Γράμμα νοσηλευτή προς καρκινοπαθή ασθενή τη μέρα πριν το τελευταίο χειρουργείο

« Έσκυψα να σου βάλω φλέβα κι εσύ άρχισες να μου λες τα βάσανα σου.

Σε τρύπησα κι εγώ και σου πρόσθεσα άλλο ένα.

Πράσινο. Θα το έχεις μέχρι να στάξει και η τελευταία σταγόνα από το σχήμα χ/ο που σου ξεκίνησα.

Κι όταν θα στραγγίξει καλά ο ορός, θα σου πάρω τον καρκίνο και θα τον πετάξω στα σκουπίδια. Γιατί εκεί ανήκει.

Εσύ ανήκεις εδώ μαζί μου, στους ήρωες.

Δυο χρόνια πολεμάμε μαζί το ύπουλο καβούρι.

Ξέρω, ξέρω.

Εσύ πονάς. 

Εσύ κάνεις εμετούς. 

Εσύ λιποθυμάς. 

Εσύ δε μπορείς να καταπιείς. 

Εσύ μένεις άυπνη. 

Εσύ έχασες τα μαλλιά σου. 

Εσύ έχασες το κουράγιο σου.

Όταν είμαι βραδινός, έρχομαι κρυφά και κοιτάζω από τη μισάνοιχτη πόρτα. Σε βλέπω που έχεις κλειστά τα μάτια, μα ξέρω ότι δεν κοιμάσαι.

Δεν σε αφήνουν οι δαίμονες που έχουν εισβάλλει μέσα σου.
Να σου πω ένα μυστικό;

Ήμουν στη θέση σου, πριν 20 χρόνια.

Ναι, εγώ.

Κοίτα με.

Είμαι ζωντανός, σου μιλάω, σε νοσηλεύω, σε παρακαλώ να μην παραιτηθείς. Μάλλον, σε διατάζω να μην παραιτηθείς.

Όταν αύριο μπω στο θάλαμο θέλω να σε δω αποφασισμένη.
Είναι το τελευταίο χειρουργείο σου.

Μετά θα είσαι ελεύθερη.

Γιατί έτσι πρέπει.

Έτσι αποφασίσαμε εμείς εδώ, οι '' δικοί σου '' άνθρωποι.

Αποφασίσαμε ότι δε θα σε αφήσουμε μόνη.

Αποφασίσαμε να σκοτώσουμε το καβούρι που έχεις μέσα σου.

Γιατί ξέρουμε τί είναι το καβούρι.

Θέλω μια χάρη από σένα.

Να μας ξεχάσεις.

Να μη ξαναπατήσεις ποτέ εδώ.

Να ζήσεις τις στιγμές που έχασες.

Εμείς άλλωστε, ξένοι είμαστε.

Οι δικοί σου ξένοι.

Καλή επιτυχία.»

(Γράμμα νοσηλευτή προς καρκινοπαθή ασθενή τη μέρα πριν το τελευταίο χειρουργείο. Μέσα στο φάκελο υπήρχε μια τούφα μαλλιά και μια φωτογραφία του νοσηλευτή όταν έκανε χ/ο).

Η ασθενής ζήτησε τη μέρα του χειρουργείου της, να είναι παρόντες οι νοσηλεύτριες και νοσηλευτής του τμήματος.
Τους αγκάλιασε όλους, έναν προς έναν, δεν τους φίλησε. Υποσχέθηκε να τους φιλήσει όρθια και υγιής.
Η εγχείρηση έγινε στις 12 Μαΐου κάποιου έτους.
Η ασθενής τελικά, τήρησε την υπόσχεση της.
Ήταν το καλύτερο δώρο που θα μπορούσε να κάνει ασθενής σε νοσηλευτή.
Τη μέρα του νοσηλευτή.
Σαν αύριο. Αλλά για πάντα...

Λάμπρος Λιάπης: έχθρoς της πραγματικότητας

Πηγή: Labros Liapis 

https://www.facebook.com/irrational.lad/posts/1879952722030739