Είπαν τα κάλαντα για συμμαθήτριά τους, που δίνει μάχη ζωής!

Συγκέντρωσαν χρήματα για το πρωτοχρονιάτικο δώρο της αγαπημένης τους φίλης με την ευχή του χρόνου να πουν τα κάλαντα όλοι μαζί!

Το δρόμο φαίνεται πως δείχνουν ακόμη μια φορά τα παιδιά, με την πρωτοβουλία αγάπης που ανέλαβαν να τραγουδήσουν τα κάλαντα για συμμαθήτρια τους που δίνει μάχη ζωής.

Πιο συγκεκριμένα, παραμονή Χριστουγέννων, τα παιδιά της B λυκείου του 4ου ΓΕΛ Χανίων είπαν τα κάλαντα για την αγαπημένη τους φίλη και συμμαθήτρια την Δήμητρα, που δίνει τον δικό της αγώνα στο ογκολογικό νοσοκομείο παίδων «Ελπίδα» στην Αθήνα. Μοίρασαν καραμέλες, κέφι και χαμόγελα στον κόσμο, τραγούδησαν  για μοναχικούς ηλικιωμένους για μικρά παιδιά, πήγαν παντού με την καθηγήτρια τους κα Βίκυ Κόλλια. Έψαλαν τα κάλαντα στην Αντιπεριφέρεια Χανίων και σε άλλα κεντρικά και μη σημεία στην πόλη των Χανίων, όπου τα υποδέχθηκαν με κεράσματα οι οικοδεσπότες και έδωσαν χαρά στον κόσμο.

Σταματούσαν οδηγούς, έδιναν ευχές και καραμέλες σε όλους και συγκέντρωσαν χρήματα για το πρωτοχρονιάτικο δώρο της αγαπημένης τους φίλης με την ευχή του χρόνου να πουν τα κάλαντα όλοι μαζί!

Η δράση είχε το όνομα «Τραγουδάμε για την Δήμητρα»

 

 

Πηγή: https://www.rosa.gr/

 

 

 

Η 9χρονη Κατερίνα νίκησε τη Λευχαιμία και χαμογελά στη ΖΩΗ!

 Στην Κατερίνα Ξυδάκη με το ωραιότερο χαμόγελο του κόσμου όλου!

Ήταν Σάββατο βράδυ, 9 Μαΐου 2020, όταν κτύπησε το τηλέφωνο κι άκουσα μια φωνή όχι και τόσο συνηθισμένη, τρεμουλιαστή, να μου ζητάει συγνώμη για τη ενόχληση της ώρας αλλά έπρεπε να μου μιλήσει οπωσδήποτε.

-Ξέρω πως αγαπάτε την Κατερίνα και εκείνη σας έχει μεγάλη αδυναμία. Το Κατερινάκι δεν είναι πολύ καλά κι έχει ανάγκη από θετική ενέργεια και σκέψη…

Ακολούθησε το δικό μου τρεμούλιασμα και εκατομμύρια σκέψεις για ένα όμορφο κοριτσάκι που είχα στην τάξη μου για δυο χρόνια, την Κατερίνα Ξυδάκη κι ήταν πια 8 χρόνων. Είχε διαγνωστεί με οξεία μυελογενή λευχαιμία και είχε εισαχθεί εσπευσμένα στην Παιδοογκολογική κλινική του ΠΑΓΝΗ.

-Μια προσευχή, ένα κεράκι, μια σκέψη από σας, μου είχε πει ο Ανδρέας Ξυδάκης, ο μπαμπάς της Κατερίνας, του Κατερινάκι της τάξης, της ψυχής και τελικά και της δικής μου ζωής … για πάντα!

Το τι ακολούθησε στη ζωή αυτού του παιδιού μόνο όσοι έχουν βρεθεί σε ανάλογη θέση μπορούν να καταλάβουν και να νιώσουν τι θα πει να ζεις καθημερινά φλερτάροντας τον θάνατο αλλά με πίστη δυνατή, ακλόνητη σχεδόν, πως όλα θα πάνε καλά.

Ένας πατέρας ανεπανάληπτος, μια μάνα η Mirjana μας, βράχος άσπαστος, δυο αγόρια ο Κωνσταντίνος κι ο Αλέξανδρος κι ένα κορίτσι που ήξερε μόνο να χορεύει και να χαμογελά ακόμα και στα πιο δύσκολα, είδαν τη ζωή τους να αλλάζει μέσα σε μια στιγμή κι όμως δεν κλονίστηκαν ΠΟΤΕ.

Αυτήν τη μάνα δεν την είδα να λυγίζει Ούτε για μια στιγμή. Έδινε μόνο κουράγιο, αγάπη και δύναμη σε όλους, δικούς της και ξένους ανθρώπους. Τον Ανδρέα δεν το είδα ποτέ να μην πιστεύει στο θαύμα και τα αγόρια τους νομίζω πως λειτούργησαν προστατευτικά και εκπληκτικά, με τόσο ακέραιο και δοτικό χαρακτήρα. Κι αυτή η υπέροχη οικογένεια, που ζει δίπλα μας, αξίζει ένα τεράστιο χειροκρότημα γιατί με το ήθος, την δύναμη και την αφοσίωση τους ,τα κατάφεραν!

Η Κατερίνα πέρασε από χιλιάδες κύματα. Πάλεψε με ένα χαμόγελο που κανένας δεν μπόρεσε να καταλάβει πως και από που έβρισκε την δύναμη. Έζησε καταστάσεις απίθανες, ένιωσε πόνο αβάστακτο, πέρασε όλα τα στάδια μιας επώδυνης θεραπείας. Έφτασε δυο φορές στην εντατική με 41 πυρετό. Έκανε δεκάδες χημειοθεραπείες. Έχασε τα όμορφα μαλλιά της, αδυνάτησε, έγινε χλωμή σαν την αγαπημένη της νεράιδα Άχνη, αλλά δεν έχασε ΠΟΤΕ το χαμόγελό της.

Οι συνθήκες των τελευταίων χρόνων λόγω Covid 19 έκαναν ακόμα πιο δύσκολη μια κατάσταση κι έτσι κατάφερα ελάχιστες φορές να τη δω από κοντά. Όμως ήταν καθημερινά στη σκέψη, στην ψυχή και στη ζωή μου.

 Θυμάμαι εκείνη τη μέρα στο νοσοκομείο όταν συναντηθήκαμε για πρώτη φορά στο διάστημα της νοσηλείας της, τη συγκίνηση, τα δάκρυα χαράς και των δύο μας και την απίστευτη δύναμη που έδωσε σε μένα αυτό το πολυαγαπημένο μου κορίτσι.

Είπαμε τότε ένα από τα δικά της αγαπημένα παραμύθια, τον Σιγανό, με βοηθό μου τον αδελφό της τον Αλέξανδρο. Κι εκεί ανάμεσα σε ορούς, σε πονεμένα σώματα μικρών αθώων πλασμάτων, σε μάτια δακρυσμένα γονιών που πάλευαν να σταθούν όρθιοι, τα χαμογέλα των παιδιών και τη λαχτάρα να ακούσουν ιστορίες, να ξεχαστούν, ακούστηκε ένα ακόμα μικρό θαύμα…

Η φωνή της Μαρίας, που ήταν μόνο δεκάξι χρονών. Ένα τραγούδι σέρβικο, από τον καιρό των τσιγγάνων του Εμίρ Κουστουρίτσα και μουσική του Goran Bregovic αντήχησε σε ολόκληρο το νοσοκομείο. Ακόμα ακούω αυτή την μοναδική φωνή στ ‘αυτιά μου. Η Μαρία έφυγε νικημένη από τον παιδικό καρκίνο λίγους μήνες αργότερα. Ήταν μαθήτρια του Μουσικού Γυμνασίου, δεν πρόλαβε όμως να ζήσει και σίγουρα θα γινόταν αγαπητή σε όλους…. Δεν Πρόλαβε.

Όσοι είδαμε την εκπομπή στον Αντένα πέρυσι τον Οκτώβριο νομίζω του 2020, της Λίλιαν Τσουρλή, Special Repor, 

https://www.ant1news.gr/life/article/585763/special-report-o-paidikos-karkinos-kai-oi-gennaioi-astheneis-poy-ton-nikoyn-binteo-?fbclid=IwAR0p3KRVZEUbWx2y5aTtoyRVDqoYuMz5IWHoboFA8xpHUjugMgWnOMYv8Rk  συγκλονιστήκαμε από τον καθαρό λόγο, την δύναμη, την αισιοδοξία της Κατερίνας.

Η δική μου η έκπληξη ήταν ακόμα πιο μεγάλη με την αφήγηση της για το αγαπημένο της παραμύθι, μπροστά στις κάμαρες.  Θυμάμαι την αγωνία του πάτερα της να βρει στην Κατερίνα μια Barbie χωρίς μαλλιά που μόλις είχε κυκλοφορήσει στην Ιταλία.

Με τη συμβολή ευαίσθητων ανθρώπων τα κατάφερε κι η Κατερίνα πια είχε μια κούκλα που της έμοιαζε. Ακολούθησε ένας ακόμη δύσκολος χρόνος κι ένιωθα κι εγώ κάθε μέρα που περνούσε πως η Κατερίνα θα τα κατάφερνε.

Πέρυσι τα Χριστούγεννα, όταν βρεθήκαμε ξανά και είδα εκείνο το εκπληκτικό της χαμόγελο, την αγάπη της στα μάτια της ήμουν σίγουρη πως το καινούργιο μου βιβλίο θα έπρεπε να έχει πολύ γέλιο, πολλή σκανταλιά και πολλή… παιδικότητα. «Οι Σκανταλιές στο Πι και Φι» είναι αφιερωμένες σε αυτό το υπέροχο, μοναδικό πλάσμα, το Κατερινάκι μου. Κι εκείνη μου έκανε ένα ακόμη τεράστιο δώρο που θα το δείτε στη φωτογραφία. Το σκέφτηκε εκεί ανάμεσα στην αποθεραπεία της, στο νοσοκομείο, προχθές!

Σήμερα η Κατερίνα είναι «ελεύθερη»!

Εδώ και πέντε μέρες είναι πια χωρίς καλώδια και επίπονες θεραπείες. ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ, νίκησε την αρρώστια της, είναι μόνιμα πια στο σπίτι της με την υπέροχη οικογένεια της και συνεχίζει με αισιοδοξία και ανεξάντλητη διάθεση για να ζήσει και να πραγματοποιήσει τα όνειρά της.

Η Κατερίνα Ξυδάκη κυρίες και κύριοι θα έπρεπε να είναι το ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ!

Ένα μικρό κορίτσι μαχήτρια, νικήτρια, πρότυπο για μας και τα παιδιά μας. Ένα δυνατό παιδί που έχει περάσει τα πάντα και δίνει σε μας μόνο αισιοδοξία, μαθήματα ζωής και χαμόγελα. Μια ζωής που κερδήθηκε και είναι γεμάτη πείσμα, επιμονή, υπομονή και όνειρα.

Θέλει να γίνει σχεδιάστρια ρούχων μόδας και οι Νεραΐδες του “Make a Wish” την βοηθούν στην μεγάλη της αυτήν επιθυμία. Σήμερα συνεχίζει το σχολείο της στο σπίτι με δυο υπέροχες δασκάλες κι ονειρεύεται. Ονειρεύεται τη ζωή, το αύριο και την ομορφιά που κρύβει η κάθε στιγμή που ξέρει πως την έχει κερδίσει με πολύ επώδυνα όπλα.

Θέλω να πω στην οικογένεια της Κατερίνας πως πάντα θα είμαι εδώ, για όλα. Εσείς δημοσιεύσατε κάποια πράγματα και για μένα, γι αυτό κι εγώ …μιλώ!

Σε όλους εσάς που γκρινιάζετε και βλέπετε το ποτήρι πάντα μισοάδειο σκεφτείτε το Κατερινάκι μας έστω και για μια στιγμή. Μπείτε στη θέση του άλλου και δείτε ποιο είναι το πραγματικό νόημα της ζωής…

Μην ξεχνάτε τα παιδιά που παλεύουν για τη δική τους ζωή …

Εκεί στην Παιδοογκολογική Κλινική του ΠΑΓΝΗ συμβαίνουν καθημερινά πολλά θαύματα. Να τα θυμάστε αυτά τα παιδιά, όχι μόνο τα Χριστούγεννα!

Όσο για μένα και οκτώ φορές να πρέπει να εμβολιαστώ, και τρεις μάσκες να φορώ δεν με απασχολεί, αρκεί να μπορώ με απόσταση έστω να βλέπω την Κατερίνα μου και να είναι υγιής και ασφαλής!

Είναι η δύναμή μου στα δύσκολα, είναι η Ηρωίδα μου. Μπορεί εγώ να ήμουν η δασκάλα της κάποτε αλλά εκείνη με έμαθε τη σημαίνει ΖΩΗ, αγάπη και πείσμα!

Και θα το ξαναγράψω για μία ακόμα φορά : «Στο Κατερινάκι, που αγαπάει τη ζωή, τα χρώματα, τα παραμύθια, τον Σιγανό, τη νεράιδα Άχνη και που την αγαπώ κι εγώ ίσαμε την άκρη του κόσμου!»

Και για …πάντα!

Ανδρέα, Mirjana, Κωνσταντίνε, Αλέξανδρε, Κατερίνα μου… Είστε υπέροχοι όλοι σας!

 

Της Ελένης Μπετεινάκη

Πηγή: https://www.patris.gr/

Η 4χρονη Βιολέτα έχει όγκο επιθετικής μορφής στον εγκέφαλο και μας χρειάζεται!

Έκκληση για την 4χρονη Βιολέτα, που έχει διαγνωστεί με όγκο επιθετικής μορφής στον εγκέφαλο απευθύνει η Φιλανθρωπική Οργάνωση Φροντίδα για το Παιδί.

Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑ ΤΗΣ 4ΧΡΟΝΗΣ ΒΙΟΛΕΤΑΣ

20.09.2021 στα πλαίσια επανελέγχου με μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου
διαπιστώνεται περαιτέρω αύξηση της υποτροπής του όγκου. Νευροχειρουργικά και ογκολογικά τίθεται η ένδειξη χειρουργικής αντιμετώπισης με στόχο την ολική εξαίρεση του όγκου ώστε να ακολουθήσει μετεγχειρητική χημειοθεραπεία.

24.09.2021 Χειρουργείται και διενεργείται ολική μακροσκοπική εξαίρεση του
όγκου. Ο μετεγχειρητικός έλεγχος ανέδειξε παρουσία ευμεγέθους παρεγκεφαλίδας
με σχηματισμό υγραερικού επιπέδου. Μετά την αρχική παρακολούθηση άρχισε να
ανέβασε η μικρή Βιολέτα, αρτηριακή πίεση και τέθηκε η ένδειξη επείγουσας
τοποθέτησης εξωτερικής παροχέτευσης ΕΝΥ.

25.09.2021 Χειρουργείται και διενεργείται τοποθέτηση εξωτερικής παροχέτευσης
ΕΝΥ. Η μικρή εμφάνισε διαρροή στο τραύμα και άνοιξε η ροή στην εξωτερική
παροχέτευση, η οποία έδειξε αιμορραγία.

28.09.2021 Χειρουργείται και διενεργείται αφαίρεση του αιματώματος. Άμεσος
μετεγχειρητικός έλεγχος με αξονική τομογραφία έδειξε απορρόφηση των
αιμορραγικών στοιχείων.

Η τετράχρονη παρουσίασε πυρετική κίνηση λόγω
εμμένουσας λοίμωξης του ΕΝΥ και με βάση τα κλινικά δεδομένα τέθηκε
χειρουργικής αντιμετώπισης για την αφαίρεση του εμφυτευμένου συστήματος
εξωτερικής παροχέτευσης. Τοποθέτησε νέα εξωτερική παροχέτευση ΕΝΥ και δύο
καθετήρες αριστερά και δεξιά μέχρι το μετώπιο μέρος. Στόχος των επόμενων
ημερών είναι η αρνητικοποίηση της καλλιέργειας ΕΝΥ, ώστε να καταστεί δυνατή η
εμφύτευση νέου συστήματος παροχέτευσης με παρεμβολή.

 

ΣΤΟΧΟΣ ΤΩΝ ΓΙΑΤΡΩΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ Η  ΒΙΟΛΕΤΑ ΝΑ  ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΤΙΣ ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΕΣ ΤΗΣ

Χάρη στην συμβολή του κόσμου η Βιολέτα, νοσηλεύεται σε ιδιωτική κλινική στα
χέρια αξιόπιστων επιστημόνων και ζητάμε την στήριξη σας να συλλέξουμε το πόσο
ώστε η μικρή Βιολέτα να συνεχίσει να παλεύει και σύντομα να βγει από το
νοσοκομείο, υγιής!

 

ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ ΤΗ ΒΙΟΛΕΤΑ

ΑΡΙΘΜΟΙ ΤΡΑΠΕΖΙΚΩΝ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΩΝ:
Τράπεζα Πειραιώς: Αρ. λογαριασμού 6077151519207
IBAN: GR0801710770006077151519207

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ: ΔΩΡΕΑ
Δικαιούχος: ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ

Για όσους μένουν στο εξωτερικό SWIFT-BIC είναι PIRBGRAA

Eurobank: 0026.0232.59.0200894121

IBAN: GR7202602320000590200894121
Δικαιούχος: ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ

Για όσους μένουν στο εξωτερικό BIC ERBKGRAAXXX

 

Πηγή: https://www.facebook.com/frontidagiatopaidi

Πηγή: https://www.infokids.gr/

Αυτές τις γιορτινές μέρες κάνε μια προσευχή για τα άρρωστα παιδάκια που περιμένουν τον Άγιο Βασίλη στο νοσοκομείο

 

Δεν είναι όλα δεδομένα στην ζωή. Όπως δεδομένο δεν είναι ότι όλοι κάνουν γιορτές στα σπίτια τους, μαζί με την οικογένειά τους. Υπάρχουν πολλοί ασθενείς που και φέτος θα κάνουν Χριστούγεννα στο «κρύο» δωμάτιο του νοσοκομείου.

 Προσευχήσου για όλους αυτούς.

Μια προσευχή δεν είναι τίποτα για εσένα, αλλά για όλους εκείνους είναι ένα δώρο, ίσως το πιο ακριβό που μπορείς να τους κάνεις. Το βράδυ πριν πέσεις για ύπνο μέσα στην προσευχή σου βάλε τους συνανθρώπους μας.

Είναι άνθρωποι που έχουν οικογένειες και δεν μπορούν να πάνε σπίτι τους αυτές τις Άγιες μέρες, να παρευρεθούν στο γιορτινό τραπέζι. Δεν μπορούν, διότι η υγεία τους δεν τους το επιτρέπει. Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ανάψουμε ένα κεράκι υπέρ υγείας για τους νοσούντες.

Μπες για λίγο στην θέση αυτών των ασθενών.

Ίσως είναι μια νέα μητέρα που φέτος θα κάνει γιορτές μακριά από το μωρό της…

Σκέψου πως θα ένιωθες αν ήσουν στην θέση αυτής της γυναίκας που είναι μια νέα μαμά και αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα υγείας. Η συγκεκριμένη δεν θα αγκαλιάσει το μωρό της μπροστά από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο, δεν θα μπορέσει να του τραγουδήσει παιδικά γιορτινά τραγουδάκια. Αυτή η μαμά θα κάνει Χριστούγεννα σε ένα νοσοκομείο. Αξίζει, λοιπόν, την προσευχή σου.

Κάνε μια προσευχή για τα άρρωστα παιδάκια.

Όλα τα παιδάκια περιμένουν τον Άγιο Βασίλη να τους φέρει το δώρο τους. Τον περιμένουν σπίτι τους, όχι στον θάλαμο του νοσοκομείου. Κάνε μια προσευχή για όλα τα παιδιά, που δεν μπορούν να βρίσκονται στο σπίτι τους. Που δεν θα ανοίξουν κάτω από το δέντρο το δώρο τους. Έλα στην θέση εκείνων των γονιών που δεν θα καταφέρουν να απολαύσουν τις γιορτινές μέρες με τα παιδάκια τους και θα τις περάσουν σε ένα νοσοκομείο.

Έλα λίγο στην θέση αυτών των ανθρώπων. Νιώσε έστω και λίγο το μαρτύριό τους και την θλίψη τους. Ίσως τότε σκεφτείς πόσο ευτυχισμένος είσαι

Τι θέλει ένας άνθρωπος για να είναι ευτυχισμένος αυτές τις μέρες;

«Όχι μόνο αυτές τις μέρες, αλλά όλες τις μέρες του χρόνου», αυτή είναι η σωστή απάντηση. Την οικογένειά του χρειάζεται, να έχουν την υγεία τους όλα τα μέλη και ένα σπίτι. Αυτά είναι τα πιο βασικά «πλούσια» αγαθά.

Γι’ αυτό, λοιπόν, να νιώθεις ευτυχία αν εσύ τα έχεις όλα τα παραπάνω, γιατί κάποιοι άλλοι παλεύουν για αυτά. Να προσεύχεσαι καθημερινά για τους συνανθρώπους σου, γιατί μπορεί να ήσουν εσύ στην δική τους θέση.

Είμαστε όλοι ίδιοι, έχουμε μια καρδιά, μια ψυχή και ένα μέλλον που δεν ξέρεις τι σου επιφυλάσσει…

Καλές γιορτές με υγεία για όλον τον κόσμο!

 

Χαρά Παναγιωτακοπούλου

 

 

Πηγή: newsthessaloniki.gr

Ανθρώπινη αλυσίδα ζωής για τον 5χρονο Νικόλα που νοσηλεύεται με όγκο στον εγκέφαλο και την σπονδυλική στήλη!

 

Αγώνας ζωής για τον μικρό Νικόλα από την Παλαιοκώμη Σερρών, που διαγνώσθηκε με όγκο στον εγκέφαλο και την σπονδυλική στήλη στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ της Θεσσαλονίκης από τις 14 Δεκεμβρίου.

Ο 5χρονος με καταγωγή από την Αλβανία έχει διαγνωσθεί με αστροκύττωμα, έναν τύπο κακοήθους όγκου που μπορεί να σχηματιστεί στον εγκέφαλο ή στο νωτιαίο μυελό.

Στο άκουσμα της είδησης ότι το παιδί χρειάζεται τη βοήθειά όλων καθώς η οικογένεια δυσκολεύεται να ανταπεξέλθει στο κόστος της επέμβασης, μια ανθρώπινη αλυσίδα αγάπης στήθηκε για τον μικρούλη.

Η οικογένεια του πεντάχρονου Νικόλα ζει περισσότερα από δέκα χρόνια στην Παλαιοκώμη, έχει πολιτικό άσυλο, αλλά δεν μπορεί να εργαστεί ακόμα νόμιμα στην χώρα, γιατί δεν έχει άδεια παραμονής.

Ανθρώπινη Αλυσίδα Αγάπης  και Ζωής για τον 5χρονο Νικόλα 

Έτσι μια ανθρώπινη αλυσίδα σχηματίστηκε σε χρόνο μηδέν, με στόχο να βοηθήσουν όλοι τον Νικόλα που σε τόσο μικρή ηλικία αναγκάζεται να δώσει αυτή τη μεγάλη μάχη για την ζωή του.

«Είναι συγκινητική η ανταπόκριση του κόσμου» είπε στην ΕΡΤ Σερρών η Αντιδήμαρχος του Δήμου Αμφίπολης, Ελένη Πατσιά υπογραμμίζοντας ότι προς το παρόν σταματάει η συγκέντρωση χρημάτων, καθώς περιμένουν την επόμενη ενημέρωση από τους γιατρούς για την πορεία της υγείας του.

Η ταμίας του συλλόγου Εύξεινος Λέσχη Παλαιοκώμης κ. Έλσα Κωνσταντινίδου μαζί με τα υπόλοιπα μέλη στάθηκαν από την πρώτη στιγμή στο πλευρό της οικογένειας και μιλώντας στην εκπομπή ΚΑΘΕ ΜΕΣΗΜΕΡΙ, περιέγραψε την κατάσταση της υγείας του μικρού παιδιού.

Μέσα σε 48 ώρες συγκεντρώθηκαν τα πρώτα χρήματα χάρη στη βοήθεια και την ανθρωπιά των κατοίκων της περιοχής και των όμορων χωριών. Ενώ ανέφερε ότι προς το παρόν σταματούν να συγκεντρώνουν χρήματα καθώς περιμένουν την επόμενη ενημέρωση για την πορεία και την εξέλιξη της υγείας του παιδιού.

Πηγή: https://www.mama365.gr/ , 

             https://www.infokids.gr/

 

 

Σήμερα είμαι 8 χρόνια ελεύθερη καρκίνου

Μοιάζει σαν μια αιωνιότητα αλλά και σαν χθες.

Έμαθα, ωρίμασα και πάλεψα σαν τρελή να φτάσω εδώ που βρίσκομαι τώρα.

Πολλά άλλαξαν σε 8 χρόνια. Κοιτάζω στην φωτογραφία αριστερά και θέλω να την αγκαλιάσω, και να της πω ότι τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα, αλλά θα το ξεπεράσει και τα πράγματα θα είναι εντάξει.

Είμαι τόσο περήφανη για το ποια έχω γίνει. Είμαι ΕΥΓΝΏΜΩΝ σε όποιον με βοήθησε να φτάσω εδώ. Έπαιξαν πολλοί τεράστιο ρόλο στη ζωή μου κι θα είμαι για πάντα ευγνώμων σας ευχαριστώ που με κάνατε  να νοιώθω όμορφη, που να με βοηθήσατε να δείξω στον κόσμο πως η ομορφιά μπορεί να επαναπροσδιοριστεί, που μου δείξατε όμορφη τι σημαίνει θάρρος. Πάντα με προσέχετε, κάναμε μαζί αυτή την βόλτα παρέα.

Έμαθα  πως ο καρκίνος δεν χρειάζεται να σε καθορίζει.

Υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι που με στήριξαν καθώς πάλευα.

Η ζωή δεν είναι πάντα εύκολη, αλλά όταν περιβάλλεσαι από υπέροχους ανθρώπους η διαδρομή είναι πολύ περισσότερο ευχάριστη.

Είμαι πραγματικά ευγνώμων για την κάθε μέρα.

https://www.instagram.com/p/CIyliongORI/?utm_source=ig_embed

 

Πηγή: https://www.newsitamea.gr/

«Την έχασα λίγο πριν κλείσει τα δύο της χρόνια, τώρα είναι ο άγγελός μας σε κάθε βήμα μας»

 

«Η μέρα που δεν θα ξεχάσω ποτέ: 18 Ιανουαρίου 2020. Ήμασταν στον αγώνα μπάσκετ, που έπαιζε ο γιος μου. Η αδελφή μου μού είπε: το μάτι της μικρούλας κλείνει… Το βλέπεις; Ήταν η στιγμή που άλλαξε τη ζωή μου για πάντα. Τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο για μας ξανά.

Η Μαίρη Κέιτ γεννήθηκε τρεις εβδομάδες νωρίτερα, στις 26 Νοεμβρίου 2018. Ήταν το τέταρτο μωρό μου κι ήρθε πολύ γρήγορα. Τα νερά μου έσπασαν στη μέση της νύχτας και θεώρησα πως είχα λίγο χρόνο. Όμως, έκανα λάθος. Την ώρα που μπήκα στο αμάξι, είχα διαστολή 6 εκατοστών. Έφτασα στο νοσοκομείο και γέννησα ένα υπέροχο κοριτσάκι, υγιέστατο.

Τα άλλα τρία μας παιδιά, ένα αγόρι και δύο κορίτσια ήταν ενθουσιασμένα που θα είχαμε ένα νέο μωρό στην οικογένεια. Ήταν ένα γλυκύτατο πλασματάκι, ήταν αδύνατον να μην το αγαπήσεις!

Ας ξαναγυρίσω στις 18 Ιανουαρίου. Πήρα τη μικρούλα στο σπίτι από το γήπεδο, νομίζοντας ότι νύσταζε. Όταν ξύπνησε, ωστόσο, το αριστερό της ματάκι ήταν ακριβώς στην ίδια κατάσταση. Είχε μία τάση να πέφτει προς τα κάτω. Φωνάξαμε μία νοσοκόμα που έμενε κοντά και μας είπε ότι θα πρέπει να πάμε στα επείγοντα. Σοκαρίστηκα και πραγματικά είχα ανησυχήσει. Της έκαναν μία εξέταση και μας είπαν στη συνέχεια να πάμε σε παιδο-oφθαλμίατρο. Κλείσαμε αμέσως ραντεβού και ακολούθησαν πολλά ακόμη, δεύτερες γνώμες και αγωγή για ένα μήνα.

Μία μέρα ξύπνησε και το μάτι της είχε επιδεινωθεί σημαντικά. Μετά βίας μπορούσε να το ανοίξει. Ευτυχώς, την πήγαμε γρήγορα στον γιατρό και έπειτα από μία γρήγορη εξέταση, μάς είπε να πάμε για μαγνητική. Μετά από 14 ώρες στα επείγοντα τελικά, κάναμε την μαγνητική. Στο μυαλό μου έχω ακόμη τον γιατρό να λέει ότι «το καλό σενάριο είναι ότι πρόκειται για σβάννωμα, έναν τύπο καλοήθους όγκου και ο ακτινολόγος ήταν σχεδόν πεπεισμένος για αυτό. Στη συνέχεια είδαμε τον επικεφαλής παιδονευροχειρουργό, ο οποίος ήταν πολύ πιο ανήσυχος και ήθελε να παρακολουθεί στενά το παιδί και σε λίγες εβδομάδες να επαναλάβουμε τη μαγνητική.

Τη μέρα που πήγαμε για την επαναληπτική, θυμάμαι να περπατάω στο διάδρομο του νοσοκομείου. με τον άντρα μου. Έμοιαζε όλα διαφορετικά. Ουρές κόσμου έξω, ασφάλεια… Λόγω κορωνοϊού, επιτρεπόταν μόνο ένας γονιός να συνοδεύσει το παιδί. Ούτε επισκέπτες, τίποτα. Ο άνδρας μου πήρε το παιδί για την εξέταση, ενώ εγώ κάθισα κοντά σε μία γυναίκα που έκλαιγε. Μου είπε ότι ο άνδρας της ήταν στην εντατική. Προσευχήθηκε κι εκείνη για το παιδί μου και με καθησύχαζε, λέγοντάς μου ότι όλα θα ήταν καλά.

Περιμέναμε με αγωνία το τηλεφώνημα του νευροχειρουργού. Το τηλέφωνο χτύπησε και έβαλα την κλήση σε ανοιχτή ακρόαση για να ακούει και ο σύζυγός μου. Ξέρετε ότι έρχονται στιγμές στη ζωή που τα πάντα αλλάζουν; Ήταν μία τέτοια. Άκουγα τη φωνή του γιατρού να λέει: Λυπάμαι, ο όγκος της μικρής έχει μεγαλώσει και ενώ υπάρχει και ένας ακόμη στη σπονδυλική στήλη. Έμεινα εμβρόντητη. Η καρδιά μου πήγαινε να σπάσει. Ρωτήσαμε αν είχαμε καμία πληροφορία για το τι είδους όγκος ήταν. Μας απάντησε ότι θα έπρεπε να γίνει βιοψία για πιο ασφαλή διάγνωση, αν και μας είπε ότι πιθανότατα ήταν ατυπικός τερατοειδής / ραβδοειδής όγκος, ένας παιδικός όγκος του νευρικού συστήματος. Είναι κάτι που δεν θέλεις να πάθει κανείς, πόσο μάλλον το 14 μηνών μωρό σου.

Η βιοψία επιβεβαίωσε τους φόβους του νευροχειρουργού. Το 14 μηνών μωρό μας είχε καρκίνο στον εγκέφαλο και τη σπονδυλική στήλη. Έκανε πέντε γύρους χημειοθεραπειών και ανταποκρίθηκε σε όλα σαν πρωταθλήτρια. Έκανε την θεραπεία να μοιάζει παιχνιδάκι, αν κι εγώ ήξερα ότι ήταν φρικτή. Υποβλήθηκε σε τρεις χειρουργικές επεμβάσεις, 107 νύχτες στο νοσοκομείο και ένας ατελείωτος εφιάλτης. Όμως, ποτέ δεν διαμαρτυρήθηκε, πάντα χαμογελούσε. Κανείς δεν καταλάβαινε ότι είχε καρκίνο, και μάλιστα τόσο επιθετικό.

Είχαμε ένα εκπληκτική ιατρικό επιτελείο και δεν νιώσαμε μόνοι ούτε μία στιγμή. Ειδικά, ο γιατρός της ήταν ένας πραγματικός άγιος. Μετά από πέντε γύρους χημειοθεραπείας, το ματάκι της έδειχνε να καλυτερεύει. Όμως, τα νέα ήταν και πάλι άσχημα. Είχε μερικούς όγκους ακόμη στην σπονδυλική στήλη και κάποιοι ακόμη παρέμεναν στο τρίτο κρανιακό νεύρο.

Ξεκινήσαμε θεραπεία στο σπίτι κάτι το οποίο ήταν αρκετά απαιτητικό. Έπειτα από έναν μήνα θεραπειών στο σπίτι, αρχίσαμε να βλέπουμε όλο και περισσότερες αλλαγές. Υπήρχε εξάπλωση του όγκου στον εγκέφαλό της. Έπρεπε να ξεκινήσουμε νέα θεραπεία για να το πολεμήσουμε. Μία εβδομάδα μετά, ενώ καθόμουν στον καναπέ, παρατήρησα κάποια πράγματα στη συμπεριφορά της κόρης μου, που μου φάνηκαν περίεργα. Την πήγαμε στο νοσοκομείο την επόμενη μέρα. Ήταν 16 Νοεμβρίου 2020.

Όταν φτάσαμε στο νοσοκομείο, όλες οι νοσοκόμες ήταν εκεί και συμφώνησαν, ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Εκείνο το απόγευμα η μικρή είχε κρίση δύο ωρών και σχεδόν φαινόταν αδύνατο να την ελέγξουν. Τελικά, τα κατάφεραν και ήταν οι τελευταία φορά που είχαμε πραγματικές στιγμές με την κόρη μας. Τα αποτελέσματα των εξετάσεων μας κατέρρευσαν. Ο όγκος είχε προχωρήσει πολύ. Δεν θα φεύγαμε από το νοσοκομείο με τη μικρούλα μας.

Η κατάληξη της αληθινής ιστορίας

Είχα αποφασίσει, ο θάνατός της να είναι όμορφος. Όχι δραματικός, με θρήνους, ήξερα ότι ο θεός είχε το σχέδιό του πριν από τη γέννησή της. Την ήθελε πίσω κοντά του. Η μικρή έφυγε στις 22 Νοεμβρίου 2020, τέσσερις ημέρες προτού κλείσει τα 2 της χρόνια. Εάν έχετε χάσει παιδί, ο πόνος είναι δυσβάστακτος. Δεν θα μπορούσα να την ξαναδώ, δεν ήξερα αν θα το ξεπεράσω. Αλλά έπρεπε για τα άλλα τρία μου παιδιά. Έτσι, κάθε μέρα ξυπνούσα, πήγαινα στον ψυχολόγο μου και προσπαθούσα να επουλώσω το τραύματα του 2020.

Ο άνδρας μου και ο γιος μου αγόρασαν έναν τρισδιάστατο εκτυπωτή. Με αυτόν είχαμε την ιδέα να φτιάξουμε μικρά παιχνίδια, σαν μία μικρή επιχείρηση. Αυτά στη συνέχεια έγιναν περισσότερα και δημιουργήσαμε τα Mk’s Tiny Toys στη μνήμη της Μαίρη Κέιτ. Ελπίζουμε να μας καθοδηγεί σε κάθε μας βήμα. Με κάθε αγορά από αυτά τα παιχνίδια, το 20% θα πηγαίνει για το Ίδρυμα Μαίρη Κέιτ, που θα βοηθά οικονομικά οικογένειες παιδιών που πάσχουν από καρκίνο».

 

 

Πηγή: https://www.i-diakopes.gr/w.i-diakopes.gr/