει κανένας συγκεκριμένος λόγος...εύχομαι όμως να πληρώ τα κριτήρια και να καταχωρηθώ πλέον στην ελληνική και διεθνή λίστα και κάποια στιγμή να μπορέσω με λίγο αίμα να βοηθήσω κάποιο συνάνθρωπο μου».

Η Παρασκευή εντυπωσιασμένη από το πλήθος κόσμου στο αμφιθέατρο χαίρεται που «έστω σε τέτοια θέματα λειτουργούμε ενωμένοι». Για τη Ζωή, τα νέα παιδικού καρκίνου στον φιλικό της κύκλο, δεν ερχόντουσαν για πρώτη φορά.. «Για την ακρίβεια είναι η τέταρτη φορά που μαθαίνω τέτοια νέα. Δεν μπορούσα παρά να ανταποκριθώ άμεσα στο κάλεσμα! Δεν είχα καμία δεύτερη σκέψη για το αν θέλω να γίνω δότρια μυελού! Δεν χρειάζεται να υπάρχει απαραίτητα κάποιος τόσο σημαντικός λόγος για να γίνει κανείς δοτής..

Είναι τόσο εύκολη, γρήγορη και απλή διαδικασία που ο καθένας από μας οφείλει να αφιερώσει πέντε λεπτά από τον χρόνο του». Η Άντζελα και η Μαριάννα κινητοποίησαν τους φοιτητές γιους τους σε Κύπρο και Κρήτη, και αυτοί με την σειρά τους, μάζεψαν τους φίλους τους, και πήγαν και εκείνοι να δώσουν επίχρισμα. Τα νέα έφτασαν ακόμα και στην μακρινή Λάρισα, όπου γνωστοί γνωστών σήκωσαν το τηλέφωνο, απευθύνθηκαν σε αρμόδιους φορείς και έσπευσαν να βοηθήσουν.

Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν αν μη τι άλλο απρόσμενη. Στο αμφιθέατρο, ο κόσμος μπαινόβγαινε συνεχώς, άνθρωποι που είχαν χρόνια να βρεθούν συναντήθηκαν εκείνη την μέρα, με αφορμή αυτά τα δυο, άγνωστα στους πολλούς, παιδιά. Φίλοι των οικογενειών τους, στέλνουν συνέχεια φωτογραφίες από την κινητοποίηση. Από το περιβάλλον των παιδιών, φτάνουν μηνύματα μεγάλης συγκίνησης και ευγνωμοσύνης. Από το νοσοκομείο της Αθήνας, οι αρμόδιοι εύχονται για κάθε παιδί που νοσηλεύεται, να υπάρχει από τον τόπο και το περιβάλλον του δραστηριοποίηση αντίστοιχη αυτής για τα παιδιά της Ρόδου.

Πολλοί άνθρωποι με λευχαιμία, που έχουν την τύχη να βρουν συμβατό μόσχευμα, καθιερώνουν την ημέρα της μεταμόσχευσης τους ως τη δεύτερη γενέθλια μέρα τους, ως την μέρα της αναγέννησης τους. Και αν το καλοσκεφτεί κανείς, τυχεροί δεν είναι μόνο οι άνθρωποι που θα έχουν την τύχη να λάβουν το μόσχευμα, αλλά και αυτός που θα βρεθεί ο ένας, ανα τον κόσμο συμβατός δότης..

Στην Ελλάδα ο αριθμός εθελοντών δοτών μυελού οστών, είναι συγκριτικά χαμηλός, κοντά στις 60.000. Απ αυτούς, οι περίπου 10.000 προέρχονται από την Ρόδο, χάρη στην αποτελεσματική δράση της Ροδαυγής. Μετά την 3η Δεκεμβρίου, ο αριθμός μεγάλωσε, η προσφορά μας μεγεθύνθηκε, και γι΄ αυτό μπορούμε όλοι να είμαστε υπερήφανοι!

Το μήνυμα της Ροδαυγής βρίσκει ανταπόκριση, και  μετουσιώνεται στα από ψυχής λόγια της Προέδρου της Κατερίνας Παπαχατζή: «Αν είσαι 18-45 ετών μόνο με λίγο σάλιο και λίγο αίμα χαρίζεις ζωή! Το πολυτιμότερο αγαθό για έναν άνθρωπο, πόσο μάλλον για ένα παιδί.. Όλοι μαζί, ενωμένοι σαν γροθιά, μπορούμε να καταφέρουμε πολλά και κάθε νέο έτος που θα έρχεται να μας φέρνει μόνο χαμόγελα, σε μας και στα παιδιά όλου του κόσμου. Γιατί μπορούμε..»

Οι ανάγκες για μυελό ωστόσο, δεν σταματούν. Όποιος ενδιαφέρεται να γίνει δότης μπορεί να απευθυνθεί στην αιματολογική μονάδα του νοσοκομείου και να πάρει όλες τις πληροφορίες που χρειάζεται από τους ιστότοπους της «Ροδαυγής» και του «Οράματος Ελπίδας».

Μήνυμα από την οικογένεια του 3χρονου κοριτσιού

Λίγες μέρες πριν την γιορτή της αγάπης τα Χριστούγεννα, η Ροδαυγή, η Παιδιατρική του ΓΝΡ και όλοι οι γνωστοί μας, φίλοι και συγγενείς μας, αλλά και άγνωστοι συμπολίτες μας σπεύδουν να συμπαρασταθούν και να δείξουν την γενναιοδωρία και την φιλανθρωπία τους δίνοντας το επίχρισμα τους με την ελπίδα για εύρεση συμβατού δότη να μεγαλώνει, όχι μόνο για εμάς αλλά και γι πολλούς συνανθρώπους μας, παιδιά και ενήλικες που χρίζουν μεταμόσχευσης. Σας ευχαριστούμε και ευχόμαστε καλές γιορτές με υγεία σε όλους εσάς και τις οικογένειες σας!

Με εκτίμηση
Οι γονείς του 3χρονου κοριτσιού

Πηγή :  http://www.rodiaki.gr

Περισσότεροι από 8,7 εκ. άνθρωποι πέθαναν από καρκίνο το 2015 - Αύξηση κατά 33%

Σύμφωνα με μια νέα διεθνή επιστημονική μελέτη περίπου 17,5 εκατομμύρια νέα περιστατικά καρκίνου υπήρξαν το 2015, αυξημένα κατά 33% σε σχέση με το 2005, ενώ οι θάνατοι από καρκίνο ήσαν 8,7 εκατομμύρια.

Η αύξηση των περιστατικών μέσα σε μια δεκαετία αποδίδεται σε διάφορους παράγοντες, όπως η αύξηση και η γήρανση του παγκόσμιου πληθυσμού.

Παγκοσμίως η πιθανότητα να πάθει καρκίνο ένα άνδρας, είναι μία στις τρεις, ενώ μια γυναίκα έχει μικρότερη πιθανότητα μία στις τέσσερις. Ο καρκίνος συνεχίζει να είναι η δεύτερη κυριότερη αιτία θανάτου στον κόσμο, μετά τα καρδιαγγειακά αίτια.

Ο καρκίνος του προστάτη είναι ο συχνότερος καρκίνος των ανδρών (1,6 εκατ. περιστατικά το 2015), ενώ ο καρκίνος της τραχείας, των βρόγχων και των πνευμόνων είναι αυτός που σκοτώνει τους περισσότερους άνδρες.

Στις γυναίκες ο καρκίνος του μαστού είναι τόσο ο συχνότερος καρκίνος (2,4 εκατ. περιστατικά πέρυσι), όσο και ο πιο θανατηφόρος.

Οι πιο συχνοί παιδικοί καρκίνοι είναι κατά σειρά η λευχαιμία, άλλα νεοπλάσματα, το μη-Χότζκιν λέμφωμα και οι καρκίνοι του εγκεφάλου και του νευρικού συστήματος.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής την Κρίστίνα Φιτζμόρις του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον στο Σιάτλ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό περιοδικό ογκολογίας "JAMA Oncology", ανέλυσαν στοιχεία για 32 είδη καρκίνου σε 195 χώρες. Από αυτές, σε 174 χώρες σημειώθηκε μεταξύ 2005-2015 αύξηση των συνολικών περιστατικών καρκίνου, αλλά σε 140 χώρες μειώθηκαν τα ποσοστά θανάτου από καρκίνο.

Μεταξύ των διαφορετικών ειδών καρκίνου, κατά την προηγούμενη δεκαετία μείωση εμφάνισαν οι θάνατοι από λέμφωμα Χότζκιν και από τους καρκίνους του οισοφάγου, του στομάχου και τη χρόνια μυελογενή λευχαιμία.

Οι ερευνητές προβλέπουν ότι σε απόλυτους αριθμούς τα περιστατικά καρκίνου θα συνεχίσουν να αυξάνονται στο μέλλον, ασκώντας έτσι ακόμη μεγαλύτερη πίεση στα συστήματα υγείας πολλών χωρών.

Όμως εκφράζουν την αισιοδοξία τους ότι «είναι δυνατή η πρόοδος στον πόλεμο κατά του καρκίνου», εφόσον υπάρξουν περαιτέρω βήματα στο πεδίο της πρόληψης, στον έλεγχο του καπνίσματος, στον εμβολιασμό, καθώς και στην αλλαγή του τρόπου ζωής, με περισσότερη σωματική άσκηση και πιο υγιεινή διατροφή.

Πηγή: pronews.gr

"Δυστυχώς ο όγκος στον μαστό σας είναι κακοήθης. "

Μια γραμματέας Νοσοκομείου διηγείται... Η Δέσποινα Ζέρβα αφηγείται τις συγκλονιστικές εμπειρίες της και καταλήγει στο πιο αισιόδοξο συμπέρασμα 

Είτε είναι μητέρα, είτε είναι μια νέα κοπέλα, είτε είναι μια ηλικιωμένη κυρία όλες έχουν ένα κοινό: μάχονται με απόλυτη γενναιότητα, βάζουν στην άκρη το φόβο και το αβέβαιο του μέλλοντος 

Η κυρία Ζέρβα εργάζεται σε νοσοκομείο, στο τμήμα που ασχολείται με ιατρικά ζητήματα του μαστού. Έχει ζήσει πολλά.  

Ακολουθούν τα συμπεράσματα που έβγαλε μετά την πολυετή συναναστροφή της με γυναίκες που είδαν τη ζωή τους να αλλάζει απ' τη μια στιγμή στην άλλη.

Δεν είναι λίγες οι στιγμές που έχω αισθανθεί περιττή και μικρή από τη θέση που βρίσκομαι μπροστά στις ασθενείς με καρκίνο μαστού.  

Όταν έρχεται εκείνη η ώρα και ακούς τα δυσάρεστα νέα, φαντάζομαι πως τα πόδια παύουν να πατούν στη γη... Η καρδιά χτυπάει γρήγορα και ένας σωρός από ερωτήσεις αρχίζουν να βομβαρδίζουν το κεφάλι σου. Σκέφτεσαι πως ο θάνατος είναι τόσο κοντά και αναρωτιέσαι γιατί συνέβη σε εσένα, γιατί τώρα, γιατί δεν το πρόλαβες όταν ήταν στην αρχή, γιατί... Όσες φορές και αν το θέσεις σαν ερώτημα, απάντηση δεν θα πάρεις ποτέ.  

Έτσι παίρνεις τις εξετάσεις σου, παίρνεις και όσο κουράγιο σου έχει απομείνει και με μάτια κλαμένα βγαίνεις από το ιατρείο προς άγνωστη κατεύθυνση με πρωτόγνωρα συναισθήματα...  

Αυτή είναι η εικόνα που αντικρίζω πολλές φορές λόγω της δουλειάς μου. Γυναίκες που νοσούν και που μόλις το έμαθαν. Τι να τους πεις; Τι μπορείς να κάνεις για να τους δείξεις πως συμπάσχεις και εσύ μαζί τους; Πολλές φορές η ηλικία τους δεν απέχει και πολύ από τη δική μου και εκεί είναι που αισθάνομαι πιο αμήχανα αλλά και πιο ευάλωτη μιας και συνειδητοποιώ πως αυτή η νόσος δεν κοιτά ηλικίες, τσέπες, ομορφιά, δόξα, εθνικότητα.  

Άλλες φορές, προς μεγάλη μου απογοήτευση βλέπω συντρόφους που στα δύσκολα φεύγουν με τόσο μεγάλη ευκολία αφήνοντας τις γυναίκες τους μόνες και περισσότερο ανασφαλείς από ποτέ. Σ'αυτό το σημείο έχω να τους δώσω ένα μήνυμα: "Αγαπητοί κύριοι, δε φαντάζεστε πόσο μικρόψυχοι και δειλοί είστε. Σας ευχαριστούμε πολύ για το καλό που μας κάνετε με την φυγή σας διότι αφ'ενός μας αποδεικνύετε πως δεν αξίζατε τον κόπο, αφ'ετέρου μας κάνετε πιο δυνατές και ικανές να βρούμε έναν καλύτερο σύντροφο..."  

Άλλες φορές παρατηρώ το αντίθετο. Συντρόφους που νοιάζονται πραγματικά και είναι εκεί, συζύγους που αγωνιούν και τρέχουν περισσότερο και από τις ίδιες τις γυναίκες τους, άντρες που μπορεί σε εμένα να δείχνουν την αγωνία και τον πόνο τους και πολλές φορές να δακρύζουν, όμως μπροστά στο πρόβλημα στέκονται αλύγιστοι. Είναι αυτές οι περιπτώσεις για τις οποίες χαίρομαι και με γεμίζουν με ελπίδα για τις σχέσεις των δύο φύλων.  

Το πιο σύνηθες φυσικά είναι οι μανούλες. Γυναίκες που έχουν μικρά παιδιά τα οποία τις χρειάζονται. Εκείνες οι γυναίκες είναι αυτές που αντλούν πιο εύκολα δύναμη και μάχονται πραγματικά σαν ύαινες! "Πρέπει να τα καταφέρω για το παιδί μου που με χρειάζεται" λένε, και πράγματι τα καταφέρνουν σφίγγοντας τα δόντια, αντλώντας δύναμη από τα μάτια των παιδιών τους. 

 

Αυτές τις γυναίκες τις έχω συνδυάσει στο μυαλό μου με σούπερ ήρωες, είναι εκείνες που αν και περνάνε δύσκολα, δεν θα δείξουν ποτέ την ανασφάλεια τους στα παιδιά τους - αντίθετα θα τα γεμίσουν δύναμη και θα τα διαβεβαιώσουν πως «η μαμά θα τα καταφέρει».  

Είναι γεγονός: πρέπει να είσαι δυνατή και έτοιμη να νικήσεις τον καρκίνο, διότι ναι μπορείς να τον νικήσεις και να ζήσεις όπως πριν και ακόμα πιο δυνατή. Πρέπει να μη φοβηθείς όταν θα δεις τα μαλλιά σου να πέφτουν (θα βγουν νέα πιο δυνατά και γερά), όταν το σώμα θα εξασθενεί από τις χημειοθεραπείες (σύντομα θα ξαναβρεί τους ρυθμούς του), όταν κάποιους ανθρώπους που νόμιζες πως σ'αγαπούν τους βλέπεις ξαφνικά να εξαφανίζονται (φοβούνται και δεν έχουν ιδέα πως να το διαχειριστούν), όταν το στήθος σου λείπει ή δεν είναι πια όπως παλιά (η επιστήμη έχει κάνει τεράστια βήματα στο θέμα της αποκατάστασης του μαστού και δεν υπάρχουν πια ακρωτηριασμένοι μαστοί).  

Ο καρκίνος του μαστού αποτελεί σήμερα τη πιο διαδεδομένη νόσο των γυναικών, τα μέσα της αντιμετώπισης του είναι πλέον ισχυρά και άκρως αποδοτικά.  

Αυτό που έμαθα με σιγουριά είναι πως μετά από τη καταιγίδα, έρχεται το ουράνιο τόξο. Έτσι μετά από τον καρκίνο έρχεται μια άλλη ζωή, αναθεωρημένη. Έχεις επιζήσει και αυτό σου δίνει άλλη ώθηση για τη ζωή. Τα άλλοτε σημαντικά, γίνονται ασήμαντα, η κάθε μέρα είναι διαφορετική.  

Από τον ΑΡΗ ΔΗΜΟΚΙΔΗ

Πηγή: www.lifo.gr

Τι σημαίνουν τα Χριστούγεννα για το παιδί με καρκίνο και την οικογένειά του

Η  πιο παραμυθένια παιδική γιορτή πλησιάζει, όλα γύρω μας στολίζονται και –σχεδόν- μας καλούν να χαμογελάσουμε αισιόδοξα, ο άγιος Βασίλης «περιμένει» τα γράμματα των παιδιών μας για να ετοιμάσει με αγάπη τα δώρα τους και οι γονείς μυούν τα παιδιά τους στην μαγεία των Χριστουγέννων. Για τις οικογένειες με παιδιά που νοσούν όμως τα φώτα των γιορτών θαμπώνουν μπροστά στο φόβο, στην αγωνία, στο άγχος, στην απόγνωση. Οι γιορτές, όπως και η κάθε ημέρα άλλωστε, βιώνονται διαφορετικά μιας και τα ίδια τα παιδιά που νοσούν είναι διαφορετικά από τα παιδιά της ηλικίας τους, διαφορετικά από τους ξένοιαστους συνομήλικους που δεν έχουν αντιμετωπίσει μια σοβαρή ασθένεια.

Πράγματι, τα παιδιά που νοσούν, που αντιμετωπίζουν μια σοβαρή νόσο όπως ο καρκίνος της παιδικής ηλικίας, που νοσηλεύονται και που ωριμάζουν συναισθηματικά με ταχύτατο ρυθμό, χάνοντας μεγάλο κομμάτι της παιδικότητάς τους προκειμένου να αντεπεξέλθουν στην απαιτητική – για το σώμα και την ψυχή τους- καθημερινότητα, οι ημέρες των Χριστουγέννων πιθανότατα θα περάσουν απαρατήρητες. Άλλωστε, θα είναι, και αυτές, ημέρες με φάρμακα, με πόνο, με ψυχική και σωματική κούραση. Οι γονείς πάλι, αφοσιωμένοι στη θεραπεία του παιδιού τους και στην καθημερινή μάχη με το χρόνο, αισθάνονται συχνά πως οι ημέρες αυτές αφορούν τις ξένοιαστες οικογένειες: εκείνες που έχουν το ψυχικό απόθεμα και τη διάθεση να στολίσουν, να στρώσουν το γιορτινό τραπέζι, να περιμένουν μια ακόμη καλύτερη χρονιά.

Ή μήπως όχι;

Οι ειδικοί ψυχικής υγείας γνωρίζουμε καλά πως τα παιδιά που αντιμετωπίζουν τον καρκίνο, όπως ακριβώς και οι γονείς τους, έχουν ανάγκη και είναι απαραίτητο να βρίσκουν διεξόδους έκφρασης και εκτόνωσης των συναισθημάτων τους: του φόβου, του άγχους αλλά και της αβοηθησίας που βιώνουν. Ένα γράμμα στον Άγιο Βασίλη, η ευχή να «γίνω καλά», στιγμές συναισθηματικής έντασης και φόρτισης για το παιδί και τους γονείς που όμως λειτουργούν λυτρωτικά, μιας και είναι οι στιγμές που «επιτρέπουν» στους εαυτούς τους να είναι αληθινοί και διάφανοι, έστω για λίγο, για όσο μπορέσουν.

Επιπλέον, είναι σπουδαίο τα παιδιά να μπορούν να βιώνουν μια «κανονικότητα» μέσα σε μια καθημερινότητα που όλα είναι αλλαγμένα, διαφορετικά, δύσκολα. Τα Χριστούγεννα είναι μια ευκαιρία κανονικότητας, μια ευκαιρία να υπενθυμίσουμε στο παιδί μας που νοσεί ,αλλά και στον ίδιο μας τον εαυτό, πως εξακολουθούν να υπάρχουν οι γιορτές, ο χειμώνας, τα δώρα, ένα καινούριο παιχνίδι που θα παίξουμε μαζί, η ελπίδα πως πλησιάζουμε στο στόχο, πως κοντεύουμε στην ίαση.

Ένα μήνυμα προς τους γονείς είναι να προσπαθήσουν να βάλουν το γιορτινό κλίμα στην καθημερινότητα τους, να το μεταφέρουν στο δωμάτιο του νοσοκομείου, όχι υποκριτικά αλλά πραγματικά, με διάθεση να γιορτάσουν την κάθε ημέρα που περνάει και βγαίνουν νικητές. Άλλωστε, η αντιμετώπιση της κάθε ημέρας που έρχεται ξεχωριστά, είναι μια βασική κατεύθυνση στη συναισθηματική διαχείριση του παιδικού καρκίνου. Η επαφή μας με την κανονικότητα δημιουργεί μια σύνδεση με την ίδια τη ζωή και συμβολίζει την αντίσταση στην παραίτηση. Παράλληλα, προσδίδει μια αίσθηση ελέγχου σε στιγμές που αισθανόμαστε πως δεν έχουμε κανέναν απολύτως έλεγχο σε ότι μας συμβαίνει. Και βέβαια, δεν ξεχνάμε πως σε πολλές από τις οικογένειες παιδιών που νοσούν, υπάρχουν αδέρφια που έχουν ανάγκη αυτή την κανονικότητα, παιδιά που με τη σειρά τους συμπαρασύρονται στους καθημερινούς ρυθμούς μιας τρομακτικής ασθένειας που απειλεί το αδερφάκι τους και καταβάλλει ψυχικά ακόμη και τους «παντοδύναμους» γονείς τους.

Η επιμονή στην κανονικότητα είναι επιμονή στη ζωή για το παιδί που νοσεί, για τα αδέρφια του αλλά και για τους ίδιους τους γονείς. Άλλωστε, μέσα στην ασθένεια οφείλουμε –περισσότερο από ποτέ- στον εαυτό μας να επιμένουμε στη ζωή και να βιώνουμε, έστω και σε στιγμές, την υπέρβαση του τραύματος!

Από τη Φρόσω Φωτεινάκη, Συμβουλευτική Ψυχολόγος, Ψυχοδυναμική Ψυχοθεραπεύτρια (http://efrosynifotinaki.gr)

Πηγή:  http://www.infokids.gr

5χρονος με καρκίνο πετυχαίνει το καλύτερο γκολ της Σάντερλαντ και αποθεώνεται!

Το καλύτερο τέρμα των «μαυρόγατων» σημείωσε ο Μπράντλεϊ Λόουρι, ο πιο… γνωστός οπαδός της ομάδας, που έχει διαγνωστεί με καρκίνο και σε ηλικία 5 ετών έκανε όλο το γήπεδο να τον αποθεώσει.

Η Σάντερλαντ αντιμετώπισε την Τσέλσι για την Premier League, ωστόσο, το πρόσωπο της βραδιάς ήταν ο μικρός φίλαθλος των «μαυρόγατων». Ο Μπράντλεϊ Λόουρι βρίσκεται στο τελικό στάδιο της νόσου και ζήτησε από τους γονείς του να βρεθεί δίπλα στην αγαπημένη του ομάδα και να οδηγήσει τους ποδοσφαιριστές στον αγωνιστικό χώρο. 

Ωστόσο, δεν… έμεινε εκεί, μια και θέλησε να σκοράρει με την φανέλα της Σάντερλαντ, κάτι που κανείς δεν του το αρνήθηκε και σημείωσε το καλύτερο τέρμα στην ιστορία της αγγλικής ομάδας. Μάλιστα, στο 5ο λεπτό της αναμέτρησης με την Τσέλσι, στο «Stadium of Light» τα μάτριξ εμφάνισαν μία φανέλα της ομάδας με τον αριθμό 5 και το όνομα του παιδιού, ενώ άπαντες φώναζαν: «Υπάρχει μόνο ένας Μπράντλεϊ Λόουρι».

Πηγή: Sky Sports

Πως να βοηθήσεις ένα παιδί με καρκίνο

ΖΗΤΟΥΝΤΑΙ ΔΟΤΕΣ ΑΙΜΟΠΕΤΑΛΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΙΚΡΗ ΠΕΝΥ ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ

Η Equal Society & το Χαμόγελο του Παιδιού στο πλευρό 
της μικρής Παναγιώτας

Η Equal Society και το Χαμόγελο του Παιδιού  ένωσαν τις δυνάμεις τους και αναλαμβάνουν πρωτοβουλία για την μικρή Πένυ (Παναγιώτα) από τη Λευκάδα, που νοσηλεύεται σε σοβαρή κατάσταση στην Αθήνα.

Οι κοινωνικές υπηρεσίες των δύο οργανισμών βρίσκονται ήδη σε επαφή με την οικογένεια και κατέγραψαν τις βασικές και τρέχουσες ανάγκες, αλλά κι όσες θα προκύψουν το επόμενο διάστημα. Οι δύο οργανισμοί, Equal Society και Χαμόγελο του Παιδιού συμφώνησαν ότι θα καλύψουν ολιστικά το πρόβλημα της μικρής Παναγιώτας σε ότι αφορά τη στέγαση της οικογένειας στην Αθήνα, διατροφή, μετακινήσεις, ψυχοκοινωνική υποστήριξη και τυχόν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Αυτή τη στιγμή το πρόβλημα εντοπίζεται κυρίως στη συνολική έλλειψη αιμοπεταλίων στο νοσοκομείο «Παίδων Αγία Σοφία» στο οποίο και νοσηλεύεται η μικρή Παναγιώτα. Όπως και για κάθε προσφορά αίματος έτσι και σε αυτή την περίπτωση οι δότες πρέπει να πληρούν τα συγκεκριμένα κριτήρια αποδοχής. Ο έλεγχος μπορεί να γίνει στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκάδας, ή σε οποιοδήποτε νοσοκομείο της χώρας, στο τμήμα αιμοδοσίας. Οι δότες όμως θα πρέπει να ταξιδέψουν έως την Αθήνα, στο νοσοκομείο «Παίδων Αγία Σοφία», προκειμένου να γίνει η λήψη αιμοπεταλίων. Η διαδικασία μοιάζει όπως μια απλή αιμοδοσία, αλλά διαρκεί περίπου μία ώρα και γίνεται μόνο με ραντεβού.

Ζητούνται δότες αιμοπεταλίων

Η ανάγκη είναι μεγάλη! Όσοι ενδιαφέρονται για να γίνουν δότες αιμοπεταλίων παρακαλούνται να επικοινωνήσουν με τα τηλέφωνα του οργανισμού Equal Society στο 2117051841, στο 26450 22578 (γραφείο Λευκάδας, κεντρική πλατεία) ή με την παιδίατρο κα Κατερίνα Γεωργάκη 6932.112255 προκειμένου να ενημερωθούν για λεπτομέρειες.

Πηγή: http://www.lefkadaweb.gr

Τα παιδιά με καρκίνο παρουσιάζουν μεγάλες ανάγκες σε αίμα, αιμοπετάλια και παράγωγα. Όσοι επιθυμούν να βοηθήσουν  μπορούν να γίνουν ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ αίματος και αιμοπεταλίων στο νοσοκομείο Παίδων «Αγλαΐα Κυριακού» και στο παιδο-ογκολογικό νοσοκομείο ΕΛΠΙΔΑ και να δώσουν ανάσες ζωής στα παιδιά, που μάχονται καθημερινά να κρατηθούν στη ζωή.

Όποιος επιθυμεί να προσφέρει αιμοπετάλια, παρακαλείται να απευθυνθεί στο τμήμα αιμοδοσίας του νοσοκομείου "ΕΛΠΙΔΑ", στα τηλέφωνα (210)7452035 και (210)7452036, ώρες 8.30-14.00 και 16.00-19.30  ή στην αιμοδοσία του Νοσοκομείου Παίδων Αγλαΐα Κυριακού

 

Τι σημαίνει δίνω αιμοπετάλια

H αφαίρεση αιμοπεταλίων (αιμοπεταλιοαφαίρεση) είναι μια διαδικασία που επιτρέπει επίσης στο δότη αίματος να προσφέρει ένα συγκεκριμένο συστατικό αίματος.

Τα αιμοπετάλια μπορούν να σώσουν ζωές, διατηρούνται όμως μόνο πέντε ημέρες.  H διαδικασία της αφαίρεσης αιμοπεταλίων είναι ίδια με εκείνη της αφαίρεσης πλάσματος, μόνο που διαρκεί ακόμη περισσότερο χρόνο.

Τι είναι αιμοπεταλιοαφαίρεση;

Το αίμα είναι μείγμα ερυθρών και λευκών αιμοσφαιρίων, αιμοπεταλίων, πλάσματος και άλλων στοιχείων. Η αιμοπεταλιοαφαίρεση είναι μια ειδική διαδικασία αιμοδοσίας που σας επιτρέπει να προσφέρετε μόνο ένα στοιχείο του αίματος, τα αιμοπετάλια- τα κύτταρα δηλαδή που βοηθούν να σταματήσει η αιμορραγία. Στο αίμα μας υπάρχει περίσσεια αιμοπεταλίων και πολλά από αυτά μπορούν να αφαιρεθούν χωρίς καμιά παρενέργεια στο δότη. Τα αφαιρεθέντα αιμοπετάλια αποκαθίστανται μέσα σε λίγες μέρες.

Πώς πραγματοποιείται η αιμοπεταλιοαφαίρεση;
Ο δότης ξαπλώνει δίπλα σε ένα μηχάνημα, φλεβοκεντείται και από μια μικρή ποσότητα αίματος που περνάει μέσα στο μηχάνημα διαχωρίζονται τα αιμοπετάλια αυτόματα. Τα υπόλοιπο αίμα επιστρέφει από το ίδιο χέρι πάλι στο δότη. Η αιμοπεταλιοαφαίρεση διαρκεί 1-2 ώρες. Η όλη διαδικασία είναι μεγαλύτερη από ότι η συνήθης αιμοδοσία γιατί χρειάζεται περισσότερος χρόνος για να διαχωριστούν και να συλλεγούν τα αιμοπετάλια από τα άλλα στοιχεία του αίματος.Η λήψη γίνεται σχεδόν πάντα στο Νοσοκομείο που νοσηλεύεται ο ασθενής, και κατά το δυνατό λίγες ώρες πριν χορηγηθούν. Τα αιμοπετάλια δεν συντηρούνται επί πολλές ημέρες, ούτε μεταφέρονται εύκολα από νοσοκομείο σε νοσοκομείο.

Ποιά η σημασία της προσφοράς σας;
Η προσφορά των αιμοπεταλίων βοηθάει παιδιά που παρουσιάζουν θρομβοπενία λόγω σοβαρών προβλημάτων υγείας όπως λευχαιμία, καρκίνο ή απλαστική αναιμία. Συχνά η επιβίωση των ασθενών αυτών εξαρτάται από τη μετάγγιση αιμοπεταλίων.

Ποιός μπορεί να δίνει αιμοπετάλια;
Οι προϋποθέσεις που πρέπει να πληρούν οι αιμοπεταλιοδότες είναι σχεδόν ίδιες με αυτές των αιμοδοτών ολικού αίματος. Πρέπει να είστε απολύτως καλά στην υγεία σας, να ζυγίζετε περισσότερο από 50 κιλά, να μην παίρνετε σε χρόνια βάση φαρμακευτική αγωγή, και να μην έχετε πάρει τις τελευταίες 5-6 ημέρες ασπιρίνη. Επίσης, πριν κάποιος δώσει αιμοπετάλια, πρέπει να προσέλθει στην Αιμοδοσία και να δώσει δείγμα αίματος για εργαστηριακούς ελέγχους 4-5 ημέρες πριν την λήψη των αιμοπεταλίων, ώστε αυτά να μπορούν να χορηγηθούν αμέσως μόλις γίνει η λήψη τους.

Μπορεί ένας μη αιμοδότης, να γίνει αιμοπεταλιοδότης;
Άτομα με ήπια αναιμία που αποκλείονται από αιμοδότες μπορούν να γίνουν αιμοπεταλιοδότες εφόσον πληρούν τα υπόλοιπα κριτήρια του ιστορικού και των εργαστηριακών εξετάσεων.

Πονάει η αιμοπεταλιοαφαίρεση;
Η αιμοπεταλιοαφαίρεση, όπως και η συνήθης αιμοδοσία, δεν είναι επώδυνη. Θα αισθανθείτε μόνο ένα ελαφρύ τσίμπημα όταν η βελόνα μπει στη φλέβα του χεριού σας.

Είναι η αιμοπεταλιοαφαίρεση ασφαλής;

Η αιμοπεταλιοαφαίρεση είναι πολύ ασφαλής. Δεν υπάρχει κίνδυνος λοίμωξης γιατί η όλη διαδικασία γίνεται σε κλειστό και αποστειρωμένο κύκλωμα. Δεν πέφτει ο αιματοκρίτης διότι επιστρέφονται στον δότη τα ερυθρά αιμοσφαίρια, οπότε δεν υπάρχει κίνδυνος ζάλης ή λιποθυμίας ούτε κίνδυνος σιδηροπενίας.

Πόσο συχνά μπορώ να δίνω αιμοπετάλια;
Κάθε 15 ημέρες.

Εάν δίνω αιμοπετάλια, μπορώ να δίνω και αίμα;
Ναι, αρκεί να έχουν περάσει τουλάχιστον 48 ώρες από την τελευταία φορά που δώσατε αιμοπετάλια. Αν δώσατε πρόσφατα αίμα και σας ζητηθεί να δώσετε αιμοπετάλια, μπορείτε, αν έχει περάσει ένας μήνας από την τελευταία φορά που προσφέρατε αίμα.

Τι πρέπει να φροντίσει ο αιμοπεταλιοδότης την ημέρα της προσφοράς αιμοπεταλίων;
Να είναι ξεκούραστος και να έχει κοιμηθεί καλά την προηγούμενη ημέρα.
Να έχει πάρει κανονικό πρωινό την ημέρα της αιμοπεταλιαφαίρεσης
Προτιμάται η λήψη γαλακτοκομικών (γάλα/ τυρί/ γιαούρτι – πλουσίων σε ασβέστιο) την ίδια ή και τις προηγούμενες ημέρες.

Τι πρέπει να προσέξει ο αιμοπεταλιοδότης μετά την προσφορά αιμοπεταλίων;
Να μην καπνίσει για 1 ώρα.
Να μην καταναλώσει αλκοόλ για 6 ώρες.
Να μην σηκώσει βάρος, ούτε να εξασκήσει αυξημένη πίεση στο άκρο το οποίο φλεβοκεντήθηκε, για 12 ώρες.
Να μην υποβληθεί σε βαριά σωματική άσκηση για 12 ώρες.

Πηγή:  http://www.iator.gr