Παρακάτω παρατίθεται πίνακας με τον οποίον
καθορίζονται τα ποσοστά αναπηρίας για τις παθήσεις του καρκίνου, καθώς και οι
υποτροπές αυτών, που θα λαμβάνονται υπόψη από τις Υγειονομικές Επιτροπές του
Ι.Κ.Α. – Ε.Τ.Α.Μ. και θα αφορούν όλους τους ασφαλιστικούς φορείς και το
δημόσιο. (Αριθμ. Φ. 11321/οικ.10219/688)
Οξεία
Λευχαιμία
Οι οξείες λευχαιμίες
διακρίνονται στην οξεία λεμφοβλαστική (κυρίως σε παιδιά) και στην οξεία
μυελοβλαστική (κυρίως σε ενηλίκους).
Ποσοστό
αναπηρίας:
(α) Κατά
την αρχική διάγνωση της νόσου: 80% (για ένα έως δύο χρόνια)
(β)
Ασθενείς σε πλήρη ύφεση της νόσου και χωρίς υποτροπή: 20-30%
(γ)
Ασθενείς που υποβάλλονται σε αλλογενή μεταμόσχευση μυελού των οστών:
Εάν δεν
υπάρχει νόσος μοσχεύματος κατά ξενιστού: 30-40%
Εάν υπάρχει
νόσος μοσχεύματος κατά ξενιστού και αναλόγως της βαρύτητάς της: 67%-80%.
Χρόνια
Μυελογενής Λευχαιμία (ΧΜΛ)
Νεοπλασματική
νόσος οφειλόμενη στο παθολογικό χρωμόσωμα Φιλαδέλφεια που δημιουργεί την
υβριδική πρωτεΐνη bcr-abl. Η νόσος ΧΜΛ διαιρείται στα εξής στάδια:
1.χρόνια φάση (αρχικά στάδια της νόσου)
2.επιταχυνόμενη
φάση
3.βλαστική
κρίση (τα στάδια 2 και 3 είναι προχωρημένα στάδια της νόσου).
Ποσοστό αναπηρίας:
(α) Ασθενείς
υπό αγωγή με αναστολείς της τυροσινικής κινάσης με ανταπόκριση της νόσου, που
είναι και παραμένουν στην χρόνια φάση της ΧΜΛ, αναλόγως ύπαρξης παρενεργειών
από την λήψη της αγωγής: 20%
(β)
Ασθενείς που υποβάλλονται σε αλλογενή μεταμόσχευση:
Εάν δεν
υπάρχει νόσος μοσχεύματος κατά ξενιστού (graft versus host disease): 30-40%
Εάν υπάρχει
νόσος μοσχεύματος κατά ξενιστού και αναλόγως της βαρύτητας της: 67-80%.
Χρόνια
Λεμφογενής Λευχαιμία
Η νόσος μπορεί
αν είναι ασυμπτωματική επί σειρά ετών και να μην χρειάζεται θεραπευτική
αγωγή, αλλά ιατρική παρακολούθηση. Επί ένδειξης χορήγησης θεραπευτικής αγωγής,
η θεραπεία έχει στόχο να ελέγχει τα συμπτώματα της νόσου. Συνήθως η νόσος
χρειάζεται ξανά θεραπεία μετά από κάποιο χρονικό διάστημα. Η νόσος συνοδεύεται
συχνά από μεγάλη ευαισθησία σε λοιμώξεις, και αυτοάνοση αιμολυτική αναιμία.
Ποσοστό
αναπηρίας:
(α) Επί
ασυμπτωματικής νόσου, χωρίς ανάγκη θεραπείας: 20%
(β) Επί
ανάγκης χορήγησης θεραπείας ή θεραπειών: 40-67%.
Πολλαπλούν
Μυέλωμα
Κακοήθης νεοπλασία
χαρακτηρισμένη από αυξημένη μονοκλωνική διήθηση από νεοπλασματικά
πλασματοκύτταρα, τα οποία διηθούν τον μυελό των οστών και παράγουν μονοκλωνική
IgG, IgA, ή ελαφρές αλυσίδες ανοσοσφαιρίνης. Η νόσος διαγιγνώσκεται βάσει
συγκεκριμένων κριτηρίων.
Ποσοστό
αναπηρίας:
(α) MGUS
(μονοκλωνική παραπρωτεϊναιμία άγνωστης σημασίας): 20%
(β) Ασυμπτωματικό
πολλαπλούν μυέλωμα: 30%
(γ)
Συμπτωματικό πολλαπλούν μυέλωμα: (αναλόγως του βαθμού και της βαρύτητας των
συμπτωμάτων και επιπλοκών από τα όργανα καθώς και των αντιμετωπίσεων τους, π.χ
το μεγαλύτερο ποσοστό επί πολλαπλών οστεολύσεων, υποτροπών, ανθεκτικότητας της
νόσου κ.λ.π) από >67% έως >80%.
Νόσος
του Hodgkin
Αντιμετωπίζεται με
χημειοθεραπεία μόνο ή σε συνδυασμό με ακτινοβολία σε επιλεγμένες
περιπτώσεις.
Ποσοστό
αναπηρίας:
(α) Κατά τη
διάρκεια της θεραπείας: 50-67% (για ένα έτος)
(β) Επί
ύφεσης και παραμονής σε ύφεση: 20%
(γ) Επί 1ης
υποτροπής της νόσου και νέας χημειοθεραπείας/ αυτομεταμόσχευσης:
εφόσον:
επιτευχθεί
ύφεση της νόσου: 20-40%
υπάρχει
ανθεκτική νόσος (αναλόγως της βλάβης οργάνων/συμπτωμάτων): 50-80%.
Μη
Hodgkin’s λεμφώματα
Τα μη-Hodgkin λεμφώματα
διακρίνονται αναλόγως της κλινικής πορείας σε λεμφώματα υψηλής ή χαμηλής
κακοήθειας.
1. Λεμφώματα χαμηλής κακοήθειας
Ποσοστό
αναπηρίας:
(α) Επί
ασυμπτωματικών περιπτώσεων, χωρίς ανάγκη χορήγησης θεραπείας, με απλή
παρακολούθηση: 20%
(β) Επί
χορήγησης θεραπευτικού σχήματος, αναλόγως του εάν χορηγείται για πρώτη ή
πολλοστή φορά: 35-67%
2. Λεμφώματα
υψηλής κακοήθειας
Ποσοστό
αναπηρίας:
(α) Κατά τη
διάρκεια της θεραπείας: 50-67% (για ένα έτος)
(β) Επί
επίτευξη πλήρους ύφεσης της νόσου, και μη υποτροπής (αναλόγως της ύπαρξης
παρενεργειών κατά την θεραπεία): 20%
(γ) Επί
υποτροπής της νόσου μετά την αρχική χημειοθεραπεία, η πρόγνωση είναι κακή, και
εάν είναι δυνατόν γίνεται αυτομεταμόσχευση: 67-80%
(δ) Επί
ύφεσης μακρόχρονης μετά αυτομεταμόσχευση: 20-40%.
Όγκοι
Θυροειδούς
Επίπεδα
Βαρύτητας
1ο επίπεδο: Κλινικά ευρήματα: Λανθάνον
αδενοκαρκίνωμα: Μικρού μεγέθους <1 cm χωρίς ενδοθυρεοειδικές ή εξωθυρεοειδικές
μεταστάσεις. Ποσοστό αναπηρίας: 50% (1μήνα) - 10% (δια βίου).
2ο επίπεδο: Κλινικά ευρήματα: Θηλώδες
αδενοκαρκίνωμα. Θηλακιώδες αδενοκαρκίνωμα. Hurhtle cell αδενοκαρκίνωμα.
Μυελώδες καρκίνωμα. Θηλώδες. Ποσοστό αναπηρίας: Χωρίς μακρινές
μεταστάσεις: 20% (5 έτη) μετά 10% (δια βίου). Με μακρινές μεταστάσεις: 50-80%.
Θηλακιώδες. Ποσοστό αναπηρίας: xωρίς
μακρινές μεταστάσεις: 20% (5 έτη) μετά 10%. Με μακρινές μεταστάσεις: 80%.
Hurhtle
cell καρκίνωμα. Ποσοστό αναπηρίας: Χωρίς μεταστάσεις:
20%. Με μακρινές μεταστάσεις: 90%.
Μυελοειδές
καρκίνωμα. Ποσοστό αναπηρίας: α) Χωρίς μεταστάσεις
(Εάν μετεγχειρητική καλσιτονίνη χαμηλή): 20%. β) Εάν μετρητή καλσιτονίνη
μετεγχειρητικά (<150). Χωρίς ανιχνεύσιμες μεταστάσεις: 50%. γ) Εάν
υψηλή καλσιτονίνη μετεγχειρητικά (>400) και ανιχνεύσιμες μεταστάσεις: 100%.
3ο επίπεδο: Κλινικά ευρήματα: Αμετάπλαστο
καρκίνωμα, συνήθως μεγάλη και σκληρή οζώδης παραμόρφωση στον τράχηλο. Ποσοστό
αναπηρίας: 100%.
Καρκίνος
Πνεύμονος
Μακροσκοπικώς είναι
όγκοι συστάσεως σκληράς και χροιάς λευκοφαίου.
Διαίρεση (παθολογοανατομική).
Μικροκυτταρικό
Μη
μικροκυτταρικό
Ποσοστό αναπηρίας:
Ca μή
χειρουργήσιμο και υποβαλλόμενο σε ΧΜΘ ή ΑΚΘ: 80% (2 έτη).
Ca
χειρουργήσιμο: 80% [2 έτη από επεμβάσεως].
Ca
χειρουργημένο χωρίς στοιχεία υποτροπής ή μεταστάσεων: 67% [3 έτη μετά τα 2
πρώτα].
Ca
χειρουργημένο με ολική πνευμονεκτομή (ανάλογα των σπιρομετρικών τιμών και την
αναπνευστική λειτουργία το ΠΑ αρχίζει απο 80% για 3 χρόνια κατόπιν 67% για άλλα
2 χρόνια και 50% εφ όρου ζωής εφόσον δεν υπάρχει επιβάρυνση της αναπνευστική
του λειτουργίας.
Ca
χειρουργημένο μετά στοιχείων υποτροπής ή μεταστάσεων: 80%
Κακοήθεις
Όγκοι Καρδιάς
ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΑ
Συνήθως
είναι σαρκώματα. Τα σαρκώματα διηθούν την καρδιά, το περικάρδιο ή και τα όργανα
που περιβάλλουν την καρδιά. Η νόσος εκδηλώνεται με συμπτώματα καρδιακής
ανεπάρκειας λόγω διηθήσεως του μυοκαρδίου και των βαλβίδων ή και με συμπτώματα υγρής
περικαρδίτιδας λόγω διηθήσεως του περικαρδίου. Ποσοστό
αναπηρίας: 80%.
Η καρδιά
εκτός από τα πρωτοπαθή νεοπλάσματα είναι δυνατό να προσβληθεί και από
μεταστατικά νεοπλάσματα (πχ κακόηθες μελάνωμα, βρογχογενές καρκίνωμα, καρκινοειδές). Ποσοστό
αναπηρίας: 80%
Κακοήθεις
Όγκοι Στομάχου
(α)
Δυνητικά Κακοήθη: Στρωματικοί όγκοι (GIST): Καρκινοειδές: Συνήθως τυχαίο εύρημα
σε γαστροσκόπηση και βιοψία (ιστολογική εξέταση). Φαρμακευτική ή χειρουργική
αντιμετώπιση.Ποσοστό
αναπηρίας: 0-10%.
(β)
Κακοήθη: Ποσοστό αναπηρίας: 70 – 100% (για 5 χρόνια).
Επανέλεγχος στην 5-ετία και αν δεν υπάρχει υποτροπή νόσου, χορηγείται αναπηρία
ανάλογα με το είδος της γαστρεκτομής.
(γ) Κακοήθη
και με ύπαρξη μεταστάσεων (λεμφαδένες, ήπαρ, πνεύμονες). Ποσοστό
αναπηρίας: 100%
Νεοπλάσματα Λεπτού Εντέρου
Ποσοστό
αναπηρίας:
Aδενοκαρκίνωμα:
πρόγνωση κακή. Συνήθως καθυστερημένη η διάγνωση. Θεραπεία χειρουργική.
Ακτινοθεραπεία (λεμφώματα): 67 - 80%.
Στρωματικοί
όγκοι - GIST: Χειρουργική θεραπεία χειρουργική ή και χρόνια θεραπεία με
Imatinib: Χωρίς μεταστάσεις και ίαση με χειρουργική θεραπεία: 0% Με
μεταστάσεις: 67
- 80%
Καρκινοειδές:
Χειρουργική θεραπεία, τμηματική εντερεκτομή: Χωρίς μεταστάσεις, μετά από
χειρουργική αφαίρεση του όγκου: 0-30% (για 5 χρόνια και επανεκτίμηση). Επί
μεταστάσεων αναλόγως της βαρύτητας: 50 – 70%
Καρκίνος
Ήπατος Ποσοστό
αναπηρίας: 100%
Καρκίνος
Παγκρέατος Ποσοστό αναπηρίας: 100%
Νεοπλασματικές
Παθήσεις Δέρματος
C84 ΔΕΡΜΑΤΙΚΟ
Τ ΛΕΜΦΩΜΑ
C84.0
ΣΠΟΓΓΟΕΙΔΗΣ ΜΥΚΗΤΙΑΣΗ
C84.1
ΣΥΝΔΡΟΜΟ SEZARY
ΕΠΙΠΕΔΑ ΒΑΡΥΤΗΤΑΣ
1ο Επίπεδο: Εντοπισμένο ή διάσπαρτο
εξάνθημα αποτελούμενο από κηλίδες και λεπτές πλάκες. Χωρίς κλινικά ή
εργαστηριακά ευρήματα συστηματικής προσβολής. ΠΡΟΓΝΩΣΗ – ΙΑΤΡΟΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΟΨΗ:
1ο Επίπεδο: Σχετικά καλή, λόγω της βραδείας εξέλιξης της νόσου. Το στάδιο αυτό
απαντά καλά στις ειδικές θεραπείες. Υποτροπές αναμένονται. Ποσοστό
αναπηρίας: 5-10%. [επί εξάρσεων και όσο διαρκεί η θεραπεία].
2ο Επίπεδο: Στάδιο της νόσου με διάσπαρτες
περιγεγραμμένες και διηθημένες πλάκες σε σημαντική έκταση με συχνές υποτροπές.
Διόγκωση λεμφαδένων. Πιθανά αιματολογικά ευρήματα λευχαιμικού τύπου και ενίοτε
σπλαγχνικές διαταραχές. Συνήθως συνυπάρχουν συμπτώματα καταβολής, πυρετικής
κινήσεως, σπλαγχνικών ενοχλήσεων. ΠΡΟΓΝΩΣΗ – ΙΑΤΡΟΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΟΨΗ: Δυσχερής.
Εντονότερες και μακρότερες οι απαιτούμενες θεραπείες. Συχνές υποτροπές.
Απαιτείται τακτικός νοσοκομειακός έλεγχος. Ποσοστό αναπηρίας: 20 - 50%.
[2 – 3 έτη].
3ο Επίπεδο: Γενικευμένη εικόνα με πολλαπλές
και διάσπαρτες βλάβες, αποτελούμενες από οζίδια και εξωφυτικές μάζες και
κλινικά και εργαστηριακά ευρήματα από τον οργανισμό, σπλαγχνικές διαταραχές,
καταβολή, καχεξία. Σύνδρομο Sezary. Κατάσταση βαρέως πάσχοντος. ΠΡΟΓΝΩΣΗ –
ΙΑΤΡΟΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΟΨΗ: Κακή έως χείριστη. Απαιτούνται συχνές νοσηλείες και
συστηματικώς χορηγούμενα χημειοθεραπευτικά σχήματα θεραπείες με μέτρια
αποτελέσματα και προσωρινά. Κατάσταση μη αναστρέψιμη. Ποσοστό αναπηρίας: 80-100%.
[2 χρόνια – εφ’ όρου ζωής].
Νεοπλάσματα
Οστών
Η εκτίμηση της
λειτουργικής ανικανότητας εξαρτάται από το βαθμό κακοήθειας του όγκου
(καλοήθης-κακοήθης), τη θέση του (εγχειρήσιμος-μη εγχειρήσιμος) και των
υπολειμματικών διαταραχών μετά τυχούσα θεραπεία.
Ποσοστό
αναπηρίας:
Κακοήθεις
όγκοι μυοσκελετικού χωρίς μεταστάσεις: 80% για δυο έτη. 67% για ένα έτος και επανεκτίμηση.
Κακοήθεις
όγκοι με μεταστάσεις: 80% επ’ αόριστον
Στα
παραπάνω ποσοστά θα πρέπει να προστίθεται το ποσοστό τυχόντος ακρωτηριασμού ή δυσχρηστίας
του μέλους.
Καρκίνος
Λάρυγγος
Ποσοστό αναπηρίας: 70-80%.
Η πρόγνωση εξαρτάται από τον βαθμό έκτασης του όγκου Τ, και της προσβολής των
τραχηλικών λεμφαδένων Ν. Εξ’ αιτίας της κακής πρόγνωσης το ποσοστό αναπηρίας
είναι το maximum για 1 – 2 χρόνια. Μετά εκτιμάται η κατάσταση του
ασθενούς (στένωση λάρυγγος, απώλεια λάρυγγος, μόνιμη τραχειοτομία, απώλεια ή
διατήρηση φωνής, δυσκαταποσία) και ύπαρξη μεταστάσεων Μ, ή υποτροπής της
νόσου.
Γαστρεκτομή
για κακοήθεια στομάχου
Γαστρικός
καρκίνος χωρίς απομακρυσμένες μεταστάσεις: ΠΟΣΟΣΤΟ ΑΝΑΠΗΡΙΑΣ: 67%
για 6 μήνες, εφόσον δεν απαιτείται επικουρική θεραπεία (χημειοθεραπεία ή
ακτινοθεραπεία) ή για 1 έτος και, μετά από επανεκτίμηση, ως το πέρας της
επικουρικής θεραπείας εφόσον αυτή κριθεί απαραίτητη μετεγχειρητικά. Ανά έτος
επανεκτίμηση και βαθμιαία πτώση έως το 5ο έτος μετά την επέμβαση.
Γαστρικός
καρκίνος με μεταστάσεις ή με υποτροπή μετά προηγούμενη χειρουργική θεραπεία: ΠΟΣΟΣΤΟ
ΑΝΑΠΗΡΙΑΣ: 67-80%.
Μόνιμη
γαστροστομία: Το ποσοστό αναπηρίας καθορίζεται από την υποκείμενη νόσο που
αποτέλεσε την ένδειξη για τη δημιουργία της γαστροστομίας.
4.
Μετεγχειρητικές καταστάσεις λεπτού εντέρου.
Εντερεκτομή:
Εκτελείται όταν το λεπτό έντερο υποστεί μετατραυματική κάκωση με το αντίστοιχο
τμήμα του μεσεντερίου, για μεσεντερική ισχαιμία τοπική ειλεϊτιδα, συρίγγια,
στενώσεις συγγενείς ή επίκτητες, γάγγραινα, εκκολπωματίτιδα, Μεκέλειο απόφυση,
νόσο του Hirschsprung. Η εντερεκτομή μπορεί να είναι υψηλή – νήστιδας, χαμηλή-
ειλεού, και εκτεταμένη. Τα επίπεδα βαρύτητας καθορίζονται από την έκταση της
εντερεκτομής. Εκτομή του 1/3 του λεπτού εντέρου είναι άνευ σημασίας για την
επιβίωση. Η εκτομή ½ δηλαδή 330 περίπου εκατοστά, είναι το μέγιστο να εκτιμηθεί
άνευ σοβαρού κινδύνου και η εκτομή πέραν του 80% του λεπτού εντέρου, δηλαδή
πέραν των 500
εκατοστών, είναι ασυμβίβαστη με τη ζωή.
(α) Εκτομή
λεπτού εντέρου 3 μέτρων
ή παραπάνω, με επακόλουθο βαριά καχεξία λόγω πλημμελούς απορροφήσεως πρωτεϊνών,
λιπών και διαταραχών των ηλεκτρολυτών. ΠΟΣΟΣΤΟ ΑΝΑΠΗΡΙΑΣ: 35-55%.
(β)
Μεγαδωδεκαδάκτυλο: Ασυνήθης μεγέθυνση και διάταση του δωδεκαδακτύλου με
συμπτωματολογία εκείνης του γαστροδωδεκαδακτυλού έλκους. Μετά γενομένη επιτυχή
εγχείρηση. ΠΟΣΟΣΤΟ
ΑΝΑΠΗΡΙΑΣ: 0%.
(γ)
Εκκολπώματα 12/δακτύλου: Μόνο εφόσον εμφανίσουν επιπλοκές- εξέλκωση- αιμορραγία
και φλεγμονώδη διήθηση και υπόκεινται σε ανάλογη χειρουργική θεραπεία. Σε
επιτυχή θεραπεία: ΠΟΣΟΣΤΟ ΑΝΑΠΗΡΙΑΣ:
0%.
(δ)
Στενώσεις 12/δακτύλου: Συγγενείς ή επίκτητοι, δυσκινησία ή ατονία του 12/δακτύλου
μετά από εγχείρηση χωρίς επιπλοκές από τα χοληφόρα. Μετά από επιτυχή διόρθωση
με επεμβατικά μέσα: ΠΟΣΟΣΤΟ ΑΝΑΠΗΡΙΑΣ: 0%.
Στις παραπάνω ή ανάλογες καλοήθεις καταστάσεις μετά από επεμβατική (χειρουργική
ή ενδοσκοπική) προσπάθεια διόρθωσης, αποτυχία ή υποτροπή μη υποκείμενη ή
δύσκολα διορθωμένη: ΠΟΣΟΣΤΟ ΑΝΑΠΗΡΙΑΣ: 30%.
(ε)
Γαστροδωδεκαδακτυλικό συρίγγιο: Σπάνια, αλλά βαριά επιπλοκή της γαστρεκτομής
Billroth II – Ρήξη κολοβώματος (θεωρείται ως μόνη αιτία η κακή τεχνική).
Χαρακτηρίζεται από διάβρωση του δέρματος της περιοχής εξόδου του συριγγίου,
προκαλούσα έντονο ακμάζουσα ερυθρότητα πολύ ενοχλητική για τον ασθενή. Μέχρι
οριστικής χειρουργικής αποκαταστάσεως. ΠΟΣΟΣΤΟ ΑΝΑΠΗΡΙΑΣ: 40- 50%. Μετά την αποκατάσταση:
0%.
(στ) Μόνιμη
νηστιδοστομία: Όταν δεν υπάρχει πιθανότητα μελλοντικής αποκαταστάσεως του
πεπτικού σωλήνα με γενική επίδραση στον οργανισμό. ΠΟΣΟΣΤΟ ΑΝΑΠΗΡΙΑΣ: 50%.
(ζ) Μόνιμος
ειλεοστομία: Όταν δεν είναι εφικτή η αποκατάσταση της συνέχειας του πεπτικού
σωλήνα, καλώς λειτουργούσα χωρίς επιπλοκές: ΠΟΣΟΣΤΟ ΑΝΑΠΗΡΙΑΣ: 50%. Σε
βαριά καχεξία με υπολευκωματαιμία το προτεινόμενο ποσοστό αναπηρίας αυξάνεται
αναλόγως. ΠΟΣΟΣΤΟ
ΑΝΑΠΗΡΙΑΣ: 30-50%.
5.
Μετεγχειρητικές καταστάσεις παχέος εντέρου.
(α) Μόνιμη
ειλεοστομία ή κολοστομία μετά την αντιμετώπιση καλοήθων ή κακοήθων παθήσεων. ΠΟΣΟΣΤΟ
ΑΝΑΠΗΡΙΑΣ: 30%-50%.
Επεμβάσεις
για κακοήθεις όγκους
(β)
Ορθοκολικός καρκίνος χωρίς απομακρυσμένες μεταστάσεις: ΠΟΣΟΣΤΟ ΑΝΑΠΗΡΙΑΣ: 67% για 3 μήνες,
εφόσον δεν απαιτείται επικουρική θεραπεία (χημειοθεραπεία ή ακτινοθεραπεία) ή
για 1 έτος και, μετά από επανεκτίμηση, ως το πέρας της επικουρικής θεραπείας
εφόσον αυτή κριθεί απαραίτητη μετεγχειρητικά. Ανά έτος επανεκτίμηση έως το 5ο
έτος μετά την επέμβαση. Εφόσον ο ασθενής είναι ελεύθερος νόσου, δεν
δικαιολογείται περαιτέρω Π.Α.
(γ)
Ορθοκολικός καρκίνος με μεταστάσεις ή με υποτροπή μετά προηγούμενη χειρουργική
θεραπεία: ΠΟΣΟΣΤΟ
ΑΝΑΠΗΡΙΑΣ: 80%.
6.
Μετεγχειρητικές καταστάσεις παγκρέατος.
Κακοήθεις
Όγκοι Οφθαλμού
ΠΟΣΟΣΤΟ
ΑΝΑΠΗΡΙΑΣ: 50%(για 1 χρόνο).
Επί μεταστάσεων εκτός
οφθαλμών: 80%
Νεοπλάσματα Νεφρού
ΠΟΣΟΣΤΟ
ΑΝΑΠΗΡΙΑΣ:
Για τα δύο
πρώτα έτη από το χειρουργείο και επί επιτυχούς εξαίρεσης της νεοπλασίας:
50-67%. (μετά τα δύο έτη επανασταδιοποίηση και επί μη εμφανούς νόσου: 20-30%).
Όταν
υπάρχουν μεταστάσεις στους πνεύμονες, υπεζωκότα, και οστά: 80% έως άνω
80%.
Επαγγελματικός Καρκίνος Πνεύμονος
Στον επαγγελματικό χώρο υπάρχουν πολλές ουσίες ή επιδράσεις ύποπτες για
καρκινογόνο δράση. Θεωρείται ότι 15% του συνόλου των καρκίνων για τους άνδρες
και 5% για τις γυναίκες είναι επαγγελματικής αιτιολογίας. Δεδομένου ότι οι
πνεύμονες και το δέρμα είναι τα πλέον εκτεθειμένα όργανα στις επιδράσεις του
περιβάλλοντος, η αναλογία του επαγγελματικού καρκίνου σε αυτά τα όργανα θα
πρέπει να είναι μεγαλύτερη.
Φυσικές ή χημικές επιδράσεις εκ του περιβάλλοντος, στα ακάλυπτα ιδίως μέρη του
σώματος, είναι δυνατόν να επιφέρουν αλλοιώσεις δέρματος που κλινικώς και ιστολογικός
να ανήκουν στις καρκινικές καταστάσεις (διαφόρου τύπου, εκτάσεως και προγνώσεως
και αναλόγου με αυτά ασφαλιστικής σκέψεως και κρίσεως). Ορισμένες από τις
ουσίες του επαγγελματικού περιβάλλοντος θεωρούνται ότι έχουν πολλαπλασιαστική
αλληλεπίδραση με το κάπνισμα.
Για τον αμίαντο, το αρσενικό, τους χλωρομεθυλαιθέρες και τα ραδιενεργά
στοιχεία, η σχέση θεωρείται αποδεδειγμένη. Αδιάσειστες αποδείξεις για τη σχέση
ενός καρκίνου με το επάγγελμα δεν είναι δυνατόν να υπάρξουν. Η εμφάνιση ωστόσο
ενός καρκίνου σε νεότερη ηλικία από τη συνήθη, σε συνδυασμό με την παρουσία
ενός βέβαιου καρκινογόνου στο χώρο εργασίας, είναι ισχυρές ενδείξεις τις οποίες
οι επιτροπές επαγγελματικών νοσημάτων θα πρέπει να λαμβάνουν σοβαρά
υπόψη.
ΑΜΙΑΝΤΟΣ: Αναμφισβήτητα η
έκθεση στον αμίαντο μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη καρκίνου πνεύμονος και
μεσοθηλιώματος. Ειδικά για το δεύτερο, η επαγγελματική έκθεση σε αμίαντο
βρίσκεται στο 80% των περιπτώσεων. Θεωρείται ότι οι μισοί από αυτούς που έχουν
αμιάντωση θα πεθάνουν από καρκίνο πνεύμονος. Ο κίνδυνος είναι ανάλογος του
βαθμού εκθέσεως, του τρόπου εκθέσεως και του είδους του αμιάντου, ενώ αυξάνει
πολλαπλασιαστικά σε συνδυασμό με το κάπνισμα.
ΑΡΣΕΝΙΚΟ: Έχει διαπιστωθεί
σαφής σχέση μεταξύ της δόσεως και του καρκίνου του πνεύμονος κατά την
επαγγελματική έκθεση. Έχει πολλαπλασιαστική αλληλεπίδραση με το κάπνισμα. Όλοι
οι ιστολογικοί τύποι καρκίνου πνεύμονος μπορούν να παρατηρηθούν ιδιαίτερα όμως
το εκ πλακωδών επιθηλίων.
ΝΙΚΕΛΙΟ: Ο καρκίνος πνεύμονος
αλλά και των παραρρινίων που προκαλείται από την εισπνοή νικελίου είναι γνωστός
από παλιά.
ΧΡΩΜΙΟ: Αυξημένη θνησιμότητα
από καρκίνο πνεύμονος έχει παρατηρηθεί σε εργάτες εκτεθειμένους σε χρώμιο ενώ
παρουσιάζεται θετική ομοσχέτιση του βαθμού εκθέσεως με τον αριθμό των θανάτων
από καρκίνο πνεύμονος. Καρκινογόνες ιδιότητες θεωρείται ότι έχει το εξασθενές
χρώμιο.
ΒΕΝΖΟΠΥΡΕΝΙΟ: Αυξημένες
συγκεντρώσεις βενζοπυρενίου βρίσκονται κυρίως σε διυλιστήρια παραγωγή πίσσας,
ασφαλτοστρώσεις, σταθμούς αυτοκινήτων. Θεωρείται βέβαιο καρκινογόνο.
ΧΛΩΡΟΜΕΘΥΛΑΙΘΕΡΕΣ: Χρησιμοποιούνται
ευρέως στη χημική βιομηχανία. Έχουν πολλαπλασιαστική αλληλεπίδραση με το
κάπνισμα.
.jpg)
