"Με αποφεύγουν επειδή είμαι μια μαμά που έχασε το παιδί της": Μαμά του 6χρονου Χριστόφορου

Η Αναστασία Βασκούδη, η μαμά του 6χρονου Χριστόφορου που πριν δυο μήνες «ταξίδεψε» για τη γειτονιά των αγγέλων χάνοντας στη μάχη με το γλοίωμα εγκεφαλικού στελέχους, έναν από τους σπανιότερους παιδικούς όγκους του εγκεφάλου, με αφορμή τη σημερινή Γιορτή της Μητέρας, δημοσίευσε ένα συγκινητικό κείμενο από καρδιάς που εκφράζει τα συναισθήματά της για την απώλεια του παιδιού της αλλά και για το πώς η κοινωνία μας αντιμετωπίζει εν είδει ταμπού τους γονείς που πενθούν το παιδί τους.

Ας διαβάσουμε το κείμενο της και τη σημερινή ημέρα ας αναλογιστούμε και τις μαμάδες που σαν την Αναστασία γιορτάζουν με το δικό τους μοναδικό τρόπο τα παιδιά τους που έχουν φύγει από τη ζωή αλλά πάντα θα βρίσκονται στη καρδιά, στη ψυχή και στο μυαλό τους. Η αγάπη της μάνας για το παιδί της δεν τελειώνει ποτέ και είναι η πιο μεγάλη αγάπη στον κόσμο.

Το συγκλονιστικό κείμενο της μαμάς του αδικοχαμένου 5χρονου Χριστόφορου

Δυο μηνες χωρις τον Χριστοφορο, η πρωτη του γιορτη χωρις αυτον και η πρωτη γιορτη της μητερας χωρις αυτον που με εκανε μητερα.

Η εμπειρια ομως της "καινουργιας" μου ζωης, ποναει και για εναν αλλο λογο: γιατι μου δειχνει οτι ζουμε σε μια κοινωνια που το πενθος και ειδικα το πενθος για ενα ανηλικο παιδι ειναι ενα ειδος ταμπου. 

Κατανοω απολυτα οτι κανενας δεν ειναι προετοιμασμενος για το πως πρεπει να συμπεριφερθει απεναντι σε κατι τοσο σπανιο και δυσκολο, κανεις ιδανικα δεν θελει να ακουμπαει τοσο επωδυνα συναισθηματα και κανεις δεν επιθυμει την συναισθηματικη αποστραγγιση του. 

Ισως γιατι η συναναστροφη με μια μαμα που πενθει σε φε

Η Αναστασία Βασκούδη, η μαμά του 6χρονου Χριστόφορου που πριν δυο μήνες «ταξίδεψε» για τη γειτονιά των αγγέλων χάνοντας στη μάχη με το γλοίωμα εγκεφαλικού στελέχους, έναν από τους σπανιότερους παιδικούς όγκους του εγκεφάλου, με αφορμή τη σημερινή Γιορτή της Μητέρας, δημοσίευσε ένα συγκινητικό κείμενο από καρδιάς που εκφράζει τα συναισθήματά της για την απώλεια του παιδιού της αλλά και για το πώς η κοινωνία μας αντιμετωπίζει εν είδει ταμπού τους γονείς που πενθούν το παιδί τους.

Ας διαβάσουμε το κείμενο της και τη σημερινή ημέρα ας αναλογιστούμε και τις μαμάδες που σαν την Αναστασία γιορτάζουν με το δικό τους μοναδικό τρόπο τα παιδιά τους που έχουν φύγει από τη ζωή αλλά πάντα θα βρίσκονται στη καρδιά, στη ψυχή και στο μυαλό τους. Η αγάπη της μάνας για το παιδί της δεν τελειώνει ποτέ και είναι η πιο μεγάλη αγάπη στον κόσμο.

Το συγκλονιστικό κείμενο της μαμάς του αδικοχαμένου 5χρονου Χριστόφορου

Δυο μηνες χωρις τον Χριστοφορο, η πρωτη του γιορτη χωρις αυτον και η πρωτη γιορτη της μητερας χωρις αυτον που με εκανε μητερα.

Η εμπειρια ομως της "καινουργιας" μου ζωης, ποναει και για εναν αλλο λογο: γιατι μου δειχνει οτι ζουμε σε μια κοινωνια που το πενθος και ειδικα το πενθος για ενα ανηλικο παιδι ειναι ενα ειδος ταμπου. 

Κατανοω απολυτα οτι κανενας δεν ειναι προετοιμασμενος για το πως πρεπει να συμπεριφερθει απεναντι σε κατι τοσο σπανιο και δυσκολο, κανεις ιδανικα δεν θελει να ακουμπαει τοσο επωδυνα συναισθηματα και κανεις δεν επιθυμει την συναισθηματικη αποστραγγιση του. 

Ισως γιατι η συναναστροφη με μια μαμα που πενθει σε φερνει αντιμετωπο με τη θνηνοτητα σου και τους φοβους σου. 

Πιστευω πια οτι οι παραδοσιακές απόψεις για το πένθος είναι πολύ επιφανειακές και απλοϊκές και χρειαζεται «ανακατασκευή του νοήματος» για να εξελιχθουμε ως κοινωνια.

Αισθανομαι οτι ζούμε σε μια κοινωνία που μας αποτρέπει από το να πενθήσουμε και να θρηνήσουμε, μια κοινωνία που μας επιβάλλει να μην εκφράζουμε ανοιχτά τα συναισθήματά μας, αφού κάτι τέτοιο θεωρείται ένδειξη αδυναμίας. Μας ζητά "να προχωρήσουμε" και να "συνέλθουμε" και κατά προτίμηση αυτό να το κάνουμε γρήγορα. 

Ζω σε μια κοινωνια που με αποφευγουν επειδη ειμαι μια μαμα που εχασε το παιδι της και βλεπω συνεχως στα προσωπα ακομα και των πιο κοντινων φιλων μου το οτι δεν ξερουν τι να πουν...οποτε αποφευγουν. Η οταν δεν με αποφευγουν εμενα αποφευγουν να πουν οτιδηποτε σχετικο με τον Χριστοφορο. Δεν παρεξηγω....καταλαβαινω οτι γινεται απο τον φοβο μην ειπωθει κατι που μπορει να πληγωσει.

Αλλα με καθε σιγουρια σας λεω οτι για εμενα και για τους γονεις που πενθουν το μεγαλυτερο δωρο ειναι να μας μιλατε για τα παιδια μας. 

Θυμηστε μου τις σκανδαλιες του Χριστοφορου, μιληστε μου για Τις ομορφες στιγμες που θυμαστε μαζι του, για αυτα που εκανε, που ηθελε, που επαιζε, που ελεγε, για το χιουμορ του, για τους λογους που θυμωνε, που εκλαιγε...η απλα ρωτηστε με για αυτον εαν δεν τον ειχατε ζησει πολυ. Βοηθηστε με να συνεχισει να ζει ο Χριστοφορος μεσα απο εμας...μεσα απο τις ιστοριες μας. Τοτε, θα με βοηθησετε πραγματικα να γαληνεψει την ψυχη μου.

Δεν χρειαζετε να ταυτιστειτε μαζι μου για να υπαρξετε κοντα μου. Απλα επιτρεψτε μου να μιλησω με την ψυχη μου και ισως συνειδητοποιησετε ότι η ικανότητά μας να θρηνούμε ταυτίζεται με την ικανότητά μας να αγαπάμε. Και οτι μιλώντας για τον θάνατο, αναγκαστικά, η προσοχή μας θα στραφεί στη ιδια τη ζωη.

"Αν, όμως, ζει ο άλλος μέσα μας, τότε ο θάνατος είναι μεγάλος ψεύτης και η αρρώστια μεγάλο ψέμα" 

Χορχε Μπουκαι

Το post της μαμάς στο Facebook

Πηγή: https://www.infokids.gr

«Οι Ηλείοι έχουν καρδιά» – Συγκεντρώθηκε το επιθυμητό ποσό για τον 7χρονο Χρήστο

Η ανθρωπιά υπάρχει ακόμη. Οι εκκλήσεις της οικογένειας του 7χρονου Χρήστου Κωστόπουλου για οικονομική ενίσχυση απέδωσαν με το παραπάνω, όπως δηλώνει συγκινημένος αποκλειστικά στην «Πατρίς» ο πατέρας του Παναγιώτης.

Για την ενίσχυση στον αγώνα ζωής που δίνει ο Χρήστος διοργανώθηκαν συναυλίες, ποδοσφαιρικοί αγώνες και φιλανθρωπικές συνανθροίσεις, ενώ υπήρχαν και αρκετοί ανώνυμοι όχι μόνο από την Ηλεία αλλά και από την υπόλοιπη χώρα που βοήθησαν οικονομικά.

«Μέσα από την καρδιά μας»

«Χριστός Ανέστη! Δεν έχω λόγια να ευχαριστήσω όλον τον κόσμο ειδικά τους συντοπίτες μου  από την Ηλεία που έχουν μεγάλη καρδιά και  ανταποκρίθηκαν στην έκκλησή μας για βοήθεια. Από την Νέα Μανωλάδα μέχρι το Γιαννιτσοχώρι, οι Ηλείοι βοήθησαν. Ευχαριστώ και τον Τάσο Παπαδόπουλο από τα Καβάσιλα για την μεγάλη του στήριξη. Τους ευχαριστούμε όλους και ειδικά ο Χρήστος, από την καρδιά μας. Ανταπόκριση υπήρχε και από την υπόλοιπη Ελλάδα.  Ο Χρήστος για να συνεχίσει τον αγώνα του χρειάζεται χρήματα και αυτά συγκεντρώθηκαν σε σύντομο χρονικό διάστημα. Υπάρχουν  αυτή τη στιγμή περίπου 40.000 ευρώ , ποσό που μας κάνει να ελπίζουμε. Ο Χρήστος συνεχίζει να χαμογελάει, είναι χαρούμενος και το χαμόγελό του μας δίνει δύναμη . Σας ευχαριστούμε όλους!». Αυτά είναι τα λόγια του Παναγιώτη Κωστόπουλο που μαζί με την συζυγό του βρίσκονται συνέχεια στο πλευρό του Χρήστου.

Οι θεραπείες

Εδώ και πέντε ολόκληρα χρόνια ο 7χρονος δίνει με θάρρος σκληρή μάχη με το ραβδομυοσάρκωμα οφθαλμικού κόγχου και προσπαθεί να νικήσει τις νέες εστίες.  Πριν από μερικές μέρες ολοκληρώθηκε η δεύτερη χημειοθεραπεία και ετοιμάζεται για την επόμενη.

Στη συνέχεια όπως δήλωσε στην «Πατρίς» ο Παναγιώτης Κωστόπουλος, ο Χρήστος θα κάνει επανέλεγχο για την κατάσταση των άλλων εστιών και από το αποτέλεσμα θα κριθεί η εξέλιξη. Αν χρειαστεί χειρουργείο (μακάρι να μην χρειαστεί) αυτό θα γίνει στην  Ελλάδα ή την Μεγ. Βρετανία ή την Αμερική.

Πάντα χαμογελά

Εκείνο που δίνει δύναμη σε γιατρούς και γονείς είναι το χαμόγελο του Χρήστου. «Χαμόγελο που καθηλώνει και δίνει σε όλους δύναμη» λέει χαρακτηριστικά ο πατέρας του. Ο Χρήστος τις μέρες του Πάσχα δέχθηκε νέα δώρα, ενώ προ ημερών τον επισκέφθηκε για άλλη μια φορά και ο Σάκης Ρουβάς ο οποίος ως γνωστό στηρίζει πάντα τη δράση του Συλλόγου Ελπίδα της Ογκολογικής Μονάδας «Μαριάννας Βαρδινογιάννη». Ο μικρός Χρήστος έχει βρεθεί και στα τηλεοπτικά γυρίσματα του «Voice» για να συναντήσει τον Σάκη.

Κώστας Ζαφειρίου

Δημοσιογράφος της εφ. Πατρίς

Πηγή: http://www.patrisnews.com