Τα μαλλιά από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα είναι σύμβολο ομορφιάς, δύναμης και αυτοπεποίθησης. Στους άντρες δείχνει πόσο ρωμαλέοι και μοιραίοι μπορούν να φανούν. Στις γυναίκες καθρεφτίζει τη θηλυκότητα και τη σεξουαλικότητα της.
Τα μαλλιά με τη
σωστή κόμμωση και το ανάλογο στυλ μπορούν να αναδείξουν ένα μέτριο πρόσωπο και
να απογειώσουν ένα όμορφο. Θα μπορούσα να συνεχίσω να γραφώ λες και είμαστε σε
περιοδικό κομμωτικής, αλλά ένα βασικό έχω να σας πω. Τρίχες, αγαπητοί μου
αναγνώστες, τρίχες!
Μπορεί να είναι
τρίχες κατσαρές, μεγάλες ή μικρές, μαύρες ή άσπρες, όμως στο τέλος είναι μόνο
τρίχες. Και εδώ κρύβεται η ουσία του σημερινού μου άρθρου. Στο γεγονός ότι
έχουμε αποθεώσει τόσο τα μαλλιά μας που όταν τα χάσουμε είναι λες και χάνουμε
τον κόσμο. Σε μια εποχή ειδικά που με τόσα περιοδικά μόδας, ιστοσελίδες
ομορφιάς, ατέλειωτους συνδυασμούς βαφών για μαλλιά, έχει γίνει επιστήμη.
Κυριολεκτώ σε αυτό, είναι μια τεράστια επιστήμη που κρύβεται πίσω από την υγεία
και τα μαλλιά.
Ποια βαφή καταστρέφει
τα μαλλιά λιγότερο, ποιο χρώμα αναδεικνύεται καλυτέρα όταν είναι βρεγμένα. Πως
επηρεάζεται η ρίζα και τα θυλάκια της τρίχας από τα σαμπουάν και τα
κοντισιονερ. Κάνει καλό το πιστολάκι ή δημιουργεί ψαλίδα; Κάπως έτσι πέφτουν
πολλοί στην παγίδα, πως χωρίς τα μαλλιά τους δεν έχουν τίποτα να αναδείξει το
πρόσωπο τους. Το χειρότερο όμως είναι πως επηρεάζει χιλιάδες ανθρώπους που μετά
από τις χημειοθεραπείες τους χάνουν τα μαλλιά τους.
Γιατί χάνονται τα μαλλιά με τις χημειοθεραπείες;
Η αλήθεια είναι
πως μέχρι να πάρω την απόφαση να γράψω το σημερινό άρθρο, ούτε και εγώ ήξερα.
Υπέθετα πάντα πως τα χημικά με κάποιο τρόπο σκοτώνουν τις ρίζες των μαλλιών
μας. Όφειλα όμως να αναζητήσω την ακριβή απάντηση και τη βρήκα απλά και
εμπεριστατωμένα δοσμένη. Στην ιστοσελίδα του German Oncology Center, ενός
ογκολογικού κέντρου με έδρα την Κύπρο.
Ενημερωτικά να
αναφέρω πως ούτε καν τους γνωρίζω και δεν αποτελεί διαφήμιση η αναφορά μου στο
κέντρο τους. Εύχομαι και ελπίζω να κάνουν υπεροχή δουλειά, γεμάτη εμπάθεια και
σωστές υπηρεσίες για τους ασθενείς τους. Είναι όμως σπάνιο να βρίσκεις
πληροφορίες στο διαδίκτυο που να είναι δοσμένες απλά και κατανοητά. Για αυτό
και σας παραθέτω αυτούσιες τις επιστημονικές εξηγήσεις που δίνουν.
Τα μαλλιά πάντα πέφτουν;
Τα μαλλιά δεν
πέφτουν σε κάθε χημειοθεραπευτική αγωγή. Αυτό εξαρτάται από τα φάρμακα τα οποία
χρησιμοποιούνται στην θεραπεία του εκάστοτε ασθενούς.
Γιατί η χημειοθεραπεία κάνει τα μαλλιά να πέφτουν;
Η χημειοθεραπεία
λειτουργεί στοχεύοντας όλα τα ταχέως διαιρούμενα κύτταρα στο σώμα. Τα μαλλιά
είναι το δεύτερο ταχύτερο διαχωριστικό στοιχείο στο σώμα και αυτός είναι ο
λόγος για τον οποίο πολλά φάρμακα χημειοθεραπείας προκαλούν απώλεια μαλλιών. Τα
θυλάκια της τρίχας, τα οποία βρίσκονται σε φάση ανάπτυξης, δέχονται επίθεση, με
απώλεια μαλλιών περίπου 2 βδομάδες, μετά την έναρξη της χημειοθεραπείας.
Ποιες είναι οι παρενέργειές της;
Η χημειοθεραπεία
μπορεί να προκαλέσει παρενέργειες από όλα τα συστήματα του οργανισμού, συνήθως
ήπιας ή μέτριας σοβαρότητας. Πιο συνηθισμένη είναι η μυελοτοξικότητα που
εκδηλώνεται σαν αναιμία (πτώση του αιματοκρίτη που προκαλεί αίσθημα αδυναμίας
και κόπωσης), λευκοπενία – ουδετεροπενία (πτώση των λευκών αιμοσφαιρίων που
προκαλεί ευαισθησία στις λοιμώξεις) και θρομβοπενία (πτώση των αιμοπεταλίων που
προκαλεί αιμορραγική προδιάθεση).
‘Άλλη πολύ
συνηθισμένη παρενέργεια είναι η ναυτία, τάση για εμετό, και ο εμετός που
συνήθως συμβαίνει τις πρώτες μέρες της χημειοθεραπείας. Η νευροτοξικότητα
εμφανίζεται σταδιακά μετά από πολλούς κύκλους και κυρίως εκδηλώνεται με μούδιασμα
(αιμωδία) στα δάχτυλα και σε σοβαρές περιπτώσεις μπορεί να φτάσει σε σημείο να
πέφτουν μικρά αντικείμενα από τα χέρια ή να προκαλέσει αστάθεια.
Γενικά η
χημειοθεραπεία, σπάνια μπορεί να επηρεάσει και άλλα όργανα και να παρουσιάσει
ωτοτοξικότητα, δερματική τοξικότητα (εξάνθημα κλπ), καρδιοτοξικότητα,
ηπατοτοξικότητα, νεφροτοξικότητα κ.ά.
Μια τοξικότητα
που δεν επηρεάζει τον οργανισμό αλλά είναι σημαντική για τον ασθενή είναι η
απώλεια των μαλλιών (αλωπεκία) που προκαλείται από ορισμένα πολύ σημαντικά
φάρμακα π.χ. ανθρακυκλίνες, ταξάνες.
Τα χαμένα μαλλιά μη τα κλαις!
Μάθαμε γιατί
πέφτουν τα μαλλιά και επίσης ότι υπάρχουν πολλές και χειρότερες παρενέργειες
από τις χημειοθεραπείες. Παρενέργειες που αν έχετε ζήσει κοντά σε κάποιον που
δίνει μάχη με τον καρκίνο, θα τις έχετε παρατηρήσει και εσείς. Η κούραση, η
ψυχική και σωματική εξάντληση, η ενέργεια στο μηδέν και η διάθεση στο πουθενά.
Πονάς, έχεις κράμπες, τάσεις για εμετό, ζαλάδες, νεύρα, πολλά νεύρα. Σου φταίνε
όλα και τίποτα. Δε το ελέγχεις, δεν μπορείς να το ελέγξεις όσο και αν το
προσπαθείς.
Οι ασθενείς με
καρκίνο χρειάζονται στήριξη, ένα δυνατό και υποστηρικτικό περιβάλλον.
Χρειάζονται σωστές οδηγίες, καλή και ολοκληρωμένη διατροφή, φροντίδα και
ξεκούραση. Ξέρετε τι δε χρειάζονται; Τα μαλλιά τους! Είναι δυνατόν να κλαίμε
για τις τρίχες όταν υποφέρεις από τα χειρότερα; Να σε νοιάζει να μη σε δει η
γειτόνισσα, ο άντρας σου, τα παιδιά σου, ο μπακάλης και ο φούρναρης; Δηλαδή
αντί να σε νοιάζει να δυναμώσεις, να έχεις το κουράγιο να παλέψεις, κλαις για
τις τρίχες; Θα σου πω και κάτι ακόμα, γίνε εσύ καλά και μετα θα φυτρώσουν τα
μαλλάκια σου. Φρέσκα από την αρχή, ίσως να αλλάξουν και σχήμα τώρα.
Αν δε φυτρώσουν
όπως παλιά, αγόρασε και μια περούκα, δυο, όσες σηκώνει η τσέπη σου! Όμως κοίτα
να γίνεις καλά, να είσαι εκεί για αυτούς που σε αγαπούν και σε νοιάζονται. Για
όλους όσους πιστεύουν σε σένα. Για όλους όσους δεν είσαι έτοιμη/ος να αφήσεις
και να φύγεις. Η ζωή είναι ωραία γαμωτο, παρά τις αναποδιές της, μια και
μοναδική. Όταν έρθει η ώρα ας φύγουμε όλοι μας. Όχι όμως να τα παρατήσουμε από
νωρίς. Ούτε να κλαις για τις τρίχες που έχασες. Άφησε τες να παν στο καλό, ας
πέσουν όλες!
Η πραγματική κοινωνία μας δεν είναι πλασμένη όπως τα εξώφυλλα περιοδικού.
Δε θέλω να σου
χαλάσω το όνειρο, ούτε να σε ρίξω από το ροζ συννεφάκι. Σίγουρα στο έχουν πει
και το έχουν γράψει κι άλλοι πριν από εμένα. Η ζωή δεν είναι εξώφυλλο
περιοδικού! Ούτε πρωινή εκπομπή που όλοι είναι χαμογελαστοί σαν από διαφήμιση
οδοντόκρεμας. Ούτε οπως στις ταινίες που συμβαίνει μια αναποδιά αλλά δες βρε
παιδί μου. Γυρίζει η τύχη και όλα ξαφνικά είναι υπέροχα, μοναδικά και
ονειρεμένα.
Ο κόσμος μας,
όσο μερικές φορές είναι αγγελικά πλασμένος, άλλες τόσες είναι διαβολικά
κρυμμένος στις λεπτομέρειες. Πίσω από αρρώστιες, αναπηρίες, ασθένειες και το
ανάθεμα της τύχης. Γιατί όπως σας λέω συχνά, από τύχη ζούμε και από τύχη
πάσχουμε από όσα πάσχουμε. Πρέπει λοιπόν εμείς να φτιάξουμε τα δικά μας σύμβολα
δύναμης και ομορφιάς. Ένα ξυρισμένο κεφάλι είναι σύμβολο αποφασιστικότητας,
γιατί δε το έβαλες κάτω και ξεκίνησες τις θεραπείες σου. Ένα άτριχο κεφάλι
είναι σημάδι πως όσα και αν περνάς, το έχεις το κεφάλι σου ψηλά και αγέρωχο.
Ένα φαλακρό και
γυμνό κεφάλι είναι σύμβολο πως βασίζεσαι περισσότερο σε αυτό που βρίσκεται μέσα
στο κρανίο σου. Το μυαλό σου είναι η ομορφιά σου. Το βλέμμα και η ματιά σου
δείχνουν το χαρακτήρα σου. Το χαμόγελο σου που δε σταμάτησε ποτέ, αποδεικνύει
πως δε το έβαλες κάτω. Θα το πας μέχρι τέλους και όποιος κερδίσει. Τα βάζεις με
θηρίο και πρέπει να είσαι περήφανος/η για αυτό! Συνέχισε, στις πιο ευάλωτες και
χειρότερες στιγμές σου, συνέχισε. Και μόνο που τα έβαλες με το θεριό, είσαι
νικητής! Τα πεσμένα μαλλιά στο τέλος θα είναι απλά το λάβαρο που έχασες κάπου
στο ενδιάμεσο της μάχης, όμως κέρδισες τον πόλεμο!
Σύνταξη,
επιμέλεια κειμένου: Βογιατζής Ηλίας για newsitamea.gr
Πηγή: https://www.goc.com.cy/
Η απώλεια των μαλλιών στην ασθένεια, λειτουργεί ως τη χαριστική βολή. Έχεις χάσει τον έλεγχο της ζωής σου, οιαδήποτε μέχρι πρότινος σταθερά έχει διαταραχθεί απόλυτα κι έρχεται και το κερασάκι και σε διαλύει εντελώς. Ποιος είναι αυτός στον καθρέφτη; Πού είναι ο εαυτός μου; Πόσα θα χάσω ακόμα; Δε φτάναν οι τομές και όλη η κακουχία; Πρέπει να το περάσω και αυτό; Και η μεμψιμοιρία συνεχίζεται.
“Μετουσίωση του
αναπόφευκτου σε δική μας ελεύθερη βούληση”, έλεγε ο Καζαντζάκης κι εμείς
ακολουθώντας τον, όταν νοσήσουμε, φοράμε τα ινδιάνικα χρώματα του πολέμου,
ετοιμάζουμε το ψυχικό μας οπλοστάσιο και ξεκινάμε τη μάχη.
Μέρος της
πολεμικής μας περιβολής είναι το ξυρισμένο κεφάλι.
Έτσι θέλει το
styling του πολέμου. Το ξυρίζουμε μόνοι μας.
Επιλέγουμε να το
ξυρίσουμε. Γιατί επιλέγουμε να πολεμήσουμε.
Μη φοβάσαι, καλό
μου… Θα σωθούμε!
Γράφει η
Χριστίνα
Πηγή: http://wincancer.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου