Συγγνώμη που αρρώστησα...

Ένα συγκλονιστικό γράμμα, που ξέρεις ότι όταν θα το διαβάζει ο άνθρωπός σου, εσύ ... δεν θα είσαι πια στη ζωή! 

” Γιατί ενώ ξέρω ότι πρέπει, δεν θέλω να σου πω να ξαναφτιάξεις τη ζωή σου, να ξαναερωτευτείς, να ξαναπαντρευτείς..”‏

Συγγνώμη για το άγχος που περνούσες κάθε φορά που περιμέναμε τα αποτελέσματα των εξετάσεων. Συγγνώμη για τις ατελείωτες ώρες αναμονής έξω από κάθε χειρουργείο. Συγγνώμη που έπεσαν τα μαλλιά μου, που χλώμιασα, που γέρασα, που κουράστηκα, που ασχήμυνα. Συγγνώμη που αρρώστησα.  

Και κάποια στιγμή βρίσκεις θάρρος και κουράγιο. Μάλλον αυτές είναι οι σωστές λέξεις. Θάρρος και κουράγιο να γράψεις ένα γράμμα που ξέρεις ότι όταν ο άνθρωπός σου θα το διαβάζει, εσύ δεν θα είσαι πια στη ζωή. Το κάνεις άραγε; Άντεξες τόσα ως τώρα, θα το αντέξεις και αυτό;

 Εκείνος, θα το αντέξει;

 Μόνο λίγοι ξέρουν... Αυτοί που για εμένα είναι οι πραγματικοί ήρωες. Αυτοί που το κάθε ξημέρωμα τους είναι ένας αγώνας ζωής και θανάτου. Αυτοί που κάθε μέρα δίνουν σκληρή μάχη για όσα εσύ και εγώ απολαμβάνουμε απλόχερα.

Μόνο αυτοί ξέρουν...

  

"Συγνώμη''. Έτσι θα ξεκινήσω αυτό το γράμμα. Τώρα που το διαβάζεις δεν είμαι δίπλα σου. Δεν είμαι ζωντανή. Ποιος ξέρει άραγε πώς θα είναι το μετά; Δεν φοβάμαι. Κουράστηκα πια να ζω έτσι. Ταλαιπωρούμαι καιρό και ταλαιπωρώ κι εσένα μαζί. Κι εσύ δεν έφταιξες σε τίποτα.

Συγγνώμη που ήμουν εγώ η επιλαχούσα απ' την παλιο-αρρώστια.

Συγγνώμη που τα τελευταία δύο χρόνια μπαινοβγαίναμε στα νοσοκομεία.

Συγγνώμη για το άγχος που περνούσες κάθε φορά που περιμέναμε τα αποτελέσματα των εξετάσεων.

Συγγνώμη για τις ατελείωτες ώρες αναμονής έξω από κάθε χειρουργείο.

Συγγνώμη για τα μελανά σημάδια στο κορμί μου.

Συγγνώμη που έπεσαν τα μαλλιά μου, που χλώμιασα, που γέρασα, που κουράστηκα, που ασχήμυνα.

 Συγγνώμη που αρρώστησα.

Συγγνώμη που στην αρχή φοβήθηκα τόσο και παραιτήθηκα. Να ξέρεις ότι εσύ μου έδωσες δύναμη να συνεχίσω, να προσπαθήσω. Και να, που πέρασε ο καιρός και φάνηκε πόσο αδύναμη ήμουν. Με νίκησε τελικά.

Και ξέρεις; έχω θυμό. Μεγάλο θυμό. Γιατί δεν χόρτασα τα μάτια σου, την αγκαλιά σου, τα χέρια σου επάνω στο κορμί μου. Γιατί δεν σε πήρα να φύγουμε από όλη αυτή την τρέλα. Γιατί παρακάτσαμε. Γιατί δεν γέννησα τα παιδιά σου. Γιατί εκείνο το σπίτι στη θάλασσα έμεινε όνειρο τελικά. Γιατί δεν πρόλαβα να σου φτιάξω όλα αυτά τα φαγητά που σου είχα υποσχεθεί. Γιατί δεν προλάβαμε να γυρίσουμε τον κόσμο. Γιατί κάποιες φορές σε στεναχώρησα.  

 Γιατί ενώ ξέρω ότι πρέπει, δεν θέλω να σου πω να ξαναφτιάξεις τη ζωή σου, να ξανα-ερωτευτείς, να ξανα-παντρευτείς.

Γιατί δεν ξέρω αν βρήκα τις σωστές λέξεις, τους σωστούς τρόπους να σου πω ότι εσύ, εσύ ήσουν ο μοναδικός λόγος. Για όλα. Γιατί μόνο μαζί σου είχε νόημα.

Δεν ξέρω τι έχει για εμένα μετά.

Να μην στεναχωριέσαι, να είσαι δυνατός. Να σε προσέχεις, θα σε προσέχω..."

Πηγή:www.lifo.gr

Από τη Βαλίνα Ιωσηφίδου 

Η εξομολόγηση 23χρονης που παλεύει με τον καρκίνο: «Τρεις φορές μου έδωσαν 40 μέρες ζωής …!»

Να σου συμβαίνουν όλα αυτά κι εσύ να χαμογελάς! Να έρχεται το ένα χτύπημα μετά το άλλο σαν τσεκουριά σε κείνο το νεανικό κορμί, κι αυτό να ξανασηκώνεται, ν΄ αντέχει, να διαψεύδει τους γιατρούς, να καταργεί τα χρονοδιαγράμματα τους, να κερδίζει τελικά η ζωή.

Σ΄ αυτό το κρυφτό που παίζει ο θάνατος μαζί της η Γκρατσιέλα Ιλίεβα, 23 ετών που από τα 14 της βρίσκεται στη Ρόδο, είναι το τραγικό πρόσωπο, η πρωταγωνίστρια σε ένα έργο που έχει παιχτεί και ξαναπαιχτεί, αλλά μας αφήνει πάντα άφωνους από τη δριμύτητα, τη σφοδρότητα που επιτίθεται ο καρκίνος στα νεαρά άτομα ,στα γερά κορμιά που τα ρίχνει κάτω, αλλά αυτά σηκώνονται, κάνουν όνειρα και πάλι απ΄ την αρχή.

Θέλει να μιλήσει για τις τρεις φορές αυτά τα 2,5 χρόνια που της έδωσαν 40 μέρες ζωή, για τους επτά καρκίνους που χτυπούν αυτή τη στιγμή το κορμί της, για την ελπίδα της που βρίσκεται στην Αμερική…

Ήρθε με τα “καινούργια” της μαλλιά που πάνω τους  είχε πλέξει ένα στεφανάκι από λουλούδια. Φορούσε σορτσάκι, κι ας κούτσαινε λίγο, κι ήταν χαμογελαστή και ετοιμόλογη και φιλοσοφημένη πια!

Πως είσαι, τι έχει το πόδι;

Έχω θέμα με το πόδι. Παλιά είχε πρηστεί, είχα πάθει θρόμβωση. Τώρα είμαι καλύτερα από το πόδι, αλλά έχω άλλα προβλήματα.

Αν μιλούσες με μια πρόταση για τη ζωή σου, τι θα έλεγες;

Είναι ένας αγώνας. Το να είμαι δυναμική για μένα δεν είναι επιλογή, είναι ανάγκη.

Πέρασε πολλά, πότε ξεκίνησαν τα προβλήματα;

Εδώ και δυόμιση με τρία χρόνια όταν ανακάλυψα τον καρκίνο. Ήμουνα μόνη μου, οι γονείς μου είχανε φύγει για τη Βουλγαρία γιατί δεν έβρισκαν δουλειά εδώ και τ΄ ανακάλυψα τελείως τυχαία γιατί δεν είχα συμπτώματα. Ήταν ένας όγκος πολύ μικρός, ενάμιση εκατοστό στους προσαγωγούς, στο πόδι ψηλά. Δεν είχα ιδέα τι ήταν γιατί δεν είχα θέματα υγείας δεν το είχα ψάξει, δεν υπήρχε ιστορικό στην οικογένεια. Είπα θα είναι κανένα σπυράκι. Μερικές μέρες πριν είχα πάει σε γυναικολόγο ήταν όλα καλά, κι έτσι ξαναπήγα να δουν τι ήταν αυτό που ανακάλυψα. Είπαν ότι ήταν κυστούλα,  και μου έδωσε αντιβίωση για να υποχωρήσει, άλλωστε δεν είχα τρομάξει.

Πόσο καιρό έπαιρνες αντιβίωση;

Το ανακάλυψα τον Ιούνιο, μέχρι τον Οκτώβρη η κύστη είχε γίνει πέντε εκατοστά, έγινε σαν ένα βερίκοκο. Τότε μου είπε να αφαιρεθεί. Τώρα που μου συνέβησαν πια όλα αυτά ξέρω ότι αν είναι κάτι κακό δεν πρέπει να αφαιρείται. Ό,τι έγινε, έγινε, δεν μπορώ να γυρίσω το χρόνο πίσω. Ήμουν στη Ρόδο μόνη μου, έκανα το χειρουργείο, είχα τη βοήθεια της φίλης μου, της Κατερίνας Κιαμαλή και μιας πολύ καλής οικογένειας που με βοήθησε από τότε που ξεκίνησα το χειρουργείο. Σαν να ήταν γονείς μου φέρθηκαν.

Υπάρχουν και καλοί άνθρωποι!

Πάρα πολλοί. Τριγύρω μου έρχονται συνεχώς καλοί άνθρωποι λες και τους έστειλε ο Θεός, πάντα έχω αυτή την αίσθηση. Η βιοψία έδειξε κακοήθεια, αλλά στο διάστημα μέχρι να μάθουμε τα αποτελέσματά της αφού εστάλη και στο εξωτερικό, είχε ξαναγίνει ο καρκίνος. Αυτή τη φορά έξη εκατοστά και έκανε μετάσταση και στους αδένες και στον πνεύμονα, δύο χιλιοστά.

Μέχρι τότε δεν μπορούσε να γίνει κάτι ώστε να μην εμφανιστεί γιατί μετά το χειρουργείο ούτε χημειοθεραπεία ούτε κάτι άλλο μπορούσε να γίνει. Πρέπει να ξέρουν τον τύπο του καρκίνου και πρέπει και να αναρρώσει ο οργανισμός για να ξεκινήσει η αντιμετώπιση. Από τότε ξεκίνησε η περιπέτειά μου, μετά το χειρουργείο. Μέχρι τότε δεν είχα μπει στην ψυχολογία να λυπηθώ τον εαυτό μου, μόνο σκεφτόμουν πώς θα το ανακοινώσω στους γονείς μου.

Δεν τους το είχες πει μέχρι τότε;

Τους το είπα μετά το χειρουργείο. Είχαν φύγει έξη μήνες πριν επειδή δεν είχαν δουλειά στη Ρόδο, έγραψαν στο σχολείο εκεί την αδελφή μου και έξη μήνες μετά τους είπα ότι είμαι άρρωστη και ξαναγύρισαν. Μέχρι τότε με βοηθούσε η οικογένεια  που σας είπα που με βοηθά και μέχρι σήμερα. Μ΄ αγάπησαν σαν κόρη τους, είναι άγγελοι για μένα.

Πιστεύετε στους Αγγέλους;

Πιστεύω πάρα πολύ στο Θεό, στους Αγγέλους, στους Αγίους, είμαι Χριστιανή Ορθόδοξη. Στον Άγιο Σάββα γνώρισα μια γυναίκα που είχε περάσει 19 χειρουργεία. Η δύναμή της, το χαμόγελό της με βοήθησαν να σκέφτομαι ότι εφόσον τα κατάφερε η γυναίκα που πέρασε τόσα πολλά εγώ δεν έχω το δικαίωμα να παραπονεθώ.

Η δική σου περίπτωση πόσο σοβαρή ήταν;

Ξεκίνησε με ένα σπάνιο είδος καρκίνου που λέγεται σάρκωμα με μπλε στρογγύλια κύτταρα, είναι πολύ επιθετικός. Και εμφανίζεται σε μικρές ηλικίες. Δεν είναι συχνός, μόνο στο εξωτερικό γνωρίζουν περισσότερα. Στην Ελλάδα ούτε και τι χημειοθεραπεία να ακολουθήσουν δεν ήξεραν. Κάποιοι γιατροί στην Αθήνα μου έκλεισαν την πόρτα λέγοντας “έτσι όπως μου το φέρατε το κορίτσι τι να το κάνω τώρα;”.

Θυμάμαι τη γιατρό που το είπε αυτό και πέταξε τα γάντια της πάνω στο γραφείο. Μου έδωσε 40 μέρες ζωής. Άλλες δύο φορές αργότερα που ο οργανισμός μου είχε αδυνατίσει πολύ γιατί είχε κάνει μεταστάσεις, πάλι με είχαν ξεγραμμένη, πάλι είπαν: “δεν θ΄ αντέξει”, είχα αδυνατίσει πολύ. Είχα μπει στον Άγιο Σάββα, για να ξεκινήσουμε από κάπου.

Πως το αντιμετωπίσατε ως οικογένεια;

Το είπα στους γονείς μου, ήρθε  η μητέρα μου, ο πατέρας μου είχε μείνει πίσω γιατί η αδελφή μου πήγαινε σχολείο. Η μητέρα μου αρνιόταν να το πιστέψει, αντιδρούσε, έκλαιγε, δεν ήθελα να τη βλέπω δυστυχισμένη, δεν ήθελα κανείς να κλαίει εξαιτίας μου πολύ περισσότερο οι γονείς μου που τους αγαπούσα τόσο πολύ. Της είπα ότι χρειαζόμουν να τη βλέπω να χαμογελά και μόνο έτσι θα μπορούσα να το παλέψω. Μ΄ αρέσει που σας βλέπω έτσι να γράφετε τώρα, θα ήθελα να μπορέσω να το κάνω κι εγώ κάποτε, αλλά δεν έχω ασχοληθεί.

Όταν της το είπα αυτό η μητέρα μου άλλαξε τον τρόπο της, άρχισε να ψάχνει, να ξενυχτά στον υπολογιστή, αλλά εγώ έβλεπα τα πρησμένα μάτια της και τις φλεβίτσες που είχαν σπάσει γύρω- γύρω.

Έφευγα όταν την έβλεπα να κλαίει. Εκείνη αρνιόταν την αρρώστια μου, κι εγώ αρνιόμουν να τη βλέπω να κλαίει. Ξεκίνησα τις χημειοθεραπείες Είχαν πει στη μητέρα μου ότι δεν θα τις αντέξω. Τις άντεξα, κι έκανα κι άλλες.

Είχα πείσει τον εαυτό μου ότι δεν παίρνω χημειοθεραπεία ότι είναι μία αντιβίωση και δεν κοιμόμουν, δεν ήθελα να κοιμάμαι, να κερδίσω χρόνο ήθελα. Και μετά ξανάπεφτα, δεν μιλούσα για μέρες, έλεγαν “δεν θα αντέξει”. Το καταλάβαινα κι εγώ, χρειαζόμουν τη βοήθεια του πατέρα μου για να σηκωθώ.

Σηκωνόσουν όμως!

Σηκωνόμουν. Είμαι πολύ πεισματάρα. Πηγαινοερχόμουν Αθήνα-Ρόδο με τη μαμά μου. Μετά της είπα να μην έρχεται μαζί μου γιατί δούλευε εδώ και θα είχε πρόβλημα με τη δουλειά της. Έφυγαν στη Βουλγαρία τόσα έξοδα για να μετακομίσουν, μετά έξη μήνες μάθανε ότι αρρώστησε το παιδί τους, γύρισαν πίσω… Είχαν περάσει οκτώ μήνες απ΄ όταν ανακάλυψα τον πρώτο όγκο και εξαφανίστηκε ο καρκίνος από πάνω μου, δεν φαινόταν ούτε στις μαγνητικές, ούτε στις αξονικές.

Είχα ξεκινήσει να κάνω όνειρα, είχα βάλει στόχους, ένιωθα ότι έχω ξαναγεννηθεί. Ήμουν χαρούμενη, αλλά ταυτόχρονα μέσα μου κάτι μου έλεγε ότι δεν έχω τελειώσει μ΄ αυτό. Κι ήταν πολύ δυνατό αυτό που ένιωθα. Όταν βγαίναν οι εξετάσεις εγώ ήξερα τι θα δείξουν. Όλοι μου έλεγαν να μην το σκέφτομαι όμως με ψηλάφιζα συνέχεια, αισθανόμουν ότι κάπου έχει βγει, δεν κοιμόμουν τις νύχτες, ψάχνοντας πάνω μου. Ούτε εγώ περίμενα ότι θα τα θυμηθώ όλα αυτά τώρα!

 Πως ήταν εκείνες τις δύσκολες ώρες;

Τις νύχτες δεν κοιμόμουν από τους πόνους. Μ΄ ένα λάπτοπ όρθια, μόνο έτσι ηρεμούσα. Μου έκαναν παυσίπονες ενέσεις.  Στον Άγιο Σάββα γνώρισα κάποιον 30 χρονών που έπρεπε να χειρουργηθεί. Δεν ήθελε. Του είπαμε ότι πρέπει να το κάνει, του το είπα κι εγώ κι οι φίλοι του που έρχονταν  να τον δουν. Το αποφάσισε, κι είχαμε συμφωνήσει πως αν βγει ζωντανός θα κάνουμε τατουάζ κι οι δυό στο σώμα μας που θα γράφει “hope” (ελπίδα). Στην πορεία κατάλαβα ότι τα χειρουργεία δεν είναι πάντα για το καλό μας, πολλές φορές γίνονται μεταστάσεις μετά.

Έχουν ένα μότο στον Άγιο Σάββα “Ό,τι αφαιρείται είναι καλό”. Μετά το χειρουργείο σου είπα πως είχα εμπλοκή λόγω του χειρουργείου, η θρόμβωση που έλεγα. Έγινε τριπλάσιο το πόδι μου, αλλά είχα και καλές στιγμές, εκεί μέσα. Ήμασταν ενωμένοι, αυτό που γράφαμε στις πόρτες στα δωμάτιά μας ήταν “ζήσε για τα αγαπημένα σου πρόσωπα”!

Ο καρκίνος όμως προχωρούσε!

Έγινε κι άλλη μετάσταση στο μυελό των οστών. Όταν το είδαν οι γιατροί τρόμαξαν, από κει παράγονται τα λευκά και ερυθρά αιμοσφαίρια. Αυτό που μου συνέβη κρατάει τον οργανισμό σ΄ ένα κλουβί.

Εσύ πως το αντιμετώπισες, πως αντέδρασες όταν έμαθες;

Οτιδήποτε κι αν μου έλεγαν ότι έπαθα θα το δεχόμουν, μόνο να μην έχει πάει ο καρκίνος στον εγκέφαλο. Θεωρούσα ότι με το μυαλό μου κατάφερα πολλά, κι αν δεν μπορώ πια να ελέγξω το μυαλό μου θα γίνουν πολύ πιο δύσκολα τα πράγματα. Ξεκίνησα δυνατές χημειοθεραπείες ανά εβδομάδα. Είχα πολλούς πόνους, έκανα μορφίνες, έβαζα αυτοκόλλητα, ήμουν σε μόνιμο ύπνο, ακόμα και όρθια στο μετρό της Αθήνας που ήμουν για τις χημειοθεραπείες σχεδόν κοιμόμουν. Ο πατέρας μου μου έλεγε “εγώ σου υπόσχομαι θα τα καταφέρεις, θα παίζεις ρακέτες στην παραλία  σου το έχω υποσχεθεί…”. Πάλι βρέθηκε ένας άγγελος στην Αθήνα που με βοήθησε!

Τα κατάφερες πάλι!

Κάθε 21 μέρες κάνω χημειοθεραπείες στην Αθήνα. Ο καρκίνος έχει φύγει από το μυελό των οστών. Ο γιατρός είπε “έχω κλείσει όλα τα βιβλία που έχω διαβάσει, δεν περιμέναμε να ανταπεξέλθει…”.

Τώρα πως είσαι;

Έχω δύο όγκους στο μεσοθωράκιο, έναν στο πάγκρεας που είναι επτά εκατοστά, στην κοιλιά είναι επτά εκατοστά, και έχω και στο στήθος τρεις όγκους στο ένα και τέσσερις στο άλλο. Όμως όταν μπήκα στο νοσοκομείο για να δω τη θρόμβωση στο πόδι, στην κοιλιά είχα συνολικά 14 εκατοστά όγκους. Λέγεται εμπλοκή από όγκους και τώρα είναι μόνο ένας όγκος επτά εκατοστά.

Και τα λες έτσι όλα αυτά που σου συμβαίνουν, τόσο απλά!

Πλέον το ΄χω αποδεχτεί. Το δύσκολο ήταν αυτό. Πριν παρότι έβλεπαν ένα χαμόγελο από μένα δεν ήμουν καλά. Παρατηρούσα πως όταν έπεφτα ψυχολογικά έπεφταν κι οι γύρω μου, όταν έπεφταν οι γύρω μου έπεφτα κι εγώ πιο κάτω.

Τι περιμένεις τώρα;

Θέλω να φύγω στην Αμερική γιατί υπάρχει μια θεραπεία μόνο εκεί, μόνο στο Τέξας με βάση τα ανοσοπετίδια. Είναι μια μέθοδος η οποία δεν υπάρχει πουθενά αλλού, έχει βοηθήσει πολύ κόσμο. Είναι σε συνδυασμό διατροφής και ενίσχυσης του ανοσοποιητικού. Φτιάχνει ένα δεύτερο ανοσοποιητικό στο σώμα που αντιμετωπίζει τον καρκίνο. Βρίσκει το πρόβλημα και το λύνει. Αν μείνω εδώ θα συνεχίσω χημειοθεραπεία μέχρις ότου αντέξω. Μέχρι τώρα πίστευα ότι μ΄ αυτό τον τρόπο θα γίνω καλά, τώρα δεν το πιστεύω πια. Αν γίνω εγώ καλά θα βοηθήσω ανθρώπους να μην περάσουν το ίδιο. Θα αφιερώσω τη ζωή μου σ΄ αυτό. Αν τα καταφέρω θα μιλήσω σε όλους .

Η ζωή είναι ωραία, έτσι δεν είναι ό,τι κι αν περνάς;

Δεν παλεύω τόσο για τη ζωή μου. Πιστεύω στο Θεό, κι αν με ευλογήσει να είμαι κοντά του πιστεύω ότι εκεί θα είναι πολύ καλύτερα από δω. Παλεύω για τους ανθρώπους που αγαπώ γιατί δεν θέλω να τους βλέπω να ρίχνουν κανένα δάκρυ για μένα. Το ΄χω υποσχεθεί σε πολλούς ανθρώπους αυτό και εγώ κρατάω τις υποσχέσεις μου. 

Τηλέφωνα επικοινωνίας - Kινητό: 6947938540, σταθερό 22410-75964

Πηγή: http://rodosreport.gr/

O καρκίνος στα παιδιά! Μια συγκινητική ιστορία… (Βίντεο)

Σε αυτή τη μικρού τύπου ταινία, τρία παιδιά και οι οικογένειές τους μοιράζονται τις δικές τους εμπειρίες με τον καρκίνο έτσι όπως μόνο οι ίδιοι της βίωσαν. Μοιράζονται όλα αυτά που πέρασαν, την επιμονή τους και πως βρίσκοντας την οικονομική βοήθεια, που είχαν ανάγκη καταφέρνουν εν τέλει να χαρίσουν στα παιδιά τους ένα δώρο ελπίδας, ένα δώρο… ΖΩΗΣ!

Δείτε το βίντεο…

Πηγή: http://nipio.wordpress.com/

Παιδιά πριν και μετά αφότου νίκησαν τον καρκίνο!

Ένα αισιόδοξο μήνυμα για τη ζωή

Αν υπάρχει κάτι πιο σκληρό από τον καρκίνο, αυτό είναι ο παιδικός καρκίνος, και η απίστευτη στενοχώρια και απελπισία που νιώθει ο γονιός όταν βλέπει το παιδί του να λιώνει κάθε μέρα από την αρρώστια χωρίς να μπορεί να το βοηθήσει ουσιαστικά.

Είναι όμως και εκείνες οι φωτεινές περιπτώσεις, που τα παιδιά τα καταφέρνουν και βγαίνουν νικητές, δίνοντας μαθήματα ζωής σε όλους εμάς με τη δύναμη και το θάρρος που αντιμετωπίζουν τη θανατηφόρα αυτή ασθένεια.  

Οι γονείς, λοιπόν, μικρών παιδιών, που τα τελευταία χρόνια νοσηλεύτηκαν στο αντικαρκινικό νοσοκομείο του Manchester, αποφάσισαν να διοργανώσουν μία εκστρατεία ώστε να ευαισθητοποιήσουν και να ενημερώσουν τον κόσμο για τον παιδικό καρκίνο και τα συμπτώματα που δεν θα πρέπει να αγνοηθούν.  

Αποφάσισαν να φτιάξουν μία σελίδα στο facebook, όπου ανεβάζουν φωτογραφίες των παιδιών τους, πριν, κατά τη διάρκεια αλλά και μετά την πετυχημένη θεραπεία, δίνοντας κουράγιο και σε άλλους γονείς που ίσως να αντιμετωπίζουν παρόμοιες καταστάσεις. Και μπορεί οι εικόνες να έχουν κεντρικά πρόσωπα άρρωστα παιδάκια, στο κρεβάτι του νοσοκομείου, αλλά τα πλατιά τους χαμόγελα, και το γενικότερο μήνυμα, μόνο αισιοδοξία και ελπίδα μπορούν να προκαλέσουν.

http://like.philenews.com

Η συγκλονιστική ιστορία της 14χρονης Νεφέλης

Το παιδί ταλέντο

Από τα πρώτα χρόνια ζωής της, η Νεφέλη έδειξε πως είχε χάρισμα. Στα δύο της χρόνια και πριν καν να μιλήσει μπορούσε να τραγουδήσει μελωδίες. Στα τέσσερα της χρόνια έπαιζε πιάνο και συνέθετε μελωδίες. Οι φίλοι και οι συγγενείς της, την φώναζαν «jukebox», χάρη στην εξαιρετική ικανότητά της να μαθαίνει απ’ έξω ένα τραγούδι με την πρώτη μόλις φορά που το άκουγε.

Το πρώτο «χτύπημα»

Την ίδια χρονιά, η μοίρα έπαιξε άσχημο παιχνίδι καθώς η θαυματουργή Νεφέλη διαγνώστηκε με όγκο στον εγκέφαλο. Τα επόμενα δύο χρόνια τόσο η νεαρή τραγουδίστρια όσο και η οικογένειά της μπήκαν σε μια δύσκολη διαδικασία. Η Νεφέλη νοσηλεύτηκε σε νοσοκομείο της Αγγλία και μετά από 2-3 μήνες επέστρεψε Κύπρο.

Όγκος στον εγκέφαλο για δεύτερη φορά.

Μέχρι τα 8 χρόνια εξελισσόταν πολύ καλά. Ωστόσο, στα 9 της χρόνιας διαγνώστηκε και πάλι με όγκο στον εγκέφαλο. Η μικρή Νεφέλη νοσηλεύτηκε πάλι σε νοσοκομείο στη Βρετανία, όπου έπαθε μόλυνση και στη συνέχεια εγκεφαλικό. Ως αποτέλεσμα του εγκεφαλικού η Νεφέλη δεν ήταν σε θέση να κάνει σχεδόν τίποτα. «Παρέλυσε η δεξιά πλευρά αλλά επιπτώσεις είχε και νοητικά», είπε η μητέρα της Κατερίνα Αντωνίου στο SigmaLive: “Δεν μπορούσε να φάει, ούτε να μιλήσει. Συμπεριφερόταν σαν νεογέννητο και εμείς έπρεπε να της ξαναμάθουμε τα πάντα». Υπήρχε όμως κάτι που έμεινε σχεδόν ανέγγιχτο και αυτό ήταν το «μουσικό κομμάτι» του μυαλού της....

Ένας δίσκος της Άλκηστις και του Φραγκούλη

«Ενώ ήταν σε κώμα μπορούσε να τραγουδά μελωδίες. Της βάζαμε να ακούει διάφορα τραγούδια που τραγουδούσε πριν το πρόβλημα υγείας καθώς και δύο νέα cd, του Μάριου Φραγκούλη και της Άλκηστις Πρωτοψάλτη τους οποίους θαύμαζε. Όταν επανήλθε τραγουδούσε μελωδικά (χωρίς στίχους) όλο το cd από την αρχή μέχρι το τέλος», προσθέτει η μητέρα της. Μετά από την παραμονή της σε κέντρα ανάρρωσης στο εξωτερικό η Νεφέλη κατάφερε να επανέλθει αναπτυξιακά κατά 20%-30%....

Η γνωριμία με τον Σταύρο Σιδερά

Πριν από δύο μήνες, η μητέρα της Νεφέλης, Κατερίνα Αντωνίου, προσέγγισε τον συνθέτη και στιχουργό Σταύρο Σιδερά μιλώντας του για τις ειδικές ικανότητες της κόρης της. Ο κ. Σιδεράς έμεινε έκπληκτος από το ταλέντο της Νεφέλης και μαζί με την μητέρα της αποφάσισαν να ιδρύσουν ένα οργανισμό για τα χαρισματικά άτομα με ειδικές ικανότητες. Η ίδρυση θα γινόταν με την παραγωγή ενός δίσκου με την Νεφέλη να τραγουδά μελωδίες. «Μέσα σε ένα μήνα ηχογραφήσαμε τα τραγούδια», είπε η κ.Αντωνίου προσθέτοντας ότι η αλλαγή στην ψυχολογία της Νεφέλης ήταν τεράστια. «Μόλις της είπαμε ότι θα τραγουδήσει στο δίσκο, η κατάστασή της βελτιώθηκε. Εκεί που είχε κλειστεί  στον εαυτό της, ένιωσε ότι μπορούσε να κάνει κάτι και άλλαξε ο χαρακτήρας της». Στόχος της μητέρας της Νεφέλης είναι το ίδρυμα να βοηθήσει αυτά τα άτομα που έχουν ειδικές ικανότητες. Την περασμένη εβδομάδα, η Νεφέλη τραγούδησε κατά τη παρουσίαση του βιβλίου του Σταύρου Σιδερά, «Οι ποιητές δεν πεθαίνουν ποτέ» και όπως θα δείτε στο βίντεο, το κοινό έμεινε έκπληκτο από την υπέροχη φωνή της.... 

Δείτε και απολαύστε αυτό το χαρισματικό παιδί σε ένα υπέροχο βίντεο εδώ:

Πηγή :  http://www.mixanitouxronou.gr

Η μοντέρνα μάστιγα που συνδέεται με 10 διαφορετικές μορφές καρκίνου

Μια νέα μελέτη που δημοσιεύεται στην κορυφαία ιατρική επιθεώρηση Lancet έρχεται να ταράξει τα νερά στον επιστημονικό χώρο, καθώς καταδεικνύει πως ένα σύγχρονο φαινόμενο που εξαπλώνεται με ταχύτατο ρυθμό σε ολόκληρη την υφήλιο συνδέεται άμεσα με τις 10 συνηθέστερες μορφές καρκίνου.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι περισσότερα από 12.000 περιστατικά καρκίνου στο Ηνωμένο Βασίλειο αποτελούν απόρροια του φαινομένου, ενώ εκτιμούν ότι 3.700 επιπλέον κρούσματα θα συνεχίσουν να καταγράφονται σε ετήσια βάση εάν δε ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα καταστολής.

Ο λόγος για τον αυξανόμενο μέσο Δείκτη Μάζας Σώματος και τα εκατομμύρια υπέρβαρων και παχύσαρκων ανθρώπων ανά τον κόσμο.

Η νέα μελέτη περιελάμβανε περισσότερα από πέντε εκατομμύρια άτομα και είναι η εκτενέστερη που έχει πραγματοποιηθεί μέχρι σήμερα για τη σχέση βάρους και καρκίνου.

Ήταν ήδη γνωστό ότι το υπερβολικό βάρος αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου, όμως τα νέα ευρήματα υπογραμμίζουν ποιες είναι οι συγκεκριμένες μορφές της νόσου στις οποίες ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος.

Με ερευνητές από τη Σχολή Υγιεινής και Τροπικών Ασθενειών του Λονδίνου επικεφαλής, η ερευνητική ομάδα συγκέντρωσε δεδομένα που αφορούσαν σε πέντε εκατομμύρια άτομα από το Ηνωμένο Βασίλειο. Η πορεία της υγείας τους καταγράφηκε για περίοδο επτά ετών.

Οι αναλύσεις έδειξαν ότι για κάθε 13-16 επιπλέον κιλά που παίρνει ένας ενήλικας, αυξάνεται εκθετικά ο κίνδυνος των παρακάτω μορφών καρκίνου:

- καρκίνος της μήτρας

- καρκίνος στη χοληδόχο κύστη

- καρκίνος στα νεφρά

- καρκίνος του τραχήλου της μήτρας

- καρκίνος του θυρεοειδούς

- λευχαιμία

- καρκίνος στο συκώτι

- καρκίνος του παχέος εντέρου

- καρκίνος των ωοθηκών

- καρκίνος του μαστού (μετά την εμμηνόπαυση)

Ποσοστό 90% των συνολικών περιστατικών καρκίνου στο Ηνωμένο Βασίλειο αφορά στις παραπάνω μορφές της νόσου, ενώ για άλλες, σπανιότερες μορφές καρκίνου δεν εντοπίστηκε κάποια άμεση συσχέτιση με την παχυσαρκία.

Η επίδραση του Δείκτη Μάζας Σώματος φάνηκε να ποικίλλει ανάλογα με την υπό μελέτη μορφή καρκίνου. Για παράδειγμα, ο κίνδυνος ήταν ιδιαίτερα αυξημένος στην περίπτωση καρκίνου της μήτρας και μικρότερος για τον καρκίνος του αίματος (λευχαιμία) ή τον καρκίνο των ωοθηκών.

Πηγή: http://www.onmed.gr ,   http://kritikou-healthpsy.gr

       

Οι μαθητές ολόκληρου του σχολείου ξύρισαν τα κεφάλια τους...!

Για συμπαράσταση σε άρρωστο συμμαθητή τους

Οι μαθητές του Xenion High School στο Παραλίμνι της Κύπρου προχώρησαν σε μια συγκινητική χειρονομία σήμερα. Ξύρισαν τα κεφάλια τους για συμπαράσταση προς τον 12χρονο καρκινοπαθή συμμαθητή τους Αντώνη, που υποβάλλεται σε χημειοθεραπεία αυτό το διάστημα.

Στη συγκινητική χειρονομία μάλιστα συμμετείχαν και οι καθηγητές του σχολείου, όπως και τα αδέλφια του 12χρονου. 

 Πηγή: www.lifo.gr

Πώς ένας μπαμπάς ανακάλυψε ότι ο γιος του πάσχει από ρετινοβλάστωμα

Ο Bryan Shaw ποτέ δεν περίμενε να γράψει μία ερευνητική εργασία επάνω σε μία σπάνια μορφή καρκίνου του ματιού.

Είναι χημικός και εργάζεται επάνω στο πώς αλληλεπιδρούν τα μέταλλα και οι πρωτεΐνες. Αλλά η ζωή έχει τον τρόπο να μπλέκεται ακόμη και στα πιο καλά οργανωμένα σχέδια, και τώρα ο Shaw ίσως έχει ανακαλύψει ένα νέο τρόπο να ανιχνεύεται το ρετινοβλάστωμα (καρκίνος του αμφιβληστροειδή) στα νεογέννητα. Μία τόσο έγκαιρη διάγνωση μπορεί να δώσει στα παιδιά που πάσχουν από την ασθένεια την ευκαιρία να μη χάσουν τα μάτια τους και να παραμείνουν στη ζωή.

Η οδύσσεια της επιστημονικής ανακάλυψης του Shaw ξεκίνησε τον Μάιο του 2008, όταν εκείνος και η γυναίκα του, Elizabeth, απέκτησαν ένα αγοράκι, τον Noah. Ο Bryan έκανε τότε το μεταδιδακτορικό του στο Harvard University.

Όταν ο Noah ήταν 3 μηνών, η Elizabeth πρόσεξε κάτι σε μία φωτογραφία του Noah που είχε τραβήξει με την  ψηφιακή της φωτογραφική με φλας, υπήρχε μία λευκή αντανάκλαση από τα μάτια του αντί να έχει τη συνηθισμένη κόκκινη βούλα. Είχε διαβάσει σε ένα περιοδικό για γονείς πως αυτό θα μπορούσε να είναι ένα πρώτο σύμπτωμα ρετινοβλαστώματος, και ως νέα μαμά υπέθεσε αμέσως το χειρότερο. Όπως οι περισσότεροι σύζυγοι, ο Bryan της είπε πως δεν πρέπει να ανησυχεί και πως αυτά είναι τρέλες.

Στην επόμενή τους όμως επίσκεψη στον παιδίατρο, ο γιατρός φώτισε τα μάτια του Noah με τον φακό του, μιας και το ρετινοβλάστωμα ανιχνεύεται και με μία απλή οφθαλμολογική εξέταση. Στον παιδίατρο δεν άρεσε αυτό που έβλεπε, γι’ αυτό έστειλε τους Shaws σε οφθαλμίατρο, ο οποίος επιβεβαίωσε το χειρότερο: Ο Noah είχε όγκους και στα δύο του μάτια.

Ακολούθησαν μήνες χημειοθεραπείας, ακτινοβολίας και τελικά ο Noah υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση, χάνοντας το δεξί του μάτι – και συνέχισε για χρόνια να πηγαίνει για εξετάσεις.

Στην αρχή, ο Shaw αναφέρει πως ήταν πολύ σοκαρισμένος για να ασχοληθεί επιστημονικά με τον καρκίνο του γιου του. Μία μέρα όμως όταν ο Noah ήταν 2 ετών, ο Bryan βρισκόταν στην αίθουσα αναμονής περιμένοντας τον Noah να τελειώσει τη θεραπεία του και άρχισε να σκέφτεται τις βρεφικές φωτογραφίες που πρώτες αποκάλυψαν τον όγκο. Αναρωτήθηκε αν θα υπήρχε τρόπος να ανακαλύψει τη μέρα που οι όγκοι πρωτοεμφανίστηκαν.

Ξεκίνησε σιγά σιγά, στο τέλος όμως κατέληξε να ψηφιοποιεί χιλιάδες φωτογραφίες του Noah που είχαν βγάλει με την Elizabeth, αναζητώντας την πρώτη εμφάνιση της λευκοκορίας, όπως ονομάζεται η πάθηση του λευκού ματιού.

«Εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε φωτογραφία όταν ο Noah ήταν 12 ημερών», λέει ο Shaw. Δεν ήταν εμφανής σε όλες τις φωτογραφίες που τραβήχτηκαν εκείνη την περίοδο. Ο όγκος ήταν τότε μικρός και η γωνία λήψης της φωτογραφίας έπρεπε να είναι ακριβής για να καταφέρει να αποτυπώσει τη λευκή αντανάκλαση. Στους 3 μήνες όμως, υπήρχαν μέρες όπου όλες οι φωτογραφίες έδειχναν σημάδια λευκοκορίας.

Ο Shaw βρίσκεται πλέον στο σώμα των καθηγητών του Baylor University στο Waco του Texas. Έχει συνεργαστεί με τον οφθαλμίατρο που βοήθησε τον Noah από το Massachusetts Eye and Ear Infirmary και τον ογκολόγο του Noah στο Dana Farber Cancer Institute για να συγγράψουν μία επιστημονική εργασία  που θα δημοσιευτεί στο PLOS ONE.

Εκτός από τις φωτογραφίες του Noah, στην εργασία αυτή αναλύονται οικογενειακές φωτογραφίες παιδιών, που διαγνώστηκαν με ρετινοβλάστωμα από οκτώ ακόμη οικογένειες. Η λευκοκορία υπήρχε σε όλα τα παιδιά.

Χρησιμοποιώντας περισσότερες από 7000 φωτογραφίες του Noah που τράβηξαν ο Bryan με την Elizabeth, η εργασία επίσης αναφέρει πως το ποσοστό της λευκοκορίας που μπορεί να ανιχνεύσει η ψηφιακή μηχανή μεγαλώνει μαζί με το μέγεθος του όγκου.

Ο Bryan ελπίζει να μαζέψει περισσότερες φωτογραφίες από οικογένειες των οποίων το παιδί είχε ρετινοβλάστωμα. Αναζητά επίσης έναν συνεργάτη που θα του γράψει ένα πρόγραμμα το οποίο θα αυτοματοποιήσει τη διαδικασία ανίχνευσης της λευκοκορίας στις φωτογραφίες.

Η πάθηση είναι σπάνια – έχουν αναφερθεί λιγότερες από 12 περιπτώσεις για κάθε 1 εκατομμύριο παιδιά ηλικίας 0 έως 4 ετών. Αυτό σημαίνει 1 περίπτωση σε κάθε 15000 γεννήσεις. Κι όμως, ο Bryan πιστεύει πως μία ανιχνευτική εξέταση θα βοηθούσε την έγκαιρη διάγνωση του καρκίνου και θα σώσει την όραση παιδιών όπως ο Noah.

Όσο για τον Noah, είναι μια χαρά. Είναι καλά στην υγεία του και ο καρκίνος φαίνεται πως έχει φύγει. Του αρέσει να ζωγραφίζει και να τραγουδά και είναι κάθε άλλο παρά ντροπαλός. Φοράει ένα προσθετικό στο σημείο που βρισκόταν το δεξί του μάτι, που τον κάνει να μοιάζει με κάθε άλλο παιδί της ηλικίας του. Και πλέον έχει και έναν μικρό αδελφό τον Samuel, ο οποίος, ευτυχώς δεν πάσχει από την πάθησή του.

Πηγή: npr.org

Στηρίζοντας παιδιά που πάσχουν από καρκίνο

Η συλλογική χρηματοδότηση 2 ηλεκτροκίνητων κλινών για παιδογκολογικό τμήμα νοσοκομείου στην Θεσσαλονίκη.

Συνοπτικά

• Γιατί κανένα παιδί δεν θα έπρεπε να σταθεί απέναντί σε μια τέτοια νόσο μόνο του.
• Γιατί με μια συμβολική συμμέτοχή μπορούμε να δώσουμε ελπίδα και ζωή στα όνειρα δεκάδων παιδιών.
• Αν το ποσό που θα συγκεντρωθεί είναι μικρότερο του στόχου, θα διατεθεί στο σύνολο του είτε για την αγορά μίας κλίνης (εάν επαρκεί) είτε για αγορά αναλωσίμων που χρήζει το εν λόγω τμήμα.

Εδώ και μερικά χρόνια φιλοξενείται πλέον στην Αθήνα ένα πρότυπο ογκολογικό νοσοκομείο για παιδιά, αποτέλεσμα της πολύχρονης προσπάθειας του Συλλόγου Φίλων Παιδιών με καρκίνο «ΕΛΠΙΔΑ». Ο διαρκώς ωστόσο αυξανόμενος αριθμός παιδιών που πάσχουν από καρκίνο, υποδεικνύει την ανάγκη λειτουργίας περιφερειακών μονάδων αντίστοιχης εξειδίκευσης και σε άλλα αστικά κέντρα της χώρας.

Η Θεσσαλονίκη διαθέτει ένα τέτοιο παιδογκολογικό τμήμα, που παρέχει υψηλού επιπέδου νοσηλευτικές υπηρεσίες σε παιδιά που πάσχουν από νεοπλασματικές νόσους και κακοήθεις αιματοπάθειες. Η προσπάθεια ωστόσο των ιατρών και του νοσηλευτικού προσωπικού που μάχονται χέρι-χέρι με αυτούς τους μικρούς ήρωες αλλά και του λοιπού προσωπικού που πλαισιώνει την πολύτιμη αυτή προσπάθεια, δυσκολεύει με το πέρασμα των χρόνων.

Αιτία, η οικονομική κρίση που έχει ωθήσει το μεγαλύτερο μέρος του Ελληνικού λαού στην δημόσια περίθαλψη, με αποτέλεσμα οι ανάγκες των νοσοκομείων να πολλαπλασιάζονται εκρηκτικά, την ώρα που τα αντίστοιχα κονδύλια μειώνονται με δραματικούς ρυθμούς. Αποτέλεσμα αυτού είναι να αυξάνεται ο χρόνος αναμονής για την εισαγωγή των νοσούντων παιδιών, που δεν μάχονται μόνον κόντρα σε έναν άσπλαχνο εχθρό αλλά και τον χρόνο!

Εναλλακτικός τρόπος συμμετοχής(χωρίς απαίτηση εγγραφής)

Μπορείτε να στηρίζετε την πρωτοβουλία αυτή με δωρεά στον παρακάτω τραπεζικό λογαριασμό:

Αριθμός Λογαριασμού: 863/470156-94
IBAN: GR 54 0110 8630 0000 8634 7015 694
Swift: ETHNGRAA

Παρακαλούμε συμπεριλάβετε την διεύθυνση του email σας και #7 κατά την συναλλαγή

Η προσπάθεια της ChangingGreece στοχεύει στην προμήθεια και δωρεά 2 υπερσύγχρονων-ηλεκτροκίνητων κλινών (συμπεριλαμβανομένων όλων των παρελκόμενων, όπως ορθοπεδικά στρώματα κ.τ.λ.) σε παιδογκολογικό τμήμα νοσοκομείου της Θεσσαλονίκης. Το συμβολικό ποσό που απαιτείται για την συμμετοχή είναι ικανό να δώσει ζωή στα όνειρα δεκάδων παιδιών, αφού το εν λόγω τμήμα αποτελεί ορμητήριο ελπίδας για εκατοντάδες παιδιά σε ετήσια βάση.

Αν και υπάρχει συνεννόηση με το εν λόγω παιδογκολογικό τμήμα, δεν αναφέρεται το όνομα του νοσοκομείου, καθώς απαιτείται μεταξύ άλλων αποδοχή της δωρεάς που δεν μπορεί να είναι προγενέστερη της συλλογής του εν λόγο ποσού.

Λεπτομέρειες πρωτοβουλίας

Στοχευόμενο ποσό: 2400€ στόχος

Ποσό συμμετοχής: 3€ συμμετοχή

Σύνολο συμμετεχόντων: 9 συμμετεχόντες

Συνολικά ποσά που συλλέχθηκαν: 27€ από συμμετοχές και 1334€ από δωρεές

Μέρες που απομένουν: 3 μέρες απομένουν

Πηγή: http://www.changinggreece.gr/