Κοινοποίηστε όλοι να βοηθήσουμε, ο Παναγιωτάκης πρέπει 6 Φεβρουαρίου να ξεκινήσει ΆΜΕΣΑ τη θεραπεία του στην Αμερική!

Αγαπητοί φίλοι μας,

Είμαστε ο Σπύρος και η Λίτσα, δυο πολύτεκνοι γονείς από τον Βύρωνα Αττικής.

Εδώ και τρεισήμισι χρόνια βρισκόμαστε στο Λονδίνο, στην Harley Street Clinic, προσπαθώντας να σώσουμε τη ζωή του μικρού μας γιου Παναγιώτη, ο οποίος πάσχει από μια πολύ επιθετική μορφή καρκίνου, το νευροβλάστωμα. 

Ύστερα από τον υπεράνθρωπο αγώνα που έδωσε ο Παναγιώτης, οι γιατροί του αλλά και όλη η οικογένεια, επιτέλους οι εξετάσεις του βγήκαν καθαρές και το επόμενο βήμα θα ήταν να πάμε στην Νέα Υόρκη για μια πρωτοποριακή θεραπεία, που θα χάριζε τη ζωή στο παιδί μας. 

Κάναμε έκκληση για βοήθεια στον κόσμο μιας και το ελληνικό κράτος δεν κάλυπτε τα έξοδα της θεραπείας και ύστερα από μια μεγάλη δωρεά από έναν υπέροχο πατέρα αλλά και τη βοήθεια όλου του κόσμου, καταφέραμε να συγκεντρώσουμε τα 335.000 ευρώ που απαιτούνταν για τη θεραπεία. 

Δυστυχώς όμως, η μοίρα μας επιφύλασσε μια ακόμη συμφορά. Ενώ είχαμε βγάλει τις βίζες μας και ήμασταν έτοιμοι να φύγουμε, μια απλή μαγνητική επιβεβαίωσε τους χειρότερους φόβους μας: ο Παναγιωτάκης μας υποτροπίασε στον εγκέφαλο...

Άργησαν να μαζευτούν τα λεφτά, δεν προλάβαμε...
Έστω όμως κι έτσι, οι ελπίδες δεν χάθηκαν. Την εβδομάδα που μας πέρασε, έγινε χειρουργείο και ο όγκος αφαιρέθηκε. Ο μικρός είναι καταπληκτικός και ήδη έχει συνέλθει. Μιλήσαμε με Αμερική χθες και μας περιμένουν όσο το δυνατόν πιο σύντομα. Μόνο που αυτή τη φορά, θα πρέπει να ξεκινήσει με μια διαφορετική θεραπεία, πρέπει πρώτα να καθαρίσει τελείως ο εγκέφαλος για να μπορέσει να χορηγηθεί το εμβόλιο. 

Αυτό δυστυχώς θα ανεβάσει τα έξοδα της θεραπείας. Το Μεμόριαλ δεν μας δέχεται αν δεν προκαταβάλουμε άλλα 215.040$ ! 

Είμαστε ειλικρινά απελπισμένοι. Αυτήν τη στιγμή, ή μαζεύουμε τα λεφτά και φεύγουμε για Αμερική ή αφήνουμε το παιδί στην τύχη του...
Γι'αυτό σκεφτήκαμε να απευθυνθούμε άλλη μια φορά σε σας. Πιστεύουμε πως όπως τα καταφέραμε την προηγούμενη φορά, έτσι θα ενωθούμε όλοι μαζί και θα τα καταφέρουμε και πάλι.
Ελπίζουμε να συμμεριστείτε τον πόνο μας και τον πόθο του Παναγιωτάκη για ζωή. 

Ο τραπεζικός μας λογαριασμός είναι:
Lloyds Bank
Spyros Tsolanas
Sort code 30-93-68
Account number 21378068

ή

Τράπεζα Πειραιώς
Δικαιούχος Σπύρος Τσολάνας
Swift-BIC PIRBGRAA
Αρ Λογαριασμού 5063075255217
ΙΒΑΝ GR29 0172 0630 0050 6307 5255 217

Σας ευχαριστούμε πολύ
Με εκτίμηση 

Σπύρος και Λίτσα Τσολάνα

Τηλέφωνο Επικοινωνίας: 0044 7933863408 (Αγγλία)
0030 6986007094 (Ελλάδα)
Email: Stsolanas@gmail.com

Weʼre raising £215,040 to fund little Panagiotis cancer treatment to New York. https://www.justgiving.com/

Πηγή: "Το Ταξίδι Στη Ζωή Του Παναγιώτη Μας" (σελίδα Facebook)

Ελληνίδα από την Πάτρα επιστήμονας της χρονιάς στην Ολλανδία

Η Μαρία Θέμελη αποφοίτησε πρώτη από την Ιατρική Πατρών, και εκπαιδεύτηκε στη Νέα Υόρκη στον σχεδιασμό, την ανάπτυξη, την κατασκευή και τις κλινικές εφαρμογές της ανοσοθεραπειας με λεμφοκύτταρα. Του επιστημονικό περιοδικό VIVA στον διαγωνισμό του με τίτλο «Έξυπνα Κεφάλια» της έδωσε την πρώτη θέση

Αποφοίτησε πρώτη από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Πατρών και ολοκλήρωσε τη διδακτορική διατριβή στον τομέα της μεταμόσχευσης αιμοποιητικών κυττάρων, λαμβάνοντας υποτροφίες για την έρευνά της. Πρόσφατα ανακηρύχθηκε ως η καλύτερη γυναίκα επιστήμονας στην Ολλανδία στον διαγωνισμό του επιστημονικού περιοδικού VIVA με τίτλο «Έξυπνα Κεφάλια».

Η Μαρία Θέμελη κατάφερε να εξηγήσει την χρήση των πολυδύναμων βλαστικών κυττάρων ως πηγή για τη δημιουργία κυττάρων CAR-T με αντικαρκινική δράση, μία μέθοδο αποτελεσματική που έχει κατοχυρωθεί και με πατέντα.

Στην πραγματικότητα, αυτό που κατάφερε ήταν να αναπτύξει μία νέα και τελείως διαφορετική μέθοδο, προκαλώντας παραγωγή λεμφοκυττάρων για την καταπολέμηση του καρκίνου, χρησιμοποιώντας ως πηγή πολυδύναμα βλαστικά κύτταρα.

Η Μαρία Θέμελη μετακόμισε για μεταδιδακτορική εκπαίδευση στο Κέντρο Καρκίνου Memorial Sloan Kettering στη Νέα Υόρκη για να εργαστεί στο εργαστήριο του Dr. Michel Sadelain. Στο εργαστήριο εκπαιδεύτηκε σε βάθος στο σχεδιασμό, την ανάπτυξη, την κατασκευή και τις κλινικές εφαρμογές της ανοσοθεραπειας με λεμφοκύτταρα, τα λεγομένα κυττάρων CAR-T.

Στο τμήμα αιματολογίας του VUmc Cancer Center στο Αμστερνταμ (VUmc Amsterdam)

Η δουλειά της οδήγησε σε ανακαλύψεις υψηλού αντίκτυπου στον τομέα της ανοσοθεραπείας, καθώς περιέγραψε για πρώτη φορά τη χρήση των πολυδύναμων βλαστικών κυττάρων ως πηγή για τη δημιουργία στο εργαστήριο κυττάρων CAR-T με αντικαρκινική δράση. Η μέθοδος αυτή έχει κατοχυρωθεί με πατέντα.

Για την έρευνα της έχει λάβει πολλές διακρίσεις όπως η υποτροφία Druckenmiller από το New York Stem Cell Foundation Το 2015 πήρε την υποτροφία Marie Curie από την Ευρωπαϊκή Ένωση και επέστρεψε στην Ευρώπη, στο τμήμα αιματολογίας στο VUmc Cancer Center του Άμστερνταμ, όπου πήρε πρόσφατα θέση επίκουρου καθηγητή. Στο VUmc η ομάδα της έχει αναπτύξει και αξιολογήσει τη χρήση των CAR-T για τη θεραπεία του πολλαπλού μυελώματος. Συνεχίζει επίσης να βελτιώνει τη χρήση των πολυδύναμων κυττάρων ως απεριόριστη πηγή θεραπευτικών κυττάρων CAR-T με στόχο την ευρύτερη εφαρμογή, προσβασιμότητα σε ασθενείς και αποτελεσματικότητα της μεθόδου.

Η Μαρία Θέμελη (δεύτερη από δεξιά) κρατώντας τον τίλο του διαγωνισμού της VIVA «Έξυπνα Κεφάλια» 

«Τελείωσα το Πανεπιστήμιο στην Ελλάδα, δεν πλήρωσα για την εκπαίδευσή μου κι αυτό το οφείλω στον έλληνα φορολογούμενο. Βλέπω όμως ότι με τα καλά του και τα άσχημα, αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα έχει τη δυνατότητα να εξάγει καταρτισμένους ανθρώπους και μπορούμε να αποφύγουμε την εξαγωγή των μυαλών μας, διότι ο λόγος που φεύγουν είναι πως δεν υπάρχει μέλλον μετά την εκπαίδευσή τους, και στην έρευνα και στο να ζήσουν αυτοί οι άνθρωποι», σχολιάζει με πικρία η ίδια.

Πηγή: http://www.protagon.gr

Το συγκινητικό γράμμα του Λουκά Φουρλά στους γονείς των παιδιών με καρκίνο

Ο δημοσιογράφος Λουκάς Φουρλάς, ο οποίος έχασε πρόσφατα  την 4 ετών κόρη του από καρκίνο,  με ένα συγκινητικό κείμενο απευθύνεται στους γονείς που βρίσκονται δίπλα από τα παιδιά τους στο παιδοογκολογικό και δίνουν μαζί τους την δική τους μεγάλη μάχη...

Με αφορμή τα όσα έζησε θέλησε να γράψει ένα γράμμα στους γονείς των παιδιών που πάσχουν από καρκίνο, δίνοντας τους με τον δικό του τρόπο δύναμη και κουράγιο. Άλλωστε ο ίδιος ξέρει καλά τι περνούν, τις αγωνίες τους, το αγκάθι στην καρδιά τους.

Γράμμα σε σένα αγαπημένε/η μου που βρίσκεσαι δίπλα από το παιδί σου στο παιδοογκολογικό...

Αγαπημένε μου φίλε/η

Ξέρω ότι το τελευταίο πράγμα που έχεις όρεξη να κάνεις αυτές τις ώρες, είναι να διαβάζεις γράμματα.

Ξέρω, ακόμα, ότι είσαι κουρασμένος και ξενυχτισμένος με την απελπισία να βρίσκει απάνω σου πρόσφορο έδαφος.

Ξέρω ότι οι στιγμές που κατάφερες να κλείσεις τα μάτια σου καθισμένος σε μια καρέκλα όλο το βράδυ δίπλα από το κρεβάτι του παιδιού σου, για ακόμα ένα βράδυ από  τα τόσα πολλά που βρίσκεσαι εκεί, είναι μετρημένες. 

Τις περισσότερες στιγμές, το ξέρω αγαπημένε/η μου, έχεις τα μάτια σου ανοικτά και καρφωμένα πάνω στο παιδάκι σου που κοιμάται.

Κάθε ανάσα του, κάθε αυθόρμητο άγγιγμα απάνω σου, κάθε λεξούλα που θα ψελλίσει  στον ύπνο του, για σένα είναι υπερπολύτιμα και δεν θέλεις να τα χάσεις. 

Και λίγο πριν από το κάθε ξημέρωμα, όταν από την κούραση πλέον τα μάτια σου κλείσουν, η σκέψη σου στο παιδί σου τρέχει. 

Και ευχόσουν όλο αυτό να είναι ένα κακό όνειρο. 

Ένας εφιάλτης που θα ξεχαστεί με το πρώτο φως του ήλιου.

Ξέρω αγαπημένε μου φίλε/η ότι παρακαλείς μέρα νύχτα να σήκωνες εσύ τον σταυρό του σπλάχνου σου και να ένοιωθες στο πολλαπλάσιο τον κάθε του πόνο…

Εύχεσαι κάθε μέρα με όλη την δύναμη της ψυχής σου να γινόταν να βρεθεί ένας τρόπος να μπορούσαν οι γιατροί να  χορηγούσαν σε σένα  όλα εκείνα τα φάρμακα που κάνουν το παιδί σου αδύνατο και ευάλωτο. 

Που του προκαλούν πόνους, αναγούλες, χλομιάζουν το προσωπάκι του και κάνουν τα μαλλάκια του να πέφτουν.  

Ξέρω ότι παρακαλείς να βρισκόταν ένας τρόπος όλο αυτό να γινόταν να το υποστείς εσύ και όχι το σπλάχνο σου.

Παρακαλείς να γινόταν να τρυπούσαν εσένα οι νοσοκόμες κάθε βράδυ και όχι το παιδάκι σου. 

Βλέπεις ..ξέρω ότι σου έλειψαν τα ψέματα και οι υποσχέσεις που δίνεις κάθε βράδυ στο μωράκι σου ότι αυτή την φορά δεν θα πονέσει…

 Ξέρεις ότι και πάλι  θα πονέσει και σε σκοτώνει που αναγκάζεσαι να του πεις ψέματα.. 

 Πρέπει όμως... Και αυτό κάνεις κάθε βράδυ δεχόμενος μια μαχαιριά  στην καρδιά κάθε φορά που σε κοιτά με παράπονο στα μάτια και σε ρωτά γιατί το επέτρεψες...

Και ξέρω ότι εκεί οι αντοχές σου εξατμίζονται και πας να λυγίσεις ενώ δεν σου επιτρέπεται να λυγίσεις...

Και εκεί κατορθώνεις αγαπημένε/η μου το ακατόρθωτο. Να μην λυγάς, να στέκεσαι στα πόδια σου και να χαμογελάς, μαζεύοντας από το πάτωμα το κάθε σκόρπιο κομμάτι της ψυχής σου.

Και ας διερωτώνται, όσοι δεν ξέρουν, που βρίσκεις την δύναμη. Που βρίσκεις την δύναμη να χαμογελάς να λες ιστορίες να παίζεις με το μωρό σου και να μην λυγάς.

Να μην λυγάς…

Οι μόνοι που σε καταλαβαίνουν είναι οι άλλοι γονείς που σας έφερε μαζί η μοίρα στον θάλαμο του παιδοογκολογικού. Με αυτούς αγαπημένε/η μου ξέρω ότι δεν χρειάζεται να λες πολλά. Μιλάτε με τις σιωπές σας. Μιλάτε με τα μάτια σας.

Με το πάρετε ο ένας τον άλλο μια αγκαλιά και σκουπίζοντας προσεκτικά τα μάτια σας πριν ξαναμπείτε στο δωμάτιο του παιδιού σας..

Εκεί που μπαίνετε, πάντα, χαμογελώντας. 

Διότι δεν γίνεται διαφορετικά. Και ξέρω ότι όλο αυτό σου είναι εξαιρετικά δύσκολο αλλά δεν έχεις επιλογή.

Μακάρι να είχες.

Όλα αυτά τα ξέρω αγαπημένε/η μου αλλά αν σου γράφω αυτό το γράμμα είναι για να σου πω κάποια πράγματα  που εσύ ίσως δεν ξέρεις και θέλω να τα μάθεις. 

Είναι πολύ σημαντικό να τα μάθεις πίστεψε με.

Διότι όταν τα μάθεις, ίσως, καταλάβεις  από που παίρνεις αυτή την δύναμη που σε κάνει να μην λυγάς.

Άκου λοιπόν αγαπημένε/η μου.

Εκεί έξω από τον δεύτερο όροφο του παιδοογκολογικού υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που δεν ξέρεις καν ούτε συνάντησες καμία φορά στη ζωή σου που σε έχουν συνέχεια στο μυαλό τους και προσεύχονται κάθε βράδυ για το παιδί σου και για σένα.

Εκεί έξω, λοιπόν,  υπάρχουν άνθρωποι που χωρίς να έχουν δει έστω και μια φορά το μωρό σου, το έχουν ήδη υιοθετήσει και παρακαλούν με τόση αγάπη  τον θεό να το βοηθήσει λες και είναι δικό τους.

Μάθε, λοιπόν, αγαπημένε/η μου, ότι δεν είσαι μόνος όταν κάθεσαι όλες εκείνες τις αμέτρητες και σκληρές  ώρες πάνω σε εκείνη την καρέκλα δίπλα από το παιδί σου. Χιλιάδες άνθρωποι είναι εκεί δίπλα σου και μοιράζονται μαζί σου ένα κομμάτι από την ψυχή τους.

Όταν το παιδάκι σου πονά, χιλιάδες άνθρωποι μικροί και μεγάλοι που εσύ δεν συνάντησες ποτέ εύχονται να είναι δικός τους ο πόνος.

Μάθε λοιπόν αγαπημένε/η μου, ότι όλες αυτές οι χιλιάδες των καλών ανθρώπων εκεί έξω δεν θα σε αφήσουν ποτέ μόνο σου.

Και αυτό επέτρεψε μου να το ξέρω καλά.

Και τώρα που το ξέρεις και σύ ίσως έχεις πλέον συνειδητοποιήσει από πού αντλείς όλη αυτή την δύναμη την οποία δεν ήξερες ποτέ ότι είχες,  πριν το αγγελούδι σου περάσει την πόρτα του παιδοογκολογικού.

Λουκάς.

 Πηγή: https://www.offsite.com

Δύο μικροί ήρωες ο Deany και ο Χριστόφορος μας από Ελλάδα μας στέλνουν το πιο δυνατό μήνυμα αγάπης, δύναμης, θάρρους και αλληλεγγύης

Στην παρακάτω φωτογραφία βλέπουμε τον Deany Benavidis (Μπεναβίδης) και τον Χριστόφορο μας, από Ελλάδα, και είναι πραγματικά εκπληκτική η δύναμη και η αγάπη των μικρών παιδιών που αγωνίζονται για το αυτονόητο , για την ίδια ζωή.

Μία από τις πιο συγκινητικές φωτογραφίες που έχουμε δει. Η φωτογραφία τραβήχτηκε μία μέρα μετά την θεραπεία από τον πατέρα του Deany. Είναι η μέρα εκείνη όπου τα περισσότερα  παιδιά φοβούνται. Όχι την  ίδια την θεραπεία αλλά την επόμενη μέρα....γιατί τα παιδιά αισθάνονται  τον περισσότερο πόνο. Αμέτρητοι επίδεσμοι, αφαίρεση των τσιρότων από τα ηλεκτρόδια που συνδέονται στην συσκευή αντλία  τα οποία τις περισσότερες φορές ερεθίζουν πολύ το δέρμα, αφαίρεση βελόνων και άλλα πολλά που εμείς οι ενήλικες δεν αντέχουμε μόνο στην σκέψη...

Αυτός είναι ο Deany και ο φίλος του ο Χριστόφορος από Ελλάδα, ο δικός μας Χριστόφορος. Ο Deany μόλις αφαίρεσε όλους τους επιδέσμους και τις βελόνες του. Αμέσως μετά πήγε στο διπλανό δωμάτιο εκεί βρισκόταν ο φίλος  του... Ο Deany πήρε μια καρέκλα, κάθισε και κράτησε το χέρι του φίλου του. Και ενώ η νοσοκόμα αφαιρούσε τους  επιδέσμους του Χριστόφορου, ο Deany συνέχισε να κρατάει το χέρι του φίλου , να τον στηρίζει και να του λέει ότι όλα θα πάνε καλά. Μαζί ο ένας για τον άλλο, μαζί σε όλα!

Αυτά τα παιδιά είναι κυριολεκτικά αληθινοί μαχητές. Δίνουν  τις δικές τους μάχες, συμπαραστέκονται και βοηθάνε ο ένας τον άλλον. Για μας τους ενήλικες είναι ένα μάθημα ζωής, μάθημα συμπόνιας και αγάπης.

Αυτό που αντιμετωπίζουν τα παιδιά είναι πολύ σκληρό και κανένα παιδί δεν θα έπρεπε να το περνάει όλο αυτό, παρόλα αυτά όμως αντιμετωπίζουν το "ταξίδι της θεραπείας" με πολύ δύναμη και χαμόγελο.

Πηγή: https://www.facebook.com (Deany Strong)

Να σας υπενθυμίσουμε ότι ο Χριστόφορος σε ηλικία μόλις  5 ετών διαγνώστηκε με έναν σπάνιο και πολύ δύσκολο παιδικό όγκο εγκεφάλου Γλοίωμα Εγκεφαλικού Στελέχους” ή  Diffuse Intrinsic Pontine Glioma - D.I.P.G. όπως ονομάζεται διεθνώς ο οποίος εμφανίζεται σε παιδιά ηλικίας 4-10 ετών χωρίς δυνατότητα εγχείρησης και με τις συμβατικές θεραπείες αναποτελεσματικές.

Ο Χριστόφορός μέσα σε 5 μόλις μέρες άρχισε να μην περπατάει καλά, να μην πιάνει καλά, να μην μπορεί να μιλήσει όπως μιλούσε. Μέσα σε λίγες μέρες έκανε επέμβαση για να αφαιρεθεί το υγρό από το κεφαλάκι του. 

Η οικογένεια μετά από πολύ έρευνα και επικοινωνία με διάφορα κέντρα αναφοράς σε όλο τον κόσμο κατάφεραν να βρούν μια ελπίδα, ένα φώς, μια πρωτοποριακή θεραπεία για το DIPG, σε εξειδικευμένο ογκολογικό κέντρο στην πόλη Monterrey του Μεξικού (Institutode Oncología Intervencionista). Μία θεραπεία (ενδοαρτηριακός χημειοεμβολισμός σε συνδυασμό με ανοσοθεραπεία) με πολύ καλά και ελπιδοφόρα μέχρι τώρα αποτελέσματα. 

Με την συγκινητική οικονομική υποστήριξη όλου του κόσμου η οικογένεια βρίσκεται στο Mεξικό και ο Χριστόφορος ανταποκρίνεται πολύ καλά στις θεραπείες του.

Πιστεύουμε με όλη την δύναμη της ψυχής μας ότι ο Χριστόφορος μας θα γράψει ιστορία ενάντια στο DIPG τον επιθετικό αυτό παιδικό όγκο εγκεφάλου και ότι θα βγει νικητής και θα εμπνεύσει πολλά άλλα παιδιά μας λένε οι γονείς του Χριστόφορου!

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον Χριστόφορο μπορείτε να επισκεφθείτε την σελίδα που δημιουργήθηκε στο facebook.

Δείτε το Βίντεο : Όλοι μαζί με τον Χριστόφορο ενάντια στο DIPG

Πηγή: Σελίδα στο Facebook "Όλοι μαζί με τον Χριστόφορο"

Εξομολόγηση Π.Φασούλα: "Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να σκεφτείς ότι θα χάσεις το παιδί σου"

Η συγκλονιστική εξομολόγηση του Παναγιώτη Φασούλα για τον γιο του που διεγνώσθη με λεμφοβλαστική λευχαιμία.

Σε μια συγκλονιστική εξομολόγηση προχώρησε ο Παναγιώτης Φασούλας κατά τη διάρκεια συνέντευξης που παραχώρησε καλεσμένος στην εκπομπή της Κατερίνας Λάσπα. Ο πρώην μπασκετμπολίστας μίλησε ανοιχτά για τη δοκιμασία που βίωσε η οικογένειά τους όταν ο γιος του διεγνώσθη με καρκίνο.

Σήμερα ο 18χρονος γιος του σέντερ που έγραψε τη δική του ιστορία στα γήπεδα ολόκληρης της Ευρώπης είναι υγιής και προτρέπει τον πατέρα του να μιλήσει γι αυτή τη μεγάλη περιπέτεια της υγείας του προκειμένου να δώσει δύναμη και ελπίδες στα νέα παιδιά που αντιμετωπίζουν κάτι παρόμοιο.

«Εμείς δεν το λέγαμε για να μη φέρουμε τον Γιάννη σε δύσκολη θέση. Όμως μου το ζήτησε εκείνος, γιατί θέλει να γίνει γνωστό τώρα που έγινε 18 ετών», αποκαλύπτει ο πρώην Δήμαρχος Πειραιά στη συνέντευξη που θα μεταδοθεί απόψε και αποσπάσματά της δημοσιεύει η εφημερίδα Espresso.

Πότε ξεκίνησε η περιπέτεια του παιδιού;

«Στις 27 Δεκεμβρίου 2004, με το τσουνάμι της νοτιανατολικής Ασίας, διαγνώστηκε ο 4χρονος Γιάννης… Είναι πολύ πιο ισχυρό να θυμάσαι πότε ξεκίνησε χημειοθεραπεία το παιδί σου από το πότε έχεις επέτειο γάμου ή πότε εκλέχτηκες βουλευτής. Δεν είναι τόσα σημαντικά αυτά… Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να σκεφτείς -για οποιονδήποτε άνθρωπο- ότι θα χάσεις το παιδί σου.

Διαγνώστηκε με λεμφοβλαστική λευχαιμία. Μπήκαμε στο νοσοκομείο «Αγλαΐα Κυριακού», το οποίο είναι εξαιρετικό νοσοκομείο, με εξαιρετικούς γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό, και ξεκίνησε τις θεραπείες. Μείναμε τέσσερις μήνες. Έγινε μια επιπλοκή που δεν υπήρχε τρόπος να αντιμετωπιστεί.

Η Μάσα αποφάσισε οτι πρέπει να πάμε στο παιδικό νοσοκομείο “Saint Jude” στο Μαϊάμι. Κινήσαμε γη και ουρανό για να μας δεχθεί, καθώς είναι πολιτική τους να μη δέχονται παιδιά που έχουν ήδη αρχίσει θεραπεία κάπου αλλού. Τετάρτη βράδυ μας δεχτήκανε και Παρασκευή πρωί φύγαμε με πτήση για Άμστερνταμ κι από εκεί για Μέμφις, για να μείνουμε κανένα τρίμηνο, αλλά μείναμε πέντε χρόνια» περιγράφει ο Θεσσαλονικιός αθλητής ο οποίος δεν παρέλειψε να αναφερθεί στη σύζυγό του Μάσα η οποία στάθηκε σαν βράχος στα δύσκολα και αποδείχθηκε μια «ηρωίδα μαμά».

Πηγή: http://www.infokids.gr

9χρονος σε τελικό στάδιο καρκίνου έδωσε μάχη με την ζωή του για να γνωρίσει την μικρή του αδερφή

Ο 9χρονος Μπέιλι Κούπερ πάλεψε 15 μήνες με τον καρκίνο σε τελικό στάδιο, ώστε να μπορέσει να γνωρίσει την νεογέννητη αδερφή του.

 Τα τελευταία λόγια που είπε στους γονείς του λίγο πριν πεθάνει ήταν: «Σας επιτρέπω να κλάψετε μόνο για 20 λεπτά.»

Η Ρέιτσελ, η μητέρα του, γέννησε την κόρη της τον Νοέμβριο και ο Μπέιλι της έδωσε το όνομα Μίλι. Η οικογένεια πρόσφατα δημοσίευσε φωτογραφίες του Μπέιλι να αγκαλιάζει την Μίλι για πρώτη φορά μετά την γέννησή της και μια μέρα πριν πεθάνει την Παραμονή των Χριστουγέννων.

Ο Μπέιλι έπασχε από το λέμφωμα Non-Hodgkin. 

Εδώ φαίνεται να κρατάει αγκαλιά την αδερφή του μια μέρα πριν πεθάνει.

Εδώ ο Μπέιλι έχει την αδερφή του αγκαλιά για πρώτη φορά.

Οι γονείς του Μπέιλι με περηφάνια ανέφεραν ότι ο γιος τους ήταν χαμογελαστός καθ’ όλη την διάρκεια της διαδικασίας.

Η οικογένειά του ήξερε ότι δεν είχε πολλές πιθανότητες να μπορέσει να γιορτάσει τα Χριστούγεννα, αλλά τον ενθάρρυναν να γράψει μια λίστα με τα δώρα που ήθελε.

«Την αγκάλιαζε και έκανε όλα όσα θα έκανε ένας μεγαλύτερος αδερφός – την άλλαξε, την έπλυνε και της τραγούδησε», ανέφερε η μαμά του.

Γνωρίζοντας ότι θα πεθάνει, ο Μπέιλι είχε οργανώσει την κηδεία του και είχε ζητήσει από όλους τους παρευρισκομένους να ντυθούν με στολές σούπερ ηρώων.

Ο 9χρονος Μπέιλι πριν διαγνωστεί με το λέμφωμα Non-Hodgkin.

Ο Μπέιλι στο νοσοκομείο μαζί με τον αδερφό του τον Ρίλεϊ. Οι γονείς του παρατήρησαν ότι από την Χριστουγεννιάτικη λίστα φαινόταν ότι είχε στο νου του τον αδερφό του.

Η οικογένεια Κούπερ. 

Ο καρκίνος του Μπέιλι διαγνώστηκε το καλοκαίρι του 2016 

και εκείνη την στιγμή ήταν ήδη στο τρίτο στάδιο.

Ο Μπέιλι στο νοσοκομείο μαζί με τον μπαμπά του.

Ο Μπέιλι πέθανε περιτριγυρισμένος από την οικογένειά του.

Πηγή: http://www.dailymail.co.uk

Φωτογραφία 5χρονης στο τελικό στάδιο καρκίνου δίπλα στον ετοιμοθάνατο πατέρα της ραγίζει καρδιές

Η Άλι Πάρκερ μοιράστηκε με τον κόσμο μια σπαραχτική φωτογραφία της 5χρονης κόρης της που βρίσκεται σε τελικό στάδιο καρκίνου, ενώ δίπλα της κάθεται ο πατέρας της που πάσχει από την εκφυλιστική νόσο του κινητικού νευρώνα. Η μητέρα και σύζυγος δημοσίευσε την φωτογραφία για να δείξει τις καταστροφικές συνέπειες του καρκίνου στην οικογένειά της. 

Ο πατέρας που κλαίει δίπλα από την ετοιμοθάνατη κόρη του στο νοσοκομείο.

 Η Μπρέιλιν Λάουχον διαγνώστηκε με την πιο επιθετική μορφή καρκίνου του εγκεφάλου στις 6 Δεκεμβρίου.

«Σε λίγες μέρες θα πρέπει να κηδέψω την κόρη μου και σε μερικούς μήνες ή ακόμα και μέρες θα πρέπει να κάνω το ίδιο για τον μπαμπά της», ανέφερε η Πάρκερ.

Η οικογένεια από την Φλόριντα ξαναβρήκε για λίγο την ελπίδα, όταν άκουσε για μια επαναστατική θεραπεία στο Μεξικό.

Τώρα, συγκεντρώνουν χρήματα μέσω της πλατφόρμας GoFundMe και ελπίζουν να μαζέψουν τα 300.000 δολάρια που απαιτούνται για την θεραπεία.

Σε αυτή τη φωτογραφία βλέπετε  όλη την οικογένεια μαζί.

«Αυτά τα παιδιά αξίζουν πολλά περισσότερα από αυτό. Κάποιος πρέπει να βρει σύντομα την θεραπεία», ανέφερε η Πάρκερ.

«Η κόρη μου αξίζει να ζήσει μια ολοκληρωμένη ζωή, όπως ακριβώς και κάθε άλλο παιδί που βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση», δήλωσε η Πάρκερ.

«Πρέπει να βάλουμε ένα τέλος σε αυτό. Πρέπει να σταματήσουν τα παιδιά να αρρωσταίνουν από αυτές τις αρρώστιες και να πεθαίνουν. Πρέπει να βρούμε μια θεραπεία και όχι έναν επίδεσμο», πρόσθεσε η Πάρκερ.

Πηγή: : http://www.tilestwra.com/,  http://www.dailymail.co.uk

«Μην γκρινιάζετε, ζήστε» -27χρονη Αυστραλή που πέθανε από καρκίνο έγραψε έναν ύμνο στη ζωή

Η Χόλι Μπάτσερ πέθανε στις 4 Ιανουαρίου 2018, σε ηλικία 27 ετών. Είχε προσβληθεί από ανίατη μορφή καρκίνου και πριν πεθάνει ανέβασε μια ανοιχτή επιστολή στο Facebook.

Το συγκλονιστικό μήνυμά της κάνει τον γύρο του κόσμου και δίνει συμβουλές σε όσους έχουν ακόμη όλη τη ζωή μπροστά τους.

Το γράμμα της ανέβηκε στο Facebook στις 3 Ιανουαρίου 2018 και είναι ένας ύμνος στη ζωή. Ηταν μια νέα κοπέλα αποφασισμένη να γευτεί την ύπαρξή της ως την τελευταία της αναπνοή. Οι λέξεις της συγκλονίζουν και βρίσκουν απήχηση στον καθένα από εμάς:

«Μια μικρή συμβουλή ζωής από τη Χολ:

Είναι ένα παράξενο πράγμα να συνειδητοποιήσεις και να αποδεχθείς τον θάνατό σου στα 26 σου. Είναι απλά ένα από τα πράγματα που θα προτιμούσατε να μην ξέρετε. Οι μέρες περνούν και φαντάζεστε ότι θα συνεχίζουν να έρχονται. Ώσπου το αναπόφευκτο φτάνει. Πάντα φαντάστηκα τον εαυτό μου να γερνάει, να έχω ρυτίδες και γκρίζα μαλλιά, προφανώς εξαιτίας της υπέροχης οικογένειάς μου (με πολλά μικρά παιδιά). Το ποθώ τόσο πολύ που με κάνει να πονάω.

Αυτό είναι το θέμα με τη ζωή. Είναι εύθραυστη, πολύτιμη και απρόβλεπτη και κάθε μέρα είναι ένα δώρο, όχι ένα κεκτημένο δικαίωμα. Τώρα είμαι 27 ετών. Δεν θέλω να πεθάνω. Αγαπώ τη ζωή μου. Είμαι ευτυχισμένη... Πρέπει να το πω στους δικούς μου. Αλλά δεν το ελέγχω.

Δεν ξεκίνησα να γράψω αυτό "το σημείωμα πριν πεθάνω" για να σας φοβίσω με τον θάνατο -μου αρέσει το γεγονός ότι αγνοούμε οι περισσότεροι ότι είναι αναπόφευκτος. Αλλά θέλω να μιλήσω γι’ αυτό το θέμα το οποίο χρησιμοποιείται ως ταμπού ως να μην συμβαίνει ποτέ σε κανέναν από εμάς... Ήταν λίγο δύσκολο.

Θέλω απλά οι άνθρωποι να σταματήσουν να αγχώνονται με τα ασήμαντα πράγματα της ζωής και να θυμηθούν ότι όλοι έχουν την ίδια μοίρα τελικά. Επομένως, κάνε ό,τι μπορείς ώστε ο χρόνος σου να είναι άξιος και υπέροχος, χωρίς τις βλακείες.

Έβαλα μέσα σε αυτό το γράμμα πολλές σκέψεις μου, γιατί έχω πολύ χρόνο για να διαλογιστώ για τη ζωή αυτούς τους τελευταίους μήνες. Σίγουρα, στο μέσο της νύχτας έρχονται τα περισσότερα πράγματα στο κεφάλι μου!

Κάθε φορά που παραπονιέστε για γελοία πράγματα σκεφτείτε κάποιον που βρίσκεται πραγματικά αντιμέτωπος με τον θάνατο. Αναγνωρίστε πόσο μικρό είναι το πρόβλημά σας και αντιμετωπίστε το. Είναι φυσικό να βλέπεις κάτι που σε αγανακτεί, αλλά προσπαθήστε να μην το συντηρείτε και να μη χαλάτε και την ημέρα των άλλων.

Μόλις το κάνετε αυτό, βγείτε, πάρτε μια βαθιά αναπνοή, φρέσκο αέρα στα πνευμόνια σας, κοιτάξτε πόσο όμορφος είναι ο γαλάζιος ουρανός και πόσο πράσινα είναι τα δένδρα. Είναι τόσο όμορφα. Σκεφτείτε πόσο τυχερός είστε να μπορείτε να το κάνετε -να αναπνέετε δηλαδή.

Ίσως σήμερα βρεθήκατε σε μποτιλιάρισμα, ή κοιμηθήκατε άσχημα εξαιτίας των παιδιών σας, ή ο κομμωτής σάς έκοψε τα μαλλιά υπερβολικά. Ίσως έχετε σπάσει τα καινούργια ψεύτικα νύχια σας, ή το στήθος σας φαίνεται πολύ μικρό, ή έχετε κυτταρίτιδα στα οπίσθια και η κοιλιά σας είναι πλαδαρή.

Παρατήστε όλες αυτές τις βλακείες... Σας ορκίζομαι ότι δεν θα τα σκέφτεστε όλα αυτά όταν θα έρθει η σειρά σας να "φύγετε". Είναι τόσο ασήμαντα όταν κοιτάτε τη ζωή στο σύνολό της. Εγώ κοιτάζω το σώμα μου να αδυνατίζει χωρίς να μπορώ να κάνω τίποτα και το μόνο που εύχομαι στο εξής είναι να έχω γενέθλια για μια ακόμη φορά, να γιορτάσω Χριστούγεννα για μια ακόμη φορά με την οικογένειά μου, ή μία επιπλέον ημέρα με τον φίλο μου και τον σκύλο μου. Απλά ακόμη μια μέρα.

Ακούω ανθρώπους να διαμαρτύρονται πόσο δύσκολη είναι η δουλειά τους και πόσο δύσκολο είναι να κάνουν γυμναστική. Να είστε ευγνώμονες που μπορείτε σωματικά να τα κάνετε. Η δουλειά και η γυμναστική μοιάζουν τόσο ασήμαντα... ώσπου το σώμα σας δεν σας επιτρέπει πια να τα κάνετε.

Προσπάθησα να ζήσω μια υγιεινή ζωή και αυτό ήταν πραγματικά το πάθος μου. Εκτιμήστε την υγεία σας και το λειτουργικό σας σώμα, ακόμη κι αν δεν είναι στο ιδανικό μέγεθος. Φροντίστε το και εκτιμήστε το πόσο εκπληκτικό είναι. Μετακινήστε το, θρέψτε το με υγιεινή τροφή. Αλλά μην αποκτήσετε εμμονή.

Θυμηθείτε ότι η καλή υγεία δεν περιορίζεται στο σώμα. Δουλέψτε επίσης σκληρά για να βρείτε τη νοητική σας ευτυχία, τη συναισθηματική και την πνευματική. Με αυτόν τον τρόπο θα ανακαλύψετε πόσο ανούσια και χαζή είναι η απεικόνιση του τέλειου σώματος που βλέπουμε στα social media, πόσο ασήμαντη... Με την ευκαιρία, μια και μιλάμε γι’ αυτό, σβήστε τους λογαριασμούς που σας δίνουν την αίσθηση ότι είστε σκατά. Φίλων ή μη. Γίνετε αδίστακτοι για το δικό σας καλό.

Εκτιμήστε ότι κάθε μέρα δεν πονάτε και ακόμη και τις ημέρες που νιώθετε άσχημα από γρίπη, έναν πόνο στην πλάτη ή τράβηγμα στον αστράγαλο, δεχτείτε το, φανείτε ευγνώμονες για το γεγονός ότι δεν κινδυνεύει η ζωή σας.

Και να γκρινιάζετε λιγότερο! Βοηθήστε περισσότερο τους άλλους!

Δώστε, δώστε, δώστε. Είναι αλήθεια ότι είμαστε πιο ευτυχισμένοι όταν κάνουμε πράγματα για τους άλλους, παρά για τον εαυτό μας. Εγώ θα ήθελα να είχα κάνει περισσότερα. Από τότε που αρρώστησα, συνάντησα τους πιο απίστευτα γενναιόδωρους ανθρώπους και τους πιο καλούς, έλαβα τα πιο σοφά γράμματα και τα πιο αγαπησιάρικα από την οικογένειά μου, από τους φίλους μου, αλλά και από ξένους. Περισσότερα από όσα θα μπορούσα ποτέ να τους ανταποδώσω. Ποτέ δεν θα το ξεχάσω και θα τους είμαι πάντα ευγνώμων.

Είναι παράξενο να έχεις χρήματα για να ξοδέψεις στο τέλος... όταν πεθαίνεις. Δεν είναι μια στιγμή που θα βγαίνατε για να αγοράσετε πράγματα, ως συνήθως, όπως ένα καινούργιο φόρεμα. Αυτό σας κάνει να σκέφτεστε ότι είναι ηλίθιο να πιστεύεις ότι αξίζει να ξοδεύεις τόσα χρήματα για καινούργια ρούχα και για καινούργια πράγματα στη ζωή.

Αγοράστε στη φίλη σας κάτι συμπαθητικό αντί για ένα φόρεμα, προϊόντα ομορφιάς ή κοσμήματα για έναν γάμο.

1. Κανένας δεν θα παρατηρήσει αν φορέσατε το ίδιο ρούχο δύο φορές.

2. Θα σας κάνει καλό. Καλέστε την για φαγητό ή, καλύτερα, ετοιμάστε εσείς να φάτε. Καλέστε την για έναν καφέ. Δώστε της ή αγοράστε της ένα φυτό, ένα μασάζ ή ένα κερί και πείτε της 

ότι την αγαπάτε όταν της το δίνετε.

Σεβαστείτε τον χρόνο των άλλων. Μην τους αφήνετε να σας περιμένουν γιατί είστε ανίκανοι να φτάσετε στην ώρα σας. Ετοιμαστείτε πιο νωρίς και εκτιμήστε το γεγονός ότι οι φίλοι σας θέλουν να μοιραστούν τον χρόνο τους μαζί σας. Δεν έχουν όρεξη να κάθονται μόνοι να περιμένουν έναν φίλο. Θα κερδίσετε έτσι και την εκτίμησή τους.

Φέτος, η οικογένειά μας δέχτηκε να μην κάνει τίποτα για τα Χριστούγεννα και ήταν εκπληκτικό. Γιατί οι άνθρωποι δεν είχαν την πίεση με τα ψώνια και επικέντρωσαν τις προσπάθειές τους στο να γράψουν κάρτες σε φίλους. Φανταστείτε την οικογένειά μου να προσπαθεί να μου αγοράσει δώρο ξέροντας ότι μπορεί να τους μείνει στα χέρια... περίεργο! 

Το δίδαγμα είναι πως τα δώρα δεν είναι απαραίτητα για επιτυχημένα Χριστούγεννα.

Χρησιμοποιήστε τα χρήματά σας για εμπειρίες... Ή τουλάχιστον μη χάνετε εμπειρίες γιατί έχετε δαπανήσει όλα τα χρήματά σας για υλικές κουταμάρες. Κάντε την προσπάθεια να πάτε ένα μονοήμερο ταξίδι στην παραλία αντί να το αναβάλετε. Βουτήξτε τα πόδια σας στο νερό και βουλιάξτε τα δάχτυλά σας στην άμμο. Βρέξτε το πρόσωπό σας με αλμυρό νερό.

Βγείτε στη φύση.

Προσπαθήστε απλά να επωφεληθείτε από την ύπαρξή σας αυτή την παρούσα στιγμή, αντί να την ψάχνετε μέσω του κινητού σας. Η ζωή δεν υπάρχει για να τη ζει κανείς στο κινητό ή στην τέλεια φωτογραφία... Επωφεληθείτε από τη στιγμή γαμώτο, εσείς άνθρωποι!

  Άσχετη ρητορική ερώτηση. Αυτές οι ώρες που περνάμε στο κομμωτήριο ή στα μακιγιάζ, κάθε μέρα, ή σε μια νυχτερινή έξοδο, αξίζουν πραγματικά; Ποτέ δεν το κατάλαβα αυτό στις γυναίκες

.

Ξυπνήστε νωρίς και ακούστε τα πουλιά ενώ κοιτάζετε τα όμορφα χρώματα που ο ήλιος σάς προσφέρει όταν ξημερώνει.

Ακούστε μουσική... ακούστε πραγματικά.

Η μουσική είναι θεραπεία.

Χαϊδέψτε τον σκύλο σας. Εκεί που πάω θα μου λείπει.

Μιλήστε στους φίλους σας. Αφήστε το κινητό. Ρωτήστε, είναι καλά;

Ταξιδέψτε αν το θέλετε, μην το κάνετε αν δεν το θέλετε πραγματικά.

Δουλέψτε για να ζήσετε, μην το κάνετε αν δεν υπάρχει λόγος.

Πραγματικά, κάντε μόνο ό,τι κάνει την καρδιά σας ευτυχισμένη.

Φάτε γλυκά! Μηδέν ενοχές.

Πείτε "όχι" σε πράγματα που δεν θέλετε πραγματικά να κάνετε.

Μη νιώθετε υποχρεωμένοι να κάνετε αυτά που οι άλλοι θεωρούν ότι φέρνουν την ευτυχία... Μπορεί εσείς να θέλετε μια μέτρια ζωή και να σας αρέσει.

Πείτε στους δικούς σας ότι τους αγαπάτε κάθε φορά που σας δίνεται η ευκαιρία και αγαπήστε τους με ό,τι έχετε.

Επίσης, θυμηθείτε ότι αν κάτι σας κάνει δυστυχισμένους, έχετε τη δυνατότητα να το αλλάξετε -στη δουλειά, στον έρωτα, οπουδήποτε. Αποκτήστε το θάρρος να αλλάξετε. Δεν ξέρετε πόσο καιρό θα είστε στη Γη, επομένως μη χάνετε τον χρόνο σας να είστε δυστυχισμένοι.

Όπως και να 'χει, πρόκειται απλά για μια συμβουλή ζωής, κορίτσια. Πάρτε την ή αφήστε την, δεν με πειράζει!

Α, κάτι τελευταίο! Αν μπορείτε, κάντε μια καλή πράξη για την ανθρωπότητα και αρχίστε να δίνετε αίμα. Θα σας κάνει καλό ξέροντας ότι σώζετε ζωές. Νομίζω ότι κανείς δεν το σκέφτεται, ενώ μπορούμε ο καθένας να σώσει 3 ζωές!

Η αιμοδοσία με βοήθησε να ζήσω έναν παραπάνω χρόνο -έναν χρόνο για τον οποίο νιώθω ευγνωμοσύνη που μπόρεσα να κρατηθώ στη Γη με την οικογένειά μου, τους φίλους μου και τον σκύλο μου. Εναν χρόνο κατά τον οποίο έζησα μερικές από τις καλύτερες στιγμές της ζωής μου...

Ωσπου να σας ξαναδώ

Χόλι

Χοχο!»

Πηγή:  iefimerida.gr